Het nieuwe jaar 2022 beginnen we met uitslapen. Om nog wat beweging te krijgen wandelen we langs de zee naar het westen. De zon gaat heel mooi onder.

De maand januari staat vooral in het teken van klussen en wandelen. Het weer is anders dan vorig jaar in januari, minder zonnig en veel kouder.

De eerste klus, een lange rits in de opening van de kuiptent maken, moet af zijn voordat Henk aan de vloer kan beginnen. Dan moet de grote tafel er uit en kan ik er geen gebruik meer van maken.
Toen we in 2018 de kuiptent hebben laten maken door Rob van Zeilen gingen we er van uit, dat we altijd vanaf de achterkant aan boord zouden stappen. Daar is een ingang gemaakt, zowel aan bakboord als aan stuurboord.
Sinds we ’s winters in een haven liggen is de praktijk, dat Wahoo met de voorkant naar de steiger ligt. We gaan de kuip in via de stuurboordkant. De rits gaat open tot halverwege. We moeten altijd kruipen om in en uit te gaan. Daar zijn we zat van.
Dus heb ik een lange rits besteld plus materiaal, waar de tent van gemaakt is. We hebben het opgehaald bij Rob toen we in Nederland waren.
Nu is het toe aan de uitvoering. Ik heb het even geprobeerd met mijn Pfaff huishoudnaaimachine. Maar die is niet krachtig genoeg om door het materiaal plus rits heen te naaien.
Gelukkig hebben we ook een Sailrite naaimachine. Tot nu toe heeft alleen Henk die gebruikt. Ik ga er mee aan de slag. Het inzetten van het spoeltje is lastig, dat mag Henk doen. Die heeft meer geduld dan ik. Ik begin met het begin van de deelbare rits te naaien op het stuk tent, waar nog geen rits is. Daarna knip ik het doek open en vouw de uiteinden naar binnen om ze vast te stikken.
De ‘oude’ rits los tornen is een heel werk. Daarna plak ik de rest van de nieuwe rits vast met dubbelzijdig plakband en stik hem door. Het materiaal schuift door het gewicht slecht over de tafel. Henk maakt een oplossing: een dubbelgevouwen stuk karton en daaronder een paar rollen van een in delen gezaagde surfmast en eentje van dik karton. Daarna gaat het naaien gemakkelijker.
Van de oude rits ga ik een deel gebruiken om vanaf de lange rits langs de bovenkant te naaien. Zodat als beide ritsen open zijn, een flap van 60 cm breed ontstaat, die opengeslagen kan worden.
Over beide ritsen naai ik een extra flapje, tegen inwatering. Het is af en toe een gepruts om het goed onder de naaimachine door te krijgen. Maar het lukt. We zijn blij met het resultaat.
Voordat de Sailrite naaimachine weer weggezet wordt, behandelt Henk hem met naaimachine olie, volgens de gebruiksaanwijzing. Even testen of hij het nog goed doet. Ja, hij kan opgeborgen worden. Totdat een volgende naaiklus door dik materiaal zich aandient.

Een dag pauze tussen de klussen! 5 januari ruilen we de huurauto na 20 dagen om in Catania. Halverwege de terugweg combineren we het met een wandeling. In het bos oostelijk van Grammichele. Daar hebben we met John en Deb afgesproken, die vanaf Marina di Ragusa ongeveer even lang moeten rijden als wij vanaf Catania. Na de wandeling, die langer werd dan gepland omdat we verkeerd zijn gelopen, rijden we naar het centrum van het oude stadje Grammichele. Na een verwoestende aardbeving is het stadje herbouwd rond een 6-hoekig plein, waar 6 lange, rechte straten op uit komen. Die zijn weer met elkaar verbonden via vele dwarswegen.
Midden op het plein staat een grote zonnewijzer en aan het plein staan het stadhuis en een grote kerk, de Chiesa Madre. Er zijn maar weinig mensen op en rond het plein.
Wij zijn altijd snel uitgekeken in een stadje. Dus we rijden terug naar de boot.

Omdat Henk nog niet met de vloer kan beginnen doet hij een aantal kleinere klusjes: een aluminium strip bevestigen aan beide uiteinden van de zonnepanelen, zodat er geen lijn onder de hoek kan blijven hangen.
Hij bevestigt in het middenvak achter in de kuip een kabel om als we de motoren niet gebruiken de startaccu’s mee op te laden. Eerder deed hij dat met een veel langere kabel vanaf de omvormer. Die gaf nogal wat verlies.
Verder maakt hij een nieuwe bridle om aan de ankerketting te haken. De vorige was stuk gegaan tijdens de storm in oktober bij Syracuse. Aan een nog goed bruikbare lijn maakt hij in het midden een nieuwe haak en in beide delen een rubber, die zorgen voor de nodige rek.

