Naar Griekenland, april 2022
Door Houkje
1 april 2022 - 30 april 2022
Naar Porto Palo
Omdat de stuurboord motor het niet doet hebben we gisteravond besloten vandaag niet te vertrekken, dus we doen rustig aan. Klaus komt koffiedrinken en over de motor praten. Een beetje sparren met iemand anders brengt je op ideeën. Na een kop koffie kijkt hij mee als Henk de dieselleidingen los haalt. Het blijkt dat er wel diesel naar de motor gaat. Proberen te starten. Hij doet het niet.
Ja, hij doet het! De motor blijft een tijdje draaien met extra gas geven in de vrij. Nog een kop koffie. Daarna weer starten. Hij doet het goed. Het is kwart voor 11. We kunnen vandaag nog naar Porto Palo. Dat is ruim 30 mijl. Het waait lekker uit het westen. We gaan!
Ik ga nog wat afval wegbrengen. En de pasjes van het hek inleveren op kantoor. De borg van €40,00 krijg ik terug.
Henk heeft intussen de waterslang en de walstroomkabel opgeruimd. Samen maken we de meeste lijnen los.
We nemen afscheid van de buurtgenoten. Ze helpen met de loopplank aan boord halen. Pas op het laatst, als de 4 mooring lijnen achter los zijn, mogen ze de laatste 2 lijnen voor losgooien.
We varen. Eerst heel langzaam, zodat ik in de haven alle fenders binnen kan brengen. En de lijnen kan opruimen, die nog in het net liggen.
Als we net buiten de pieren zijn staan er flinke golven. Ze komen van opzij. De rijstkoker valt van de plank, maar is niet kapot. Ik zet nog een paar spullen naar beneden, die niet mogen vallen.
We rollen de fok uit en zeilen met een rustig gangetje van 4,5 – 5 knopen naar het zuidoosten. Als Henk later de schoten aan de genua geknoopt heeft, waarvoor de genua een eind moest zakken en daarna omhoog gedraaid, rollen we de genua uit en de fok in.
Voordat we het laatste stuk naar Porto Palo sturen rollen we de genua weer in. Het is harder gaan waaien. Met de fok zeilen we tussen 6 en 7 knopen. We willen gaan ankeren voorbij Cabo di Passero. Maar door de verrekijker gezien lijkt het daar niet rustig. We zijn bijna voorbij de ingang van de baai bij Porto Palo en sturen er nu toch maar heen. Daar lijkt het namelijk wel rustig.
We ankeren aan de oostkant, voorbij de vissersschepen.
De briddle moet nog bevestigd worden. Dat kost maar weinig moeite. Met de pikhaak halen we hem onder de waterstagen door. De lus aan elk uiteinde gaat om de voorste kikker, bakboord en stuurboord.
Het is heerlijk om weer achter het anker te liggen. Na precies 5 maanden in de haven vast te hebben gelegen met vele lijnen.
Klusjes doen in Porto Palo
Vannacht ben ik een paar k
eer wakker geweest omdat het hard waaide. Maar de boot ligt goed en ik val snel weer in slaap.
We hebben ons voorgenomen om het onderwaterschip schoon te maken. Maar het is koud, het waait hard en het water is ook nog koud, 15 graden. Dus vandaag doen we het niet.
Er zijn nog allerlei andere klussen. Maar eerst gaan we verkassen. Naar de westkant van de baai. Daar is het veel rustiger qua golven. Er komt geen swell meer de baai in, zoals gisteren.
Henk maakt de loopplank in de trampoline vast met tierips oftewel kabelbinders. Hij maakt de grootschoot aan de giek. De karren op de overloop van het grootzeil worden schoongemaakt en met One drop behandeld.
De filters en het membraan van het systeem wat we in de haven gebruiken tussen het water van de steiger en de watertank worden gespoeld en afgekoppeld.
De watermaker wordt aan de gang gezet. Eerst de chemicaliën die er de hele winter in gezeten hebben er uit spoelen. Als dat programma klaar is worden nieuwe filters er in gedaan.
Toch heeft de watermaker kuren. Er zit teveel lucht in het systeem waardoor hij er steeds mee stopt. Henk gaat weer aan het sleutelen en krijgt hem goed aan de loop.
Ik heb een schoonmaakdag. De fenders krijgen een beurt. De lijnen haal ik er af om in sop te weken. Er zit veel zand aan. De zonnepanelen zijn bedekt met een laag zand. Ik spoel en boen ze eerst met zout water. Daarna met een dweilmop en sop, 3 keer er overheen.
Henk gaat verder met het ijken van de watertank inhoud. Laat op de avond is de tank vol en het ijken klaar.
3 april naar Syracuse
Hé daar ligt een boot droog! Even later zien we hem op een kar staan en die kar beweegt. Zo gaan boten hier de wal op.
