De maand augustus was een warme maand. Met veel zonnige dagen. Slechts 2 keer wat regen.
De buitentemperatuur was 30 – 36 graden en de watertemperatuur 30 – 31 graden.
We zwemmen elke ochtend als we uit bed komen. Daarna nog een paar keer om af te koelen.
We hebben geen grote afstanden gezeild en zijn in het noordelijk gebied tussen de middelvinger en de 3e vinger gebleven. Omdat we 2 keer gasten zouden krijgen.
Een paar probleempjes deze maand: met 1 kiel de stenen geraakt, de pomp van de watermaker doet het niet en zowel de broodbakmachine als de Sodastream gaan kapot.

Van Vourvourou via Nsis Peristeri naar Nsis Pénna (1- 4 augustus)
Na voor een week boodschappen doen in Vourvourou zeilen we met alleen de fok 2 mijlen naar het noorden. We ankeren in ons favoriete baaitje bij het eilandje Peristeri. Er liggen al 2 boten, de Relacat en een zeilboot.
Snorkelen langs de kant is hier prachtig. Veel vissen en mooi koraal. Zelfs een paar kokerwormen en een octopus gezien.
We eten spaghetti met garnalen bij Pekka en Tuula op de Relacat.
We zeggen ‘tot ziens’. Want zij vertrekken morgen naar Kalamitsi en wij volgen een paar dagen later. Om daar Pekka’s verjaardag te vieren.
We hebben een heel gezellig beeldbeluurtje met onze vrienden Ad en Scarlet. Er staat een interessant artikel over de verbouwing van hun Beneteau 47.7 ‘Zazoe’ in het nieuwste nummer van zeilen (nr. 8 artikel ‘De zaag er in’).

De Relacat is al vroeg vertrokken.
Het is alweer een warme dag. Goed voor het drogen van de was.
Als het in de middag waait uit het zuidoosten gaan we met grootzeil en fok aan de wind zeilend naar de eilanden aan de overkant. Er zijn golven, dus het hobbelt een beetje. Maar het zeilt lekker.
We gaan ankeren in de beschutte ondiepe baai bij het eilandje Pénna. Er staat stroming vanuit het zuiden. Het anker houdt meteen.

’s Ochtends zwemmen we naar het strandje van het alleen door geiten en schapen bewoonde Pénna. Het is nog te vroeg voor dagjesmensen. Die komen hier met een huurbootje of worden gebracht en later weer opgehaald.
De dagtemperatuur is 31 graden en het water is 30 graden.
In de avond wordt het bewolkt. En ook meteen frisser.

We gaan met de bijboot een verkenningsrondje varen. Langs het strand van Nsis Ártemi met veel parasolletjes.
Dan tussen 2 eilandjes door de onstuimige zee op. Om een eilandje heen en daarna langs een paar baaitjes van het eiland Ammouliani. Op de eerste 2 strandjes staan teveel parasolletjes. Bij strandje nummer 3 lijkt het baaitje mooi en rustig. Iets om te onthouden. We hebben genoeg gezien en gaan terug. Om Nsis Pénna heen en via de zuidingang naar Wahoo.

Van Nsis Pénna naar Kalamitsi voor Pekka’s verjaardag (5 – 6 augustus)
Met de genua over stuurboord en de fok over bakboord zeilen we recht voor de wind richting Kalamitsi. Een groepje kleine dolfijnen komt aan zwemmen maar ze blijven helaas niet spelen.
Als de wind meer naar het oosten draait rollen we alles in en starten de motoren voordat we tegen de wind in het grootzeil hijsen. Met de genua er bij uitgerold is het een afwisselende tocht, met wisselende snelheden. Als het wat langzamer gaat hebben we last van golven van opzij.
Het onweert in de verte. We zien regen aan komen en het regent een kwartier stevig. Het zout spoelt van de boot, er blijft wat zand liggen.
De laatste 4,5 mijl motoren we.
Er liggen al 2 zeilboten plus de Relacat in de baai bij Kalamitsi. Wahoo kan er nog bij.
Ik ga een chocoladetaart maken voor Pekka’s verjaardag. Pekka, Tuula en Roman (strandbewoner) komen een biertje halen. Gezellig.

