In de eerste helft van mei zijn er veel dingen om te regelen.
Eerst iets wat sport betreft: Carina, uit Argentinië, maar nu wonend in Licata, geeft 2 keer per week body balance in een zaal bij het havenkantoor. Het is gratis. Omdat we als deelnemers erg blij met haar en haar lessen zijn geven we haar een hele grote bos bloemen. Ann uit Schotland, die een bloemenzaak gehad heeft, koopt hem voor ons.
Carina is blij verrast en pinkt een traantje weg als ze hem door mij overhandigd krijgt. Daarna drinken we met een aantal body balancers gezellig koffie op het terras van café Letterario, aan de haven.

Uschi uit Duitsland, die elke maandagochtend Pilates geeft, wordt 2 weken later als dank voor haar inzet verrast met een tas, gemaakt door Ruth, van zeildoek. Gevuld met diverse soorten thee en een vlaggetje van Sicilië.

En dan al die klusjes:
De nieuwe dieseltank wordt eerst gevuld met jerrycans water en tegelijkertijd geijkt. De 330 liter water worden er uit gepompt met een elektrisch pompje met een lange slang er aan, die via de diesel vulslang naar buiten gaat.
Als de tank goed droog is vult Henk hem met diesel uit 2 jerrycans. Dan start hij de motor. Die loopt heel even, maar slaat meteen weer af. Hij probeert het een aantal keren, totdat de startaccu bijna leeg is. Voordat die opgeladen is, draait hij wat slangkoppelingen vaster. De volgende dag start de motor en blijft lopen, maar nog niet naar tevredenheid. Er blijkt een slangenklem op een slang naar de motor los te zitten. Als die aangedraaid is loopt de stuurboordmotor als een zonnetje.
De oude plastic dieseltank kan eindelijk naar de afvalhoek in de haven gebracht worden.

Nu is het tijd om de nieuwe Mastervolt dynamo aan te passen voordat hij geïnstalleerd kan worden op de bakboord motor. Er moet een stuk afgevijld worden. Als dat is gedaan en hij past sluit Henk hem aan. En gelukkig, hij doet het en levert stroom als de motor draait met meer dan de ingestelde1500 toeren.

Een klusje voor mij is de scepters, waar de relingdraden aan vast zitten, te ontroesten. Ik doe dat met O2 (een zuur) uit een spuitbus. Even uitwrijven met een sponsje en goed afspoelen. Klaar. De metaalpolish, die ik eerst geprobeerd heb, werkt niet. Daarmee gaat de roest er niet af.

Samen halen we de fok van de giek. Daar heeft hij de hele winter goed beschermd op het grootzeil en onder de huik gelegen. Hij wordt in het voorstag gehesen op een rustige ochtend en ingerold.
De genua hijsen we vanuit het net.
Henk vervangt van de kraanlijn het deel dat in de giek zit. De gewassen reeflijnen worden door de giek getrokken en aan het zeil vastgemaakt.
De Wahoo is zeilklaar als de gewassen grootschoot ook weer bevestigd is.
Dat kan pas als de kuiptent is schoongemaakt en opgeruimd, een klusje voor mij.

Er worden extra boodschappen gekocht. Bevroren vis bij een nieuwe vishandel aan de andere kant van de dichtstbijzijnde brug. Voor wat speciale dingen ga ik op mijn stepje naar de Lidl.
De Conad supermarkt is vlakbij, dat is heel gemakkelijk.

De mastkarren aan het grootzeil spuit Henk schoon. Na drogen doet hij een paar druppels ‘One Drop’ erop. Zodat ze soepel over de mastrail glijden bij het zeil hijsen en strijken.

Er is ook nog een naar, stinkend klusje: de vuilwatertank ‘schoon’ schrapen. Daarna de uitlaat dicht, water erin, dan lucht erin pompen om er druk op te zetten. Uitlaat open, met veel geraas loopt hij leeg.

