We genieten van deze periode in de winterhaven en van ons 17-daagse bezoek aan Nederland.
We vervelen ons geen moment.

Er zijn diverse klusjes zo aan het begin van de winter:

–    Zeilen opruimen. De fok wordt opgevouwen in de zeilzak en op het grootzeil gelegd. De huik past er overheen. De genua wordt opgerold naar beneden gehaald en in het bakboord net langs de kanten gelegd. Dit is vooral bedoeld om minder wind te vangen.
–    Watermaker winterklaar maken na een hele serie testen te hebben gedaan in overleg met de technische dienst van Spectra. Uiteindelijk hebben we 2 onderdelen besteld bij de dealer in Malta. Die halen we op als we vanaf 20 maart op de werf van MMH staan.
–    Buitenkussens spoelen en overtrekken wassen. Ze zijn zout geworden.
–    Ankerketting spoelen en ankerbak schoon maken.
–    Lijnen spoelen.
–    Lege 4 kilo CO2 cilinders (voor de Sodastream) naar de Blue Sky bar brengen om ze te laten vullen.
–    Losse zonnepaneel achter op de giek plaatsen. Een houten balkje aan de onderkant ter bescherming. Met lijntjes en tiewraps aan de lazyjacks vast maken en bovenaan een slangetje om de lazyjacks te beschermen tegen schavielen.
–    Bestellingen doen van allerlei benodigde onderdelen en naar de haven laten sturen. Dat is een groot voordeel van in een winterhaven liggen. We hebben online een accu voor de bijboot besteld. Als die geleverd is blijkt dat hij op z’n kant ligt en gelekt heeft. We sturen hem terug en krijgen geld van de aanschaf terug, niet van het retour zenden. Daarom maar in de buurt een accu gekocht.
–    Gaatjes dichten van een aantal raamklemmen met een dikke houten prikker, waarvan het uiteinde wordt afgebroken. Zodat het raam niet meer lekt. Ook de rubbers vervangen van 1 zijraampje aan bakboord.
–    Lekkage van de bijboot opsporen en verhelpen. Het blijkt dat 1 ventiel lekt. De laatste tijd, toen we nog onderweg waren, moesten we hem elke dag oppompen. Henk haalt het ventiel eruit en maakt hem schoon. Dat is voldoende. Na inzetten en oppompen blijft hij minstens een week hard. Door temperatuurschommelingen wordt de bijboot altijd zachter in de loop van de tijd.

Er worden veel ‘vaste’ activiteiten georganiseerd in de haven, de meeste door bootbewoners:
Maandag 9.15 uur: Pilatus, gegeven door Uschi. Doe ik aan mee.
Dinsdag en vrijdag 18 uur: Happy hour bij de Blue Sky bar. Gaan we samen naar toe. Het is altijd erg gezellig. Ik eet er vaak een pizza en Henk soms mosselen.
Woensdag en vrijdag 10 uur: Body Balance, gegeven door de Argentijnse Carina. Doe ik meestal aan mee, behalve als ik erg verkouden ben (na terugkeer uit Nederland).
Woensdagmiddag 14 uur: Boat wifes knitting club (handwerkclubje) bij café Letterario in de haven. Ga ik af en toe naar toe met een breiwerkje, of voor de gezelligheid.
Zaterdag 9.30 uur Yoga: dat is op m’n vrije dag, dus daar ga ik niet heen.
Zondag 13 uur: Barbecue aan de oostkant van de haven. Een leuke plek met 2 vaste grillplaatsen en diverse picknicktafels. Iedereen neemt z’n eigen eten en drinken mee en iets om te delen.
Ik heb een paar keer meegedaan met Zumba en Tabata, maar Hanneke en Petra, die dat geven, zijn in november al naar Nederland vertrokken.

We wandelen veel. Vaak met z’n tweeën, soms ook met een paar mensen uit de haven. Zoals met Jens & Britta en Mike & Petra die met hun boten aan P2, dezelfde steiger als Wahoo, liggen. Eerst naar boven, langs het kasteel en daarna naar beneden en via het strand terug. De dagen zijn kort, de zon gaat al vroeg onder. Dat levert wel mooie plaatjes op.

2 keer gaan we met een groepje uit de haven naar Genki Sushi voor “all you can eat’’ sushi’s eten. Heerlijk! En gezellig!
Op de woensdagavond voordat we de volgende dag naar Nederland vertrekken gaan we met een stel Scandinaviërs, Ieren en Aussies bij de Blue Sky bar ‘eisbein’ (in het nederlands ‘varkenshesp’) eten. Dat is heel zacht gegaard vlees en bot van het dikke deel van een varkenspoot. Het valt als het ware van het bot af en is heel smeuïg en smakelijk vlees, dat geserveerd wordt met gebakken aardappeltjes. Een aanrader.

