Griekenland en Italië, oktober 2021

Door Houkje

1 oktober 2021 - 31 oktober 2021

De maand oktober staat in het teken van onstabiel weer en terugtocht van Griekenland naar de winterhaven Marina di Ragusa in Sicilië.

GRIEKENLAND

Eind september hebben we de vaarbelasting voor de maand oktober in Griekenland betaald. Het lijkt ons heerlijk nog een paar weken in de Ionische wateren te blijven. Of dat lukt zal blijken.
De vuurtoren van Lakka, die we gisteren tijdens de wandeling vanuit de verte zagen, willen we vandaag van dichtbij bekijken. We gaan vroeg op pad. De vuurtoren zelf valt tegen. Je kunt er niet vlakbij komen vanwege een muur met hek er omheen. Ook het uitzicht over zee valt tegen. De begroeiing is te dicht en te hoog. Maar de wandeling er naar toe is mooi, evenals het vervolg.
We komen uiteindelijk, via een trap naar beneden, bij een restaurant in het dorp. Daar kunnen we samen in een schommelbank genieten van warme chocolademelk (omdat ze geen ijs hebben) of bier. En van het uitzicht over de baai.
’s Avonds gaan we uit eten. Bij familierestaurant Alexandros. Daar mogen we eerst een kijkje in de keuken nemen. De speciale gerechten die klaar staan worden uitgelegd. We kiezen er elk 1 van. Henk lamsbout en ik een stoofpotje. Later horen we dat het een gewoonte is op Lakka om de gasten in de keuken te laten kijken.
Aan de tafel naast ons zitten Nederlanders. Ze vragen Henk of hij een foto van hen wil maken. Natuurlijk wil hij dat.
Als wij opgestaan zijn om weg te gaan vraag ik hen of ze met een boot zijn of in een huisje op het eiland verblijven. Ze hebben een motorboot die in de baai geankerd is met lijnen naar de wal. Er ontstaat een leuk gesprek. Ze vragen ons er bij te komen zitten. Bieden een drankje aan. Het is erg gezellig. Uiteindelijk zijn we de laatste gasten die vertrekken. Omdat zij met een waterscooter zijn en een paar keer heen en weer moeten bieden wij aan hun 2 gasten mee te nemen.
Peter en Erika gaan met de waterscooter, Johan en Jolanda worden door ons gebracht.
Wie weet ontmoeten we elkaar volgend jaar weer in Griekenland.

De baai stroomt ’s ochtends leeg, dat wil zeggen heel wat boten vertrekken. Maar gedurende de zaterdag komen er allerlei schepen binnen, waaronder grote toeristenboten.
Vlakbij Wahoo ankert een grote tweemaster met jeugdige gasten. De boot wordt achter met 2 lijnen vast gemaakt aan de rotsen. Wahoo draait op de wind achter het anker en komt steeds dichter bij hem. Het maakt me zenuwachtig. De bemanning van die boot trekt zich nergens wat van aan. Uiteindelijk komen we zo dichtbij dat we de motoren starten en anker op gaan. Ons anker ligt op 2 meter van zijn zijkant. We varen er niet helemaal naar toe. Henk vaart achteruit als de ketting zo kort is dat hij het anker los vaart.
We zoeken een andere plek in deze baai bij Lakka. Want we hebben vanmorgen besloten nog een dag te blijven.

Meestal gaat het in de Ionische zee pas aan het einde van de ochtend of begin van de middag een beetje waaien. Daarom vertrekken we om 11 uur naar Corfu stad. Morgen moeten er boodschappen gedaan worden. Met grootzeil en genua zeilt het heerlijk.
De ankerplaats is noordelijk achter de steigers voor cruiseschepen. Er liggen 3, de Stad Volendam, de Stad Zaandam en de Aidablu. We ankeren in 6 meter diep water. Ver genoeg van de wal, waar een drukke weg langs loopt.

