De maand oktober kondigt voor ons het einde van dit zeilseizoen aan. Eerder dan we gewild hadden. Dat kun je lezen onder het kopje Motorperikelen.
De eerste dag van oktober worden we wakker voor de kust van Torranova, waar we een hele rustige ankernacht gehad hebben.
Het water is blak omdat er geen wind is. We gaan zwemmen met duikbril en snorkel. De 2e ronde nemen we handvat en borstel mee. Samen maken we de buitenkant van de stuurboordromp schoon, daarna die van de bakboordromp. Er zit wat harig spul op, maar je borstelt het er gemakkelijk af.
We kijken naar de windvoorspellingen. En bespreken de mogelijke opties. Naar het eiland Vulcano of niet.
Vanwege het instabiele weer blijven we liever aan de noordkant van Sicilië, waar meer beschutting te vinden is. Vrijdagnacht en zaterdag gaat het hard waaien uit het zuidoosten. Dan kun je niet goed ankeren bij Vulcano.
We besluiten te gaan kruisen naar Tindari. Er staat meer wind dan voorspeld.
Vanwege de uitgescheurde ring in het achterlijk van het grootzeil varen we met 1 rif. En met de fok als voorzeil.
Eerst een slag naar het noorden om wat dichter bij de eilandjes te komen. Op een gegeven moment is Vulcano dichterbij dan Tindari. We gaan overstag. Voor de kaap moeten we nog een keer overstag. Maar dan zakt de wind in. We doen de motoren aan en ruimen de zeilen op. Er kan wel weer stroom gedraaid worden. De bakboordmotor heeft kuren. Hij schudt nogal en er komt zwart water uit de uitlaat. Verder loopt hij terug in toeren en gaat zelfs uit. Gelukkig hebben we de stuurboordmotor nog. Bij het ankeren gebruiken we beide motoren.
We ankeren in het hoekje achter de zandhaak bij Tindari, net buiten het natuurgebied, in 8 m water. Het is er steil want als we achteruit varen om aan het anker te trekken is het 15 m diep.
’s Avonds genieten we van veel weerlicht in de oostelijke verte en van de volle maan.

De volgende morgen gaan we zoals gewoonlijk zwemmen. Deze keer maar heel even, want ik word door een kwal belaagd. Ik voel ineens iets op mijn rug. Ja hoor, hij heeft me geprikt. Gauw uit het water, de lol is er toch af. Een natte hete doek op de plek is goed, het verzacht en breekt de eiwitten af die de kwal heeft achtergelaten.
Henk gaat onderzoeken wat er aan de hand is met de bakboordmotor. Zijn conclusie is een verstopping in de brandstofleiding. Die blaast hij door met de luchtpomp. Daarna starten en gas geven. Dat gaat goed. Stroom draaien door de dynamo aan te zetten. Gaat ook goed. Voorlopig is het probleem opgelost. Komende winter zullen we de tank leeg en schoon maken.
We gaan met de bijboot van Safari met z’n 4-en naar de wal. Wouter heeft de wielen er aan gemaakt, zodat de boot op het strand gereden kan worden.
We willen naar de kathedraal boven op de rots. Het is een steil pad naar boven. Af en toe rusten we even bij mooie uitzichtpunten. We zijn hier in februari 2019 ook geweest, met de auto. Toen we op bezoek waren bij Wouter & Paula in Capo d’ Orlando.
Als we boven zijn hebben we wel een heerlijk Italiaans ijsje verdiend. Naar beneden lopen via hetzelfde pad gaat veel gemakkelijker.
We gaan met Wahoo nog een halve mijl naar het zuiden verkassen vanwege de verwachte harde wind uit het zuidzuidoosten.

Vannacht is het harder gaan waaien. Ook vanmorgen waait het hard, het is een warme wind. Na overleg met Wouter & Paula besluiten we om naar Milazzo, 16 mijl naar het oosten, te zeilen als de wind wat is afgenomen. Dat is onder de hoge wal en dan is het morgen minder ver naar de straat van Messina. Als we ’s middags net vertrokken zijn begint het weer te blazen. We hebben de fok uitgerold. Maar we gaan zo hard, meer dan 10 knopen, dat we de fok een eind inrollen. Er staan flinke golven. Soms neemt de wind erg af, dan rollen we de fok helemaal uit. Even later moet hij weer een eind ingerold. Zo blijf je bezig. Voorbij de kaap valt de wind weg. We gaan verder met de motoren. Het is een stuk rustiger aan de oostkant van de landtong. Zowel wat wind als golven betreft.
We ankeren in het hoekje, voor Milazzo en noord van de haven. Het is op de wal druk met auto’s en mensen.