De windvoorspelling is gunstig om vandaag naar Syracuse te zeilen. Het is minder dan 30 mijl.
We vertrekken om 10 uur. Met grootzeil en als het niet meer recht voor de wind is na Cabo Passero de genua erbij. De windsterkte varieert en ook onze snelheid.
We zien een grote groep flamingo’s vliegen, in de buurt van het natuurreservaat waar we een paar weken geleden nog hebben gewandeld.
Henk ziet dolfijnen, op flinke afstand achter de boot. Ik heb ze niet gezien.
Voorbij Plemmirio draait de wind langzaam naar het oosten. Als er even geen wind is rollen we de genua in en doen het grootzeil naar beneden. Motoren aan. Dan begint het weer te waaien, uit het oosten.
Ik bedenk opeens dat ik de lijnen nog moet spoelen. Die liggen te weken in een sopje. Ik ga ze spoelen en Henk zet de watermaker weer aan. We willen de tank zo vol mogelijk hebben. Dus zeilen we de baai van Syracuse voorbij. Om water te maken. In de baai is het water troebel en te vies om dat te doen. Na een half uur keren we om. De tank is bijna vol als we in de baai zijn.
We zeilen door tot we bijna kunnen ankeren.
De zon gaat ook nog even weer schijnen. Het is heerlijk toeven, uit de wind, in de zon, in de kuip. We genieten.
Ik hang de uitgespoelde lijntjes op aan een waslijn, gespannen rondom de kuip.
Waarschijnlijk zijn ze morgen wel droog.
Zijkanten van de tent aan geritst
Het heeft vannacht gewaaid en de boot heeft liggen schommelen. We liggen oostnoordoost maar er loopt deining de baai binnen vanuit het zuidoosten. Ondanks dat hebben we allebei heerlijk geslapen. Wel zijn we moe, hebben we hoofdpijn en is er geen energie.
We doen rustig aan vandaag. Ik ruim de lijntjes op. Laat de fenders leeg lopen en rol ze daarna op. Ze passen in een oude blauwe zeil-zak, samen met de lijnen die er bij horen.
Het is koud. Ondanks dat we met de kop in de wind liggen komt er koude wind de kuip in. Daarom ga ik de zijkanten van de tent weer aanritsen. Nu is het goed uit te houden in de kuip. Daar zitten we liever dan binnen.
Henk brengt me naar de wal om boodschappen te doen bij de Lidl. En haalt me later weer op.
Nog steeds ligt er water onder de vloer in de keuken. Minstens 1 keer per dag maak ik het droog.
Henk heeft gisteren ontdekt dat het niet bij een aansluiting onder het aanrecht vandaan komt. Maar bij de aansluiting van de warm water leiding bij de boiler. De slang is daar stuk. Gebarsten door ouderdom, druk en hitte. Hij heeft nog een meter goede slang voor heet water. Die maakt hij aan de boiler. En verbindt het met een koppeling aan de oude slang.
Het is iets minder koud dan gisteren. De zon schijnt af en toe.
’s Middags gaan we naar de wal, naar Ortigia. Om bij de nautische winkel schroefjes kopen. Helaas is hij gesloten. We lopen rond het schiereiland. Het is prachtig. Het cruiseschip MSC Splendida vertrekt alweer. Hij kwam om half 7 vanmorgen aan. We zien hem naar buiten varen en de bocht een beetje naar links nemen. Een mooi gezicht om te zien hoe de loodsboot wacht tot hij de loods aan boord kan nemen. Als de loodsboot in de luwte van wind en golven is gaat de loods via een ladder over op de loodsboot. Die vaart terug naar de haven.
Na het rondje Ortigia gaan we de brug over op zoek naar een Ferramenta, een bouwzaak.
Bij de 2e die we binnengaan hebben ze de juiste schroefjes. Missie geslaagd. Een welverdiend ijsje en een biertje bij het restaurant op de hoek, vlakbij de jachthaven, waar de dinghy ligt.
Het water is inmiddels veel rustiger geworden.
Onderwaterschip schoonmaken
Het is bewolkt met af en toe een zonnetje.
In de kuip is het aangenaam. Het wordt steeds mooier weer en ook warmer door de zon. Ik doe mijn 3 mm duikpak aan. Pak, duikbril en snorkel. Doe de loodgordel om met 3 kilo lood erin. Een houten spatel en een borstel maak ik aan een touwtje dat aan de loodgordel vast zit. Ik ben klaar om het onderwaterschip schoon te gaan maken. Nu nog het water in. Eerst duiklaarsjes en vinnen aan. Brrr, wat is dat water koud! 15 graden. Ik begin aan de stuurboordkant, vooraan. Er zit een hardnekkige groene draderige laag op de romp. Met soms wat pokken. Wat witte kalkwormpjes.