Met feesthoedjes op en blazend op fluitjes naderen we suppend de Relacat om Pekka te feliciteren.
We drinken koffie en eten chocoladetaart.
Om 3 uur opent Pekka de drijvende bar (hun supplank) bij het strand. Daarop staat een grote speciekuip volledig gevuld met ijs en blikjes bier. Roman brengt een bordje met hartige hapjes. Effi (strandbewoner) is ook jarig en is ook 64 jaar geworden. Dubbel feest. Zij brengt een in punten gesneden carameltaart. Er zijn geen schoteltjes of vorkjes. Iedereen eet vanuit zijn of haar hand. Lekker en simpel.
Het is erg gezellig in een gemengd gezelschap van boot- en strand bewoners.
‘s Avonds eten we op de Relacat salade en een pastamaaltijd gemaakt door Pekka.
De strandvrienden Roman, Jiska, Boyana en Dragana zijn er ook.
Henk zwemt terug naar Wahoo en ik sup.

Van Kalamitsi naar Vourvourou (7 – 8 augustus)
Nachtelijk avontuur.
Henk is ergens wakker van geworden. Het is gaan waaien. Hij wil kijken naar onze track op z’n telefoon. Maar kijkt eerst uit het raam. Ziet 2 navigatielichten, rood en groen, dichtbij komen. En hoort geschreeuw. Hij zegt: “we zijn los, het anker krabt”. Motoren starten en ankerop. In het donker.  
We ankeren opnieuw, maar hij houdt niet. Dan komt Henk op het idee om de duiklamp aan een touwtje te binden, aan te doen en in het water te hangen. Om zand op de bodem te kunnen zien. Het werkt. Ik laat het anker zakken in zand. En hij houdt.
Dan pas zie we dat de beide boten, die met lijnen naar de wal lagen, zijn verdwenen.
Van de Merlin, een Duitse tweemaster, horen we later dat de motorboot naast hun problemen had. Die had z’n landlijnen los. De landlijn van de Merlin ging ook los en daardoor dreven ze te dicht naar de motorboot. Dus gingen ze ankerop en kwamen daardoor dichtbij Wahoo.
Achteraf was ons anker niet los en hadden we gewoon kunnen blijven liggen.
Het is intussen licht geworden. De zon komt bijna op. Ik ga kijken naar de zonsopkomst. Op de supplank naar het strand en dan naar boven lopen.
Ik krijg gezelschap van Eleni (strandbewoner). Zij heeft een handdoek mee, waar we beiden op kunnen zitten. Want de rotsen zijn nogal hard.
De zon komt op vanuit een band bewolking, net boven de horizon. En een stuk rechts van Mount Athos. Heel anders dan een maand geleden. Toen kwam hij achter de berg vandaan.
Als ik weer aan boord ben ga ik nog een paar uurtjes slapen.
De Merlin is vanuit de aangrenzende baai naast Wahoo komen ankeren. We kennen Michael en Jutta van 2 winters terug in Licata.
We horen hun verhaal van vannacht. Even later vertrekken ze naar Vourvourou.
Pekka en Tuula komen koffiedrinken. Henk heeft naar de weersvoorspelling gekeken: de komende dagen weinig wind. Vanmiddag een goede wind om naar Vourvourou te zeilen. We besluiten te vertrekken. We zeggen ‘tot ziens’, misschien dit jaar nog, anders volgend jaar.
We hebben een heerlijke zeiltocht. De eerste paar mijlen aan de wind motor-zeilend met alleen de fok. Daarna met ruimere wind naar Vourvourou.
Het alarm gaat: water in de bakboord machinekamer. Het is loos alarm. De oorzaak is dat de vlotter los geraakt is van de bodem. Doordat het nogal golft klapt hij open en geeft alarm. Heel irritant. Als het niet meer zo erg golft ga ik in de machinekamer om hem te fixeren. Daarna geen alarm meer.
Pas bij de 3e ankerpoging in de baai bij Vourvourou houdt het anker. De grond is mud met wat zeegras. We liggen achter de Merlin en de Be Happy. Beide boten en hun bewoners kennen we.

