De maand februari is voor ons een afwisseling van wandelingen en bootklussen, met daar tussendoor de geregelde happy hours en bbq’s met de havenbewoners van Licata. Elke woensdag een uurtje fitness. Meestal buiten, maar bij slecht weer binnen.

Bootklussen
De 2 voornaamste klussen heeft Henk uitgebreid beschreven en toegelicht met foto’s in 2 aparte artikelen onder Techniek/Klussen: ‘Nieuwe dieseltank’ en ‘Verdwijnend koelmiddel’. Daar verwijs ik graag naar. Je komt er ook door op de vetgedrukte titel te klikken.

Wandelingen
Achteraf heeft  Henk alle wandelingen op de website gezet. Met uitleg en een te downloaden gpx file. Je komt er via Verkenningen/Wandelingen of door hieronder op het vetgedrukte woord te klikken.

1 februari
Om 7 uur opstaan is voor ons normale doen erg vroeg. Vóór 8 uur zijn we al onderweg naar Catania. Om de huurauto te ruilen voor een andere. We rijden via een voor ons nieuwe route. Eerst via de SS626 naar het noorden. Een mooie weg. Daarna via de A19, een vierbaansweg. Die geregeld twee-baans wordt vanwege wegwerkzaamheden. Deze route is 50 km langer dan de normale route via Gela en langs Caltagirone, de SS417. Maar in tijd maakt het bijna niet uit.
De auto omruilen bij Goldcar gaat vlot, we krijgen dezelfde Fiat Panda weer mee.
Met onze Amerikaanse vrienden John en Deb, die in Marina di Ragusa overwinteren, hebben we afgesproken voor een wandeling bij Agriturismo Vecchia Masseria. Het ligt ongeveer op de helft tussen Catania en Licata. Het gebouw is een historisch monument, dat vanaf 1 april dient als een 4 sterren hotel in een mooie bosrijke omgeving. Nu is het gesloten, hoewel er wel iemand op kantoor aanwezig is. We parkeren op een grote parkeerplaats, onder de bomen. Henk heeft via TopoGPS een route van ongeveer 7 kilometer gemaakt. We lopen maar 5km omdat we een stuk hebben afgesneden. We komen bij een heel oud kerkhof, waar we lunchen. Later zoeken we de schamele ruïnes van kasteel ‘di Castellazzo’. De omgeving is prachtig.
Op de terugweg in de auto naar Licata komen we langs uitgestrekte cactusvelden. In de verte zien we een hoge bergtop, die als we dichterbij komen toch wat tegenvalt om er een andere keer te gaan wandelen.

6 februari
Met Adrian en Marianna van de Australische boot Anthem vertrekken we in onze Fiat Panda naar het noorden, in de richting van Milena. Na ruim een uur rijden zijn we bij het startpunt van de wandeling ‘Contrada Colia’, een beetje zuid van Milena. Henk en ik hebben deze eerder gedaan. Maar toen een stuk ingekort omdat we niet in het donker wilden lopen. Het is koud. Ongeveer 10 graden. In de zon valt het mee, maar die verdwijnt onder een dik wolkendek. Gelukkig komt hij later weer tevoorschijn.
Een kudde schapen plus een lammetje, met een herder en 9 honden, kruist ons pad. Marianna is Italiaanse en de herder wil graag even praten. Hij spreekt geen Engels. De honden, die ons blaffend tegemoet kwamen, liggen nu rustig te wachten. Totdat de herder z’n praatje uit heeft.
Daarna gaat ons pad nog verder naar boven. Achter een half ingestorte muur lunchen we, uit de wind. De route is prachtig, met weidse vergezichten. Zelfs de Etna zien we in de verte, met veel sneeuw er op. In het noorden zien we ook een paar besneeuwde bergtoppen.
Moe maar voldaan komen we terug bij de auto.