Het schoonmaken gaat lastig en duurt lang. Bovendien is er geen zicht onder water. Ik kan amper zien wat ik gedaan heb. Als ik 1 kant klaar heb is het tijd voor de lunch. Henk doet de andere kant van de stuurboordromp. Na de lunch begin ik aan de bakboordromp. Maar na 6 meter te hebben gedaan krijg ik kramp. Ik stop met schoonmaken. Ga alles afspoelen en ook mezelf met de buitendouche. Dat water is ook koud.
Henk heeft toen hij het water in ging om schoon te maken de Hooka gebruikt. Deze kleine compressor zit gemonteerd in de stuurboord machinekamer. Er zit een lange slang aan met een mondstuk, zodat het een vervanging is voor de duikfles. Na ongeveer 10 minuten stopte het ding er helaas mee. Hij stinkt nu. Ampère luchtje! Dat is weer een klusje op de lijst.
Na gedane arbeid is het goed rusten. Het geeft een voldaan gevoel. Maar het moet eerst warmer weer worden voordat we de andere romp gaan doen.
Na een dag met weinig wind is het donderdag weer gaan waaien. Deze keer uit het noordwesten. We zijn blij met de zijkanten van de tent.
Henk brengt me naar de wal. Ik ga nog een keer boodschappen doen bij de Lidl.
Er komt een zeilboot vlakbij, ‘The Dream’ uit Australië. Ze zijn net van Griekenland gekomen en vragen of ze gebruik mogen maken van ons internet. Ja dat mag, natuurlijk. Ze ankeren bij ons in de buurt. Laten hun bijboot vanaf het voordek te water en komen bij ons aan boord. Met hun iPad. Ze heten John en Ana. Ze hebben een formulier gemaild gekregen van de Port Police, dat ingevuld moet worden en daarna terug gemaild. Eigenlijk hadden ze dit moeten doen voordat ze gingen ankeren. Het lukt om de email te versturen. Ondertussen zijn we gezellig aan het babbelen.
We kijken de hele week al naar de windvoorspellingen op Windy. Vrijdag en zaterdag lijken gunstig om over te steken naar Griekenland. Dat bereiden we voor. De zijkanten van de tent worden weer opgeborgen. We zetten de wekker op kwart voor 6. Om 6 uur willen we vertrekken. We schatten dat we over de 260 mijl ongeveer 50 uren doen. Voor zondagmorgen 12 uur willen we er zijn. Dan gaat het weer hard waaien uit het noorden tot noordwesten.
Van vrijdag 8 april tot zondag 10 april oversteek naar Griekenland
Om kwart voor 5 zijn we allebei wakker. We kijken nog een keer naar de windvoorspelling en gaan niet weer slapen. We vertrekken. Er staat ongeveer 10 knopen wind uit het noordwesten. Het anker ophalen gaat in het donker probleemloos. Het anker zit wel flink vast in de grijze kleibodem.
Het grootzeil hijsen we als we nog in de baai zijn. Eenmaal op zee is er bijna geen wind meer. Er zijn wel golven. We spreken af dat we eerst gaan motoren op 1 motor met een gemiddelde snelheid van 5 knopen.
De boot is nog steeds erg vies van alle Saharazand. We gaan water maken en de boot spoelen. Het is erg dankbaar werk want hij komt er weer fris uit te zien.
Pas als we al 9 uren onderweg zijn, kan de motor uit. Het is nu recht voor de wind. Grootzeil naar bakboord, genua over stuurboord. We halen een snelheid van 5 tot 7 knopen. De golven kwamen eerst van opzij en nu van achteren. Dat is comfortabeler. De boot schudt nog wel af en toe.
Ik doe eerst een dutje op de bank. Daarna Henk buiten in het zonnetje.
Als de zon onder is zien we opeens de Etna achter ons. De hele dag was het zicht slecht.
Om 10 uur ‘s avonds is de wind weer op. De bakboordmotor gaat aan.
Het is vrijdag dus we hebben gewoon happy hour aan boord. Met frietjes, snackjes en witlofsalade.
Om kwart over 10 ga ik op de bank liggen om te slapen. Een uur later maakt Henk me wakker omdat ik moet helpen. Daarna gaat hij slapen. Tot ik hem wakker maak om half 3 omdat ik slaperig word. De maan is net in de zee gezakt. En er zijn heel veel sterren. Er zijn een aantal schepen voor of achter ons langs gevaren deze nacht. Je ziet ze goed aankomen. Het AIS signaal op de plotter geeft duidelijk aan dat ze er ruim langs gaan. Ik slaap van kwart voor 3 tot kwart over 4. Daarna Henk tot even voor half 7. Het is wat gaan waaien uit het zuidwesten. De windhoek is net binnen de 90 graden. De genua wordt uitgerold. We zeilen 5,5 knoop als de motor uit is. De bakboord motor heeft eerst z’n best gedaan. Opeens ging hij uit. Hij moet vast weer doorgeblazen worden. Toen de andere motor aan.
