Van Kalamitsi via Vourvourou naar Nsis Peristéri (1 – 4 juli)

Hé daar komt iemand naar ons toe zwemmen. Met de korte broek op het hoofd. Het is Wolfgang. Hij komt voor koffie. Gezellig! Zijn bijbootje ligt alweer op het voordek omdat hij straks vertrekt naar Thassos.
Wij vertrekken naar Vourvourou. Met grootzeil en genua. Eerst aan de wind en later voor de wind. De wind trekt aan. We doen 3 uren over 21 mijl.
Voordat we ankeren varen we even langs de Relacat van onze Finse vrienden Pekka en Tuula.
Ze nodigen ons uit voor een ankerbiertje. We zien hen voor het eerst weer sinds vorig jaar augustus.
‘s Avonds gaan we met hen en hun gasten naar Restaurant Garlic. Voor een lekker broodje burger. Henk kiest deze keer voor een triple, dat is een broodje met 3 hamburgers. Hij vindt het wel wat veel…

Nadat we de volgende middag boodschappen gedaan hebben zeilen we met alleen de genua naar Nsis Peristéri, ons favoriete eilandje 2 mijl naar het noorden.
Het anker houdt bij de 2e poging en ligt diep in het zand. De Relacat ligt er al.
Ik snorkel langs de kant, waar mooi koraal groeit en veel vissen zwemmen.
Henk zwemt naar de Relacat en ik ga op de sup. Met een waterdichte tas op m’n rug.
Pekka heeft ons uitgenodigd om spaghetti te komen eten.
Voor het eten begint het te spetteren. Ik sup naar Wahoo om de ramen dicht te doen. Even later is het weer droog. Na het eten gaat het harder regenen. Ook wat weerlicht en onweer. We gaan terug naar Wahoo. De regen stopt vrij snel.

We besteden een rustige dag om de gele vlekken en strepen op de romp met O2 uit een spuitfles te verwijderen en meteen daarna met Awlgrip shampoo de romp te wassen. Ik doe dat vanuit de bijboot terwijl Henk met de waterslang eerst nat maakt en daarna de O2 en later de shampoo er af spoelt.
‘s Middags is het lastiger omdat het harder waait en er meer golven zijn. Soms extra golvendoor voorbij varende motorbootjes.
Henk maakt goed gevulde mosterdsoep. Pekka en Tuula eten mee.

Op 4 telefoons tegelijk krijgen we een noodbericht, een waarschuwing voor zwaar onweer en regen. We zien het slechte weer aankomen. Het gaat regenen, maar het onweer valt mee. Dat is vooral verder bij ons vandaan. Na de regen is de boot mooi schoon.
‘s Middags doen we met Pekka en Tuula het overgooispel met bal en frisbee in hetwater. Er zijn de hele dag nog geen motorbootjes bij het strandje geweest. Heel af en toe komt er wat voorbij varen.
Onze dochter Nicolette belt. Ze is erg geschrokken. Want het plekje op haar oorlel blijkt een melanoom te zijn, die verwijderd moet worden. Wij schrikken er ook van. Komende week zal dat gebeuren onder plaatselijke verdoving.

Van Nsis Peristéri naar Kalamitsi (5 – 10 juli)
We vertrekken vroeg. Want vanmorgen is er halve wind voorspeld om naar Kalamitsi te zeilen en vanmiddag tegenwind.
Grootzeil hijsen en genua uitrollen. We zeilen de Relacat voorbij. Dan stopt de wind ermee. Wij drijven verder en de Relacat start een motor. We komen heel langzaam vooruit en hebben geen zin om 19 mijlen te motoren. We dobberen en drijven wat. Totdat we daar zat van zijn en naar het dichtstbijzijnde strandje motoren.
Highlight van de dag: we zien dolfijnen en ze zwemmen even mee!
Als we gaan ankeren is het bijna 12 uur. Tegen 3 uur is er 6-7 knopen wind, uit het zuidoosten. We gaan weer ankerop. Dan maar kruisen. Met grootzeil en fok. Het gaat wel lekker hard. De snelheid is 8-9 knopen over de bakboord boeg en 7-8 knopen over stuurboord. De laatste mijlen motoren we tegen de wind in en ruimen de zeilen op.
Tegen half 9 ankeren we in onze 2e favoriete baai, bij het naaktstrand van Kalamitsi.
We zwemmen nog even naar de Relacat. Voorbij de catamaran Be Happy van Jürgen en Andrea, waar we de volgende dag kennis mee maken.

