In de maand september zijn we nog steeds in Griekenland. Aan de westkant, bij de Ionische eilanden en Preveza. We verwachten dat het er deze maand minder druk zal zijn dan in de zomermaanden. Maar de drukte valt ons tegen. Er zijn nog erg veel boten
We zeilen van Katakolon als zuidelijkste plaats tot Ypsos op Corfu als meest noordelijke plek en daartussenin. We ontmoeten een aantal vrienden, die we kennen van Marina di Ragusa of Licata. Aan het einde van de maand krijgen we bezoek van jonge vrienden.

Van Katakolon, via Kefalonia, naar Vathi op Ithaka. (1-6 september)
Vóór 7 uur zijn we al vertrokken van de ankerplek bij Katakolon. Omdat het accupercentage erg laag is motoren we tot voorbij de zuid-kaap. Daar hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit.
We hebben een gevarieerde zeildag, met wind uit diverse richtingen. Meestal is het aan de wind of kruisen, of geen wind. In de buurt van de zuidoost kaap van Kefalonia zijn er hele vervelende golven. Kruiszeeën vanuit het noorden en het westen. De golven langs de ene kant van Kefalonië ontmoeten de golven, die langs de andere kant van Kefalonië komen. We worden behoorlijk door elkaar geschud. Als de wind inzakt motoren we, voordat het donker is, naar de ankerplaats Keteleiós aan de zuidkant van Kefalonia. We hebben er een rustige avond en nacht.

We willen naar Vathi, Ithaka, om vrienden te ontmoeten. We proberen zoveel mogelijk te zeilen. Maar dat gaat met intervallen. Afwisselend zeilen en motoren.
Als we na half 8 ankeren bij Vathi hebben we 4 uren gezeild en 2,5 uur gemotord.
Een ankerplek vinden is gemakkelijk, want het is niet druk.

Jeroen en Lisa, met hun tienerzonen Sasha en Micah, komen koffiedrinken. We kennen hen van Marina di Ragusa, daar waren ze onze overburen.
We hebben hen vorig jaar in mei ook hier bij Vathi getroffen.
Sindsdien is er veel gebeurd. Dus we hebben wat bij te praten. Ze gaan de boot verkopen en in Dubai wonen en werken.

Er is slecht weer voorspeld. De grote baai loopt vol met ankeraars. Ook de kades zijn helemaal vol. Uiteindelijk valt het met het weer heel erg mee. We krijgen slechts een beetje onweer en wat regen. De voorspelde harde wind blijft uit.
Een bekende catamaran, de Sirius, komt dichtbij ankeren. We gaan met een paar cheese pie’s als lunch naar Peter & Lilian. We hebben hen begin april voor het laatst gezien in Licata. Ook met hen praten we gezellig bij. En ook zij gaan de boot verkopen omdat hun sabbatical van 2 jaar er op zit.

Omdat de Kokoro met Jeroen & Lisa en de kinderen vandaag gaat vertrekken, varen we er nog even naar toe voor een kop koffie en om afscheid te nemen. 

Het alarm in de boot gaat af om kwart voor 7 ‘s ochtends. De accustatus is 23%. Dus er moet stroom gedraaid worden met de bakboord motor.
Henk is af en toe aan het testen met de vriezer. Omdat er bijna geen water uit komt, na de pomp.
‘s Avonds gaan we met Peter en Lilian eten bij familierestaurant Dimitris. Wij kiezen een vlees plaat en zij eentje met vis. Het is teveel en we vragen beiden om een doggybag. Dan hebben we morgen ook nog wat.

Van Vathi naar Ormos Varkó en Filakio (7 en 8 september)
Eindelijk weer zeilen. Hoewel er eerst heel weinig wind is. De wind is nogal veranderlijk, zowel wat richting als sterkte betreft. We besluiten langs de oostkant van het eiland Meganisi te zeilen. Omdat daar de meeste kans op wind is. En dat blijkt. Onderweg naar de zuidkant begint het flink te waaien uit het oosten. Het is net niet aan de wind. En het gaat lekker snel. Totdat het aan de noordoost kant van Meganisi stopt met waaien. Na een tijdje komt de wind uit het westen. Maar die draait via noord naar het noordoosten. Dus we zeilen een bocht. Uiteindelijk gaan we overstag en komen uit in Ormos Varkó. Een mooie baai. We vinden een rustige plek in de zuidoost hoek.
Het is een redelijk bewolkte dag met een maximum temperatuur van 28 graden.

