De hele maand juli trekken we op met onze Finse vrienden Pekka en Tuula en hun zeilboot Relax.
Het is gezellig en we eten geregeld bij elkaar.
De eerste helft van de maand trekken we rond de middelste vinger van Chalkidiki (of Halkidiki). In de 2e helft van de maand maken we de oversteek naar het eiland Limnos en vandaar naar het eiland Lesbos. Daar vieren we mijn verjaardag.
We varen de helft minder mijlen dan in juni, 250 slechts. Er heerst een hittegolf en op diverse plaatsen in Griekenland zijn bosbranden. Gelukkig niet bij ons in de buurt. En ook met de hitte valt het bij ons mee. 37 graden is wel het maximum.
Omdat het zo heet is wandelen we deze maand bijna niet, maar zwemmen we veel.
We hebben ontdekt dat het erg leuk is om in het water een spel te doen: Overgooien met een bal en een frisbee. We doen dat ’s ochtends na 9 uur 20 minuten lang met z’n vieren. Ergens tussen beide boten in. Het is een goede oefening voor verschillende spieren. En meer uitdagend dan rondjes zwemmen om de boot.

Aan de westkant van de middelvinger van Halkidiki (1-6 juli)
Dát gaat snel! 3 mijlen (5,6 km) in 8 minuten, dat is 42 km/uur. Met z’n vieren in de dinghy op volle snelheid van onze ankerplek bij Porto Karras naar het onbewoonde eiland Kelifos. Er wonen wél heel veel meeuwen! En er staat een piep klein kerkje. We varen het eiland rond, dat bestaat uit een bijzonder rots landschap.
Als we terug zijn wachten we op wat wind uit het zuiden. We zeilen met alleen de code zero in de richting van Nikiti.
We ankeren in de baai bij Kastri beach, die redelijk beschut is bij zuidenwind.
Als de Formule 1 is afgelopen gaan we ankerop. Met alleen de fok zeilen we 2 mijlen naar het noorden, naar Nikiti. Felizia, met de Noren Astor en Laila, zeilt met ons op. Ze wilden bij ons gaan ankeren maar pasten hun plan aan. Zij kunnen sneller want ze hebben grootzeil en spinnaker.
Ankeren is lastig, want er is veel zeegras op de bodem. Bij de 3e poging houdt het anker en zit hij ook goed ingegraven. Dat zie ik als ik er naar toe snorkel.
Omdat ik geen zin heb in koken en wel in een pita gyros, stel ik voor om die te gaan eten in Nikiti. Pekka &Tuula en Astor & Laila gaan ook mee. Ze zeiden meteen ja toen ik ze vroeg.
Nikiti is een toeristisch plaatsje, er zijn heel veel terrassen langs het water en de meeste zijn goed bezet. Wij gaan naar Gyromania. De referenties zijn op Google Maps goed. We eten er lekker, maar niet zo goed als in Pylos.

Met feesthoedjes op en op toetertjes blazend varen we met z’n vieren naar de Felizia. Astor is jarig vandaag. We zingen ‘happy birthday’ en gaan dan naar de wal. 

Tuula heeft een auto gehuurd om naar Thessaloniki te gaan. Voor een nieuwe supplank. Ik mag meerijden om iets te regelen in Thessalomiki. In Pylos hebben we een Griekse simkaart gekocht van Cosmote. Alle data is op en het lukt niet om online nieuwe data te kopen. Want omdat de data op is én er geen saldo meer is lukt het niet om verbinding met de bank of creditcard te maken. En dat kan alleen via de Cosmote simkaart. Nu ga ik in Thessaloniki met de Cosmote simkaart naar een Cosmote winkel. Pekka en Tuula zetten me af bij een heel groot winkelcentrum, ‘Cosmos’. Het duurt even voordat ik de Germanos/Cosmote winkel heb gevonden. En dan paniek! Mijn portemonnee zit niet in de tas. Ben ik die vergeten op Wahoo? Ik wil al bijna Henk bellen. Maar bedenk opeens dat ik hem al gebruikt heb toen ik de benzine betaalde.
Ik bel Tuula en Pekka gaat meteen in de auto kijken. Gelukkig, daar ligt hij! Als ze klaar zijn komen ze naar het winkelcentrum, waar we eerst wat drinken. Daarna regel ik 2 maanden onbeperkt internet in Griekenland voor € 25, op de simkaart van Cosmote, die wel al hebben.
Terug in Nikiti haalt Henk ons weer op.
Er komt een bericht van Laila, of we vanwege Astor’s verjaardag, mee uit eten gaan vanavond. Ja, dat doen we. Pekka en Tuula gaan ook mee. We eten lekker en het is gezellig.
Juist voordat de grote oranje maan verschijnt boven de heuvel zijn we terug.