Roman van het hippiestrand heeft een auto en neemt Pekka, Andrea en mij mee naar de supermarkt en de slager 7 km verderop. Dat is voor ons gemakkelijk boodschappen doen. Met 1 dinghy zijn we naar het volgende strand gevaren. Met 3 dinghy’s komen we terug vanwege de vele tassen.
De Zahree, een schoener, van de Nederlanders Herbert & Tineke, is in de buurt voor anker gegaan. We gaan er naar toe om nu persoonlijk kennis te maken. We hebben al een paar keer contact gehad via Navily en whatsapp. Het is erg gezellig.

Bij het strand is zo te zien en te horen een soort party in het water. Mensen staan bij een supplank, met daarop glazen en blikjes. Wij zwemmen er naar toe en nemen drinken mee in de waterdichte rugzak. We maken er kennis met een paar strandbewoners.
Vanavond hebben we ‘happy hour’. Met salade, zelf gemaakte frietjes en wat snacks. Pekka & Tuula en Jürgen & Andrea komen eten. Het is erg gezellig.
Herman, Henk z’n jongste broer, appt dat het slecht met hem gaat en dat hij op de wachtlijst staat voor een hospice.  We wisten dat dit er zat aan te komen. Maar het overvalt ons toch.

In de nacht zijn we een paar keer wakker geweest. Wahoo ligt dwars op de golven. De rubberboot gaat hoorbaar heen en weer. Die moet beter vastgemaakt worden.
Een tijdje later weer uit bed om de grootschoot aan te trekken, omdat de blokken heen en weer bewegen en dat maakt een vervelend lawaai.
Als de zon op is ga ik er even uit en zie de Zahree vertrekken. Tineke meldt later dat de swell (aanrollende golven) verschrikkelijk was en dat ze daarom weg gegaan zijn. Ze zouden koffie komen drinken. Maar dat doen ze een andere keer.
Wij liggen ook niet lekker op de golven. Met behulp van een lange lijn naar achteren trekken we de boot scheef en wel zo, dat hij met de voorkant naar de golven ligt.
Samen met Jürgen & Andrea zijn we uitgenodigd bij Pekka & Tuula voor het avondeten.
Ik ga er op de sup naar toe en Henk zwemt. We eten spaghetti met mosselen en worst. Vreemde combinatie, maar wel lekker. Andrea heeft een heerlijk dessert gemaakt van caramelroom met Griekse yoghurt.

Het is rustig qua wind als we opstaan. We gaan op de sup naar Pekka & Tuula voor 20 minuten overgooien met bal en frisbee.
Om 12 uur pikken ze me op met de bijboot om naar het volgende strand te gaan. Vandaar lopen we richting het 3e strand. Daar stopt om kwart voor 1 een bestelbusje, waar je verse vis kunt kopen. We staan in de rij want er zijn meer liefhebbers.
Ik koop pijlinktvis (squid) en Pekka grote garnalen.
We zitten even op het balkon bij Bulgaarse vrienden, die zij hebben leren kennen op het naaktstrand. Georgi en Antoaneta heten ze. Ze zijn erg aardig en gastvrij. Georgi werkt op afstand bij ASML in Nederland.
‘s Avonds eten we met z’n vieren bij Júrgen en Andrea op de catamaran Be Happy. Een Duits gerecht, uientaart met een salade erbij.

De zon zien opkomen achter Mount Athos is ons vroege doel. Omkwart voor 6 zitten we klaar op de heuvel aan de oostkant van de middelvinger. Athos is een 2033 meter hoge berg aan de zuidkant van de 3e, meest oostelijke vinger.
Het is zeker de moeite waard om er vroeg voor op te staan. De lucht achter de berg kleurt van rose naar rood naar oranje. En dan piept daar om 11 minuten over 6 de zon boven de berg uit.
Geweldig!
Omdat het nu nog niet heet is lopen we naar het einde van het schiereilandje.
Met de supplank gaan we terug naar Wahoo. Om nog een paar uurtjes te slapen.
Nicolette is vandaag geopereerd en alles is goed gegaan.
‘s Avonds eten we bij Pekka & Tuula, gebakken grote garnalen met saus. Plus gekookte aardappelen met fijne groene zoute kruiden.