De landtong tussen onze baai, Ormos Varkó en het open water nodigt uit om te bewandelen. Er zijn meer paden dan op Google maps zijn aangegeven. We kunnen een rondje lopen en doen daarna een grotere ronde meer het land in. Terug bij de dinghy staat de teller op 5 kilometer.
Omdat we vrij dicht bij de rots kant  liggen en we het warm hebben gekregen van het wandelen midden op de dag, gaan we snorkelen langs de kant. We zien een aantal verschillende vissoorten in allerlei kleuren en maten. Maar niet echt iets bijzonders.
Tegen 5 uur besluiten we naar Filákio, aan het begin van het Lefkas kanaal, te motoren. Die 6 mijlen varen combineren we met stroom draaien.

Van Filakio naar Lakka (9-15 september)
De windvoorspelling is gunstig om naar Lakka, aan de noordkant van het eiland Paxos, te zeilen. De brugopening in het Levkaskanaal van 9 uur nemen we. Er staat redelijk wat wind uit het oosten. We doen als we het kanaal uit zijn een rif in het grootzeil en rollen de fok uit.
Met mooie snelheden zeilen we in de goede richting, zelfs iets westelijker. En niet zo scherp mogelijk. Totdat rond 12 uur de wind inzakt en naar het noordwesten draait. Dan kan het rif eruit en is het kruisen.

Rond 6 uur ankeren we in de redelijk bezette baai van Lakka.
Vandaag is de minste dag wat mijn verkoudheid betreft. Die duurt al 3 dagen en het wordt alleen maar erger. Hoesten, niezen en neus snuiten, aan de lopende band.

Vanavond eet ik alleen een broodje en lig al om half 10 in bed.

Hubert en Holly, die we kennen uit Licata, komen met hun catamaran Aero ankeren in de baai. Ze gaan met lijnen naar de wal. Hubert vraagt via een berichtje of we mee uit eten gaan.
Ik sup er even naar toe om te overleggen. We stellen het een dag uit. Want ik voel me te slecht om mee te gaan. Het eten smaakt me nog niet.

Elke dag opnieuw hebben we anker tv. In de ochtend vertrekken veel boten, wat meestal geen problemen oplevert. In de middag, vanaf een uur of 12, komt er weer van alles binnen.
Vermakelijk om te zien.
Pierre en Immie komen met de Primadonna achter ons ankeren. En gezellig even koffiedrinken. We kennen hen al van de tijd toen we uit Nederland vertrokken. En zij lagen afgelopen winter ook in Licata.
Voordat we ‘s avonds uit eten gaan maken Henk en ik een wandeling. We vinden een pad wat we nog niet eerder gelopen hebben en komen uit bij Dokos beach. We zijn wat te vroeg terug voor de gereserveerde tafel bij restaurant Alexandros. Maar even rondlopen in het dorp is ook leuk!
We hebben een heel gezellige en heerlijke maaltijd samen met Hubert, Holly en Candice, Holly’s moeder.

Met elk een halve citroen wrijvend proberen we al zwemmend de bruine kalkaanslag van de romp te verwijderen. Het lukt redelijk.
We drinken koffie bij Pierre en Immie.
We spreken af samen uit eten te gaan. En reserveren alvast weer bij Alexandros.
Het eten smaakt voortreffelijk. Ik neem weer de moussaka. Het is de lekkerste, die ik ooit gegeten heb. Immie kiest hetzelfde. Pierre en Henk beef stifado of rabbit stifado.
Een ijsje halen we daarna bij een kleine supermarkt.
Een afzakkertje doen we op de Primadonna.

2 Nederlandse catamarans komen de baai binnen. De  Formidable van Thom en Hilda, die we al kennen. En de Zanzibar van Henk en Tineke, die we nog niet kennen maar over wie we al van meerdere mensen gehoord hebben.
Ik sup naar ze toe en nodig hen uit voor koffie en taart donderdagochtend. Beide bemanningen hebben net met elkaar afgesproken te gaan hiken donderdagmorgen om half 8. Ze vragen of we mee gaan. Ik overleg met Henk en we doen het.
‘s Avonds eten we bij Pierre en Immie. We hebben last van de luide muziek, die van de charterboot met Duitse jongeren uit 2 grote luidsprekers schalt. Henk brengt me er naar toe met de dinghy. Ze nodigen ons uit voor een biertje. Ik vraag ze vriendelijk of de muziek zachter kan. En dat doen ze. Er komt nog een dinghy aan met  een man, die nogal opgewonden zegt dat het geen stijl is zulke harde muziek en dat hij zich schaamt dat hij een landgenoot van hen is. Het resultaat is dat we daarna geen muziek meer horen.