Van Licata naar Malta (17–23 mei)
We kijken al een week naar de windvoorspellingen. Omdat we naar Malta willen en het liefst niet de eerste tocht van het seizoen aan de wind willen hakken. Het lijkt erop dat vrijdag de 17e een gunstige dag is. De dagen erna komt de wind steeds uit de richting waar we heen willen. Het verandert wel in de loop van dee willen gewoon na 6,5 maand de haven uit.
Voordat de wekker afloopt ben ik wakker. We staan even voor half 6 op.
Ramen dicht doen. Lijnen losmaken van de wal. De laatste lijn wordt zo bevestigd, dat die gemakkelijk vanaf de boot in te halen is. Een marinero trekt die lijn even aan om de loopplank op de kade te laten rusten zodat Henk aan boord kan gaan. Motoren starten. Achterlijnen los laten, zodat ze in het water zakken. De marinero gooit de voorlijn los en aan boord. Rustig achteruit varen. Het gaat goed. Het waait niet, dat scheelt. Om 5 voor 6 varen we. Uitgezwaaid door een paar vrienden, die vroeg wakker zijn.
Eerst de opblaasfenders los maken en in het net leggen. Daar per 3 aan elkaar en aan het net vast maken. Omdat ik ze nog schoon wil maken voordat ze worden opgeborgen. Alle meerlijnen opschieten en opruimen. Als dat klaar is zijn we de haven al uit.
De loopplank moet losgemaakt worden van de constructie achter de beam. En daarna op z’n plek gelegd worden. Het kost wat moeite omdat het behoorlijk golft. Maar het lukt.
We motoren eerst een paar uren. Dan gaat het waaien uit het westen en kunnen we zeilen. Zolang als het duurt.
Het wordt afwisselend motoren, zeilen, motorzeilen. Een Finse motorboot uit Licata passeert ons.
Om 8 uur ‘s avonds liggen we geankerd in Dwejra bay, aan de westkant van het eiland Gozo. Onze favoriete baai.
Het is de hele dag grijs geweest met een waterig zonnetje af en toe. Als het wat harder waaide werd het kouder. Dus wat extra kleren aan.
Heerlijk om weer voor anker te liggen!
We hebben een rustige avond en nacht.

De volgende dag is Henk jarig. De zon schijnt. We zwemmen voor het eerst, het water is 21 graden, dus goed te doen. We beginnen met het onderwaterschip schoonmaken door te testen hoe vast het erop zit. Dat valt niet mee. De komende dagen weten we wat we te doen hebben. Stukje bij beetje schrapen, Henk met een plamuurmes met afgeronde hoeken, ik met een plastic ijskrabber.
Henk krijgt wat telefoontjes en veel appjes via mij.
We gaan z’n verjaardag en het feit dat we uit de haven zijn vieren op een terras met uitzicht op zee. Daarvoor gaan we met de bijboot een eindje verder door de tunnel naar het binnenmeer. Vandaar lopen we omhoog naar het pleintje, waar verschillende verkooppunten zijn. Er is slechts 1 met een terras. Henk neemt een grote bier en ik een mocktail, dat is een cocktail zonder alcohol, met verse vruchtensappen.
Een heerlijke 1e vakantiedag, want zo voelt het.
We blijven een dag en vertrekken pas maandagmiddag. Met als doel de westkant van Malta. Maar omdat het lekker zeilt besluiten we door te zeilen naar Marsaxlokk. Dat zeilen valt tegen als we onder de kust van Malta komen. Dan valt de wind weg. Als het weer begint te waaien is de wind tegen. Omdat we ook stroom tegen hebben en het al later wordt is kruisen geen optie. We motoren naar Marsaxlokk. Daar ankeren we juist voordat het gaat schemeren.

