In de maand augustus nemen we afscheid van onze Finse vrienden Pekka & Tuula van de Relax. We zeilen in totaal 554 mijlen. Van het eiland Lesbos, aan de oostkant van de Egeïsche zee eerst naar het zuiden tot het eiland Lipsi en vandaar om de Peleponnesos heen naar het noorden, naar Katakolon, Daar ontmoeten we een aantal zeilvrienden, die we kennen uit Licata.

Van Apothika via Plomári naar Ligonari, allen op Lesbos (1-2 augustus)
De dag na mijn verjaardag vertrekken we uit de baai bij Apothika, waar we een aantal dagen gelegen hebben. Relax wacht totdat wij vertrokken zijn, want hun anker ligt onder Wahoo.
De baai uit is voor de wind dus we rollen de genua uit.
Die wordt weer ingerold als we op open water zijn omdat het te hard waait. De fok kan het prima doen.
Na 18 mijlen ankeren we bij Plomari, aan de oostkant van de haven. We gaan boodschappen doen bij de Masoutis, vlakbij de haven.
Even zwemmen na het opruimen. Daarna voor de wind met genua uitgerold naar de baai Ligonari. Daar ankeren we, evenals de Relax. Verder is er niemand.

Omdat het bijna niet waait haalt Henk de fok naar beneden voor inspectie. Er is in het achterlijk een naad los ter hoogte van de zaling. Die raakt af en toe de fok. Hij naait het losse deel weer vast met behulp van de speedy stitcher. Een heel handig apparaatje met een stevige naald, waarin een gleuf zit, plus een oog voor de draad en een klosje garen in het handvat.
Ik naai een deel van de rits weer vast in het losse dakje van de bimini. Het stiksel was vergaan.
Omdat het een warme dag is gaan we pas om half 7 met de bijboot naar het kleine haventje. Voor een rondwandeling van 3 kilometer. Die begint met ongeveer 70 meter steil omhoog lopen. We genieten van de prachtige uitzichten. Er zijn heel veel olijfbomen. Maar ook perenbomen, mispelboompjes, granaatappelboompjes en druivenranken. Bij het strand staan een paar blauw geverfde bankjes met een spreuk erop. Hogerop is een tuin met allerlei curiosa. En een leeg bushokje, of wat het ook maar voor moet stellen.

Van Ligonari (Lesbos) via Nísoi Oinoússes naar Kómi op Chios (3-4 augustus)
Na een gevarieerde zeildag ankeren we in de 1e zuidelijke baai van de eilandengroep Nísoi Oinoússes, ten oosten van het veel grotere eiland Chios.
De volle maan komt prachtig groot en oranje boven de berg uit. Het wordt niet helemaal donker.
De volgende dag zeilen we de 22 mijl naar het vakantiedorpje Kómi, voor de helft motorend omdat er bijna geen wind is. We ankeren in een grote zandvlakte, ver van het drukke strand.

Van Kómi op Chios naar Fournoi (5-6 augustus)
Ons anker ligt naast de boot en is goed zichtbaar. Het water is vlak en erg helder.
Doel vandaag is Fournoi, een eilandengroepje. Pekka heeft Fournoi uitgezocht om zijn verjaardag te vieren 6 augustus.
Het is alweer een afwisselende tocht. Eerst motoren, zeilen, stukje motoren, zeilen.
We zien een groepje dolfijnen. Helaas komen ze niet dichtbij.
Vlakbij de noordoost kaap van het eiland Ikária draait plotseling de wind. Meteen de zeilen aantrekken tot aan de wind en koers wijzigen door af te vallen. Een grote snelle veerboot van Blue Star Ferries komt achterlangs en brengt hoge golven, die Wahoo vooruit drukken. Niet vervelend. Het is bezeild tot een mijl voor Fournoi. We ankeren vlakbij de nauwe en ondiepe doorgang naar een volgende baai. Vissersboten en dinghy’s maken gebruik van die doorgang.
Vanwege verwachte zuidelijke wind hebben we in overleg met Relax deze plek gekozen.