Nog diep in slaap zijn we, als de wekker vóór 7 uur afloopt.
O ja, we gaan wandelen!
Met Henk en Tineke van de Zanzibar varen we naar de dinghykade. We zijn met 10 personen. Alf en Jessica van de Tai Pan zijn mee. En Thom & Hilda van de Formidable, plus hun gasten Tom en Harma.
Tineke heeft een wandeling van 6 kilometer uitgezocht. Het meest over wegen, waar ook auto’s kunnen rijden. Vanaf een strandje is het lastig zoeken naar het juiste pad. Maar met wat klimmen en klauteren en tussen bosjes door vinden we de weg weer.
Om half 11 zijn we terug op Wahoo. Pierre en Immie komen ook koffiedrinken. De havermout-appeltaart valt goed in de smaak bij iedereen.
‘s Middags komt de Sirius met Peter en Lilian de baai binnen en gaat ankeren. We zijn nieuwsgierig naar het resultaat van ‘kijkers’ (hun boot is te koop) dus we brengen hen een bezoekje. Later komen Pierre en Immie er ook bij.
Henk is verkouden geworden en bij mij is het na ruim een week nog niet over.

3 ochtenden hebben we bij het zwemmen elk een halve citroen meegenomen om de kalkaanslag boven de waterlijn mee te verwijderen.
De citroenen zijn op en niet alles is er af.
Met een oxaalzuuroplossing in een spuitfles spuit ik het in. Laat het even inwerken en spoel het af met zout water. Maar er blijft een bruine rand zitten. Henk googelt en vindt dat azijn misschien helpt. Dus wrijf ik met een doekje, gedrenkt in azijn, net zolang over de bruine plekken tot ze weg zijn. Daarna voelt het geverfde weer glad aan.
Ik heb ongeveer 4 meter gedaan. Het wordt nog een hele klus om alles te doen.
Intussen komt de Zigzag van Paul en Sue, die we kennen uit Marina di Ragusa, langs varen. Ze gaan ankeren. We nodigen hen uit voor happy hour (salade, frietjes en snacks), omdat het vrijdag is. We hebben samen een hele gezellige avond. Het is ruim een jaar geleden, dat we elkaar in  Kroatië ontmoet hebben.

Van Lakka naar Ormos Valtou (16 en 17 september)
Hilda heeft ons uitgenodigd om te komen koffiedrinken op de Formidable. Maar omdat Henk heel erg verkouden is sturen we een berichtje met de vraag of het wel verstandig is dat we komen. Omdat we niemand willen aan steken.
Even later komen Tom en Hilda een stuk taart brengen. Want omdat er nog 4 personen komen en zij al met 4 zijn vinden ze het beter als we niet komen.
Tegen 12 uur vertrekken we, richting het noorden. We zien wel, welke ankerbaai het wordt.
Met grootzeil en genua doen we ongeveer 3 knopen. Totdat de wind op is. Dan dobberen we ruim een uur. Henk gaat slapen. Iets verderop lijkt wind te zijn, al een hele tijd. Maar het komt niet dichterbij. Daarom start ik 1 motor en vaar er naar toe. Het duurt maar even en dan zeilen we weer. Nu wel over bakboord, omdat de wind uit het oosten komt. De motor kan uit.
Voor de ingang naar Ormos Valtou starten we de motoren weer. We ankeren ergens in het midden van de hele grote baai. We zijn er alleen. Aan de zuidkant en oostkant van de baai zijn viskwekerijen. Het water is niet helder. Toch kun je er prima zwemmen.
We hebben er een rustige zondag.

