Deze maand zeilen we om de Peleponnesos en helemaal door naar de 3 vingers (Chalkidiki) in het noorden van de Egeïsche zee. Daar willen we wat langer verblijven.

Van Pylos naar Elafónisos (1- 7 juni)
Het is mooi zonnig en warm weer! Alweer. We treffen het hier in Griekenland. In de loop van de ochtend vertrekken alle 3 boten uit de baai Ormos Voidokoiliá, we blijven alleen achter. Houkje maakt een mooi filmpje van de baai.
Op het strand zijn mensen, maar het is niet druk.
We checken de weersvoorspelling en concluderen dat we nog wel een nacht kunnen blijven.
Ik ga de laatste binnenkant aan bakboord onderwater schoonmaken.
We spreken af niet te lang te wachten met opnieuw schoonmaken. Dan is het hopelijk minder werk.
De volgende dag vertrekken we om 11 uur en varen eerst een stukje ‘naar buiten’, wat verder de zee op. Omdat we hopen dat daar meer wind is. Nee dus. Dan maar motoren. Plotseling is er wel 4 knopen wind. We rollen de genua uit en zeilen heel rustig naar Pylos.
We gaan tussen de 2 eilanden door. De kust is daar prachtig. Met grotten en gaten.
Voorbij de Eira en de Infinity, die we kennen uit Licata, ankeren we in 8 m water, in mud.
We nodigen hun uit voor een drankje op Wahoo en ze komen na 5 uur.
Frank & Eva en Jost & Angela zijn Duitsers. Onze communicatietaal is Engels.
Jost en Frank hebben in Licata een workshop ‘vissen vanaf de boot’ gegeven.
Het is erg gezellig. Zij zijn hier al een paar dagen. Jost geeft de tip dat de supermarkt bij het plein in het dorp ook een AB supermarkt is. Dat is veel dichterbij dan waar wij vorig jaar naar toe liepen.
Maandag is het boodschappen doen gecombineerd met afval wegbrengen. Plus de simkaart van de Griekse provider Cosmote opwaarderen bij Germanos met de zomeraanbieding: 3 maanden onbeperkt internet voor € 55.
We brengen de boodschappen naar Wahoo en gaan nog een keer naar de wal. Nu om een pita gyros te eten. Hier in Pylos hebben ze de lekkerste die wij tot nu toe geproefd hebben in Griekenland. Het is een hete dag vandaag. We zwemmen een paar keer om af te koelen.

Om kwart voor 6 ‘s ochtends loopt de wekker af. We vertrekken om 6 uur. Hijsen het grootzeil. Maar motoren richting Methoni omdat er heel weinig wind is en die komt van achteren.
Als we Methoni voorbij zijn proberen we rond 8 uur te zeilen. We maken ongeveer 2 knopen snelheid.
Na 9 uur gaat het grootzeil naar beneden en ook de genua. We hijsen de code zero. Als die uitgerold is gaan we al een knoop sneller. Soms  gaan we recht voor de wind, waarbij we de fok over de andere kant uitrollen. Henk doet ondertussen een klusje: de rubbers, waar de lijn van de bridle omheen zit, opschuiven naar boven, zodat ze niet meer het water raken.
De wind is niet constant. Soms gaan we maar 1,5 knoop. maar we blijven zeilen. Pas bij kaap Tanaro rollen we de code zero in. Omdat het daar hard waait gaat dat best moeilijk. Gevolg is dat hij erg strak is opgerold en moeilijker in het voorste compartiment is op te bergen.
Met alleen de fok gaan we richting Porto Kagio, onze ankerplaats. Het is bezeild.
Als we na 14 uren en 58 mijlen gaan ankeren hoor ik vanaf de dichtstbijzijnde boot roepen: ‘Houkje’ en even later ‘Henk’. Het is Wolfgang van de Black Dream. We kennen hem van onze winterhaven Licata. Hij vertrok een dag eerder dan wij naar Malta.
Hij nodigt ons uit voor een drankje. We ruimen op en laten de bijboot zakken.
Het is gezellig bij hem aan boord. We wisselen ervaringen uit van de oversteek. Hij ging van Malta naar Methoni. Wij van Malta via Syracuse naar Pylos.
Vandaag zeilde hij voor ons, maar we herkenden zijn boot niet.

