Marina di Ragusa, februari 2022

Door Houkje

1 februari 2022 - 28 februari 2022

Storm uit het noordwesten, daar begint de maand februari mee. Ik ben er wakker van geworden maar ook weer snel in slaap gevallen. Wahoo ligt goed vast. De hele dag blijft het flink waaien. En het gaat regenen. Dat doet het hier gelukkig niet zo vaak.

De eerste week van februari staat nog in het teken van de vloer. Die wordt in totaal 7 keer gelakt.

Omdat de lak moet drogen benutten we die droogtijd met wandelingen. Woensdag 2 februari vertrekken we om 11 uur voor een wandeling met John en Deb. Een route tussen Scicli en Modica bij Contrada Scardacuco, die wij al eerder gelopen hebben. We lunchen bij het huisje bovenaan de berg, met een schitterend uitzicht rondom.

’s Avonds vlak voor ik naar bed ga krijg ik een appje van Bé dat Dia is overleden. Omdat ik zondag al had gehoord dat ze stervende was overvalt het me nu niet zo. Maar het is wel confronterend. We zijn al vriendinnen vanaf de 1e klas van de lagere school. We hebben kinderen in dezelfde leeftijd. In Leens waren we ook dorpsgenoten. En lid van dezelfde kerk. Gelukkig ben ik in december nog bij haar geweest. Toen was ze al ernstig ziek en hebben we afscheid genomen.

Vrijdag maar weer een nieuwe wandeling doen. Omdat er niet gelakt wordt. We rijden door Comiso en Mazzarone naar Bosco di Santo Pietro. Via een 2,5 km lange slechte weg komen we bij een soort parkeerplaats. Daar laten we de auto staan. Henk heeft met TopoGPS een route uitgezet en die volgen we. In het begin lopen we verkeerd. Ten onrechte een eind omhoog. En weer terug. Even later is er een heel steil pad naar boven. Vol scheuren en kloven. Maar het uitzicht boven is zeker de moeite van de klim waard!
We lunchen bij een vlak open stuk. Er klinkt geritsel in het struikgewas. Het blijkt een koe te zijn. Henk legt hem vast op een foto.
De wandeling is erg afwisselend. Vlak na elkaar een heel eind omhoog en meteen weer naar beneden. We zijn blij als we na 15 km lopen terug zijn bij de auto. De zon gaat al bijna weer onder.
Na 6 uur zijn we terug op de Wahoo. Dan hebben we geen puf meer om naar happy hour te gaan. ‘Happy Hour’ is elke dinsdag en vrijdagavond in de snackbar vlakbij de haven. Veel overwinteraars komen daar voor een drankje, een hapje en een babbeltje.

Zondagmiddag rijden we naar het bos bij Punta Bracetto. Dat is maar 15 km rijden en is elke keer weer een leuke wandeling. Eerst door het bos en dan langs het strand.

Eén van de wekelijks terugkerende bezigheden is maandagmiddag boulen op het strand met de Nederlanders in de haven.
’s Avonds kijk ik achteraf de afscheidsdienst van Dia. Het is mooi dat dat kan. Maar het is wel emotioneel.

In Likata in de haven ligt de Champagne met onze vrienden Vic en Christine. Vorig jaar hebben we elkaar een aantal keren ontmoet bij Malta en bij Sicilië. We gaan hen bezoeken in hun winterhaven.
We nemen een havermout-appel-boterkoek mee die ik gisteren gebakken heb. Met een spuitbus slagroom. Dat is smullen. Na de lunch gaan we naar Niklas op de Lady. De Lady ligt voor de tweede winter ook in Likata.Kristina is er helaas niet. Ze werkt in Zweden.
Niklas moet ook nog werken dus maken wij een wandeling. Naar het beeld tussen beide havens. De jachthaven aan de oostkant en de visserijhaven aan de westkant. Daarna is het 1,5 uur terugrijden naar Marina di Ragusa. Met zonsondergang zijn we terug op Wahoo.
Henk moet nog een beetje schuren langs de randen waar de tafelpoot in moet. Daarna plaatsen we de poot. Tafelblad er op. Heerlijk. We kunnen weer binnen zitten. Eten. Een favoriete serie kijken op groot scherm. En daarbij warme voeten houden. De vloerverwarming is super!
Philip en Nancy, onze Belgische vrienden, bellen. Ze kondigen aan in mei een week willen te komen. Samen met Ad & Scarlett uit Zeeland. Dat lijkt ons heel gezellig.