In Nederland (21 november – 8 december)
De eerste dagen zijn we in Amsterdam, waar 2 dochters met hun gezinnen wonen.
In 1 dag rijden we op en neer naar Zeeland, waar vrienden Ad & Scarlet op hun boot wonen, die plannen maken om op midzomerdag te vertrekken naar het zonnige zuiden.
We verblijven bijna 2 weken in de Oosterpoortbuurt in Groningen, in het huis van Thomas & Erica, die we kennen uit de haven van Licata. Zij boden ons hun op dat moment te koop staande huis aan om te gebruiken. De reden daarvoor was, dat we niet, zoals gewoonlijk als we in Nederland zijn, terecht konden in onze voormalige woonboot ‘Noordewind’.  Omdat die door een lek in de romp water binnen gekregen had en eerst goed moest drogen. Voor ons kwam het heel goed uit dat we toch een verblijfsplek hadden. Van daaruit hebben we al onze medische en tandarts afspraken kunnen doen, afgewisseld met bezoekjes aan familie en vrienden.
Met Henk en Ellie gaan we elk jaar een wandeling doen en daarna lunchen. Deze keer is dat in (de buurt van) Norg.
Voor een etentje met Henk z’n broers en zussen rijden we van Groningen naar Nieuwegein. In Drachten pikken we Albert & Lina op om samen verder te rijden. Achteraf zeggen we dat het wel een eind rijden was voor matig eten. Maar het was gezellig en goed om elkaar te ontmoeten.
Als we om 11 uur ’s avonds weer in Groningen zijn, bekijk ik de weersvoorspelling voor de volgende dag. Het lijkt een mooie rustige en zonnige dag te worden. Zullen we een dagje naar Schiermonnikoog gaan? Ja, dat doen we. Om half 10 staan we op de veerboot naar het vertrek uit de haven te kijken. Na een half uur komen we dichter bij het eiland met de bekende rode vuurtoren.Die zien we later van dichtbij. We lopen namelijk een rondje, eerst naar de Westerplas, dan via de duinen en de vuurtoren naar het strand. Over het strand naar de Marlijn. Daar genieten we van onze favoriete bitterballen. En van een heerlijke lunch. Het is er wel duur. Een biertje, nou ja, geen gewoon biertje maar een Hertog Jan Grand Prestige in een mooi zwart kruikje, kost 14 euro! Maar ja, we zijn dit jaar maar 1 keer op Schiermonnikoog.
Vanaf de Marlijn lopen we naar het noordwesten, in de richting van de Kobbeduinen. Het is te ver om naar het baken van de Kobbeduinen te lopen, dan komen we te laat bij de veerboot. Die vertrekt om half 5 en dan wordt het alweer donker. Wat een geweldige dag! We hebben meer dan 20 kilometer gelopen.
De woensdagavond voordat we zondag naar Sicilië vertrekken komt er per post een bericht van het bevolkingsonderzoek darmkanker. Daar hebben we allebei aan mee gedaan. BijHenk is bloed in de ontlasting gevonden. Hij wordt de volgende dag om half 11 in het Martini ziekenhuis verwacht. Maar op dat tijdstip heeft hij ook een afspraak bij de tandarts. Die laten we doorgaan. De afspraak bij het Martini ziekenhuis kan alleen verzet worden naar de volgende week en dan zijn we al vertrokken naar Licata. Henk maakt zich ook geen zorgen. Want door een aambei bij z’n anus verliest hij wel vaker bloed. We besluiten een vervolgonderzoek (colonoscopie) in Sicilië te laten doen.
De dagen vliegen om. Het laatste weekend zijn we weer in Amsterdam.
Op zaterdagochtend gaan we met de 7 jarige Sifra naar de ijsbaan, waar ze schaatsles heeft.
’s Avonds gaan we met elkaar naar een wok restaurant bij Amersfoort voor een gezellig etentje. Waar iedereen kan ophalen waar ie zin in heeft.
Zondagmiddag is het dan weer tijd om terug te gaan naar Sicilië.