De dieseltanks worden bijgevuld vanuit jerrycans. Ze zijn beide weer bijna vol.
Dat is ook wat: de buitenboordmotor wil niet starten. Hij doet geen slag. Er staan al 8 lege jerrycans in om diesel en benzine te halen. De BP is vlakbij, aan de overkant van de weg.
Maar dat moet later. Eerst moet de motor het doen. Henk haalt de bougies eruit. 1 is nat geweest en ziet er niet goed uit. Hij vervangt hem voor een nieuwe. Nu start de motor gelukkig.
Als de jerrycans gevuld zijn helpt de pompbediende ze naar de overkant van de weg te dragen. Henk heeft al 2 op de steekkar weggebracht.
De volgende taak is boodschappen doen bij de Lidl, ongeveer een kilometer lopen. Het is nog steeds niet onze hobby. Daarom halen we zoveel mogelijk in 1 keer, zodat we weer 1-2 weken vooruit kunnen.

Om nog wat aanvullende boodschappen te halen brengt Henk me naar de wal. Het water is gezakt, zodat we de laatste meters moeten peddelen.
Henk gaat terug naar Wahoo om in te loggen bij een online vergadering. Hij haalt me weer op als ik hem gebeld heb. Ik ben bij de Lidl geweest waar geen winkelwagentje meer beschikbaar was. Dat is lastig boodschappen doen want er zijn geen mandjes. Ik heb mijn eigen boodschappentrolley gebruikt. Daar zaten al wat struikjes (prei en bleekselderij) in van een andere supermarkt. Bij de kassa kreeg ik er een vraag over. Ik liet de kassabon zien die er bij hoorde. Toen was het oké.
Inmiddels is het een beetje gaan waaien. We vertrekken om een beschutte ankerplaats te zoeken. Volgens de voorspellingen gaat het woensdag en donderdag flink waaien uit het zuidoosten. We hebben verschillende opties. Onder andere Ormos Valtou, waar we eerder geweest zijn. Maar daar is de internetverbinding slecht. En als we er een paar dagen moeten blijven liggen vinden we goed internet wel belangrijk. Het liefst gaan we terug naar Lakka. Helaas werkt de wind niet mee, die is heel zachtjes en tegen.
We komen uit voorbij Petriti, in een ruime baai in het zuiden van Corfu. We ankeren zo, dat we zowel tegen zuidoosten als zuidwesten wind beschut liggen. Iets oost van Kalyviotis.

Wind? Regen? Woensdag 6 oktober nog niet. Het is een zonnige dag van 25 graden. Heel geschikt om te wandelen.
Met de bijboot varen we het haventje van Kalyviotis in. Het is er zo ondiep dat de schroef de grond raakt en de motor afslaat. We peddelen verder. Tot de boot vast ligt op het zand. Dan stappen we uit met blote voeten. Het water komt net over de enkels. We knopen de boot vast en laten, door een stukje over de betonnen pier te lopen, onze voeten drogen. Ik ga nog een keer het water in omdat we de tas vergeten zijn. We hebben van tevoren een route uitgezocht van 9 km. Het is prachtig. Afwisselend lopen we omhoog en naar beneden. Door een paar kleine dorpjes. Ergens op een hoek staat een heel klein kapelletje, met een brandend lichtje er in. Het laatste stuk gaat langs de baai. We komen uit bij Taverna Aristos aan het haventje, waar ze zowel bier als ijs hebben. Lekker. Even uitrusten. Dan weer het water in. De bijboot naar dieper water duwen en een stukje peddelen. Op weg naar Wahoo passeren we 2 geankerde catamarans. Zij hebben ook een beschutte plek gezocht voor de harde zuidoosten wind die vannacht zal beginnen.
Vandaag heb ik tickets geboekt naar Nederland, eind november. En geprobeerd wat medische afspraken te maken.
’s Avonds laat krijgen we beiden op onze telefoon een weeralarm, in het Italiaans en in het Engels.

Regen! Dat is lang geleden. En wind! We gaan niet zwemmen. Het blijft bijna de hele dag regenen. Met af en toe flinke windvlagen. Het maximum is 34 knopen, dat is minder dan de voorspelling. Wahoo ligt prima. Totdat de wind oost wordt en er golven van opzij komen. We liggen een tijd te waggelen, van bakboord naar stuurboord en terug. Gelukkig gaat dat over als de wind weer zuidoost wordt.
Er liggen ook 2 vrachtschepen geankerd, wat meer naar het noordoosten. En een gele veerboot is eerst blijven varen maar uiteindelijk als derde ook gaan ankeren.
Wahoo is helemaal schoon gespoeld door alle regen. Dat is een praktische bijkomstigheid.
De naaimachine komt op tafel. Voor wat reparaties. Van de buitenkussens zijn stukjes klittenband los geraakt. Die naai ik weer vast. En ik ga verder met de 2e opbergzak voor buiten.
We eten al een aantal avonden binnen. Onder het eten kijken we een serie van Netflix.

