In de maand september hebben we lange afstanden afgelegd en een paar keer een nacht door gezeild. We zijn van Kroatië naar Malta gegaan en rechtstreeks is dat ongeveer 500 mijl. We hebben het in etappes gedaan.

De laatste dagen in Kroatië
We hebben besloten een dag te blijven in de mooie baai bij Loviste. Maar goed ook, want het is bewolkt en het gaat regenen en onweren. Het zout spoelt lekker van de boot. De schoten worden op dek of in het net gelegd om door de regen het zand en zout er uit te laten spoelen. Zodat ze niet zo hard en stug meer zijn.
Het is opeens een stuk kouder. Nog wel 21 graden, maar toch. Gisteren was het nog 29 graden.
Voor het eerst in lange tijd trek ik een lange broek aan. Henk doet ook kleren aan. En geitenwollen sokken.
Henk gaat pindakaas maken van 7 kilo zoute pinda’s. Dan kunnen we weer een hele tijd vooruit.
Hij heeft de foto’s en filmpjes van juli af. Nu ben ik aan de beurt voor het verhaal.

2 september
Eerst is het bewolkt. Later schijnt de zon. Als ik het verhaal van juli af heb, dat wil zeggen bewerkt heb wat ik in het logboek heb geschreven, is het tijd voor wat ontspanning.
Ik ga de baai verkennen, staand peddelend op de supplank. Het is een ruime baai met wat uitstulpingen. Het dorp Loviste ligt aan de zuidoostkant. Bij het dorp zie ik een spiegelei-kwal zwemmen. Gelukkig maar één. We hebben al lang geen kwallen gezien. Eerlijk gezegd letten we er ook niet op als we gaan zwemmen.
Om half 6 gaan we met de bijboot naar het dorp. Bij het dorp lopen flinke golven de baai in. Buiten de baai zien we schuimkoppen. In de baai is het rustig qua wind. We parkeren de bijboot in een insteekhaventje, waar geen golven komen.
We lopen langs de baai naar de overkant. Daar is een soort van pad. Je moet je weg zoeken over de stenen. Een strook van 1-2 meter. Grote vlakke stukken en kleinere stenen. Voorbij de zuidpunt klotst het water bij de stenen omhoog. We kunnen er langs, maar het heeft niet veel over. Er loopt ook een paadje het bos in. Dat proberen we. Waren we maar gewoon doorgelopen langs het water… Henk struikelt over een afgebroken boomstammetje en valt op z’n achterste. Bloed! Een flinke wond op z’n scheenbeen en wat schrammen. Ik heb 2 pleisters in m’n telefoonhoesje. Die komen goed van pas en bedekken de grootste wond. Hij kan gelukkig nog lopen.
Het stenen ‘pad’ is verderop veel breder. Zodat het water ons niet bereikt. Hooguit wat spatwater. Bij een kleine landtong loopt een paadje naar rechts. Uiteindelijk komen we weer bij de baai. Bij het dorp zoeken we een leuk restaurantje om te gaan eten. We belanden op een terras van een café bar. Daar zitten we heerlijk in de luwte achter een drankje. Helaas serveren ze geen maaltijden. Dan maar terug naar Wahoo. Waar we zelf snacks en salade maken. Het is tenslotte vrijdag. We eten deze keer wel heel laat. Na 10 uur.

3 september
Le Jacques Cartier heet het cruiseschip, dat ons voorbij vaart voor Korcula stad. Hij gaat steeds langzamer varen, draait naar bakboord en keert om. Vlak achter ons laat hij het anker vallen.
Wij zeilen door tot de baai oost van Korcula en laten het anker zakken zuid van een klein eilandje en west van het eiland Planjak.
Henk brengt me naar de ferrypier. Ik ga boodschappen doen bij de Konzum. Een redelijk grote supermarkt, 5 minuten lopen van de pier.
We kijken al een paar dagen naar de windvoorspellingen. Het weer wordt onstabieler. Lagere temperaturen, geregeld onweer. We willen graag de wind mee naar het zuiden en niet al te harde wind. Maandag en dinsdag 5 en 6 september lijken gunstig. Daarna draait de wind voor een aantal dagen naar het zuidoosten en neemt toe.
We hebben contact met Heribert en Romina van de Starlight III. We kennen hen van Marina di Ragusa. Ze zijn ‘in de buurt’ en we spreken af elkaar morgen te ontmoeten bij Lastovo.