Henk heeft een strapkey (riemsleutel) nodig om het filter van de watermaker goed aan te kunnen draaien. Want hij lekt. We vinden er eentje in een gereedschapszaak in Marsaxlokk. Gaan meteen wat groente en fruit inkopen. We informeren bij de man van het tankstation of we met Wahoo aan de kade kunnen komen liggen. Ja, dat kan. Daarvoor hebben we een aantal fenders nodig, die nog in het net liggen.
We gaan 619 liter diesel tanken voor € 1,21 per liter. Dat is per liter ongeveer 60 cent goedkoper dan in Italië.
Daarna varen we naar onze favoriete baai aan de oostkant van Malta, Il-Hofra I-Kbira.
Daar spuiten we de volgende dag de boot schoon. Die zit onder het Sahara zand.
Henk start de watermaker om de bijna lege tank weer te vullen. Hé, hij doet het niet. Dat is een probleem. Waar hij over na moet denken. Het blijkt dat de aansluiting van een pompje gebroken is. Met wat ‘houtje-touwtje’ oplossingen fixt hij het. Gelukkig, de watermaker doet het weer. Daar kunnen we niet zonder.
De politie komt met 2 man en 1 vrouw in een grote rib langszij. Ze vragen om de bootpapieren en identiteitsbewijzen. Alles blijkt in orde te zijn. Het is voor ons de eerste keer dat we bij Malta gecontroleerd worden.

Van Malta naar Syracuse (24 – 27 mei)

Ruim voordat de wekker om kwart voor 5 afloopt ben ik wakker. We staan op en maken klaar om te vertrekken. De maan staat laag en geeft nog wat licht. Het anker ophalen gaat, zoals meestal, probleemloos. Het waait maar 1 knoop, dus eerst motoren we. Het begint snel lichter te worden en we zien de zon boven de horizon uit komen. Altijd een mooi plaatje.
We hijsen het grootzeil. De windhoek is gunstig om een uurtje te motorzeilen. Dan kunnen we echt zeilen. Helaas krimpt de wind naar het noordoosten, zodat we niet op Porto Palo af kunnen koersen.Uiteindelijk zeilen we met een boog die kant op.
We zien 2 grote schildpadden, vlakbij elkaar en dichtbij de boot.
De laatste mijlen tot Capo Passero zijn recht tegen de wind in. Dat gaan we niet kruisen, maar motoren.
Bij de kaap, het zuidoost puntje van Sicilië, kunnen we weer zeilen. Nog steeds aan de wind.
Totdat de wind er mee stopt. Dan gaan beide motoren aan en varen we door naar Syracuse. De Etna is duidelijk zichtbaar. Ik ben altijd van die berg onder de indruk.
Nog net voordat het donker is komen we aan. Na 16 uren, waarvan ongeveer 1/3 gemotord, gaat het anker erin in de ruime baai van Syracuse. Vlak voordat we ankeren hoor ik Amelie, het dochtertje van Peter en Ester van de Black Clover, die we kennen uit Licata, roepen: ‘Ha Houkje’! Een leuk welkom! We liggen niet zo ver bij hen vandaan.

We blijven een paar dagen omdat de wind uit de verkeerde richting komt om over te steken naar Griekenland.
Het is geen straf om in de baai van Syracuse te liggen. Ik hou ervan om bij de Lidl boodschappen te doen. Later ontdekken we een kortere weg ernaartoe. Met de bijboot naar de noordwesthoek, waar een klein soort van strandje is. Als je daar op de wal stapt en doorloopt, kom je vlakbij de Lidl uit. Dat gaan we een volgende keer proberen. We zagen het nu een ander stel doen. En hebben het tot de wal verkend met onze bijboot. Het is er wel ondiep.
Er zijn ook weer ‘springvissen’ in de baai, die een aantal keren een eind uit het water omhoog springen. Er is echter één leipe vis. Kijk maar.
Ortigia, het oude deel van Syracuse, is ook altijd een bezoek waard. Het is leuk om er een ronde langs de waterkant te lopen en dan via een smal straatje naar het ‘centrum’. Bij de fontein van Diana doen we een drankje op een terras.
We ontdekken elke keer wel wat nieuws. Nu is het een openluchtkerk. Waar zelfs was te drogen hangt.
De bijboot parkeren we in de jachthaven. Die op dit moment geen jachthaven is. Omdat afgelopen winter een cruiseschip is losgeslagen en behoorlijk wat schade heeft aangericht aan de buitenste pier.
Terug aan boord bekijken we nog een keer de windvoorspellingen.
Morgenvroeg om 5 uur willen we vertrekken naar Pylos in Griekenland.