Op het moment dat de zon boven de horizon uit komt zeilen we en zien we hem onder de genua door. Prachtig!
Het blijft een mooie zonnige dag. Het is erg rustig op zee. Geen vogels te zien. Helaas ook geen dolfijnen. Wel is het koud. We hebben veel kleren aan. Met zeilkleding er overheen. Henk heeft zelfs een muts op!
We zeilen lange tijd met de stuurautomaat op windvaan 84 graden. Zodat we net binnen de 90 graden blijven. Dan gaan we recht op ons doel af. Dat doel is een grote baai aan de zuidkant van Kefalonia.
De wind is zuidwestelijk. De golven komen van achteren en zijn mild. Een enkele hogere golf ertussen die de boot soms even doet schudden.
Ik doe nog 2 keer overdag een dutje. Na zonsopkomst 1,5 uur en van 3 tot 4 uur.
Henk slaapt beide keren na mij op de bank in de kuip en in de zon.
Als het donker is gaan we eten. Macaroni uit de vriezer, opgewarmd met wat verse prei erdoor. De wind zakt in en we doen 1 motor er bij aan. Later kan die weer uit. Rond 11 uur komen er allerlei appjes binnen. We zijn dan nog wel 40 mijlen verwijderd van land.
Een paar berichten gaan er over dat mijn oom Anne vrijdagavond is overleden. Ik wist dat dat er aan zat te komen. Ik wilde net gaan slapen maar dat lukt nu niet meer. Dan gaat Henk slapen. Om half 3 maak ik hem wakker doordat ik de motor start. De snelheid is maar 3 knopen meer. Ik ga 1,5 uur slapen. Daarna Henk weer tot 7 uur ongeveer. Kefalonia is al een tijd in zicht. We kunnen weer zeilen. Nu halve wind omdat de wind zuidelijk is geworden. Ik ga nog een uurtje slapen.
We willen gaan ankeren in de grote zuid baai van Kefalonia. Dat is niet zo ver van het vliegveld. Want ik heb besloten naar Nederland te gaan voor de begrafenis. Er zijn helaas geen rechtstreekse vluchten vanaf Kefalonia. We kijken naar de voorspellingen van wind en golven. Het blijkt dat de deining recht de baai inloopt waar we willen ankeren. Beetje boel deining. Dat zien we niet zitten. Dan ligt het niet rustig. Bovendien gaat het hard waaien uit het westen en later uit het noordwesten. Die voorspelling zat er steeds al in en daarom wilden we ook tijdig Kefalonia bereiken. We bekijken de mogelijkheden. Er gaan wel rechtstreekse vluchten vanaf Athene. Messolonghi is bezeild, ook als het harder gaat waaien. Vanaf Messolonghi kun je in 2,5 uur met een taxi of in 3,5 uur met de bus naar het vliegveld.
We zeilen nu lekker en het besluit is snel genomen: we gaan door naar Messolonghi.
De windvoorspelling komt aardig uit. Op het moment dat ik met de reisverzekering bel begint het plotseling te blazen. De boot versnelt. Tot 13 knopen in vlagen. Henk gaat met de hand meer voor de wind sturen nadat hij de fok heeft ingerold. Als ik de reis naar Nederland heb geregeld en weer buiten kom ondernemen we meer actie. Het grootzeil moet naar beneden. Dat doet Henk als ik tegen de wind in stuur. Het blijkt dat de 2 bovenste karren van de mastrail getrokken zijn. De helft van de kogeltjes is er uit. Dat is weer een klusje.
Met een deels uitgerolde fok gaan we verder. Eerst meer richting de hoge wal. Voor de ingang naar Messolonghi rollen we de fok in. De motoren moeten het werk doen. We gaan scheef door het water omdat de wind en de stroom dwars in komen.
Voorbij 4 geankerde boten droppen wij het anker. We zijn blij dat we er zijn, na ruim 300 mijlen en 60 uren gevaren te hebben in 3 dagen en 2 nachten. Waarvan de helft gezeild, de rest gemotord of gemotorzeild.
Voorbereidingen om naar Nederland te vliegen
Henk hijst me de mast in om de rail te inspecteren en foto’s te maken. Het bovenste stuk van de mastrail ik behoorlijk beschadigd en moet komende winter vervangen worden. Tot dan kunnen we alleen met een gereefd grootzeil varen. Ik neem een mastkar mee naar Nederland om er door Joris in Drachten delrin staafjes voor te laten maken.
Via het havenkantoor van Marina Messolonghi regel ik een taxi naar het vliegveld. Ik krijg het telefoonnummer van de chauffeur Kastos en de vertrektijd 6.30 uur op een briefje. De Taxi kost € 70 contant.
