De Isles of Scilly zijn een groep van 48 eilanden, waarvan er 5 bewoond zijn: St. Martin’s, St. Mary’s, Tresco, Bryher en St. Agnes. We proberen ze allemaal te bezoeken.

St. Mary’s

Vrijdag 7 juni waait het de hele dag hard, eerst uit het NO, later N-NW en uiteindelijk W. Wahoo ligt goed beschut. We blijven lekker aan boord, allerlei klusjes doen. O.a. website en boekhouding.

Zaterdag 8 juni is de wind afgenomen en de zon schijnt. Er is een speciale activiteit op het eiland, die zich ook in onze baai af speelt: de Ötillö swimrun, hardlopen en zwemmen. Met een flink aantal safety boats ter begeleiding. Leuk om naar te kijken. Vandaag is het goed weer om een flinke wandeling over het eiland te maken. We nemen de coastal path’s langs de kust. Eerst de ZO hoek, daarna bij het vliegveld langs. De landingsbaan oversteken, wat niet mag als er een rood licht knippert en en alarmsignaal klinkt. Maar dat gebeurt alleen bij nadering van een vliegtuigje, waar Skybus op staat. Dat staat trouwens op alle vliegtuigjes die aankomen en vrij snel daarna weer vertrekken. Een schitterende wandeling, bijzondere begroeiing, mooie vergezichten! Halverwege gaan we midden over het eiland naar de westkant. En komen langs een leuk restaurant, Juliet’s Garden, met een terras met zeezicht. Zicht op de baai aan de noordkant van Hugh Town.

Op dat terras strijken we neer voor een drankje en een aardbeien sorbet, wat een bol aardbeienijs blijkt te zijn. Als we terug zijn bij de bijboot hebben we 11 km gelopen. We rijden de boot naar het water.

Daarna wil 1 wiel niet goed opklappen. Het blijkt, dat de rvs buis helemaal verbogen is. Jammer. We kunnen de boot nog net in het water duwen. We kijken terug op een hele mooie dag!

Zondagmorgen 9 juni, om kwart voor 4, een ½ uur voor laag water, schrikken we allebei wakker van een raar geluid onder de sb romp. De boot raakt de grond en/of stenen. De wind is gedraaid naar zuid en we zijn in ondiep water terecht gekomen. We proberen de briddle, en daarmee de ketting, een eind in te halen. Dat lukt. Weer in bed. Even later: weer aan de grond. Snel uit bed, kleren  aan, motor starten, anker ophalen. En opnieuw ankeren in dieper water op voldoende afstand van de andere 3 boten. Gelukkig kunnen we het goed zien want het is al licht. Daarna gaan we weer rustig slapen.

Bryher en Tresco

’s Morgens na het ontbijt gaan we ankerop. We willen naar Tresco om bij New Grimsby te ankeren. Dat is tussen de eilanden Bryher en Tresco. Een uur voor hoog water vertrekken we. Dan kunnen we via de zuidkant, over de Tresco Flats. Bij de 1^e ankerpoging houdt het anker niet. Bij de 2^e poging wel. We liggen wel dicht bij een meerboei, maar raken hem niet. ’s Middags, 1,5 uur voor laag water, gaan we met de bijboot naar het strand naast de betonnen pier van Bryher. En maken alweer een prachtige wandeling van 6 km. Als we nog even wat willen drinken is het café waar we langs lopen net gesloten. Half 5 staat er als sluitingstijd. Nee, 4.30 uur p.m. Om 7.00 uur p.m. gaan ze weer open. We lopen door. Bij het strandje aangekomen moeten we nog even wachten tot de bijboot niet meer droog ligt en we hem in het water kunnen duwen.