We zwemmen ’s ochtends naar de Merlin en maken een praatje met Michael en Jutta.
Later komen Jürgen en Andrea van de Be Happy koffiedrinken. We hebben de afgelopen weken diverse dingen beleefd en zij ook. Dus van alles te vertellen.
In de zuidwesthoek van de baai zie ik dolfijnen zwemmen richting de uitgang.
Be Happy vertrekt in de namiddag. Wij gaan onze wekelijkse boodschappen doen.
Daarna zwemmen we naar de Merlin. Waar we gezellig bij Michael en Jutta in de kuip verhalen uitwisselen.

Van Vourvourou naar Panagiás, Secret Beach (9 – 10 augustus)
Er ligt vies zwart water voor de motor in de bakboord machinekamer. Ik ga het met een spons wegnemen. De spons is eerder gebruikt en valt helemaal uit elkaar. Dan maar verder met een doekje. Met een heet sopje en een doek maak ik de wanden en de vloer schoon. Het zwartsel is een overblijfsel van een geknapte V-riem, eerder dit seizoen.
We maken binnen ruimte voor de gasten door een aantal dingen naar het voorste compartiment aan bakboord  te verplaatsen.
Aan het einde van de middag gaan we ankerop. Om een ander behangetje te zoeken. We zeilen met alleen de fok langs de westkant van het eiland Diaporos. In ons favoriete baaitje ligt al een grote catamaran. We gaan aan de westkant van het eilandje voorbij. Daarna linksom richting Panagiás. We ankeren bij Secret Beach, ten noordoosten van Panagiás. Een mooi baaitje, beschut naar alle kanten behalve noordwest tot noord.
De lucht wordt dreigend. Het weerlicht en onweert in de verte. Er verschijnt een halve regenboog in de lucht, dus verderop regent het.

Een luie warme dag. Henk maakt ruimte in de beide gastenslaapkamers. De spullen (meest gereedschap) stapelt hij op naast ons bed. Daar hebben we er geen last van.
We gaan snorkelen langs de rotsen aan de westkant van het schiereilandje. Met een opblaasboeitje aan een lijn. Om beter zichtbaar te zijn voor de kleine motorbootjes.
Daarna gaan we met de bijboot de baai verkennen. Eerst naar de overkant, bij het aquapark. Het is mogelijk om daar met de Wahoo te ankeren, als de kleinkinderen er zijn.
We varen ook de jachthaven rond. Dan terug naar Wahoo.

Van Panagiás naar Nsis Penna (11 – 12 augustus)
We beginnen na 2 maanden weer met het onderwaterschip schoonmaken. Henk start met een plamuurmes, om de witte wormpjes weg te krabben. Ik gebruik de slagershandschoen en een schuursponsje om de aanslag er af te vegen.
Na een half uur stoppen we. Er zijn teveel golven door passerende motorbootjes.
Na ontbijt en koffie gaan we snorkelen langs de kant, achter de boot.
Mooi onderwaterlandschap met behoorlijk wat vis. Verschillende soorten en diverse formaten.
De buur catamaran gaat vertrekken. Nadat het grootzeil is gehesen wordt het anker opgehaald. De bovenste zeillat blijft achter de kraanlijn haken. We proberen dat duidelijk te maken. De kraanlijn wordt losser gedaan maar het probleem is niet opgelost.
Henk heeft ook zin om te gaan zeilen, naar Ouranoupoli of de eilandjes er vlakbij. Oké, dan gaan we meteen maar. Dat was een goede beslissing. Want het zeilt heerlijk, aan de wind, met grootzeil en genua. We ankeren weer in onze favoriete baai bij Nsis Pénna.

Problemen met de watermaker.
Onderweg heeft Henk de watermaker aangezet, maar die is er mee gestopt. Hij probeert hem weer, maar de 7,6 bar hogedrukpomp doet het niet. Dat is een probleem. We kunnen niet zonder watermaker. En al helemaal niet nu Titia over 3 dagen komt met de kinderen.
Ik ga de rest van de bakboord romp (buitenkant) schoonmaken. Dat valt niet mee, want het stroomt hier. Zonder handvat met zuignap was het zeker niet gelukt.
Henk haalt de kapotte pomp eruit om hem te kunnen testen. Hij draait wel, met een beetje hulp. Morgen verder uitzoeken. misschien zijn de koolborstels vies.

