Deze maand zeilen we ruim 500 mijlen, van Pylos, aan de westkant van de Peloponnesos naar Chalkidiki, in het noorden van de Egeïsche zee. We ontmoeten onze Finse vrienden Pekka en Tuula, waar we een tijdje mee op trekken. En we vinden weer vele mooie ankerplaatsen.
Mijn rugpijn houdt nog ongeveer een week aan. Met paracetamol, oefeningen doen en wandelen gaat het gelukkig over.

Van Pylos naar het eiland Elafonissos (1 en 2 juni)
Na 5 dagen in de baai bij Pylos worden we onrustig en willen verder.
We vertrekken als er wat wind is uit het noordwesten. Omdat het bijna voor de wind is gebruiken we alleen de code zero.
We zeilen Methoni voorbij. Dat lijkt een hele mooie plek met een kasteel op de pier, die zuid de zee in steekt. Maar het is te vroeg om al te stoppen nu het zo lekker gaat met 6-8 knopen snelheid.
Er staat hoge deining vanuit het zuiden. Terwijl de wind noordwest is.
We zoeken een ankerplaats, die beschut is voor wat betreft de deining.
Dat wordt Ormos Mezapos, ongeveer 40 mijlen vanaf Pylos.
Er liggen al 3 jachten. We ankeren op 16 m diepte en geven 55 meter ketting.
Het dorpje ziet er nogal verlaten uit. Er staan wat nieuwe huizen aan de kust, die niet in gebruik lijken te zijn. Ik heb gelezen, dat er in de winter geen permanente bewoners zijn.

We hebben telefonisch contact met Pekka en Tuula van het zeiljacht Relax. Omdat we steeds dichter bij hen in de buurt komen. Zij gaan naar het eiland Elafonisos en als wij binnenkort daar ook naar toe komen, wachten ze op ons.
We bekijken de windvoorspelling. Met noordwestenwind, die vroeg in de middag begint, na eerst zuidwest te zijn, moet 40 mijlen vandaag te doen zijn.
We vertrekken om half 12. En hijsen vast de code zero. De wind blijft helaas zuidwest, 3 knopen, dus tegen. We motoren 2,5 uur en dan is er wind. Uit het noordoosten. We hijsen het grootzeil en rollen de fok uit. We maken even flink snelheid in de buurt van kaap Tenaro, waarschijnlijk vanwege het kaapwind effect. Na de kaap is het bijna aan de wind richting Elafonisos. Helaas ruimt de wind en zullen we moeten kruisen. We blijven over stuurboord zeilen, met de stuurautomaat op wind. Geleidelijk koersen we toch weer op ons doel af. Ruim voor de baai Ormos Pandora, waar we gaan ankeren, doen we de ongebruikte code zero weer naar beneden. Vlak voor de baai rollen we de fok in en gaat het grootzeil naar beneden.
Pekka en Tuula staan al te zwaaien. Er is een plek vrij achter hun boot Relax.
Ze hebben ons uitgenodigd te komen eten en dat doen we graag.
We hebben elkaar een jaar niet gezien. Dus heel wat om bij te praten. Het is een heerlijke avond om buiten te zitten.

Een aantal dagen genieten van het eiland Elafonisos (3-7 juni)
De wind gaat een aantal dagen uit het noordoosten waaien, wat niet gunstig is om verder te gaan. Dus we blijven, maar gaan wel naar een andere ankerplaats, Kato Nisi, aan de westkant van het eiland. Die is beter beschut en daar rollen geen golven binnen van passerende grote schepen.
Relax vertrekt al om 8 uur en kan een groot deel zeilen met noordenwind. Als wij een paar uren later weg gaan is de wind inmiddels zuidwest en draait nog verder naar west. Omdat het maar 5,5 mijl is hijsen we geen grootzeil. Dat is teveel werk. Vooral omdat ik niet zo mobiel ben. We zeilen een stuk met alleen fok. Als de wind slechts 2 knopen is rollen we de fok in en motoren verder. Totdat we bijna bij ons doel zijn. Dan is de wind opeens zuid tot zuidoost en zeilen we nog even lekker. Plotseling zijn er dolfijnen bij de boot. Ze gaan heel langzaam en spuiten. Ze zijn prachtig!
We ankeren in prachtig blauw turqoise water in zand. De baai is schitterend. Met een groot zandstrand, een rif in het zuidwesten en in het noorden.
Henk gaat Formule 1 kijken en ik de kerkdienst van Leens.
Na een ankerbiertje op de Relax zitten we in de kuip van Wahoo tot de zon achter de bergen in de verte verdwijnt. De lucht kleurt prachtig rood-oranje.

