Deze maand krijgen we 2 keer bezoekers. Eerst komen zoon Sander en kleinzoon Art Jan.
2 dagen later zeilvrienden Geert en Gertrud. En we zeilen verder naar het zuiden tot de baai bij Pylos.

Zwemmen in de regen, dat is weer eens iets anders. Het water is ruim 21 graden en boven water is het 15 graden.
De accustatus is 33 procent. Vandaag is een donkere dag, dus er komt niet zoveel stroom bij. Daarom, en omdat er weinig wind is, gaan we motoren naar onze volgende ankerplaats. Een afstand van 10 mijlen. Daarna is de accustatus 91%.
De baai heet Ormos Agios Markou en er ligt maar 1 zeilboot.
We varen met de bijboot naar het strandje aan de noordkant. Met de nieuwe motor, die hydraulisch omhoog kan, varen we tegen het strand aan. Ik stap uit zonder natte voeten te krijgen. Henk heeft achter een ankertje uit gegooid, zodat we de boot verder het water op kunnen trekken nadat hij voor ergens aan vastgemaakt is. Henk heeft met de app een wandeling gemaakt van 4 km. Als we nog niet op de helft zijn passeren we een beach bar, die we niet zomaar voorbij kunnen lopen. Dus nemen we een biertje of een ijsje. Een mooi uitzicht over de baai krijgen we cadeau.
Terug naar de boot zien we de westkant van het schiereiland waarop we lopen. En in de verte Preveza.

Reddingsactie
We zoeken een meer beschut baaitje aan de andere kant van het schiereiland. Het is er prachtig. Bij het binnenvaren geeft de dieptemeter 2,4 meter aan, maar even later rond 3 meter.
Er komt een Australische Bavaria de baai binnen. Boem, hij loopt vast. En wel zo vast dat hij niet weer loskomt met gebruik van motor en boegschroef.
We laten de bijboot zakken en gaan helpen. Door met een val, die aan de bijboot vastgemaakt wordt, de mast opzij te trekken, zodat de Bavaria scheef komt te liggen. Dat helpt. Hij schiet los. Maar dan vaart hij zomaar weg en trekt ons mee en bijna onder water. We roepen allebei: Stop! Stop! Gelukkig doet hij dat.
Ze zijn ons erg dankbaar en beloven een drankje. Daar wachten we nog steeds op.
Later in de middag gaan we wandelen.
Er staat een klein wit kerkje vlakbij de baai. Achter gaas. Even verder een soort boerderijschuur, waar geiten gemolken worden. Als we bij een verharde weg komen staat er een bord naar een ander kerkje. Die blijkt erg ver weg te zijn. Dus gaan we maar terug.

Na een avond en nacht met regen en onweer is het droog als we naar Preveza varen. De voorbereidingen zijn gestart voor het ontvangen van onze gasten. Schoonmaken, bed opmaken, een havermout-appeltaart bakken.

Van 4 tot 9 mei gezelligheid met Sander en Art Jan aan boord.
De hele dag regent het! Pas ’s avonds wordt het droog.
Ik trek me er niets van aan en ga boodschappen doen bij My Market.
Als alles opgeruimd is gaat het anker omhoog en varen we naar de overkant, waar we gaan ankeren bij Aktio Marina. Vandaar lopen we ‘s avonds naar het vliegveld om Sander en Art Jan op te halen. Het is niet een plezierige weg om te lopen, er is geen voetpad.
Het vliegtuig heeft vertraging, maar gelukkig komen ze wel! Want afgelopen weken zijn door Transavia verscheidene vluchten gecanceld vanwege te weinig beschikbare vliegtuigen.
Omdat we het niet prettig vinden met z’n vieren in het donker langs de weg te lopen nemen we voor 15 euro een taxi naar Aktio Marina.
Nog 50 meter met de bijboot en dan zijn we aan boord van Wahoo. Even acclimatiseren buiten in de kuip met wat drinken en een stuk taart.
Daarna nog een kleine snack maaltijd met salade. En dan willen ze graag gaan slapen.

Sander en ik gaan ’s ochtends zwemmen. Art Jan probeert het maar die vindt het veel te koud en gaat er meteen weer uit.
Na ontbijt en koffie vertrekken we. Nidri is het doel. Omdat er geen wind is, en we toch de accu’s weer vol willen hebben, motoren we naar het Lefkas kanaal.
De drijvende brug ’Agia Mavra’ draait elk vol uur en om 12 uur draait hij voor ons en nog een aantal zeilboten.
Als we het Lefkas kanaal uit zijn hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit.
Het zeilt lekker. Daarom maken we een ommetje, met halve wind naar het noordoosten en als de wind daar ophoudt snel omkeren zodat we kunnen zeilen tot de ingang naar Nidri.
Daar ankeren we in de Tranquil bay. De supplank en de kayacat worden opgeblazen en gaan gebruikt worden. Waterpret!