Pekka en Tuula wachten op een groot pakket met onderdelen voor een koelkast en vriezer.
Het zal afgeleverd worden bij de jachthaven van Nikiti. Als het gebracht is controleren ze meteen of alles er in zit. Helaas, de koelplaat voor de vriezer is er niet bij. Henk helpt Pekka op het laatst met installeren van de compressor voor de koelkast.
We eten daardoor pas heel laat.

Omdat we niet meer bij Nikiti op een pakket hoeven wachten zeilen we naar het zuiden. Naar de baai bij Porto Koufos. Ondanks, of dankzij, dat we moeten kruisen hebben we een heerlijke zeiltocht.
Het anker valt in zand op 10 meter diepte. Na achteruitvaren met 30 m ketting is de diepte maar 3 meter meer. We gaan snorkelen. Er is veel vis te zien, klein en groot.
We gaan verder met het schoonmaken van het onderwaterschip, maar krijgen het net niet af.

Perikelen met de ankerlier(7-19 juli)
Het schoonmaken van de rompen maken we af. Nu moeten alleen de kielen, roeren en saildrives nog. Dat gaan we met duikuitrusting aan een andere keer doen.
Daarna is ons zeildoel een baai aan de oostkant van de middelvinger.
Het meeste is voor de wind en het waait maar een paar knopen. Toch kunnen we het hele eind naar de hippiebaai zeilen. Zo noemen we de baai bij Kalamitsi met aan het einde een naaktstrand. Er staan diverse tenten met overkappingen, gemaakt voor schaduw. Er lijken ‘vaste bewoners’ te zijn.
Het anker gaat in zand en houdt meteen. Maar vlak achter de boot is een rots onderwater, ongeveer 1,5 meter diep.
Dat vinden we te krap voor als het water een beetje zakt (er is hier toch zo’n 30 cm tij verschil) en er golven zijn. De ketting wordt een stukje omhoog gedraaid. Tenminste, dat is de bedoeling. De motor van de lier werkt wel maar de as draait niet mee. Kapotte ankerlier! Met de handbediening halen we de ketting een stukje omhoog. De bridle moet er eerst af en verder naar beneden weer aangehaakt worden.Nu liggen we ver genoeg van de onderwaterrots af.
Nadenken over wat te doen. Herstellen lukt hier niet zo één, twee, drie. En dan nog moeten we onderdelen hebben. Het beste is een nieuwe ankerlier bestellen en de kapotte komende winter proberen te repareren, zodat we daarna dan een reserve ankerlier hebben. We overleggen met Pekka en Tuula. Zij liggen naast ons en willen graag helpen.
Het is vrijdag en happy hour en heel gezellig.

Het snorkelen in deze baai is prachtig. Veel soorten vis en een bijzonder onderwaterlandschap.
Onverwacht krijgen we bezoek van Rick en Barbara. Van de Amerikaanse catamaran Far Out. Ze komen met hun bijboot van de meer westelijk gelegen baai. Barbara heeft Nederlandse voorouders. Rick en Barbara hebben een interessant verhaal over hun bedrijf, dat voortgezet wordt door zoon en kleinzoon. Ze ontwerpen en slaan munten van allerlei metalen, ook zilver of goud, en hebben daarvoor een indrukwekkend groot nostalgisch apparaat gebouwd, gebaseerd op een ontwerp van ‘da Vinci’, zoals lang geleden werd gebruikt. Op hun website staat een filmpje hoe ze dat hebben opgetuigd. Prachtig.
Rick maakt voor ons een extra lijn aan het anker om het anker morgen gemakkelijker zonder ankerlier omhoog te kunnen halen. Hij duikt zonder problemen naar 9 meter diepte met alleen snorkel. Biopreen is totaal vreemd voor hem in tegenstelling tot Henk. Respect voor Rick.

