Van Griekenland via Malta naar Licata, oktober 2024

Door Houkje

1 oktober 2024 - 31 oktober 2024

In oktober wachten we tot onze vrienden Tess & Jules er zijn. Met hen gaan we oversteken van Zakinthos naar Malta. Daarna varen we nog een weekje rond Malta voordat we eind oktober in een dagtrip naar onze winterhaven Licata gaan.

Van de baai bij Pylos naar Zakinthos (1 – 3 oktober)

Wandelen lukt weer goed. Ook omdat het overdag niet meer zo heet is. De Kalamaris Waterfall staat al meer dan een jaar op ons ‘te lopen’ lijstje. Gevonden op de Noforeignland website of app. De route ernaartoe zoeken we op op Google maps.
Het is ongeveer 5 kilometer lopen in een mooie, groene omgeving. Met bloeiende bloemetjes, zelfs cyclamen midden in een zandpad. Diverse fruitbomen: dadels, granaatappels, kweeperen en sinaasappels. Veel olijfbomen. We zien een oude waterpomp, gewoon langs de weg.
De waterval zelf is droog. Dat komt omdat het al een hele tijd niet geregend heeft. Maar de plek is prachtig! Zeker de moeite van de wandeling waard.

Omdat we het in de nacht allebei koud gehad hebben doe ik het dekbed in de hoes. Na een paar dagen kan hij er weer uit.
We zeilen van de noordkant van de baai naar Pylos aan de zuidkant. Om boodschappen te doen. En om (pita) gyros te eten bij restaurant Souvlista. Daar hebben ze de lekkerste, volgens ons.
Na ruim een week is de wind gedraaid van noordelijk naar zuidelijk. We vertrekken om 7 uur. Als we de baai uit zijn, zeilen we met grootzeil en genua. De genua verwisselen we al snel voor de code zero. Ongeveer 1,5 uur zeilen we lekker en dan zwakt de wind te veel af. Dan 1,5 uur motoren. Vanaf half 11 motorzeilen.
Een half uur later kan de motor uit. We zeilen. Met de stuurautomaat op wind 89 graden BB. Dus net binnen de 90 graden. Eerst gaan we daardoor te veel naar het noordwesten. Maar gedurende de middag gaan we steeds meer in de goede richting. Wat een geweldige zeildag!
Met de vislijn achter de boot vangt Henk een kleine tonijn, die weer teruggegooid wordt in zee.
Na 76 mijlen afgelegd te hebben in iets minder dan 12 uren ankeren we aan de noordoostkant van Zakinthos, in de baai bij Alykés. Beschut tegen zuidelijke wind. Verder is de baai open.

Van Zakinthos naar Vathi (Ithaka) (4 – 6 oktober)

De wind blijftnog een paar dagen zuidelijk. Vandaag zelfs harde wind. Goed om naar Vathi te zeilen. De Joy van Peter & Doris en ook de Witte Walvis van Jan & Monique liggen daar. We kennen hen van Licata.
Ik bel met Doris of daar nog ruimte is voor Wahoo. Vanwege de verwachte harde wind zal het daar wel vol liggen. Maar nee hoor, Wahoo kan er nog wel bij.
We hebben de wind mee en zeilen de 37 mijlen in 5,5 uur met alleen de fok. De maximum snelheid is 12,9 knopen en de maximum windsterkte 27,6 knopen.
Henk vangt 3 keer een kleine tonijn, die weer mag zwemmen. Een vierde, de grootste, is ontsnapt voordat we hem konden zien.
Er liggen al veel boten bij Vathi te schuilen voor de harde wind. Deze keer ankeren we aan de stuurboordkant van de baai, bij het eilandje. Het is daar minder druk dan verder de baai in.
Omdat er regen verwacht wordt en de dagen kouder worden schuiven we het raampje erin, tussen het dek en de bimini. Zodat er geen regen of wind in de kuip komt.
Na het avondeten zijn we uitgenodigd op de Witte Walvis van Jan & Monique voor een after-dinner drankje.
Als het begint te weerlichten en te regenen gaan we naar Wahoo. Net voordat het harder gaat regenen zijn we terug.