Vannacht heeft het geonweerd en er waren vooral veel weerlichtflitsen.
Het water in de baai heeft een vreemde kleur gekregen, doordat het vol zand zit. We zwemmen wel.
Voor vandaag zijn de weersvoorspellingen beter. We gaan naar de noordkant van Corfu. Met wind uit het zuidoosten zeilt het prima met alleen de genua. Af en toe een buitje onderweg. Voor de versmalling met Albanië aan stuurboord en Corfu aan bakboord heeft het water een vreemde groene kleur. Er stroomt een rivier in uit. Heel mooi om te zien.
We ankeren in de baai Imeroliá bij Kassiopa. Pas bij de 6e poging houdt het anker. 4 keer zat er een dikke kluit zeegras op. Via de app Anchor Pro zetten we een ankeralarm. Als Wahoo buiten de vooraf ingestelde cirkel komt gaat er een alarm op de telefoon van Henk. Op mijn telefoon krijg ik een bericht met geluid via Telegram. De hele nacht gaat het goed. Ondanks dat we bij een onweersbui 180 graden draaien omdat de wind opeens uit het westen komt in plaats van uit het oosten. Het is een bui met veel weerlicht en donderslagen. We zijn er een tijd wakker van.

NAAR DE HAK VAN ITALIE

Tring! De wekker loopt af! Zaterdagochtend om 6 uur. Waarom zo vroeg?
Gisteravond hebben we de weerberichten voor de komende dagen bestudeerd. We hebben besloten vandaag vroeg te vertrekken voor de ruim 70 mijlen naar Santa Maria di Leuca. Dat ligt onderaan de hak van Italië. Er komt namelijk slecht weer aan bij Corfu. Bij Italië lijkt het weerbeeld gunstiger.
We vertrekken in het donker. Anker ophalen en zeil hijsen is wat lastiger. Maar met het deklicht aan lukt het. Onze koers is oost en dat is recht voor de wind. Dus grootzeil naar stuurboord en genua over bakboord. We halen mooie snelheden. Totdat er opeens geen wind meer is en wel golven. 1 motor aan en we gaan eerst motorzeilend verder. Later moet de genua ingerold worden.
Henk is het niet gewend zo vroeg op te staan. Hij gaat een uurtje slapen. Ik maak hem wakker als we zuid van Othonoi zijn. Dan is er weer wind en kan de genua uitgerold worden.
We zeilen lekker, tussen de 8 en 9 knopen. Zolang het duurt. Later gaan we weer motorzeilen. We willen niet in het donker aankomen. Dan is het lastig om te ankeren als je de plek niet kent.
We ankeren om half 6 Italiaanse tijd, na 12,5 uur onderweg te zijn geweest. Het anker houdt meteen goed in zand. In de hoek tussen de haveningang en de kust. Er is geen swell, het ligt er rustig.
We hebben een leuke ontmoeting via FaceTime met de Bleu Magenta bemanning. Erg gezellig.
We bestuderen de weerberichten en besluiten morgen naar Crotone te gaan. De komende dagen lijken slechter om de golf van Taranto over te steken. En vanaf woensdag/donderdag wordt er storm voorspeld uit het noorden.