Henk heeft de website van mei bijna klaar en opeens is het hele verhaal weg. Nadat hij 1 foto probeerde te verwijderen. Dat is balen!
Met Pekka en Tuula wandelen we aan het begin van de avond naar de beide stranden, westelijk van onze baai. Kalamitsi heet het dorpje, met een supermarkt, een camping en veel restaurantjes.
Het 2e strand is heel groot, maar privé, alleen voor clubleden of zo en daar mag je niet komen.

Pekka en Tuula komen helpen het anker op te halen. Ik zorg dat de ketting goed in de ankerbak komt. Het is snel klaar en dan vertrekken we. Naar Vourvourou. Dat spreek je uit als Voer-voe-roe.
Bij het dorpje is een grote en beschutte baai. We proberen daar een adres te regelen om een nieuwe ankerlier naar toe te laten sturen.
Na eerst tegen de wind in motoren kan de genua uitgerold worden. Later is het ruimere wind en doen we de code zero. We hebben een heerlijke zeiltocht. Het ankeren daarna gaat goed. Hoewel ik het moeilijk vind om op tijd de schijf weer vast te draaien, zodat er niet teveel ketting gegeven wordt.
Gelukkig houdt het anker meteen. Pekka is met duikbril en snorkel in het water en controleert of het anker is ingegraven. Ja, er is niets meer van te zien. De bodem bestaat uit mud.
We gaan met z’n vieren met de bijboot naar Vourvourou, aan de overkant.
Bij restaurant Garlic vraag ik of we het adres mogen gebruiken om een pakket naar toe te sturen. De eigenaar vraagt om wat voor pakket het gaat. Als ik zeg ‘ankerlier’ is het meteen goed.
We verkennen het dorp een beetje en doen daarna een drankje bij Garlic.
De ankerlier bestel ik bij SVB in Duitsland. Daar is hij 200 euro goedkoper dan in Griekenland.
We  moeten er ruim een week op wachten. Tot 18 juli.
Maar dat is niet erg. We liggen in een prachtige baai, die naar alle kanten beschut is.
De tweede en tevens laatste keer, dat we wandelen deze maand, is als we het eiland verkennen. We liggen geankerd aan de zuidkant. Er is een drijvende steiger, waar we de bijboot kunnen vastmaken.
Samen met Pekka en Tuula lopen we via een pad midden over het eiland  naar het noorden. Langs de 1e baai naar de volgende. Via wat klimmen over rotsen naar de 3e baai. Daar doen we onze kleren uit en gaan zwemmen. Om af te koelen, want het is een hete dag.
We doen deze wachtdagen allerlei leuke dingen:
  – Jeu de boules op het strand. Het is meer dan een jaar geleden dat we het gespeeld hebben, maar we kunnen het nog en weten ook de spelregels nog.
  – Suppen om de oostelijker gelegen baaien te verkennen.
  – Overgooien met frisbee en bal.
  – Geregeld samen eten, afwisselend op Relax of Wahoo. en 2 keer bij restaurant Garlic.
  – Toer met de bijboot rond het eiland. Door de Blue Lagoon, die echt blauw is. En die tussen het grote eiland en een klein eilandje in ligt. Heel veel motorbootjes zijn er geankerd. Daarna verkennen we alle baaien van het eiland. Er zijn veel strandjes. En het is er mooi groen.

Klusjes zijn er ook
De pomp van de watergekoelde vriezer pompt niet meer. Henk demonteert hem.
Een ventilator boven de compressor van de vriezer zorgt ervoor dat de temperatuur niet teveel stijgt. En dan hebben we een luchtgekoelde vriezer in plaats van een watergekoelde. De aanvoer en afvoerleiding van het water zijn afgedopt. Zodat de koelkast wel kan blijven werken.
Henk haalt het pompgedeelte van de pomp van de vriezer uit elkaar en maakt alles schoon. Alles weer in elkaar en testen in een bak met water. Hij doet het. Er komt flink wat water uit. Helaas werkt hij na het installeren op z’n plek niet meer. Dus hij moet er weer uit. Henk haalt de pomp weer uit elkaar maar nu het elektrische deel. Daar komt heel veel zwartsel uit. Koolstof van de koolborstels. Henk is helemaal zwart op z’n benen en buik. In het zoute water met wat zeep er op krijgt hij het er af.
Hij maakt de pomp plus onderdelen schoon. Zet hem in elkaar. Test hem. Lijkt goed. Daarna installeert hij hem weer. Hij doet het en er gaat ruim voldoende water door!