In de nacht heeft het geweerlicht en er is wat regen gevallen. Met zand erin. Gelukkig weinig.
Eerst komt Monique op de sup om een kopje cappuccino te drinken en te overleggen. We zullen vanmiddag naar het kerkje Saint Andrew wandelen. We varen er altijd langs voordat de baai begint.
Vanavond gaan we met elkaar uit eten bij het familierestaurant Tsibiris. Als we erlangs lopen kunnen we kijken of het open is.
Daarna komen Doris en Peter in hun bijboot. Een gezellig weerzien na 5 maanden! Morgen gaan ze oversteken naar Sicilië dus we zijn blij dat we hen nog treffen. Peter gaat mee wandelen en samen gaan ze mee uit eten.
Er ligt nog een boot uit Licata, de Viva, van Zjelko en Caroline. Zij gaan ook mee uit eten.
De wandeling naar het kerkje is prachtig. Over een smal paadje langs de kust. Soms wat klimmen en dalen. Met een mooi uitzicht over de baai en de ingang.
Helaas kunnen we niet een rondje lopen. Dan hetzelfde pad maar terug.
Ieder gaat naar de eigen boot. Een uur later worden ze alle 6 door ons opgehaald. We varen naar het steigertje bij het restaurant. Tegen de golven in. Degenen, die aan bakboord zitten, worden nat.
We eten binnen, dus het droogt wel weer.
Het is gezellig en het eten is heerlijk.
In het donker leveren we iedereen af bij hun eigen boot.

De volgende dag is een rustige dag. We blijven in de baai. ‘s Middags buurten we bij Jan & Monique op de Witte Walvis. Zij gaan morgen naar Zakinthos en wij naar de zuidkant van Kefalonia.
Omdat de supermarkt vlakbij het water is doen we daar de zware boodschappen. En kopen diepvries dingen.
We maken een wandeling langs de westkant van de baai, naar boven tot het benzinestation en terug door het bos.

Van Vathi naar Kateleiós (7 – 8 oktober)

Met Jens & Britta van de Lily hebben we afgesproken te gaan ankeren in de baai Kateleiós aan de zuidkant van Kefalonia. Zij zijn vanmorgen al vroeg vertrokken uit Messolonghi. We gaan om 9 uur de baai uit. Eerst motoren om stroom te draaien. Helaas doet de Alpha Pro dynamo het weer niet.
We zeilen met grootzeil en genua. De wind komt van achteren, dus grootzeil over bakboord en genua over stuurboord. Alweer een heerlijke zeiltocht.
Als we de zuidoostpunt van Kefalonia ronden komt de wind plotseling van voren. Dus we ruimen de zeilen op en motoren de laatste mijl de baai in.
Het anker houdt meteen, in zand.
Later komt de Witte Walvis ook ankeren. Hun plannen zijn gewijzigd. Zoiets gebeurt geregeld als je zeilt en afhankelijk bent van de wind.
We nodigen Jan & Monique en Jens & Britta uit voor een drankje na het eten. En om Mexican train domino’s te spelen. Gezellig. Een bak popcorn erbij, door Jens gemaakt.
We spelen 13 ronden. Jan heeft gewonnen.

Om 10 uur halen we Jens & Britta op voor een wandeling.
Het is een mooi rondje, eerst omhoog. Prachtig uitzicht over de baai. Gezellig bijkletsen.
Beneden in het dorp drinken we wat op een terras met heerlijke luie stoelen.
De weg terug gaat eerst over het strand en daarna klauteren we over rotsen. Tot het strand waar de bijboot ligt.
Ons plan is om vanmiddag, als er wind uit het westen komt, naar Zakinthos te zeilen. Maar dan komt de Andante aan varen, met de Denen Jens & Majbritt aan boord. Zij waren onze buren in Licata. Gezellig, kom maar aan boord. Dat doen ze later. We hebben hen een halfjaar niet gesproken, dus er is van alles te vertellen.
Later bedenken we om samen uit eten te gaan. Zij halen ons op met de bijboot.
We leggen aan bij een soort van betonnen steigertje aan de westkant van het dorp. We lopen door het dorp naar restaurant Medusa, die had goede referenties. We kiezen alle 4 een Grieks gerecht en het is heerlijk.
Jens heeft een oude kaart meegenomen van de Peleponnesos en vraagt ons naar goede ankerplaatsen. Hij tekent dat aan op de kaart. Wij hebben goede ervaringen daar, na 2 keer heen en terug gekomen te zijn.
Na een intensieve ‘sociale’ dag zijn we er ‘s avonds moe van.