Het is inderdaad gaan waaien uit het noordoosten.
Als we gaan zwemmen lukt het bijna niet om voorbij de boot te komen. Er staat veel wind maar ook een flinke stroming.1 rondje boot is genoeg.
Om 5 uur halen we Pekka en Tuula op om naar de wal te gaan voor een wandeling naar het kerkje aan de westkant van het eiland. Eerst een stuk langs het strand, deels over stenen. Daarna is er een pad. Hier en daar staan distels, meestal zijn ze te vermijden. We komen een vreemd kunstwerk tegen, met allemaal enkele schoenen. Waar zijn de bijbehorende schoenen gebleven?
Na 2 kilometer komen we bij een blauw wit betonnen gebouwtje. Dat is nog niet het kerkje. Het pad wordt daarna moeilijker. Tuula en ik keren om en lopen alvast naar de Taverna Nissia tis Panagias, waar we zullen gaan eten. Pekka en Henk lopen verder naar het kerkje Agios Pataplos.
Zij schuiven later aan. We eten er heerlijk en het is gezellig.
Op Wahoo drinken we nog koffie en daarna brengt Henk Pekka en Tuula naar Relax.

Aan het eind van een 2e luie dag doen we een rondje dorp en komen uit bij dezelfde Taverna. Voor een drankje. En we krijgen een ‘ijsje van het huis’. Dat is nog eens service!
Op de terugweg in de dinghy tegen de golven in worden we allemaal kletsnat. Dus aan boord alles uit en douchen. Morgen laat ik de wasmachine het uitspoel werk doen.

Om kwart over 9 al in de dinghy? Waarom zo vroeg?
We gaan met Pekka en Tuula lopend naar het dorp Elafonisos. Aan de noordoostkant van het eiland. Om wat boodschappen te doen.
We passeren diverse kerkjes. Eerst een hele kleine op een rots. 500 meter verderop een veel grotere. Weer 500 meter verder nog een. In het dorp op een eilandje staat de grootste. Na bezoek aan bakker, groenteboer en kleine supermarkt lopen we 4,5 kilometer terug. Het is inmiddels al flink warm geworden.

Van Elafonisos via Ormos Kremmydi naar Kyparissi (8 en 9 juni)
De ondiepe doorgang langs de noordkant van Elafonisos heeft aantrekkingskracht. Dus daar varen we door, motorend.  De minste diepte die we gezien hebben is 2,8 meter.
Het is daarna afwisselend zeilen, motoren, zeilen. Bij de kaap is er opeens 30 knopen wind. We rollen de fok een eind in. Op een afstandje zien we 3 dolfijnen.
Voorbij de kaap moeten we kruisen naar het noorden. Totdat de wind op is.
Uiteindelijk motoren we tot voorbij het mooie, middeleeuwse stadje Monemvasia, dat gebouwd is op een berg-schiereiland, naar de baai Ormos Kremmydi, waar we ankeren naast Relax. Daar drinken we een ankerdrankje.