De tafel moet er nog weer af. De poot moet er uit en schoongemaakt worden. Daarna kan Henk hem vastzetten. Tafelblad er weer op schroeven. Er blijft een kier tussen de poot en de vloer. Dat was eerder ook zo maar toen viel het niet op. Henk gaat bedenken hoe hij het oplost.
Ik kan eindelijk gaan soppen zonder dat het meteen weer stoffig wordt.
Het is heerlijk rustig zonnig weer.
Om 5 uur komen Brad & Ruth met een fles prosecco ten afscheid. Ze hebben hun boot Korsar verkocht en zijn hier nog slechts een paar dagen.
We nodigen hen uit te blijven eten. Macaroni met veel groenten. We hebben het gezellig met elkaar.

Vrijdag 11 februari is weer een wandeldag. Met veel zon en heel weinig wind. Om 10 uur hebben we afgesproken met John & Deb. Met onze huurauto rijden we via Comiso en Acate naar Bosco di Santo Pietro.
We gaan dezelfde route lopen die Henk en ik vorige week vrijdag gedaan hebben. We genieten van het mooie weer, de prachtige vergezichten en het riviertje, dat we 2 keer oversteken.
Lunchen doen we op dezelfde plek. We zoeken allemaal een geschikte steen om op te zitten.
Vlak voor de 2e oversteek van het riviertje treffen we 3 arbeiders, die in de kassen werkten. Hun werkdag zit er op. Ze zijn erg vriendelijk en proberen in het Italiaans wat duidelijk te maken.
Vermoeid maar voldaan komen we terug bij de auto. Na een wandeling van 14 km.
Ad & Scarlett bellen ‘s avonds over hun voornemen om in mei te komen. De 1e of 2e week van mei. We overleggen waar we dan zijn. Waarschijnlijk in Griekenland, aan de westkant. We hebben daar een leuk gesprek over. En over diverse bootklussen. Ook over ‘wat te doen bij ‘vertrekken’. Het is net of we bij elkaar op de borrel zijn.

Na de lange wandeling van gisteren is zaterdag een relaxdag. Henk heeft de foto’s van december klaar voor de website. Ik schrijf het verhaal er bij.

Zondagmiddag is het zonnig. We wandelen naar Punta Secca via het strand. Henk in korte broek en T-shirt. Ik in lange broek met bloes en vest er over. Het vest kan af en toe uit. Het is een wandeling van in totaal 10 kilometer. We komen bijna niemand tegen. In Punta Secca is het druk. Vooral bij de restaurantjes.

Valentijnsdag is op maandag. Dat vinden we iets voor de commercie. We hebben er nog nooit aan mee gedaan.
Henk schuurt de plinten van de vloer. Hij gaat ze lakken als hij het aanrechtblad gaat lakken. Maar dat moet eerst voorbereid worden en het wordt de volgende klus.
Om 2 uur gaan we boulen op het strand. Deze keer zijn we met 10 Nederlanders. We doen mannen tegen vrouwen. Het is koud omdat de zon wegkruipt achter wolken en omdat de wind van zee komt. Henk en ik stoppen eerder omdat we bezoek krijgen. Klaus en Trine uit Denemarken komen Wahoo bekijken en de vloerverwarming ervaren.
Ik ben zo dom geweest om voor de 2e keer de ‘Adriatic pilot’ te bestellen. Die hebben we nu dubbel. Gelukkig willen Klaus en Trine één overnemen. Ze zijn komende zomer ook van plan naar Kroatië te gaan.

De doos met allerlei bestelde spullen uit Nederland is er. Altijd leuk om uit te pakken.
We rijden naar Ragusa, om boodschappen te doen bij Bricoman, Eurospin en Lidl. Voor het maken van een tafel in de kuip hebben we aluminium onderdelen en plastic hulpstukken gekocht bij Bricoman.

Woensdag 16 februari is weer een wandeldag met John en Deb. In de buurt van Modica, bij Casa Musso. Als we uit de auto stappen is er een hond. John vindt hem wel aardig en haalt hem aan. Dat heeft tot gevolg dat de hond de halve wandeling met ons mee loopt. Eerst wandelen we door het bos naar beneden. Naar een waterval. Om die goed te kunnen zien steken we een riviertje over. Daar is ook meteen een prachtige lunchplek. Op een rotsrand. In de zon. De wandelsticks komen goed van pas bij het oversteken. Ze geven net wat extra steun. Als we ze niet gebruiken passen ze in een zijvak van de rugtas.

Deze week is oplaadweek. Dat doen we eens in de 2 maanden. We laden alles op wat niet geregeld in gebruik is. Zoals de duikcomputers, reserve telefoon, mifi router, duiklampen. Ook de startaccu’s worden opgeladen. Als we op de motor varen gaat dat automatisch. Nu we in de winter stilliggen moeten ze via de acculader worden geladen.
Overbuurman Jeroen komt ’s avonds eten. Gezellig. Lisa en hun zoons zijn in India.