Daarna lopen we samen het dorp in. Voor een pita gyros met een drankje. En om boodschappen te doen. Terug aan boord ga ik de rugtas inpakken. Ik neem alleen handbagage mee.
Taxi avontuur 12 april
De telefoon gaat om 5.38 uur. Er belt iemand met een Grieks nummer. Het is een ander nummer dan op mijn briefje staat. Even later belt een ander Grieks nummer. Ik bel terug. Een Grieks sprekende man zegt iets wat ik niet kan verstaan. Ik versta alleen ‘marina’. Waarschijnlijk is het de taxichauffeur, die al op mij staat te wachten. Paniek! Snel kleren aan. Gelukkig staat de tas al klaar. Maar er staat geen auto.
Henk laat de bijboot in het water zakken en brengt me naar de wal. Op dat moment word ik weer gebeld en zie ik een auto staan. Gelukkig, het is de taxi.
Er zitten al 2 dames achterin. Die heeft hij maar eerst opgehaald. Ik mag voorin zitten. Als ik de taxichauffeur het briefje laat zien met het tijdstip 6.30 uur schudt hij zijn hoofd. Ik begrijp dat het 5.30 uur moest zijn. Gelukkig is het goed gekomen!
Het is een hele mooie rit naar Athene. Daar wordt 1 mevrouw ergens in een woonwijk af gezet. Even later levert de chauffeur ergens anders een pakket af. Hij is steeds aan het bellen.
De taxi stopt en mijn gordel wordt los gemaakt. Ik moet uitstappen. Er staat een andere taxi achter waar ik in mag stappen. Die chauffeur hevelt wat pakketten over naar ‘mijn’ taxi. Ik word op tijd naar het vliegveld gebracht en ben er 2 uren voor vertrek. Ik heb er bijna 5 uur over gedaan.
Het inchecken geeft nog even een probleem omdat er geboekt is op naam Houkje Boonstra en op mijn ID staat Houkje van Warners. Maar achterop staat e/v Boonstra. Na overleg is het geen probleem en krijg ik een ticket. Tijdens het wachten tot ik kan boarden geniet ik van een grote cappucino.
Vanaf Schiphol ga ik met de trein naar Diemen zuid. Ik kan bij onze dochter Nicolette en Ketan logeren. Omdat 3e dochter Titia er dicht bij woont kan ik haar ook gemakkelijk bezoeken.
Een aantal dagen in Nederland
Donderdag 14 april wordt oom Anne begraven in Uithuizermeeden. Hij en tante Jannie zijn mijn 2e ouders. Al vanaf mijn tienerjaren. Toen ik er op zaterdag altijd mee hielp en veel op mijn neefjes en nichtjes paste. Ik heb nog steeds veel contact, vooral nadat mijn ouders overleden waren.
Samen met Nicolette en Nathan ga ik naar Uithuizermeeden.
Nathan heeft in 1 keer z’n rijbewijs gehaald, al vóór z’n 18e verjaardag. Hij wil graag zoveel mogelijk rijden. Vandaag rijdt hij. We gaan ’s ochtends op tijd weg en rijden via Drachten, om een mastkar weg te brengen naar Joris. We lunchen daarna in Lauwersoog bij Schierzicht.
Ik blijf na de begrafenis om de familie te ontmoeten en bij te praten. ’s Avonds ga ik met nicht Gerita mee naar huis en blijf daar slapen.
Met Gerita rijd ik vrijdag naar de Eemshaven en naar Noordpolderzijl. We lunchen in het Zielhoes nadat we op de dijk hebben staan uitkijken over het haventje en het wad.
Gerita brengt me bij tante Jannie, waar ik een goede en gezellige middag heb.
Met de trein reis ik naar Groningen. In Winsum stap ik uit. Nicht Sjoukje haalt me op en bij haar en Harold eet ik heerlijke stamppot rauwe andijvie.
Ze brengt me terug naar het station. Dan blijkt dat er een trein is uitgevallen. Ik moet een half uur wachten. In die tijd lopen we een rondje door het centrum van Winsum.
Iddie haalt me in Groningen van het station. Bij Wina en hem heb ik een gezellige avond. Ik blijf er slapen.
De auto van Iddie en Wina mag ik een aantal dagen lenen. Ik rijd er zaterdag mee naar de natuurcamping in Lemelerveld, waar de caravan van Sander en Anne staat. Daar heb ik een gezellige dag met hen en hun kinderen Art Jan, Hedzer en Wieger.
’s Avonds rijd ik naar Amsterdam, weer naar Nicolette en Ketan.
Paaszondag gaan we met elkaar naar de kerk. ’s Avonds gezellig gourmetten. Daniëlla, de vriendin van Nathan, is er ook bij.
