Ile d’ Houat

We hebben flink stroom mee als we de Golfe du Morbihan uit varen. De snelheid over de grond is meer dan 10 knopen in het smalle stuk. Er staan vreemde golven. Met alleen de fok zeilen we rustig naar Ile d’Houat. We ankeren in de baai aan de oostkant, genaamd Treach er Gourhed. Er liggen al veel boten, het is een komen en gaan van voornamelijk zeiljachten. Het is een prachtige plek, met uitzicht op Ile Hoëdic, dat vooral in de avondzon opvalt met z’n witte huizen. De wind neemt toe tot 6 Bf. We blijven aan boord.

De volgende dag is het eerst grijs en miezerig. Tijd voor het bij werken van website en boekhouding. Als het na 3 uur opklaart gaan we het eiland verkennen. De bijboot leggen we vast aan een ring op de muur, waar een trap is. Het hoort bij een zeilschool. We volgen de zanderige kustpaden. Voor het eerst hebben we sandalen aan, die meteen vol zand zitten. Eerdere wandelingen hadden we hoge wandelschoenen aan. De kustpaden zijn hoog en je kijkt in de diepte op het water, de rotsen en inhammen. Er is een camping, met uitzicht op zee, waar we omheen lopen naar het dorp. Bij de haven is een leuk terras met uitzicht op de haven en op de overkant van de Baie de Quiberon. Als we terug zijn bij de bijboot hebben we 8 km gelopen.

Mooring Le Croisic

Onze  volgende ankerplaats is aan een mooring in Le Poul bij Le Croisic. Er is daar geen ruimte buiten de moorings om zelf te ankeren. We moeten weer eens boodschappen doen en dat kan in Le Croisic. We kunnen met de bijboot naar de jachthaven, waar we meteen voor de mooring betalen, € 23 per nacht. We blijven 2 nachten. De volgende dag maken we een wandeling via het kustpad naar Pointe Le Croisic, de noordwest punt. Terug in het dorp na een wandeling van 10 km vinden we een leuk terras. We eten er heerlijke mosselen, na een rillette van sardientjes op toastjes als voorgerecht.

Voordat we van deze mooie mooringplek vertrekken halen we eerst verse vis bij 1 van de winkels bij de visafslag: tonijn, kabeljauwfilet en ongepelde garnalen. Er ligt nog een zelfde catamaran als wij hebben, een Soubise Freydis 46, in Le Poul aan een mooring, de Asterie. Er zijn vandaag mensen aan boord, maar ze hebben geen aandacht voor ons. Het is eerst kruisen naar Ile de Noirmoutier, later is het bezeild. We ankeren aan de oostkant, bij Pointe des Dames. Er staat een vuurtoren en er is een soort pier, vol met mensen die er te water gaan. Geen plek voor de bijboot, hoewel het in de pilot staat. Ook niet op het overvolle strand. We proberen het wel, want we willen  wandelen. Maar als blijkt dat er geen voetpad is en we gewoon langs de weg moeten lopen, die druk is met auto’s en fietsers, keren we om. En gaan vanaf Wahoo naar de gezellige drukte op het water en het strand kijken. Andy en Tina van catamaran Fizz komen ‘buurten’ en de boot bekijken. We hebben Fizz al vanaf Ile d’ Ouessant een aantal keren gezien. Het is een Nautitech Open 40. Zij zijn van onze leeftijd, ook onderweg naar Spanje en ook gestopt met werken.

Ile d’ Yeu

Als we naar Ile d’ Yeu zeilen kruisen we het laatste eind samen op met Fizz. Wij zijn er iets eerder. Beide catamarans ankeren west van de jachthaven van Joinville, aan de oostkant van Ile d’ Yeu. We brengen een tegenbezoek aan Fizz en krijgen een rondleiding. Het is een moderne catamaran, ruim en licht. Leuk om te vergelijken, maar ik zou niet willen ruilen. Henk heeft onderweg met een lijn achter de boot een makreel gevangen. Die smaakt heerlijk.