Terug op Sicilië (8 – 31 december)
Als we om half 8 in Catania uit het vliegtuig zijn lopen we meteen naar het autoverhuurbedrijf Acarent. Het kantoor sluit om 8 uur. We zijn er vóór kwart voor 8. De medewerker heeft eerst een discussie met een klant. Daarna moet hij iets afwerken. Hij bemoeit zich ook nog met de ‘overburen’ van Autovia.
Dan zijn wij eindelijk aan de beurt. We hebben eerder een auto gehuurd bij Acarent. Maar onze gegevens zijn niet opgeslagen, oftewel hij kan ze niet vinden. Dan maar een papiertje invullen met persoonlijke gegevens. Hij typt alles in en maakt kopieën van ID kaart, creditkaart en rijbewijs. De borg wordt gereserveerd op de creditkaart. Daarna mogen we de huur betalen. Die is opeens € 60 hoger. Omdat het inmiddels na 8 uur is. We weigeren de 60 euro extra te betalen. Omdat wij op tijd waren, maar hij ons niet vlot hielp. We zeggen dat we de auto niet nemen en met de bus gaan. Hij belt z’n baas en die gaat akkoord om het extra bedrag er af te halen. Daarna duurt het nog een hele tijd voordat de papieren van het contract in orde zijn en we de sleutel krijgen. Wijze les: Trek voor het huren van een auto op Sicilië 4 keer zo veel tijd uit dan in Nederland.
We krijgen een Fiat Panda mee. Het simpelste model. Zonder airco (is nu ook niet nodig), zonder Carplay, zonder speed limit. Met stugge vering. Motortje van niks.
Het is donker en het regent. De weg heeft soms hele stukken geen witte belijning. Dat alles maakt het lastig rijden. We zeggen tegen elkaar dat als we weer in de avond aankomen we in het vervolg met de bus gaan.
Het is half 11 als we op Wahoo aankomen. Daar wacht ons een verrassing: de koelkast en vriezer zijn uit. Alles in de vriezer is ontdooid. Het stinkt naar bederf. Morgen maar opruimen en alles weggooien.
We zijn ondanks dat blij dat we weer ‘thuis’ zijn en in ons eigen bed kunnen slapen.

Wandelen in de gemeente Mazzarino (11 dec.)
Omdat ik erg verkouden geworden ben ga ik woensdag niet naar body balance maar gaan we wandelen. Eerst met de auto via Gela naar het noorden.Dan via de SP96 verder. Na een paar kilometer staat er een rond wit bord met een rode rand en eronder ‘verboden voor alle verkeer, behalve landbouwvoertuigen’. Wat nu? We rijden gewoon door en komen een 3-tal auto’s tegen.
We vinden een goede plek om de auto te parkeren, bijna aan het begin van de route. Het is heerlijk om weer een wandeling te doen hoog in de bergen. Het is zonnig en warm. We zien een verlaten gebouw, net buiten de route. We gaan er toch even kijken. Het ziet er nog goed uit. Geen idee, waarvoor het gebruikt is. De paden zijn goed, het bos is dan weer dicht begroeid, even later meer open. Er bloeien al diverse bloemetjes. Plotseling een ‘zinkgat’ in het pad. Het ziet er diep uit. Daar wil je niet in stappen.
Als we gaan wandelen nemen we altijd door onszelf rijkelijk belegde broodjes mee, die we op een geschikte rustplek opeten.Een extra genietmoment. De route die Henk gemaakt heeft is 11 kilometer. Maar op een gegeven moment begint de zon al te zakken en we willen niet in het donker terug komen. Dus korten we de route een paar kilometer in tot 8 kilometer. Een volgende keer moeten we vroeger starten om de hele route te lopen.

Uitdagende tocht bij Palma de Montechiaro (17 dec)
Nu we een huurauto hebben willen we daar ook gebruik van maken door wandelingen uit te zoeken die wat verder weg zijn van Licata. Op de kaart vinden we een bos aan de oostkant van Palma de Montechiaro. Henk maakt daar met TopoGPS een wandelroute. We kunnen de auto er goed parkeren. Vol goede moed beginnen we. Eerst gaat het een heel eind naar beneden. We steken een riviertje over met maar heel weinig water er in. Even later kunnen we geen pad meer vinden. We lopen ongeveer 2 kilometer om, langs een  olijfgaard en door graslanden, tot we weer op het pad komen. Onderweg staan ook amandelbomen, met nog veel amandelen erin. Henk plukt een aantal handen vol, die we meenemen in de rugzak.
We moeten nog 2 keer het riviertje oversteken en daar staat er meer en stromend water in. We gebruiken onze wandelstokken om veilig naar de overkant te komen.
Er loopt een mooi pad naar boven. Als we die nemen is de route korter. Laten we dat doen. Nou, dat hebben we geweten. Eenmaal boven is er geen pad meer, maar lopen we aan de rand van een akker. Onze voeten zakken weg in de zachte net omgeploegde aarde. Wat is dat zwaar!
Uiteindelijk komen we op het goede pad. Er zijn steeds mooie vergezichten. Ook de besneeuwde Etna zien we in de verte.
We missen een afslag in de route en lopen opeens over een verharde weg. Het was niet de bedoeling, maar we hebben geen zin om terug te gaan. Moe komen we bij de auto aan. Als we thuis zijn worden er nog een paar harde noten (amandelen) gekraakt.