Na een heerlijk rustige nacht is het prachtig weer. We zwemmen naar de kant in vlak en heel helder water. Geen vissen te zien helaas.
Vandaag willen we naar de westkant van Elafónisos. Wolfgang ook. Hij vertrekt eerder.
We starten met grootzeil en fok. Al snel rollen we de fok in en de genua uit. De wind is noordnoordoost.
Om 12 uur stopt de wind ermee, nadat we al veel langzamer zeilden. We blijven drijven want er komt vast weer wind. Na 1,5 uur ben ik het zat. We doen 1 motor aan. Na een half uur kan die weer uit, want dan is er genoeg wind om te zeilen.
Om 5 uur, na 23 mijlen in 7,5 uur, gaan we ankeren in de beschutte baai Kato Nisi, aan de westkant van het eiland Elafónisos. Een prachtige plek, waar we vorig jaar ook 2 keer geweest zijn.
We zwemmen en snorkelen. het anker ligt op z’n zijkant en is maar een beetje ingegraven. Voor nu is dat oké.
We nodigen Wolfgang van de Black Dream uit voor een biertje.
Daarna gaat hij naar het restaurant om te eten en wij eten kliekjes.

Als ik ga zwemmen en naar het anker snorkel zie ik, dat hij verplaatst is en gewoon op de bodem midden in het zeegrasveld ligt.
Na het ontbijt gaan we ankerop en opnieuw ankeren in een zandspot.
Ik check weer door te zwemmen. Het anker ligt nu in zand, half ingegraven. Het lijkt dat het zand hier hard is.
Wolfgang komt koffiedrinken. En ‘s avonds bij ons eten. Macaroni met veel groenten en gemarineerd varkensvlees.
We blazen met de luchtpomp de zoutwaterleiding naar buiten beter open. Omdat de zoutwaterpomp geen water meer aanzuigt.
Na het avondeten gaat het alarm: hoge temperatuur koelkast. Terwijl hij wel aan staat. Henk inspecteert de pomp en die is erg heet. Dus koelkast uit. En vriezer ook, die doet het ook niet.
Als Wolfgang naar z’n boot is gaan we er wat aan doen. Waarschijnlijk zuigen koelkast en vriezer lucht aan. Met behulp van de zuigfunctie van de luchtpomp zuigen we aan de retourleiding met de afsluiter dicht maar de koelkast aan. Tot er water komt. Dan de afsluiter open en door zuigen. Tot de koelkast het normale geluid maakt. Dan hetzelfde bij de vriezer. Nog een aantal keren ploppen in het spoelbakje in de badkamer. Daar komt eerst lucht en dan zand. Doorgaan tot het water schoon is. Daarna functioneren zowel koelkast als vriezer weer naar behoren.

Een rustige zonnige ochtend. Het onderwaterschip is schoon, op de kielen en roeren na. Nu zijn de rompen boven water aan de beurt. We gaan ze behandelen met een spuitbus O2. Dat is een zuur. Ik ben in de bijboot met spuitbus en sponsje en Henk op het dek met de waterslang. Hij zorgt steeds dat de bijboot op de goede plek ligt.
Henk spoelt eerst het te behandelen stuk af. Ik spuit O2 op, veeg uit met het sponsje, van boven naar beneden. Daarna spoelt Henk het goed af. Het resultaat is heel goed. De gele aanslag is verdwenen. We stoppen als de buitenkanten klaar zijn. Dan waait het ook te hard en zijn er golven.
Om kwart voor 5 gaan we naar de wal om naar het kerkje aan de westkant van het eiland te wandelen. Het is heet, vooral als we uit de wind zijn.
Ik krijg last van m’n rug in de buurt van de schouderbladen. We gaan terug. Het lopen kost ons veel moeite.
2 dingen hebben we fout gedaan: Het is te heet. En we hebben nog geen conditie opgebouwd met wandelen. De laatste keer dat we ver gewandeld hebben en over oneffen terrein was in januari.
Helemaal moe komen we weer aan boord. Dan gaat er een alarm: water in de machinekamer aan bakboord. Dat is er vast in gekomen met het afspuiten van de boot. Het pompje erin om het meeste weg te zuigen. Morgen de rest weghalen met een spons.
Nog even zwemmen om af te koelen en dan weer naar de wal. We gaan met Wolfgang eten bij het familierestaurant halverwege de heuvel, Ta Nissia tis Panaganas. Heel gezellig. En super lekker eten. Henk en Wolfgang hebben rundvlees met tomatensaus gekozen en ze zijn er lyrisch over. Mijn moussaka is ook erg lekker. Een ijsje van het huis als desert.
Het uitzicht vandaar op de baai, de overkant en de ondergaande zon is geweldig!
In het donker en met behulp van het hoofdlampje van Wolfgang lopen we terug naar de bijboten.
We hebben een lange, rustige nacht.