Het blijkt een prima luwe ankerplaats te zijn.
Na een lunch van warme appeltaart met slagroom op de Relax vanwege Pekka’s verjaardag maken we een toertochtje met onze bijboot. En dan blijkt dat het in andere baaien meer waait dan waar wij liggen. We gaan door de nauwe doorgang naar de andere baai. Omdat daar flinke golven staan keren we weer om. We verkennen een paar grotten, waar we niet in kunnen varen. Het dorpje Thýmaina, verder noordwest van onze ankerplaats is ook prachtig. Mooie wit-blauwe huizen en prachtig geschilderde vissersbootjes. We verkennen het dorp met kerkje en de vlakbij gelegen begraafplaats. Op elke herdenkingssteen staat een foto uit betere tijden, de sterfdatum en de leeftijd. Geen geboortedatum.
‘s Avonds gaan we met elkaar naar het dorp Fournoi, om te eten bij de Taverna aan het einde van de hoofdstraat. We eten heerlijk van het door de eigenaar aangeprezen eten. De saganaki’s zijn verrukkelijk.
Onder een hele mooie sterrenhemel varen we terug. Nog een kop koffie op de Relax. Dan is het tijd om te gaan slapen.

Van Fournoi naar Lipsi om  te schuilen voor de Meltemi (7-10 augustus)
Er wordt een Meltemi voorspeld, vanaf dinsdagmiddag 8 augustus. We gaan om te schuilen naar het eiland Lipsi. Aan de zuidkant weten Pekka en Tuula een ankerplek bij Nsis Lyra, waar het goed toeven is tijdens een Meltemi.
We vertrekken na 12 uur, want eerst is er heel weinig wind. Als we het kanaal tussen 2 eilanden bijna uit zijn kunnen we zeilen, met grootzeil en genua. We starten met een snelheid van 2 knopen. Na een uur wordt dat meer. Uiteindelijk halen we ruim 7 knopen.
Als we arriveren bij de ankerplaats liggen er al veel boten. We vinden een plek naast een Nederlandse zeilboot. We snorkelen naar het anker, dat goed ingegraven ligt. Ik zwem naar de Adinda om een praatje te maken. Het is pas de 2e keer dit seizoen dat een Nederlandse boot zo dichtbij ligt. Vanaf eind mei aan de westkant van de Peloponnesos hebben we geen Nederlanders meer gesproken.

Met Pekka en Tuula loop ik 2 kilometer naar het dorp Lipsi voor de wekelijkse boodschappen. Pekka vindt een pak met 10 dikke plakken kaas, die je kunt bakken. Ik koop 3 pakken. Want saganaki’s vinden we allebei heerlijk.
Het gaat deze dag inderdaad flink waaien. Het maximum is 28 knopen. Eigenlijk valt dat wel mee.
Hoewel het ook vannacht waaide hebben we heerlijk geslapen.
Het is zonnig weer met maximaal 29 graden.
Omdat we altijd goed rondkijken op de ankerplek zien we dat de Amerikaanse zeilboot Stemer (een Beneteau van ruim 20 meter) niet meer op dezelfde plaats ligt maar dichter bij de rotsen. We checken de track op MarineTraffic. Hij blijkt inderdaad richting de kant te gaan. Henk en ik laten de bijboot zakken en varen er naar toe. Als we bij de Stemer zijn roepen we en kloppen op de romp. De profesisionele bemanning, 2 vrouwen en een man, komen naar buiten. Ik zeg: ‘We think you are dragging’. ‘Are we?’ vragen ze. Ze kijken om zich heen en een vrouw start de motor. Ze zeggen ‘Thank you’ en varen naar het midden van de baai om opnieuw te ankeren.

Langs de rotsen achter Wahoo is het prachtig snorkelen. We zien heel veel vissen. Wel 10 verschillende soorten en diverse groottes en diverse . We genieten.
‘s Avonds gaan we met z’n vieren eten bij restaurant Dilaila bij het strand. Er is niet zoveel keuze maar het eten is erg goed.