Van Kateleiós naar Alykés (9 – 10 oktober)

Tijdens het ochtendzwemmen vliegt een ijsvogeltje voorbij, die we met de ogen volgen tot hij bij de kant is. Prachtig!
Als er een beetje wind is uit het oosten vertrekken we. We varen nog even bij de Lily langs. Jens en Britta willen ook oversteken naar Sicilië en gaan waarschijnlijk zaterdag. Misschien wordt het voor hen ook Malta. We houden elkaar op de hoogte.
De wind komt al snel recht van voren. Omdat onze accustatus laag is gaan we motoren.
Af en toe kunnen we een stukje zeilen met de genua. Maar al snel is de wind weer weg.
We ankeren in de baai bij Alykés, waar we vorige week donderdag ook gelegen hebben toen we van Pylos kwamen. Dat was aan het begin van de avond. Nu is het middag en zijn er 2 waterscooters bezig. Het duurt niet lang. Verder is het rustig.
Het is nog steeds mooi weer. Half bewolkt.
We maken een begin met voorbereidingen voordat onze gasten overmorgen komen.

Na een rustige nacht worden we wakker. Het is grotendeels bewolkt, met af en toe de zon.
Henk gaat de Alpha Pro nogmaals proberen en testen. Hij doet het! Na wat gemorrel aan een verbinding. Nu kunnen we weer sneller de accu’s laden. Dat doen we dan ook.
Hij haalt de hogedrukpomp van de watermaker nogmaals uit elkaar om te checken of de koolborstels goed erin gezet zijn. En om de oude pompkop te proberen. Die doet het echt niet.
Ik ga schoonmaken en het bed voor de gasten opmaken.
Henk brengt me naar de ‘haven’, waar het erg ondiep is. De laatste meters moet er gepeddeld worden. Er lopen 2 paarden met ruiters door het ondiepe water.
Er is een groente-en fruitwinkel in het dorp, waar ik alles vind van mijn lijstje. Zelfs gezouten ansjovisjes.
Ik loop daarna langs een riviertje richting een betonnen pier, die niet ver van Wahoo is. Henk haalt me daar op.
Na het opbergen van de boodschappen zwemmen we  om het zweet af te spoelen. Het waait al een tijdje niet, daardoor is het erg warm.

Van Alykés via Laganas naar Porto Koula (11 – 12 oktober)

Het is ‘s ochtends kletsnat op het dek, zelfs in de kuip. Kefalonia is niet te zien.
Later wordt het zicht beter. Het is half bewolkt.
Na onze klusjes vertrekken we aan het begin van de middag. Ons doel is Laganas, in de zuidbaai van Zakinthos.
Om de accu’s bij te laden motoren we eerst een half uur, want het is tegen weinig wind in.
Als het iets meer gaat waaien gaan we zeilen, met grootzeil en genua. We moeten wel kruisen.
Naar het zuidoost puntje van Zakinthos motoren we een uur, recht tegen de wind in. Daarna is het bezeild naar Laganas.
We ankeren in 4,5 meter, in zand. Het anker houdt al voordat de briddle aan de ketting gemaakt is.
Henk brengt me tegen 7 uur naar de wal, een heel eind naar het oosten. Bij het strand stap ik in het water, dat vol zit met dood zeegras. M’n voeten en benen zitten eronder. Als het droog is wil het er wel af. Maar dat valt tegen. Ik loop 4 km naar het vliegveld om Tess & Jules op te halen.
We gaan met een taxi naar Laganas. Want inmiddels is het half 9 en donker.
Henk haalt ons op bij het strand, in de buurt van het ‘I love Laganas’ bord.
Het is er erg ondiep en er liggen stenen. Eerst een stukje peddelen, maar dan komen we steeds ergens tegenaan. Uiteindelijk lukt het om weg te komen.
Op Wahoo aangekomen nemen Tess & Jules meteen een duik in het water. Henk en ik volgen als we de bijboot opgehesen hebben.
Het is vrijdag, dus we hebben ‘happy hour’ met frietjes, snacks met kaas erin en salade. Dat eten we buiten, waar het nog lekker warm is.
Op het grote scherm binnen bekijken we de windvoorspellingen van de komende dagen. Het lijkt er nog steeds op dat we zondagochtend kunnen vertrekken. Maar het verandert per dag.
Morgen kijken we weer.