De warme dag die volgt benutten we met aan boord blijven, klussen en af en toe zwemmen om af te koelen. Houkje haalt de naaimachine tevoorschijn en doek, om een schaduwkleedje te maken, dat aan de bimini geritst kan worden. Passend gemaakt voor de bakboordkant van de kuip, maar ‘op de kop’ past het ook aan stuurboord. En meestal ben je maar aan 1 kant schaduw nodig. Henk plaatst een nieuwe stekkerdoos, waar de stekkers makkelijk(er) in willen. En werkt aan foto’s voor de website.

Droogvallen bij Ile de Ré

De zeiltocht naar Ile de Ré is vol variaties: Eerst kruisen, daarna recht voor de wind. Als we het grootzeil strijken, ruim voor de ingang naar Ars de Ré, is de wind toegenomen tot 6 Bf. De geul wordt duidelijk aangegeven, maar naast de geul ligt nog een plaatje droog: indrukwekkend. We vinden een ankerplaats net voorbij het blauw op de kaart, aan de zuidkant van de geul. Op stromend water, dus niet met de kop in de wind. In de pilot hadden we gelezen, dat je hier goed kunt droogvallen op hard zand. Dat willen we proberen, omdat we het onderwaterschip beter willen schoonmaken. Er zit nog steeds een slijmlaag op en pokken. Er liggen al 2 catamarans droog. Als de volgende dag de ene weg gaat gaan wij op die plek liggen. En inderdaad valt Wahoo mooi rechtop droog. Er blijft ongeveer een halve meter water staan. Zodoende kunnen  we flink boenen en spoelen. We zien groepjes mensen kokkels zoeken. Henk gaat ook op pad met een Gardena tuinharkje en een emmer. Hij vindt een flink maal, waar we de volgende dag van smullen. Met de bijboot varen we naar Ars-en-Ré, 2 mijl verderop. Om te wandelen en boodschappen te doen. Er blijken 2 supermarkten verdwenen te zijn, die onze kaart in de telefoon nog wel toont. De 3^e zou ’s middags gesloten zijn, maar blijkt wel open als we er langs lopen. We hebben voldoende tassen bij ons om een voorraadje in te slaan. Met een volle bijboot varen we terug. Tegen hoog water gaan we anker op, naar de volgende ankerplaats bij La Flotte. Het kost 3 pogingen om te ankeren. De 1^e keer ligt er een dikke steen op het anker. De 2^e keer zit er een visnet aan. Pas bij de 3^e keer houdt het anker. Elke keer als we ankeren zetten we de motoren flink in de achteruit, als zou het windkracht 10 zijn. Als hij dan houdt vertrouwen we er op.

In (de buurt van) La Rochelle

29 juli varen we ’s morgens naar de jachthaven van La Rochelle, Porte des Minimes. We krijgen een mooie ligplaats aan het uiteinde van ponton 1. We betalen voor 2 nachten en mogen 3 nachten blijven. Het is de duurste haven tot nu toe: € 72,90 per nacht. Op onze steps verkennen we het centrum van La Rochelle. We ontmoeten Marcel en Annelies, die deze week in Porte des Minimes een zeilboot gehuurd hebben. We hebben een gezellige avond met hen.