Vrouw overboord onderweg naar Ormos Ypsos (18 september)
Heel rustig zeilend, soms dobberend, zijn we onderweg van Ormos Valtou naar Corfu. We willen boodschappen gaan doen bij de Lidl.
Ik gooi het emmertje met organisch afval leeg en floep, het emmertje valt in het water. Ik spring er achteraan en krijg hem meteen te pakken. Als ik terug zwem, merk ik, dat de boot sneller vooruit gaat dan ik. Ik ga maar op mijn rug zwemmen, dan zie ik niet dat ik het niet red. Maar ik raak een beetje in paniek. Jammer, want dat is niet nodig. Henk kan de boot prima achteruit varen met de motoren aan. Even later kan ik weer aan boord klimmen via de zwemtrap. Achteraf is het een goede ‘vrouw overboord oefening’ geweest.
Omdat de Pura Vida van Steven en Sharon, die we kennen uit Marina di Ragusa, in Ormos Ypsos ligt zeilen we naar die baai. Morgen kunnen we wel naar de Lidl. We doen gezellig een drankje bij hen aan boord. En wisselen ervaringen uit.

Van Ormos Ypsos, via Stávros, naar Aláti channel bij Syvota (19-21 september)
Eerst varen we naar de ankerbaai Potamos, om bij de Lidl boodschappen te doen. Dat gaat vlot.
Als we weer ankerop zijn gaan we kruisen naar het zuiden. De grote baai bij Corfu stad voorbij. We zien langzame, grote dolfijnen, die rustig voor ons langs zwemmen.
We zien ook een bijzondere ferry, die een snelheid heeft van 21 knopen, maar geen boeggolf en ook geen hekgolf.
We ankeren op een voor ons nieuwe plek, bij Stávros. Voor een groot hotel. Het water is er heel helder.

Na een hele afwisselende zeil, dobber, motor dag ankeren we in Aláti channel, tussen de eilanden Nsis Syvota en Nsis Agios Nikolaos.
We zijn 6,5 uur onderweg geweest en hebben 18 mijlen afgelegd.
We snorkelen om het anker te checken, dat goed ingegraven is. Er zijn veel vissen te zien.

Het is hier zo mooi! We blijven een dag. Gedurende de dag komen er gehuurde motorbootjes een poosje ankeren. Er wordt gezwommen en daarna vertrekken ze weer.
Ik maak het verhaal van augustus af. Henk heeft de foto’s en filmpjes klaar.
Zwemmend met een sponsje maak ik de rompen onder de waterlijn ‘schoon’. Het is alweer een maand geleden. Ik veeg het groenige laagje er gemakkelijk af.
We worden uitgenodigd door de Duitse buren voor een barbecue op het strand, maar daar bedanken we voor.
2 keer zien we een ijsvogeltje vliegen. Een vlaamse gaai laat zich horen, maar niet zien.

Alweer naar Lakka en via 2-rocks bay naar Preveza (22-25 september)
Er vaart een boot vlak langs Wahoo. Daar word ik wakker van. Ik ga uit bed en zie hem over de ondiepte naar het zuiden varen. 2 mensen staan voorop om te kijken of er geen obstakels in het water zijn. Na 50 meter varen ze achteruit. Ze durven niet verder.
Wij gaan het ook niet proberen in die richting.
We vertrekken vroeg. Omdat de wind eerst zuidoost zal zijn en dat is gunstig om naar Lakka te zeilen. Het duurt even voordat het gaat waaien. Dus worden eerst met de motoren de accu’s bijgeladen. Na 3 kwartier kunnen we zeilen. Het is maar 11 mijlen en net niet aan de wind. Om 11 uur zijn we er al. Er is ruimte genoeg. Want we zagen al veel boten vertrekken.
De Pura Vida van Steven en Sharon ligt er ook. We spreken af samen te gaan wandelen en daarna is het ‘happy hour’ op Wahoo. Want het is alweer vrijdag. Gezellig en lekker!