4 september
Om met gunstige wind te kunnen zeilen naar Lastovo vertrekken we om 7 uur al. We motoren tot de zuidoosthoek van het eiland Korcula. Daarmee vullen we meteen de stroomvoorziening aan. Want met kortere dagen en geregeld bewolking lukt het niet om de accu’s op peil te houden met alleen de zonnepanelen.
Er is heel weinig wind uit het oosten. We hijsen de code zero en hebben een gunstige koers om langs de oost- en zuidkant van Lastovo te zeilen. Daar zijn we op de heenweg niet geweest.
We ankeren in de mooie en beschutte baai Jurjeva Luka.
Henk volgt de liveblog van Formule 1 en Max Verstappen wint in Zandvoort.
Ik bel met de politie in Ubli of we vanavond om 21 uur kunnen uitchecken. Ja, dat kan. 10 minuten voor aankomst moeten we bellen. Kunnen we al eerder aan de kade gaan liggen en eerst gaan eten bij de pizzeria? Nee, dat kan niet. Vanwege de grote ferries die in Ubli aankomen en ook weer vertrekken.
Heribert en Romina komen om 5 uur. We geven een rondleiding op Wahoo en doen een drankje.
Met hun dinghy gaan we naar de pizzeria in Ubli.
Het is erg gezellig. Ook in de pizzeria. Het eten is heel goed en smakelijk. En niet duur. Met drankjes erbij kost het 25 euro per persoon.
Ik raak al mijn kuna’s er niet aan kwijt. De rest geef ik weg aan Romina. Zij blijven nog even in Kroatië.
We nemen afscheid met een ‘tot ziens’. Want we treffen elkaar vast weer.
We gaan ankerop en varen naar de ‘border’ bij Ubli. Als we er bijna zijn bel ik de politie. Die zegt dat hij alles al opgeruimd heeft en klaar is voor vandaag. Of we echt vanavond willen vertrekken? Ja, dat heb ik overlegd met uw collega. Oké over 10 minuten ben ik er, zegt hij. Die 10 minuten worden meer dan 20. Maar dat geeft niet. Hij is goed te spreken, hoewel hij bij een belangrijke voetbalwedstrijd (op tv) weg is gegaan.
Het uitklaren duurt niet lang. Hij kopieert het paspoort van de kapitein (Henk). Zet een stempel op de bemanningslijst en vult iets in op de computer. Dat is alles. Hij wenst ons goede reis!

Oversteken van Lastovo naar Italië
4-6 september
We gaan Kroatië dus verlaten. We motoren totdat we uit de beschutting van het eiland zijn. Zetten een koers uit naar zuid Italië. Dan blijkt dat het recht voor de wind is. We hebben de genua aan stuurboord en de fok aan bakboord. Zo zeilen we rustig de nacht in. De snelheid varieert van 3 tot 5 knopen. In de verte bij de Italiaanse kust weerlicht het. We kijken op https://www.blitzortung.org/ of we misschien onze koers moeten wijzigen vanwege het onweer. Niet nodig.Het komt niet verder maar dooft uit. Later in de nacht nog een paar keer weerlicht. Maar ver weg. We slapen om beurten 1,5 tot 2 uur. De maan is er tot ongeveer 12 uur. Maar de hele nacht is het niet helemaal donker. Er zijn gigantisch veel sterren. Heel mooi en indrukwekkend.
De zonsopkomst om kwart over 6 is prachtig.
Om kwart over 10 worden de zeilen ingerold en gaan de motoren aan. De wind is afgenomen en er zijn wel flinke golven. Waardoor we nogal vervelend bewegen. 2 uur later krijgen we een dolfijnenshow van meer dan een half uur. Van 7 vrij kleine dolfijnen , die spelen naast en voor de boot. Geweldig! Schitterend!
Als ze weg zijn begint het juist wat meer te waaien. We hijsen de code zero en die trekt de boot lekker door het water. Met een windhoek net binnen de 90 graden maken we een snelheid van rond 7 knopen. Terwijl er maar 8 knopen wind is.
We zeilen een aantal uren met de code zero. Als hij opgeborgen is omdat we het te hard vonden waaien is de wind ingezakt.
Het is weer recht voor de wind. Met genua en fok elk aan een kant zeilen we door, de 2e nacht in.
We koersen wat meer op de kust aan. Omdat we graag weer internet ontvangst willen. Zon 20 mijl van de kust lukt dat. We bekijken de windvoorspellingen: geen bijzonderheden.
Ik maak een flinke pan macaroni, voor 2 maaltijden, met veel groenten erin. Achteraf heb ik te lang in de keuken gestaan op een wiebelende boot vanwege golven van achteren. Ik word zeeziek. Als het eten klaar is zit ik eerst een half uur buiten om de zeeziekte te laten verdwijnen. Dat helpt door frisse wind om m’n hoofd te laten waaien. Daarna eten we lekker.
Henk gaat als eerste slapen. Ik maak hem wakker als we een half uur voor Brindisi zijn. Dan is de wind wat geruimd en moet de fok, die over bakboord staat, weg.
We hebben de afspraak dat als 1 van ons binnen is de ander ’s nachts niet uit de kuip mag. Er zit een hulplijntje aan de fok, die losgemaakt moet worden voordat de fok kan worden ingerold.
Als we Brindisi en de ondiepten daarna voorbij zijn ga ik slapen. Ongeveer 2 uur. Daarna gaat Henk slapen. Ik roep hem even voor zonsopkomst. De genua moet naar de andere kant, over bakboord. Een half uur later weer over stuurboord. Als we voorbij Otranto zijn hijsen we de code zero. Die gaat er pas af als we een paar mijlen voor Santa Maria Di Leuca zijn. We motoren omdat er bijna geen wind meer is. Dan besluiten we om niet door te gaan, maar te ankeren bij Santa Maria Di Leuca. Het lijkt erop dat morgen overdag de omstandigheden gunstiger zijn om naar Crotone te zeilen. Dan kunnen we nu weer een nacht doorslapen. Hoewel we de wekker op 5 uur zetten. Het is 70 mijlen naar Crotone. Het liefst willen we daar bij daglicht ankeren.