Maandagmorgen 10 juni vertrekken we rond hoog water, om te gaan ankeren zuid van Tresco en zuidoost van de pier waar de veerbootjes aanleggen. De reden is dat er dinsdag harde noordenwind verwacht wordt, kracht 7 tot 8. Dan  lijkt het ons daar meer beschut dan bij New Grimsby. Het is maar een klein stukje varen. Als we het anker vast trekken, door de motoren  flink in de achteruit te zetten, is de wind zuidwest. ’s Middags gaan we naar de wal, ongeveer 2,5 uur voor laag water. We laten de bijboot aan een lange lijn ‘zwemmen’. Ankertje in het zand bij de waterlijn. De wind is aflandig. We lopen naar de ingang van de beroemde tropische tuin Abbey’s Garden. Het is half 4 en  ze sluiten om 4 uur. Dan gaan we er nu niet in voor 15 pond pp. We gaan wandelen, zoveel mogelijk langs de zeekant. Voorbij een ruïne. Tot we bij Old Grimsby komen. Daar is een leuk restaurantje aan het strand, met haven- en zeezicht. Ruïn Beach Café heet het. Henk neemt een biertje en Houkje neemt ijs, strawberry en vanille. Het wordt gebracht in kartonnen bekertjes en het is gemaakt op St. Agnes, een ander eiland in dit gebied. We gaan dwars uit over het eiland en lopen via de westkant terug. Nog even omhoog bij Abbey Hill naar het monument ter nagedachtenis aan Augustus Smith, die veel voor het eiland gedaan heeft, onder andere heeft hij opdracht gegeven voor de aanleg van het tuinencomplex. Daar groeien exotische planten uit de hele wereld. Terug bij de bijboot ligt die nog in het water, ondanks dat het water een eind gezakt is. We kunnen dus zo wegvaren.

Pas dinsdagmorgen 11 juni gaat het harder waaien. We zien de boot van de buren ‘krabben’. Ze halen het anker op en er zit een hele dikke bult wier aan. Ze ankeren opnieuw, wat dichter bij de kant. Een uur later, bij een hevige windvlaag, schokt Wahoo even en …. zijn we los. Het ankeralarm gaat. Zeilkleding en laarzen aan want het regent. Motoren aan, anker ophalen. Daar zit ook een hele dikke kluit wier aan, wat er moeilijk af te krijgen is. De pikhaak doet goede dienst. Opnieuw ankeren: hij houdt niet. Weer een dikke kluit er aan! Bij de 2^e poging laten we het anker in 1 keer zakken en niet met de afstandsbediening. Veel ketting, 35 meter en dan de briddle er aan zodat er nog 12 meter bij komt. Nu houdt hij. Gelukkig! Een uur later weer ankeralarm. Het anker is even los maar pakt meteen weer.

De theorie dat het anker de 1^e keer is gaan krabben is: hij is vast gevaren toen we zuidwest lagen. Vandaag werd de wind steeds meer noordoost en steeds sterker. Daardoor is het anker er uit getrokken. En omdat er teveel begroeiing in de buurt was wat er omheen ging zitten kon hij niet weer ingraven. Het is de hele dag slecht weer: storm en regen. We blijven lekker binnen bij de kachel want buiten is het maar 12 graden. Ook de  volgende dag, 12 juni, blijven  we lekker binnen doen klusjes.

St. Mary’s

Donderdag 13 juni hebben we, zoals bijna elke ochtend, eerst een uur de kachel aan. Vandaag gaan we naar St. Mary’s. Boodschappen doen. Er is een Coop supermarkt vlak bij de haven. En er is een dinghy pontoon, die ook bij laag water nog voldoende waterdiepte heeft voor bijboten. Een short stay aan een meerboei kosten 12,50 pond en een hele dag (24 uur) kost het dubbele. We betalen voor 2 dagen. Onderweg naar de haven hebben we de zware dynamo aan. Na een paar donkere dagen staan de accu’s op 35%. Voor  het eerst sinds we een dag aan de walstroom lagen bij Oostende (21 mei) moeten we ze met de motor bijladen. Voor de rest doen de zonnepanelen hun best en af en toe 1 windmolen. De andere windmolen gebruiken we tot nu toe niet. Die maakt teveel herrie.

Vrijdag 14 juni gaat Henk eerst brood bakken. Een waldcorn, hebben we nog niet eerder geprobeerd. Hij lukt goed en smaakt heerlijk. Vandaag gaan we wandelen. Via coastal path’s, want die zijn het leukst: smal, niet verhard, maar goed begaanbaar en interessant. En langs de kust. De west- en noordkant en een stukje oostkant van St.Mary’s. Het deel, dat we vorige week zaterdag niet gehad hebben. Het is weer een prachtige route. Via Old Town lopen we terug naar Hugh Town. Omdat we toch langs de winkel komen halen we nog wat boodschappen, bier en diepvriesspullen. ’s Avonds lopen we naar Juliet’s Garden, waar we om 7.30 uur p.m. gereserveerd hebben. We eten  er heerlijk! Als we terug lopen naar de haven begint het licht te regenen. Terug op Wahoo gaat het harder regenen. We zijn dus mooi op tijd!