Gezien de windvoorspelling voor zaterdag en zondag besluiten we toch te vertrekken. Eerst nog even de spuitbus O2 van Pura Vida proberen. Dat werkt fantastisch! De gele aanslag op de romp verdwijnt als sneeuw voor de zon.
We brengen de spuitbus terug op het moment dat Steven en Sharon bezig zijn het anker op te halen. We geven het af met een ‘bedankt en tot ziens’.
Als we de baai uit zijn hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit. De wind is zuidoost. We kruisen, totdat de wind op is. Dan motoren we de resterende 8 mijlen naar ‘2-rocks bay’. Daar liggen maar 2 geankerde zeilboten. Wij ankeren in de noordwest hoek. We gaan snorkelen langs de rots kant. Het is een mooi heuvelachtig onderwater landschap met wat rotsjes. En daar zwemmen veel verschillende vissen. Ook een soort duizendpoot, roze gekleurd met witte pootjes. Het blijkt een vuurworm te zijn.
Met de bijboot maken we een rondtoer, tot in de volgende baai noord. Mooie rotswanden onderweg en een aantal grotten.
2-rocks bay doet zijn naam geen eer aan. Er zijn meer dan 2 rotsen. Wel 5, redelijk dicht bij elkaar.
We parkeren de bijboot bij het inmiddels bijna verlaten strand. Lopen de trap op naar boven naar de bar. We gaan een drankje drinken met schitterend uitzicht over de baai.
Als de zon onder is gaan we terug naar Wahoo.

Wat een gewiebel. Wahoo ligt dwars op de golven. Ik ben er wakker van geworden om 5 uur en kan niet weer in slaap komen. Als ik buiten rond kijk weerlicht het flink, in de verte. Ik ga liggen lezen. Uiteindelijk val ik toch weer in slaap. Ik word even voor 8 uur wakker en kan Henk er aan herinneren dat de Formule-1 in Japan bijna begint.
We willen vandaag naar Preveza. Gezien de windverwachting, eerst zuid en later west, gaan we niet voor 12 uur vertrekken. Dat wordt later omdat er een onweersbui over komt met flink wat regen. Het zout spoelt mooi van de boot.
Als het weer droog is én er een beetje wind komt, vertrekken we.
Bij het ankeren in de baai van Preveza knapt de bridle. We kunnen hem nog wel gebruiken, met een dyneema lijn tussen de haak en de beide uiteinden geknoopt.

Ontmoetingen in Preveza (25 september)
Peter van de catamaran Windraker komt even buurten. Windraker staat hoog en droog op de werf.
Daarna gaan we koffiedrinken op de Kalinka bij Klaus en Trine. We kennen hen van Marina di Ragusa en vorig jaar zijn we een paar dagen met hen opgetrokken in Kroatië. Heel erg leuk om hen na ruim een jaar weer te ontmoeten! Gisteren hadden ze een vervelende ervaring. Ze hadden hun dinghy achtergelaten in de vissershaven van Preveza. Toen ze ’s avonds terug kwamen was de benzinetank, die voorin lag, leeg gehaald en de dop ervan was verdwenen.
Vanavond komen Tess en Jules met het vliegtuig uit Nederland. Ter voorbereiding doe ik allerlei schoonmaak en opruim klusjes en haal ik boodschappen.
We gaan een mijl verkassen en ankeren bij Aktio Marina, tegenover Preveza. Dat is dichter bij het vliegveld.
Daarna lopen we naar de haven van Cleopatra om de Bleu Magenta op te zoeken. Die blijkt aan de overkant bij de andere haven van Cleopatra te liggen. We halen onze zeiljassen omdat het begint te regenen en varen met de bijboot naar de overkant.
Het is heel gezellig om Edwin weer te zien en zijn verhaal te horen over van Preveza naar Malta zeilen en terug. Als zijn bemanningsleden weer aan boord komen vertrekken wij.
Tess en Jules zijn voor half 9 geland. Ze bellen als ze in de taxi zitten. Wij varen met de bijboot het kleine stukje naar de wal om hen op te halen. Ze komen aanlopen vanaf Cleopatra Marina. Zonder grote tas met kite en foil spullen. Die tas is zoek geraakt en was niet in het vliegtuig. Dat is pech. Ze hebben een formulier ingevuld en morgen horen ze misschien meer.
We zitten nog lekker een tijd buiten. Eten een salade. De frietjes eten we binnen, want het is kouder geworden omdat de wind dwars in komt. We liggen op stromend water en daardoor niet met de kop in de wind.