Wandelen naar de waterval! Via een mooie en rustige route, slechts een klein eindje bij een grotere weg langs.
Het laatste stuk is spectaculair. Het heeft de afgelopen dagen geregend. Er komt veel meer water naar beneden dan vorig jaar, toen we er geweest zijn met 4 Zweden. Het is opletten om geen natte voeten te krijgen.
Art Jan trakteert op ijsjes, en voor Henk een biertje.
Op de terugweg kronkelt er opeens een slang voor Sander z’n voeten langs de berm in.
We hebben zin om een ander baaitje op te zoeken, dus we halen het anker op.
Grootzeil hijsen, genua uitrollen. Er is heel weinig wind. Daarom lukt sturen op wind met de stuurautomaat niet, dus ik stuur met de hand. Doel is een baai aan de noordkant van Meganisi. Het is bezeild totdat de wind stopt met waaien.
Eerst het anker erin en dan met de achterkant naar de wal en lijnen vastmaken ergens op de wal, aan een boom of een rots. Ik ga daarvoor het water in. Helaas moeten we nog een keer omdat we bij het testen van het anker te dicht bij de wal komen.
De 2e poging lukt. Alleen ligt onze ankerketting over die van de buurman, die morgenochtend om 9 uur wil vertrekken. Geen probleem, dat zien we morgen wel weer.
We zwemmen en suppen en peddelen op de kayacat. Het is mooi zonnig weer. Zo mooi hebben we het nog niet gehad dit seizoen.
‘s Avonds loopt er wat swell de baai in. De golven komen van opzij, dus Wahoo waggelt van 1 zij op de ander. Dat is niet comfortabel. Later op de avond gaat het over.

We blijven een dag. Art Jan maakt ’s ochtends vroeg al een mooi bouwsel van Uno kaarten.
Omdat de buurman wil vertrekken maak ik de drijvende lijn los van de wal en die wordt aan boord getrokken. De andere, zwaardere lijn, wordt losgemaakt van de boot en de bos lijn wordt op de supplank gelegd. Het gewicht van de lijn houdt de supplank wel op z’n plaats. Henk vaart vooruit tot voorbij het anker. Nu maakt de buurman los en haalt z’n anker op. Dat gaat zonder problemen.
Evenals het weer vastmaken van de achterlijnen.
Na de koffie varen we met de dinghy naar het strandje. We komen met droge voeten van boord. We lopen door dicht struikgewas. Helaas heeft Henk de snoeischaar vergeten. Vorig jaar heeft Lars van de BaraVara wat takken weggesnoeid. Na het eerste overwoekerde stukje wordt het pad beter begaanbaar. De weg gaat eerst omhoog en daarna via een trap naar beneden, naar het dorpje Vathi op Meganisi. Want er zijn nog veel meer Vathi’s in Griekenland. Helaas is de bakker er niet meer. De winkel plus woonhuis is te koop.
We lunchen op een terrasje aan het water, waar we een heerlijke pita gyros eten. Dat is een wrap, gevuld met gyros vlees, frietjes, sla, tomaat, ui en knoflooksaus.
Terug aan boord vermaken we ons op en in het water. Helaas is de kayakat weer lek, nu beide beams. Snel nieuwe ontluchtingsventielen bestellen in Nederland. Dan kunnen onze volgende gasten die meenemen. Ze nemen ook al een nieuwe uitlaat voor de kachel mee.

Met heel weinig wind zeilen we een stuk richting Lefkas kanaal. Sander en ik helpen mee door te peddelen. Uiteindelijk gaat het zeil naar beneden en de motoren aan. Om 14 uur gaan we door de brug. Daarna kunnen we nog heerlijk zeilen tot de vaargeul naar Preveza. En, waar we steeds al naar uitkeken, we zien dolfijnen! Prachtig! We genieten er samen van, zonder foto’s te maken.
Het grootzeil doen we naar beneden voordat we de geul in gaan. Met de fok uitgerold zeilen we verder. We ankeren weer bij Aktio Marina. ‘s Avonds eten we als afscheid bij familierestaurant Panos Taverna. Ze hebben een aantal dagmenu’s, die je kunt bekijken in de keuken. Je kunt ook kiezen van de menukaart.