Niet de hele nacht was het rustig. Tot na half 4 klonk er luide muziek vanaf de wal. Tess & Jules hadden er last van. Daarna plaagden muggen (neefjes) hen, dus ze zijn op jacht geweest.
De Raid stekker met een blauw tablet erin hebben ze in het stopcontact gestoken en dat heeft daarna geholpen.
Voor het ontbijt zwemmen we, zoals gewoonlijk. Het water is ruim 25 graden.
Deze baai wordt ook wel schildpaddenbaai genoemd. Een klein deel is natuurgebied, waar je niet mag komen. Een groter deel mag je wel doorheen varen, maar niet ankeren of vissen.
We zien een aantal keren de kop van een schildpad boven water en z’n schild er net onder.
Er zijn weinig motorbootjes, die naar schildpadden zoeken. Wel een paar wat grotere boten met een groep toeristen.
We gaan ankerop naar een rustiger plek. We zeilen met de genua 3 mijlen en ankeren onder de hoge kliffen, noord van Keri, bij Porto Koula.
Rond 5 uur varen we met de bijboot naar het haventje van Keri. Om het dorpje en de omgeving een beetje te verkennen. We lopen om het meertje. Er groeit veel riet. En er zijn muggen, die 3 van ons steken. Henk heeft er geen last van.
De windvoorspelling wordt nogmaals grondig bestudeerd, op het grote scherm. We blijven bij ons plan om zondagochtend om 7 uur te vertrekken. De volgende morgen dus. We gaan op tijd naar bed.

Van Zakinthos naar Malta, 326 mijlen (13 – 15 oktober)

Helaas heb ik vanaf 3 uur niet goed geslapen. Onrustig voor de komende tocht. De eerste dag zullen er flinke golven zijn. Hoe gaat het dan en kunnen Tess en Jules er wel tegen? Ik weet wel dat het niet helpt om daarover na te denken. Maar dat gebeurt gewoon. Af en toe ben ik wel weer in slaap gevallen.
De wekker loopt af om half 7. Het is nog donker. Aan de oostelijke hemel gloort wat licht.
We zwemmen eerst. Dat is prachtig, want er is zeevonk. Bij het bewegen van de armen zijn er lichtjes in het water.
We motoren de baai uit en hijsen het grootzeil als we recht voor de wind varen. Met voldoende bootsnelheid gaat dat heel goed.
Omdat er te weinig wind is, die van achteren komt, en er veel golven zijn, motoren we de eerste 2 uren.
Dan kunnen we zeilen. De genua wordt uitgerold. Als de aan-de-windse snelheid steeds boven 15 knopen komt rollen we de genua in en de fok uit.
Er staat nog veel deining en er zijn windgolven. Daardoor is het een oncomfortabele zeereis.
De snelheid is goed, tussen 9 en 10 knopen. In 11 uren hebben we 100 mijlen gedaan.
Na 80 mijlen ongeveer is de oude deining weg en zijn er alleen nog windgolven. Dat maakt het een stuk aangenamer.
Het lukt om binnen wat te doen. Tess bereidt het eten voor door groenten te snijden voor een nasimaaltijd. Lekker.
We verdelen de wachten: Houkje start van 20-24, Henk van 24-4, Houkje van 4-8. Tess van 20-22, Jules van 22-2, Tess van 2-6, Jules van 6-8, zodat ze 2 uur met Houkje en 2 uur met Henk wacht hebben. De maan is er tot 4 uur in de nacht, zodat het niet donker is.
De hele nacht door zeilen we. Tot half 11 in de ochtend. Dan zakt de wind in en komt hij van achteren. De motor gaat aan. Hopelijk voor een uurtje. Het worden 9,5 uur. 2 keer proberen we te zeilen met de code zero. Die hangt slap. Dan maar weer motoren.
2 keer zien we dolfijnen, eerst een groep kleine, waarvan een paar helemaal boven water springen. Daarna een paar die heel rustig voorbijzwemmen.
Overdag gaan 2 vislijnen uit, achter elke romp 1. Maar helaas, iets vangen lukt steeds niet.
We eten spaghetti met ui, aubergine, ansjovis en zwarte olijven.
Voordat het donker wordt halen we de code zero naar beneden en wordt de genua weer gehesen.
We zeilen met grootzeil over stuurboord en genua over bakboord.
Na 2 uren, waarin de snelheid terugloopt naar minder dan 2 knopen, gaat de motor weer aan.
Het is een rustige nacht met bijna volle maan.
Het beetje wind dat er is blijft van achteren komen.
Pas dinsdagmiddag, ruim 20 mijlen voor Malta, komt er wat wind uit het zuidoosten. We gaan weer zeilen door de genua uit te rollen. Het grootzeil is de hele tijd blijven staan.
Wat een rust nu de motor uit is. Genieten! Na 326 mijlen en 58 uren (waarvan 26 uren motorend) valt het anker in Il-Hofra I-Kbira, aan de oostkant van Malta.
Heerlijk om weer te zwemmen. Want het was een warme dag.
We eten gebakken aardappels en een goed gevulde witlofsalade.
We gaan allemaal vroeg naar bed om wat slaap in te halen.