ONDER DE VOET VAN ITALIE DOOR

Tring-tring! Daar loopt alweer een wekker af! Het is zondagochtend 5 uur. We vertrekken in het donker en willen bij daglicht aankomen. De afstand naar Crotone is ruim 70 mijlen. Dan moeten we minstens 6 knopen per uur varen. Er is heel weinig wind en die komt van achteren. Om 7 uur hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit. We kunnen motorzeilen met 1 motor aan. Rond 9 uur klappert alles zo dat we de zeilen weg doen en de andere motor ook starten.
De golven komen van opzij, uit het noordwesten, en doen de boot wiebelen en schudden. Later wordt het rustiger doordat de golven minder hoog zijn geworden.
Op het scherm van de plotter zie ik 2 paarse vlekken. De radar staat aan en het blijken buien te zijn. We kunnen er tussendoor varen en krijgen maar een paar druppen van een bui.
Als de gasstations bij Crotone al goed zichtbaar zijn kunnen we nog even zeilen, met alleen een voorzeil. We vinden het teveel gedoe om het grootzeil nu nog te hijsen.
De laatste 4 mijlen motoren we.
We ankeren voor het strand, in de buurt van de jachthaven, aan de zuidkant van een piertje.
We zijn ongeveer 12 uren onderweg geweest.

Gisteravond hebben we de windvoorspellingen bekeken. We blijven in elk geval een dag liggen. Misschien langer. We gaan wel verkassen en dichter bij de ingang van de jachthaven ankeren. Aan de noordkant van het piertje. Daar is de deining uit het noordoosten veel minder.
Ik draai een was. Het is zonnig. In de middag gaat het regenen.
We bellen met Iddie en Wina. We kunnen de eerste week van ons verblijf in NL bij hen in Groningen logeren. En daarna op de Noordewind in Stadskanaal.

Een rustige dinsdagochtend. Wat zon. Veel golven verder op zee. Gelukkig niet waar wij liggen.
Weer een was gedraaid. Het droogt snel.
Henk brengt me naar de wal. Net links om de hoek in de haven stap ik op een steiger. De deur in het hek is open. Ik loop naar de Mercado, een groente en fruit markt. Het valt tegen wat er verkocht wordt. Bovendien zijn ze om 1 uur al aan het opruimen. Ik koop alleen appels. En doe de rest van de boodschappen op de terugweg bij een kleine Crai supermarkt en een goed gesorteerde groentewinkel er tegenover.
Henk haalt me op aan de buitenkant van de haven, bij de trailerhelling. Want de deur naar de steiger zit nu op slot.
We overleggen over het weer en besluiten vanmiddag nog naar La Castella te gaan. Dat is 16 mijl naar het zuiden.
Het is voor de wind. Met alleen de fok halen we meer dan 6 knopen snelheid. Tot halverwege ons doel. Dan zakt de wind in. We proberen het nog een tijdje met de genua. Dan is de wind op en motoren we de laatste 8 mijlen.
We ankeren na het ronden van Capo Rizutto aan de noordoostkant van de grote baai.
De wind komt uit het noorden maar de golven komen uit het westen. Daarom ligt het erg onrustig en wiebelt de boot van de ene romp naar de andere. Na een paar uren wordt het rustiger en liggen we beter op de golven.

De zon schijnt de volgende ochtend en dat maakt het aangenaam. Vooral na het zwemmen. Het water is 23 graden, maar de luchttemperatuur is maar 17 graden. Het duurt een tijdje voordat we weer opgewarmd zijn.
Er wordt de komende 2 dagen harde noordelijke wind voorspeld. Daarom zoeken we betere beschutting in de baai aan de westkant van het kasteel ‘La Castella’.
Het is 5 mijl naar het westen. We zeilen er naar toe met alleen de genua uitgerold.
Het is bewolkt geworden, maar het is nog wel droog.
Het kasteel heeft aantrekkingskracht. De bijboot wordt te water gelaten en brengt ons naar de kant.
Helaas is het kasteel na 13 uur gesloten. Maar we lopen er om heen en kunnen vanaf de achterkant toch naar boven. Prachtig uitzicht! Met wat klim en klauterwerk kunnen we helemaal om het kasteel heen.
Daarna gaan we naar de visserij- en de jachthaven. Daar begint het te regenen. De zeiljas kan weer aan. Vlakbij de dinghy nemen we een biertje en een ijsje in een verder leeg restaurant.
Het is echt einde seizoen. We zien weinig toeristen.
De meerboeien in de baai worden weggehaald en meegesleept door een motorbootje.