Van Syracuse naar Pylos (28 – 31 mei)

Om kwart over 3 zijn we allebei wakker om naar de wc te gaan. Ik ga weer slapen. Maar Henk zegt dat we ook nu weg kunnen gaan. Voorlopig slaapt hij niet weer. Oké dan gaan we.
Bij het anker ophalen heb ik opeens vette klei aan mijn hand. Gelukkig heeft Henk een voorziening gemaakt naast de ankerlier. Een slangetje met een klein spuitmondje. Daarmee spuit ik het meeste klei uit en van de ketting.
In het donker varen we de baai uit, koers oost. Het waait maar 3 knopen en de wind komt uit het westen, dus recht van achteren.
We motoren 2 uren, totdat er iets meer wind staat. Dan gaat de genua naar beneden en hijsen we de code zero.
De snelheid is 4 knopen. Met de windhoek op 89 graden op de stuurautomaat maken we meer snelheid, 6-7 knopen. We gaan wel te veel in zuidoostelijke richting.
Iemand in Licata ziet op MarineTraffic onze koers en vraagt via WhatsApp of we naar Kreta gaan, want zo lijkt het.
Eerst kruist catamaran Kirlana, uit Licata, onze koers en gaat voor ons langs. Later catamaran Gwendolyn, ook uit Licata. Via de marifoon heb ik contact met Bettina van de Gwendolyn. Gedurende lange tijd hebben we beide boten in zicht.
Ik maak een roerbak gerecht met veel groenten, gehakt en rijst.
We eten nadat de zon is ondergegaan. Het schemert. Plotseling gaat er 3 keer een belletje, dat gekoppeld is met Henk z’n vislijn. Hij gaat de lijn inhalen en ik moet van alles aandragen. Handschoenen, een grote haak en een scherp mes. Hij heeft een flinke tonijn gevangen.
Als hij hem in de kuip heeft is het donker. Kop, vinnen en staart snijdt hij eraf, ingewanden eruit. In een vuilniszak gaat de rest eerst in de koelkast. Morgen verder gereed maken om in te vriezen.
Henk gaat eerst slapen, van 22 – 23.45 uur. Als ik moe ben maak ik hem wakker en ga daarna van 0.15 – 2.00 uur. Zo wisselen we elkaar af gedurende de maanverlichte nacht. En in de ochtend.
Ondertussen zeilen we de hele dag en nacht met de code zero over bakboord. Een tijd hebben we over de andere (stuurboord) boeg de fok uitgerold en zijn meer recht voor de wind gaan varen.
Later de fok weer ingerold, omdat de wind meer van stuurboord in kwam.
Ik maak Henk wakker om de code zero naar de stuurboord kant te doen. Eerst wordt hij ingerold. Dan loop ik met de schoot naar voren en aan de stuurboordkant weer naar achteren. Om hem door 2 blokken te doen en daarna in de klem.
Als hij goed en wel staat zit Henk door de verrekijker naar een zeilboot in de verte te kijken. ‘Dat is niet goed daar’ zegt hij. We gaan wat dichterbij kijken. Rollen de code zero weer in. Starten de motoren en varen ernaartoe. Hij lijkt verlaten. Een gescheurd grootzeil zit rond de achterstag. We maken lawaai en varen er een rondje om toe om te checken of er mensen aan boord zijn. Op de giek staat geschreven SAR 19 5 2024. Waarschijnlijk heeft dereddingsdienst mensen van boord gehaald en de boot laten drijven. Het is nog ongeveer 165 mijl naar Pylos in Griekenland. Het geeft een heel vreemd gevoel, zo’n verlaten boot met schade, midden op zee.
We kunnen niets doen, we gaan verder. Rollen de code zero weer uit, over bakboord.