Van Preveza naar Filákio, onweer en regen (26 september)
Half 5, alarm! Hoge temperatuur koelkast! Dat is een klusje voor Henk voor straks.
Vanwege weerlicht en regen kan ik niet meteen weer in slaap komen. Het lukt  uiteindelijk wel. Tot 8 uur. De dag wordt gestart met zwemmen, zoals wij gewend zijn.
Bij de koffie maken we een lijst met vegetarische menu’s voor de komende 4 dagen en meteen een boodschappenlijst.
Henk brengt ons naar Preveza, waar we eerst een verkenningsrondje lopen. Door de leuke smalle straatjes, waar geen auto’s komen.
We doen boodschappen bij de Masoutis en laten ons weer ophalen.
Henk heeft zich intussen bezig gehouden met de koelkast en vriezer.
In de pomp van de koelkast zat een klein schelpje.
Het koelwater van de vriezer moet met de luchtpomp aangezogen worden om op gang te komen. Als het water eenmaal stroomt is het goed.
De zoekgeraakte tas is nog niet weer boven water.
Tess en Jules laten zich er niet door op de kop zitten. ‘Dan gaan we toch lekker zeilen’, zeggen ze.
We vertrekken naar het Lefkas kanaal. We kunnen zeilen met alleen de fok tot een halve mijl ervoor.
Het wordt steeds grijzer voor ons. Het weerlicht geregeld. We krijgen zelfs een noodmelding op onze telefoons. Een waarschuwing voor hevig onweer en hagelbuien.
 In het kanaal regent het een beetje.
Als we aan het einde van het kanaal gaan ankeren begint het harder te regenen, we zien steeds mooie weerlichtflitsen.
Het blijft de hele avond weerlichten met af en toe donderslagen. En regenen, heel veel regen.
Jules en Tess koken. Basmatirijst, aubergine uit de oven met een sausje van Griekse yoghurt met knoflook en granaatappelpitten. Plus tonijnsteaks. Van de door Henk gevangen tonijn. Heerlijk!
We doen het spel ‘30 seconds’. Jules en Tess winnen.

Van Filákio naar Mytikas (27september)
Zwemmen en overgooien met bal en frisbee. Het waait niet, perfecte omstandigheden daarvoor.
We zijn van plan naar Nidri te motoren en daar naar de watervallen te wandelen.
Maar als we even onderweg zijn waait het uit het noorden. Met uitgerolde genua zeilen we verder. Even later komt de wind van de andere kant, uit het zuiden. We gaan het grootzeil erbij doen en zien wel waar de wind ons brengt.
Catamaran Agapè met John en Deb vaart ons tegemoet, richting Lefkas. We zwaaien.
Het wordt een actieve zeildag. Jules wil ook graag een tonijn vangen en brengt de vislijn uit. Dat doet hij hierna dagelijks. Maar helaas, het wil niet lukken.
We komen uit bij Mytikas. Maar gaan eerst nog ankeren aan de noordoostkant van Kalamos, bij  Asprogiali beach. Een heel mooi baaitje om te snorkelen. Tess en Jules zwemmen daarna naar het strandje en gaan wat op verkenning.
We blijven er niet liggen omdat het nogal onbestendig weer is. We gaan een mijl noordelijker ankeren, ten oosten van Mytikas. Daar is goede zandgrond. En het is meer beschut.
Jules en Tess koken weer. Risottorijst met knoflook, ui en champignons. Bloemkoolroosjes uit de airfryer met kerriesaus. En saganaki en halumni. Beide is gebakken kaas. Alweer erg lekker allemaal.
We doen een paar potjes Uno.

Van Mytikas naar Nsis Formíkoula (28 september)
Het waait behoorlijk, meer dan 10 knopen. De hele nacht heeft het gewaaid, maar we hebben lekker geslapen. We zwemmen een eind richting het strand. Tess en Jules gaan zelfs het strand op. Het onbewoonde huis verkennen.
Na ontbijt en koffie varen we met de dinghy naar het strand en lopen naar het dorp. Maken een rondje. Drinken koffie op een terrasje. Wandelen terug.
Inmiddels is het 1 uur geweest. We gaan ankerop. Hijsen het grootzeil en rollen de genua uit. Met een lekker gangetje zeilen we richting het eiland Kastos. We willen er aan de zuidkant langs, maar de wind is erg veranderlijk. Dus gaan we een stukje terug en zeilen tussen Kalamos en Kastos door. Daar moeten we kruisen. Uiteindelijk komen we uit bij het eilandje Formíkoula. Daar ankeren we aan de oostkant. De Zahir, ook een Nederlandse boot, is ons net voor.
Zij hebben 35 meter ketting, wij 25. Hun anker ligt net achter onze boot. Hij komt vragen of het een probleem wordt als de wind draait. Henk meet met de lasergun 36 meter als kleinste afstand tussen beide boten. Het zal geen probleem zijn. We maken een buurpraatje.
Daarna gaan we snorkelen. Het onderwater landschap is prachtig. Heel gevarieerd. Met rotsen en spleten en zand. Heel veel verschillende vissen. Het is genieten.
Jules en Tess zijn samen op de sup weg.
Zij koken weer. Pasta putaneska. Spaghetti met een gekruide saus van ansjovisjes, tomaten, olijven, kappertjes. Alweer lekker!
Het is volle maan. Zo mooi om te zien hoe de maan een brede baan op het water maakt!