Van Santa Maria di Leuca naar Crotone
7 september
Van de windmolen, die opeens begint te draaien, worden we wakker. Dat betekent wind! We staan om half 5 op en zijn om 5 uur al onderweg. Het grootzeil wordt gehesen en de code zero. We zeilen hooguit een uur en dan loopt de snelheid terug tot beneden de 2 knopen. Motoren aan. Bijkomend voordeel is dat de accu’s dan worden bijgeladen. Die stonden vanmorgen op 35 procent. Het was wel zonnig de laatste dagen. Maar als we naar het zuiden zeilen worden de zonnepanelen het grootste deel van de dag afgedekt door de zeilen. Dus leveren ze niet zoveel.
We proberen een paar keer te zeilen. Maar de wind komt recht van achteren en is maar 2-4 knopen.
Pas halverwege, na 7 uren motoren, kan de code zero uitgerold worden en zeilen we.
Na een uur wordt de code zero verruild voor de genua. De laatste 3 uren zeilen we met de fok omdat het harder is gaan waaien. Na 14 uren laten we het anker zakken in de tegen zuidenwind beschutte baai een paar mijlen zuid van Crotone. Een prachtige plek. We liggen er als enige boot.
Hier blijven we 2 dagen omdat er harde zuidenwind verwacht wordt.

8 september
Bij het ochtendzwemmen naar het anker snorkelen. Dat ligt met de punt achter een rots en de steel ligt op die rots. Logisch dat hij houdt bij achteruitvaren. Maar als de wind plotseling teveel draait gaat hij los. We zwemmen verder richting de kust over een rotsig landschap. Daarna is er alleen maar zand. Daar moet het anker in.
We gaan ankerop en dichter naar de kust. De bodem is goed zichtbaar. Het anker gaat erin na een brede strook zand. Het is er 4,5 meter diep. Hij ligt nu goed ingegraven. De harde wind kan komen.
Felle schijnwerpers opeens achter Wahoo. We zitten ‘s avonds binnen Baantjer te kijken maar zijn nieuwsgierig wat er aan komt. Het is de Italiaanse politie. Ze willen weten hoeveel mensen aan boord zijn, wat onze laatste haven was en waar we naar toe gaan. Die vragen kunnen we allemaal naar tevredenheid beantwoorden. Ze wensen ons een goede avond en vertrekken.

9 september
Een hete, winderige dag. De wind is erg vlagerig en varieert van 8-24 knopen. De was hang ik binnen op om te voorkomen dat het weg waait.
We kijken ‘s avonds de film Bohemian Rhapsody. Mooi, droevig en indrukwekkend. Prachtige muziek! We houden allebei van de muziek van Queen.

10 september
Een stukje verder vandaag? Volgens de windvoorspellingen moet het kunnen.
De eerste 3 uren motoren we omdat er geen wind is.
Als we bij Capo Rizutto de bocht om kunnen hadden we gedacht te gaan zeilen. We hebben het ook geprobeerd, maar er is te weinig wind om vooruit te komen. Dan maar ankeren oost van La Castella en wachten op wind. Tijd om een klusje te doen.
De koelkast en vriezer koelen niet goed meer en er komt bijna geen water door. Henk pompt eerst met de luchtpomp. Daarna haalt hij de pomp van de koelkast uit elkaar om schoon te maken. Vervolgens die van de vriezer. In die van de koelkast zit wat zand en een paar schelpjes.
Als alles weer in elkaar zit werken zowel koelkast als vriezer goed en koelen ze weer.
Intussen is er al lang wind. We vertrekken pas na 3 uur. Aan de wind met grootzeil en fok.
Er komen een paar dolfijntjes even spelen. Ze zijn heel sierlijk. Helaas verdwijnen ze al snel.
Het blijft aan de wind tot Soverato. 3 mijlen voordat we er zijn waait het bijna niet meer. De zon is al onder en het schemert. We ruimen de zeilen op en stomen op naar de kust. We ankeren als het al donker is. Dat doen we liever niet op een onbekende plek. Maar we weten via de app Navily dat het zandgrond is. Het anker houdt meteen.