Van Elafónisos naar Poros (8 – 13 juni)
Als we zwemmen zien we dat het anker los op de bodem ligt, dus niet ingegraven is. Wolfgang vertrekt om 10 uur. We kijken naar de windverwachting en besluiten wat later te gaan. Eerst waait het stevig uit het noordoosten. Alleen de fok wordt uitgerold. Die wisselen we al vrij snel voor de genua. Als we aan de zuidkant van Elafónisos komen is de wind bijna tegen. We gaan met een gangetje van 2-3 knopen. Naar de ankerplaats Agia Marina is het niet ver, totaal 13 mijlen. Dus we hebben tijd. Als we het eiland voorbij zijn doen we toch het grootzeil erbij. Het is hard werken. Want de wind is erg veranderlijk. De beoogde ankerplaats is leeg. Wolfgang is verder gezeild. Wij gaan ankeren noord van het wrak. in een prachtige omgeving met hoge bergen.
We hebben een rustige avond en nacht.

Omdat we al vroeg wakker zijn en het bijna niet waait, gaan we snorkelen naar het wrak. Vinnen aan en duikbril met snorkel op. Het is verder zwemmen dan we dachten. Maar het is zeker de moeite waard!
Helaas geen fototoestel meegenomen. De Kaptan Ismail Hakki , een 30 meter lang vrachtschip, ligt op z’n kant. De achterkant met roer en schroef zijn goed zichtbaar. Ook wat de stuurhut was, het ruim en de voorkant zijn goed te herkennen. Veel soorten vissen hebben er hun domein van gemaakt.
Als we terug zijn laten we de bijboot zakken voor een toertje langs de kust. Met veel rotspartijen, spleten, holen. En versteende boomstronken. Daarom heet het hier een Geopark.
Als er wat wind is vanuit het zuidoosten vertrekken we. Helaas moeten we kruisen om rond kaap Malea te komen. De wind is alweer heel veranderlijk en heeft niet de verwachte sterkte.
We gaan motoren naar de dichtstbijzijnde ankerplek. Als ik bezig ben het anker te laten zakken zie ik de vislijn naar voren gericht. Ik roep dat de vislijn nog uit is. Henk zet de motoren uit. En gaat met duikbril en snorkel te water. Want de lijn zit gehaakt bij het bakboord roer en bij de schroef.
Hij krijgt het weer los. Dan is er ook weer wat wind. Nu uit het oosten. Ik haal het anker op. Het grootzeil wordt weer gehesen. Voor een klein poosje zeilen we. Als de wind recht van achteren komt en weinig is gaan we motoren. We besluiten toch door te zetten naar Monemvasia. Ons geduld wordt beloond. Want opeens is de wind zuidwest en maken we snelheid met de genua erbij. 8-9 knopen. Dat helpt. Er gaat een alarm: water in de machinekamer. Meteen de watermaker uit gedaan. Die zal de oorzaak wel zijn. Morgen maar naar kijken.
De laatste 1,5 mijl ruimen we het grootzeil op en doen de huik erover.
Intussen heb ik soep gekookt en in bed gezet, onder 2 kussens, om warm te blijven.
We ankeren zuid van het bruggetje, op 16 meter diepte.
De hele avond zitten we buiten. Te genieten.

