Deze maand bereiden we ons voor en gaan we vertrekken uit Licata. Om naar Griekenland te zeilen.

1 april
Omdat de weersvoorspelling voor zondag slecht is, is de barbecue verplaatst naar vandaag, zaterdag.
Na afloop doen we met Jaakko en Tiina een wandeling langs het kasteel en daarna via het strand naar Felix, de strandbar. Maar die is helaas gesloten.
Dan maar een Italiaans ijsje halen bij Gelateria La Dolce Vita, naast het Sushi restaurant. Heerlijk ijs hebben ze daar.

3 april Klusdag
Henk schroeft het kruidenrekje in elkaar en hangt hem op in de keuken.
Hij vult het rekje met alle kruidenpotjes, sambal en sauzen.
Opeens zegt hij: het is eigenlijk wel mooi rustig weer om de mast in te gaan. Vraag Yvonne en Hennie maar of ze komen helpen de elektrische lier voor het omhoog hijsen te bedienen. Ja, dat doen ze.
Henk neemt een Milo (een button, die werkt als microfoon en luidspreker, zonder tussenkomst van een app of internet) mee en wij hebben beneden 2 Milo’s. Zo kunnen we gemakkelijk met elkaar praten. Werkt uitstekend!
Henk schroeft de bovenste 2 meter track op de mast los. Die moet vervangen worden omdat hij vorig jaar in april beschadigd is doordat de bovenste karren eruit getrokken zijn bij plotselinge harde wind.
Hij zet streepjes op de mast waar de boutjes zitten. Daarna laten we hem met de track naar beneden zakken voor koffie en overleg.
Op het moment dat hij weer naar boven zal om de nieuwe track er op te maken begint het hard te waaien. Niet zo’n goed idee dus. We stellen het uit tot woensdagochtend.
Hennie en Yvonne komen eten. Daarna doen we een paar potjes SkipBo.

4 april Dagje uit naar Villa Romana del Casale
Dat is een Romeinse villa uit circa 300 na Chr., dichtbij de plaats Piazza Armerina. (Centraal-Sicilië). Ze is vooral bekend vanwege de vele, zeer goed bewaard gebleven vloermozaïeken met onder andere jachttaferelen, goden- en heldensagen en de zogenaamde bikinimeisjes, die olympische sporten beoefenen. We zijn er nog niet geweest. Met Arie en Hilde kunnen we meerijden en maken we er een dagje uit van. We vinden het er prachtig! Kunstig! Wat een werk om die mozaïeken in de vloeren te maken! Ze zijn goed bewaard gebleven.
Als we het na 1,5 uur wel gezien hebben rijden we een stukje naar het noorden voor een mooie wandeling van 7 km langs voormalige zwavelmijnen in het Floristella Grottacalda Mining Park.
De mijnen zijn in gebruik geweest van even voor 1800 tot 1986. Bijzonder om er rond te lopen en oude werktuigen te zien en de gaten van oude mijngangen. Deze wandeling is zeker de moeite waard!

5 april Klusdag
Eerst ga ik sporten om 9 uur. De lucht wordt steeds dreigender en donker. Het rommelt. We stoppen even voor 10 uur. Ik ben nog maar net terug op de boot of het begint te regenen. Even later plenst het. Er valt zelfs hagel. Als het begint te waaien ziet Henk opeens de track, die al klaar hing bij de mast, achter de boot richting de zonnepanelen vliegen. Hij redt hem snel, door hem beter vast te binden.
Onder deze natte en winderige omstandigheden hoeft hij niet de mast in. Maar om half 12 is het al een tijdje droog en rustig qua wind. Dus besluit hij toch de mast in te gaan.
Jaakko komt helpen. Henk neemt de nieuwe track mee naar boven aan een lijntje, die vast zit aan een ring in de hijsbroek.
Bij een windvlaag slingert de track tegen de mast aan, kleng!
Hij moet eerst nog de tegenplaatjes, waarin een gat met schroefdraad zit, op de juiste plaats in de groef op de mast vastzetten met butyleen-kit. Daarvoor komen de streepjes op de mast goed van pas. Als de tegenplaatjes bevestigd zijn kan hij de track op het onderste deel schuiven en de onderste 3 schroeven vast draaien. Daarna hijsen we hem helemaal naar boven om daar de schroeven er in te draaien. Helaas valt 1 plaatje een stukje naar beneden. De bovenkant moet weer los. Het lukt daarna om het plaatje omhoog te schuiven. Als het na 1,5 uur weer harder gaat waaien laten we Henk naar beneden zakken. Er is inmiddels alweer een plaatje een beetje naar beneden gezakt. Misschien moet morgen de hele track er wel weer af.