Een nacht doorzeilen naar Syracuse en daar genieten
11 en 12 september
Na de koffie zegt Henk opeens: ik heb nog even naar het weer gekeken en ik vind dat we nu weg moeten. Dan is de kans het grootst dat we het meeste kunnen zeilen. Goed, dan gaan we. We zien wel hoe het gaat en waar we stoppen. Doel is Syracuse, maar dan moeten we een nacht door zeilen.
We vertrekken, hijsen het grootzeil met een 2e rif er in en rollen de fok uit. Het waait ongeveer 16 knopen en in vlagen meer. Maar de wind komt van achteren. We spuiten er vandoor. Maken mooie snelheden, vooral door de windvlagen. Het maximum staat op 14,9 knopen. Na een half uur wordt het al rustiger. Het waait minder hard terwijl we met kleindochter Sifra aan het videobellen zijn voor haar 5e verjaardag. Even later komt de wind bijna van voren. Zeilen aantrekken en aan de wind verder. Als we om een ondiepte heen moeten rollen we het voorzeil in en doen we de motoren even aan. Daarna kan het 2e rif uit het grootzeil. Met weinig wind uit het zuidoosten zeilen we verder met grootzeil en genua. Later draait de wind naar het westen en trekt aan. Genua wordt vervangen door fok. We gaan Rocella Ionica voorbij. De meeste boten die een eind voor ons voeren zijn daar naar toe gegaan.
Er is weinig wind voorspeld in het stuk rond de hoek bij Cabo Spartivento.
Dat komt uit. De snelheid zakt naar 2-3 knopen. De wind komt van achteren. En er zijn weinig golven. Ik ga groentesoep maken. Dat gaat er goed in. De afwas moet maar wachten want het gaat weer waaien. We zijn de kaap voorbij en sturen zuidzuidwest richting Syracuse.
Eerst met 2 voorzeilen. Tot de wind west wordt en aantrekt. Met alleen de fok gaat het hard. Helaas zijn er flinke golven van opzij. De boot beweegt behoorlijk. Ik vind het niet lekker gaan en wil wel terug naar de kust om daar te ankeren. Henk zegt dat we beter door kunnen gaan omdat er nu goede wind is en morgen niet. We laten de boot wat afvallen zodat de golven niet meer van opzij, maar iets van achteren komen. Dat gaat meteen veel beter. We blijven hard gaan. 7-8 knopen.
Henk gaat eerst slapen. Daarna slapen we om beurten.
Pas als het licht wordt neemt de wind wat af. En ook de snelheid.
Ik ben juist op tijd wakker om een dolfijnenshow te zien. Prachtig! Ze springen boven water, soms met 3 tegelijk. Helaas komen ze niet vlakbij en gaan ze verder.
Syracuse is in zicht. De zon schijnt er mooi op. Ook de Etna, met een rookpluim erboven, is goed zichtbaar.
Het is niet druk in de baai van Syracuse. We ankeren in de noordwesthoek.
Onderweg hebben we water gemaakt omdat dat in de baai niet kan. Daar is het water te troebel voor. De tank is vol. We gaan de boot spoelen want die is erg zout geworden tijdens de tocht. Alles wat je vast pakt is zout. Na een spoel en sopbeurt is alles weer fris. Het geeft een goed en voldaan gevoel.
De anodes van koelkast en vriezer zijn weer aan vervanging toe. In de agenda staat een regelmatige check van 3 maanden. Die periode kan iets opgerekt worden.

13 september
Om naar de Lidl te lopen is de kortste weg over het ruige terrein aan de noordkant van de baai. Het grote hek om op de weg te komen zit dicht met een hangslot. Gelukkig hebben we richting de werf een gat in het hek gevonden. We passen er precies door, met steek- en boodschappenkarretje.
Er zit een grote groep flamingo’s aan de noordwestkant van de baai. Vooral als ze vliegen is een schitterend gezicht.

14 september
Het water is spiegelglad want er is geen wind. Er drijft veel gras in het water. En er zwemt een school van wel 30 grote vissen bij de boot.
Een ijsvogeltje komt aanvliegen en gaat op de rand van de zonnepanelen zitten. Prachtig! Wat een mooi gekleurd vogeltje! Mijn dag is weer goed!
Het gaat waaien uit het zuiden, tot 20 knopen. Er zijn flinke golven, die gelukkig van voren komen.
We willen met de bijboot naar de wal, naar Ortigia. Maar dan hebben we de golven dwars. Dus gaan we naar de kade bij de werf, aan de noordkant van de baai. Die ligt wat in de luwte.
Vandaar is het verder lopen, maar dat is goed voor onze conditie. Doordat we de laatste weken veel lange afstanden gezeild hebben is er van wandelen weinig terecht gekomen.
We lopen eerst richting de ronde kerk, genaamd Chiesa di San Tommaso al Pantheon, die ‘s avonds helder verlicht is.
Daarna lopen we richting de haven. Over de brug naar het schiereiland Ortigia. Altijd weer leuk om daar te lopen, langs het water en door smalle straatjes en steegjes.
We strijken neer op een terrasje bij de fontein van Diana.
Als we terug zijn bij de bijboot wil hij niet starten. Dat gebeurt de laatste tijd vaker. Een tijd wachten en weer proberen. Uiteindelijk doet hij het, maar niet van harte. We komen droog terug aan boord omdat het minder waait en er dus ook minder golven zijn.
We praten er over dat we echt toe zijn aan een nieuwe buitenboord motor. Want deze is ook heel lastig te sturen, omdat het stuurmechanisme vast zit. Het is niet beter gangbaar te maken. Hoe vaak Henk er ook WD40 op spuit.