Van Formíkoula naar Vasiliki (29 september)
Vroeg in de ochtend, half 8 ongeveer. Gebrom van een motor, dichtbij de boot. Wat is dat? Een vissersbootje met 3 man er in vaart vlak langs de boot. Er is een lijn vastgemaakt aan een rots. Ze varen weg en laten een net met drijfertjes overboord gaan. Als het net helemaal is uit gelegd komt het bootje terug en maakt vlakbij Wahoo vast aan de lange lijn. Het net wordt langzaam ingehaald. De lijn aan de vissersboot staat strak achter Wahoo.
Jules en Tess gaan snorkelen. Wij zwemmen. Er komt een telefoontje van het vliegveld, dat de tas er is. Naar welk adres kunnen ze een taxi sturen om de tas te bezorgen? Het kost nog heel wat bel pogingen om een geschikte locatie te vinden in Vasiliki. Waar we zeilend en motorrend naar op weg zijn.
De tas met foils en boards, wing en kite van Jules en Tess is bezorgd bij Sunwaves hotel. Bij het strand, in het midden van de baai. Als we geankerd zijn halen we het meteen op.
De spullen worden gecontroleerd aan boord en daarna in elkaar gezet. Om 3 uur gaat de wind aan bij Vasiliki. Vaste prik. Dus Tess gaat wing foilen en Jules kite foilen. Mooi om te zien.
Het is vrijdag dus we hebben happy hour. Nadat we een drankje en of ijsje gedaan hebben bij Sunwaves hotel.

Van Vasiliki naar Nsis Tília (30 september)
Wandelend verkennen we Vasiliki en omgeving. Aan het einde van de weg boven Vasiliki staat een mooi huis. We worden uitgenodigd door de Zweedse eigenaar om vanaf zijn terras het uitzicht te bekijken. Prachtig! Je kijkt over de hele baai naar de uitgang. Hij vertelt dat het pad verderop slecht en moeilijk begaanbaar is. Zeker met sandalen. We lopen dezelfde weg maar terug.
Terug aan boord wachten we tot de wind weer aan gaat. Evenals gisteren. En de dagen daarvoor. Maar het gebeurt niet. Daarom vertrekken we maar. Naar Nsis Tilia, het eilandje ten westen van Meganisi. We willen graag ankeren in het baaitje aan de oostkant, maar daar ligt al een boot. Daarom ankeren we aan de zuidkant. Nadat we een zandspot gevonden hebben om daar het anker in te laten zakken. Het is nog net licht genoeg om dat te kunnen zien. We snorkelen om te kijken of het anker is ingegraven. Dat is maar half het geval. Maar het is rustig weer dus we laten het zo. We gaan met de duiklamp erbij nog even snorkelen. Heel veel vissen zijn er en een mooi rotsachtig onderwater landschap.
Na het eten gaan Jules en Tess ook snorkelen. Tess vindt het maar niks, al die stil hangende vissen.

Als het weer licht is en de zon schijnt is het snorkelen veel leuker.
Met de bijboot gaan we naar het eilandje Tilia, om te kijken of de oehoe er nog woont, die we daar vorig jaar gezien hebben. Helaas geen oehoe, maar wel leuke paadjes. En mooie uitzichten.
Henk gaat de bijboot halen die aan een steigertje ligt. Wij lopen vanuit het baaitje aan de oostkant door het water in zijn richting. Voorzichtig, om niet op een zee-egel te gaan staan.
Dan is het tijd voor wat avontuur. Eerst wordt Jules met z’n board getrokken achter de bijboot, bij voldoende snelheid komt de foil uit het water. Het gaat hard en hij kan goed blijven staan. Daarna is Tess aan de beurt. Het lukt haar ook.
Het vervolg is te lezen in de blog van oktober..