6 april Mastklus afmaken en feestje
Vanmorgen komen Hennie en Yvonne weer helpen. Henk wordt de mast in gehesen. Het lukt hem het plaatje op de juiste plek te krijgen zonder de hele track los te schroeven. Na een uur is de klus geklaard. Alle schroeven zijn aangedraaid met een momentsleutel. Helaas is daarbij 1 boutje gebroken. Foutje.
Voordat we de haven uit gaan organiseren we vanavond voor de Nederlanders, die in de haven zijn, een etentje op Wahoo. Met bitterballen vooraf. Hennie & Yvonne, Guus & Desiree, Arjan, Arie & Hilde en Peter & Lilian komen eten. Ze hebben allemaal iets te eten of te drinken meegenomen.
De snert (erwtensoep) en poffert (Gronings gerecht) en quiche (hartige taart) gaan er goed in. Met het toetje, ijs met aardbeien, wachten we tot al het eten wat gezakt is. De hele avond zitten we in de kuip onder de wintertent, het is er warm genoeg met zoveel mensen.

7 april Goede vrijdag met processies in Licata
Peter en Doris van de Joy komen koffiedrinken. Peter heeft ook Signal-K op een Raspberry Pi draaien. Twee gelijkgestemde zielen dus. Peter legt Henk uit wat de oorzaak kan zijn van het spanningsprobleem aan boord van Wahoo. Henk zal het hele stroomcircuit in kaart brengen om een mogelijke oorzaak te ontdekken.
Met Doris ga ik naar de processies in Licata. Maria wordt door de straten gedragen, op zoek naar Jezus, die gedragen wordt met een kruis op de rug. Als ze bij elkaar zijn gaat Maria achter Jezus aan naar het kruis. Er staan 3 kruisen opgesteld bij het grote kruispunt aan de hoofdweg. De baar met Jezus met het kruis gaat een gebouw binnen. Er uit komt een baar met een andere Jezus, zonder kruis. Deze Jezus wordt aan het kruis gehangen. Nadat er een toespraak is gehouden plus een gezamenlijk kort gebed. Allemaal in het Italiaans natuurlijk. Maar omdat ik al een tijdje bezig ben via Duo Lingo Italiaans te leren kan ik er een beetje van begrijpen. Ik vind het heel indrukwekkend allemaal.
Daarna hebben we bij Peter & Doris wat gedronken. En plakjes Mufuletta gegeten. Een speciaal bruin brood met sesamzaadjes en anijs, heerlijk! En dan is het alweer tijd voor happy hour bij de Blue Sky Bar. Ook daar is het gezellig.

8 april Diverse aanschaffingen
Met Arie en Hilde in hun stationcar huurauto en met Yvonne ga ik boodschappen doen bij de Eurospin en de Lidl. Om te bevoorraden voor als we gaan zeilen. En dat zijn we van plan dinsdag te gaan doen.
Daarna loop ik met Henk naar de Euronics voor een HDMI kabel, een iPad-pen en een vacumeer apparaat. En naar de BricoOK voor kwasten en batterijen. Op de terugweg doen we een drankje bij de Blue Sky Bar. We nemen afscheid van Gaspare, de eigenaar, nadat we met behulp van GoogleTranslate verteld hebben dat we dinsdag vertrekken.
Henk gaat de pen meteen proberen. Helaas, hij doet het niet…. Meteen maar terugbrengen. Dat kan nog tot 9 uur vanavond. Ik ga op mijn step terug naar de Euronics. Helaas geven ze geen geld terug, maar een tegoedbon, die een jaar geldig is.
Ik overleg telefonisch met Henk. We besluiten de pen om te ruilen tegen een echte Apple pen. Ik heb de Ipad meegenomen en laat de pen eerst proberen voordat ik bij betaal. Hij doet het!
Als ik terug ben heb ik geen zin meer in koken. We eten het restje snert, dat over is van donderdag. Heerlijk!

9 april Kachel stuk
De kachel doet het al een paar dagen niet. Hij gaat wel aan maar stopt ook meteen weer. Niet dat we hem nu nodig zijn, want we hebben elektrische vloerverwarming zolang we walstroom hebben.
Henk gaat in de bakboord machinekamer kijken wat er aan de hand kan zijn. De uitlaat blijkt verrot, zowel net na de kachel als na de demper.
Wat te doen? We willen dinsdag graag weg. Maar als we onderdelen bestellen en naar Licata laten opsturen moeten we zeker tot donderdag wachten. En misschien wel een week.
Waarvoor gebruiken we de kachel?
   – Voornamelijk om de boiler op te warmen als we gaan douchen. Maar dat opwarmen kan ook vanuit de accu’s.
   – Om de boot te verwarmen als het koud is. We gaan ervan uit dat het steeds warmer wordt, zodat we de kachel helemaal niet meer nodig hebben.
Maar in september kan het wel weer koud zijn. Dus eigenlijk willen we wel dat de kachel weer werkt. We proberen wel of één van de gasten een nieuwe uitlaatslang mee kan nemen.