Naar Kyparissi is het eerst kruisen. Dan een uur motoren. Daarna zeilen we weer, voor de wind met grootzeil en code zero tot 2 mijlen voor de baai. 2 keer zien we kleine dolfijnen. De laatste mijlen doen we met alleen de code zero.
We ankeren op ruime afstand van het strand en van andere boten. Het is een mooie baai. Relax ligt er al een hele tijd. Zij hebben meer gemotord.
Henk brengt Tuula en mij naar de kade. We gaan even het mooie dorp rond wandelen en daarna boodschappen doen. Er is een kleine, maar ruim gesorteerde supermarkt. En een aparte groentewinkel. De supermarkt heeft geen groente en fruit. Zo houden ze rekening met elkaar.
Pekka heeft gekookt in de slowcooker: rundvlees in bouillon met ui en wortel, knoflook en rozemarijn. We waren gisteren al uitgenodigd om mee te eten. Daarom zijn we hen vandaag ook gevolgd.
Het eten is heerlijk! Het is de eerste warme avond van dit seizoen! We zitten lang buiten.

Van Kyparissi naar de brug bij Chalkis op het eiland Evia(10-15 juni)
Relax is al vertrokken. Wij wachten op goede wind. Tegen 12 uur maken we voor vertrek gereed. Als we ankerop zijn hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit. Aan de wind zeilen we in noordoostelijke richting. Eerst gaan we maar 2 knopen. Al snel worden dat 3 en meer. Een hele tijd is de snelheid 6 tot 7 knopen.
Als we het eiland Hydra naderen lijkt de wind in te zakken. Maar nee, we kunnen nog steeds door zeilen. We zoeken pas een ankerplek als de wind op is of als de zon bijna onder gaat. Als we achter een groot jacht met helikopter op het dek (Boardwalk heet de boot) langs gezeild zijn draait de wind en komt uit het westen. Met een mooie snelheid zeilen we verder langs de noordkant van het eiland Hydra richting de zuidoostpunt van de Peleponnesos. Daar is een mooi baaitje, achter een eilandje, wat heel beschut lijkt. Het heet Nisis Gali. We gaan er ankeren. Er is niemand. Ook geen internet. Wel een paar wespen. Het is er prachtig! En ‘s nachts is het heel donker. Totdat de maan gaat schijnen.

In Nisis Gali is het de moeite waard om te snorkelen. Er zijn heel veel vissen en wel 10 verschillende soorten te zien. Van heel klein tot groot. Henk ziet een grote vis in het zand wroeten en daar komen allerlei andere vissen op af.
Als we zitten te ontbijten komt de eerste charter catamaran ankeren. De gasten gaan zwemmen en snorkelen. Een uur later gaan ze weer weg. Zo gaat het de hele dag door. Op een gegeven moment liggen er 6 catamarans.
Het is lastig om geen internet te hebben. Want zo hebben we ook geen weerbericht.
Maar het is een heerlijke en luie dag. We lezen beiden ons boek uit.
Het gaat nog even flink regenen, zodat het zout van de boot spoelt.
‘s Avonds vertrekt iedereen. Er komen nog 3 zeiljachten, die naast elkaar gaan liggen, met lijnen naar de wal. Ze hebben een feestje. Compleet met discolamp. De muziek is niet te hard. Het lijkt wel gezellig.

Om 7 uur zijn we al wakker. De zon schijnt en er is geen wind. We gaan zwemmen. Daarna bereiden we voor om te vertrekken. Omdat het over het open water wel lijkt te waaien. En dat is ook zo. Bovendien kunnen we weer internet ontvangen en het weerbericht bekijken.
Met grootzeil en genua zeilen we in noordoostelijke richting. We zien wel waar we uit komen.
We hebben op dit stuk richting Athene en omstreken weer te maken met grote scheepvaart. Dus het is opletten.
Helaas raakt de wind op. Als onze snelheid o knopen is geworden starten we 1 motor. Even later denkt Henk een vis of iets anders te hebben gevangen aan de lijn, die achter de boot hangt. Helaas is het geen vis, maar een stuk plastic.
Een uur later kunnen we weer zeilen.
Eerst gaat het maar met een snelheid van 2 knopen. Maar we komen vooruit. Ons doel wordt een paar keer bijgesteld.
Uiteindelijk gaan we ankeren in Ormos Legrena. Juist als we het grootzeil naar beneden doen komt een groep kleine dolfijnen spelen. Zo mooi!
Er lopen wat golven de baai in maar het hindert ons niet.