Alweer vroeg wakker. Het lijkt erop dat we vandaag het beste verder kunnen gaan. Omdat er wind is. En de komende dagen niet.
Eest ga ik de machinekamer droog maken. Daarna de koelkast schoon maken. Henk zet de watermaker aan en kijkt of die ergens lekt. Ja, bij 2 verbindingen. Hij draait de slangenklemmen verder aan. De lekkage stopt. Henk brengt me naar de wal om boodschappen te doen. Eerst komen we Wolfgang tegen, die met zijn Black Dream de haven uit komt. We hebben even contact en wensen hem goede vaart.
1,5 uur later vertrekken wij, om 12 uur.
Grootzeil hijsen en code zero erbij. Het gaat langzaam, maar we komen vooruit. Tussen 1 uur en half 2 loopt de snelheid terug tot  0,5 knoop. We motoren 10 minuten om in een windveldje te komen. Dan zeilen we een tijdje met code zero over stuurboord en grootzeil over bakboord bij de kust langs. Als we 30 graden naar stuurboord sturen en de code zero ook over bakboord uitrollen kunnen we op wind binnen de 90 graden sturen en maken we goede voortgang, richting Spetses of Dokos. Aan stuurboord zien we een zeilboot, eerst met grootzeil en voorzeil, later met wit met blauwe gennaker en grootzeil. Iets verderop een zeilboot met een wit met rode spinnaker. We gaan alle drie dezelfde kant op. Wij gaan het snelst en laten ze achter ons. De wind komt steeds meer van voren in. Bij 40 graden windhoek gaat de code zero eraf en naar beneden. De genua wordt gehesen en rollen we uit.
Zo zeilen we verder met ongeveer dezelfde snelheid. Totdat de wind inzakt. Dan kijken we wat de dichtstbijzijnde ankerplaats is. Dat is nog 2 mijlen naar Agio Marina, aan de oostkant van het eiland Spetses. We starten de motoren en rollen de genua in. Het grootzeil gaat naar beneden.
Als we geankerd zijn komt eerst Wolfgang ankeren met zijn Black Dream, hij was de boot met gennaker.. Daarna de Alegria, die nog niet genoemd is maar die we voor gebleven zijn. De Marlin komt als laatste binnen. Dat was de boot met spinnaker.
We eten bloemkool met kerriesaus en rijst. Plus zelf gevangen tonijn.
We zitten de hele avond weer buiten.

Vanmorgen lees ik in het Griekse nieuws dat vanaf vandaag tot vrijdag er 4 dagen een hittegolf heerst, vooral in het binnenland. Met temperaturen tot 43 graden.
Gelukkig zijn wij op het water en kunnen we afkoelen in het water.
Henk gaat het 5 micron filter van de watermaker vervangen. Die is helemaal zwart.
We maken nu elke dag water. Omdat flushen niet lukt. Wat nodig is als je de watermaker niet elke dag gebruikt.
Er komt een supplank aan met daarop de Nederlandse Jochem met zijn zoontje. Om een praatje te maken. Hij begint met: wat een mooie boot hebben jullie.
Zij blijken van de Marlin te komen. Hij heeft zich verbaasd over onze snelheid van gisteren. Zij hebben een Moody en gingen met spinnaker 4,5 knoop, terwijl wij 6,5 knoop gingen.
Gezellig, misschien komen we ze een keer weer tegen.
Als er wat wind staat vertrekken we om kwart over 11. Met als doel Poros. Om Arie en Hilde daar te ontmoeten.
We zeilen aan de wind in de goede richting. Wolfgang is eerder vertrokken en blijft voor ons.
Er komt een zeilboot ons tegemoet met alleen een voorzeil over stuurboord. Hij ligt op ramkoers en dat verandert niet. Wij zeilen over bakboord en hebben officieel voorrang. Henk stuurt bij, zodat we hem op kleine afstand passeren. Ze zaten niet op te letten: ‘unbelievable’, zegt Henk.
Hopelijk zijn ze geschrokken.
De wind komt steeds meer van achteren. Dus gaat het grootzeil naar stuurboord en blijft de genua bakboord. Totdat het zo weinig waait dat we nog maar een halve knoop gaan. Dan zoeken we de dichtstbijzijnde ankerplek. Dat is bij het eiland Hydra, het heet Vlicho. Met een taverna aan het water en een rotseiland er tegenover. Mooie plek. We ankeren om half 5 in 16 meter waterdiepte.
Er komen veel snelle watertaxi’s langs, die geen vaart minderen en soms vervelende golven maken.
Het is een hete dag. We gaan zwemmen om af te koelen.
Gedurende de avond gaan de watertaxi’s door. In de nacht is het rustig.