Een voorstel van Scarlett de volgende morgen over vliegtickets naar Corfu wordt door ons bevestigd. Ze gaan boeken, samen met Philip en Nancy. Wij zullen zorgen dat we 1 mei bij Corfu zijn.
Om half 11 is er een bijeenkomst boven het havenkantoor. De burgemeester van Ragusa komt kennismaken met de havenbewoners en andere bewoners in Marina di Ragusa. Iedereen is uitgenodigd, via een oproep op Facebook en via een email van het havenkantoor.
Er zijn inderdaad veel ‘liveaboards’ aanwezig. De burgemeester komt bijna een half uur ’te laat’.
Omdat we willen wandelen ga ik eerder weg.
We rijden naar een weggetje tussen Chiaramonte en Giarretana. Na 1,5 km parkeren we de auto. Daar is het pad net iets breder. Het is alweer een supermooie wandeling. We vinden een zonnige lunchplek met uitzicht. We noemen het de tunneltjesroute, omdat we door 5 tunnels komen. Etna is ook meerdere keren te zien. Dat blijft een indrukwekkende berg.
Af en toe lopen we ‘verkeerd’. Dan zitten we opeens niet meer op de geplande route. 1 keer hadden we geen zin om terug te lopen om het juiste pad te vinden. Maar zijn we omhoog gegaan. Een soort tussenweg, waar niet echt een pad is. We komen goed uit, op het juiste pad.
Alweer een wandeling die voor herhaling vatbaar is!

Wat is een boat jumble? Er is in de Facebook groep ‘MdR Liveaboards’ eentje aangekondigd om 11 uur zaterdagmorgen. Onder de pagoda op de centrale steiger. Er worden allerlei nieuwe en gebruikte bootspullen verkocht. Ze  komen van een boot, die te koop staat. Voor een paar euro kun je je slag slaan. Helaas zijn wij juist aan het proberen wat overbodige spullen (gewicht) kwijt te raken.
John en Deb komen ’s avonds eten. Gezellig.

Elke zondagochtend rond 9 uur worden de bestelde croissantjes gebracht, door Nino en Sara. 2 kinderen van boten in de haven.
Henk schroeft het front van het aanrecht los en verplaatst het naar de kuip. Het kan op de bakboordkant liggen. Dan hebben we er geen last van. De deurtjes en laden had hij al eerder verwijderd.

27 dagen zijn verstreken sinds we de huurauto hebben opgehaald uit Catania. Maandag 21 februari ruilen we hem om voor een andere. Voor 20 dagen. Dat zal de laatste zijn dit seizoen. Daarna zijn ze flink duurder. Meer dan 10 euro per dag. Terwijl we deze winter steeds € 2,50 – € 5,50 per dag betaald hebben.
We combineren het auto ophalen met een wandeling. Deze keer in het natuurreservaat Oasi Faunistica Vendicari. We hebben met John en Deb afgesproken in San Lorenzo, aan de zuidkant van het natuurgebied. Daar parkeren zij de auto. We rijden gezamenlijk met onze auto naar een parkeerplaats aan de noordkant. De weg er naar toe is af en toe erg slecht. Vanaf de parkeerplaats lopen we eerst nog een stukje naar het noordoosten, tot bij een strandje. We treffen er een jong Italiaans stel en raken aan de praat. Hij spreekt goed Engels en vertelt dat hij vorig jaar op Texel in de horeca heeft gewerkt. Hij is daar enthousiast over.
De route is mooi. We komen bij een oude tonijnfabriek. Waar we lunchen, zittend op een trap. Vorig jaar zijn we hier ook geweest. Het ziet er meer opgeknapt uit dan toen. In het meer waar we langs lopen zijn veel flamingo’s te zien. In de lucht zweven een paar arenden.
In de verte zien we de Etna, waar een dikke zwarte pluim uit komt. Die een bijzondere wolk vormt. Later lezen we dat het een eruptie was.
Niet alle paden zijn goed begaanbaar, er staat te veel water. We lopen daarom een stuk over het strand. Daarna proberen we het pad weer. Weer water. Henk en Deb gaan op blote voeten. John maakt een omtrekkende beweging maar krijgt ook natte voeten omdat hij in een plas stapt. Ik houd me vast aan het hek en loop met mijn hoge schoenen een stukje door het water, zonder natte voeten te krijgen.
Het laatste stuk gaat weer over het strand. Het pad is verder echt niet begaanbaar.
Met de ene auto halen we de andere op. Dan is het nog ruim een uur rijden naar Marina di Ragusa.

Dinsdag gaat het slopen verder. Het kost Henk nogal wat moeite om de spoelbakken uit het aanrecht te halen. Maar het lukt. Het kapotte kooktoestel gaat er gemakkelijker uit. Daarna maakt hij het hele aanrechtblad los zodat hij het buiten kan schuren. Ik mag de losse latjes ontdoen van kit. En alles na het schuren schoonmaken.
Ik heb nog 1 kookplaat om op te koken. Dus maak ik een eenpansgerecht, voor 2 dagen.
Afwassen kan bij de wastafel. Het lijkt wel kamperen. Gelukkig is het maar voor een paar dagen.