In de nacht van vrijdag op zaterdag waaide het hard. De wind was meer west dan voorspeld en er liep deining de haven in. Daardoor bewoog Wahoo van stuurboord naar bakboord en hoorden we een vervelend gebonk, waar we wakker van lagen. We konden er niet achter komen wat het was. De bijboot gecontroleerd, maar die was goed strak opgehangen. We zijn maar weer gaan slapen. Vanochtend is het rustig en schijnt de zon. Vanmiddag vóór hoog water gaan we naar de baai bij Old Grimsby. We kunnen dan via de korte, ondiepe route. Eerst maken we nog een wandeling. Het zuidwestelijk deel van St. Mary’s hebben we nog niet gehad. Dat deel is een vesting van vroeger, met vestingmuren en kanonnen. Het begin van het coastal path was lastig te vinden. Het pad liep omhoog onder een poortje door met daarachter een gang, waar je gebukt doorheen kon. Terug in Hugh Town doen we nog wat boodschappen, omdat het hier zo gemakkelijk kan.

Om kwart over 3 willen we vertrekken. Het kost moeite om de ene lijn, die met een paalsteek vast zit aan de ketting van de mooring, los te maken. Want de hele lus zit omwikkeld met wier en ander spul. Door de andere lijn wat meer ruimte te geven kan de rommel van de vieze lijn met de hand er af getrokken worden. Daarna wil de  paalsteek wel los, vervolgens de andere lijn ook los gemaakt en we kunnen gaan. Met alleen de fok uitgerold zeilen we met een rustig gangetje naar Old Grimsby. Daar ankeren we. Tenminste dat proberen we 2 keer. Beide keren zit er een hele dikke bos wier om het anker, die daardoor niet houdt. Toen hebben we maar vastgemaakt aan een mooring. En daarna met de pikhaak de troep van het anker verwijderd.

Er gaat ook wel eens wat stuk aan boord. Gisterochtend bleef de wc aan stuurboord water aanzuigen, terwijl de hendel van de pomp goed stond. Beide afsluiters dicht gedaan. Vandaag heeft Henk de pomp uit elkaar gehaald. Wat bleek: een stukje druiventros zat in het wegpompdeel. Hij heeft beide rubbers schoongemaakt en alles weer in elkaar gezet. Het werkt weer zoals het moet!.

Zondag 16 juni ontbijten we in de kuip, want de zon schijnt en het is uit de wind. Daarna luister en kijk ik de kerkdienst van de gkv in Leens via de app ‘kerkdienst gemist’. Dominee Marinus Beute houdt een afscheidspreek, omdat hij na 7 jaar naar een andere gemeente gaat. Ik vind het mooi, dat ik op deze manier bij de gemeente in Leens betrokken kan blijven. Ik zal er niet elke keer over schrijven, maar ik probeer wel elke zondagochtend de kerkdienst te volgen. ’s Middags gaan we naar de wal voor een wandeling rond de noordkant van het eiland. We komen eerst langs Cromwell ’s Castle en daarna langs Kings Castle. Beide ruïnes zijn open en te bekijken. Er zijn weer mooie smalle coastal path’s langs de kust. En we komen langs een paardenkerkhof. Er staan stenen met een naam er op en soms een datum. Terug bij het strand ligt de bijboot net wel/niet droog. Met enige moeite duwen we hem in het water.

We worden uitgenodigd door de ‘buren’ Joy en Jonathan. Zij roept en maakt een drinkgebaar. Het zijn echte Engelsen en ze hebben hun houten boot al meer dan 30 jaar. Ze hebben wel GPS en sinds kort een AIS ontvanger, maar geen plotter of een tablet met elektronische kaarten. Hij is 82 en zij 70 jaar. Het is erg gezellig. We vertellen over en weer verhalen en ervaringen. Ze hebben zelf gemaakte appelwijn, Henk vindt het lekker. Ik krijg lemon limonade, ook lekker. Als we terug zijn op Wahoo ik het half 9, tijd om wat eten te maken.