Ik maak een chocoladetaart. We eten een stukje als dessert na het voorlopig laatste happy hour met Pekka en Tuula. De rest van de helft geef ik aan hun, als tijdelijk aandenken.
Vanaf morgen scheiden onze wegen. Afscheid nemen is nooit leuk.
We hebben een erg leuke tijd gehad samen. Opgeteld 56 dagen, niet helemaal aaneengesloten.
Het is voor herhaling vatbaar.

Van het eiland Lipsi naar kaap Alimnia, eiland Iraklia, vliegtuig spotten (12 augustus)
Vóór zonsopgang, om 6 uur, worden we uitgezwaaid door Pekka en Tuula.
In de baai hijsen we het grootzeil. De genua wordt uitgerold als we de baai uit zijn. Ons doel is een van de eilanden ten zuiden van Naxos.
Vandaag en de 2 dagen erna waait het lekker uit noordelijke richtingen. Ons plan is om in 3 dagen het eiland Elafonissos te bereiken. Dat is totaal 200 mijlen.
De eerste uren gaat het lekker en zeilen we geregeld meer dan 10 knopen. Er komt een rif in het grootzeil. Een half uur later waait het niet meer. Er staan wel flinke golven. We motoren ruim 2 uren en dan kunnen we weer zeilen. Ten zuiden van de eilanden waait het minder en komt de wind opeens uit het noordoosten. De snelheid zakt naar 2 knopen. Later waait het wat meer uit diverse richtingen. Zodat we steeds wat bij te stellen hebben aan de zeilen.
Het laatste stukje naar onze ankerplaats is recht tegen 20 knopen wind in. Dat motoren we en doen ondertussen de zeilen weg.
We ankeren in de baai bij kaap Alimnia, waar een vliegtuigwrak op de bodem ligt. We komen er vlakbij uit.
We gaan meteen snorkelen en Henk maakt wat foto’s. Het vliegtuig is duidelijk te zien. Het is een Duits verkenningsvliegtuig. Zie toelichting bij de foto.
Er is een boeitje aan het wrak bevestigd en dat boeitje ligt 2 meter achter Wahoo.
Het blijkt een mooie ankerplek. Met hoge rotsen aan 3 kanten. We hebben een rustige nacht met weinig wind en geen golven.

Van kaap Alimnia naar het eiland Milos (13-15 augustus)
Om 7 uur vertrekken we met als doel het eiland Milos. Het rif blijft in het grootzeil. We zeilen eerst met de fok erbij omdat het lekker waait. Later zakt de wind wat in en doen we de genua. Nog wat later is de wind op. We zoeken de dichtstbijzijnde ankermogelijkheid. Dat is zuid van Anti Paros en is nog 12,5 mijl. Na 1,5 uur motoren gaat het weer waaien. Uit het noordwesten, de richting die we op willen. Dan gaan we maar kruisen. De wind neemt toe en de windhoek wordt steeds gunstiger om toch naar Milos te zeilen. Het is nog maar half 11 en de afstand tot het eiland Kimolos, noordoost van Milos, is 25 mijl. We gaan naar Milos. Maar hoe dichter we naderen, hoe meer de wind en de golven toenemen. Henk krijgt heel veel water over zich heen, wat ook in de kuip komt. Nog nooit zoveel water over de boot gehad. We vinden het beiden niet leuk meer. We zoeken naar de dichtstbijzijnde beschutte ankerplek. Dat wordt zuid van het eiland Kimolos, bij het strand van Alyki. Het is er heerlijk rustig. Geen golven en minder wind dan ‘buiten’. Het is nog steeds vroeg, 2 uur in de middag. We komen weer wat bij. En besluiten een dag te blijven.
Dat gaat niet helemaal op. Want na een heerlijke relaxte dag besluiten we ’s middags om 5 uur ankerop te gaan en naar de grote baai van Milos te zeilen. We moteren het laatste stuk en ankeren tegen 8 uur bij het dorp Adamantas, achter de boten die er al geankerd liggen.
Het is een grote ruime baai. De huizen van het dorp zijn prachtig wit.