13 februari
Op advies van Hennie en Yvonne rijden we samen naar het archeologisch park Muculufa. Daar maken we een prachtige wandeling. Met schitterende uitzichten! Maar ook met ruïnes en grotten. We maken de deur open van een oud landhuis ‘Casa Pietrapicciola’, om binnen te kijken. Veel vergane glorie.
We kunnen het niet laten om verderop de brandwachttoren te beklimmen en om zowel naar binnen te gluren als buiten rond te kijken.
Opeens komen blaffende honden ons tegemoet. Met een man er achteraan. Eerst zien we alleen de honden en weten we nog niet dat de man een herder is. Hij begeleidt ons. En houdt de honden op een afstand. Want eentje is niet zo aardig, die kijkt ook vals. Pas later, als we doorgelopen zijn, zien we een grote kudde schapen. Met elkaar komen de honden en de kudde dichterbij ons. Maar ze lopen niet helemaal naar boven. Wat wij wel doen. Nadat we geluncht hebben bij een huisje met een ijzeren ‘kooi’ er om toe. Geen idee waarom dat ijzerwerk er om toe zit. Ook na speuren op internet kunnen we de reden van het ijzerwerk er om toe niet vinden.
Bovenaan de berg zijn diverse grotten. Zelfs eentje die als kerk is ingericht. En die zo te zien af en toe nog gebruikt wordt.
Henk en Yvonne klimmen nog een stukje hoger, via een plank met dwarshoutjes. Zo kunnen ze aan de andere kant van de berg kijken. De ruïne van het landhuis, waar we in geweest zijn, is goed te zien.
De lucht wordt steeds grijzer. Voordat we bij de auto terug zijn gaat het licht regenen. Daar hebben we niet op gerekend. Gelukkig worden we niet heel erg nat.

15 februari
Om half 2 hebben we afgesproken met Hennie en Yvonne te gaan wandelen naar de grot Stagnone Pontillo. Het begin van de wandeling is hetzelfde als ons standaardrondje boven langs het kasteel tot de 2e afgang.
Het terrein met de grot is helaas afgesloten met hekken. We lopen beide kanten op langs het hek. Wat een geluk: Er zit een gat in het gaas, onderaan bij een muurtje. Daar kunnen we onderdoor. Heel sneaky. De grot is groot en netjes. Met veren en vogelpoep op de grond, onder de zwaluwnesten in betonnen gaten.
Van de grote grot staat de ijzeren tralie deur open. Die voor de kleine grot is dicht. Maar blijkt open te zijn als ik er tegen aan duw.
Terug onder het gaas door kruipen gaat gemakkelijker dan heen.
We lopen terug naar de 2e afgang richting strand. Bij de strandbar, Lido Felix, zitten we heerlijk in de zon te genieten van een drankje en de omgeving.

21 februari
Na 3 weken is het tijd om naar Catania te rijden en de huurauto terug te brengen. Arie en Hilde van de Ocean Vagabond rijden mee. Zij gaan een huurauto ophalen. En wij kunnen mee terug rijden.
Op de terugweg gaan we halverwege Catania en Licata wandelen in Parco Della Ronza. Een mooie route door het bos. Aan het begin staan veel picknicktafels. Aan eentje die in de zon staat nuttigen we onze meegebrachte lunch.
Plotseling staan we voor een hek. Met aan weerskanten gaas. We kunnen niet verder. Wat nu? Aan de onderkant, naast het hek, staat het gaas wat omhoog. Hilde schuift op haar buik er als eerste onderdoor, daarna ik. Ook Henk komt er onderdoor. Later blijkt dat hij toen een knoop is verloren. Arie is over het hek geklommen.
Na ruim 6 kilometer lopen met weinig hoogteverschil zijn we terug bij de auto. Hilde moet op tijd terug in Licata zijn, omdat ze wat schminkwerk voor carnaval te doen heeft. Zie verderop.

In en rond de haven
4 februari
Als ik water wil tanken komt er niets uit de kraan. De marinero komt nadat ik gebeld heb en heeft de ‘key’ nodig. Hij houdt hem voor de display op de paal. Eerst gaat het geld er af. Hij houdt hem er weer voor en dan staat er weer geld op. Uit de kraan komt water. Ik kan tanken. Als ik weer aan boord ben hebben we geen walstroom. Ik bel weer en de marinero komt terug. Hij doet weer dezelfde truc met de ‘key’. Daarna hebben we stroom en water. Volgende keer kunnen we het zelf oplossen.