15 september
De dag begint met veel zon en zonder wind. In de loop van de ochtend begint het te waaien uit het zuiden. Dat is ook de reden dat we voorlopig hier bij Syracuse blijven. Omdat de wind richting Malta steeds tegen is. We wachten op goede wind.
Anker tv vandaag. Als het meer dan 20 knopen waait gaan diverse boten krabben. Dat wil zeggen dat hun anker ‘los’ is en ze met de wind mee drijven. 1 boot komt de baai binnen maar geeft het na 4 ankerpogingen op. Hij vaart de baai weer uit.
Ons anker houdt gelukkig. We bewegen op de golven maar hebben daar geen hinder van.

16 september
Twee highlights vandaag:
Een ijsvogeltje vliegt langs ons, vlak over het water, als we zwemmen.
Een tonijn of misschien meerdere, is aan het jagen. Vissen springen boven water. Maar de tonijn komt zelf ook helemaal uit het water. We zien het meerdere keren. 1 keer komt de tonijn van achteren met grote snelheid aan zwemmen op de bakboord romp af. Hij botst er net niet tegenaan. We kijken camerabeelden terug, of die iets geregistreerd hebben. Wel wat, maar het is niet zo duidelijk als we het gezien hebben. Het was zo gaaf!
Het is alweer een warme dag met temperaturen tot 32 graden. Omdat er eerst weinig tot geen wind is, is het heet. Er komt gelukkig wel wind. Niet zoveel als gisteren.
Henk heeft de buitenboordmotor weer gerepareerd door de bougies te vervangen voor nieuwe. De oude waren wat verroest. We willen wel graag een paar op reserve omdat de laatste 2 nu in gebruik zijn. Henk brengt me met afval naar de kade van Ortigia. Het afval kan ik daar gescheiden kwijt. Daarna struin ik door de straatjes van Ortigia. Trakteer mezelf op Italiaans ijs. Zo lekker!
Na diverse navraagpogingen vind ik in Syracuse een winkel in automaterialen, Magri Auto Moto Ricambi. Daar hebben ze de juiste bougies. De grote Deco supermarkt heeft een aantal dingen die de Lidl niet had. Dus ik neem ook nog boodschappen mee. Al met al heb ik een heerlijke ontspannen middag.
‘s Avonds laat is er bedrijvigheid bij de ingang van de baai. Een grote kustwachtboot met zoeklichten, een wat kleinere boot en een paar politiebootjes. Waarschijnlijk heeft het met vluchtelingen te maken. In rubberboten worden mensen naar de wal aan de zuidkant van de baai gebracht.

17 september
Wat is dat? Harde wind! We worden er rond 7 uur wakker van. We gaan buiten kijken. De wind komt uit het noordwesten en de windsterkte varieert van 20 tot 38 knopen. Er gaan diverse boten van hun anker. Het kost ze moeite om opnieuw te ankeren. We hebben alweer anker-tv. De harde wind duurt een paar uur en dan wordt het weer rustig.
Ik bewerk het verhaal van augustus. ‘s Avonds is het klaar om gepubliceerd te worden.
Ik ga nog een keer naar de Lidl, want misschien gaan we morgen wel weg.

Van Syracuse naar Porto Palo
18 september
Een mooie zonnige rustige dag. We bekijken, zoals elke dag, de windvoorspellingen. Vandaag zouden we met oostenwind naar Porto Palo kunnen. En daar een paar dagen wachten totdat de wind gunstig is om naar Malta te zeilen. Voordeel is dat we onderweg water kunnen maken, want de tank is bijna leeg. Hij was vol toen we kwamen. maar we hebben de helft gebruikt om het zout van de boot te spoelen. Het water in de baai bij Syracuse is niet geschikt om water te maken. Te chemisch en te troebel. We zwemmen er wel in.
Om half 12 vertrekken we. We zeilen de baai uit met grootzeil en genua. Eerst is het aan de wind. Voorbij kaap Plemmirio sturen we halve wind en omdat de wind ruimt naar het zuidoosten komen we redelijk bij Porto Palo uit. We ankeren noord van Isla di Cabo Passero.
Helaas komt de deining uit het noordoosten en de wind uit het zuidoosten. Daardoor komen de golven dwars in. En omdat ze redelijk hoog zijn beweegt de boot nogal van 1 romp op de ander. Daar kan ik niet goed tegen. Ik word misselijk als ik soep maak.
Als de soep klaar is moet ik eerst een tijdje buiten in de frisse lucht staan voordat het over gaat.
Laat in de avond wordt het rustiger. Gelukkig slapen we goed.

19 september
Alweer een warme dag waardoor we meerdere keren zwemmen. De was is ook snel droog.
We bellen met Herman omdat hij jarig is.
Henk installeert een temperatuursensor boven de camera aan stuurboord. Zodat ‘weerstation’ Wahoo op Windy een juiste buitentemperatuur doorgeeft.
Ik ga de rvs handgrepen bij de zwemtrappen van roest ontdoen. Evenals de rvs koppen achter op de helmstokken. Daarna invetten met vaseline, zodat ze minder snel weer roestig worden.
We kijken al een aantal avonden een aflevering van seizoen 2 van de IJslandse serie Trapped.