De zon schijnt donderdagochtend als we zwemmen. Heerlijk. Later is het meest bewolkt. Het blijft droog. De wind neemt toe. Het maximum is 26,5 knoop. Dat duurt maar even en het is minder dan de voorspelling.
De wind is erg vlagerig en zorgt ervoor dat Wahoo geregeld ligt te rukken.
Vandaag ga ik het verhaal van september voor de website bewerken. Henk is klaar met de foto’s en filmpjes.

Waarom zijn we zo vroeg wakker? Er komen golven (swell) van opzij, Wahoo ligt te hobbelen.
Na 2 rondjes zwemmen vertrekken we.
Het is heel afwisselend zeilen, eerst alleen de fok, later de genua erbij, omdat de wind recht van achteren komt. Daarna de fok ingerold en het grootzeil gehesen. Eerst grootzeil plus genua, daarna grootzeil plus fok. De wind neemt toe: 2 reven in het grootzeil. Later de fok ook gereefd. Onze maximum snelheid was 13,5 knopen.
Tussendoor motoren we een half uur omdat er geen wind is. Zo wisselend zijn de omstandigheden in de middellandse zee.
We ankeren bij Rocella Ionica, in de hoek tussen strand en haveningang, voordat het donker wordt.

We hebben goed geslapen. Zonder last van swell op deze ankerplek.
Er is wind, maar die komt uit de richting waar we naar toe willen, zuidwest. We vertrekken en gaan kruisen. Met grootzeil en fok.
We zien dolfijnen. Of zijn het grienden? Een gebogen vin, langzame bewegingen. Af en toe spuiten ze water.
De kuip is helemaal zout van het buiswater, dat gisteren met bakken over kwam. Ik ga soppen. Zodat je alles weer goed vast kunt pakken zonder zout aan je handen te krijgen.
De laatste mijlen motoren we. We ankeren bij Capo di Spropolo.
Er is wat swell, maar niet hinderlijk. We hebben een rustige avond.

Prachtig, die regenboog! Omdat de zon schijnt en het regent. Gelukkig regent het niet de hele dag.
Omdat de voorspelling aangeeft dat er vandaag heel weinig wind zal zijn en er morgen een lekkere noordoosten wind zal staan die ons naar Syracuse blaast, blijven we vandaag op deze plek liggen.
Een goede keuze vinden we ook achteraf.

De beide dieseltanks laten bijna de bodem zien en daarom gebruiken we de rustdag om de tanks weer wat aan te vullen vanuit onze reserve voorraad diesel. Voor morgen wordt een goede wind beloofd maar ondertussen vertrouwen we de weerprofeten niet meer op hun woord en nemen het zekere voor het onzekere.

Soms zien we echt bijzondere dingen. Ik zie een meeuw die al vliegend een klein vogeltje pakt en op eet.

NAAR SYRACUSE

Half 6 opstaan op maandagochtend. 6 uur vertrek van Capo di Spropolo. Een hele mooie zonsopkomst! Het zonlicht weerspiegelt in de zijkant van een groot containerschip. De wind is erg wisselend. We zeilen eerst met genua, later met code zero, daarna de fok.
De MSC Genova, een groot containerschip, wijkt een paar graden voor ons uit en vaart achter ons langs richting de Straat van Messina.
Alweer zeilen we tussen de buien door. Ze zijn als paarse vlekken te zien op de plotter omdat de radar ook aan is. Later ruimt de wind. We zeilen met grootzeil en genua tot in de baai bij Syracuse. Ankeren daar in het donker, na 65 mijlen in 12 uur.

Klop, klop, klop op de romp. We schrikken wakker. Henk steekt z’n hoofd uit het open luik. Een visser roept iets. Snel kleren aan en naar buiten. Het blijkt dat zijn net door onze ankerketting wordt tegengehouden. Het is lastig communiceren, want hij spreekt geen Engels en wij geen Italiaans. Ik haal de ankerketting een eind binnen. Dan komt het net tevoorschijn. Het zit met 1 slag om de ketting. Er komt nog een bootje bij met 2 mensen erin. Die vaart onder onze trampoline door naar de ketting. Bekijkt het, schreeuwt wat naar de visser en snijdt het net door met een mes. De visser kan hem nu binnenhalen en vaart uiteindelijk weg. Ik haak de briddle er weer aan en laat de ketting 10 meter gaan.
We gaan weer in bed, het is nog maar kwart voor 8.
Even later roept de visser: ‘amigo, amigo’. Wij naar buiten. Hij is terug gekomen en hij wil geld. We begrijpen: Hij heeft het net door moeten snijden. Heeft 3 bambinos (kinderen) thuis. We geven hem € 10. Dat vindt hij te weinig, hij wil € 50. Dat krijgt hij niet. Als Henk een foto van hem wil maken gaat hij snel weg.
We gaan zwemmen. Het begint te regenen en het blijft de hele ochtend regenen.
’s Middags wordt het droog en schijnt de zon af en toe. Ik ga boodschappen doen bij de Lidl. Henk krijgt ondertussen op Wahoo bezoek van onze Duitse buurman Jürgen. Hij komt terug als ik weer aan boord ben. Het is een gezellige prater. Hij blijft de hele winter met zijn boot in de baai bij Syracuse.