Van Il-Hofra I-Kbira naar Selmun bay (16 oktober)

Na een heerlijke rustige en lange nacht staan we op om te zwemmen. Tess & Jules gaan snorkelen.
Na de koffie ga ik soppen en dweilen, om het zout uit de boot en uit de kuip te verwijderen.
Henk maakt een email voor de technische dienst van Spectra (in Amerika) over de problemen met de watermaker. In Malta zit namelijk een dealer van Spectra.
Aan het begin van de middag vertrekken we. Nadat de code zero alvast gehesen is.
De wind is zuidoost en we gaan richting Mellieha bay, dat is naar het westnoordwesten.
We kruisen af voor de wind door 3 keer te gijpen. De laatste keer waait het harder en rolt de code zero moeilijker op. Daarom gaan we verder op de fok.
We ankeren in Selmun bay, aan het begin van Mellieha bay.
Voordat we ankeren komt een grote rubberboot naar ons toe om te zeggen dat er gefilmd wordt en dat we niet achter de lijn tussen een blauw drijvend platform en een andere rib moeten komen.
De ankergrond is zand. Het anker houdt meteen.
We eten zwarte rijst met Griekse salade. Jules heeft gekookt, Tess doet de afwas.
We doen een paar potjes Uno en dan is de dag weer om.

Van Selmun bay via de Blue Lagoon naar Armier bay (17 oktober)

Dezelfde rib van gisteren komt naar Wahoo, juist als wij zullen gaan zwemmen. Snel in ons blootje in het water. Ze komen zeggen dat volgens ‘Marine notices’ de baai vandaag gesloten is vanwege filmopnamen. We zeggen dat we over een paar uur vertrekken. 2 uur later komen ze zeggen dat we nú ons anker moeten ophalen. Dat doen we als we klaar zijn met de voorbereidingen: ramen dicht doen, dakje openritsen, instrumenten aan doen, motoren starten.
We zeilen met alleen de fok en wind van achteren naar Armier bay. Omdat het lekker gaat, wijzigen we het plan. We gaan om het eiland Comino heen naar de Blue Lagoon. Daar ankeren we een aantal uren.
Het is er druk, de boten vol toeristen blijven maar komen en gaan. Wat een mensen!
Tess & Jules gaan zwemmen naar het strandje bij het onbewoonde eiland Cominotto. Ze willen ook nog naar Comino voor een ijsje. Maar daar is het veel te druk.
Er komt een catamaran aan. Het blijkt de Fizz te zijn. We zwaaien naar Andy &Tina, die we kennen van onze reis naar de Middellandse zee in 2019. We hebben hen een paar keer ontmoet bij Frankrijk en Spanje. Ze ankeren vlakbij en ik zwem ernaartoe.
Heel leuk om hen na 5 jaar weer te zien. In de tussentijd hebben we wel contact gehouden.
Binnenkort, als hun en onze gasten weer weg zijn, zullen we met elkaar afspreken.
Ze blijven niet lang liggen en wij gaan ook ankerop. Nu wel naar Armier bay.
Daar gaan we wandelen langs de kust naar het grote gat in de rots. Waar je om heen kunt lopen. En waar water vanaf zee in komt.