20 september
Zowel de wind als de golven komen uit het noordoosten. We liggen aan lagerwal en dat is te merken als de wind wat aantrekt en de golven hoger worden.
Met een rvs sponsje maken we de buitenkanten van beide rompen onder water schoon.
De windvoorspelling is nog steeds ongunstig om vandaag naar Malta te zeilen. Hier bij Porto Palo waait het wel redelijk, maar tussen Sicilië en Malta is bijna geen wind. We hebben geen zin in een heel eind motoren. Dus blijven we vandaag ook nog. Morgen zien we wel weer.
We gaan het onbewoonde eiland Isla di Cabo Passera opnieuw verkennen. We hebben er vorig jaar ook rond gelopen. Toen kon je in het kasteel. Dat is nu afgesloten met een traliedeur met 2 hangsloten aan een ketting. Er is ook ooit een traplift geïnstalleerd, maar waarschijnlijk heeft die nooit gewerkt.
Terug aan boord gaat Wahoo behoorlijk op en neer door de golven. We gaan verkassen naar Porto Palo, de grote havenkom aan de zuidzijde. Lekker rustig met alleen de fok zeilen we er in 2 uur naar toe. Ondertussen water makend.
We ankeren op ruime afstand van de vissersboten. Net iets oostelijk van de haveningang. Om geen last te hebben van deining uit het zuidoosten.
Er loopt wel wat deining binnen, maar daar hebben we geen last van. De 2 monohulls die er liggen wel. Die gaan behoorlijk van 1 zijde op de andere. ‘Rollen’ noemen we dat.

21 september
Als we opstaan zijn de andere geankerde zeilboten al weg. Richting Malta. Wij hebben besloten nog een dag te blijven. Vandaag wordt heel weinig wind voorspeld voor het grootste deel van het traject naar Malta. De windverwachting is voor morgen veel beter. De hele dag 13 – 19 knopen wind, eerst uit het noordoosten, later uit het oosten. We verwachten dan het hele stuk te kunnen zeilen.
Eind van de middag gaan we met de bijboot naar de haven. Hij past nog net tussen 2 andere bootjes. We doen hem op slot met de kabel aan de buitenkant van het hek. Er is hier wel eens wat gestolen, vandaar. Alleen bij Syracuse doen we hem ook op slot. Verder hebben we dat de hele zomer nergens gedaan.
We lopen langs de Guardia gebouwen. Er staan een aantal witte partytenten. Waaronder een groep asielzoekers zitten/liggen. Naar het dorp Porto Palo is een kwartiertje lopen. We gaan eerst kijken bij het water. Vandaar hebben we uitzicht op het eiland met kasteel en de ankerplaats waar we gisteren nog lagen. Het is er nu echt lagerwal met hoge golven.
In het restaurant genieten we van bier en ijs. Daarna even naar de supermarkt en via een andere weg terug naar de haven.
Als het donker begint te worden zijn we terug. Er komt een grote ‘reddingsboot’ binnen, waarop wel 100 vluchtelingen staan. Ze gaan aan land. We hebben geen zicht op waar ze naar toe gaan. Het terrein met de tentjes was leeg toen we terugkwamen van het dorp.
Dit is de 3e keer binnen een week dat we van dichtbij iets zien van vluchtelingen. De afgelopen 3 zomers hebben we er niets van gemerkt.

Naar en rond Malta en Gozo
22 september
We worden wakker ruim voordat de wekker afloopt. We vertrekken om 7 uur voor een tocht van 60 mijl. We hijsen in de havenkom het grootzeil, nog steeds standaard met 1 rif. Rollen de fok uit. De koers stellen we zo in, dat de windhoek binnen de 90 graden blijft. Dan gaan we ongeveer op Valletta aan. Ons doel is Paradise bay, aan de westkant van Malta.
We maken mooie snelheden. Vooral als het iets harder gaat waaien. Als we steeds boven de 10 knopen gaan en de wind toeneemt tot 16 knopen maakt Henk een 2e rif in het grootzeil.
We surfen geregeld van een golf af. De snelheid loopt dan op tot 16 en soms 18 knopen.
We verleggen de koers meer naar zuidwest en gaan wat meer voor de wind. De fok valt in en die rollen we een stuk in, zodat hij vol blijft staan. De golven komen nog wat meer van achteren en zijn best hoog.
Het begint te regenen en het is zo grijs dat het lang duurt voordat we Malta kunnen zien.
Op afstand zien we een grote visfarm. Even later dolfijnen bij de boot. Prachtig. Ze springen meerdere keren uit het water.
Na 6 uren en 50 mijlen zeilen zijn we bij Malta en komen wat in de beschutting. De wind neemt af en we gaan maar 3-5 knopen meer. Uiteindelijk ankeren we na 7,5 uur in Paradise bay.
Er ligt 1 catamaran. Aan de noordkant van de baai staat een groot hotel. Aan de andere kant is een strandje met een vrij groot beach restaurant. Zowel het strandje als het restaurant zien er verlaten uit. Ook in het hotel lijken maar weinig kamers bezet te zijn.
Het blijft de hele middag regenen. De boot is allang schoon gespoeld van al het zout, dat tijdens de tocht over gekomen is. Een aantal keren kwam een grote golf op het bakboord achterdek en in de kuip. Het luik van de achterste slaapkamer stond op een kier. De vloer binnen was kletsnat. Het bed gelukkig niet.
Vóór een zeiltocht sluiten we alle luiken, behalve de 2 achterste, die blijven op een kier staan. Dat moet dus niet weer als het een ruige tocht wordt.