Na 2 weken is het woensdag eindelijk rustig, warm weer.
Henk brengt me naar de kade. Ik ga naar de Mercato, de groente- en vismarkt. Die elke dag tot 13 uur open is, behalve op zondag. Ik koop hele mooie dunne sperzieboontjes. Het is lang geleden dat we die gegeten hebben. Verder laat ik alle mooie groente liggen. Morgen wil ik er weer naar toe.
Het is leuk om door de winkelstraten van het schiereiland Ortiglia te lopen en via een smal aflopend dwarsstraatje weer bij de kade te komen. Daar word ik opgehaald.
Vanuit de bijboot probeer ik de blauwe verf van de romp van Wahoo te verwijderen. Dat heeft de vissersboot gisteren achtergelaten. Het wil er af met aceton. Maar omdat het ondertussen is gaan waaien zorgen de golven ervoor dat ik zeeziek word en het nu niet af maak. Dat moet maar als er geen of heel weinig wind is, zoals vanmorgen.
De zonnepanelen leveren minder op dan we zouden willen. We testen ze 1 voor 1, door steeds 1 paneel te bedekken met een plaid. De werking van alle 4 blijkt hetzelfde. Ze doen het gelukkig allemaal.

Lekker vlak water vanmorgen en zon. Heerlijk tijdens het zwemmen. Maar ook om vanuit de bijboot de blauwe verf van de boeg te verwijderen. En daarna nog wat roeststrepen. Net op tijd. Want het begint te waaien. En dan zijn er vrijwel meteen golven.
We gaan samen naar de markt, voor groente en vis.
We treffen er Jane en Arnis van Traveller IV. Zij gaan ook weer naar Marina di Ragusa.
De straten en straatjes van Ortigia nodigen uit om er door te lopen. We maken een rondje.
Met de bijboot terug naar Wahoo, een heftig tochtje. Er zijn hoge golven. We worden allebei nat.

Vrijdagochtend horen we eerst gerommel van onweer. Dan gaat het regenen.
Nee, plenzen. Dat duurt meer dan 3 uren. De bijboot staat bijna vol water. Ik haal de stopjes er uit, zodat hij leeg kan stromen.
Als het droog is gaan we naar de wal. Een rondje Ortigia wandelen, zoveel mogelijk langs de buitenkant, met zicht op het water.
We vinden dat we wel een biertje of ijsje verdiend hebben. Als we op een terras onder de parasol zitten gaat het regenen. Gelukkig niet lang.

In de nacht van vrijdag op zaterdag heeft het flink geregend. Er staat alweer water in de bijboot. Dus de stopjes er weer uit gehaald. Dan is hij zo leeg.
Het ochtendzwemmen is lekker.
Volgens de weersvoorspelling liggen we hier nog wel tot woensdag of donderdag. De watermaker begint te spoelen. Dat gaat automatisch na 5 dagen. Henk stopt hem. Want als we nog 5 dagen blijven moeten we wel een keer water maken. Doen we dat hier in de baai? Nee, het water is te troebel en we weten niet wat er allemaal in zit. Vandaag is het mooi rustig weer. Het accupercentage is 27%, dus we moeten ook stroom draaien. Laten we de baai uit varen. Intussen stroom draaien en als we buiten zijn water maken. Buiten de baai rollen we de fok uit en zeilen aan de wind naar het oosten. Na 1,5 uur draaien we om. Er staan flinke golven uit het zuidoosten. Terwijl de wind noordoost is. De golven zijn aangenamer als we op de terugtocht zijn. We ankeren op ongeveer dezelfde plek als vanwaar we vertrokken zijn.