De Be Happy vertrekt in de ochtend en Wahoo gaat op de vrijgekomen plek ankeren. Om minder last van swell te hebben.
Vandaag ga ik voor het eerst pijlinktvissen klaar maken. Ik maak er een stoofpotje van met ruim een kilo uien. Die bak ik met knoflook in het overgebleven vocht van de gisteren gebraden worsten. We eten rijst erbij, wat later pasta blijkt te zijn in de vorm van grove rijstkorrels. Pekka en Tuula eten mee.
We nemen geen afscheid van ze omdat we morgen naar Limnos vertrekken. Maar zeggen tot ziens. Want we komen terug.

Van Kalamitsi naar Limnos (11 – 16 juli)
Vanmorgen vroeg is er een berichtje dat Herman is verhuisd naar een hospice in Leek. Dit is echt de laatste fase. We zijn er stil van.
We zwemmen voordat we ankerop gaan.
Het grootzeil wordt gehesen. Maar eerst motoren we ruim een uur, want er is bijna geen wind.
De wind die er is komt van achteren. We laten het grootzeil weer zakken. En ook de genua. Het is weer voor de code zero. We gaan daarmee 2,5 tot 3 knopen in een iets te zuidelijke richting. Maar we komen vooruit. Gedurende de dag gijpen we 3 keer. Dat wil zeggen, de code zero gaat van stuurboord naar bakboord naar stuurboord. Door hem eerst in te rollen. Dat doet Henk. Ik loop met de schoot naar voren, doe hem voor de voorstag langs en loop dan naar achteren. Daar gaat hij door 2 blokken en een klem. Met de lier kan de schoot aangedraaid worden totdat het zeil goed staat.
De laatste 10 mijlen naar Limnos is er iets meer wind en gaan we harder. Ruim voor de baai rollen we de code zero in omdat het te scherp aan de wind geworden is.
Als we ankeren is de zon al 20 minuten onder. Ik kan nog net zien dat het anker zakt in zand. Hij houdt meteen. We hebben ruim 50 mijlen afgelegd in 14 uur. Waarvan 1,5 uur gemotord.
We zwemmen in het donker naar de Black Dream van Wolfgang en proosten daar op ons weerzien na 1,5 week.

We blijven een paar dagen en zeilen daarna met alleen de fok naar Myrina. We leggen 2 keer de rechtstreekse afstand van 2,7 mijlen af. Omdat we moeten kruisen.
Het is rustig in de baai. Er liggen maar 3 boten geankerd. Wahoo is de vierde.
We zwemmen op uitnodiging naar de Black Dream voor een ankerbiertje.
Met Wolfgang gaan we in het dorp eten, bij Gramofoon. Hij gaat daarna de finale kijken van het EK, bij een restaurant met een groot tv scherm. Hij is niet de enige, alle stoelen zijn bezet.
Wij hebben geen interesse voor voetbal en gaan naar Wahoo.

Myrina is een ideale plek om boodschappen te doen. De groentewinkel en de supermarkt zijn dichtbij. We slaan weer een voorraad in voor ongeveer een week.
Daarna gaan we zeilen. Met alleen de fok naar de baai Diaporti. Morgenavond gaan we daar vlakbij een olijven farm bezoeken.
Kruisen met alleen de fok is frustrerend. Bij overstag gaan liggen we stil en moeten eerst op snelheid komen voordat we aan de wind kunnen sturen.
De vislijn is achter het bakboord roer geraakt. Henk gaat het water in om hem los te maken. De fok is dan ingerold. Maar Wahoo drijft naar de kant. Eerst maar motoren met de stuurboord motor tot we geankerd zijn. Daarna lukt het Henk de vislijn weer los te krijgen.
We zwemmen en halen een ankerdrankje bij Wolfgang.
Hij laat ons dun gesneden mortadella proeven. Op een plakje witbrood. Het is lekker en het lijkt een beetje op boterhamworst.

