Maandagochtend gaan we tegen 9 uur ankerop. En varen naar de drijvende steiger in de jachthaven. Gelukkig is er ruimte. Iddie en Wina gaan met hun koffers van boord. We nemen afscheid en wensen elkaar goede reis. Wij vertrekken in westelijke richting. Het waait bijna niet en het beetje wind is tegen. De huik is er al af, maar we hijsen het grootzeil niet. Uiteindelijk motorren we de 60 mijl naar Bilbao. Om half 8 ankeren we voor Getxo, tussen 2 jachthavens in. Het is een mooie, rustige en beschutte baai.

Bilbao

We blijven een dag, want we willen wat van Bilbao zien. Eerst wat klusjes doen. De koelkast en vriezer slaan (te) vaak aan. Henk gaat nogmaals proberen vuil uit de leidingen te krijgen. De grootzeilval zit gedraaid om de knoop in de lazyjack. Die ‘reparatie’, uitgevoerd in San Sebastian, is dus geen succes. Het bovenste deel van de lazyjack moet vervangen worden door 1 lijn, die dan maar van iets ander materiaal moet zijn. Houkje gaat de mast in en maakt hem los. Daarna knoopt ze de vervangende lijn vast. Nu kan de grootzeilval niet meer blijven haken.

In de pilot staat, dat je je bijboot kunt vastmaken aan de kade aan de zuidkant van de baai, waar een kleine kraan staat. Je komt dan niet op een afgesloten terrein. Dat klopt. Het is al eind van de middag als we naar de wal gaan. We lopen eerst naar de zweefbrug en kopen een kaartje om een keer heen en weer te gaan. Meteen ook informatie gevraagd over de metro naar Bilbao. Een soort ov-card gekocht voor € 3 en daar € 10 saldo op gezet. Deze card is zowel in bus, tram en metro te gebruiken door meerdere personen. We lopen naar metrostation Astare en gebruiken de card om door de hekjes te gaan. Een Spanjaard legt uit bij welk station we moeten uitstappen om bij het Guggenheim Museum te komen: Moyana. Daarvandaan is het ongeveer 10 minuten lopen. Het Guggenheim Museum is een prachtig en bijzonder gebouw. Met een grote, gebloemde ‘puppy’ er voor. Vanaf de brug hebben we een mooi uitzicht over het gebouw en de omgeving. Daarna gaan we op zoek naar een tapas bar en vinden er eentje vlakbij het museum. De tapas zijn heerlijk. We proeven elk 12 verschillende door ze allemaal in 2 stukken te delen.

Met de metro terug naar de baai bij Getxo. Vlakbij de baai komen we langs een supermarkt, die om 20.45 uur nog open is. Kunnen we nog wat groente en fruit in slaan.

Santander

Woensdagochtend is er weinig wind. We hoeven niet vroeg te vertrekken. Catamaran Fizz ligt vlakbij. Houkje nodigt Andy en Tina uit voor koffie door met de koffiepot te zwaaien. Zij blijven nog een tijdje in de baai omdat ze gasten krijgen. Wij willen verder. We wisselen telefoonnummers uit en beloven mooie ankerplaatsen aan hen  door te geven. Om 11 uur vertrekken we en om 18 uur liggen we ten anker aan het begin van de baai bij Santander achter Isla de la Torre. Na een mooie voor de windse zeiltocht van ruim 40 mijl. Het is er druk met langsvarende boten en bootjes. Die zorgen voor veel golven. Nog een aantal rondjes om de boot gezwommen om af te koelen.

We willen verder naar het westen en bekijken ’s avonds waar we naar toe zouden kunnen. Gijon is ruim 90 mijl en iets te ver. Er zijn niet zo heel veel mogelijkheden op dit traject. We kiezen voor Ribadesella of Ria de Villaviciosa en zien wel wat het beste uit komt.

Ria de Villaviciosa – verstoppingsperikelen

De volgende ochtend staan we vroeg op en zijn om 7.30 uur aan het varen. Eerst op de motor, want het waait bijna niet. Later is de wind zuidelijk en kunnen we zeilen. Ongeveer de helft van de tocht naar Ria de Villaviciosa. Daar komen we tegen 19 uur aan bij de monding en dat is 3 uur voor hoog water. Vanaf die tijd kunnen we volgens de pilot naar binnen. Het is even spannend, omdat het een nauwe ingang is. Er wordt in de pilot gewaarschuwd voor aanlandige wind en deining, maar beide zijn niet of nauwelijks aanwezig. De wind en golven komen van opzij. Als we ‘binnen’ zijn is het rustig. Het strand links is nog vol met mensen. We varen de jachthaven aan stuurboord voorbij en ankeren ten zuidwesten ervan, op een super mooie plek. We besluiten spontaan een dag te blijven. Er komt nog van alles langs varen, suppen, kanoën.