Dit is weer zo’n dag. Met weinig wind, meer wind, veranderlijke wind, geen wind. Als we ankerop gaan waait het 13 knopen uit het westen. Mooi! Maar dat verandert snel.
We zijn lui en hebben alleen de genua uitgerold. Omdat volgens de voorspelling de wind van achteren zal komen. Het lukt ons toch om op deze manier tot Poros te geraken. Daar ankeren we, na 13 mijlen en 6 uren, achter de Ocean Vagabond van Arie en Hilde. Het is alweer een hete dag. Eerstzwemmen en dan komen Arie en Hilde aan boord. Wat een gezellig weerzien, na 8,5 maand. We hebben veel bij te praten.
Het anker was nog niet naar beneden of de eigenaar van restaurant Kanali kwam ons begroeten.
Ik had al recensies over hem en zijn restaurant Kanali gelezen op de app Navily.Die app gebruiken we om meer te lezen over ankerplaatsen. Naast de app Noforeignland.
Met Arie en Hilde spreken we af vanavond in Kanali te gaan eten.
En dat blijkt een goed idee. Het eten is heerlijk, de bediening goed. Een leuke, gezellige sfeer.
Terug aan boord kijken we naar de voorspelling voor morgen. Als het morgenochtend niet veranderd is blijven we een dag.

We blijven. Arie en Hilde komen zwemmend naar Wahoo en drinken cappuccino bij ons aan boord.
We gaan met onze bijboot naar Poros. Eerst via de zuidkant, om de baai aan de westkant te bekijken. Door het kanaaltje terug. Bukkend onder het bruggetje door. Het past net. Boven de motor is nog 10 centimeter ruimte.
We maken de bijboot vast aan de steiger bij het strand en het restaurant.
Dan lopen we in de hitte naar het dorp. We gaan lunchen op een terrasje bij de kade, waar zeilboten afgemeerd liggen. Dan naar de supermarkt voor wat boodschappen. Terug aan boord zwemmen we om af te koelen. Het is de laatste dag van de hittegolf, die al bijna een week duurt.
Samen met Hilde en een Duitse buurvrouw ga ik de baai rond suppen. Het is de eerste keer dit seizoen. Ik kan het nog.
Arie en Hilde komen ‘s avonds eten. We beginnen met een Griekse salade, daarna heel kort gebakken zelf gevangen tonijn en homemade frietjes.
We hebben alweer een gezellige avond. We nemen afscheid met een knuffel en tot ziens, want morgen gaan we verder. Zij blijven nog een tijdje bij Poros.

Van Poros naar Chalkis en Nea Artaki (9 – 17 juni)
De wekker is op 8 uur gezet omdat we om half 9 willen vertrekken. Maar ik ben om 6 uur al wakker. Er is wind. Ik kijk naar de voorspelling. Als Henk om half 7 wakker wordt stel ik voor dat we gaan. Eerst zwemmen en dan ankerop. Arie en Hilde zwaaien ons uit.
We kunnen een stukje zeilen. Moeten dan kruisen en opeens is de wind weg.
Motoren, af en toe een klein stukje zeilen. Tot ongeveer half 12. Dan kunnen we zeilen. De wind is nu ongeveer zoals voorspeld. Eerder klopte er niets van de voorspelling. Zoals zo vaak is de werkelijkheid anders.
Toch blijft het veranderlijk. Echt snel zeilen start pas nadat we de kaap Sounion voorbij zijn en bijna noord kunnen koersen. De wind is daar westelijk. Maximum snelheid is 13,1 knopen. Later wordt de wind oostelijk, dus de zeilen gaan over bakboord. Weer leukesnelheden. Dan is er even geen wind. En daarna begint het te blazen uit het oostnoordoosten. Snel de fok uitgerold. En dan met de handsturen, aan de wind. Want met de stuurautomaat op wind ‘loopt’ ie niet.
De ankerplaats bij het eiland Nea Styra is niet ver meer. Het laatste stukje is tegen de wind in en doen we op de motor. Kunnen we intussen de zeilen opruimen.
We varen tussen een kleiner rotseiland Agios Andreas en Nea Styra door en ankeren in het noordelijk gedeelte. In een zandspot. Wat een prachtige plek! Om ons heen groen begroeide rotsen. Via de noordwestelijke doorgang hebbenwe een weids uitzicht naar het zuidwesten tot het noordwesten, het vaste land van Griekenland.

Wat is het heerlijk zwemmen in zo’n mooie omgeving, met bijna geen golven en af en toe een windstoot.
Het is minder heet dan eergisteren. Gisteren was het ook al frisser door de wind.
Ik ga soppen en dweilen. Een zaterdag karweitje.
Er komt een catamaran ankeren, die na een paar uur weer vertrekt.
In de nacht is er nog 1 motorbootje, vlakbij de kant en ver van ons.