23 september
In de regen zwemmen hebben we de hele zomer nog niet gedaan. Nu wel. De watertemperatuur is 27 graden, de luchttemperatuur is 21 graden. De hele morgen regent het. Prima weer om binnen te soppen en dweilen.
We overwegen om naar Dwejra bay op Gozo te gaan. Maar blijven toch maar. Het kan morgen ook.
In de middag verdwijnen de wolken en wordt het zonnig. Er zijn dan mensen op het strand, in het water en bij het beach restaurant.
De zon zakt niet in de zee, maar verdwijnt achter wolken. Het zorgt wel voor een gouden randje om de wolken.

24 september
Het is zo heel anders opstaan als de zon schijnt en de lucht blauw is. Zoals vandaag.
Naar Dwejra bay aan de westkant van Gozo is voor de wind. We doen alleen de fok, want we hebben tijd en het is maar 9 mijl.
Er ligt maar 1 motorboot als we ankeren.
Dit is onze favoriete baai. We genieten van de omgeving, de hoge rotswanden en toch uitzicht op zee via 2 doorgangen.
Wandelen is hier ook leuk. Hoewel het niet gemakkelijk loopt over scherpe stenen. Maar de uitzichten zijn prachtig.
Bij het binnenmeertje, met een doorgang naar zee, gaat Henk op een terrasje zitten. Ik haal een biertje en een ijsje. Bij de kraam 25 meter er vandaan. Niet door hebbend dat het terras bij een ander restaurantje hoort. Als ik terug kom met bier en ijs zegt Henk dat de ober al geweest is om de bestelling op te nemen. Die komt er nu ook weer aan. Henk wil alsnog een biertje bestellen. We kunnen niet blijven want ik mag m’n ijsje er niet opeten. Dan gaan we maar. Zoeken een plekje op een muurtje, waar we precies door de tunnel richting zee kijken.
De zon zakt en we zijn tijdig bij een hoger punt waar we de zon onder zien gaan. Eerst zakt hij achter een wolk, waar hij toch weer onder uit komt en in zee verdwijnt.
Als het al helemaal donker is zien we opeens een hoog rood licht. Het blijkt van een tweemaster te zijn, die de baai binnengevaren is. Hij ankert voor Wahoo, naar onze mening te dichtbij. Waarom niet erachter, waar nog heel veel ruimte is? Hij trekt nog wel even aan het anker maar vindt het prima en blijft liggen.

25 september
Regen, alweer, vroeg in de ochtend als het net licht is. Ramen sluiten en meteen even kijken hoe dicht de buurboot bij Wahoo ligt. Ongeveer 3 meter ervoor. Geen teken van leven daar aan boord van de Witte Raaf.
Als we een paar uur later opstaan is hij weg. Nou ja, naar de zuidoosthoek van de baai. Daar hebben we geen last meer van.
Er loopt deining de baai binnen. We liggen er dwars op. Een vervelend gevoel. We vertrekken na de koffie.
Voor de wind met alleen fok naar het noorden. Daarna naar het zuidoosten langs de noordkant van Gozo. Het is bezeild tot bijna de noordoostpunt. De windsterkte varieert van 15-25 knopen.
Als we zuid kunnen sturen rollen we de fok in en motoren naar Armier bay. Daar ankeren we en liggen beschut tegen de huidige harde zuidenwind. Ook als hij zuidwest zou worden.

Een ongeluk komt nooit alleen
26 september
Als er 1 ding mis gaat, gaat er van alles mis. We hebben net gekruist met alleen de fok van Armier bay naar Mellieha bay. Een rechtstreekse afstand van 3 mijlen, maar door het kruisen bijna 6 mijlen. Het anker gaat erin. Als ik de briddle aan de ankerketting wil haken lukt dat niet omdat ik het palletje niet kan bewegen. Henk moet er bij komen met de waterpomptang. Hij maakt het palletje gangbaar en ik haak de briddle aan en laat de ketting nog 10 meter gaan. Maar dan….. opeens is de roodzwarte ton wel dichtbij. Het anker houdt niet en moet weer omhoog. Oké geen probleem. Dat wordt het als de briddle weer niet er af wil haken. Het palletje zit alweer vast. Henk komt erbij met de tang en ik moet met de motoren zorgen dat Wahoo niet dichter bij de ton komt. Het kost me wat moeite omdat ik niet zo vaak de motoren bedien en niet goed weet wat te doen. Maar het lukt. Het anker kan weer omhoog. Er zit flink wat zeegras aan, dat ik met de hand verwijder. We doen een volgende poging. Nu proberen het anker in zand te laten zakken. Het lukt en hij houdt.
We evalueren wat er niet goedging en wat beter kan. Ik krijg instructie hoe de gashendels te bedienen als ik een volgende keer de boot op z’n plek moet houden. Maar het belangrijkste is dat ik rustig blijf.