Omdat er kwallen zijn zwemmen we zondagmorgen niet.
We zeilen aan de wind en kruisend naar een ankerplek, net voor het begin van de straat van Messina. Morgen vanaf half 11 hebben we dan de stroom mee naar het zuiden.
Onderweg zien we een zwaardvis, 3 x helemaal uit het water springen. Schitterend!
We ankeren ten noordwesten van Capo Peloro. Er staat wel wat deining, maar het is te doen.

Vannacht heeft het flink gewaaid uit het zuiden. Dat was ook voorspeld. En daarvoor lagen we goed beschut. Het heeft ook geregend, water met zand. De boot zit onder het bruinrode stof.
Gelukkig zijn er vanmorgen geen kwallen te zien, dus we kunnen veilig zwemmen. Er staat amper stroming. En het water is mooi helder. We zien het anker liggen naast de boot.
We vertrekken tegen 10 uur. We hebben meteen stroom mee. Goed en wel in de Straat van Messina zeilen we over de stroomgrens. De snelheid (over de grond) loopt meteen terug van 8 naar 6,5 knoop. Later haalt de stroom ons weer in.
Er komt een groot cruiseschip ons tegemoet. Wat gaat hij doen? Hij draait voor ons langs en gaat naar Messina. Het is de MSC Splendida, 333 bij 38 m. Het is lang geleden dat we een cruiseschip van zo dichtbij hebben gezien. In dit corona tijdperk varen ze bijna niet. Vanwege alle maatregelen.
Ik zie een dolfijntje zwemmen in het snel stromende water. Helaas komt hij niet naar ons toe.
Het is een grijze dag vandaag, maar niet koud, 24 graden.
Er staat een lekkere zeilwind uit het noorden. We zeilen voor de wind met grootzeil over 1 kant en genua over de andere kant.
We gaan ankeren bij Taormina. Hoewel het de hele dag uit het noorden heeft gewaaid staat er een behoorlijke deining uit het zuidoosten. Die vlakt gelukkig wat af. We hebben een rustige avond en nacht.

Vanmorgen heerlijk gezwommen, met duikbril en snorkel, er waren geen kwallen. Wel veel visjes.
Het heeft gisteravond een beetje geregend. Dus weer allemaal zand op de boot. De kuip wordt droog en schoon gemaakt. De rest kan wachten.
Taormina is een stadje, hoog tegen de rotsen aan gebouwd. Zeker de moeite waard om te bezoeken. Maar dat stellen we uit tot een andere keer. Omdat de wind vandaag gunstig is om verder naar het zuiden te zeilen.
We vertrekken met grootzeil plus rif en genua. Die vervangen we al vrij snel voor de fok. Want het waait behoorlijk, uit het noordoosten. Er zijn schuimkopjes en flinke golven.
Als later de wind wat inzakt rollen we de fok weer in en de genua uit.
Ons eerste doel vandaag is Augusta. Maar morgen is er weinig wind. Vandaag is het mogelijk door te zeilen naar Syracusa. En daar willen we een aantal dagen blijven.
Als we in de baai van Syracusa zijn komt er een pilotboot op ons af. De schipper gebaart dat we de andere kant op moeten varen. Het is vanwege het cruiseschip Norwegian Dawn, dat net z’n anker heeft opgehaald en langzaam weg vaart van de kade. Het blijkt dat hij gaat ankeren in het zuidelijk deel van de baai. Wij maken een omtrekkende beweging en gaan ankeren aan de noordkant, in de buurt van Safari en Champagne.
We worden uitgenodigd voor een drankje aan boord van Champagne bij Vic en Christine, Wouter en Paula zijn er ook. Zij kennen elkaar al een aantal jaren.

Na een rustige ankernacht worden we uitgerust wakker. Het water in de baai is niet helder en er drijft wat gras in. Toch gaan we zwemmen. De watertemperatuur is 24,5 graden.
Henk brengt mij en Wouter & Paula naar de kade, rechts van een scheepswerfje. We gaan boodschappen doen bij de Lidl. En ik koop wat Gardena onderdelen en een kaarten-schud-machine bij de Chinese winkel.
Aan het begin van de avond is het ‘happy hour’ op de Safari. Vic & Christien zijn er ook. Wij blijven eten. We kijken samen naar de windvoorspellingen. Donderdag of vrijdag lijkt gunstig om naar Porto Palo te gaan. En vandaar naar Marina di Ragusa. Daarna is er een aantal dagen met harde westenwind.