10 april Laatste voorbereidingen
De zak voor de drijvende lijn ga ik op maat maken. Zodat er een antitorsi lijn door de bovenkant geregen kan worden. Die lijn is stug en houdt de zak open.
De zak zal in de bakboord machinekamer worden opgehangen. De lijn kan dan door het gat naar buiten, waardoor nu, in de haven, de waterslang naar binnen gaat.
Henk ruimt de waterslang op.
Hij maakt de val van het grootzeil door het topplankje.
Hij gaat met wetsuit aan het water in om roeren, schroeven en saildrives te ontdoen van aangroei. Dat lukt totdat de Hookah (kleine compressor) er na een half uur mee stopt. De Hookah stinkt ook. Jammer dat hij het niet langer vol houdt. Want het is ideaal om zonder een fles op de rug de boot onder water schoon te maken.
Ik ruim de achterkant en zijkanten van de kuiptent op. Schoonmaken moet later maar.
De schoot van het grootzeil moet nog bevestigd worden. Dat doen we na de afscheidsborrel met de Nederlanders. De Blue Sky Bar is helaas dicht. Dan doen we die borrel maar in de cocktail bar. Waar je ook ijs kunt kopen.
We zitten er gezellig met 9 mensen aan een tafel. Er worden steeds meer zoute hapjes op tafel gezet. Later begrijpen we waarom: Om meer te drinken. Dat levert hen omzet op, want een halve liter bier kost 8 euro, een aperol spritz 7 euro en een bekertje ijs 5 euro. Voor een keer is dat wel te doen.
Ik ga voor 2 dagen macaroni koken als we weer aan boord zijn.
Als we laat naar bed gaan zet ik de wekker op kwart voor 6.

11 april Van Licata naar Porto Palo
Beiden worden we wakker van de wekker. Er is nog veel te doen voor we kunnen vertrekken. Alle lijnen moeten los. De walstroomkabel moet worden opgeruimd. Het meeste werk is de loopplank aan boord halen. Hij zit met vele touwtjes vast achter de voorbeam. Als die touwtjes eenmaal los zijn hijs ik hem met 1 val op. We tillen hem samen op de trampoline en daarna op z’n eigen plek. Naast de tussenbeam aan bakboord, op 2 steunen.
De zon is net boven de oostelijke havenwand verschenen als we los en tussen de beide buurboten weg zijn. Eerst maar fenders opruimen, 11 stuks in totaal. Waarvan 8 opblaasbaar. Die maak ik schoon met een sopje en laat ze binnen drogen voordat ik ze leeg laat lopen.
We rollen de genua uit en laten het eerste uur 1 motor in het werk staan. Intussen ruimen we de lijnen op.
Daarna rollen we de fok uit over bakboord, zodat we gevlinderd zeilen. De motor gaat uit.
Als de fok weer moet worden ingerold omdat de wind teveel van bakboord in komt willen we het grootzeil hijsen. Dat gaat erg zwaar. Er zit zand tussen de karren. Die moeten eerst gespoeld en daarna voorzien  worden van ‘One Drop’ om ze beter te laten glijden. Henk wil de waterslang pakken uit het bakboord vak voor de kajuit. Dat gaat niet. Het luik wil niet open omdat aan de binnenkant de hendel tegen een volle jerrycan met diesel aan loopt. Dan maar geen grootzeil omhoog. Het gaat harder waaien en we gaan gemiddeld 5,5 knoop.
We zijn om 10 voor 7 vertrokken en om kwart over 6 liggen we achter het anker aan de westkant van de baai Porto Palo di Capo Passero. Na 66 mijlen.
Heerlijk om weer te ankeren en geen wind in de kuip te hebben!

12 april Een rustdag, die we onszelf hebben gegeven. Het waait te hard om snorkelend de romp schoon te maken. Toch doen we allerlei klusjes: ik ga fenders opruimen, lijntjes spoelen, de vlag verstevigen door een dun lijntje rondom te naaien met een zigzagsteek.
Henk gaat de watermaker weer gebruiksklaar maken. Door eerst de chemicaliën eruit te laten spoelen. Helaas lekt eerst 1 filterhuis en na wat aanpassingen een ander. Ik spons 2 keer de machinekamer droog, eerst is het zout water, de 2e keer zoet.
De karren van het grootzeil worden gespoeld. Het is Henk gelukt het luik open te maken zodat hij de slang kan pakken. Hij gaat van beide hendels wat af zagen, zodat het niet weer kan gebeuren dat het luik niet open wil.
Een drupje ‘one drop’ op elke kar. Ze wat op en neer bewegen over de rail. Ze lopen een stuk soepeler dan voor het schoonmaken. Uiteindelijk moet het resultaat blijken bij het grootzeil hijsen.
Zo is de dag rust snel om.

