Oktober is onze laatste zeilmaand van het seizoen 2022. We blijven rond Malta en Gozo en krijgen in de herfstvakantie bezoek van 2 kleinzoons plus vriendin van de oudste. Aan het einde van de maand gaan we naar onze winterhaven in Licata.

1 oktober
Ons zeilersleven is voor een groot deel afhankelijk van de wind. Elke dag weer kijken we naar de voorspellingen van wind, golven en deining. Vooral het laatste is belangrijk als we geankerd zijn. Dan willen we de deining niet dwars hebben als die hoger is dan een kwart meter.
Vandaag gaan we met de noordwesten wind mee en een meter deining tegen uit het zuidoosten van Paradise bay naar Marsaxlokk. Alleen de genua rollen we uit.
We ankeren bij Marsaxlokk op ongeveer dezelfde plek als 3 dagen geleden.
Er is een groepje lasers aan het zeilen, onder begeleiding van een instructeur. Soms komen ze vlak langs Wahoo, maar ze gaan op tijd overstag.
Aan de oostkant van de baai is een wedstrijd bezig van 5 bestuurbare zeilbootjes. Ze doen meerdere manches. Voor de start wordt hardop afgeteld. Het is een mooi gezicht.
Een zwemmend paard met berijder komt vanaf de westkant bij de werf een eindje de baai in, keert om en gaat terug. We hebben dat vorig jaar ook een paar keer gezien.

2 oktober
Vannacht was er minder wind dan voorspeld. We hebben heerlijk geslapen. We worden gewekt door het gejank van kleine model racebootjes.
We bezoeken de beroemde vismarkt (op zondagmorgen) in Marsaxlokk. Maar na 12 uur daar aankomen is echt te laat. Ze zijn al aan het opruimen. De rest van de markt, groente en van alles, stopt om 2 uur.
Eind van de middag gaan we ankerop. Naar een baai aan de oostkant van Malta, Il Hofra i Kbira. We ankeren in 6 meter water. Het is elke keer weer opletten dat het anker in zand terecht komt en niet in zeegras.

4 oktober
Na een mooie zonnige maandag is het vannacht oostenwind geworden. Dat betekent dat we aan lagerwal liggen. Beschermd door een uit stekende landtong. Dus we hebben geen last van golven. Omdat het een aantal dagen oostelijke wind zal blijven gaan we naar de westkant van Malta. Voor de wind zeilend met alleen de fok.
We ankeren aan de noordkant van Gnejna bay. Een fascinerende omgeving. Zowel onder, als boven water. Onder water is een nogal gevarieerd landschap met heuvels en dalen. Stukken met zand, met zeegras en rotsen. Ons anker ligt in zand, is niet ver ingegraven en de steel steekt omhoog. Als hij los raakt blijft hij haken achter een rotsrand. Geen probleem zolang het rustig weer is.
Aan 3 kanten om ons heen rijzen hoge steile wanden op, deels kaal, deels licht begroeid. Het daagt uit voor een wandeling. En dat is genieten. Wel klimmen en klauteren. De uitzichten zijn prachtig. We lopen langs en door diverse grotten. De terugweg doen we via een pad met haarspeldbochten. Sommige mensen zien we afdalen langs een heel steil zanderig pad.
Terug in de bijboot maken we nog een uitstapje naar het restaurantje Grill & Chill aan de zuidkant van de baai. Voor een biertje en een ijsje. In de schemering varen we terug naar Wahoo.

5 oktober
We blijven vandaag. Als we gaan zwemmen komen er vanaf het noord strandje 2 groepen militairen aan. Ze zwemmen met hun bepakking. Die ze op de rug zwemmend met zich mee trekken. Ze gaan de baai uit, rechtsom naar het noorden. Een politieboot is standby. Helaas heb ik geen foto gemaakt. Maar onze onvermoeibare boordcamera’s hebben wel een deel vastgelegd. Zie hier maar.
Het is half bewolkt en 27 graden. Hetzelfde weerbeeld als de afgelopen dagen.
De leidingen van koelkast en vriezer worden gespoeld met zoutzuur. En dat blijkt nodig. Er komt veel rommel uit. Als het klaar is stroomt het zeewater er weer goed door. We kunnen dat nu weer goed horen bij het wasbakje in de badkamer aan stuurboord.
Zoals tegenwoordig dagelijks moet de motor aan om een uur stroom te draaien. We laden dan een uur lang met ongeveer 100 Ampères bij 24 Volt.