Een zonnige en warme dag. We vertrekken om 1 uur en zien wel hoe ver we komen. Het liefst gaan we vandaag tot Chalkis. En dat lukt. Na gevarieerd zeilen met grootzeil en genua. Soms recht voor de wind, met de zeilen naar 2 kanten. Pas in de loop van de middag, zo tegen 5 uur, gaat het redelijk waaien. En zo lukt het om Chalkis te bereiken in 7 uren. De afstand is 33 mijlen.
Voor we in de ankerbaai zijn moeten we onder een 36 meter hoge brug door. En voor we bij de brug zijn worden we verzocht wat rustig aan te doen omdat er een motorcatamaran gesleept wordt.
We ankeren in de buurt van de Black Dream. Wolfgang is al een paar uren eerder aangekomen.
Onderweg heb ik soep gemaakt en toen het klaar was in bed gezet onder 2 kussens, om warm te blijven. Na het zwemmen smaakt het heerlijk.

Wolfgang komt koffiedrinken en neemt wat lekkers mee. Hij zegt dat hij houdt van onze koffie. We praten bij over de afgelopen week, nadat we het eiland Spetses achter ons gelaten hebben.
We gaan naar de wal. Afval wegbrengen. Bij de Port Office een ticket kopen van €35,60 (voor onze bootlengte). Om vannacht door de brug gelaten te worden. We weten van tevoren niet hoe laat dat zal zijn. Tussen 21.30 en 3.30 wordt elke boot apart opgeroepen. Er wordt dan aangekondigd dat over een half uur de brug open gaat. We wachten het af.
Van Wolfgang hoorden we dat er Nederlanders aan de andere kant van de brug aan de kade liggen. Peter en Jolanda van de Funny Girl. Wolfgang kent hen van 3 winters terug in Licata.
We lopen er naar toe en maken een praatje. Zij vertellen dat als je aan de kade ligt in Chalkis je ‘s nachts je ramen en toegang dicht moet doen. En op slot. Want er stapt zomaar iemand aan boord die op zoek is naar geld. Of naar spullen die te verkopen zijn.
Wij doen nooit iets op slot. Maar we gaan ook niet aan de kade liggen.
Onze lunch is een pita gyros.
Daarna loop ik naar de AB supermarkt en Henk gaat terug naar Wahoo.
Ik doe op m’n gemak boodschappen.
Als ik terug ben bij de kade bel ik Henk. Wel 20 keer, maar hij neemt niet op. Ik ga maar op een bankje zitten wachten. Als ik weer wil bellen hoor ik opeens zijn stem in de telefoon. Zijn toestel stond op ‘stille modus’. Eindelijk, na een half uur wachten, komt hij me ophalen.
Er zijn intussen heel wat boten bij gekomen. Er liggen om 19 uur 20 boten. Gaan die allemaal vannacht door de brug? We gaan het zien.
Om 10 over 12 horen we op de marifoon sailing yacht Yahoo. Achteraf blijken wij dat te zijn. Ik reageer pas aan het einde van de oproepen.
Er gaan 31 boten door de brug. Gelukkig zijn wij bij de eersten, want het schiet niet op. De brug blijft bijna een half uur open. Er staan wat mensen bij de brug te kijken. Van vrienden hoorden we dat het soms zwart ziet van de mensen.
We gaan 4 mijlen verderop ankeren, bij Nea Artaki. We kunnen nog een flink aantal uren slapen.

Van Nea Artaki naar de eilanden van de Sporaden, Skiathos en Skopelos (18 – 23 juni)
Wat een gevarieerde zeildag! Wat betreft de windsterkte en de windrichting. Eerst is het kruisen, met grootzeil en fok. Totdat het zachter gaat waaien. Dan doen we de genua in plaats van de fok. Dit wisselt een aantal keren. In de middag, na 2 uur, ruimt de wind steeds meer en kunnen de zeilen ruimer gezet worden. We maken leuke snelheden. We zeilen zo lang mogelijk door. De laatste 2,5 mijl (van in totaal 40) naar de ankerbaai motoren we. Het is een mooie en ruime baai, bijna aan het noordwestelijke uiteinde van het eiland Evia. We zijn er alleen.

Als er wat wind staat vertrekken we. Eerst een slag naar het zuiden. De wind is zuidwest. Maar wordt steeds minder. We motoren naar de doorgang tussen het eilandje Monolia en Evia. Het stroomt er flink, en tegen. Als het begint te waaien uit het noorden gaan we weer zeilen. Nou ja, kruisen. Tegen de stroom in maken we vele slagen. Totdat de wind opeens na 5 uur afzwakt. We zijn dan net bij de kust en besluiten te stoppen bij Ormos Oreon. Omdat het komende nacht weer heel rustig zal zijn ankeren we gewoon voor de kust.