Na een rustige nacht varen we met de bijboot naar een steigertje. Het is vlakbij een Shell tankstation. We gaan diesel en benzine halen in jerrycans. 25 liter diesel (€ 1,99/l) als reserve en ook 25 liter benzine (€2,34/l) voor de bijboot.
Het is warm, 31 graden. We houden siësta en slapen allebei een half uur.
Henk brengt me naar een steigertje vlakbij de haven. Ik wil boodschappen doen. Maar eerst een rondje lopen door de mooie smalle straatjes van Ademantas. Omhoog via trappen en later weer naar beneden tot bij de haven. Daar geniet ik van een ijsje.
De minimarkt vlakbij de haven is gesloten. Evenals de supermarkt Masoutis. Het is vandaag een feestdag voor de Grieken: Maria Hemelvaart wordt herdacht. Alle andere winkeltjes zijn wel open.
De bakker is ook open en daar is een kleine supermarkt bij. Waar ik toch nog wat kan kopen. Helaas geen verse groenten en fruit.
Het is druk in het dorp. Veel toeristen. Veel autoverhuurbedrijven en quad- of scooterverhuur bedrijven.
We kijken nog een keer naar de windvoorspelling en besluiten morgenochtend om 5 uur te vertrekken naar Elafónisos.

Van Milos naar Elafónisos; blauwvintonijn gevangen! (16-18 augustus)
In het donker varen we de baai uit. Een deel is tegen de wind in en daar hijsen we het grootzeil. Het rif gaat er uit.
Het is bezeild richting zuidwest, want de wind is noordwest tot noord. Eerst gaat het langzaam. Achter het eiland Anti Milos hebben we even 1 motor bij omdat het maar 2 knopen waait. En we anders niet vooruit komen.
De lucht kleurt prachtig rood voordat de zon opkomt.
Uit de luwte van het eiland kunnen we weer zeilen.
Tussen 1 en 3 uur is er te weinig wind om te kunnen zeilen en motoren we.
Ik maak Henk, die een tukje doet, wakker omdat er weer wind is, nu uit het zuiden.
Als de genua is uitgerold haalt Henk de vislijn in. Die hangt al een paar uren achter de boot. Het inhalen gaat moeilijk, er zit vast iets aan. Jawel, het is een blauwvintonijn! En er zwemt een andere tonijn naast. Die is even later verdwenen. Henk hijst de tonijn op het plateautje achteraan de stuurboord drijver. Ik breng hem een mes. En een grote gele bak. Die vult hij met zeewater. Daar bewaren we hem eerst even in, nadat hij dood gemaakt is.
We zien 2 trage dolfijnen langs zwemmen, op 100 meter afstand.
Als er weer bijna geen wind is en het nog 8 mijlen varen is naar de oostbaai van Elafónisos, Ormos Lefkí, starten we de motoren en ruimen de zeilen op. Henk gaat de tonijn slachten, nadat hij hem heeft gewogen. Bijna 6 kilo! De grote stukken gaan in een zipzak in de koelkast.
De laatste 4 mijlen kunnen we nog weer zeilen, met alleen de genua.
Als we geankerd zijn gaat hij verder met de tonijn, vel eraf halen en graten verwijderen. Morgen filets maken, vacumeren en invriezen.
We hebben vandaag 77 mijlen afgelegd, zijn bijna 15 uren onderweg geweest, waarvan we ongeveer 4 uren gemotord hebben.