13 april Naar Syracuse
Een oude gewoonte wordt opgepakt: uit bed stappen en meteen het water in en zwemmen. Ik doe 4 rondjes boot. Henk houdt het vandaag voor gezien. Het water is 18 graden.
We wachten op wind om naar Syracuse te zeilen.
Bij het anker ophalen stop ik bij de markeringen, die om de 5 meter in de ketting zitten. Ze zijn zo vies dat ze gisteren bij het anker laten zakken niet te zien waren. Ik spuit ze nat met water en maak ze met m’n vingers zo goed mogelijk schoon. Bij 15 en bij 5 meter zit er slechts 1 geel dingetje in. We hebben helaas geen reserve van de gele.
Het is een mooie, zonnige dag.
Grotendeels voor de wind zeilen we met beide voorzeilen en later alleen genua naar Syracuse. Zover mogelijk in de noordwest hoek van de baai gaan we voor anker.
Leuk om weer in deze baai te zijn. Het is 1 van onze favorieten, hoewel het water er niet helder is.

14 april Alweer klussen, en boodschappen doen
Bij de dagbespreking, ‘s ochtends bij de 2e kop koffie, besluiten we dat we een beetje een rustdag houden.
Morgen lijkt een goede dag om over te steken naar Griekenland. Ik wil dan vandaag nog naar de Lidl om wat boodschappen te doen.
Uiteindelijk komt er van rust niet veel terecht.
Het zeewater stroomt niet goed door de leidingen van zoutwaterpomp, koelkast en vriezer. Dat proberen we te verhelpen door eerst de filtertjes schoon te maken. Daarna lucht naar buiten pompen om de inlaat vrij te maken. Dat heeft effect. Maar er wordt nog steeds niet genoeg water aangezogen. Dan lucht in het systeem pompen. Er komt heel veel zand uit. Maar nog steeds is het niet optimaal. Dan zoutzuuroplossing door de leidingen spoelen. Eerst van de koelkast, waarna die weer veel beter door stroomt. Bij de vriezer duurt het langer. Maar uiteindelijk komt daar ook weer voldoende water doorheen.
Omdat donderdag een filterhuis lekte bij het spoelen, nadat de watermaker gedraaid had, gaat Henk proberen die lekkage te verhelpen. Het lukt uiteindelijk.
Vroeg in de avond ga ik naar de Lidl. Een uur later haalt Henk me weer op van de wal.
We bekijken de windverwachtingen en komen tot de conclusie dat we zaterdag nog niet gaan oversteken naar Griekenland. Vooral in de nachten komt er teveel wind. We gaan morgen eerst naar het vaste land van Italië en bekijken dan hoe we verder gaan.

15 april Van Syracuse naar Punta di Spropolo
De wekker loopt om 6 uur af. We doen rustig aan en vertrekken om kwart voor 7. De zon schijnt op Syracuse als we de baai uit zijn, de Etna is ook goed zichtbaar. We hijsen het grootzeil. Voor het eerst sinds een jaar weer helemaal tot boven in de mast. Dat kan omdat de nieuwe track er op zit. De eerste 3 uren is er bijna geen wind en wat er is komt van achteren. Dus motoren we met 1 motor.
Dan komt er wat meer wind en zeilen we gevlinderd. Genua over bakboord en grootzeil over stuurboord.
We krijgen een dolfijnenshow van 7 of 8 kleine dolfijntjes. Ik zit voorop te genieten en Henk ziet ze vanuit de kuip.
Er komen 2 boten achter ons aan. Een catamaran, die ons op de motor voorbij gaat. En een zeilboot, de Sea Orchid. Die probeert, net als wij, zoveel mogelijk te zeilen. Soms loopt hij wat in, als hij motort en wij nog zeilen. In de loop van de middag gaat het harder waaien en gaan wij er vandoor. We zeilen tot de wind inzakt en het nog 7 mijl is naar Punta di Spropolo, aan de zuidkant van het vasteland van Italië. Daar hebben we eerder geankerd en dat durven we nu wel weer te doen in het donker.
Als we geankerd zijn blijkt, dat we dwars op de golven liggen. Die zijn redelijk hoog. Dus de boot beweegt van bakboord naar stuurboord en dat is niet lekker.
Ik kook eten. Maar als het klaar is hoef ik slechts 3 hapjes. Omdat ik misselijk ben van het geschommel. We gaan maar vroeg naar bed. De eerste uren slaap ik lekker. Dan gaat het ankeralarm omdat we net buiten de ingestelde cirkel zijn en zijn we allebei wakker. De boot is gedraaid en ligt nu meer met de kop in de golven. Daardoor zijn de bewegingen aangenamer. Maar weer in slaap komen valt tegen. Slapen en waken, meer zit er niet in. De windvoorspelling bekijken, wat lezen. Het lijkt de hele komende week bijna niet te waaien langs de Italiaanse kust, waar we langs naar het noorden willen.