6 oktober
Het is warm, 28 graden. Het doel van onze wandeling is Mgarr. Vanaf de bijboot eerst 40 meter omhoog naar de toren genaamd Torri Ta Lippaija. Via een zandpad en later een verharde weg komen we langs Castello Zamittello.
In het dorp Mgarr, dat hoog ligt, doen we een paar boodschappen bij de ruim gesorteerde supermarkt. We passeren een mooie grote kerk met een lange naam: Parish Church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary into Heaven.
Het langste deel van de wandeling gaat over verharde wegen en door een gebied met akkertjes en kassen. Het is het meest groene deel van Malta, dat we tot nu toe gezien hebben.
Het laatste stuk  is onverhard en lijkt een riviertje, dat droog staat.
Bij het beach restaurant genieten we van welverdiend bier, ijs en cappucino.

7 oktober
Eén, nee twee kwallen bij de boot. Als we toch gaan zwemmen met duikbril en snorkel om ze beter te kunnen zien en te ontwijken spotten we meer dan 10. Het zijn van die paarse kwallen, met tentakels. Henk wordt nog even gepakt op z’n schouder. Een kokend hete washand er op helpt.
Er is wat oostelijke wind, zodat we met alleen de genua naar Dwejra bay aan de westkant van Gozo, kunnen zeilen.
Nadat we geankerd zijn gaan we snorkelen. Om kwallen beter te kunnen zien. Gelukkig zijn die hier niet. Wel een school grote vissen met een gele staart. Het blijken yellowtale barracuda’s te zijn.

Helaas zien we de volgende ochtend bij het snorkelen de barracuda’s niet meer. Verder is er ook weinig leven te zien. De bodem van de baai is grotendeels bedekt met zeegras. Hier en daar een kale plek, wat geen zand lijkt. Bij ankeren is het dus een kwestie van het anker laten zakken en er niet te hard aan trekken. Want de kans dat hij in zand terecht komt is minimaal.
Ons plan is hier vandaag te blijven en vanmiddag te gaan wandelen. Maar gedurende de dag draait de wind meer naar het westen en loopt er deining de baai binnen. Dat lijkt ons vannacht niet lekker. Dus gaan we ankerop. Met alleen genua zeilen we naar de noordkant van Gozo. We zeilen een catamaran voorbij, die grootzeil en fok heeft.
We ankeren in de baai Ir Ramla, 7 mijl vanaf Dwejra bay.

9 oktober
Vandaag blijven we. Overdag komen er veel motorboten ankeren. Die gaan allemaal weg voordat het donker is. Van wandelen komt niets meer. Henk is met de Hookah (kleine compressor) aan het prutsen. Henk: “Een Amerikaans product samengesteld uit Chinese rommel. Achter één van de vier koolborstels zat een veer, die niet veerde, waardoor de koolborstel geen contact maakte met de collector”. Hij heeft hem weer in elkaar gezet. Maar moet hem weer uit elkaar halen want er is een veerring over, die rond de as had gemoeten. Als de Hookah weer open geschroefd is ziet Henk per ongeluk dat er een RVS sluitring tussen de stator en de rotor. Henk weet hem er uit te krijgen. Het is een totaal andere dan de sluitringen van de motor. Gekke Chinezen.
De volle maan komt op, net boven de rots uit. Prachtig!

10 oktober
Het is bewolkt en het waait uit het zuiden. Er hangt een dreigende lucht. Het gaat weerlichten, in de verte. De donkere lucht trekt langzaam naar het noordoosten. Maar de wind neemt toe en komt uit noordelijke richtingen. Het duurt maar even of er lopen al flinke golven de baai binnen. We waren van plan te gaan wandelen maar doen dat toch maar niet. Het lijkt ons beter te vertrekken. Het is bezeild naar Mellieha bay met deze noordelijke wind.
We zijn nog maar net ankerop of het begint te regenen. Even later plenst het en is alles grijs. Het zicht rondom is nihil. Wel is er genoeg wind. Dus we rollen de fok uit. De wind neemt toe tot windkracht 6. En onze snelheid tot 9 knopen. Zo schiet het wel op.
Maar doordat de regen bijna horizontaal gaat worden we kletsnat onder de bimini.
Het blijft weerlichten, onweren en regenen.
Pas als we Mellieha bay naderen wordt het droog en is er meer zicht. Er zit geen droge draad meer om ons lijf. Dus het eerste wat we doen als we geankerd zijn is droge kleren aantrekken.