Aan het begin van de 2e week van januari haalt Henk de houten vloerplaat in de kajuit er uit. Het loswrikken kost tijd, omdat hij vast zit aan de schuimlaag er onder. Ik mag buiten in de kuip het schuim van de onderkant van de plaat af schrapen. Eerst gebruik ik daarvoor een plamuurmes. Later elektrisch gereedschap, de Fein. Dat gaat een stuk gemakkelijker.
’s Avonds leggen we de vloerplaat er weer in. De tafel wordt ook teruggeplaatst.
De volgende acties zijn:

– De bodem van de Wahoo een beetje versterken waar een paar jaar geleden nog de motorgondel zat.
– Met fillet (epoxy gemengd tot een zelf gekozen dikte met glasvezels) 3 latjes ter versteviging aanbrengen in het vak links, waar geen schuim meer in zit.
– Een buisje maken van onder de bank onder de nieuwe vloer naar het vak waar de tafelpoot in gezet wordt. In de tafelpoot zit op die plek ook een gat. Dit buisje kan in de toekomst gebruikt worden om bijvoorbeeld een usb aansluiting onder de tafel te maken.
– De vakken vullen met schuim, deels met wat er uit gekomen is. Daarna opvullen met vloeibaar schuim, dat langzaam uitzet en hard wordt.
– Sleuven in het schuim frezen en in die sleuven de kabel voor de vloerverwarming leggen.
– Fillet erover om de kabel te fixeren en de grote gaten in het schuim op te vullen.
– Vloeroppervlak schuren.
– Kabel aansluiten, zodat de vloerverwarming gebruikt kan worden.
– De houten vloerplaat gebruiken als mal voor glasmat knippen.
– 3 lagen glasmat aanbrengen met epoxy en peelply erover.
– Peelply verwijderen.
– De vloerplaat in stukken zagen en afvoeren.
– Een aantal keren plamuren en schuren om de vloer vlak te maken.
– Met een spuitzak een laag fillet in de hoek tussen vloer en bank aanbrengen en rond maken.
– 2 x een laag witte DD lak aanbrengen.
– 1 laag blanke lak waar een ruime overmaat aan siervlokken in gestrooid worden.
– De volgende dag de losse siervlokken er af vegen.
– Daarna 7 x een laag blanke lak. De laatste 5 lagen in februari.

En dan is het eindelijk klaar! In de koude januarimaand hebben we noodgedwongen een aantal avonden buiten in de kuip gezeten. Met extra kleren aan en het elektrisch kacheltje op vol vermogen. De deuren open en de verwarming binnen op 22 graden, zodat we er buiten profijt van hebben.

In deze maand worden de sinaasappels geoogst in Sicilië. Via de ‘MdR Liveaboards’ groep op facebook kunnen we 5 of 10 kilo sinaasappels bestellen, die in de buurt geoogst worden. En een paar dagen later kan ik ze afhalen en betalen op de parkeerplaats bij de Stella Marina bar. Deze sinaasappels zijn erg sappig en heerlijk van smaak. 2 weken later bestel ik ze nog een keer.

Omdat de vloer moet drogen en uitharden gaan we woensdag 19 januari ergens wandelen. Henk zoekt een route uit bij Giarretana. Als we in noordelijke richting rijden zien we verderop overal bewolking. Bij zee lijkt het beter weer. Dus veranderen we ons plan. We stoppen langs de kant van de weg in Santa Croce di Camerina om een route vlak bij zee uit te zoeken. 10 km voor Scoglitti is een bos, natuurreservaat Randello. Daar gaan we wandelen. Er zijn aan de linkerkant van de weg 3 grote parkeerplaatsen, die speciaal aangelegd zijn. De route is mooi. En het weer blijft zonnig. Eerst lopen we door het bos. We vinden een smal paadje linksaf en omhoog en komen uit bij een uitkijktoren. Die kan helaas niet beklommen worden omdat de trap stuk is. We lunchen ergens op een muurtje. Verderop volgen we een rul zandpad langs de bosrand en komen uit op het strand. We lopen langs de vloedlijn, waar het zand lekker hard is. Aan het einde van het strand lopen we een stukje over rotsjes en daarna gaat er een pad naar boven. Vandaar hebben we een weids uitzicht over zee. Als we richting de auto lopen zien we een groot huis, met zeezicht en met een stuk grond erbij, te koop staan. Een ideale plek om te wonen. Maar we willen nu nog niet in een huis wonen.
Henk heeft de route samengesteld en opgenomen met de app TopoGPS, maar de opname helaas niet opgeslagen.
Omdat het nog vroeg is rijden we naar de haven van Scoglitti en lopen daar wat rond. Het is aan de oostkant een vissershaven, die je bereikt via de jachthaven. Daar liggen een paar zeiljachten die we afgelopen zomer bij Malta gezien hebben. Het lijken allemaal onbewoonde jachten te zijn, die er een winterligplaats hebben.
Er is gezellige drukte in de visserijhaven en bij de visverkoophal aan de haven.