We doen  weer eens wat karweitjes:
Met een oxaalzuuroplossing verwijder ik de roeststrepen op de romp. Daarna goed naspoelen met water. Omdat het zo golft en ik in de bijboot sta, is het een lastig klusje.
Henk gaat de leidingen van de koelkast en vriezer spoelen met zoutzuur. Want er komt te weinig water door. In de filters zitten wat kleine schelpjes.
De pomp van het toilet aan stuurboord doet het niet meer. De hendel van de pomp wil niet, of heel moeilijk, naar beneden. Dus moet de pomp gedemonteerd worden.
Een lastig klusje. Mee omdat we dwars op de golven liggen en de boot nogal heen en weer wiebelt.
We gaan een andere plek opzoeken. Aan de westkant van het eiland. Waar we in juni ook gelegen hebben.
Henk ziet eerst opspattend water. Hij blijft kijken en ziet een donkere rog boven water springen, om z’n lengteas draaien en weer onder gaan. Daarna nog een keer. Ik zag alleen de 2e keer iets donkers boven water.
De bijboot hangt er nog achter en hoefde van Henk niet opgehesen te worden. Want we gaan hem nog gebruiken.
Dat doen we niet weer! Volgende keer voordat we gaan varen moet de bijboot opgehesen zijn. Hij remt namelijk, maakt lawaai en trekt de boot de verkeerde kant op. We varen met de fok over stuurboord en de bijboot hangt aan die romp.  De laatste 2 mijlen motoren we tegen de wind in.
Er ligt geen boot in de baai Kato Nisi, waar we gaan ankeren. De hele baai voor onszelf. Er zijn nog wel wat golven, maar die zullen verdwijnen.
Het is de hele dag zonnig en het wordt 31 graden.
Henk maakt 8 porties van ruim 300 gram van de tonijn. Met het vacumeer apparaat maakt hij er mooie afgesloten pakketjes van. Die gaan in de vriezer.
Helaas komt er nog steeds geen water door de pomp van de vriezer. Een ventilator erboven moet zorgen dat de temperatuur van de vriezer laag genoeg blijft.
De pomp van het toilet is weer in elkaar gezet, maar hij doet het nog niet. Morgen verder kijken.

Alweer een mooie en zonnige dag. Het wordt 33 graden.
Henk haalt, met veel moeite, de slang los van de afvoer van het toilet tussen de pomp en de afsluiter. Dan blijkt dat het stukje pijp op de afsluiter helemaal verstopt zit met gruis. Met een schroevendraaier schraapt hij het meeste eruit. Daarna mag ik een stuk slang ertegen houden en een bakje daaronder. Dan doet Henk de afsluiter open. Het water vol viezigheid loopt in het bakje. Afsluiter dicht. Bakje leeg gooien. Dit een paar keer herhalen.
Ik mag schoonmaken voordat Henk alles weer in elkaar zet. Helaas is het daarna nog niet goed. Hij zet er extra druk op en dan schiet er iets weg. Waarschijnlijk heeft er nog rommel gezeten in de kogel van de kogelafsluiter. Blij dat het probleem is opgelost. Want hoewel we 2 toiletten hebben is er maar 1 gekoppeld aan een vuilwatertank. En die raakt een keer vol.
Sinds gistermiddag heb ik weer last van mijn rug. Rechtsonder zit een zere plek. Ik begin weer krom te lopen. Voordat we ‘s avonds bij restaurant Angelina (met uitzicht op de baai) gaan eten lopen we een rondje. Het lopen doet me goed, hoewel het pijnlijk is.
We eten heerlijk, kalfssteak met frietjes. Het vlees is goed mals. Een ijsje van het huis na.
Teruglopend in het donker lichten we onszelf bij met de telefoon.