Henk bereidt alles voor om te gaan lakken. Ook de plinten worden nog een keer geschuurd en schoongemaakt. Plastic wordt over de tafel en de banken gelegd. Een paar balkjes onder de diverse te lakken onderdelen. Het lakken zelf is zo gebeurd. We gaan wandelen, langs het strand. Als we terug komen stinkt het niet meer binnen.

Donderdag gaat Henk voor de 2e keer lakken. Daarna hebben we met John en Deb afgesproken. Eerst rijden we met hun mee naar Bosco di Santo Pietro voor een mooie wandeling van 5 km door het bos. Onderweg met de auto moeten we even wachten op een kudde schapen, met hond en herder als begeleiding.
Opeens zien we vanuit het bos in de verte een dikke donkere rookpluim uit de Etna komen. Net zoals we maandagmiddag zagen vanaf het strand van natuurreservaat Faunistica di Vendicari. Het is vrij snel weer afgelopen. Even later is alleen een klein rookpluimpje te zien.
Het is zonnig weer met weinig wind. Henk en ik lopen in korte broek en T-shirt.
De wandeling is gemakkelijk, over brede paden en met weinig hoogteverschil. We lopen voorbij een heel steil pad omhoog, omdat even verderop volgens de kaart een korter pad omhoog is. Dat hebben we geweten! Dat pad is smal, steil en deels overwoekerd door dichte takken. Toch lukt het ons om boven te komen en het pad naar de auto te bereiken. Henk en ik hebben veel krassen op de benen. Er komt geen bloed uit, dus het valt mee.
Daarna rijden we door naar de keramiekstad Caltagirone. Daar is het kouder vanwege de hoogte. Ik rits de pijpen aan mijn broek. Deb heeft een extra jas mee, die ik aan mag.
We hebben de auto geparkeerd in de buurt van de beroemde Staircase of Santa Maria del Monte. De meer dan 130 meter lange historische trap telt ruim 140 treden, gemaakt van grijze lavasteen. Onder alle treden zijn over de hele breedte van de trap keramieken tegeltjes aangebracht. Die komen allemaal uit Caltagirone en zijn met de hand beschilderd. Elke rij heeft een ander motief.
Het is prachtig! Langzaam lopen we naar boven, rustig rij voor rij bekijkend. Vanaf de balustrade boven is het uitzicht weids en mooi.
Er zijn aan weerszijden van de trap en ook in de omgeving beneden heel veel winkeltjes waar ze keramiek verkopen. Schalen, borden, kommetjes, wandversieringen. De prijzen zijn niet mals. € 7 voor een klein kommetje, € 20 voor een bordje. Ik waag me er maar niet aan.
De terugweg rijden we over hoofdwegen en via Ragusa. Na 6 uur en voor donker zijn we terug bij de haven.

Na het voor de 3e keer lakken van het aanrechtblad gaan we vrijdag met John en Deb naar Ragusa. Voor een heerlijke lunch bij het Japanse sushi restaurant Gohan. ‘All you can eat’ voor €15,90 per persoon. Drinken en dessert is extra. Ik kies gefrituurd ijs. Heerlijk vanille ijs met een korstje en chocola er omheen. Alles is heerlijk en het is ontzettend gezellig.

Het aanrechtblad moet nu eerst geschuurd worden voor het lakken. Als Henk daar mee begint ga ik lopend naar de Eurospar om boodschappen te doen.
Het waait hard en daardoor is het fris.
We zitten in de kuip met het kacheltje aan. Totdat het aanrechtblad droog genoeg is om verlegd te worden. Zodat de tafel weer vrij is. En we binnen kunnen zitten.

Laatste keer schuren en lakken.
Henk maakt een maaltijdsoep. Met vis en veel groente. Zoveel, dat we er 4 keer van kunnen eten.
2 porties gaan in de vriezer.

En dan is het maandag alweer 28 februari. De laatste dag van de maand.
Het lekt ergens bij 1 van de slangen onder het aanrecht. Het blijkt de thermostaatkraan te zijn, die het water naar de buitendouche transporteert. Een plastic onderdeel in het midden is kapot. Dat is niet te repareren.
We bestellen ’s avonds laat een nieuwe, een simpeler model, via amazon.it. Die kan woensdag bezorgd worden.
’s Middags om 2 uur gaan we boulen op het strand. Met 3 Nederlanders en 1 Canadees. De M-steiger tegen de rest. Het is rustig, maar bewolkt weer. We doen 4 potjes.
Daarna drinken we wat aan boord van de Tiramisu, bij Marcel en Natasja.