2e paasdag ben ik bij Titia. Met de auto gaan we naar Noordwijk. Lekker over het strand lopen. Het is er druk. Daarna op een bankje kibbelingen eten, gekocht bij een kraampje op de boulevard.
Ik slaap weer bij Nicolette en Ketan.
Dinsdag gaan de kinderen naar school en Nicolette en Ketan aan het werk. Ik vertrek. Eerst naar Drachten. Om de delrin staafjes op te halen, die Joris gedraaid heeft voor de mastkarren. Daarna eventjes een kop koffie halen bij de ex collega’s van CBN. Snel door naar Groningen, waar ik een afspraak heb bij de Kamer van Koophandel.
De hele middag heb ik tijd om nog een keer naar tante Jannie te gaan. We gaan samen fietsen. Via Roodeschool, Oosternieland, Zijldijk naar Oldenzijl. Daar heb ik heel vroeger gewoond. Het huis staat er nog, verscholen tussen bomen.
De auto lever ik vol getankt en zonder krassen af bij Iddie en Wina. Nog een nachtje daar slapen. Morgen vlieg ik terug naar Athene.
Iddie brengt me woensdagochtend 20 april met de auto naar het station. Om 7.30 uur staat de trein er al, die pas om 7.48 uur vertrekt. De treinreis gaat voorspoedig. Op Schiphol is het erg druk. Er staat een lange rij voor het inchecken. Dat kon niet online omdat iedereen een geldige QR code moet laten zien. De details worden nauwkeurig bekeken. Ook voor de security check staat een lange rij. Alles lukt op tijd. Bij de gate moet ik een half uur wachten. Het vliegtuig vertrekt met bijna 3 kwartier vertraging. Maar komt slechts 5 minuten later aan dan oorspronkelijk gepland.
Ik ga vanaf het vliegveld met lijn X93 naar het busstation. De bus doet er, in de spits, 5 kwartier over. Als ik een kaartje koop naar Messolonghi hoor ik dat de bus om 19 uur vertrekt. Het is lijn 39, vertrek vanaf halte 6, 7 of 8. Ik zit eerst op een verkeerde plek te wachten, maar kom daar net op tijd achter. 3 minuten voor vertrek stap ik in.
Uitstappen is ook lastig. Ik heb pas door dat dat ik er uit had gemoeten als de bus alweer rijdt. Ik vraag aan mijn buurvrouw of het zojuist de enige stop in Messolonghi was. Ja, zegt ze. Dan loop ik naar de chauffeur en zeg dat ik er uit had gemoeten. Hij stopt meteen, bij de Lidl. Ik pak mijn tas en verlaat de bus. Ik bel Henk, die me ophaalt, waar ik uitgestapt ben. Ik ga richting het water lopen en hij doet dat ook. Zo treffen we elkaar. Met een dikke knuffel, na ruim een week.
Tot de bijboot is het 3 kwartier lopen. Om kwart voor 11 (het is in Griekenland 1 uur later dan in Nederland) ben ik weer op Wahoo. Heerlijk om terug te zijn. Gedurende de dag ben ik verkouden geworden. Niezen, neus snuiten, hoesten. Heel vervelend.
Terug aan boord
Helaas is de verkoudheid erger geworden. Maar het is te doen. Ik ben blij dat ik terug ben.
Ik ga boodschappen doen bij de Lidl. Terug loop ik over een af en toe onbegaanbaar pad richting het water. Het laatste stukje draag ik het boodschappenkarretje. Als ik op de weg stap verlies ik mijn evenwicht en val voorover. Wat schaafwonden op handen en knie. Verder is het goed afgelopen.
We kijken naar de windvoorspellingen en besluiten morgen te vertrekken uit Messolonghi.
We krijgen een mailtje van Sietse en Hanneke, die in Killini zijn. Het zou leuk zijn elkaar te ontmoeten. We bellen en zeggen dat wij morgen waarschijnlijk naar Petalas gaan. De baai heet Gersonisos Dioni. Daar is het goed beschut tegen harde zuidenwind. Zij gaan daar dan ook heen.
Ontmoeting met Sietse en Hanneke
Als we vrijdag tegen 8 uur ankerop gaan is het nog relatief rustig. Er zwemt een pelikaan in de baai. Een prachtig beest.
Zodra we het kanaal uit en ‘buiten’ zijn waait het windkracht 6 uit het oosten. We zeilen voor de wind met alleen de fok richting het eiland Oxia. Daar in de buurt zien we 3 dolfijnen. 2 keer springen ze voor de boeg omhoog en daarna zijn ze weg.
Oxia passeren we aan de zuidkant en draaien dan naar het noorden. Viviane van Sietse en Hanneke is 2-3 mijlen voor ons. We ankeren bij hen in de buurt en spreken af dat we om 3 uur naar hen toe komen.
Het wordt wat later. Dan is het te ruig geworden door harde wind en golven om nog voor een wandeling naar de wal te gaan.