Van Kato Niso naar Gythio en Ormos Vathi (19-20 augustus)
Het is zonnig en rustig weer. We gaan snorkelen naar en langs het eilandje noord van de baai.
Onder water zien we een prachtig rotsachtig landschap met gevarieerde begroeiing en allerlei soorten vis. Groot, klein, mini’s, gekleurd of met een kleur, die niet opvalt.
Bij de ankerketting, die het geribbelde zandlandschap vlak gemaakt heeft, zijn platvissen.
We vertrekken tegen 12 uur als het 10 knopen waait. Omdat het voor de wind is naar Gythio rollen we alleen de genua uit.
Ik zie een grijs vogeltje, die in het water verdwijnt. Het blijkt een vliegende vis geweest te zijn. Henk ziet er later meer.
We ankeren aan de noordkant van het eilandje en ver genoeg van de kade van het stadje.
Henk brengt me naar een steigertje want ik ga boodschappen doen. Dat is na 1,5 week wel nodig.
Het is alweer een warme zonnige dag, 31 graden met een hoge luchtvochtigheid. In de stad is het zelfs heet om 6 uur ‘s avonds.

Omdat het niet onze voorkeur heeft bij een stad te liggen zoeken we iets zuidelijker een andere ankerplek. We motoren 6 mijlen, omdat we ook stroom willen draaien.
We ankeren in Ormos Vathí. Ver genoeg van beide stranden. Het ene strand hoort bij een  luxe hotel met bediening op het strand.
Alweer een mooie baai, waar we de enige boot zijn. Het is warm, 31 graden. We zwemmen vaak.
Verder hebben we een luie dag.

Van Ormos Vathi naar Porto Kágio (21 augustus)
Boing boing, metaal op metaal. Wat heb je nu weer gedaan Houk?
Het anker opgehaald. Er zat klei op, dus ik heb hem even gespoeld in het zeewater. Daarna weer omhoog gehaald. Hij slingerde nogal. Iets te laat de knop losgelaten. Zodat de steel helemaal klem zit in de geleider. Er is geen neerwaartse beweging in te krijgen. Wel wil hij wat heen en weer bewegen. Met de grote bahco probeert Henk hem te draaien. Dat lukt niet.
Dan met de hamer er op slaan, boing, boing. Terwijl ik met een lijn het anker heen en weer beweeg. Opeens schiet hij los. Gelukkig!
Ondertussen zeilen we met alleen de fok. Halve wind en dwars op de golven. Wahoo gaat ook heen en weer. We ruilen de fok voor de genua. Die trekt de boot lekkerder door de golven.
Helaas draait na een paar zeiluren de wind en wordt tegen. We motoren de laatste 4 mijlen naar Porto Kágio. Een mooie baai, omringd door hoge bergen. We ankeren 2 keer. Dan ligt het anker duidelijk in zand en is goed ingegraven. Dat zien we bij het snorkelen. Langs de rotskant zit veel vis, in soorten en maten. Ook een paar koraalduivels, die oorspronkelijk niet in de middellandse zee thuishoren.
We gaan naar de wal om naar het kerkje te wandelen. Vandaar hebben we een mooi uitzicht over de zee en over de baai. We kunnen zelfs binnen kijken. De lage deur is gesloten met alleen een haakje.
Bij Spilia, een café bar halverwege de berg, doen we een biertje of ijsje. Vandaar hebben we weer prachtig zicht op de boten in de baai.
‘s Avonds eten we voor de eerste keer van de zelf gevangen tonijn. Heerlijk. Met salade en gebakken aardappeltjes.

Van Porto Kágio naar Ormos Lagkanidon bij Foikounika (22 augustus)
We motoren eerst tegen de wind in naar het zuiden tot we kaap Tainaron, met een mooie vuurtoren er op, voorbij zijn. Dan aan de wind zeilen naar het zuidzuidwesten. Overstag, maar te weinig wind om te zeilen. Een stuk motoren. Daarna is het bezeild tot de zuidwest punt van het eiland Venétiko. Om voor de schemering ons doel (Foikounika) te bereiken motoren we de laatste 8 mijlen.
De bodem is zand. Het anker houdt meteen.