Vrijdag 23 augustus is eerst klusdag. Daarna willen we aan het eind van de middag naar de wal. Het is prachtig zonnig weer. 2 keer een was gedraaid en opgehangen en alles is snel droog. Er zijn nog steeds problemen met het koelwater van koelkast en vriezer: er komt bijna geen koelwater uit de systemen. Er moet  dus ergens een verstopping zitten. Henk haalt eerst de pomp van de koelkast uit elkaar. Die zit vol zand en er zit zelfs een schelpje in. Alles schoongemaakt en weer in elkaar gezet. Daarna de pomp van de buitenwaterkraan uit elkaar gehaald. Die maakt veel lawaai en er komt niet genoeg water uit de kraan. Deze pomp is nagenoeg niet vies. Maar als hij er weer in zit doet hij het nog niet goed. Dan de slang maar loshalen na de afsluiter. Zowel de slang als de afsluiter zitten vol pokken en gras. Alles schoon gekrabd en gespoeld. Na het weer in elkaar zetten werkt eindelijk alles naar behoren: zoutwaterkraan en koeling van koelkast en vriezer. Doordat de hele operatie veel langer duurde dan we voorzien hadden hebben we geen tijd gehad om naar de wal te gaan. ’s Avonds om half 10 moet de keukenvloer nog gedweild worden omdat daar zout water op gekomen is.

Luanca – Ria de Ribadeo

Zaterdagochtend is het bewolkt en grijs. Zo heel anders dan  gisteren. We vertrekken om 9 uur. Als we de monding van de rivier uit varen zijn er maar een paar branding golven naast ons. Als we kunnen zeilen is de wind tegen en moeten we kruisen. De kruishoeken zijn dramatisch slecht, heel frustrerend, we komen na 2 slagen bijna op hetzelfde punt weer uit. Bij Gijon rollen we de fok in en motorren we verder. Het plan om om Cabo Penas heen te zeilen naar Aviles laten we varen. We ankeren in de baai bij Luanca, dat is tegenover Gijon. Na 32 mijl varen.

De ankerketting maakt lawaai en trekt achter de briddle. Hij zit ergens achter vast. We proberen hem een eind in te halen want het deel achter de briddle is te lang. Het lukt met moeite. Tegen 5 uur gaan we naar de wal en maken de bijboot vast aan een ijzeren trap die naar de kade leidt. We vinden een mooi coastal path en genieten van de wandeling in de zon langs de hoge kust. Terug langs een steil naar beneden lopende weg naar Luanco. Gezellig op een terrasje bij de haven genoten van het uitzicht en de drankjes. 3 voor € 5, véél goedkoper dan in Frankrijk. Daarna doen we boodschappen. Als we weer aan boord zijn spotten we op enige afstand een groepje dolfijnen.

Vannacht was het warm. Houkje is vroeg wakker en staat op om kwart over 7, als het nog donker is. De ankerketting maakt weer lawaai. Het ophalen gaat moeilijk, hij zit ergens aan vast. Henk probeert door met de motor vooruit, achteruit, opzij, weer vooruit, achteruit, het anker los te varen. Uiteindelijk na bijna een half uur van alles proberen lukt het. Als we om 8 uur net onderweg zijn krijgen we een flinke onweersbui over ons heen. De eerste onweersbui sinds we uit Lauwersoog vertrokken zijn. Het is een gevarieerde dag: motorren, motorzeilen, alleen fok, alleen genua, fok én genua. Om half 7 ankeren we in de oost baai van Ria de Ribadeo, na een trip van 53 mijl. Later komt een Noorse catamaran, Bora Bora, naast ons ankeren.

Rio de Cedeira

Het was bijna windstil vannacht maar er stond wel deining. Houkje is mee daardoor al weer vroeg wakker. Om 8 uur is het anker opgehaald. Voor de zekerheid trekt Houkje haar zeilpak aan voordat het grootzeil wordt gehesen. Want er staat water in het grootzeil van de regen van gisteren, toen de huik er al af was. Het valt mee, het meeste water komt achter de bimini terecht. De wind is zwak, oostelijk en komt schuin van achteren. De genua uitgerold. Door wat op te sturen maken we snelheid. Ons doel is Ria de Viveiro. Als we daar bijna zijn zeilt het zo lekker, dat we besluiten door te varen naar Rio de Cedeira. Wel komen we door een stuk met hele vervelende golven. Waar ze vandaan komen? Geen idee. We halen een Fontaine Pajot catamaran in die 2 uren eerder dan wij vertrokken is uit Ria de Ribadeo. 3 dolfijnen komen een poosje spelen, naast de boot en voor de boegen. Voorbij Cabo Ortegal, waar het erg rustig was qua wind en golven, komt de wind recht van achteren. Grootzeil over bakboord, genua over stuurboord.