Weer een dag kruisen. Naar Skiathos. We hebben minder last van stroom tegen en het waait wat harder dan de afgelopen dagen. Dus we schieten lekker op. Afhankelijk van de windsterkte hebben we af en toe de fok als voorzeil, maar meestal de genua. De laatste 2,5 mijl motoren we omdat de wind inzakt. Het anker valt bij Diamanti beach. Eerst in zeegras, wat niet houdt. Daarna keurig in zand. Hij ligt helemaal ingegraven.
Er is een beachbar met een restaurantje bij het kleine strandje. waar de meeste mensen per boot naartoe gebracht worden.
Wij genieten van het uitzicht en een drankje vanaf het terras van de beachbar, dat wat hoger ligt.

Een dag rust. Het waait hard uit het noordoosten. We liggen goed beschut. Maar door de hoge bergen waait het van alle kanten en draaien we rondjes.
Henk heeft de foto’s en filmpjes klaar. Ik ga met de blog bezig van mei. Tussendoor zwemmen we, want het is heet, 32 graden.

Henk zet het verhaal op de website. Ik ga soppen en dweilen. Plus een was draaien. Handdoeken enzovoort. Bijna geen kleren. Want die hebben we niet aan. Alleen als we naar de wal gaan.
Om kwart voor 4 gaan we ankerop. De wind is zuidelijk, dus we kunnen zeilen, met alleen een voorzeil.
We gaan ankeren bij Skiathos dorp. Er moeten boodschappen gedaan worden.
We lopen naar de Masoutis supermarkt, ongeveer een kilometer lopen, waarvan de helft omhoog.
Als we terug zijn doen we een drankje op een terras dichtbij de bijboot.

Een rustige en warme zondag.
Nadat de Formule 1 afgelopen is gaan we ankerop en zeilen heel kalm naar het oosten. De wind is zuidoost geworden aan het einde van de middag.
Langzaam met alleen genua en een beetje motor bij naar Loutráki aan de westkant van Skopelos. We ankeren zuid van de haven. Bij de 2e poging houdt het anker. De eerste keer zat er veel zeegras aan.

Van Skopelos naar Chalkidiki (de middelste vinger) (24 –  30 juni)
Om kwart voor 6 zijn we ankerop. Ik heb dan al gezwommen. Henk vond het om kwart over 5 te vroeg om te vertrekken.
We hijsen het grootzeil, rollen de genua uit en kunnen zeilen.
Als we de noordpunt van Skopelos voorbij zijn is er meer wind.
We hebben een schitterende zeildag. Niet aan de wind, maar 10 graden ruimer. We sturen op wind.
We koersen uiteindelijk op het eiland Papádia af, waar we vorig jaar ook achter geankerd hebben. Een prachtige plek. We zijn de enige boot. Aan de andere kant van de drempel, waar je niet over kunt, ligt een Belgische tweemaster.
Het anker ligt goed ingegraven.
We gaan de stuurboordromp onderwater weer een beurt geven. Het zit er nu niet zo vast op als de eerste keer. Ik doe de binnenkant en Henk het roer en de helft van de buitenkant.
Een rustige avond en nacht. De maan geeft licht.

We blijven! Het beddengoed verdient een wasbeurt. Alles is snel droog.
Vandaag doe ik de binnenkant van de bakboord romp.
Henk gaat te water met een loodgordel om. De fles met lucht blijft aan boord. Via een lange slang krijgt hij lucht door het mondstuk aan het uiteinde van de slang. Het werkt goed.
Hij doet aan stuurboord de saildrive, schroef, kiel en andere helft van het roer met een plamuurmes. Morgen verder.
Er komt een vissersbootje met de visser en zijn vrouw erin naast ons ankeren.