Het zou flink gaan waaien deze zondag. Nou, dat hebben we gemerkt! Uit voorzorg hebben we de genua laten zakken in het net.
Maar het was niet zozeer de wind waar we last van hadden. Het waren de golven, die vanuit het zuidoosten de baai in kwamen. Wahoo lag er dwars op. Ik werd bijna zeeziek. Heb het meest buiten gezeten.
Het water heeft een hele vreemde kleur, roodbruin. Het lijkt of er veel zand in zit. Na een buitje ligt er ook zand op de kuipbanken.
Voor ons ligt een tweemaster, die steeds dichterbij komt. Zijn anker krabt. Er is niemand te zien aan boord. Wij vertrouwen het niet en gaan ankerop. Om wat dichter naar de stad opnieuw te ankeren.

Omdat ik graag naar de markt wil maandagochtend brengt Henk me naar de kade. Helaas is er geen markt. Ik heb geen idee waarom niet. Bij de vaste kraampjes is alles afgedekt met plastic.
Het dreigt naar regen en het rommelt van onweer, maar het blijft droog. Ik loop naar de Lidl voor een boodschappenwagentje vol.
Henk vervangt de anodes van koelkast en vriezer.
We kijken op Windy naar het weer. Dinsdag zou qua wind een goede dag kunnen zijn om naar Porto Palo te zeilen. Maar de voorspelde golfhoogte is bijna 3 meter uit het oosten. Ons besluit om niet te gaan is snel genomen. Bovendien wordt woensdag en donderdag storm voorspeld.

Dinsdag is een regendag met behoorlijk veel wind. We zitten meest binnen. Allerlei online bestellingen doen. Henk is al dagen bezig geweest een lijst te maken van vooral onderhoudsdingen die in Nederland besteld moeten worden. Die lijst heb ik gekregen en ik ga er mee aan de slag.
Van diverse mensen krijgen we bezorgde vragen over hoe het met ons gaat. In het Nederlandse nieuws was dat het noodweer is op Sicilië. In Catania zijn straten ondergelopen en is van alles weggespoeld. 2 mensen zijn omgekomen.
Er zit een lagedrukgebied in de buurt van Sicilië, dat blijft hangen. Ook bij Syracuse hebben we er last van.

Woensdag is een donkere dag. Het blijft droog en de windsterkte blijft beneden 20 knopen.
Ik ga de supplank schoonmaken en opruimen. Hij heeft 4 maanden voor in het net gelegen. De laatste 4 weken is hij niet meer gebruikt.
Ik ga nog een keer naar de Lidl. Henk brengt me naar de wal en haalt me later weer op.

In de ochtend is het donderdag nog droog en vrij rustig. ’s Middags gaat het regenen en hard waaien. En dat blijft zo tot en met vrijdag. Het lagedrukgebied in de buurt van Sicilië zit er al vanaf zaterdag en wil maar niet wegtrekken. Het zou een Medicane kunnen worden. Dat is een mediterrane hurricane, een tropische storm in de Middellandse zee. Code rood is afgekondigd voor de oostkant van Sicilië en de zuidkant van Italië. Voor wind, regen en onweer. Scholen en allerlei publieke gebouwen worden gesloten. Er zijn overstromingen. Huizen en winkels lopen vol water. Uiteindelijk is het geen medicane geworden omdat de windsnelheid onder de 64 knopen (119 km/u) is gebleven.
Wij zitten binnen. Ik ga verder met de online bestellingen. Henk is gestart met de Raspberry-Pi te programmeren.
Wat is dat toch voor vreemd geluid? Henk gaat in de stromende regen met een zaklantaarn en een hoofdlampje naar buiten. Kijken of hij iets kan ontdekken wat het vreemde geluid veroorzaakt. Nee, helaas niets gevonden.