Hoe kan dat nu? De bakboord motor is aan om stroom te draaien, maar het levert niets op. Henk kijkt in de machinekamer wat er aan de hand is. De V-snaar van de grote dynamo is aan gort en ligt in stukjes op de grond. Snel de motor uit, want ook de koelwaterpomp werkt niet meer. We hebben een reserve V-snaar. Die gaat Henk er morgen op zetten. Voor nu doen we de stuurboord motor aan om de accu’s bij te laden. Maar dat gaat heel langzaam, want die motor levert via de Mac Plus slechts 25 ampère. Toch moet het maar zo.

11 oktober
Het is nog een flinke klus om de V-snaar te bevestigen. De dynamo moet los en ook de koelwaterpomp. Als het klaar is kunnen we vertrekken.
Sinds meer dan 2 weken hijsen we het grootzeil maar weer eens en halen het 2e rif eruit. Meestal hebben we de wind mee en gebruiken we alleen een voorzeil. We zijn luie zeilers aan het worden. Maar vandaag moeten we kruisen naar Rinella bay, bij Valletta. Dan moet het grootzeil er wel bij.
Het waait maar 4-6 knopen. Onze snelheid varieert van 3-5 knopen.
We zijn de enige ankeraar in Rinella bay.
‘s Avonds komt er een prachtig verlicht cruiseschip achter ons langs varen op weg naar buiten.

12 oktober
Met de bijboot varen we 2,5 mijl naar de volgende baai. De kortste weg is onder de brug door die naar de pier gaat. Daarna linksaf en voorbij de waterpolo club rechtsaf. Er zijn in deze baai 3 jachthavens. Wij gaan naar Royal Malta Yacht club en meren de bijboot af aan de kade tussen steiger K en L. Dan zijn we precies tegenover Med Yacht Sales. Daar ligt een pakket van 2 meter lang op ons te wachten. Het is de track voor boven in de mast.
Henk vaart alleen terug en ik loop naar de winkel Crosscraft om lege Sodastream cilinders om te ruilen voor volle. Daarna naar de Lidl voor boodschappen. Via de app Ecabs bestel ik een taxi. Binnen 4 minuten word ik opgehaald en keurig afgeleverd bij Rinella bay. Het ritje kost € 10,10 en dat wist ik vooraf. Het was voor mij een uitprobeeractie. Want we willen deze taxiservice ook gebruiken om onze gasten 20 oktober heel vroeg in de ochtend naar het vliegveld te laten brengen.

13 oktober
Vandaag is een dag ter voorbereiding op 3 gasten, die morgen komen. We kruisen van Rinella bay naar Marsaxlokk.

14 oktober
’s Ochtends gaan we eerst samen naar de Spar voor diepvriesproducten. De rest van de boodschappen hebben we gisteren gehaald. Henk gaat terug naar Wahoo. Ik wacht op de bus van lijn 119, die naar het vliegveld rijdt. Als ik halverwege ben belt Nathan dat ze geland zijn, 20 minuten eerder dan gepland. We treffen elkaar (Nathan & Daniëlla en Judah) in de buurt van de bussen. We gaan met dezelfde bus als waar ik mee gekomen ben terug naar Marsaxlokk.
Het is harder gaan waaien, noordwest 6 Bf.
Eerst wat drinken met welkomsttaart op Wahoo. Daarna zwemmen. Omdat de baai Il Hofra Zhagira aan de oostkant mooier is dan Marsaxlokk gaan we daar heen. Er is volop gelegenheid voor zwemmen, snorkelen en suppen.
Omdat het vrijdag is hebben we snackavond. We doen samen het kaartspel Skipbo.