De Safari vertrekt donderdag 8 oktober. Wij hebben besloten te blijven. Er is hier nog genoeg te zien en te beleven. Bovendien liggen we in een beschutte baai. We hebben nog geen zin om nu al naar de winterligplaats te gaan. De winter is nog lang genoeg. Hier kunnen we zwemmen, in de haven doen we dat niet.
Henk brengt me naar de wal. Ik ga de kaarten-schud-machine omruilen want die doet het niet goed. In de winkel probeert de verkoper 3 verschillend geprijsde kaarten-schud-machines uit. Allemaal haperen ze. Dan is €7,50 te duur voor zo’n ding. Dus ik krijg geld terug. Ik koop nog een paar Gardena hulpstukken. En zoutzuur. Henk wil het gebruiken voor de inlaat van de watermaker. Die doet het al een tijdje niet goed. Hij zuigt teveel lucht aan. Vanmorgen bij het zwemmen heeft Henk een kurk in de inlaat geslagen. Na het loskoppelen van de slang laat hij er verdund zoutzuur in lopen. Om eventueel op te lossen wat er in de water inlaat zit.
Tegen 5 uur gaan we naar de wal. De bijboot maken we vast aan een ring in de kade, links voor het 2e bruggetje. Die plek staat beschreven op Noforeignland als dinghy aanlegplaats. Net voorbij de huurboten. We lopen de brug over naar het eiland Ortigia. Het is een mooi oud deel van Syracuse. We lopen helemaal langs de buitenkant van het eiland, langs het water. Aan het eind, waar je de baai binnenvaart, is een kasteel. Het is nu gesloten. Na de wandeling zitten we nog even op een terras bij de fontein van Diana. Voor bier en ijs. Het is donker als we terugvaren naar Wahoo.

Na het zwemmen vrijdagochtend haalt Henk de kurk weer uit de waterinlaat van de watermaker. Het lijkt of er wat troep uit komt. We kunnen de watermaker hier niet proberen. Het water is te troebel. Dan zit het filter meteen vol. Dus dat stellen we uit tot we weer onderweg zijn.
Het is mooi zonnig en rustig weer. Om 4 uur gaan we naar de wal. We willen naar de bijzondere kerk met de hoge punt. Het heet Basilica Santuario Madonna delle Lacrime. Zowel buiten als binnen is het een heel apart gebouw. Daarna lopen we naar het Parco Archeologico della Neapolis. De entree is €13 pp. Dat gaan we een andere dag doen, want daar willen we meer tijd voor hebben.

Zaterdag 10 oktober hebben we een luie dag. Het is mooi weer. Er zijn heel veel springvissen. Zo noemen we de vissen, die 1 of meerdere keren achter elkaar helemaal boven water springen. ’s Middags gaat het wat harder waaien. Opeens zie ik, een eind achter de blauwe zeilboot, naast ons een bijboot drijven. Even geleden had ik die terug zien komen van de wal. We bedenken ons niet maar laten onze bijboot te water en gaan de drijvende boot ophalen en terugbrengen naar de blauwe boot. Na kloppen op de romp komt er een man naar buiten. Hij is verbaasd, maar ook blij dat we de bijboot terug komen brengen.
Later op de dag komt hij aanvaren met een fles wijn voor ons. Maar omdat we geen wijn drinken neemt hij hem weer mee en vraagt, wat we dan drinken. Bier, zegt Henk, maar we hoeven er echt niets voor te hebben hoor. Hij vraagt of we er nog een paar dagen liggen. Ja, is het antwoord.
Het scharnier van 1 van de ramen in de kajuit lekt als het regent. Henk schroeft het scharnier los en maakt de onderdelen schoon. Na opnieuw insmeren met vaseline monteert hij het scharnier weer.

De buurman van de blauwe zeilboot komt  zondagochtend een paar biertjes en 2 Siciliaanse cannoli’s (knapperige rolletjes gevuld met gezoete ricotta) brengen. Als dank voor het redden van zijn bijboot. De cannoli’s zijn heerlijk!
Er is geen wind en dus ook geen golven. We zien heel veel vissen zwemmen vlak onder het wateroppervlak. Soms komen ze er net even boven. Of ze springen helemaal uit het water. Prachtig!
Er komt een ijsvogeltje aanvliegen. Hij zit even op het frame van de zonnepanelen, vlak naast mij. Daarna op de zeereling aan bakboord. En een tijdje op de zeereling voor. Het is helaas niet gelukt er een duidelijke foto van te maken.
Het is alweer een mooie warme dag. We gaan nog een keer rondlopen over het eiland Ortigia. Het is er druk. Veel mensen met, maar ook veel zonder mondkapje. We mijden de drukte zoveel mogelijk. Ik koop een heerlijk Italiaans ijsje. En we strijken even neer op hetzelfde terras bij de fontein als donderdag voor een drankje.