Van Ormos Lagkanidon om het eiland Schiza heen naar Methoni (23-24 augustus)
Omdat we 5,5 mijl te weinig vinden om het grootzeil te hijsen bedenken we een langere route naar Methoni. Om de eilanden Schíza, Líchnos en Sapienza heen naar Methoni is totaal 16 mijlen.
Uiteindelijk laten we Sapienza links liggen. 2 keer dobberen we omdat er geen wind is.
We ankeren na 4,5 uur zeilen in de baai bij Methoni. In de buurt van de Joy van Peter en Doris, die we kennen uit Licata.
We doen een drankje bij hen aan boord. ‘s Avonds gaan we met hen uit eten bij Klimataria. Onder een plafond van druivenranken. Heel origineel.
Het eten is heerlijk! En het is super gezellig. We besluiten een dag te blijven.

We besteden een paar ochtenden achter elkaar een uur aan het schoonmaken van het onderwaterschip.
Na de koffie sup ik naar de Joy om te vragen of ze van tonijn houden. Ja dus. Ik nodig ze uit voor het avondeten.
Henk brengt Doris en mij naar de wal. We gaan shoppen, ergens zitten voor een koffie of ijsje en als laatste naar de kleine supermarkt. Voor wat groente en fruit.
Om 5 uur gaan we samen met Peter en Doris naar Methoni voor een bezoek aan het kasteel, dat oorspronkelijk dateert uit 1200.
De entree is 3 euro per persoon. Het terrein is groot en we lopen 1,5 uur met veel genoegen rond. Het meeste is ruïne. Er staan ook wat imposante bouwwerken en natuurlijk een kerk.
Doris heeft een Griekse salade gemaakt. Ik heb verse frietjes voorbereid en Henk bakt ze in de airfryer. Hij bakt de tonijn heel kort in de koekenpan. Alles is heerlijk!
We hebben alweer een gezellige avond.

Van Methoni naar Ormos Nayarino ten noorden van Pilos (25-27 augustus)
Als er 6-7 knopen wind is uit het westen vertrekken we. Met grootzeil plus genua. Doel is de baai bij Pylos, ongeveer 11 mijlen te gaan.
We kunnen alles zeilen. We gaan ankeren in Ormos Nayarino, dat is in het noorden van de baai.
Het kost wel 3 pogingen tot het anker houdt. Het lijkt of hij de eerste 2 keer zonder enige weerstand door de modder getrokken werd. Dat was waarschijnlijk te dicht bij de ingang naar het binnenmeer.
We krijgen een onweersbui met 25 knopen wind en wat flinke druppels regen. Daarna is het heel rustig.

De volgende dag weer een onweersbui, deze keer met wat meer regen, zodat de boot schoon spoelt.
Peter en Doris komen happy hour met ons doen, een salade en zelf gemaakt frietjes plus snackjes.

‘s Ochtends om half 11, als het nog niet zo heet is, gaan we met Peter en Doris in hun dinghy naar het strand. We krijgen natte voeten in de dinghy, maar dat geeft niet, want we stappen toch uit de dinghy in het water. De dinghy wordt op het strand getrokken en daarna achter een heuveltje geparkeerd.
We gaan wandelen naar het kasteel en de grot. Deze keer tegen de wijzers van de klok in. Eerst langs het binnenmeer, daarna omhoog naar de grot. Af en toe is het steil. Vooral het laatste stukje. Schitterende uitzichten vanaf de ruïne boven! We vinden het weer prachtig. Wat we deze keer missen zijn bloeiende bloemen.
Als we terug zijn is het 32 graden geworden. We hebben erg behoefte om te zwemmen en doen dat meteen.
Later zwem ik naar de Luna Blue, die vanochtend naast Wahoo is gaan ankeren. Ik heb een gezellig gesprek met Lucille en Laurent. We kennen hen van 2 winters in Marina di Ragusa.
Zij zijn onderweg naar Kreta.
Voor het avondeten zijn we uitgenodigd op de Joy. Lekker en gezellig. We nemen afscheid met ‘tot ziens’ in Licata.