Vanmorgen is het vissersbootje vroeg vertrokken. Maar als we gaan zwemmen is hij alweer terug.
Ik ga onderwater de buitenkant van de bakboordromp schoon maken. Helaas is het gaan waaien uit het zuidoosten. Er lopen golven de baai in. Ik word er zeeziek van. Als ik 2/3 gedaan heb stop ik.
We besluiten aan de andere kant van de drempel te ankeren. Daarvoor moeten we bijna 3 mijlen afleggen. Omdat we om het eiland Papádia heen moeten. Maar vanaf de zuidwest punt van het eiland is het bezeild. We rollen de genua uit.
Richting de ankerplaats moet de genua naar de andere kant. Handiger is om aan die kant de fok uit te rollen en de genua in te rollen. Dat gaat niet helemaal goed. De schoten van de genua rollen mee op. Nu blijft er een flinke flap over, die niet meer ingerold wil.
We keren om en gaan zodra dat mogelijk is meer voor de wind varen. Dan moeten de schoten één voor één helemaal naar voren getrokken en een paar keer om de voorstag heen geslagen worden. Zo lukt het om de genua weer uit te rollen en daarna in.
We keren om, aan de wind met alleen de fok. Een keer overstag met de motor bij, anders lukt het niet. Daarna zeilen we recht op ons doel af.
Het anker valt in zand. Waterdiepte is 7 meter. Ormos Diaporti is een mooie ruime baai.
Ook hier zijn wat golven. Maar minder hoog dan aan de andere kant waar we vandaan komen.
Henk gaat het water in om aan bakboord de kiel, saildrive en schroef schoon te maken. Het roer heeft hij al eens gedaan, snorkelend.
Hij is 1,5 uur bezig, dan is de fles leeg. Morgen eerst flessen vullen en dan nog een paar dingen schoon maken plus aan bakboord de anode op de schroef vervangen.

Na het zwemmen begin ik meteen het laatste stuk bakboord onderwaterschip schoon te maken. Voordat het weer begint te waaien en te golven.
Henk gaat de duikflessen vullen met de compressor.
Het is de zoveelste warme dag op rij. Gelukkig is er wat wind.
Als Henk ruim een uur bezig geweest is met schoonmaken onder water is alles klaar. Vooral de saildrives en schroeven zien er weer heel netjes uit. Het is hem niet gelukt de anode van de schroef aan stuurboord te vervangen. Hij kreeg de oude niet los. Die is nog niet ‘op’, dus moet het zo maar blijven.
Als we denken een mooie zonsondergang te zien komt er plotseling een donkere lucht opzetten. Al snel verdwijnt de zon daar achter.
Er wordt onweer voorspeld. Als we op blitzortung.org kijken blijkt het op 150 km afstand te zijn.
Uiteindelijk hebben we een rustige avond en nacht.

Het wordt tijd om weer eens te gaan zeilen. En een andere baai op te zoeken. Vandaag willen we naar Kalamitsi, de baai bij het naaktstrand.
We moeten wel kruisen om er te komen. Er staat voldoende wind en niet té veel.
We zeilen 25 mijlen over wat rechtstreeks 14 mijlen is. En we doen er bijna 5 uur over.
De 1e ankersessie komen we te dicht bij de kant en bij een uit het water stekende rots. Bij de 2e poging ligt het anker mooi in zand en houdt meteen.
We gaan snorkelen en zien veel vissen. Ze zijn niet bang voor ons. Komen zelfs dichtbij.
Het is vrijdag en we hebben eindelijk weer eens een snackavond. Met een bietensalade, zelf gemaakte frietjes, wat balletjes, kipnuggets en mini hot dogs.

De koelkast moet schoongemaakt worden. Er heeft iets gelekt.
Verder is het vandaag een hete, luie dag. Een aantal keren zwemmen. Suppen. Een dutje doen. Het is rustig in de baai. Het is ook rustig op het strand. Er zijn wel mensen. Maar er is geen lawaai, geen harde muziek. We houden van deze plek.

In de loop van zondagochtend komt er een zeilboot de baai binnen. Het is de Black Dream van Wolfgang. Ik zwem er naar toe en nodig hem uit voor koffie. Met plezier, zegt hij.
Wij worden uitgenodigd om vanavond bij hem aan boord te komen eten. Een eenvoudige maaltijd, volgens hem.
Aan het einde van de middag snorkelen we langs de westkant van de baai. Prachtig! Veel verschillende vissen, soms in scholen. Terug bij de boot zwemmen daar 2 grote scholen.
We eten heerlijk bij Wolfgang, een salade en spaghetti met een lekkere saus. Complimenten voor de kok! We zeggen weer ‘tot ziens’ want we komen elkaar vast nog vaker tegen.

Dan is de eerste volle zeilmaand om. We hebben ruim 500 mijlen gezeild, vrienden ontmoet, het onderwaterschip schoon gemaakt en vooral GENOTEN.