Sander en Art Jan vliegen ’s morgens voor 10 uur alweer terug naar Amsterdam. We brengen hen lopend naar het vliegveld. Daarna is het erg stil aan boord. Dat is even weer wennen. We zien het vliegtuig waar ze in zitten. En zij zien de ankerbaai.
We blijven op dezelfde plek geankerd omdat over 2 dagen onze zeilvrienden Geert en Gertrud komen.
We nodigen Peter le Belle van catamaran Windraker, die naast ons geankerd ligt, uit voor een drankje aan het einde van de middag. We wisselen ervaringen uit. En geven een rondleiding door en over Wahoo.

Peter nodigt ons uit voor koffie de volgende morgen. Eerst krijgen we een rondleiding bij hem aan boord. Het is altijd leuk om een andere catamaran te bekijken en te vergelijken met Wahoo. We willen nooit ruilen. Want we zijn heel tevreden met onze boot.

Van 11 tot 19 mei zeilen Geert en Gertrud mee.
Alles wordt in gereedheid gebracht voor onze volgende gasten, Geert en Gertrud.
’s Avonds halen we hen van het vliegveld en gaan met de taxi terug naar Aktio Marina. We kunnen buiten zitten en genieten samen van de mooie avond. Het is wel bijzonder, we kennen elkaar al heel lang maar hebben nog nooit een week met elkaar doorgebracht. Het klikt heel goed omdat we veel raakvlakken hebben.
We krijgen van hen een pijlsnel partyspel: ‘30 seconds’. Je speelt het in teams van 2 personen. Het is wel moeilijk om een vraag te omschrijven en dat de ander van het team daar binnen 30 seconden het juiste antwoord op moet geven. En dan niet 1 vraag en antwoord, maar meerdere. Er staan 4 op een kaartje en je mag beginnen met de gemakkelijkste.

We beginnen ‘s ochtends met zwemmen. Het is voor Geert en Gertrud de eerste keer dit jaar.
Het anker ophalen kost veel moeite want er zit een rvs-rek aan met allerlei rvs draden. Met behulp van een lijn en onze grote betonijzerschaar krijgen we het rek er af.
We zeilen naar het Lefkas kanaal. De brug aan het begin van het kanaal is voor hen een belevenis, want hij gaat niet omhoog, maar draait opzij.
Na het kanaal kruisen we naar Nidri, naar de Tranquil bay.
Ook met hen wandelen we naar de watervallen. Het is bewolkt en prima wandelweer. Er is minder water dan een week geleden, maar het is nog steeds spectaculair.
Bij het restaurant aan de basis van de watervallen genieten we van een heerlijke en uitgebreide lunch. Zodat ons avondeten bestaat uit wentelteefjes, eerst met gesmolten kaas, daarna met bruine suiker.

Met Geert en Gertrud hebben we het zo gepland, dat ze vanaf Zakynthos weer vertrekken. Dat betekent, dat we in een aantal dagen in totaal 70 mijlen naar het zuiden moeten zeilen. Laat de windvoorspelling nu steeds zuidelijk zijn.
Onderweg naar de baai bij Vathi op Ithaka is de wind erg variabel, zowel in richting als in kracht. Het grootste deel kunnen we zeilen.
De baai bij Vathi is groot, mooi en beschut naar alle kanten.

We doen een paar boodschappen en gaan daarna wandelen. Wij weten van vorig jaar een hele mooie route van 10 kilometer. Spectaculair af en toe. Eerst is het zonnig, later bewolkt.
’s Avonds varen we met de bijboot naar het Tsiribis Restaurant aan de noordkant, waar we heerlijk eten.

Zwemmen in de regen! Later wordt het droog en vertrekken we. We kruisen naar Poros en ankeren voor het strand.

Vandaar gaan we naar de zuidbaai van Zakynthos, de schildpaddenbaai. Eerst een stuk motoren omdat er geen wind is. Later kunnen we zeilen. Wat we afwisselen met motoren vanwege weer geen wind. Het laatste stuk naar het zuiden is het aan de wind zeilen en kruisen.
Voordat we de grote baai in draaien zien we een groep dolfijnen. Ze zijn klein en prachtig!