Met de dinghy gaan we de volgende dag op verkenning uit. Eerst naar het ondiepe haventje in onze baai, waar alleen motorbootjes liggen. Daarna naar de volgende baai, Sounion. We doen een drankje bij John en Deb op de Agapè. En wisselen ervaringen van de afgelopen weken uit.

Verder noordwaarts zeilen we tussen het vaste land en het eiland Makronisi door. Het kan daar flink waaien uit het noorden, en we moeten kruisen. Heel optimistisch beginnen we met grootzeil en genua. Al snel moet de genua ingerold en de fok uit. Even later is het 22 knopen schijnbare wind. Henk zet 2 reven in het grootzeil. Dat blijkt teveel. We gaan maar 3 tot 4 knopen. Nadat we bij het eiland overstag zijn gegaan kan er 1 rif uit. Dat doen we zeilend door het grootzeil helemaal naar bakboord te laten gaan. Dan zit de kraanlijn niet in de weg.
Het zeilt nu lekkerder. Er komt een Nederlandse vrachtboot ‘Olympic’ achter ons aan. Hij gaat naar Lavrion en toetert. We gaan overstag en dan kan hij gemakkelijk achter ons langs.
In een paar slagen zijn we Makronisi voorbij.
De wind trekt nog wat aan. We zijn blij met 1 rif.
We kruisen naar de eilandengroep west van het schiereiland Evia.
Om te ankeren tussen een paar eilanden, voor het eiland Khersonision. Prachtig is het daar! Turquoise blauw en helder water boven een zandbodem.
We gaan een wandeling maken over het eiland. Je kunt een rondje lopen dus dat doen we. Het pad gaat eerst omhoog tot ongeveer 100 meter, heel langzaam stijgend, en dan gaat het weer naar beneden. Ergens bovenaan horen we een generator. Die blijkt een watermaker in een gebouwtje aan te drijven.
Als we bijna beneden zijn komen we langs een kerkje.
We hebben al een paar keer een truck zien rijden met een laadbak. Hij stopt naast ons. De bestuurder spreekt ons vriendelijk aan. Hij vraagt of we weten dat het eiland privé terrein is. Nee, dat weten we niet. Op het strand mogen we komen maar niet verder. Oké, dan gaan we naar de boot. Wat we toch al van plan waren. We hebben wel het mooie rondje gelopen van 6,5 kilometer.

Er zwemmen veel visjes achter de boot als we in glad water, er is geen wind, gaan zwemmen.
We vertrekken vroeg, al voor 8 uur. Eerst een uur motoren. Dan is er wat wind uit het westen, later noordwesten. We kruisen richting het Evia kanaal oftewel de South Euboean Gulf.
Benieuwd of we vandaag tot Chalkis komen.
De wind helpt mee, juist als we het smalle stuk door zijn. Opeens komt de wind uit het noordoosten. En hij draait steeds meer naar het oosten. Een heel eind sturen we op wind, net binnen de 90 graden. Totdat onze koers teveel afwijkt. Dan gaan we recht voor de wind varen. Met grootzeil over de ene en genua over de andere kant. Voordat we bij de ingang naar het kanaal tot Chalkis zijn doen we het grootzeil naar beneden. Daarna gaan we op de fok verder. Tot voor de hoge brug. De laatste mijl motoren we naar de ankerplaats. Aan de noordkant van de baai, west van de brug.
Met de bijboot gaan we naar de kade die met rode verf beschilderd is. Dat is vlakbij het ticket office. Een vriendelijke, goed Engels sprekende dame helpt. We hoeven alleen de bootregistratie papieren te geven. Daarna mogen we € 35,65 betalen. Het bedrag is afhankelijk van de bootlengte.
Op marifoonkanaal 12 zullen we worden opgeroepen als de brug gaat draaien. We moeten vanaf 21 uur standby zijn. In het slechtste geval kan het tot 4 uur ‘s ochtends duren voordat we door de brug kunnen. De brugopening is afhankelijk van de stroming.
Alleen op zaterdag draait de brug niet en is het kantoor gesloten. Op zondag betaal je 175%.
We lopen een rondje en bedenken dat we zin hebben in een pita gyros. Heerlijk! Het is ons diner voor vandaag.
We zijn allebei moe en gaan 1,5 uur slapen. 2 marifoons staan aan. Vanaf half 12 zitten we buiten in de kuip te wachten.