16 en 17 april Van Punta di Spropolo (Italië) naar Lakka (Griekenland)
Om 6 uur ben ik zat van het gehobbel. Ik maak Henk wakker en we bespreken de mogelijkheden. Het besluit valt al snel: we gaan vandaag plus morgen oversteken. Dan is er wind, soms een beetje veel, maar wel van achteren.
We hijsen het grootzeil. Eerst een tijdje de motoren erbij. Maar als het na 3 kwartier een beetje begint te waaien gaan we zeilen. De koers is eerst noordnoordoost. De wind neemt toe. Er komt regen en meer wind. In een plensbui hebben we de genua ingerold en 2 reven in het grootzeil gezet. Intussen waait het alweer minder hard, dus de genua kan weer uitgerold.
Als het weer harder gaat waaien rollen we de genua in en de fok uit.
De gemiddelde snelheid is ruim 8 knopen. Zo kom je nog eens ergens.
We blijven rond de 90 graden windhoek sturen. Daardoor wordt onze koers steeds oostelijker.
We zien wel waar we uiteindelijk terecht komen.
Plotseling een klein dolfijntje naast de boot. Hij zwemt naar voren, blijft een poosje voor de boeg spelen. Prachtig, ik kan er geen genoeg van krijgen. Hij wel, opeens is hij weer verdwenen.
De windhoek wordt later 60 graden en we sturen een beetje richting Lakka. Dat is een topfavoriete plek, waar we graag naar toe gaan.
Af en toe regent het in de avond en nacht. Weerlichtflitsen aan de hemel, achter en opzij. Gelukkig komt het onweer niet dichtbij.
Het is erg koud. We hebben veel lagen kleding aan, zeilhandschoenen, sjaal of col, capuchon. Zeilkleding als buitenste laag. Later ook laarzen.
We slapen om beurten binnen op de bank.
In de nacht motoren we 1,5 uur. Omdat er bijna geen wind meer is. Daarna kunnen we weer zeilen. Nu is het aan de wind en de koers is iets oostelijk van noord. Later draait de wind naar het oosten. Dat zat niet in de voorspelling.
Als het licht is en we bijna geen snelheid meer hebben maak ik Henk wakker om te helpen. Het grootzeil moet ontreefd worden en de genua kan uitgerold. Die gebruiken we niet lang. Al snel gaat het harder waaien en doen we de fok. We koersen nog steeds richting Lakka. Op het laatst is Lakka niet bezeild. We gaan er met een boog naar toe doordat de wind een beetje mee draait.
Het laatste stuk is tegenwind en dat motoren we.
Totaal hebben we 3,5 uur gemotord, de overige 31,5 uur gezeild.
De rechtstreekse afstand is 210 mijl, maar we hebben meer mijlen gemaakt.
Zo’n tocht met een nacht doorzeilen hakt er wel in bij ons. Het is afzien. Mooi dat we kunnen zeilen, maar doordat er veel golven zijn is het binnen niet gemakkelijk om iets te doen.
We zijn blij als we de baai van Lakka binnenvaren.
We worden begroet met een kreet: Wahoo!
Nils en Mayte liggen er net met hun catamaran Muskat 1, we kennen hen uit Licata.
We varen even langs hen en spreken af voor morgenochtend 11 uur koffie op Wahoo.
Als het anker vast zit zeggen we: hè hè, we zijn er! Eerst een ankerdrankje.
Daarna de rommel opruimen. Er is nog nooit zoveel naar beneden gevallen binnen als tijdens deze  tocht. Dat komt vooral door de golven. Gelukkig is er niets kapot.
De vloer binnen is erg nat geworden, vooral doordat we met natte kleding en laarzen door de regen binnen liepen. Ik ga alles dweilen. Het raam voorin boven de doucheruimte heeft gelekt, omdat 1 popnagel van de sluiting los is. En aan die kant is veel water over gekomen. Ook af en toe tot in de kuip. Gelukkig was het slaapkamerraam op tijd dicht. Dat hebben we geleerd van een vorige ruige tocht.