Om half 7 hebben we samen met Wolfgang afgesproken voor een rondleiding bij Olon Estate, een olijvenfarm.
We halen hem om 6 uur op met onze bijboot.
Vanaf een klein strandje is het maar 100 meter lopen.
Thasis en Rena zijn de eigenaren. Thasis vertelt en doet de rondleiding en Rena zorgt voor het eten en drinken.
De olijven worden koud behandeld. Dan mag het ‘extra virgin’ olijfolie heten. We proeven een beetje olijfolie. Laten het in de mond rollen, wat lucht erbij en dan doorslikken. Het voelt spicy in de keel. Als je een bittere smaak op de tong krijgt is het geen olijfolie met polyfenol.
We gaan met de auto naar de olijvengaard. Eerst naar de ruimte waar de olijven geperst worden en waar de tanks staan. 1 grote voor 3000 liter en een kleintje. Er staan ook allerlei prijzen en onderscheidingen. Thasis vertelt er met trots over.
Daarna lopen we naar een kerkje met prachtige schilderingen. Een vriend heeft alle schilderingen gemaakt. Deels met goud.
We rijden over het terrein naar een omheinde boomgaard met allerlei vruchtbomen. Voor het grootste deel zijn ze zelfvoorzienend.
Als we terug zijn bij het terras wordt ons heerlijk eten voorgezet met een glas zelfgemaakt kersensap.
We betalen €25 per persoon voor de excursie en het eten. En we kopen een halve liter olijfolie voor €24.
Terug op Wahoo een koffie en een biertje. Dan nemen we voorlopig afscheid van Wolfgang, met een ‘tot ziens’.
Hij gaat naar Efstratios en wij gaan terug naar Vourvourou.
Omdat ik vandaar binnenkort naar Nederland ga voor een begrafenis. Want er is net een bericht binnen over Henk z’n broer Herman, dat het einde nadert.

Van Limnos naar Vourvourou (17 – 20 juli)
Uitgezwaaid door Wolfgang vertrekken we onder begeleiding van maanlicht om 5 uur.
Eerst met alleen de genua, voor de wind. Als we de baai uit zijn wordt het grootzeil gehesen. Met de genua er bij uitgerold maken we mooie snelheden. 11 knopen is het maximum. We zien de zon opkomen achter Limnos. Het lijkt weer een prachtige dag te worden. We gaan beiden nog even weer slapen. Henk eerst en daarna ik. Later Henk nog weer. De snelheid is er dan uit. Het waait maar een paar knopen, bijna van achteren. Later komt de wind terug en gaat het weer lekker. Voorbij Athos wordt het kruisen. De laatste 10 mijlen naar Vourvourou doen we op de motor.
Stig en Lisbet van de Listig begroeten ons. We kennen hen van Licata en hebben afgesproken bij hen te gaan ankeren. We gaan zwemmend naar hen toe voor een ankerdrankje. Heel gezellig om elkaar na 2,5 maand weer te ontmoeten.
We eten gezamenlijk op Wahoo. Pasta met gemarineerd varkensvlees en boontjes met knoflooksaus, door Henk gemaakt. Plus een Griekse salade door Lisbet gemaakt.

Stig en Lisbet komen koffiedrinken. We maken plannen wat te doen vandaag. Dat wordt een toertje rond het eiland Diaporos met onze bijboot. Wat kleren aan en een hoed op tegen de felle zon. Eerst langs de oostkant. Door de Blue Lagoon met de vele motorbootjes. Daar kopen we een ijsje bij de ijsjesboot.
In een baai aan de noordkant van het eiland gaan we zwemmen om af en te koelen. Met het touwladdertje klimmen we weer aan boord.
Terug bij de Listig gaan we mee aan boord en krijgen belegde roggebroodjes als lunch. Heerlijk.
‘s Avonds om 8 uur gaan we in hun bijboot naar de wal om te gaan eten bij Garlic restaurant.
Zoals de vorige keren is het eten daar weer erg lekker. En het is gezellig.

Het is alweer een hete dag, 38 graden. We zwemmen en Henk schraapt de wormpjes van de rompen met een plamuurmes.
Ik maak van resten neopreen 4 hoesjes om een blikje bier koud te houden. Stig en Lisbet krijgen er twee.
We gaan vanavond aan boord van Listig eten. Pastarestjes, gehaktballetjes en bietensalade.
Er zijn veel wespen tijdens het eten. Als het donker is zijn ze weg.