MOTORPERIKELEN, maandag 12 oktober.
Voor de verandering is het vandaag een regenachtige dag. We zitten veel binnen. De voorspelde harde wind blijft uit. ’s Avonds bij het eten koken doen we de bakboord motor aan om stroom te draaien. De zonnepanelen hebben vandaag maar weinig opgebracht. Opeens horen we een raar geluid. Er valt iets, ergens aan bakboord. We gaan op zoek. Het blijkt dat er in de machinekamer iets mis is. Even later geeft de motor alarm: het koelwater is te heet. Henk doet de motor uit. Wat is er gevallen? De krukas is gebroken en daardoor is de poelie met de aandrijfriemen op de grond gevallen. Het interne koelsysteem van de motor werkt daardoor ook niet meer. Dit is niet best! We kunnen de bakboord motor niet meer gebruiken. Dat maakt manoeuvreren lastig. En we kunnen geen stroom meer draaien. Henk belt voor overleg met broer Herman.
We kijken naar de windvoorspellingen en besluiten zo snel mogelijk naar onze winterligplaats in Marina di Ragusa te gaan. Dus morgen naar Porto Palo en woensdag het laatste stuk.

De volgende ochtend staan we op tijd op. We gaan niet zwemmen. Om zoveel mogelijk stroom te sparen drinken we sinaasappelsap uit een pak, in plaats van de sinaasappels zelf te persen.
Het anker ophalen gaat goed, ook al gebruiken we maar 1 motor. Wel zit de swivvel verkeerd om. Met een hulplijntje en door het anker weer te laten zakken krijgt Henk het goed. Er is weinig wind. Grootzeil hijsen doen we in de baai. Dan zeilen we de baai uit en onder de hoge wal tot de kaap. Die moet ruim gerond worden omdat er een zone A natuurgebied omheen zit waar je niet doorheen mag varen.
Na de kaap trekt de wind aan en zijn er flinke golven. We proberen zo scherp mogelijk te zeilen en daardoor dichter bij de wal te komen. We rollen 2 keer de fok een eind in. Anders gaat het te hard tegen de golven in. Porto Palo is geen optie om te bereiken met deze wind en golven. We blijven aan de westkant van Sicilië en ankeren noord van Cabo Passero.
Herman belt met het advies om de verzekering in te schakelen voor de motor. Maar die wil van een Volvo Penta technicus een mogelijke oorzaak weten. Als het komt door ‘wear and tear’ is de motor niet verzekerd. Dus als we in Marina di Ragusa zijn gaan we een Volvo Penta dealer inschakelen. Via internet hebben we al eentje gevonden, Ricca in Ragusa.
Waarschijnlijk is de te zware dynamo (150 A bij 24 V) de oorzaak van het breken van de krukas.
Henk haalt de lijntjes weg waarmee de windmolens vast zitten. Omdat het hard waait leveren ze beide stroom. Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben! Ze maken wel veel lawaai. Daarom gebruiken we ze normaal gesproken niet. Een andere reden is dat ze heel weinig stroom leveren. Maar alle beetjes helpen nu. Voor we gaan slapen worden ze gestopt.