15 oktober
We blijven een dag. Dat komt beter uit met de windverwachting. Morgen hebben we geen tegenwind als we naar het westen willen.
‘s Middags gaan we met de bijboot naar het strandje aan de noordwestkant van de baai. Daarna wandelen naar Sint Peters Pool. Het is eerst een flinke klim omhoog. Op slippers wil dat niet zo goed.
Bij Sint Peters Pool springen Nathan en Judah een paar keer van de hoge kant in het water. Het is er gezellig druk met veel jonge mensen. Het steile pad terug naar de baai vinden ze alle drie minder eng dan omhoog.
’s Avonds doen we weer Skipbo.

16 oktober
De code zero kan weer eens gebruikt worden. De wind is zuidoost en de koers is west en later noordwest. Doel is Gnejna bay. We ankeren in het noordelijke baaitje.
Zwemmen, suppen en snorkelen. Helaas is er een kwal en die heeft Nathan z’n voet te pakken gehad. Een heet washandje er op helpt. De pijn is snel verdwenen.
We gaan pizza eten bij het beach restaurant Grill & Chill. We bestellen eerst, om te delen, een ‘pepperoni’. Als die klaar is een ‘chicken suprème’ en daarna een ’al tonno’. Vooral de 2e is erg lekker. Voordeel van op deze manier eten is dat we steeds hete pizza eten. En 3 soorten kunnen proeven.
We kijken ’s avonds op het grote scherm een film van David Attenborough: ‘A life on our planet’.

17 oktober
Met Judah snorkelen we (Henk en Houkje) ‘s ochtends naar de kant. We zien veel vis en veel verschillende soorten. Slechts 1 klein kwalletje, die we gemakkelijk kunnen ontwijken.
Met de bijboot gaan we met z’n vijven naar het strandje. Vandaar met goeie schoenen aan de berg rond. Door een grot. Via een heel steil pad voorzichtig afdalend naar het strandje.
Als we daarna ankerop willen lukt dat niet. De bridle zit vast onder een uitstekende rots. Henk maakt hem aan beide kanten los van de boot. Extra ketting geven, vooruit varen, ketting inhalen. Ja, het lukt. De ketting kan helemaal ingehaald worden. We zijn los.
Tijdens het zeilen naar de Blue Lagoon maakt Henk de bridle weer vast. We ankeren aan de zuidkant van het zwemgebied. Daar kunnen we lekker zwemmen en snorkelen.
Henk heeft om 5 uur een online beleggersvergadering. Voor die begint brengt hij ons naar de wal. We lopen naar de Comino Tower. Daarna naar het haventje, waar de laatste toeristen wachten op het laatste veerbootje. De kraampjes zijn al gesloten. Als wij vragen om een ijsje kunnen we die nog wel kopen. Kijkend naar het veerbootje dat vertrekt smullen we van ons welverdiende ijsje.
Henk haalt ons in de buurt van Wahoo weer op.

18 oktober
Snorkelen om de rots. Heel veel vissen gezien. Van heel klein tot groot. Scholen van wel 500 vissen.
Nathan is verkouden geworden. Gelukkig is de coronatest negatief.
We gaan vandaag naar Rinella bay, bij Valletta. Eerst tegen de wind in motoren. Dan een uur zeilen met alleen genua. Helaas konden we de code zero niet gebruiken. Judah had me geholpen die te hijsen.
Als het bijna niet meer waait, de snelheid beneden 2 knopen zakt, en onze 3 gasten een beetje zeeziek zijn door de golven doen we de motor aan en motorzeilen verder. Totdat het zeil steeds invalt. Dan draaien we hem in en motoren het laatste stuk naar Rinella bay.
We ankeren op bijna dezelfde plek als vorige week. Er ligt nu 1 catamaran in de baai. We kunnen er gemakkelijk bij.
Ik regel vast een Ecabs taxi via de app voor donderdagmorgen 4.40 uur. Vanaf Rinella bay naar het vliegveld. Dan vliegen onze gasten om 7 uur terug naar Amsterdam.
’s Avonds doen we Uno.