18 tot 26 april ‘Vakantie’ in de baai van Lakka
Na een super rustige en lange nacht worden we wakker en de zon schijnt. Ik ga zwemmen. 4 rondjes om de boot in water van 18 graden. Het geeft een kick. Wel duurt het lang voordat ik weer opgewarmd ben. Veel kleren aan en een plaid over.  
Nils en Mayte komen, de boot bekijken en koffie drinken. Mayte brengt een zelf gebakken lekkernij mee. Ze nodigen ons uit voor een sundowner op Muskat1 om 6 uur.
Wij besteden de middag aan verhaal januari, Griekse tepai (toeristenbelasting) betalen, gpx files uploaden naar ‘wandelingen’  op onze website, reddingsboeilamp weer werkend maken, bakboordmachinekamer (lekkage van watermaker en koelvloeistof) droog maken. Nieuwe vlaggenlijn doorhalen. Ik moet daarvoor de mast in. Dan vet ik ook meteen de leren zalingbeschermers in. Die blijven daardoor langer goed.
Daarna naar de Muskat1, waar we eerst een tour over en door de boot doen. We vinden het een mooie catamaran, gezellig ingericht, met veel licht en mooi zicht rondom.
We hebben allerlei gezamenlijke interesses. De tijd vliegt. We nemen afscheid met een ‘tot ziens’. Omdat we elkaar vast weer tegenkomen.

Het voelt als vakantie om hier bij Lakka te zijn.
Als we naar de wal gaan om afval weg te brengen doen we meteen een wandeling. Daarna even zitten op een terras. Henk neemt een biertje en ik een aperol spritz. De aperol is sterker dan die van de Blue Sky Bar. Hij bekomt me niet zo goed. Ik word licht in m’n hoofd. Volgende keer maar gewoon weer bubbelwater drinken.

We benutten het mooie en rustige weer om het onderwaterschip schoon te maken. Henk met duikuitrusting aan voor schroeven, saildrives, roeren en kielen. Ik met wetsuit en snorkel. 4 dagen  achter elkaar werken we elke ochtend ongeveer een uur. Dan zijn we moe en hebben zere armen.
Er zitten veel witte wormpjes op de bovenste 10 cm vanaf de waterlijn. Die schrapen we er af met een plastic ijskrabber. De rest wil er goed afgeveegd worden met een luxe rvs sponsje.  

Na een wandeling langs de zuid- en westkant van de baai tot aan wat ruïnes gaan we wat drinken/ijsje eten op een terras midden in het dorp.
Er komt een processie langs, de fanfare voorop, daarachter een paar kinderen die vaandels dragen. Een paar priesters met daarachter in een bloemenkrans (de beeltenis van) Maria. Van de serveerster horen we dat Maria terug gaat naar het dorp, waar ze dinsdag vandaan gekomen is. Die eerste processie hebben we gezien vanaf de Wahoo.
Er zijn bloemen en takjes neergelegd op de route, waar de processie langs gaat. Als het afgelopen is rapen kinderen de mooie witte bloemen op.

Henk bevestigt de latjes, die al een paar weken klaar liggen, op de vloer rondom de tafel. De zijkanten heeft hij gisteren al gedaan.
Het lijkt nu ‘af’.

23 april Reddingsactie
‘s Ochtends in bed lees ik een bericht op Med Sailing. Over een Finse zeilboot met motorpech, die al de hele nacht ongeveer 11 mijlen west van Paxos (dus 11 mijl west van ons) drijft omdat er geen wind is. Er wordt gevraagd of een zeiler of andere boot in de buurt kan helpen met een sleepje.
Ik wil er net met Henk over praten bij het ontbijt, als er een berichtje binnenkomt van onze Finse vriendin Tuula met hetzelfde verhaal. Plus de vraag of wij kunnen helpen, omdat wij ‘in de buurt’ zijn.
Zij kent deze mensen en geeft ons telefoonnummer aan hen door. Even later worden we gebeld door Jorma, schipper van de Aina. Er wordt wind voorspeld, dus hij en z’n vriend Antti proberen naar Paxos of Corfu te zeilen. Wij bieden aan om hen op te halen en naar Lakka te brengen als het zeilend niet gaat lukken. We houden contact. Om half 3 bellen we dat we hen op komen halen omdat ze eigenlijk niets zijn opgeschoten.
Na 1,5 uur zijn we bij de Aina. We hebben 2 lijnen klaar liggen, vastgemaakt aan de binnenkikkers achter. Met een lus aan beide uiteinden. Jorma staat voorop en geeft de sleeplijn over, die ik door de lussen doe en vast knoop met een paalsteek. Zo blijven ze mooi achter Wahoo en worden de krachten verdeeld over 2 lijnen.
Met een snelheid van 5 knopen varen we terug naar Lakka. Voor de ingang van de baai maken we hun lijn los. Wij ankeren de Wahoo in de baai. Laten de bijboot zakken en varen naar hun toe.
Aan de bakboordkant  achter maken we vast aan de Aina. Dan duwen we die de baai in. Jorma laat het anker zakken en we varen achteruit om het anker vast te trekken.
We worden uitgenodigd voor een etentje in een restaurant in Lakka. Daar zeggen we geen nee tegen. Als we opgeruimd hebben op Wahoo halen we Jorma en Antti op.
Ze zijn ons heel dankbaar. We eten heerlijk en hebben het gezellig met elkaar. Hoewel we elkaar nog maar kort geleden ontmoet hebben.