De wekker zal aflopen om kwart voor 7. Maar om 6 uur ben ik al wakker. De windvoorspelling ziet er gunstiger uit dan gisteren. We vertrekken om 7 uur. Anker op met 1 motor gaat prima. Grootzeil hijsen ook. Achteraf was dat niet nodig, want er is geen wind. Er zijn wel golven. En de zon schijnt! We motorren tot half 12 ongeveer. Door de golven klappert het grootzeil. Omdat we daar zat van zijn strijken we hem. Even later is er wat wind uit het zuidzuidwesten. De genua wordt uitgerold en de motor kan eindelijk uit. Het gaat zelfs wat harder waaien. De genua wordt weer ingerold en de fok uitgerold.
Een mijl voor de haven roepen we via VHF kanaal 74 de haven op dat we in aantocht zijn. We moeten de bakboordzijde van de ingang aanhouden, de andere kant is ondiep. Door de hoge golven van opzij waggelen we naar binnen. Net binnen de pier liggen 2 bootjes met in elk een marinero ons op te wachten. Zij wijzen ons de ligplaats. Bij het invaren van de ‘box’ gebruiken we ook de bakboordmotor. De marinero’s vangen de voorlijnen, zetten die vast en geven de lijnen van de moorings aan.
Wouter & Paula (vanaf nu onze overburen in de haven) staan klaar met stootwillen voor de boegen. Er staat ook nog een paal in de weg, maar daar kunnen we ruim bij langs. Als ook de mooringlijnen achter vast gemaakt zijn kan de loopplank opgehangen worden onder de voorbeam. Hij is wat wiebelig, maar je kunt er over lopen.
We nodigen het ontvangstcomité, bestaande uit Wouter & Paula van de Safari, Mats & Eva van de Angelina en Tuula & Pekka van de Relax, uit aan boord. Gezellig een biertje drinken in de kuip. En bijkletsen. Hèhè, we zijn er! Zonder schade bij het aanleggen.

Donderdag is een geschikte dag om de was te doen. Het is mooi en zonnig weer.
’s Middags gaan we met Wouter & Paula wandelen naar het westen, naar Punta Secca. Daar staat een vuurtoren en ertegenover is een klein haventje. Om de hoek, tegen het strand aan, staat het huis van Montalbano. Over hem, een Siciliaanse commissaris van politie, hebben we een serie boeken gelezen. De verhalen spelen in deze omgeving. En zijn geschreven door Andrea Camilleri. Ze zijn erg leuk om te lezen. Er is ook een dvd serie van. Die gaan we deze winter bekijken.

Vrijdag komt de wind uit het noordwesten. De zon schijnt. We gaan de boot wat verder naar achteren leggen. De wind helpt daarbij. Eerst de loopplank anders bevestigen. Gewoon ophangen aan de beam. In plaats van laten rusten op een opgehangen balkje. Hij hangt nu mooi stevig en wiebelt niet meer.
Via email legt Henk contact met OneSails, een zeilmaker in de buurt. Voor reparatie van het uitgescheurde oog in het achterlijk van het grootzeil. Er komt een afspraak uit op maandag 26 oktober. Dan wordt het grootzeil opgehaald.
Om 6 uur is het ‘happy hour’ bij de Stella Marina bar, boven bij de haven. We gaan er naar toe met Wouter & Paula en Mats & Eva komen er ook bij. Het is gezellig. Bij de drankjes worden snackjes geserveerd, frietjes, stukje hartige taart, toastje met iets erop, en als laatste iets zoets. Dat is dan onze maaltijd en hoeven we niet meer te koken.
We spreken af morgen met z’n zessen te gaan wandelen bij Ragusa Ibla.

Zaterdagmorgen om half 11 vertrekt de bus naar Ragusa. De busreis is niet duur. €9,60 voor 2 retourtickets. Tijdens de busreis zien we meteen wat meer van de omgeving. Na 40 minuten stappen we uit. We gaan route nummer 802 lopen. Eerst naar beneden, een riviertje oversteken. Het stroomt er. Via een paar stenen en met behulp van een stok lukt het iedereen om droogvoets aan de overkant te komen. Daarna gaat het kilometers lang omhoog. Het is heel afwisselend. Na het hoogste punt, op ongeveer 600 meter, gaat het weer naar beneden. Nadat we de rivier op een andere plek zijn overgestoken, waar bijna geen water staat maar waar wel kikkers zijn, gaat het pad eerst weer omhoog. We zoeken een plek om te lunchen. Dat wil zeggen om onze meegebrachte broodjes te eten. Het laatste stukje van de wandeling is gelijk aan het begin. Met behulp van dezelfde stok steken we het riviertje weer over.
Bovengekomen in het dorp Ragusa Ibla strijken we neer op een terrasje. Het duurt nog 3 kwartier voordat de bus vertrekt naar Marina di Ragusa. Dus tijd genoeg voor een drankje, of twee.
Moe maar voldaan komen we rond half 5 weer aan boord van Wahoo.

Nu we in de haven liggen is er niet meer elke dag wat te vertellen.
Door de coronamaatregelen mogen er vanaf 20 oktober maar 6 personen aan een tafeltje in de restaurants. Bij het ‘happy hour’ in de Stella Marina Bar staan 4 tafeltjes. Maximaal 24 personen kunnen aanwezig zijn. Per tafel worden de namen en telefoonnummers opgeschreven. Mondkapje moet op als je naar de kassa of het toilet gaat. Maar het is nog steeds gezellig.