Van Ormos Nayarino via Pilos naar Katakolon; ontmoeting met Arie en Hilde (28-31 aug.)
We vertrekken vóór 8 uur en motoren naar Pilos. De accustatus is maar 30%. Dus de accu’s worden op deze manier geladen.
We ankeren ten noordoosten van de haven. Ons doel is afval wegbrengen en boodschappen doen. Dat lukt allemaal. Voor 11 uur zijn we alweer onderweg met Wahoo.
We hijsen het grootzeil voordat we de baai uit zijn. Op zee komt de genua erbij.
We kunnen noordwest koersen, richting het eiland Proti. Achter Proti waait het bijna niet. Dus motoren we naar de noordoost punt van het eiland. Vandaar is het bezeild naar Katakolon.
Met de genua er bij als voorzeil halen we mooie snelheden, 8-9 knopen.
De laatste 5 mijlen is er bijna geen wind meer, dus motoren we en ruimen de zeilen op. Vóór 7 uur ankeren we na 52 mijlen in de baai van Katakolon.

Héél véél kwallen rond de boot! We tellen er zo 17. De naam is zee paddenstoel, bloemkoolkwal of longkwal. In het Engels barrel jellyfish. Ze steken niet. Toch is het niet relaxt om daar tussen te zwemmen. Het voelt glibberig als je eentje aanraakt. Ik zwem slechts 1 rondje terwijl Henk vanaf het dek aanwijzingen geeft waar kwallen zijn.
Ik regel vandaag de Tepai (Griekse vaarbelasting) voor september en oktober. En een verlenging van de Cosmote aanbieding: 2 maanden onbeperkt internet voor €25.
Pas ‘s avonds gaat het harder waaien. Juist als Arie en Hilde aan komen roeien. Ze zijn vanmiddag met de Ocean Vagabond naast Wahoo gaan ankeren. We hebben hen uitgenodigd voor het avondeten. Heel gezellig om elkaar na 4,5 maand weer te zien. Vlak na Pasen hebben we afscheid genomen in Licata.

Gezellig op stap met Hilde! Henk brengt ons naar de wal. We gaan eerst het zeil-cruiseschip Star Flyer, met 4 masten erop, van een afstand bekijken. Want je mag er niet dichtbij komen.
Het begint te regenen. Dus gaan we op een terrasje zitten onder een parasol en bestellen een smoothie (redactie: Vrouwendrankje). Het is allang weer droog als we verder lopen. Omhoog met mooi uitzicht over de haven. Het zicht is veel beter geworden na de regen.
We lopen een rondje en komen terug in de winkelstraat. We vinden allebei een leuk bloesje, dat we kopen. Het is met 20% korting, een koopje dus!
We delen een cheese pie en een spinach pie als lunch, op een terrasje aan het water.
Henk komt ons ophalen. We spreken af vanavond uit eten te gaan. Bij Taverna Jimmy’s. Wij zijn er vorige keer geweest en hebben toen lekker gegeten.
Dat lukt nu ook weer. Deze keer kunnen we buiten zitten. Het is nog steeds heerlijk weer!

Er liggen al 2 grote cruiseschepen in Katakolon als we wakker worden. De Oosterdam en de Crystal Symphony. Later komt er nog een derde bij.
We gaan samen met Arie en Hilde naar het ‘Museum of the ancient Greek technology and inventions’. Over oude Griekse technologie en uitvindingen. Heel interessant wat de Grieken allemaal konden maken, vele eeuwen voor Christus. Er worden wat uitvindingen gedemonstreerd. Zoals een kop, waar alles onder uit loopt als je hem té vol schenkt.
Na het museum eten we op een terras een pita gyros als lunch.
We brengen ons happy hour een dag naar voren. Dus deze donderdag komen Arie en Hilde meedoen met ons happy hour: een salade en wat snackjes. Geen frietjes deze keer, die zaten al in de pita gyros van vanmiddag.
We nemen afscheid, want morgen gaan we elk ons weegs, zij naar het zuiden, wij naar het noorden. We hopen elkaar volgende zomer weer te treffen.