2 dagen later, als de plamuur op de vloer moet drogen, doen we dezelfde wandeling nog een keer. Maar dan, vanwege de westelijke wind, in omgekeerde volgorde. Eerst langs het strand en dan door het bos. Henk neemt de route weer op met de app TopoGPS en slaat hem nu wel op.

Zaterdag is de plamuur nog niet hard genoeg. Dan kan er weer gewandeld worden.
Henk zoekt met TopoGPS een route uit tussen Scicli en Modica. Een prachtig bosgebied met veel stijgende en dalende paden. Goed voor onze conditie. Henk heeft deze route Contrada Scardacucco genoemd. Als we net op weg zijn komt hij er achter dat hij zijn heuptasje in de auto heeft laten liggen. Een reden om even terug te lopen.
We lunchen aan een picknicktafel bij een groot onbewoond huis met een prachtige tuin. Even later vinden we nog een veel mooiere lunchplaats. Een huisje bovenop de berg met uitzicht in alle richtingen. De enige bosbewoners lijken 2 ezels te zijn. Ze lopen achter een hek en komen naar ons toe. Daar in de buurt is een hele grote picknickplaats. ’s Zomers zal het er wel druk zijn. Het is met de auto bereikbaar.

Tring! De wekker gaat al vóór 7 uur. We gaan vandaag, 25 januari, na 20 dagen, de huurauto omruilen in Catania. We huren vanaf nu een auto voor een lagere dagprijs (€ 2,56) en voor 28 dagen.
Bij de verhuurmaatschappij zijn 3 klanten voor ons. We moeten 3 kwartier wachten, want het gaat op zijn Italiaans.
De Etna is heel goed te zien vanuit de auto. Altijd weer een mooi gezicht.
We hebben met John en Deb een afspraak om te wandelen in Bosco di Santa Pietro. Als we op het afgesproken punt aankomen zijn ze er al. Henk heeft met TopoGPS een route gemaakt. Het begin daarvan vinden is even moeilijk. Daarvoor moeten we een hek openen. Later gebeurt het nog een paar keer dat een hek opengedaan moet worden. Het eerste deel van de route is langs de rand van het bos en gaat omhoog. Voorbij een boerderij, waar op dat moment koeien verweid worden. We moeten even wachten tot ze er langs zijn. Het tussenstuk loopt over nogal ruw land, zonder duidelijk pad. Daarna moeten we over een hek met prikkeldraad klimmen om op het bospad uit te komen. We komen er zonder kleerscheuren overheen.
Het pad loopt een keer steil naar beneden, meteen daarna steil omhoog en dan weer naar beneden. Na 10 km komen we bij de auto terug. Moe maar voldaan. Tijdens de terugreis naar Marina di Ragusa gaat de zon heel mooi onder.

Nadat Henk de 2e witte laag op de vloer geverfd heeft moet die drogen. Voor een wandeling rijden we zaterdag richting Modica. En gaan voor Modica linksaf een doodlopende weg in.
Het beginpunt van de route rond Casa Musso is hoog. We kunnen de zee zien en omdat het helder is zien we ook Malta en Gozo in de verte.
Het eerste deel gaat naar beneden. Uiteindelijk komen we bij een punt met uitzicht op een grote waterval. Daarvandaan loopt een smal en steil paadje naar beneden, tot bij de rivier. Het water stroomt er hard. Henk loopt verder naar een punt, vanwaar hij de waterval goed kan fotograferen. Ik durf zonder stok het riviertje niet over. Ik wacht tot hij terug is en bekijk later de foto’s wel. Het is alweer een hele mooie wandeling. Totaal 8 km. Op de terugweg zien we de zon mooi ondergaan.

Samen met John en Deb zijn we zondagavond uitgenodigd bij Arnis en Jane op de Traveller IV. Voor een barbecue met steaks, klaargemaakt op de Green Egg bbq. Heerlijk! We eten binnen met de kachel aan, want buiten is het te koud. Ik heb voor het dessert een Friese havermout-appel-taart gemaakt. Het recept heb ik gekregen van Marttje uit Assen. Iedereen vindt het lekker en hij gaat in 1 keer op. Ik beloof het recept door te geven. Nadat ik hem vertaald heb in het Engels.

De laatste dag van januari is een maandag. Dan gaan we zoals gewoonlijk ’s middags ‘jeu de boulen’ op het strand met een groepje Nederlanders uit de haven. Een leuke buitenactiviteit en erg gezellig.