Van Armier bay 3 mijl naar Mellieha bay, barracuda gevangen! (18 oktober)

Als we wakker worden na een rustige nacht waait het nog niet hard. Na het zwemmen gaan we ankerop. Naar Mellieha bay, 3 mijl verderop. Jules vangt een barracuda, yeah! 76 cm lang. Hij fileert hem later en er blijft 800 gram van over.
Vlak voordat we gaan ankeren gaat het alarm van de bakboord motor. Temperatuur te hoog.
Wat is dat nu weer? Motor uit en ankeren met alleen de stuurboordmotor.
De V-snaar van de Alpha Pro dynamo blijkt gebroken. Dan doet de pomp van het koelwater het ook niet. Vandaar dat de temperatuur van de motor oploopt.
Voor de motor is het helemaal zwart. Houkje gaat het schoonmaken. Morgen de nieuwe V-snaar er op zetten.
Eerst gaan we naar de wal. Tess en Jules zijn daar voor de lunch al door Henk naar toe gebracht. We ontmoeten hen bij de bar Sea View, met een prachtig uitzicht over de baai en Wahoo.
Een lekker drankje erbij. Heerlijk. We proosten op het goede leven.
Jules bakt de barracuda, na er met hulp van Tess een jasje van bloem omheen gemaakt te hebben.
We eten er frietjes bij en een bietjessalade: fish & chips. Het is tenslotte vrijdag en happy hour.

Van Mellieha bay naar Rinella bay bij Valletta (19 oktober)

Niemand heeft heel goed geslapen. Er was af en toe veel wind. En de golven kwamen van opzij. Dat is nooit lekker. Ik kan er slecht tegen.
Gelukkig is het zwemmen heerlijk, al zijn er wel flinke golven.
Na de koffie brengt Jules Tess en mij naar de wal om boodschappen te doen. Bij de Luna mini market, vlakbij de baai. Ze hebben er alles van mijn lijst. Het is wel duurder dan in Griekenland.
Als we terugkomen zit de V-snaar erop en draait de motor om stroom te maken. Dat is wel nodig, er zat maar 20% meer in de accu’s.
Henk doet een nare ontdekking. Er lekt olie uit de bakboord motor, bij de krukas. Daarom was het zo zwart voor de motor.
De accu’s zijn weer wat bijgeladen. We gaan zeilen. Naar Rinella bay. Met alleen de genua. De wind komt van achteren.
Bij nadering van Valletta wordt de lucht steeds donkerder. Het weerlicht en onweert. Als we gaan ankeren regent het. Gelukkig niet hard. Het anker houdt. We komen wel een beetje dicht bij een stalen boot. De schipper heeft er problemen mee. We willen wachten tot het droog is voordat we opnieuw gaan ankeren. Maar we komen zo dichtbij, dat we toch maar ankerop gaan. Een beetje buiten de baai ankeren we in 12 meter. Ver genoeg van alle andere boten.
Even later is het droog.
We eten rijst met bloemkool en broccoli, kerriesaus en een burger. Tess & Jules een vega burger en wij een beefburger.
Iedereen gaat vroeg naar bed omdat we de afgelopen nacht slecht geslapen hebben.

Van Rinella bay naar Marsaxlokk (20 oktober)

Vroeg wakker en zwemmen.Tess & Jules willen ontbijten in Valletta en de stad een beetje bekijken. We brengen hen naar de overkant. Vanwege de deining is het lastig op de kant stappen. Via een trapje lukt het.
Een paar uren later bellen ze om hen weer op te halen. Henk is in de machinekamer bezig te kijken of de Alpha Pro dynamo het doet. Na wat gemorrel lukt het!
We gaan weer met de bijboot naar de overkant. Daar stroomt het, zodat het lastig is goed bij de kant te komen. Ze stappen snel in en we varen terug.
Vandaag gaan we naar Marsaxlokk.
Het is afwisselend zeilen en motoren. En vissen. Helaas willen ze weer niet bijten.
Geankerd in de baai bij Marsaxlokk brengen we afval weg en gaan naar restaurant Azzure om te eten. Helaas is het daar vol. We hebben geen zin om te wachten. Dan maar terug naar Wahoo. Daar kookt Jules een heerlijke maaltijd. Van met risotto gevulde ravioli, tonijn uit blik en gebakken groenten.
We gaan weer vroeg naar bed. Morgenochtend wordt er wat wind voorspeld. Dus willen we om 8 uur vertrekken.