We ankeren 2 keer in Rio de Cedeira. De 1^e keer houdt het anker niet bij hard achteruit varen. Als hij weer boven is ligt er een dikke klomp modder op. We hebben 57 mijl gevaren vandaag. De baai van Cedeira is een mooie, rustige en aan alle kanten beschutte ankerbaai. We blijven een dag. Er is wat activiteit van vissersschepen, suppers, kanoërs en wat kleine motorbootjes. Aan het eind van de middag gaan we naar de wal om te wandelen. Eerst een pad omhoog. We komen terecht op een mooi punt, met uitzicht over de ingang van de baai en de Golf van Biskaje. Vlakbij is een soort opgraving van een fundament. Langs een steile weg naar beneden komen we in het dorp uit, met smalle straatjes en huizen tot aan de straat. Er is geen plaats om een auto te parkeren. We zitten gezellig met een biertje en een ijsje op een terras met uitzicht op de nu bijna droge rivier en de mooi beschilderde brug er over. ’s Avonds zitten we nog lang buiten.

La Coruna – pakje – kapper

Woensdag 28 augustus varen we naar de baai tegenover La Coruna, Ensenade de Mera. We hebben naar de windvoorspellingen gekeken en het is het meest gunstig om vrijdag en zaterdag te proberen voorbij Cabo Fisterra te komen. Daarna gaat het hard waaien. Donderdagochtend gaan we vroeg naar de jachthaven van La Coruna om zo optimaal mogelijk gebruik te maken van de € 69 liggeld voor 1 nacht. Eerst diesel en benzine tanken. We krijgen een box toegewezen aan steiger 6. Naast een kleine zeilboot uit Oekraïne, met een echtpaar, 2 kleine kinderen en een hond. Een bijboot en een fiets op de vingerpier. Heel veel opgeschoten lijnen plus een BBQ aan de reling.

Omdat de winkels een eind van de jachthaven zijn nemen we de stepjes om boodschappen te doen. Elk met een rugzak en 2 big shoppers, die aan het stuur kunnen hangen. Dat lukt prima. Terug in de haven helpen we de Bleu Magenta met aanleggen. Een gezin uit Assen met 3 kinderen, die een jaar op reis zijn. We maken kennis, geven een rondleiding op Wahoo en wisselen ervaringen uit.

We hebben een pakje te versturen naar NL. Omdat het DHL punt vanmiddag gesloten was gaan we nog een keer met stepjes naar het centrum. Het verzenden blijkt € 53 te moeten kosten. Dat gaan we niet doen. Ze adviseren ons het pakje bij het postkantoor te versturen. Die is nu gesloten. Henk gaat terug naar de haven en Houkje zoekt een kapper. Ze stapt binnen bij een kapperszaak, waar zowel ladies als gentleman op het raam staat. Een Engels sprekende kapper zegt, dat de dameskapper boven zit. Hij loopt mee, omdat hij niet weet of zij wel Engels spreekt. Dat blijkt niet het geval. Gelukkig kan ik een foto laten zien van mezelf van eind april, toen ik net bij de kapper in Leens geweest was. Ik wil graag weten wat het kost en zij tikt 2 bedragen in op de rekenmachine: € 18 voor knippen en € 15 voor wassen en föhnen. Ik zeg oké en laat haar haar gang gaan met de schaar. Ze neemt er de tijd voor en als ze denkt dat het klaar is laat ze me de achterkant zien in de spiegel en vraagt: oké? Ik vind het nog niet goed en kan haar duidelijk maken dat ik achter, bij de oren en van de pony nog iets af wil hebben. Geheel tevreden step ik terug naar Wahoo.

’s Avonds gaan we lopend naar het centrum. Zoeken een tafeltje in 1 van de gezellige drukke straatjes om lekker te eten. Het is lastig kiezen van de Spaanse menukaart. Met behulp van de ober en een vertaalapp op de telefoon komen we er uit. Langoustines met brood en patat en reepjes varkensvlees. Een cornetto als toetje. Heerlijk!