Van de brugpassage bij Chalkis naar het eiland Skiathos (16-21 juni)
Wahoo wordt om kwart over 1 opgeroepen door Port Authority Chalkis. Om gereed te maken. Want de brug gaat draaien. Ze zullen weer oproepen als we er door mogen varen. Er gaat eerst een sleepboot, daarna een vrachtscheepje. Vervolgens een motorjacht, catamaran Tortuga, Wahoo en als laatste de Cor Leone.
We varen 3 mijl noordoostelijk van de brug, tot Nea Artakis. Daar ankeren we een eind zuid van de haven. En gaan lekker slapen.

De wind is ’s ochtends vroeg gedraaid en waait met 10 knopen uit het westen. We liggen aan lagerwal en dat is te merken aan de golven.
Er is een Lidl in Nea Artakis, 1,5 km lopen vanaf de haven. Henk brengt me naar de haven. Want het is hoog tijd om de voorraden aan te vullen. Ik loop een straatje om vanwege een zwarte hond, die luid blaffend met een auto mee rent. Daar heb ik het niet zo op.
Omdat de Lidl geen prei heeft ga ik daarna nog naar de My Market, er vlakbij.
Ik ben blij met m’n boodschappenkarretje. Hij zit helemaal vol.
Henk haalt me weer op uit de haven. Na het opruimen vertrekken we. Grootzeil met 1 rif en fok. Kruisend. De windrichting en sterkte variëren. Ons doel wordt een baaitje bij Larymna. Dat open is naar het noordoosten. Verder beschut. Een mooi ondiep baaitje. Er tegenover is een fabriek, die niet meer in gebruik is. Het is een oude nikkelijzer smelterij van Krupp.

We gunnen ons een dagje rust. Ik werk aan het verhaal van april. Henk heeft de foto’s klaar.
De Agapè van John en Deb komt naast ons ankeren. Zij zijn afgelopen nacht om kwart over 3 door de brug bij Chalkis gegaan.
We gaan een wandeling doen van bijna 10 km. Er  is veel te zien onderweg: mooie bloemen, sprinkhanen, boompjes met pistachenoten, en 2 landschildpadden. Om  ze beter te kunnen zien lopen we een stukje om. Helaas is er dan maar 1 meer.
Omdat het gaat regenen en we geen jas of paraplu bij ons hebben nemen we een kortere route. In totaal hebben we ruim 7 kilometer gelopen.

Regen! Ik word er wakker van. Een plensbui. Die spoelt de boot mooi schoon. Later regent het wat meer gestaag.  Het klaart ook weer op hoewel het grijs blijft.
Omdat er vandaag nog wat wind voorspeld wordt gaan we verder. De komende dagen zal het heel rustig zijn.
Als we net zeilen gaat het weer regenen. De regen stopt, de wind later ook. We motoren een stuk. Zien een paar trage dolfijnen langs zwemmen. Proberen een paar keer weer te zeilen, wat uiteindelijk lukt. Met een snelheid van ongeveer 3 knopen, wat terugzakt naar 1,5 knoop, kruisen we verder. Totdat we bij het meeuweneiland Atalandi uitkomen.
Er wonen alleen meeuwen en dat kun je goed horen.
We hebben we een rustige nacht. Er is geen wind.