In de middag maakt Henk filets van de tonijn. In 10 gevacumeerde porties van 350 gram gaat het in de vriezer. Het werk nadat.je een tonijn gevangen hebt is een flinke klus. Dat moet je ervoor over hebben als je zelf gevangen tonijn wilt eten. Om eventuele parasieten te doden wordt tonijn eerst ingevroren voordat het gegeten wordt.
We eten vandaag macaroni uit de vriezer om plaats te maken voor de tonijn. Voor het eten heeft Henk een dutje gedaan van een half uur. In die tijd is de snelheid teruggelopen naar 2 knopen. We rollen de zeilen in en de motor gaat aan om 8 uur. Er is ongeveer 4 knopen wind, recht van achteren. De AWS (aan-de-wind-snelheid) is nul.
Ook deze 2e nacht komt de maan op om ons meer licht te geven.
Er zijn 3 vrachtschepen voor ons langs gevaren, onderweg van de Peloponnesos naar de straat van Messina. Een daarvan in tegengestelde richting.
De Mac-plus van de bakboord motor werkt niet, dus de accu’s worden niet bijgeladen. Later blijkt dat de 12V dynamo veel te weinig levert.
Daarom doet Henk de stuurboordmotor aan en de andere uit. De Mac-plus van die motor werkt wel. Om 50A-12V om te zetten in 26A-24V voor de accu’s.
De hele nacht blijft het motoren. Er is heel weinig wind. In de morgen is de zee vlak en er is nog steeds geen wind. Een zeilboot op de motor is ons voorbijgegaan. Hij heeft dezelfde koers als wij.
In de loop van de ochtend zien we steeds meer windveldjes verschijnen op het water.
De code zero hebben we naar beneden gedaan.
Om 12 uur hijsen we de genua en het grootzeil. Met de motor bij lukt het om te motorzeilen.
Heel af en toe zeilen we een stukje zonder de hulp van de motor. Maar al snel zakt de snelheid dan beneden 2 knopen. Snel de motor weer aan.
Henk maakt kip-kerrie voor broodbeleg.
Ik werk aan het verhaal van maart en april. Henk heeft de foto’s al klaar.
De motor blijft bijna de hele tijd aan, soms met wat minder toeren als er ietsje meer wind is.
De bergen van de Peleponnesos zijn van grote afstand al zichtbaar.
Als we in de buurt van Pylos komen besluiten we iets noordelijker te gaan. Naar het mooie ronde baaitje met een lang wit zandstrand. De weersvoorspelling lijkt gunstig om daar te ankeren.
Er ligt 1 zeilboot, toevallig ook een Nederlandse, met de naam Goodwin.
Het anker graaft meteen in. De bodem is zand.
We zijn in Griekenland, na 64 uren, 308 mijlen, 38 uren zeilen met alleen de code zero, 26 uren motoren, waarvan een klein deel motorzeilen.

Wat hebben we lekker geslapen!
Zwemmen in water van 23 graden is ook lekker na een paar dagen alleen maar op zee zijn.
Er zijn wel wat problemen. De dynamo aan bakboord werkt niet goed, zodat we geen stroom kunnen draaien met de motor. Ook de Alpha Pro dynamo doet het niet. Henk probeert uit te vinden wat er aan de hand is.
De watermaker doet het alleen op handbediening. Dat is al een week zo. Waarschijnlijk is de elektronica stuk vanwege het lekkende T-stuk.
Ik maak de blog af en Henk zet het op de website.
De kussens worden vastgemaakt op het platform, zodat we achter weer een bankje hebben. We maken er meteen gebruik van. Het is een mooie zonnige dag.

Ook deze maand is om gevlogen. We hebben heel erg genoten van het vrije leven op zee en in ankerbaaien.