19 oktober
Judah op de kayacat en Nathan en Daniëlla op de sup. Zo gaan ze naar het strandje. Waar ze parkeren en gaan zwemmen.
Henk zal ons na de lunch naar de overkant van Grand Harbour brengen. Naar Valletta. Maar hij komt er opeens achter dat er bijna geen benzine meer in de tank zit. En er is ook geen reserve meer. Wat nu? Hij brengt ons naar de dichtstbijzijnde kant. We lopen naar de volgende baai en nemen daar de bus. Lijn 213 komt het eerst. We moeten overstappen voor het laatste stukje. Het eindpunt is vlakbij de grote ronde fontein. Die helaas niet in werking is.
Eerst maar een ijsje en Nathan wil liever een chicken-tomato pie. We lopen gezellig door de winkelstraten. Op het laatst gaan we naar de kanonnen. Vandaar heb je een heel mooi uitzicht over Grand Harbour en de stadswijken en havens die er aan grenzen. We kunnen Wahoo zien liggen in Rinella bay. Het grote cruiseschip MSC Seaview vertrekt en vaart langs. We nemen de rechtstreekse bus terug, lijn 3 naar Kalkara. Die maakt wel een omweg naar Smart city. Maar gaat daarna terug naar Kalkara. We hoeven maar een heel klein stukje lopen naar de baai, waar Henk ons oppikt.
De koffers worden vast ingepakt. Na het eten nog een aantal spelletjes Uno. Dan is het tijd om naar bed te gaan. Morgen zullen we om 4 uur opstaan.

20 oktober
De taxi is in aantocht. Dat kunnen we zien op de Ecabs app. Hij is er vóór de afgesproken tijd 4.40 uur. Nathan mag voorin, Daniëlla en Judah achterin. Nadat we met een dikke knuffel afscheid hebben genomen. De chauffeur spreekt Zuid-Afrikaans, dat lijkt veel op Nederlands. Op de app kunnen we ook zien dat de taxi stilstaat bij het vliegveld. Ze zijn er, ruim 2 uur voordat het vliegtuig vertrekt. Een kwartier later zijn ze al voorbij de security. Wij gaan nog even slapen.
Het is een mooie zonnige dag met weinig wind. We blijven. De wasmachine zorgt ervoor dat de handdoeken en het beddengoed schoon worden. Alles droogt buiten.
We gaan gesorteerd afval wegbrengen: er staan containers voor plastic, metaal, glas, papier en algemeen. Daarna lopen we langs de 1e haven naar de volgende. Daar liggen de grote motorjachten en andere luxe schepen. Via de hoge wijk Birgu, met smalle straatjes omhoog en naar beneden en mooie huizen, lopen we terug. Een biertje en ijsje op het terras van Supernova Heights, waar ze voetbal zitten te kijken op een tv scherm, gaan er goed in.

21 oktober
Voor de zoveelste keer gaan we naar Marsaxlokk. Deze keer aan de wind zeilend met grootzeil en genua. We gaan brandstof inslaan en boodschappen doen. De dieselprijs is € 1,21 en benzine kost € 1,34 per liter. Het is zo goedkoop omdat Malta een afspraak heeft met Libië. Malta zal niet naar olie boren en als tegenprestatie krijgt ze de olie gratis van Libië. Dat vertelt de pomphouder ons.

22 oktober
De Rolex Middle Sea Race start vandaag om 11 uur vanuit Grand Harbour bij Valletta. Ons idee was vroeg opstaan en er naar toe varen om de start te zien. Maar we hebben geen wekker gezet en worden pas na 9 uur wakker. We vertrekken wel vandaag maar pas na ontbijt en koffie. Met de code zero zeilen we, als we de baai uit zijn, naar het noorden. Helaas draait de wind en moeten we kruisen als we ongeveer ten noordoosten van Valletta zijn. Dus fok uitgerold en code zero ingerold. Kruisen met alleen fok bij weinig wind gaat slecht. Het grootzeil moet erbij. Dat is even werken, maar dan komen we tenminste ergens. En dat ergens is zuid van Sint Paul’s eiland. In een heel mooi baaitje. We zijn er de enige boot.