We hebben in La Rochelle met Nicolette en Ketan en hun kinderen afgesproken. Zij zijn 2 weken met vakantie in een ‘ruilhuis’, 50 minuten rijden van La Rochelle. We ontmoeten elkaar in de 1^e week een aantal keren. Op mijn verjaardag, 31 juli, gaan ze een dagje mee zeilen. Later ankeren we. De bijboot wordt te water gelaten en er komt een grote gele band achter. Om beurten mogen de Nathan, Samuel en Judah er op. Zelfs Ketan laat zich verleiden het te proberen. Er wordt hard gevaren, met veel bochten. Het is dikke pret, vooral als iemand er af valt. Er worden foto’s en filmpjes gemaakt. ’s Avonds gaan we met elkaar uit eten, vlakbij de jachthaven. Samuel en Judah blijven logeren. De volgende dag gaan we ankeren aan de zuidoostkant van Ile de Ré. Daar kunnen ze vissen, zwemmen. En in de gele band gesleept worden. Tegen het einde van de middag varen we naar de jachthaven van La Rochelle. Samuel en Judah worden opgehaald en Nathan wordt gebracht. Die blijft nu een nachtje slapen. We varen meteen weer weg, naar dezelfde ankerplaats bij Ile de Ré. Daar liggen Marcel en Annelies en Annika met hun zeilboot aan een mooring. ’s Avonds doen we met Nathan gezellig een spelletje: Uno en Set. En de volgende dag de gele band maar weer achter de rubberboot. De Fizz ligt er ook voor anker. Andy en Tina komen langs op hun supboard. En vertellen dat er een bushalte is in het dorp en dat die naar het station in La Rochelle gaat. Nathan zal zelf met de trein terug naar hun vakantiehuis. Hij wil ook wel met de bus naar het station. Dan hoeven wij niet met de boot naar La Rochelle. Henk brengt Houkje en Nathan met de bijboot naar het strand. Het is lastig uitstappen, want er zijn golven. Maar het lukt. Ze hebben een handdoek mee om de voeten te drogen. Nu op zoek naar de bushalte. In de richting van de brug moet een busterminal zijn. Dat klopt. Na een kwartier wachten komt de bus. Nathan stapt in en wordt uitgezwaaid. Houkje loopt de kortste weg naar het strand en belt Henk om haar op te halen. Het kost moeite om uit te leggen waar hij moet zijn. Het is druk op het strand. Al bellend en zwaaiend lukt het Henk om haar te ontdekken. De instap in de rubberboot is weer lastig en weinig charmant, gewoon voorover kiepen over de rand. Nathan appt dat de bus te laat is voor de trein en dat hij een uur moet wachten in La Rochelle. Uiteindelijk is hij 3 uren onderweg vanaf de Wahoo naar het vakantiehuis.

Zaterdag 3 augustus varen we weer naar Porte des Minimes. Nu krijgen we een plek bij de wachtsteiger, met uitzicht op de haveningang. Het is een drukte van belang met binnenkomende en vertrekkende boten. We hebben afgesproken met onze Belgische vrienden Philip en Nancy. Zij zijn met de auto onderweg van Spanje naar huis. En maken een stop over in La Rochelle om ons te ontmoeten, samen met hun dochters en de hond. Het is een gezellig weerzien en we hebben veel bij te praten. We gaan met Philip en Nancy uit eten. Zij leren ons hoe je oesters en krab moet eten. We bestellen namelijk één ‘Fruit de Mer’ hoofdgerecht als voorgerecht voor ons 4-en. In 1 woord: heerlijk! Daarna nog mosselen met friet. ’s Avonds nemen we afscheid. Ze overnachten in een hotel en vertrekken de volgende ochtend vroeg.

Zondagochtend komen Nicolette en Ketan met de kids koffiedrinken. Daarna rijden ze door naar Ile de Ré. Van hen nemen we ook afscheid. Dinsdag krijgen we gasten en woensdag varen we verder naar het zuiden.

We gaan nog 2 nachten ankeren op dezelfde plek bij Ile de Ré. De maandag gebruiken we om de boot in orde te maken voordat Iddie en Wina komen. Ook maken we de website verder klaar en sturen ‘iedereen’ bericht daarover.

Dinsdagochtend varen we nogmaals naar Porte des Minimes. Eerst gaan we diesel en benzine tanken. Daarna kunnen we aan ponton 1 gaan liggen. Dat is vanaf de parkeerplaats dichtbij voor Iddie en Wina, die allerlei levensmiddelen, die we in het buitenland niet kunnen kopen, voor ons hebben meegenomen uit Nederland. Dat  betreft ketjap, stroopwafels, rode bounty en knorr aromat van de Makro; kant-en-klaar broodbakmeel van de bakboerderij. Samen met hen rijdt Houkje naar een supermarkt voor een grote hoeveelheid boodschappen, vooral zware dingen. En zodat we ons een week kunnen redden. ’s Avonds eten we met hen ‘Fruit de Mer’ als voorgerechtbij hetzelfde restaurant als zaterdag. En daarna pizza. We bekijken de weersverwachting voor de komende dagen en bespreken de plannen voor morgen: tussen 8 en 9 uur vertrekken met als doel de monding van de Gironde.