De benzine voor de buitenboordmotor is bijna op. Er is een tankstation buiten Vourvourou. Vanaf het strand is het 1,5 km lopen. Omdat het overdag te warm is gaan we deze ochtend vroeg. Om 5 voor 8 zijn we er. Maar helaas, het is nog gesloten. Er komt een auto aan met erachter een bootje op een trailer. De chauffeur telefoneert en even later haalt ie achter het tankstation de sleutel (van onder een steen?) en doet hij de deur open. We kunnen tanken, maar alleen met contant geld betalen. Gelukkig hebben we genoeg bij ons.
We tanken de 12 liter tank vol, plus 2 jerrycans van in totaal 15 liter. Dan kunnen we weer een tijd vooruit. De grootste hoeveelheid vervoeren we in mijn boodschappentrolley. Het 5 liter tankje in de rugzak.
We hebben verder een rustige dag. Vaak zwemmen om af te koelen.
We zitten tot laat buiten.

Van Vourvourou via Nsis Mina naar Ouranoupoli (21 – 23 juli)
Als Stig en Lisbet komen koffiedrinken overleggen we hoe laat we zullen vertrekken naar de overkant, de eilandjes bij de 3e vinger. Om 3 uur zou de wind gunstig zijn, zuidoost. Aldus besloten. Listig gaat in oostelijke richting, Wahoo in westelijke, tussen Diaporos eiland en het vaste land door. Als we richting het eiland Ammouliani koersen is het aan de wind zeilen, met grootzeil en fok. We maken leuke snelheden, 6-8 knopen. Het waait harder dan we gedacht hadden. Na 2 uren zeilen en12 mijlen, ankeren we noord van het eilandje Nsis Mína. Listig was er eerder.
We eten op de Listig. En hebben een nogal serieus gesprek over allerlei onderwerpen.
We zwemmen in het licht van de volle maan terug naar Wahoo, met onze kleren in de waterdichte rugzak.

In de ochtend snorkelen we naar het eilandje, wat nu vlakbij is. Omdat de wind uit het noorden komt en de boot gedraaid is.
Het is prachtig! Veel vis. Als we terug zijn bij Wahoo is de Listig vertrokken. Ze gaan een betere ankerplek zoeken, wat geen lagerwal is. Ze komen uit noord van het dorp Ouranoupoli, aan de westkant van de 3e vinger.. Wij zeilen er naar toe met alleen de genua. Het is maar 1 mijl.
We gaan snorkelen naar het anker, wat heel goed is ingegraven.
Daarna naar de rotskust. Onderweg boven het zand zien we veel vissen. En een soort boompje met omhoog stekende sprieten die bewegen. Heel bijzonder.
Het is hier iets minder heet dan op de vorige ankerplek.
Ik ga vissoep maken met veel groenten en zet het in bed onder 2 kussens als het klaar is. Om warm te blijven.
Stig en Lisbet komen eten. We zitten eerst een tijdje voor in het net. In de schaduw en in de wind.
Alweer een warme en gezellige avond!
Als ze weg zijn lees ik het bericht dat Herman, Henk z’n jongste broer, op 56 jarige leeftijd is overleden. Het is niet onverwacht, maar toch. Hij had al bijna 2 jaar alvleesklierkanker en ging de laatste weken hard achteruit.
We hebben eerder al besloten dat ik naar de begrafenis zal gaan en dat Henk aan boord blijft.

Ik bel met de alarmcentrale van de reisverzekering. Omdat ik onverwachts naar Nederland moet regelen zij de tickets naar Amsterdam. 25 juli heen en 30 juli terug.
We bellen met broer Hijlke, die jarig is.
Daarna bellen we met onze dochters Nicolette en Titia. Later op de dag belt zoon Sander, vanuit Frankrijk.
Vandaag schrijf ik het blog van juni. Dan kan dat gepubliceerd worden voordat ik weg ga.
We zwemmen vaak om af te koelen.
In de avond komen Stig en Lisbet ons halen om naar het dorp te gaan. Waar we gyros gaan eten. Daarna nog een wandeling langs allerlei winkels met religieuze ‘souvenirs’. Vanaf Ouranoupoli is het grootste deel van de 3e vinger verboden gebied. Er wonen alleen monniken in ongeveer 20 kloosters. Mannen zijn op hun verzoek en na toestemming welkom. Vrouwen worden niet toegelaten.
Een laatste drankje op Wahoo. We nemen geen afscheid, maar zeggen ‘tot ziens’.
Morgen gaan we ieder een kant op. Komende winter in Licata komen we elkaar weer tegen.