23 oktober
We blijven. Henk gaat de Hookah, die hij gerepareerd heeft, uitproberen. De Hookah is een kleine duikcompressor, waar een lange slang met mondstuk aan gekoppeld wordt. Zo kan hij onder water de boot schoonmaken. Zonder dat hij een duikfles met stabjack aan hoeft. De Hookah werkt, maar slaat na ruim 10 minuten af. Waarschijnlijk omdat hij te heet wordt. Heeft nog wat aandacht nodig.

24 oktober
Vandaag en morgen en misschien nog overmorgen willen we het onderwaterschip goed schoonmaken. Voordat we de hele winter stil liggen in Licata. Henk gebruikt de Hookah en gaat onder water. Ik ga met duikbril en snorkel, handvat, plastic schraper en rvs sponsje te water en doe de stuurboordromp, zover ik naar beneden kan reiken.
‘s Middags gaan we naar het haventje van Bugibba. Om naar Mecca Marine, de Mercury dealer
te gaan. We zijn heel erg toe aan een nieuwe buitenboordmotor. De Mariner 30 pk tweetakt die we hebben is net zo oud als Wahoo, van 1991. Hij heeft geregeld startproblemen en is heel moeilijk te sturen. Ondanks alle WD40, die Henk er gedurende het laatste seizoen op gespoten heeft.
Helaas is degene, die over de buitenboord motoren gaat, niet aanwezig. We laten een telefoonnummer achter en hij neemt al snel contact op. Hij zal wat foto’s sturen van de 30 pk die hij in voorraad heeft. Met afmetingen erbij.
Nadat we een apotheek gevonden hebben die insuline wil bestellen, wat morgen binnenkomt, gaan we terug naar het haventje. Daar op de hoek genieten we van een biertje of ijsje.
Als we terug zijn gaan we nog even het eilandje verkennen. Met een standbeeld van Sint Paul er op. Toen de apostel Paulus als politieke gevangene van Turkije naar Rome werd vervoerd is het schip zo’n 200 meter achter dit beeld op de kust gelopen. Paulus was dus een bootvluchteling op Malta.

25 oktober
Dolfijnen in zicht! Tussen Wahoo en de visfarm. Mooi!
We gaan verder met het onderwaterschip schoonmaken. Henk met de kielen en ik met de bakboordromp.
We maken om half 4 een afspraak met Nichol van Mecca Marine voor de buitenboordmotor.
De bestelde insuline kunnen we voor die tijd ophalen.
Helaas is de motor, die in voorraad is, niet het type dat we willen. Daarom bestellen we een Mercury 30 ELHPT en doen een aanbetaling. De motor kan eind november geleverd worden in Malta of verstuurd worden naar Licata.
De prijs ligt een stuk lager dan wat Henk op internet gevonden heeft.

26 oktober
Het laatste van de bakboordkiel wordt schoongemaakt. Daarna kunnen de slangen van de Hookah opgeborgen worden. Nee toch niet. Henk heeft het dubbele handvat met zuignappen laten vallen, dus die duikt hij eerst weer op.
Vandaag kruisen we naar de baai Ir Ramla, aan de noordkant van Gozo. Daar hebben we afgesproken met Grant en Bron van de Coolbardie. We kennen hen van 2 jaar geleden in Marina di Ragusa.
Ze komen aan boord voor een sundowner. We wisselen gezellig ervaringen uit.

27 oktober
Zwemmend met een halve citroen in de hand gaan we het bruin van boven de waterlijn verwijderen. De boot knapt er echt van op.
Samen met Bron sup ik de baai rond.
Henk en ik doen een wandeling vanaf het strandje aan de westkant van de baai. Het gaat steil omhoog, via smalle paadjes. Ik glij steeds in m’n natte sandalen. Dat loopt niet lekker. Als we boven zijn maak ik met een papieren zakdoekje m’n sandalen en voeten droog. Daarna gaat het een stuk beter.
We komen langs en over diverse akkertjes. Op een ervan worden tomaten verbouwd.
De Calypso caves zijn gesloten. Maar er is wel een uitkijkpunt boven. Met prachtige uitzichten over de baai en de omgeving. Al met al vinden we het een avontuurlijke wandeling. Dat vertellen we aan Grant en Bron. Waar we zijn uitgenodigd voor een sundowner. Samen met Greg en Zina van de Adriana I. Beide stellen komen uit Australië. En gaan deze winter naar Tunesië. Met de Adriana I hebben we in dezelfde baai gelegen in Kroatië.
We nemen afscheid omdat we morgen vertrekken naar Licata. We hopen elkaar weer te ontmoeten. Maar dat weet je nooit, met het soort leven dat we leiden.