Van Marsaxlokk via Gnejna bay naar Paradise bay (21-22 oktober)

Het is nog vóór 8 uur als we gezwommen hebben en vertrekken.

Doel is Paradise bay. Om daar morgenvroeg onze gasten naar de wal te brengen.
De eerste 2,5 uur kunnen we zeilen. Daarna motoren, maar dan worden de accu’s meteen ook geladen. We besluiten een tussenstop te maken in Gnejna bay. Om te zwemmen en te snorkelen. Er zijn veel vissen boven een bodem met zeegras en stenen. Tess & Jules trakteren ons bij Grill & Chill aan het strand op een heerlijke pizza lunch. Met een volle maag doen we de mooie wandeling rond de baai. Af en toe best uitdagend. Klimmen en klauteren.1 keer steil naar beneden. Na afloop hebben we een ijsje/ biertje dik verdiend.
Dan is het tijd om naar Paradise bay te varen om daar te ankeren voordat het donker wordt.
Als avondeten doen we een (broodje) gebakken ei met een restje ravioli en een restje bietensalade. Iedereen is moe en gaat vroeg naar bed.

Tess & Jules staan om kwart over 6 op om te zwemmen, daarna een bakkie koffie en een stevig ontbijt. Vóór kwart over 7 stappen ze uit de bijboot op de wal. We nemen afscheid met een knuffel en zeggen tot volgend jaar. Ze lopen naar de bus, die om half 8 vertrekt vanaf de veerboot.
Daarna is het stil aan boord.
Het is een grijze dag, waarbij de zon heel af en toe tevoorschijn komt.
We zijn lui en lezen veel. Houden siësta en gaan daarna zwemmen.

Van Paradise bay naar Dwejra bay (23 – 27 oktober)

De zon schijnt de volgende ochtend. Dat maakt het een stuk aangenamer dan gisteren. Het beddengoed wordt gewassen en droogt snel in de zon en de wind.
Ik maak afspraken voor Henk bij de internist en de oogarts in de periode dat we in Nederland zijn. Het lukt, zonder dat ik veel moet uitleggen.
Een appje komt binnen van Tina van de Fizz. We maken een afspraak om elkaar donderdag te ontmoeten in Dwejra bay. Wij zeilen er vanmiddag al naar toe. Met alleen de genua. Er zijn vervelende korte golven. De boot schudt behoorlijk heen en weer. En wij dus ook. Dan is het geen pleziertocht. Gelukkig is het maar 9 mijlen.
We ankeren in een klein stukje zand. Het anker zit mooi ingegraven als ik het check met duikbril en snorkel. Er zijn maar 3 visjes te zien.

Na een eind zwemmen maak ik met een schuursponsje de waterlijn van de stuurboordromp schoon. Zodat het voor het oog wat lijkt.
Ik sop de binnenkant van de bakboord en stuurboordromp en dweil alle vloeren.
Henk doet een test met de watermaker. Die werkt helaas nog niet vanaf het display in de salon.
Hij test ook beide dynamo’s aan bakboord. Ze doen het allebei wel.
De Fizz komt de baai binnen en langs ons varen. We spreken af dat we naar hun toe gaan.
Het is een gezellig weerzien met Andy en Tina. We wisselen ervaringen uit van afgelopen seizoen.
Morgen vertrekken ze naar hun winterhaven in Monastir in Tunesië.
Wij hebben nog niet besloten wanneer we naar Licata gaan.