Eindelijk kunnen we genieten van mooi weer. Zon en weinig wind.
Henk is jarig en we hebben chocoladetaart bij de koffie.
We doen met de bijboot een verkenningstocht in oostelijke richting. Speuren naar schildpadden en kijken waar we morgen bij het strand aan wal kunnen om de kortste weg naar het vliegveld te nemen. We hebben geluk en zien een prachtige schildpad zwemmen.
Een lopend verkenningstochtje door een stukje van het dorp Laganas. Bij de haven staat een kerkje. En een loopbrug gaat naar een rots. Als je boven bent moet je eerst 5 euro betalen voordat je van het uitzicht aan de andere kant mag genieten. Wij zijn daar te zuinig voor en gaan terug.
Op onze verdere verkenningstocht komen we uit bij het water, waar een beachbar is. Het zit er heerlijk en de drankjes zijn lekker.
’s Avonds gaan we uit eten en zitten in een soort tuin. Gezellig en het eten is er heerlijk.

Lopend vanaf het strand bij Tasos Place gaan we naar het vliegveld. Na eerst de voeten te hebben gedroogd met papieren zakdoekjes. Want het was te ondiep om met droge voeten uit de dinghy te kunnen stappen.
Ruim een uur voor vertrek van het vliegtuig zijn we bij de luchthaven van Zakynthos. We nemen afscheid na een heel gezellige en ongedwongen week. Die zeker voor herhaling vatbaar is.
Ik ga met een omweg terug naar de baai en kom daardoor bij de Lidl langs. Ik neem wat boodschappen mee in de rugzak. Henk haalt me op bij het laatste strand waar parasolletjes staan.
Het is mooi weer, dus ik draai een was. Die droogt snel. De tweede er meteen achteraan.
We moeten wel weer wennen aan de stilte. Aan de ene kant is dat lekker. Aan de andere kant missen we de gezelligheid van onze gasten.

Naar Katakolon (20-22 mei).
De windvoorspelling geeft aan, dat we hier bij Laganas beter niet kunnen blijven liggen. De wind gaat vanuit het zuiden de baai in waaien en dan lopen er ook golven binnen.  Waar gaan we naar toe? Naar de westkant van de baai? Of naar Katakolon, dat is 24 mijl naar het oostzuidoosten. Na telefonisch contact met John en Deb van de Agapè, die in het noordoosten van het eiland Zakynthos zijn, besluiten we dat het Katakolon wordt. Het is bezeild, hoewel onderweg de wind draait van noordoost naar zuid.
Wahoo ligt bij Katakolon niet zo rustig als we gehoopt hadden. Er komen golven de baai binnen. We hebben een hobbelige nacht.

John en Deb komen koffiedrinken. We hebben elkaar sinds 1 februari niet meer gezien. Dus er is heel wat bij te praten.
‘s Middags gaan Henk en ik de wal op voor een wandeling naar de ruïne van een kasteel, aan de noordwestkant van de baai. Prachtige uitzichten daarboven! Als we bijna terug zijn bij het dorp, via een trap naar beneden, begint het te regenen, eerst een beetje, even later heel hard. We schuilen op een vol terras en nemen een drankje. Het is er druk. Als de regen stopt stappen velen op. Wij even later ook.

French toast with scrumbled eggs is ons ontbijt aan boord van Agapè. Wentelteefjes met roerei in het Nederlands vertaald. Heerlijk!
‘s Avonds gaan we samen eten bij familierestaurant Jimmy’s. We arriveren er voordat het begint te plenzen. Eerst zitten we buiten onder een overkapping. Maar het is te fris om daar te eten. Dat doen we binnen.

Verder zuidwaarts (23-26 mei).
Voordat we ankerop gaan laten we de genua zakken en hijsen de code zero. Er is weinig wind voorspeld, die meest van achteren komt. We willen richting Pylos en zien wel hoever we komen. Of het Kyparissia wordt of het eiland Proti. Tot een paar mijlen voor het eiland kunnen we zeilen met alleen de code zero. De snelheid varieert tussen 0,6 en 4 knopen. Iedereen gaat ons voorbij, de meesten motorend.
We gaan ankeren aan de oostkant van Proti, onder het hoger gelegen klooster. Ik zwem met lijnen naar de wal. De drijvende lijn kan ik gemakkelijk vastmaken. Om een rots heen, die is ingepakt met een soort netmateriaal. Zodat er geen scherpe stukken uit steken.
De andere lijn is moeilijker vast te maken. Ik ben een stalen rotshaak nodig. Helaas verdwijnt die naar de bodem. Omdat hij niet goed was vastgeknoopt. Henk duikt hem later weer op. Nadat hij een andere gebracht heeft. Die wordt tussen een spleet in de rots gestoken. Op zo’n manier dat hij niet los kan schieten. En zodat de lijn niet kan schavielen over de scherpe rotspunten.
Er zijn bouwvakkers aan het werk bij het klooster. Om 6 uur komt een bootje 5 mannen en een priester ophalen.