8 februari
Vanaf deze woensdag is 3 dagen slecht weer voorspeld, met regen en harde wind of storm. Het is guur. ‘s Nachts is het koud, 5-6 graden. En het regent veel.

Hennie en Yvonne van de Nightfly komen voor een filmavond op Wahoo. Zij wonen aan dezelfde steiger als wij. Ze nemen popcorn mee, lekker! We kijken ‘Riddle of the sands’, een oude film over begin 1900, die we op een harde schijf hebben. Want Netflix doet het weer eens niet. ’s Avonds is de internetontvangst slecht in de haven.

11 februari
Na 3 dagen kou en regen schijnt de zon gelukkig weer. En het waait bijna niet. Heerlijk.
De wasmachine doet het wel, maar via de omvormer. Via de walstroom gaat de stop op de wal er uit. Het deugt dus niet helemaal. Weer een klusje.
We lopen samen naar de Bricocook en de Euronics, beide in het winkelcentrum op 2,5 km afstand.
We vinden niet alles van het lijstje.
Op de terugweg komen we langs de Blue Sky bar. Er zitten al een aantal uit de haven, wij strijken ook neer voor een drankje. Hennie en Yvonne komen later er bij. We spreken met hen af om maandag te gaan wandelen bij Muculufa.

16 februari
Hennie en Yvonne komen ‘s avonds snert (of erwtensoep, gisteren gemaakt) en pofferd (Groninger streekgerecht) eten en film kijken. Een soort documentaire over mensen tijdens hun verblijf in Finse sauna’s. Heel apart.

21 februari
Happy hour bij de Blue Sky bar staat vandaag in het teken van carnaval. Een groot aantal mensen uit de haven is er verkleed. Wat hebben we gelachen om Peter van de Sirius, verkleed als drag queen (man in opvallende vrouwenkleren). Met roze hoge hakken waar hij heel goed op kon lopen, een zwarte legging, een bloemenjurk en een paarse pruik. Ook de eigenaren van de Blue Sky bar, Gaspare en Daniëlla, zien er prachtig uit, als priester en non. We hebben spijt dat we onze schotse kilts niet hebben aangetrokken, wat we van plan waren. Misschien volgend jaar?

23 februari
‘s Middags gaan we met Arie en Hilde in hun huurauto met het kapotte uitlaatspruitstuk naar het aluminium bedrijf Cassetti in Agrigento. Mooie reis van 3 kwartier er naar toe.
Arie & Hilde en Hennie & Yvonne komen ’s avonds pasta eten, met veel groenten erin. Arie en Hilde nemen ijs mee. Hennie en Yvonne zelf gebakken cake en chocolade koekjes. Heerlijk!
We hebben een informatieve avond. Met hulp van Google Earth en de beamer een projectie op het grote scherm. Om allerlei plaatsen op Sicilë te bekijken van mogelijke uitstapjes. Vallei van de tempels in Agrigento, spookdorpen na de aardbeving van 1968, archeologisch park Marinella de Selinunte, Erica etc. We horen de bijbehorende details van Hennie en Yvonne, die er geweest zijn.

27 februari
Het circus ‘Circo Orfei’ is in Licata neergestreken. Alles staat op het grote terrein, tegenover het winkelcentrum, vlakbij de haven. Een kaartje kost maar € 10. We gaan er samen met Hennie en Yvonne naar toe. We genieten van de vele acts. Sommige zijn gewoon leuk. De acrobatische acts zijn spannend. In de pauze kunnen we voor € 2 per persoon de dieren bekijken, die op het terrein achter de theatertent staan. Er zijn tijgers, een neushoorn, een stier, kamelen, zeerobben. Het is uitkijken waar je loopt, want het terrein is glibberig. Het hele programma duurt meer dan 2 uren. We vinden het zeker de moeite waard.

De laatste dag van februari brengt Henk me naar de bus. Ik ga naar Catania en vandaar met het vliegtuig naar Amsterdam. Om ruim een week door te brengen met familie. En wat praktische zaken te regelen.
Ook deze maand is omgevlogen!