Naar Sutera, het balkon van Sicilië (19 dec)
Al bijna 2 jaar zijn we van plan om een keer naar Sutera te rijden. Dat hoge dorp met een bijzonder gevormde rots er boven uit stekend, heeft ons al een paar keer tijdens een wandeling gewenkt: ‘Kom hierheen’. We gaan het eindelijk doen en hopen, dat we ook de rots op kunnen lopen. Het blijft bij ijdele hoop, het hek zit op slot. We zitten op de trap in het zonnetje onze lunch te eten. Daarna gaan we op zoek naar het toeristenkantoor. Moeilijk te vinden omdat de deur dicht is. Maar het is in hetzelfde gebouw als het gemeentehuis. Er zijn 2medewerkers, die allebei Engels spreken. Als we in januari naar boven willen kunnen we contact opnemen en een dag afspreken. Dan gaat er een gids mee, die het hek opent. En wat uitleg geeft. Antonio geeft me zijn 06 nummer en ik kan met hem de afspraak maken via WhatsApp. Dat ga ik zeker doen. We willen dan meer mensen mee vragen.
Als we Sutera uit rijden zien we in de verte een dorp met een kasteel. Zullen we daar gaan kijken? Ja, waarom niet. Als we bij het kasteel van Mussomeli aankomen is het gesloten. Tot half 1 ’s middags kun je er naar binnen en om half 2 sluit het. Vanaf de plek waar we de rest van onze lunch opeten hebben we een prachtig uitzicht. Via een andere route rijdenwe terug naar Licata.

In en rond de haven
Er liggen 2 voormalige Duitse reddingsboten in de haven. Die worden gebruikt door eenhulporganisatie om vluchtelingen op te sporen in de buurt van het eiland Lampedusa en de Afrikaanse kust. Ook 3 zeilschepen worden daar afwisselend voor ingezet. De kustwacht wordt ingeschakeld als er vluchtelingen worden aangetroffen.

Er is een door Jost gecoördineerde actie gehouden in de haven om gezamenlijk duikflessen te laten keuren. 28 november worden die opgehaald door een bedrijf uit Catania. Wij brengen onze 2 flessen naar de andere kant van de haven, plus nog 5 van vrienden. Omdat Henk de bijboot gisteren weer vaarklaar gemaakt en getest heeft, na het plaatsen van een nieuwe accu, kunnen we hem nu mooi gebruiken om de zware flessen naar de overkant te brengen en om een filmpje van de haven te maken.
En als we daarna toch met de bijboot onderweg zijn bieden we hulp aan bij diverse zeilschepen, die meedoen aan de Med Sea regatta. Er moeten posters met een wedstrijdnummer op de romp geplakt worden. Dat is gemakkelijker te doen vanuit een bijboot dan vanaf het dek. Zo helpen we 4 schepen. We laten iemand van de bemanning wel zelf plakken. Het is een hele mooie zonnige dag met erg weinig wind. Niet goed voor een wedstrijd, maar dat is niet onze zorg.

Kerstdiner en voorbereiding (23 – 26 december)
Ongeveer een week voor kerst bedenken we dat we 1e kerstdag een aantal (tijdelijk) alleenstaande mannen willen uitnodigen voor een kerstmaaltijd. Om niet als enige vrouw daar bij te zijn vragen we onze vrienden Doris & Peter ook. Iedereen neemt de uitnodiging aan en levert een bijdrage in de vorm van zelfgebakken brood, een voorgerecht, chips & nootjes & olijven en als nagerecht 3 soorten ijs. Ik maak een grote pan groentesoep van vooraf getrokken bouillon. Ieder geniet van de gezelligheid en de heerlijke maaltijd. Daarna spelen we met z’n achten ‘mexican train domino’s’. Degenen die het spel nog niet kennen krijgen uitleg. De eerste ronde spelen we met ‘open’ stenen.
2e kerstdag is daarna een ‘rustdag’ en we doen een wandeling.

Oudejaarsavond
30 december maak ik een pan snert, oftewel erwtensoep. Dat is een soep van spliterwten met varkensvlees, Siciliaanse worst, rookworst en veel groenten. Het is lekkerder als het een dag ‘gestaan’ heeft.
Thomas en Erica komen oudejaarsavond eten en daarna doen we het spel ‘Skipbo’. Tegen 11 uur gaan we van boord. Zij gaan naar hun boot Luna, wij naar de Blue Sky bar. Om daar met andere havenbewoners het laatste uur van het jaar te delen en elkaar ‘gelukkig nieuwjaar’ te wensen.

Dan is 2024 om en begint 2025.
We kijken terug op een mooi zeilseizoen. We hebben gedurende 5,5 maand 2550 mijlen gezeild.
Naar Malta, Sicilië, Griekenland, om de Peloponnesos heen naar het noorden van de Egeïsche zee, terug weer om de Peloponnesos heen naar de Ionische eilanden. Van Zakynthos naar Malta en eind oktober naar Licata.