Vroeg in de morgen komt er weer een bootje aan. Om mannen en materiaal te brengen. Dakpannen en stenen. Gedurende de dag worden die verder naar boven gebracht met een gemotoriseerde kar.
Wij gaan zwemmend met een sponsje een stukje van de romp schoonmaken. Dat valt niet mee. Volgende keer nemen we een zuignap en snorkels mee.
Als de werkmannen weer opgehaald zijn gaan wij met de bijboot op verkenning. Ik krijg les in het bedienen van de buitenboordmotor. Eerst varen we naar een wrak, wat onder water ligt maar goed te zien is. Daarna meren we af bij het steigertje en lopen naar boven. Naar het klooster met kerkje. Er staan stenen opgestapeld tegen de muur. Door daarop te klimmen kunnen we er overheen kijken, in de tuin met bijgebouwen. Het ziet er goed uit.

’s Morgens eerst een rondje om de boot zwemmen. Daarna beginnen we met schoonmaken van de stuurboord romp.
‘s Middags gaan we ankerop en zeilen heel rustig voor de wind met alleen de genua uitgerold naar de baai Voidokoilia. Een mooie halfronde baai met een zandstrand van 1 kilometer. De Agapè ligt er al een paar dagen.

De bakboord romp is de volgende dag aan de beurt.
‘s Middags gaan we wandelen. Met de bijboot varen we naar het strand. Achter een ankertje uitgegooid en voor de lijn gewoon in het water laten liggen, omdat er niets is om hem aan vast te maken. Wel natte voeten gekregen doordat we met blote voeten uit het bootje gestapt zijn. De voeten drogen we pas als we van het strand af zijn en op een paaltje kunnen zitten. We lopen om het ondiepe binnenmeer heen. Dat dienstdoet als vis farm. Er leven ook veel vogels er is zelfs een vogel-kijk-hut. We gaan naar binnen en een trap op naar boven. De luiken kunnen we zelf opendoen. We zien weinig vogels vanuit de hut.
In een voormalig pompstation is een prachtige lichte bovenverdieping. Met een mooi uitzicht.
Terug bij het strand blijkt de dinghy tegen het strand aan gedrukt te worden. Het ankertje heeft wel gehouden. Maar de lijn was te lang. Henk kan de lijn zo pakken. Hij ligt nog vlakbij. We stappen droog in de dinghy.
We hebben 8 km gelopen en zijn er best moe van. Maar het was een prachtige route.

Naar de baai van Pylos (27-31 mei).
Zaterdag moeten er boodschappen gedaan worden. Dus als het een beetje begint te waaien zeilen we met alleen de fok naar Pylos. We ankeren ruim voorbij de haveningang in een zandspot op 3,5 meter diepte.
Met de dinghy gaan we tot achterin de jachthaven. Daar is ruimte tussen motorbootjes. Met een achter ankertje liggen we goed. We lopen eerst naar het tankstation. Die heeft geen diesel meer. Maar dat komt later vandaag weer. We laten de jerrycans erachter. Krijgen een telefoonnummer om te kunnen bellen en vragen of er alweer diesel is.
Maar dat is niet nodig. Want als we terugkomen van de AB supermarkt staat de tankauto er.
We brengen eerst de boodschappen naar Wahoo. Dan gaan we nog een keer naar het tankstation. We halen 51 liter diesel en 5 liter benzine. Helaas zijn we de 10 liter jerrycan voor benzine vergeten.
We brengen de jerrycans naar de bijboot. En lopen terug naar het gezellige pleintje met de vele restaurants om een pita gyros te scoren bij Souvlaki restaurant. Dit is de lekkerste pita gyros die we ooit gehad hebben. Voor €12,50 hebben we elk een pita gyros, Henk een grote Mamoz bier en ik bubbelwater. Dat is ons diner voor vandaag.