Het lukt om de volgende ochtend het onderwaterschip schoon te krijgen.
Henk gaat de pomp uit elkaar halen. De koolborstels zijn erg vies. Met de stofzuiger haalt hij het meeste zwartsel weg. De rest met een doekje. Daarna in elkaar zetten en testen. Hij doet het!
En hij werkt ook nog als hij weer teruggeplaatst is in de machinekamer. Wat een opluchting! Met gasten in het vooruitzicht zou het een drama zijn als we geen watermaker hadden.
Nu hebben we weer tijd om te ontspannen. Even lekker lezen. Beide hebben we een mooi boek.

Van Nsis Pénna naar Vourvourou (13 – 14 augustus)
Met een grote boog zeilen we naar de bekende baai bij Vourvourou. Met grootzeil en genua.

Problemen met de broodbakmachine.
De broodbakmachine wil niet meer kneden. Volledig uitgesleten lager waardoor het aandrijfriempje er steeds afloopt. Gelukkig kan de foodprocessor dat ook. Daarna doet Henk het geknede deeg in de broodbakmachine. Laat het rijzen en zet de machine op ‘bakken’. Het brood wordt niet hoog. We zijn toe aan een nieuwe broodbakmachine, die we online bestellen.

Nattigheid!
Vandaag komen onze dochter Titia en de kinderen Tiam (12), Hager (8) en Salma (5). Ze zijn om 3 uur al lopend van huis vertrokken naar het station. De trein brengt hen naarSchiphol. Vandaar vliegen ze naar Thessaloniki, waar de taxichauffeur van de vooraf gereserveerde taxi hen ophaalt.
Wij hebben ‘s ochtends nog tijd om boodschappen te doen.
We wachten hen op bij restaurant Garlic. Daar gaan we dan ook maar met hen lunchen.
Het tochtje met de bijboot vanaf het strand naar de Wahoo is een nat avontuur. Het is harder gaan waaien en er staan flinke golven. Er spat geregeld water over. We worden allemaal nat. En ook de rugtassen, die op de vloer staan. Wat er nat en zout is van onze kleren en in de tassen gaat in de wasmachine. In totaal 2 trommels vol.
Gelukkig droogt het goed door de zon en de wind.
Er wordt gezwommen, gesupt en over gegooid met bal en frisbee.

Van Vourvourou naar Nsis Peristeri (15 – 16 augustus)
Schade.
’s Ochtends eerst lekker zwemmen en in het water spelen.
Bij het wegvaren ‘s middags loopt de boot op een ondiepte met stenen. KRRR. Dat klinkt niet goed. Bij het achteruitvaren nog een keer krrr. Ik ben nog bezig bij het anker, dat al wel omhoog is.
In de volgende baai het anker maar weer naar beneden. Henk gaat te water om de schade op te nemen. Zowel de voorkant als de achterkant van de kiel aan bakboord zijn beschadigd. Dat moet komende winter gerepareerd worden. Daarvoor moet de boot uit het water.
We kunnen gelukkig wel verder varen.
We gaan langs de oostkant van Diaporos eiland naar ons favoriete baaitje bij het eilandje Peristeri.
Daar gaan Titia en Tiam snorkelen. Later gaan ze samen op de sup met Hager er ook bij om het eiland heen.
Dolfijnen zwemmen langs ons baaitje. Alleen Titia en ik zien ze.
We vermaken ons de hele dag op en in het water.

Van Nsis Peristeri naar Secret Beach (17 – 18 augustus)
De volgende ochtend zwemmen er weer dolfijnen langs de baai. Als Titia en ik nog in het water zijn en de rest er al uit is. We zien ze nu allemaal en meerdere keren. Het is een groepje van minstens 4 grote dolfijnen. Prachtig! Doen ze een dagelijks rondje?
Na ontbijt en koffie gaan we ankerop. Een stukje zeilen, ongeveer 5 mijlen naar het noordwesten en daarna terug. Naar de baai bij Secret beach. Waar het prachtig snorkelen is.