De kielen, roeren, saildrives en schroeven worden na 2,5 maand opnieuw schoongemaakt door Henk, met z’n duikuitrusting gaat hij onder water. Ik heb het ook geprobeerd, maar voel me niet comfortabel onder water. En ik krijg last van mijn oren. Het is te lang geleden dat ik gedoken heb.
De anodes op de schroeven en saildrives worden vervangen, voor zover dat lukt. 1 anode is nog goed genoeg. 1 wil niet eraf en kan nog wel een tijdje mee.

De Raspberry Pi doet het niet meer. Dus geeft Wahoo geen gegevens meer door aan MarineTraffic, Vesselfinder en Windy.
Het duurt een aantal dagen voordat blijkt, dat de voeding kapot is. De RaspBerry heeft 5Volt nodig en daarvoor hebben we afgelopen winter in China een goedkope DC-DC convertor gekocht om ons voltage van 24V om te zetten naar 5 Volt. Blijkbaar te goedkoop. Tot de winter doen we het met een noodoplossing. Het werkt weer.

En dan is het dinsdag 18 juli, komt de ankerlier wel of niet?
Hopelijk komt onze ankerlier vandaag. Maar de laatste update van de tracking is 17-7-2023 7.13 AM Athene. En die is gisteren niet meer veranderd en vanmorgen ook niet.
Pekka en Tuula hebben gisteren een nieuwe schroef besteld voor de buitenboordmotor. Die komt vandaag al. We gaan ‘s middags met hen mee naar restaurant Garlic om hem op te halen. Ons pakket is er helaas nog niet.
Om 8 uur gaan we weer naar Garlic voor het avondeten. De eigenaar komt ons enthousiast tegemoet en zegt dat er een pakket voor ons is. We zijn blij verrast. Want we hebben nog geen update van UPS gehad. We gaan eerst hamburgers eten. Henk een dubbele.
Daarna halen Henk en Pekka de steekkar uit de bijboot. De doos weegt bijna 30 kilo. Te zwaar en te onhandig om te dragen.

Pekka komt de volgende dag helpen bij het losmaken van de oude ankerlier.
Het valt wat tegen, want hij zit behoorlijk vast. Maar samen krijgen ze hem los en daarna wordt de nieuwe geïnstalleerd. Nadat de hele ketting uit de ankerbak gehaald is en over de ladder gelegd.
Want de ketting moet van boven af door een gat in de nieuwe ankerlier.
Omdat het gebruikte deel van de ketting erg vies is spoel ik die met water. Maar het vieze water stroomt over de opgerolde genua, die in het net onder de ladder ligt.
Dus ik stop met spoelen en maak de grijze rand van het zeil schoon met een doek. Dan ankerlier testen. Loopt als een zonnetje.
We besluiten om ankerop te gaan en 2 mijlen noordelijker aan de oostkant van het eilandje Nisis Peristéri te gaan ankeren.
Het anker ophalen gaat met deze nieuwe lier nog slechter dan met de oude. Ik moet de ketting naar binnen trekken, want hij loopt niet mooi over de gipsy (dat is de schijf met holtes voor de schalmen van de ketting). De ketting is erg roestig. Hij spettert bij het ophalen nog meer dan voorheen. Ik zit onder de vieze vlekken. Die er wel weer af te wassen zijn.
We gaan ons reserve anker gebruiken met een lijn eraan. Dan kunnen we de ketting van het hoofdanker omkeren. Het gedeelte dat altijd in de ankerbak blijft is veel beter. In totaal hebben we 85 meter ketting, waarvan de eerste 30 meter het meest gebruikt worden. Het gedeelte tussen 25 en 15 meter gaat het moeilijkst over de gipsy.
We ankeren 2 keer bij het eilandje. De eerste keer houdt het anker niet omdat hij in zeegras ligt.
De harp waarmee de ketting aan het anker zit moet doorgezaagd worden. De nieuwe harp past met behulp van een hamer door de harp die nog aan het anker zit.
Nu kan het oude uiteinde van de ketting in de ankerbak vastgemaakt worden. Ik spoel de ketting van binnen uit terwijl Pekka en Henk buiten zorgen dat hij in de ankerbak gaat.
Als het ‘s avonds rustig is omdat de meeste dag bootjes weg zijn, gaan we het reserve anker ophalen. Daarna ons hoofd anker er in. Hij houdt meteen.