Maandagochtend 17 juni komt de havenmeester met z’n boot van de andere kant van het eiland om harbourdues op te halen. 20 pond per nacht. Voor 2 nachten is dat € 47. Gisteren en vannacht waaide het hard uit het zuidwesten. We liggen redelijk beschut, maar wel op stromend water, dus niet altijd met de kop in de wind. Vanochtend wel, en de zon schijnt, dus ontbijten we buiten.

Vandaag hebben we gepland om naar de beroemde tropische tuin Abbey’s Garden te gaan. En gelukkig is het eindelijk een geschikte, zonnige dag. We gaan een uur voor laag water met de bijboot naar het strand. Leggen hem vast met een hele lange lijn en op het eind een paraplu ankertje. Daarop wordt een steen gelegd.

Het is een mooie wandeling naar Abbey’s Garden. Omdat meerdere vrienden tegen ons gezegd hebben dat we toch echt die tropische tuin moeten bezoeken verwachten we er veel van. Teveel. Want het valt ons tegen qua hoeveelheid bloeiende planten en bomen. Misschien is het niet de juiste tijd van het jaar. Het mooist vinden we de 3 eekhoorntjes, meteen in het begin. En een 4-tal goudfazanten, die rustig rondlopen op een grasveld. Na 2 uur hebben we het wel gezien. Als we tegen 3 uur bij de bijboot komen is het half  tij. Hij ligt keurig achter het ankertje, maar dat ligt wel een  heel eind in het water. Henk loopt er in z’n onderbroek naar toe en zwemt het  laatste stukje. Z’n eerste zwemervaring dit jaar in buitenwater! En deze dag gaat hij nog een keer te water, met duikbril en snorkel. Want bij het losmaken van de bakboord lijn van de boei gaat de boei door de stroming onder de boot door en blijft de lijn met het balletje, die aan de boei vast zit, haken tussen bakboord roer en saildrive. Daar zit hij om toe gedraaid. Het valt niet mee de lijn los te krijgen, mee omdat er stroming staat. Dus eerst met een andere rode lijn de ketting van de boei op zijn plek houden. En zorgen dat die lijn aan weerszijden van de romp vast zit. Daarna de lijn met het boeitje los gesneden. En toen het boeitje met dezelfde lijn weer vastgemaakt aan de ketting. Henk klimt via de zwemtrap aan boord. Houkje maakt de rode lijn los en trekt die snel binnen boord. Toen nog het boeitje achter de zwemtrap vandaan laten gaan en los zijn we. Tijdens de hele operatie was de bakboord motor uit en stond de stuurboord motor in de achteruit. De bedoeling van het losmaken van de boei is om te verkassen naar een baaitje aan de noordwest kant van St. Martins. Dat eiland hebben we nog niet verkend. Het staat niet beschreven als ankerplaats in de Reeds of in de Shell Pilot van het Kanaal. Als we er aan komen varen staat er flink deining in de baai en de grond lijkt stenig. Vinden we dit een geschikte plek om te ankeren? Nee. We kijken nog eens goed op de kaart naar andere mogelijkheden. En gaan dan terug, naar St. Helens Pool. Volgens onze buren van gisteren een naar alle kanten beschutte plek. En gelukkig, het anker houdt meteen!

Dinsdag 18 juni is een grijze, regenachtige dag. Tijd om wat te klussen en aan de website te werken. Geen weer om St. Martins te verkennen. We gaan om 16.30 uur ankerop, ruim voor hoog water. Er zit op meerdere plekken troep, lange wierdraden, aan de ankerketting en ook wat aan het anker zelf. Ons doel is de baai tussen St. Agnes en Gugh. Daar laten we na 1,5 uur zeilen met alleen de fok het anker zakken.

St. Agnes

Woensdag 19 juni is onze laatste dag bij de Scilly eilanden. Donderdag lijkt de wind gunstig om over te steken naar Frankrijk. Vandaag verkennen we eerst Gugh en daarna St. Agnes. Tussen beide eilanden zit een ‘bar’, een verbinding, die bij hoog water onder water staat. Ook op deze eilanden zijn er mooie coastal path’s. We lopen zoveel mogelijk langs de zeekant.