28 oktober
De wekker staat op 6.15 uur. Maar om 5 uur zijn we allebei al wakker. We gaan klaar maken om te vertrekken.
Het eerste uur motoren we. Het is nog donker en er is te weinig wind, van achteren, om te zeilen. Als het iets meer gaat waaien hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit. Met een snelheid van 3-4 knopen gaan we richting Licata.
Eigenlijk is het ideaal weer voor de code zero. Dus genua naar beneden en code zero omhoog. We gaan meteen 2-3 knopen sneller. Zo komen we wel bij daglicht over. Afwachten of de omstandigheden zo gunstig blijven.
Onderweg maak ik de supplank schoon voordat we hem opbergen.
Het lukt niet om voor het donker de haven van Licata te bereiken. Daarom gaan we ankeren aan de westkant van de haven. Het is heel rustig weer en er is geen deining.

29 oktober
Het voordeel dat we nog niet in de haven liggen is dat we onze dagelijkse rondjes kunnen zwemmen. En we kunnen water maken. Het is mooi weer.
Er komt een motorboot, Mr. Bean 2, naar ons toe varen. Iemand roept “Wahoo”. Het is Immie. Even later zien we Pierre ook. We kennen Pierre en Immie van toen we vertrokken uit Nederland. Ze varen een dagje mee met Andre en Belinda. Ook Peter en Lilian zijn aan boord. We leren hen een paar dagen later kennen.
Om 3 uur gaan we naar de haven. We worden begeleid door een marinero naar P2. We varen met de voorkant naar de steiger. Hij geeft vanaf de steiger de hulplijntjes van de grote mooring lijnen aan.Ik geef de voor lijnen aan hem. Met de hulplijntjes halen we achter de dikke mooring lijnen omhoog en maken deze achterop Wahoo vast. Het gaat allemaal heel rustig en relaxt.
Henk maakt de loopplank verder klaar. Hij heeft al veel voorbereid. Een tussenstuk gemaakt voor tussen de beam en de loopplank.
Ik ga naar het havenkantoor om te betalen en 2 transponders te halen. Daarmee kun je de toiletgebouwen openen. Voor de hekjes naar de steigers krijg ik 2 sleuteltjes.
Wahoo heeft een mooie plek gekregen. Op de buurboten is niemand aan boord. Vanuit de kuip hebben we vrij uitzicht naar het zuiden, over het water en de haveningang.

30 oktober
De klok is vannacht verzet naar wintertijd. Het is ‘s morgens eerder licht en ‘s avonds een uur eerder donker.
We doen rustig aan en rommelen wat. Pierre en Immie komen gezellig even buurten.
Ik bewerk het verhaal van september.
Eind van de middag gaan we wandelen. Naar het westen over het strand, daarna een heel eind  omhoog. Niet naar het kasteel, dat bewaren we voor een volgende keer.
Het is vies op straat. Veel afval. Volle containers en ernaast zakken en losse rommel. Dat staat ons heel erg tegen. Het is echt een minpunt voor Licata.

31 oktober
Het agenda alarm gaat voor de 2 maandelijkse oplaadsessie, een taak van Henk.
Ik ga lijnen spoelen met water van de steiger. Water en elektriciteit zitten niet bij het havengeld in. Op 1 transponder heb ik in het kantoor geld laten zetten. Daarmee kunnen we geld op de paal overbrengen. Zolang er geld op staat wordt er stroom en water geleverd.
Deze middag gaat onze wandeling over de pier aan de oostkant van de haven. We lopen helemaal naar het eind. Er huizen zwerfkatten, waarvoor zelfs een kleine caravan is neergezet. Het stinkt er en overal ligt kattenpoep.
We gaan nog even naar Pierre en Immie. Zij liggen met Primadonna aan de oostkant van de haven.
De grote supermarkt Conad is net buiten het haventerrein in een groot winkelcentrum. Ideaal, zo dichtbij. We kunnen het hier vast wel 5 maanden volhouden.