24 april Filmopnames in Lakka
Voordat we naar de wal kunnen moet de buitenboordmotor met de hand gestart worden. Henk heeft gisteren de sleutel op contact laten staan waardoor de accu leeg is gelopen.
Hij start gelukkig vrij vlot.
We wandelen een rondje aan de oostkant van de baai. Prachtig. Een heel stuk over een smal paadje door het bos. Daarna een eind over de stenen langs de buitenkant van het eiland. Vervolgens weer door het bos. De route is aangegeven met een witte plus blauwe streep.
Als we weer beneden bij de baai zijn zien we een groepje mensen iets verderop. Eentje gebaart dat we moeten wachten.
Later worden we opgehaald zodat we er langs kunnen. Ze zijn aan het filmen voor het 2e seizoen van de Netflix serie Maestro in Blue. Deze serie speelt op het eiland Paxos. We gaan deze serie kijken en vinden hem erg leuk. Ook om de mooie beelden van het eiland Paxos.
Als we in de bijboot willen stappen worden we aangeroepen. Het blijken Jack en Janice van de Anthem te zijn. Ze zijn vanmiddag achter Wahoo gaan ankeren. Dat hebben we wel gezien. Zelfs de vlag, half Canadees, half Amerikaans, viel ons op. Maar we hebben hen niet herkend.
Nu herkennen ze ons en ze gaan mee naar Wahoo. De doos met overgebleven pizzastukken geven ze aan ons. Handig, dan hoef ik niet meer te koken.

25 april
De Finnen hebben ons weer uitgenodigd. Nu in het Garden restaurant, dat vandaag open gegaan is na de winterstop. We zitten onder een overkapping buiten. De bediening is erg goed en vriendelijk en het eten is heerlijk.
Morgen gaan we ze helpen ankerop te gaan en later om bij Preveza te ankeren.

26 april Hulpacties bij Lakka en Preveza
Antti belt om kwart voor 8 dat ze bijna klaar zijn. We laten de dinghy te water en varen naar de Aina. Het waait intussen flink en er lopen golven de baai binnen. Het kost wat moeite met duwen en trekken maar het anker komt boven. Daarna duwen we Aina een eind de baai uit. Dan rollen ze de fok uit. We maken los en zeggen ‘tot later vandaag’.
Er komt een bui over. We wachten tot na ontbijt en koffie en tot de zon schijnt. Dan vertrekken we. Zodra we de baai uit zijn rollen we de fok uit aan stuurboord. Naarmate het harder gaat waaien maken we meer snelheid. Van 4,5 knoop tot eventjes 9,5 knoop.
Op ruime afstand passeren we Aina. Die gaat gemiddeld 3,5 knoop.
Als we bij Preveza geankerd zijn hebben we telefonisch contact over waar we Aina gaan oppikken en waar ze kunnen ankeren. Maar het duurt nog wel een aantal uren voordat ze er zijn.
Het is koud vandaag, hoewel de zon schijnt. Jas en handschoenen aan.
Pas na half 7 zien we de Aina op Marinetraffic. Een kwartier later belt Antti dat ze nog 3 mijlen moeten naar de ingang van de geul naar Preveza. Hij schat dat ze er om half 8 zijn.
Dat wordt later. Wij gaan om kwart voor 8 in de bijboot en varen rustig in hun richting. Bij het 3e stel boeien, no 5 en 6, komen we langszij. Er zijn niet meer zulke hoge golven als toen Wahoo vanmiddag binnen kwam. Ik maak aan bakboord achter vast en stap aan boord van de Aina om de communicatie te regelen.
De snelheid van Aina is maar 2,3 knopen, dus Henk duwt met de bijboot. De zon zakt in de zee.
Vlak voor donker ankert Aina voorbij Aktio marina. Na een ankerdrankje maken we los.
Terug op Wahoo is het half 10. We eten een makkelijke maaltijd uit de magnetron.