Van Ouranoupoli naar Vourvourou (24 – 31 juli)
De Listig is al vroeg vertrokken. Wij gaan anker op na het zwemmen.
We rollen de genua uit. Ons doel is Vourvourou, met een omweg. Eerst naar het noordwesten en dan zoveel mogelijk langs de kust van het vaste land. Een mooi landschap om van dichterbij te bekijken. Later waait het zelfs zo hard, dat we de fok doen.
De laatste mijl naar onze ‘bekende’ ankerplaats zuid van Diaporos eiland motoren we.
We beginnen met de stuurboordromp onder water schoon te maken. Tot 1/3 deel, dan stoppen we omdat het teveel golft.
‘s Avonds is het niet zo heet meer. We gaan naar de wal om boodschappen te doen. Zodat er genoeg aan boord is voor Henk om zich 6 dagen alleen te redden.

De online besproken taxi naar Thessaloniki komt een half uur later dan de afgesproken tijd. Toch ben ik ruim op tijd op het vliegveld. Alles gaat vlot. Behalve dat het vliegtuig vertraging heeft en bijna een uur te laat vertrekt.
Ik ga vanaf Schiphol met de trein naar Diemen zuid. Nicolette met Sifra en Titia met de  kinderen komen me ophalen. Heel fijn om ze allemaal weer te zien en te knuffelen.
Ik blijf deze dagen bij Nicolette en Ketan slapen.
Vrijdag is de begrafenis in Grijpskerk.
Zaterdag pas ik op Hager en Salma bij Titia. ’s Avonds gezellig barbecueën bij Nicolette en Ketan.
Zondag ga ik met hen naar de kerk. ’s Middags gaan we zwemmen in de Gaasperplas.
Maandagochtend ga ik een pakje (bladders van de Kayacat om na te laten maken) posten. Daarna naar de Surinaamse kapper, waar ik langs loop en die tijd heeft. Dat was 1 keer maar nooit weer. Hij gebruikte een tondeuse met verschillende kammen er op en alleen een schaar voor de pony en bij de oren. Ik ben niet tevreden maar het haar is wel weer lekker kort.
Maandagmiddag met Nicolette en Titia en 6 kleinkinderen naar het Klimbos in het Amsterdamse bos. Wat een avontuur!
Dinsdag reis ik terug naar Henk in Vourvourou. We zijn heel blij elkaar weer te zien.
Meteen even zwemmen als ik terug aan boord ben. Heerlijk!
Pekka & Tuula komen een uur later met de Relacat ankeren. En daarna bij ons eten, salade, rijst en garnalen. Het is gezellig hen na een aantal weken weer te zien.
Ze komen speciaal voor mijn verjaardag, de laatste dag van juli.
De eerste felicitatie komt om half 7 al binnen. De tweede is van Nicolette. Zij wordt vanmorgen geopereerd. 3 weken geleden is een melanoom uit haar oorlel gehaald. Vandaag wordt 1 cm rondom verwijderd, plus de dichtstbijzijnde lymfeklieren. Later krijgen we bericht dat de operatie goed gegaan is en dat ze naar huis mag. Over 1,5 week kunnen de hechtingen eruit en krijgt ze de uitslag van het onderzoek van de verwijderde delen. En dat blijkt gelukkig goed te zijn.
Via Whatsapp krijg ik veel felicitaties en een aantal mensen bellen.
We zwemmen vaak want het is warm.
Pekka en Tuula komen koffiedrinken nadat Pekka een chocoladetaart voor me gemaakt heeft, gebakken in onze oven. Heerlijk!
‘s Avonds gaan we met hen uit eten bij Garlicrestaurant in Vourvourou.

Dan is de maand juli weer om.
Het was een hele warme maand. Met in het begin van de maand 2 keer een flinke bui regen. De maximum temperatuur was 38 graden. We hebben niet gewandeld, wel veel gezwommen.
In totaal hebben we 240 mijlen afgelegd, waarvan de meeste zeilend.