27 september
Henk brengt me naar de wal, naar Mellieha. Ik kan het afval gescheiden kwijt op dezelfde plek als vorig jaar. Door de verrekijker zien we vanaf Wahoo alleen een blauwe container. Maar er staan meer. Voor plastic, papier, glas en metaal. Helaas niet voor restafval.
De kleine supermarkt is ruim gesorteerd. Wel duur met sommige dingen. €6,50 voor een liter Griekse yoghurt vind ik veel. Ik zag het pas op de kassabon.

Woensdag 28 september
Vandaag gaan we verder met het onderwaterschip schoonmaken. Er zitten heel veel witte wormpjes op. Die gaan er het beste af met een plastic schraper. De groene aangroei doen we met een rvs schuursponsje. Het moet er maar weer een maand tegen kunnen. Voordat we naar Licata gaan doen we het nog een keer.
Omdat we bijna elke dag 1-1,5 uur stroom moeten draaien met de motor raakt de diesel op.
Bij Marsaxlokk aan de kade kun je gemakkelijk tanken. Omdat de wind vandaag gunstig is zeilen we er met alleen fok naar toe. Het is maar 18 mijlen. De laatste 3 mijlen motoren we omdat het recht tegen de wind in is.
We ankeren voorbij alle boeien en boeitjes in 3 meter water.
Tanken kan tot 4 uur en dat lukt net niet meer.

29 september
Voordat we gaan tanken brengen we eerst restafval naar de overkant (oostkant). Daar staan meerdere containers.
We tanken 95 liter diesel (in jerrycans) voor €1,21 per liter. Dat vinden we erg goedkoop. De brandstofprijzen zijn sinds een half jaar flink gestegen. In Syracuse hebben we gekeken en daar kostte een liter diesel €1,72.
De baai bij Marsaxlokk is een ideale ankerbaai. Behalve bij wind uit het zuiden en zuidoosten. Omdat het vandaag en vannacht uit die richtingen gaat waaien besluiten we terug te gaan naar Mellieha bay. Deze keer met alleen genua.
We gaan Mellieha bay voorbij en ankeren in Armier bay, iets naar het noordwesten. Ook daar zijn we al geweest.
We ankeren tussen 2 boten, die beide binnen een half uur vertrokken zijn.
Met de bijboot leggen we aan bij een betonnen steigertje met bolders. Het achter anker houdt hem een eind van de steiger af. Dat is ook nodig. Er loopt deining de baai binnen uit het westen, helaas dwars op de Wahoo.
Het is een verrassende wandeling. Eerst zoveel mogelijk langs de kust. Om de andere baai heen. Er zit een grote groep mensen ergens om toe. Het blijkt een diep gat te zijn, met water onderin en een doorgang in de rotswand naar buiten. Het is verboden te springen of te duiken, staat op een waarschuwingsbord. Het kan de dood tot gevolg hebben. Brrr.
We lopen ook nog een stuk langs Mellieha bay. Daar zien we dat een heel groot stuk rots is ingestort. Waarschijnlijk al lang geleden. Terug bij onze baai blijkt het restaurant dicht te zijn. dan maar een drankje op Wahoo.

30 september
De windvoorspellingen zijn elke dag belangrijk. Maar ook de golfrichting en de deining.
Voorlopig blijven we in Armier bay. In de loop van de dag bekijken we het opnieuw, om half 6 besluiten we naar Paradise bay te gaan, 2,5 mijl naar het zuidwesten. Vannacht zal de wind meer noordoost worden en morgenvroeg noord. Dan liggen we daar beter beschut. Als het later hard uit het noordwesten gaat waaien moeten we een andere ankerplek zoeken. Mellieha bay of Marsaxlokk.
In Paradise bay liggen nog 2 boten. We kunnen er gemakkelijk bij. Er is ruimte genoeg.
Het ligt er prima. Met een beetje deining uit het westen en wind uit het oosten.
We hebben deze maand bijna dagelijks de motor aan gehad om stroom te draaien. Omdat het zeewater warm is, 26-27 graden, draaien de koelkast en vriezer volop. Er zijn wat donkere dagen geweest. De zonnepanelen doen dan heel weinig.
We kunnen het ons van vorig jaar niet zo goed meer herinneren. Maar toen was het vast net zo.
We zijn heel blij dat we zo zelfvoorzienend zijn. Met zonnepanelen en een grotere dynamo op de motor, een watermaker, een broodbakmachine en een bijboot. We hoeven niet naar een haven en willen dat ook niet. Ankeren geeft zoveel vrijheid!