Henk brengt ons rond 11 uur naar het strand aan de overkant, links van het aquapark. Het is er ondiep, we stappen uit.  De schroef gaat even door het grind. Een lifeguard in een bootje komt zeggen dat we daar niet met de boot mogen komen. Alleen roeiend.
Er is een zone voor bootjes met buitenboordmotor bij de ‘toren’, tussen beide aquaparken in.
Ik koop bij het 1e aquapark polsbandjes voor Titia en de kinderen. Er moet 1 ouder mee als de kinderen jonger dan 12 jaar zijn. En iedereen moet een zwemvest aan.
Op het strand regel ik een parasol met 2 zonnebedden voor hen. De tas kan daar dan blijven staan. Zittend op zo’n zonnebed kijk ik een poosje toe. Titia en de kinderen blijven de hele dag.
Ik ga boodschappen doen bij Ellenika market, een eindje buiten het dorp.
Henk haalt me op van de kade, waar ‘s nachts de toeristenboten liggen.
Pas om kwart voor 6 belt Titia dat ze graag opgehaald willen worden.
We varen naar de overkant en vinden de corridor, waar we naar het strand kunnen. Het is daar lagerwal en er staan flinke golven. We worden opgewacht door dezelfde man, die ons vanmorgen aansprak. Hij vraagt ons de dinghy aan een boeitje vast te knopen. We kunnen zo niet helemaal tot het strand komen. Dus Titia en de kinderen komen zwemmend naar ons toe. De tas met spullen wordt door de vriendelijke man gebracht op een sup.
Eenmaal buiten de corridor gaat het eerst tegen de golven in en daarna in vliegende vaart richting Wahoo.
We gaan nog even afval wegbrengen. De kinderen willen graag mee. Die houden van snel varen.
Titia en Tiam suppen samen naar het kleine strandje om foto’s te maken.
Het weerlicht een tijd in de verte en daar lijkt het bij te blijven.

Van Secret beach via Sithonia naar Koumarádes (19 – 20 augustus)
Het is flink gaan waaien als we net in bed liggen. Uit het noordwesten. Er zijn ook meteen golven. Allerlei geluiden beginnen te irriteren. Maar weer uit bed om er wat aan te doen. Verder hebben we een rustige nacht.
In de ochtend gaan we naar de volgende baai. Titia peddelt met Hager op de sup om het eiland Kalogría heen. Het is een heel eind peddelen.
Later gaan we met de bijboot naar hetzelfde eiland toe om naar de top te lopen en vandaar foto’s te maken. Henk blijft in de bijboot zitten en gaat lezen. Het is lastig omhoog te klimmen. Maar eenmaal boven is het uitzicht de moeite waard.

We gaan de volgende dag naar een baai verderop. Zeilend het ‘kanaal’ door. We ankeren op 17 m diepte in de baai Koumarádes.
Vandaag is de broodbakmachine afgeleverd bij restaurant Garlic. Met de bijboot varen we naar Vourvourou en halen hem op.
‘s Avonds laat weerlicht en onweert het. Het gaat ook nog even hard waaien. Wahoo ligt goed vast. Al vrij snel zakt het weer af.

Van Koumarádes naar Vourvourou (21 – 23 augustus)
Tiam en Hager worden om beurten getrokken achter de bijboot, op een grote band, een zogeheten FunTube. Ze kunnen zich vasthouden aan handgrepen. Tiam heeft z’n actiecamera in de ene hand. Hij valt van de band af en dat filmt hij ook. Hager is er al snel klaar mee. Tiam gaat voor een tweede keer.
Het is vermoeiend voor ons. Henk moet sturen en opletten. Ik let op degene die wordt getrokken.
Aan het einde van de middag varen we naar de bekende ankerplaats bij Vourvourou. Titia peddelt er naar toe, samen met Salma op de sup.
We gaan met elkaar uit eten bij restaurant Garlic. Omdat het alweer de laatste avond is.

Titia heeft ’s ochtends elke dag rondjes om de boot gezwommen. Ze begon donderdag met 10, vrijdag 15 en zo door tot woensdag 40. Elk rondje is 50 meter. Dus woensdag zwom ze 2 kilometer.
Vandaag doet ze er maar 10, want ze heeft gisteren haar doel al bereikt.
Om half 1 komt de taxi om hen op te halen bij Garlic restaurant. Dus we gaan voor 12 uur naar de wal.
Bij het strand staan Marttje en Edwin met Laurens Hendrik ons op te wachten. Om Titia en de kinderen nog even te zien. Marttje maakt een paar foto’s voor Maaike Grytsje, die er niet bij is. Maar die bij Titia in huis gewoond heeft.
We lopen naar Garlic en de taxi is op tijd. We nemen afscheid van Titia, Tiam, Hager en Salma. Na een hele leuke, gezellige week.
Met Edwin & Marttje, Sjouke Lute en Laurens Hendrik zitten we bij het restaurant gezellig bij te kletsen. Zij komen morgenmiddag aan boord.
Het is mooi weer dus ik draai een paar wassen. Het droogt snel.
De sodastream doet het niet goed en Henk haalt hem uit elkaar. We maken diverse onderdelen schoon. Uiteindelijk is hij echt kapot. Ik bestel een nieuwe via internet en laat hem bij restaurant Garlic bezorgen.