Nog een paar dagen bij de ‘vingers’ (20-23 juli)
Rond 12 uur vertrekken we met bestemming eiland aan de overkant bij de 3e vinger, Nisis Parthénos.
We hijsen eerst de opgerolde genua.
Wat gaat het anker ophalen goed! Veel beter nu de ketting omgedraaid is! Ik vind het weer leuk. En ik word niet meer vies.
Na het uitrollen van de genua blijkt, dat het zeil gisteren aan 2 kanten bij de schoothoek erg vies geworden is. Ik probeer het eerst met een sop-doek weg te vegen. Daarna borstel ik het vieze deel met een Biotex sopje. Laat het even intrekken en spoel het af met water. De meeste viezigheid is er nu af.
Wat zeilen we lekker. Het is aan de wind, die uit een steeds gunstiger richting waait.
Vlak voor de ingang laten we het grootzeil zakken en rollen de fok in.
Het is heel goed te zien waar het ondiep is en ook waar het diep genoeg is.
We ankeren in Nisis Parthénos in 2,3 m water.
Bij het snorkelen blijkt, dat ons anker precies op de rand van zand en zeegras ligt, met de punt onder het zeegras. Het zal een rustige nacht worden dus we laten het zo.
Met Tuula ga ik suppen naar de volgende baai. Die lijkt erg ondiep en is open naar het zuiden. Het stroomt er, we moeten ertegen in. En ook tegen de wind in, die 10-12 knopen sterk is. Het kost wat spierkracht.
De baai waar we zijn is bij een druk strand. Niet een favoriete plek voor ons.
Morgen willen we weer naar de hippie baai met naaktstrand bij Kalamitsi. Dat is dan ook ons vertrekpunt voor Limnos. De zuidkant van de derde vinger zou handiger zijn geweest maar die derde vinger is me toch een vinger. Bijna de hele vinger is verboden gebied voor vrouwen en mannen mogen er alleen bij uitzondering komen. Boten moeten 500 meter bij de kust vandaan blijven. Ja, en dan kiezen we toch maar voor de middelvinger als uitvalsbasis naar het oosten. Athos en de berg Athos zijn voor de monniken en voor niemand anders!
We zeilen naar Kalamitsi Beach met wisselende windrichtingen en -sterktes. De zon schijnt wel stabiel.
We liggen er 3 nachten. Het is prachtig om er te snorkelen. Omdat het zulk warm weer is heb ik erwtensoep gemaakt. In het Fins heet dat ‘hernekeitto’. We eten het een dag later, omdat het eerst moet ‘intrekken’. En we smullen er alle 4 van.

Van Kalamitsi naar Limnos (24-26 juli)
De oversteek naar Limnos is 50 mijlen. Maar omdat het eerst aan de wind is gaan we niet helemaal in de goede richting. Later krimpt de wind van zuidoost naar noordoost. Zo komen we toch met een omweg goed uit bij de baai Platy. Geheel volgens planning. Voordat we er zijn, zien we het zeilend cruiseschip Club Med 2 met 5 masten, dat voor anker ligt. Als we geankerd zijn, vaart hij weg, met 5 zeilen op.
Ormos Platy is een mooie ruime baai. Als de zon ondergaat zien we er naast in de verte de berg Athos, die ruim 2000 meter hoog is.

Dinsdag is tegenwoordig voor ons boodschappendag. We gaan met z’n vieren met onze bijboot 3 mijlen verderop, naar Myrina, om boodschappen te doen bij supermarkt Masoutis.

Woensdag is de wind zuidoost en zal later zuid worden.
Met grootzeil en fok zeilen we de baai uit. Daarna eerst een slag naar het zuidwesten.
We willen naar een baai die beschut is tegen zuidelijke wind én noordwest. Want vannacht draait de wind naar het noordwesten.
2,5 mijl voordat we de bocht om kunnen naar het noorden is de wind op. We draaien de fok in en motoren. Vlak voor de hoek begint het weer te waaien. We rollen de fok weer uit. Het gaat steeds harder waaien. De wind komt nu van achteren. We racen met 7-11 knopen de grote baai in. Doen het grootzeil naar beneden voordat we de ankerbaai Ormos Vourlidhia in varen.
Daar is het zoeken naar een zandspot tussen het zeegras. Het lukt in 1 keer. Snorkelend controleren we het anker. Het is goed ingegraven, op de rand van zand en zeegras.
Het is steeds harder gaan waaien. 28 knopen zit in de uitschieters. Deze wind was niet voorspeld. Henk z’n verklaring is, dat het een zeewind is. Omdat het land is opgewarmd en de warme lucht opstijgt, wordt het gat opgevuld met wind van zee. Terwijl de heersende wind al zuid was zodat ze elkaar versterken. Het is vandaag 32 graden geworden.