We vertrekken vroeg. Alleen vanmorgen zal er wat wind zijn en we willen een stukje verder. Het liefst zeilend. Eerst een uurtje motoren en dan begint het te waaien. Wel uit de verkeerde richting zodat we moeten kruisen.
Een veerboot ligt op ramkoers.
Op het moment dat wij, om uit te wijken, overstag gegaan zijn wijkt de veerboot uit en moeten we nogmaals overstag.
Als we tot vlakbij het eiland Monolia gekruist zijn is de wind op. We gaan aan de oostkant ankeren en wachten op wind. Die wind komt een uur later, uit het oosten. Maar we vinden het zo’n mooie plek dat we blijven.
Het stroomt er tussen het eiland en Evia door, zodat we half op de wind en half in de stroom liggen. Ertegenin zwemmen lukt niet. Om af te koelen blijven we aan een lijn achter de boot hangen.
Er varen wat bootjes langs met toeristen. Ze leggen aan bij een ponton en gaan ook vrij snel weer weg. Het strandje staat vol met ligstoelen en er is een beach-bar. Daar gaan we om 5 uur naar toe. Ze hebben dan al afgesloten. Maar we kunnen wel wat te drinken krijgen, als we contant betalen. We verkennen de 2 paadjes die er op het eiland zijn. De ene gaat vanaf de bar naar het ponton. De andere naar een ruïne van een huis en een kerkje, aan de zuidkant van het onbewoonde eiland.

Er is wat wind, 5-6 knopen. We staan om 8 uur al op en vertrekken meteen. Anderhalf uur zeilt het lekker. Dan is de wind op en besluiten we naar de dichtstbijzijnde baai te motoren om te ankeren. Als we de baai Vathikelou binnenvaren waait het nog even en zeilen we met alleen grootzeil tot de noordkant. Het anker houdt bij de 2e poging.
Het is warm omdat er bijna geen wind is.
We zwemmen om af te koelen.
Henk wil het klusje kachelpijp kunnen doorstrepen. Er moet nog een stuk isolatiemateriaal ter plekke (dat is in de machinekamer) aan elkaar genaaid worden. Dat ga ik doen. Daarna bevestigt Henk nog wat isolatie om de koppelstukken. Meteen maar de kachel proberen, hoewel dat met een temperatuur van 30 graden echt niet nodig is.
Zwemmen helpt om af te koelen.

Als ik door de verrekijker naar het vaarwater buiten de baai kijk, zie ik golven. Daar is wind. Dus we gaan. Het wordt wel kruisen. Maar dat kunnen we. Vooral als het weinig waait en het water bijna vlak is.
Het wordt een prachtige zeildag!
Omdat Skiathos, een eiland van de noordelijke Sporaden, ons doel is en de wind op is om half 7 motoren we de laatste 7 mijlen.
We ankeren voor het strand, buiten het zwemgebied.
We zijn 10,5 uur onderweg geweest. De kortste weg was 31 mijl.

Een paar warme dagen bij Skiathos (21-23 juni)
Wahoo ligt op een mooie plek, waar ruimte is voor veel ankeraars. De boten liggen op ruime afstand van elkaar. De Calista, die in de winter 2021 op 2022 onze overbuurboot was in Marina di Ragusa, ligt er ook. Paul komt op de sup een praatje maken.
Omdat het warm is droogt de was snel.
De zijkanten van de wintertent worden in het net gelegd, geschrobd en gespoeld. Daarna kunnen ze worden opgeborgen tot komende winter.
We varen een paar keer met de bijboot naar de haven. 2 keer om boodschappen te doen. De 2e keer nemen we op de steekkar 50 liter diesel en 10 liter benzine mee. Plus in de boodschappentrolley diepvriesspullen.
Daarna gaan we nog een keer om  wat rond te lopen en een saganaki en pita gyros te eten.
We zien een parade langs komen met groepjes mensen in klederdracht, soms dansend op muziek.