NAAR PORTO PALO

Heerlijk, de zon schijnt de volgende dag. Even later regent het, wat een mooie regenboog oplevert. Het vreemde geluid is er nog steeds. Hoewel de wind flink is afgenomen.
Ik ontdek, dat de briddle vreemd staat. Beide lijnen gaan niet naar het midden van de boot. Maar ze staan vreemd. Ik roep Henk er bij.
We halen het anker op tot de haak van de briddle. Dan blijkt dat de lijnen aan beide kanten van de haak zijn gerafeld. De lijn is nog niet door. We bevestigen 2 nieuwe lijnen, die elk een snelsluiting (karabijnhaak) hebben, om de ketting en laten die dan weer een eind gaan. De uiteinden maken we vast met een lus om de kikker. Zowel aan stuurboord als aan bakboord.
Nu liggen we weer mooi achter het anker. Het vreemde geluid is ook weg.
Het weer valt heel erg mee vandaag. Waarom vertrekken we niet naar Porto Palo? Er zijn nog wel golven van 2,5 meter buiten maar die krijgen we van opzij en later schuin van achteren. Het waait uit het noordoosten, dus we hebben de wind mee.
Ons eerdere plan was om zondag in 1 keer van Syracuse naar Marina di Ragusa te varen. Dat is 60 mijl en dus een hele dag varen. Waarbij we in het donker moeten vertrekken om bij daglicht aan te komen.
We hoeven er niet lang over nadenken. We gaan. Het is 1 uur. Om voor donker in Porto Palo te zijn moeten we minstens 6 knopen varen om de 30 mijl in 5 uur te doen. Het lukt door te motorzeilen. Eerst met alleen de fok. Later met zowel fok als genua, de fok over bakboord en de genua over stuurboord. We kunnen zelfs ruim een uur de motor uit doen.
Om 6 uur liggen we geankerd, noord van de vissersschepen in de havenkom van Porto Palo. Het ligt er rustig. Geen deining.

NAAR MARINA DI RAGUSA

De laatste dag van oktober.
De klok is vannacht een uur terug gezet. Het is wintertijd nu. Daarom zijn we al vroeg wakker. We gaan zwemmen. Nee, we gaan de rompen onderwater schoonmaken. Duikbril en snorkel op, borstel mee. Het zicht onderwater is heel slecht. En de aangroei op de waterlijn is hardnekkig, evenals de groene baard aan de buitenkant stuurboord. Je moet er vaak overheen met de borstel en flink stijf drukken. Samen fixen we het. Daarna gaat de kachel aan om weer warm te worden.
Rustig ontbijten. Daarna vertrekken we voor ons laatste tochtje dit seizoen. Naar Marina di Ragusa.
We hijsen de code zero alvast. Volgens de voorspelling komt er weinig wind, uit het oosten.
Eerst motoren we. Daarna kunnen we ongeveer 3 kwartier zeilen met de code zero. dan valt het zeil in, omdat de wind inzakt.
De catamaran Starlight III, die ook op weg is naar Marina di Ragusa, vaart achter ons. Als zij een blauw zeil voeren rollen we de code zero uit. Het grootzeil kan beter naar beneden om zo veel mogelijk wind in de code zero te krijgen. Wij doen dat terwijl wij bijna voor de wind zeilen. De Starlight III zag dat aan en was helemaal verbaasd dat wij voor de wind het grootzeil lieten zakken. Met een draaibare mast, weinig wind en voldoende snelheid kunnen wij dat doen.
Onderweg zwemt er nog even een grote dolfijn met ons mee. Hij keert een paar keer terug om voor de boeg uit te zwemmen.
Als we de haven in varen staan er veel mensen en kinderen op de steiger. Het is Halloween en de kinderen gaan verkleed bij de boten langs om snoep op te halen.
De mooringlijn aan stuurboord komt in de schroef. Morgen komt er een duiker om de lijn er uit te halen.
John en Deborah hebben ons uitgenodigd voor het avondeten. We gaan uit eten en smullen van heerlijke pizza’s. Het regent als we naar het restaurant lopen. Als we terug gaan naar de haven regent het niet meer maar plenst het.
Aan boord van de Agapè genieten we van een heerlijke dessertwijn. Zelfs ik vind het lekker. Ik wil het etiket fotograferen maar krijg een volle fles mee.
Dat is nog eens een leuke afsluiting van de maand!