Van Limnos naar Lesbos (27-31 juli)
Om 7 uur gaan we eerst nog zwemmen. Daarna vertrekken we naar Lesbos. Een afstand van 60 mijlen. Met grootzeil en genua.
Het is een zeer afwisselende en enerverende zeildag. Met veranderende windrichtingen en windsterktes. Die verschillen van de voorspelde wind.
De laatste 19 mijlen doen we heel snel, in 2 uur. Met code-zero plus grootzeil en opeens veel wind. Net niet recht van achteren. Onze maximumsnelheid is 16,7 knopen. Met een noodgang langs Lesbos!
Tuula belt en  vraagt of we de marifoon aan hebben staan want we worden opgeroepen.  Nou, we hadden onze handmarifoon aan maar die gaf allemaal gekraak en daarom hadden we die uitgedaan. Nu de ‘echte’ marifoon maar aan. En dan vraagt Houkje via de Marifoon ‘Who is calling Wahoo?’ Na enige tijd antwoord, het is de Erge, een koopvaardijschip. De Erge vraagt ons een beetje naar stuurboord te gaan zodat hij zijn weg kan vervolgen. Wij antwoorden dat we dat zullen doen en gaan 10 graden naar stuurboord. Vreemd dat ie ons opriep want hij ging ruimschoots voor ons langs. Kijk maar naar dit filmpje.
We ankeren in de mooie baai Kathaki met een lang strand, aan de zuidkant van Lesbos. Met beschutting naar west, noord, en oost.
Een mooie omgeving met glooiende heuvels, niet heel hoog.
Henk heeft het koud en doet wollen sokken aan. Het is máár 27 graden. Maximum was 29 graden vandaag.

Het was vannacht lekker koel, 23 graden.
De wind komt uit het zuidoosten en er lopen golven de baai binnen.
We vertrekken naar een baai, 8 mijl verder. Zeilen lukt niet omdat de windrichting en de windsterkte teveel variëren. Via een redelijk smalle, maar betonde geul varen we een grote binnenzee in.
We ankeren voor Apothikes, een lieflijk gehuchtje. Daar blijven we 4 nachten, tot na mijn verjaardag.
Bij de taverna ontmoeten we Oostenrijkers, die graag met hun zeilboot bij  Lesbos komen in het hoogseizoen, omdat het er lekker rustig is. Geen charterschepen.
Die ervaring van rust en weinig tot geen charterschepen hebben wij tot nu toe ook bij de 3 vingers van Chalkidiki en Limnos.
We ontmoeten ook Peter, die alleen zeilt op een Noorse zeilboot. Hij eet een keer mee op Relax en op Wahoo. En doet ook mee met jeu de boules op het strand.
In de middag en begin van de avond waait het steeds hard. ‘s Nachts is het rustig. De temperatuur loopt op tot 32 graden, het water is 29 graden.

Op de laatste dag van de maand ben ik jarig. Het is mooi weer en het wordt 33 graden.
Peter, Pekka en Tuula komen zwemmend aan voor koffie en chocoladetaart. Ze zingen ‘happy birthday’ voor me.
Gedurende de dag komen er veel appjes binnen en een paar telefoontjes. Ik voel me echt jarig.
‘s Avonds gaan we met z’n 5-en uit eten bij de plaatselijke taverna. Er is geen menu. De serveerster noemt een aantal gerechten op. We kiezen Griekse salade, gehaktballetjes in tomatensaus met frietjes, tatziki, brood, frietjes, sardientjes en 3 saganaki’s. Alles om te delen, behalve 1 saganaki is voor Henk, omdat hij die zo lekker vindt. Tuula en ik nemen een ijsje na.
Daarna nog koffie met door mij gemaakte chocoladetaart op Wahoo.
En dan is de dag om. En ook de maand juli.