Van Skiathos naar het eiland Alonissos (24-26 juni)
Na 3 nachten op dezelfde plek te hebben gelegen willen we allebei wel weer zeilen. Dus als er minstens 5 knopen wind is vertrekken we.
We hebben geen plan. Misschien naar het volgende eiland Skopelos. Maar als het nog lekker zeilt als we daar zijn gaan we verder.
We ankeren uiteindelijk in de baai Spartines van het eiland Alonissos.
Relax, van Tuula & Pekka, en Felizia, een Noorse zeilboot, liggen er ook.
Met de sup peddel ik er naar toe. Tuula nodigt ons uit om ‘s avonds om 7 uur pizza te komen eten, samen met de Noorse buren Astor en Laila. Daarom peddel ik ook naar hun toe om even kennis te maken.
Pekka heeft weer heerlijke pizza’s voorbereid. Ze gaan 1 voor 1 in de Cobb, die achterin de kuip staat. Als er 1 klaar is wordt hij in 6 stukken gesneden en daarna: smullen maar!
We hebben een gezellige avond met elkaar.

Fles overgooien! Een nieuw spel? Nee, gisteravond ben ik de waterfles vergeten op de Relax. Als zij vertrekken varen ze langs en gooien de fles naar me toe. Maar hij vliegt voorbij, over het net, in het water. Henk duikt het water in en haalt hem op.
Een nieuw klusje voor mij: de rits achter aan de bimini vast naaien met de hand. Gisteren ontdekten we dat het stiksel over een lengte van 2 meter los gegaan is. Het is meest door de zon vergaan.
We gaan wandelen met Astor en Laila. Een prachtige wandeling, die we uitbreiden naar het hoge dorpje Chora (met dank aan Laila van de Felizia voor het filmpje). Daar lopen we rond door de smalle straatjes met vriendelijke huizen. Veel restaurantjes en ze willen allemaal graag dat je op het terras komt zitten. Dat doen we uiteindelijk. Voor ijs en een drankje. 1 van ons ontdekt dat het al 8 uur is. Oeps, dan moeten we nu gaan, als we voor donker bij het strandje willen zijn waar de bijboot ligt. Even buiten Chora ziet Laila een bord met voetpad naar Patriti. Die nemen we, dan hoeven we niet langs de verkeersweg. Het blijkt een prachtig pad te zijn. En het is veel korter. Dus we zijn om 9 uur, net na zonsondergang, terug.
We zijn uitgenodigd voor spaghetti met saus op de Felizia. Wij brengen een salade in, die we snel even klaar maken. Er is niks mis met op een warme dag pas om 10 uur eten.

Eerst is het ‘s ochtends bewolkt en er is wind.
De Agapè komt in de baai ankeren en John en Deb komen koffiedrinken.
Felizia met de Noren vertrekt. We zwaaien.
Wij gaan ook en als wij ankerop zijn zien we verderop Relax varen.
Ik heb overleg met Tuula via Messenger.
Zij gaan ankeren bij Gerakas en morgen oversteken naar 1 van de 3 vingers van Chalkidiki, het vasteland oostelijk van Thessaloniki.
Wij kijken naar de weersvoorspelling en het lijkt een goede optie.
Met wisselende windsterkte en -richting zeilen en motoren we naar de baai bij Gerakas.
Na 2 pogingen waarbij het anker niet houdt door zeegras gaan we dichter naar het strand en ankeren achter Relax in 2,5 meter water.
We zwemmen om af te koelen. Want de zon is gaan schijnen en het is heet.
Ik maak macaroni met veel groenten en gyros. Pekka en Tuula komen eten. We zitten de hele avond in de kuip.
We checken nog een keer de windverwachting.
Morgen om 6 uur willen we vertrekken.