We testen onze Bonx ‘oortjes’. Ze werken via Bluetooth plus de Bonx app op de telefoon. Je hebt er een internetverbinding voor nodig. Ik loop naar de Eurospar, dat is ongeveer 1,5 km. Onderweg hebben Henk en ik af en toe contact. De verbinding is heel goed en valt niet steeds weg. In de winkel kan ik overleggen of ik iets mee zal nemen of niet. Ik vertel dat een potje pindakaas (peanut butter) van 340 gram € 5,99 kost. Veel te duur! Pindakaas laten we wel opsturen vanuit NL. Samen met andere dingen die we nodig zijn en die hier niet te koop zijn.

Bij mooi rustig weer halen we het grootzeil er af. We laten hem ‘zakken’ in de speciale zeilzak. Die leggen we op de giek onder het zeil. Met behulp van 2 vallen hijsen we het hele pakket op en zorgen dat het in het stuurboord net komt te liggen.
Eind van de middag gaan we met Wouter & Paula een rondje wandelen. Naar het oosten, bij de rotonde omhoog en via het hoge deel van het dorp terug richting haven. Daarna aan boord van Safari snackjes uit de airfryer eten. Met wat warmere kleren aan zitten we de hele avond buiten.

Zaterdag 24 oktober gaan we weer om half 11 met hetzelfde groepje als vorige week met de bus naar Ragusa Ibla. We gaan de Green Walk doen. En groen is het er inderdaad. Met watervallen. En grotten, ontstaan door uitholling van rotsen voor woningbouw. Na de wandelroute lopen we omhoog naar Ragusa Ibla voor een mooi uitzichtpunt. En voor een drankje op een terras bij het plein. Om 10 voor 4 gaan we met de bus terug naar Marina di Ragusa.

Maandag 26 oktober om half 10 hebben we al ontbeten omdat de zeilmaker komt. Maar … hij komt pas 2 uren later. Het grootzeil ligt dan al vastgebonden op 2 balkjes op de steekkar. Die moet er weer af want hij wordt op een winkelwagentje getild en daar op vervoerd naar de auto. We spreken met de zeilmaker af dat we dinsdag om 11 uur in de zeilmakerij komen kijken en de reparatie daar met hem bespreken.

Met Wouter & Paula lopen we dinsdagmorgen de 2 km naar de zeilmakerij. Het grootzeil wordt uitgevouwen op de vloer en goed bekeken op beschadigingen. Uiteindelijk zijn we er 1,5 uur. De communicatie met de zeilmaker in het Engels gaat lastig. Een werknemer spreekt beter Engels. Hij schrijft alle te repareren punten op. We krijgen een offerte over een paar dagen.
Happy hour is vanaf nu van 15.30-18.00 uur. Vanwege nieuwe coronamaatregelen moeten om 18 uur alle restaurants en bars sluiten. Toegestaan is nu maximaal 4 personen per tafeltje en maximaal 24 personen binnen. We zitten bij Mats & Eva. Met hen spreken we af woensdagmiddag naar het natuurreservaat te wandelen.

Het natuurreservaat is een eind naar het oosten. Het grootste deel lopen we langs het water als we het dorp uit zijn. Soms over zand, dan weer over grote kiezelstenen. We lopen ongeveer 5 km, tot aan de rivier. Het is een mooie wandeling door een prachtig gebied. Op de terugweg doen we boodschappen bij de MD supermarkt. Daar komen we toch langs.

Vanwege allerlei maatregelen door corona en festiviteiten is een busreis op zaterdag 31 oktober te ongewis. We gaan op zeker en kiezen voor wandelen in de buurt. Om 11 uur vertrekken we naar het westen, naar Punta Secca. Zoveel mogelijk langs het water. Over rotsen en stenen of het strand. En maar een klein stukje langs de weg. We lunchen onder het oog van de vuurtoren op een stenen muur bij het haventje. Daarna genieten we van een ijsje op een ander muurtje. De terugweg gaat ook weer via het strand. Terug in de haven gezellig wat drinken in de kuip van Wahoo.

De offerte van de zeilmaker valt niet tegen, dus we geven hem opdracht. In december zal het klaar zijn. We wachten af of dat echt zo is.
Hoe het verder gaat met de motor vertellen we in ons volgende blog. We vermelden alvast dat hij door de firma Ricca uit Ragusa opgehaald is voor reparatie.