De dag erna verder voorbereiden voordat de volgende gasten komen.
Om 3 uur hebben we afgesproken bij het strand. Sjouke Lute en Laurens Hendrik gaan met Henk naar de Wahoo.
Ik rij met Edwin en Marttje in hun huurauto naar de Lidl in Nikiti voor boodschappen.
De bijboot wordt helemaal volgeladen. De koelkast puilt bijna uit.
Het is vrijdag dus we hebben op verzoek van de jongens, die dat 2 jaar geleden hebben meegemaakt, ‘happy hour’ met frietjes, salade en snacks.

Van Vourvourou naar Nsis Pénna (24 augustus)
Laurens Hendrik heeft buiten op het kampanjedek geslapen. Het bovenste bed is te klein voor hem. Edwin heeft op de bank in de kajuit geslapen omdat hij het in de slaapkamer te warm vond.
We zwemmen voor het ontbijt. Ieder maakt binnen z’n eigen ontbijt klaar. Om het buiten op te eten.
Bij de koffie overleggen we wat te gaan doen vandaag. Iedereen stemt voor zeilen.
We gaan naar de overkant, naar onze  favoriete ondiepe baai bij Nsis Pénna.
Er is een tijdje geen wind, dus we dobberen wat. Henk heeft het heet, gaat het water in en houdt zich aan het trapje vast. Laurens Hendrik en ik gaan daarna ook. We zwemmen een rondje om de boot. In de verte zien ze wind aankomen dus moeten we er uit. Als de wind bij de boot is schiet die vooruit. We zeilen lekker en hard, 8-9 knopen. Als we geankerd zijn kan er gezwommen en gesnorkeld worden.

Van Nsis Pénna via een omweg naar de westpunt van Ammouliani (25 augustus)
Iedereen is weer voor zeilen. Met grootzeil en genua zeilen we naar het noorden, langs de kust, verder naar het westen. De wind ruimt, kwam eerst van achteren maar steeds meer van voren.
We gaan overstag en dan blijkt dat we terug zeilen. Naar de noordwesthoek van het eiland Ammouliana.
We vinden er een prachtige ankerplek. Het anker ligt in zand, in een soort kuil van 10 meter doorsnede. Goed te zien bij het snorkelen.
Op het strand bespeelt iemand een harp. Het klinkt mooi.

Van Ammouliani via Vourvourou naar Nsis Peristeri (26 augustus)
Vandaag zeilen we weer naar het westen. Voor de wind, met alleen de genua.
Omdat de Sodastream is bezorgd, gaan we eerst ankeren bij Vourvourou. Niet zo ver van het strand af. Ik ga met de sup naar de wal en loop naar restaurant Garlic om het pakket op te halen. Het zit in plastic verpakt en kan zo mee op de sup.
Sjouke Lute gaat, voordat we ankerop gaan, vooruit op de sup en Laurens Hendrik op de Kayacat. Zij zullen peddelen naar de ankerplaats. Halverwege wachten ze ons op en laten zich mee trekken.
Bij ons favoriete eilandje Peristeri ankeren we. Vlak na ons komen nog 2 zeilboten, maar die vertrekken al snel weer. Ook hier is het lekker zwemmen en prachtig snorkelen.

Van Nsis Peristeri met een omwegnaar Vourvourou (27 – 28 augustus)
Eerst zeilen we naar het noorden en daarna buitenom Diaporos eiland naar Vourvourou.
Marttje, Laurens Hendrik en ik doen het spelletje Bonanza. Dat hebben we van hen gekregen, samen met allerlei lekkere dingen uit Nederland.
Eenmaal geankerd wordt Sjouke Lute op de sup achter de bijboot aangetrokken. Hij kan lang blijven zitten en later staan.
Laurens Hendrik wil daarna. Hij kan het ook goed. Maar op het laatst valt hij en bezeert z’n enkel en knie.
Dat we dichter bij het strand zijn geankerd is gemakkelijk als we ‘s avonds als afsluiting bij restaurant Garlic uit eten gaan. En ook morgenochtend, als we onze gasten al vroeg naar de wal moeten brengen.