27 april
Het is Koningsdag in Nederland, waar we hier in Griekenland niets van merken. Alleen door foto’s van familie en door het Nederlandse nieuws krijgen we er iets van mee.
Henk haalt de klep los van de watermaker, omdat hij gisteren niet open ging bij het flushen (spoelen).
Na alles weer in elkaar zetten doet hij het wel.
Henk brengt me naar het haventje. Ik ga boodschappen doen bij Polis Market. Een dure supermarkt met een redelijk assortiment.

28 april Van Preveza naar het oosten
Vandaag wil ik naar My Market om die supermarkt te verkennen. Hij blijkt groter, is veel ruimer gesorteerd en goedkoper dan Polis Market.
Als het wat is gaan waaien vertrekken we naar het oosten. Omdat het voor de wind is rollen we de genua uit.
De baai Amvrakikos Kolpos (Golf van Amvrakia) is een grote baai aan de oostkant van Preveza, die bijna 20 mijl naar het oosten doorloopt.
Het zeilt heerlijk. We gaan ankeren in een hele mooie baai, Ormos Paliomylou, bij het plaatsje Drymos. We zijn de enige boot daar. Het landschap is prachtig! Ook onderweg.
Er vliegen steeds 4 zwaluwen om de boot. Ze zoeken vast een plekje om een nest te bouwen. Ze kruipen een aantal keren in de ruimte onder de windmolens.

29 en 30 april Zwaluwen, klusjes en een wandeling
De zwaluwen zijn er weer. Eentje komt aanvliegen met nestmateriaal. We zien wel of ze echt een nestje gaan bouwen.
Er vliegt een ijsvogeltje langs de oever, hij scheert over het water. Even verderop stapt een witte reiger, vlakbij de kant.
Henk gaat de duikflessen vullen. Bij het vullen van de 2e fles stopt de compressor ermee. Het blijkt na afkoeling dat er olie bijgevuld moet worden. Gelukkig doet hij het daarna weer.
De temperatuursensor buiten, waarvan de waarden worden doorgegeven aan Windy via Signal-K, doet het al een tijdje niet meer. Hij geeft waarden van 1-5 graden en dat klopt niet.
Henk installeert een nieuwe temperatuursensor op een andere plek, waar hij niet nat kan worden.
‘s Avonds laat hoor ik vreemde geluiden in de baai. Het lijkt op dolfijnen, die af en toe lucht uitblazen. Het is te donker om ze te kunnen zien.

De zwaluwen zijn inmiddels druk bezig een nestje te bouwen. Of zelfs 2 nestjes. Aan beide kanten van de boot onder de windmolens. Hoe ver zullen ze gaan?
Om 4 uur gaan we met de bijboot naar het strand om te wandelen. Henk heeft een route gemaakt van 8 kilometer. Eerst een stukje langs de baai. Dan langs een riviertje, over een met lavendel begroeid pad. Daarna over een verharde weg. We steken een grote weg over. En dan alweer een prachtig pad, met stenen verhard. De bermen staan vol bloemen in geel, paars, wit, rood en blauw. Een grote kudde schapen staat te wachten achter het hek.
Waar we het dorp Drymos binnenkomen is Theodoris Tavern, ons doel. Hij lijkt gesloten te zijn. Maar de eigenaar komt naar buiten en wenkt ons binnen. Hij spreekt alleen Grieks, maar zijn dochter Maria spreekt goed Engels. We willen er alleen wat drinken. Maar zij vertelt dat ze ook een restaurant zijn. Ze hebben geen vis, maar wel vlees. En de slager is vlakbij. Ze brengt ons een menu. We besluiten er te gaan eten. We delen een saganaki cheese, een Griekse salade, een portie frietjes en lamsvlees. Het is heerlijk en veel.
Na het betalen mogen we niet weg. we krijgen nog een toetje van het huis. Het is een beetje oranje en niet heel zoet. Misschien heet het Portokalopita, sinaasappeltaart.
Maria heeft aangeboden dat haar vader ons met zijn auto naar de baai kan brengen.
Hij komt al aanlopen met de autosleutel. Maar wij zeggen: “Nee, we lopen liever, dat is goed voor ons.”
We willen ook nog even bij het haventje kijken, waar wat vissersbootjes liggen. Vandaar lopen we via het strand naar de bijboot.
We zijn blij als we weer op Wahoo zijn.

De maand april is omgevlogen. Doordat we onderweg zijn beleven we meer en is er meer te vertellen. Dat zal ook voor mei gelden. Dan verwachten we 2 keer bezoek.