Het is een gezellig weerzien. Nadat we elkaar jaren geleden in het clubhuis in Lauwersoog ontmoet hebben.
Wij gaan terug naar de boot om het eten voor te bereiden. We hebben hen uitgenodigd en Henk haalt ze op met de bijboot.
We hebben een gezellige avond. Henk brengt ze later weer terug en komt droog over.
De dag begint zaterdag zonnig en dat blijft zo. De wind is eerst nul, dus motoren we. Tot het een beetje gaat waaien. Eerst met grootzeil en genua, later met fok. De windkracht is variabel, onze snelheid ook. Van 1 tot 8 knopen.
Als we Meganisi bijna voorbij zijn is de wind op. We motoren een stukje. Besluiten naar Varko Bay te gaan. Maar dan steekt er een oostelijk windje op en zeilen we richting Lefkas kanaal. De laatste 2 mijlen doet 1 motor het werk en ruimen we de zeilen op.
We hebben bijna de hele dag de watermaker aan. De pomp stopt er op het laatst mee. Waarschijnlijk is hij te heet geworden. Gelukkig doet hij het later weer als Henk hem nog een keer probeert.
Na 32 mijlen in 10 uur ligt Wahoo ten anker, vlak voor het smalle stuk van het Lefkas kanaal.
Henk ziet in de verte dolfijnen. Als ik kijk zijn ze verdwenen.
’s Avonds zien we vuurwerk.
Preveza
Pelikanen en flamingo’s in het ondiepe water naast het Lefkas kanaal. Prachtig! We zijn om 12 uur ankerop gegaan om de brugopening van 1 uur te halen. Dat lukt. Het is rustig bij brug. Er is maar 1 tegenligger. In het kanaal zijn we 3 boten tegengekomen, waarvan 1 Nederlandse catamaran, de Windraker. Later, in mei, brengen we bij Corfu een bezoek aan de Windraker.
Na het kanaal zeilen we met alleen fok naar Preveza.
We hebben contact met Mats en Eva. Ze werken aan hun Angelina, die in Preveza op de wal staat. Maandagavond komen ze bij ons eten.
We ankeren in de baai naast de vissershaven.
Er zwemmen in de baai opeens 2 of 3 dolfijnen. 1 visser probeert ze te verjagen door er steeds met zijn boot naar toe te varen. En door knalvuurwerk in het water te gooien. Maar steeds zie ik ze weer boven komen. Uiteindelijk zwemmen ze richting het oosten. Later zie ik ze nog een keer.
We krijgen begin mei gasten en de beide wc’s werken niet goed meer. Henk neemt die aan stuurboord onderhanden en installeert diverse reserve onderdelen en hij maakt de slangen schoon. Daarna pompt en spoelt het toilet weer fantastisch.
In Griekenland is het 2e paasdag. Het is erg rustig. Alleen wat lokale vissersbootjes in de baai. Om netten uit te zetten en op te halen.
Ik schrijf verder aan het verhaal van maart. Februari is af en wordt gepubliceerd.
Het toilet aan bakboord is aan de beurt voor revisie en schoonmaak. Die is lang zo vies niet als het stuurboord toilet. Daarna werkt hij weer super. Onze gasten kunnen komen!
Angelina van onze Zweedse vrienden Mats en Eva staat op de werf bij Ionian Marine in Preveza. We halen hen op met de bijboot voor het avondeten. Eerst lopen we tot helemaal achteraan op de werf, waar Angelina staat. De boot ernaast heet Tellina en komt ons bekend voor. We horen Nederlands praten. Het blijken Roelof en Hilka te zijn. Vorig jaar hebben we ze ontmoet in Porto Leone van het eiland Kalamos. Ze zijn vandaag met de auto aangekomen vanuit Nederland. Voor een klusvakantie. Erg leuk om hen weer te ontmoeten.
We doen een drankje op de Angelina. Boe, boe, er komen koeien en kalfjes langs lopen. Zij zien dat 2 keer op een dag.
Met de bijboot zijn we snel op Wahoo. Garnalen uit de airfryer als voorafje. Pasta met vlees en veel groenten is ons diner. Het is heerlijk om weer bij te praten. En herinneringen op te halen. Zij waren in de winter in Messolonghi. Dat is hun goed bevallen.
Als we hun terug brengen is het erg donker. We varen niet hard. Opeens raken we de grond. Henk heeft net de motor ‘los’ gezet dus die komt omhoog. Hij doet hem uit. Met peddels werken we ons naar dieper water. Dan kan de motor weer aan.
Op de terugweg zijn we iets voorzichtiger en gaan verder om de ondiepte heen.
Richting Corfu
Een mooie zonnige ochtend met heel weinig wind. Pas tussen 11 en 12 uur gaat het een beetje waaien. We vertrekken om 11 uur. Halverwege de geul naar buiten hijsen we het grootzeil.