De volgende ochtend is iedereen vóór 6 uur naar de wal gebracht, in 2 shifts.
We hebben heel gezellige en actieve dagen met elkaar gehad.
We nemen afscheid en wensen hen goede reis.
Terug op Wahoo gaan we weer slapen.
Het is een mooie zonnige dag. 3 wassen worden gedraaid en alles is snel droog.
We gaan ‘s avonds nog een keer bij Garlic eten, als afscheid van Vourvourou. En om stroom te sparen. Want de accu’s zijn vrij leeg.

Van Vourvourou naar Kalamitsi (29 – 31 augustus)
Vandaag willen we naar Kalamitsi. Er is wind uit het westen. Als we de baai uit zijn, hijsen we het grootzeil. Met grootzeil en genua zeilen we even met ruime wind. Er komt vanuit het noordwesten een onweersbui opzetten. We houden hem in de gaten, zowel visueel als via de blitzortung website. Uiteindelijk bereikt de bui ons niet maar zeilen we er van weg.
Wel kruisend, want de wind is gedraaid.
We ankeren als enige boot in de baai bij het naaktstrand van Kalamitsi.
Ik check het anker en zwem naar het strand om Roman uit te nodigen voor een ankerbiertje op Wahoo. Vasilis, een leraar geschiedenis en maatschappijleer uit Thessaloniki, komt ook mee. Gezellig.

Eindelijk een bewolkte dag, met wat onweer en een paar drupjes regen.
Roman appt aan het eind van de middag dat de beach bar open is en Henk zwemt er naar toe voor een biertje. Ik wil het logboek bijwerken dus blijf aan boord.
Henk komt terug omdat hij een man en vrouw naar Wahoo ziet zwemmen. Georgi en Antoaneta (strandbewoners) komen een biertje drinken op Wahoo. Ik had ze gisteren uitgenodigd toen ik bij Roman geweest was.
‘s Avonds belt Britta van de Lily, die we kennen uit Licata, met de vraag of het druk is in onze baai. Nee, er ligt nog één catamaran, dichter bij het strand. Ze zijn van plan vanavond met goede wind naar Kalamitsi te zeilen. Leuk, dan zien we elkaar morgen.

Gisteren was het plan om vannacht om 12 uur te vertrekken naar 1 van de Sporaden, Alonissos of Skopelos, vanwege gunstige wind in de nacht. Nu is de voorspelling, dat we beter om 6 uur ‘s ochtends kunnen vertrekken. Dat komt ons beter uit. Dus passen we ons plan aan.
Jens en Britta ankeren met hun Lily naast Wahoo.
We nodigen hen uit voor koffie en ze komen op de sup. Het wordt steeds donkerder en het rommelt. Britta gaat terug op de sup om de ramen dicht te doen. Daarna haalt ze Jens op. Want die wil ankerop en naar de westelijker baai. Hier is het voor hen te dicht bij de rotsen. Later komen ze nog een keer aan suppen. Omdat ze zo raar vertrokken waren. We praten over van alles. En beloven later vandaag naar de Lily te komen.
De ‘tent’ van Roberto, helemaal links op het strand, wordt afgebroken. Alleen het geraamte blijft staan. De overige tenten volgen in de komende weken. In de winter blijft er niets staan. Volgend voorjaar wordt alles weer opgebouwd.
Nadat we bij Roman en Vasilis op het strand zijn geweest om afscheid te nemen met een ‘tot volgende zomer’ gaan we naar de Lily.
We zijn er nog niet eerder geweest en krijgen een rondleiding. Henk van Jens en ik van Britta.
Ze hebben een mooie, snelle boot met genoeg ruimte voor 2 personen.
Vóór zonsondergang gaan we terug.
Het begint flink te waaien. Gelukkig houdt het anker goed.

Dan is augustus alweer om. De volgende maand gaan we rustig zuidwaarts en om de Peleponnesos heen naar de Ionische zee.