Maandagochtend zijn de 2 winkels weer open waar je simkaarten kunt kopen. Ik ga naar Geronimas. Ik koop een Cosmote data simkaart voor € 20 met 12 Gb data. Die voor dat bedrag ook geactiveerd wordt. De zomeraanbieding van onbeperkt data voor € 25 (2 maanden geldig) is er nog niet. Waarschijnlijk begint die actie in juni. Wel hebben ze 200 Gb voor €25. Dat kunnen we activeren als de 12 Gb op zijn.
We lopen een rondje naar het kasteel. Entree is € 6 pp. Ze zijn nog 2 uren open, tot 15.30 uur. We bewaren het kasteelbezoek daarom voor een andere keer.
Het dreigt al een tijd en het rommelt in de verte. Het gaat regenen. Gelukkig geen zandregen. En het duurt niet heel lang. De boot spoelt mooi schoon.
Als het droog is maken we een verkenningstochtje naar het eilandje midden in de baai. Ik mag de motor bedienen en sturen. Ik leg aan bij een betonnen steigertje. We lopen de trap op naar boven. Veel verder kan niet. Er is een monument voor de Britse gevallenen bij Navarino in 1827. Met een Griekse en een Engelse vlag in 2 vlaggenmasten. De Griekse vlag is van dun materiaal en die wappert. De Engelse vlag hangt stil naar beneden.

Omdat het mooi zonnig en rustig weer is ga ik het achterdeel van de kuiptent schoonmaken. De tent hadden we eerst droog opgeborgen voordat we vertrokken uit Licata. Met de bedoeling hem op een later moment schoon te maken.
Ik leg hem in het bakboord net en boen hem met zeepsop en een borstel. Daarna afspoelen met de waterslang. Die kan aangekoppeld worden vanuit het ankerluik. Als het tentdeel droog is wil ik hem oprollen. Maar inmiddels is het gaan waaien. Zelfs als Henk helpt lukt het niet. We rollen hem tijdelijk op.
Helaas is het me in de rug geschoten en is bewegen pijnlijk. Komt dat van het schrobben, zittend op de knieën? Geen idee, maar het is heel pijnlijk en vooral lastig.
Het anker ligt vlakbij de boot en de ketting zit om 2 grote stenen. We kunnen niet zwaaien achter het anker. Daarom wil ik wel weg.
We besluiten naar de noordwest kant van de baai te zeilen. Daar ankeren we in 13 meter waterdiepte in zand.
We willen wandelen naar het kasteel. De bijboot kan in het kanaaltje naar de vis farm vastgemaakt worden, staat op de website Noforeignland. Als we hem daar vast willen maken komt de beheerder van de vis farm zeggen dat het niet is toegestaan de bijboot daar te laten. Omdat het kanaaltje bedoeld is voor vissen, die erdoor naar de ondiepe plassen zwemmen.
We gaan weer weg en varen de bijboot tegen het strand aan, juist om de hoek. Achter ankertje uitgooien. We kunnen met droge voeten van boord stappen. De voorlijn maken we vast om een dikke steen. Het duurt even voordat ik weer rechtop kan lopen en m’n rug minder pijnlijk is.
Als het niet lukt gaan we terug. Maar dat hoeft gelukkig niet.
Vanaf de zuidkant lopen we via een glooiende weg omhoog naar de ruïnes van het kasteel Palaiokastro. We willen een rondje maken en dat kan. Via een heel steil pad naar beneden, naar het strand van de baai Voidokoilia. En dan onder langs het meer terug naar de bijboot. Alweer een mooie route.
Even zwemmen om af te koelen als we weer op Wahoo zijn.

Ik loop zo krom als een heks, zegt Henk. Maar rechtop staan en rechtop lopen wil niet. Gaan zitten en opstaan is pijnlijk. Zwemmen lukt goed en geeft wat verlichting.
Het gaat flink waaien uit het noordwesten. Aan het einde van de middag zeilen we met de genua uit terug naar Pylos. We ankeren in wat dieper water om niet weer de ketting om een rots heen te krijgen.
Omdat we morgen verder zuidwaarts gaan wil ik nog graag wat groente en fruit kopen. We gaan samen naar de wal. De groenteboer is vlakbij het plein. We gaan ook nog 10 liter benzine halen. Daarvoor moeten we een stuk naar boven lopen. Teruglopend overleggen we: Gaan we pita gyros eten of niet? Ja, we gaan weer bij hetzelfde restaurant zitten. En ze smaken alweer overheerlijk.
Ik had al voorbereid om macaroni te koken. Dat ga ik alsnog doen. We eten er 1 kom van en de rest wordt in 2 grote porties verdeeld en gaat in de koelkast voor de komende dagen.

In juni willen we om de Peloponnesos zeilen en zover mogelijk naar het noorden zien te komen.
Na ruim een week is mijn rugpijn gelukkig over.

0