Van Alonissos naar Chalkidiki (27-30 juni)
Een half uur voordat de wekker afloopt zijn we allebei wakker. Dan ook maar opstaan en rustig voorbereiden om te vertrekken.
Vóór 6 uur varen we tegen de wind in de baai uit en hijsen meteen het grootzeil. Eenmaal in noordelijke richting gedraaid rollen we de genua uit. We zeilen. Omdat er de eerste uren wind zal zijn proberen we zo snel mogelijk te zeilen, dus niet helemaal scherp aan de wind.
We zijn tegelijk met de Relax vertrokken en we gaan ongeveer gelijk op.
Rond de middag stopt de wind ermee. We motoren in de goede richting, dat is noord, en koersen op de eerste vinger. Na een klein uur is er weer wind. We kunnen zeilen. Als de wind meer van achteren komt verwisselen we de genua voor de code zero. Een heel eind kunnen we net binnen de 90 graden sturen en maken we leuke snelheden bij weinig wind.
Intussen is op voorstel van Relax het doel gewijzigd. We gaan ankeren achter het eiland Papadia. Tegen de westkant van de middelvinger aan.
De code zero wordt ingerold, ruim voordat we er zijn, en de fok uitgerold.
We laten het grootzeil zakken, zeilend met alleen fok. Gaan dan heel rustig met de fok het laatste stukje doen.
We vinden een mooie grote zandspot. Het anker graaft goed in.
Relax ligt er al en nog 1 zeilboot. Maar die gaat al snel weg.
Het is er erg rustig. We genieten van de zonsondergang. Helaas verdwijnt de rode zon achter de bomen.

Heerlijk, een dag ‘rust’!
Eerst komen om 10 uur Pekka en Tuula koffiedrinken, en een stukje chocoladetaart eten.
Henk gaat de watermaker repareren. Die geeft de melding ‘prefilter vervangen’. Maar volgens hem is de pomp stuk. En ja hoor, hij vervangt de ….pomp door een nieuwe en …. de watermaker doet het weer!
Het is warm, dus moeten we geregeld even zwemmen.
Ik maak het naaiwerk af. De rest van de stiksteekjes om de rits weer vast te naaien aan de bimini.
Met Tuula ga ik de baai rond, elk op een supplank. Om te verkennen waar de bijboot vanavond kan liggen.
Om 6 uur halen we Pekka en Tuula op. We parkeren de bijboot bij het 1e strandje. Een paadje gaat naar de zandweg, die later overgaat in een verharde weg.
Het is 2,5 km lopen naar visrestaurant Panos. Het is er behoorlijk druk. We eten heerlijk!
Op de terugweg worden we in de schemering aangevallen door musquitos. We noemen ze in Groningen ‘neefjes’.
Gelukkig zijn ze niet op de boot. We zitten heerlijk nog een tijdje buiten.

Alweer om 10 uur koffie, nu aan boord van de Relax.
Waar zeilen we vandaag naar toe? Het idee is 5 mijl noordelijk, naar het oude Porto Karras.
Komt die donkere lucht dichterbij of gaat hij juist verder weg? Het is de hele ochtend al bewolkt. In de verte horen we gedonder. Een paar spetters vallen. Op Wahoo staan diverse ramen open. Even later lijkt het echt te gaan regenen. We gaan snel terug. Dat is maar goed ook. Als de ramen dicht zijn begint het harder te regenen en even later plenst het. De boot spoelt mooi schoon zo.
Als het droog is vertrekken we. We starten met de fok. Voorbij het eiland gijpen we. Voor ons zit alweer een donkere lucht die dichterbij komt. Ik heb nog snel de rits van het raampje voor de bimini dicht geritst. Vanwege de warmte hadden we die eergisteren geopend.
En ja hoor, even later regent het en komt de wind van voren. Fok ingerold en met de motor verder, nog 2,5 mijl. Het gaat steeds harder regenen en als we ankeren plenst het.
Het anker valt in zand en houdt meteen. Omdat we allebei al kletsnat zijn gaan we maar zwemmen. In de plenzende regen.
Verder hebben we een rustige dag.

De laatste dag van juni is alweer een warme dag. Er komen verscheidene boten ankeren. Ze gaan bijna allemaal weer weg na een paar uur.
Vandaag is schoonmaak dag, soppen en dweilen en de was doen. Af en toe is dat nodig.
Omdat het vrijdag is hebben we happy hour samen met Pekka en Tuula aan boord van Wahoo.
Snackjes, frietjes en salade.