Het is aan de wind richting Paxos. Genua is voorzeil.
Totdat de wind toeneemt en de schijnbare wind een tijdje meer dan 15 knopen is. Dan rollen we de genua in. Helaas niet eerst koers gewijzigd naar ruime wind. Nu draait de boot door de wind en moet de bakboord motor aan om het te herstellen. Als we weer op koers liggen en de fok uitgerold is gaat de motor weer uit. Henk kijkt naar z’n vislijn aan bakboord. Shit, die heeft in de schroef gezeten. Hij rolt hem zo goed mogelijk op. Motor aan bakboord niet meer gebruiken en morgen het water in om de lijn uit de schroef te halen.
Paxos was niet bezeild en de wind ruimt nog meer. We komen uit bij Parga, een baai aan de zuidkant van het vasteland. Daar gaan we ankeren. Het is heel rustig in de baai, qua wind en golven. Dus het gaat prima. Er ligt nog 1 Duits zeilbootje, het strand is verlaten.
We hebben 29 mijlen gedaan in 8 uren.
In Nederland is het Koningsdag.
Vandaag blijven we in de baai van Parga. Om het onderwaterschip aan bakboord schoon te maken. In Syracuse hebben we alleen de stuurboordromp gedaan.
Henk gaat onder water de schroeven, de saildrives en de roeren doen.
Ik doe met 3 mm duikpak aan, duikbril en snorkel op, zeilhandschoenen aan, de buitenkant van de bakboordromp. Het vuil is hardnekkig. Eerst schraap ik het bovenste, meest dikke en vieze deel, er af met een houten spatel. Daarna met een borstel er flink overheen boenen.
We hebben de verwarming aan gedaan om met warm water uit de boiler te kunnen douchen. Dat is heerlijk om op te warmen! Want het zeewater is maar 18 graden.
Alles spoelen met water uit de tank en laten drogen.
Donderdag 28 april is een rustige zonnige dag. We blijven. We gaan verder met het onderwaterschip schoon maken. Ik doe ruim de helft van de bakboordromp aan de binnenkant. Daar zit heel veel aangroei op. Lange groene draden. Met een plamuurmes steek ik het meeste er af. Daarna borstelen. Ongelooflijk zoveel rommel er na het schrapen naar beneden dwarrelt.
We stoppen als we er moe van zijn. Het water in de boiler is nog warm. Een warme douche is weer zeer welkom.
Eind van de middag brengen we afval naar de container op de wal. We varen het bootje tegen het strand en kunnen droog afstappen. We hebben meteen de sandalen vol steentjes, want het is een kiezelstrand.
We lopen omhoog naar het kasteel. Dat is alleen tussen 10 en 15 uur open. Vandaar hebben we een mooi uitzicht over de volgende baai waar het dorp Parga aan ligt. Het ziet er mooi en lieflijk uit in de zon. We lopen naar beneden en, langs de boulevard met zijn vele terrasjes, tot het eind.
Zeer voldaan komen we terug aan boord.
Morgen gaan we naar Corfu.
32 mijl te gaan vandaag. We staan om half 7 op en om 10 voor 7 zijn we ankerop. Helaas waait het nog niet. De eerste 1,5 uur is motoren. Daarna afwisselend zeilen en motoren. Totdat het eindelijk een beetje gaat waaien uit het noorden tot noordoosten. Vlak voor Corfu stad maken we mooie snelheden. 6-7 knopen.
We gaan ankeren voorbij de stad, aan de noordkant, achter de steiger voor cruiseschepen.
Na ruim 11 uren zijn we er.
Gasten
De laatste dag van april beginnen we met de voorbereiding op het ontvangen van 4 gasten morgenavond.
Samen gaan we boodschappen doen bij de Lidl. Steekkarretje vol met tassen bier. De rest past in 2 rugzakken en een boodschappenkarretje.
Nadat alles een plekje gekregen heeft aan boord heb ik app contact met onze gasten via groep Corfu.
Er wordt gevraagd of ze nog iets mee kunnen nemen. Scarlett meldt dat ze onderweg zijn naar het Ibis hotel. Dan krijg ik argwaan. Hoe laat komen jullie eigenlijk morgen? Antwoord: We landen om kwart voor 11 in de ochtend. En ik weet niet beter dat ze landen om kwart voor 9 ’s avonds.
Help, dan moet alles vandaag klaar! Henk ruimt op. Ik ga wassen en stofzuigen en soppen en dweilen. Daarna nog een keer boodschappen doen. Onder andere diepvriesdingen. ’s Avonds laat de bedden opmaken. En een Friese havermout-appeltaart bakken. We eten pas na 10 uur.
Alles is klaar en ze kunnen komen. Maar eerst lekker slapen!