Een heerlijk rustige ochtend met zon en bewolking.
Fizz vertrekt tegen 8 uur, ik zwaai ze uit.
We zwemmen naar Fungus rock. Daarna ga ik met duikbril en snorkel op met een rvs-schuursponsje de bakboord buitenkant onder de waterlijn schoonmaken. En de stuurboord buitenkant waar nog iets is achtergebleven gisteren. Ik gebruik nu het handvat met zuignap.
Het schoonmaken geeft een voldaan gevoel.
Met Nicolette heb ik het wekelijkse beluurtje.
Henk test de Jabsco drinkwaterpomp. Hij bouwt niet genoeg druk op. Waarschijnlijk is de druksensor stuk.
We besluiten maandag naar Licata te gaan. Dan moeten er nog wat boodschappen gehaald worden in San Lawrenz, het dichtstbijzijnde dorp. Het is een hele mooie wandeling er naar toe. De weg gaat behoorlijk omhoog vanaf het kerkje Kapella Sant’ Anna. De uitzichten zijn prachtig.
Er is een mini supermarkt, die alles heeft wat we nodig zijn.
Vandaar lopen we via een andere weg terug naar Dwejra bay. Nou ja, na een kilometer lopen komen we erachter dat we precies de verkeerde kant op gaan.
Net voor zonsondergang, die helaas niet mooi te zien is vanwege bewolking, zijn we bij het terras. Voor een biertje en een mocktail (dat is een cocktail zonder alcohol). Lekker!
Voordat het donker is zijn we terug bij de bijboot. Helaas wil de motor weer niet starten. De laatste week moet Henk hem steeds handmatig, met een koordje, aanzwengelen. We zijn toe aan een nieuwe accu. Deze accu hebben we gekregen en geen idee hoe oud ie is.
We bellen met Ad & Scarlet en maken een afspraak om hen 23 november te bezoeken.
We eten zelfgemaakte frietjes met hapjes uit de airfryer. En een salade.
We kijken Holland Got Talent, de laatste aflevering voor de kwalificaties.

Na het zwemmen maak ik de binnenkanten van de rompen onderwater schoon. Zo, het onderwaterschip is klaar voor dit jaar. Behalve de kielen.
Daarna ga ik lekker m’n haren wassen en het zout eruit spoelen.
Henk werkt verder aan de foto’s voor de weblog. Ik ga aan de slag met het verhaal van september, aan de hand van mijn logboek.
We gaan ankerop en meer in de zuidoosthoek van de baai opnieuw ankeren. We denker daar minder last van swell te hebben, die vanaf het zuiden de baai binnenkomt.

We hebben een heerlijk rustige nacht, waarin de klok een uur is teruggezet.
Ik ben dus om 6 uur al wakker, net voordat de zon op komt.
We zwemmen een eind in de zon. Het golft wel wat vanwege de wind.
Het is een mooie dag. Eerst veel zon, later bewolkt. We liggen goed beschut tegen de wind.
We bellen met Philip & Nancy en spreken af voor 23-24 november.
Daarna met zoon Sander, en spreken ook voor 24 november af.
Henk haalt de waterpomp weer uit elkaar en test hem nadat hij er een nieuwe druksensor in gezet heeft.
Hij bouwt nog steeds niet genoeg druk op.
We gaan nog even naar de wal om een stukje te wandelen en om met een biertje en een mocktail afscheid te nemen van Dwejra bay.

Van Dwejra bay naar Licata (28 – 31 oktober)

Nadat ik voor de laatste keer dit seizoen rondjes om de boot heb gezwommen vertrekken we om 6 uur richting onze winterhaven. Het is al licht. We hijsen het grootzeil als we de baai uit zijn en rollen de genua uit. Maar we motorzeilen totdat we Gozo voorbij zijn om de zuidoosten wind op te pikken.
Als de motoren uit kunnen maken we meteen goede snelheid. De eerste helft van de 64 mijlen doen we gemiddeld 10 knopen. Met een maximum van 15 knopen. De windhoek is 60 graden en de golven komen schuin van achteren.
We zien heel veel vliegende vissen onderweg. Ze komen uit het water schuin voor of naast de boot, vliegen een eindje en plons, weg zijn ze weer.
3 dolfijnen zwemmen even mee, springen een paar keer voor de boeg uit het water en zijn dan weer verdwenen.
De laatste 10 mijlen gaat het wat rustiger. Ik hang de gisteren al opgepompte fenders op aan de buitenkanten. 4 aan elke kant.
Henk schroeft achter de voorbeam het device vast, waar de loopplank aan komt te hangen.
Als we binnen de pieren zijn roepen we de marina op via marifoonkanaal 74. We horen dat we aan het einde van P2 komen te liggen. Dat is onze favoriete plek!
We gaan weer met de boeg naar de steiger. Ik geef de stuurboord voorlijn aan de marinero en krijg via de pikhaak een lijn aangereikt van een boei. Daar loop ik mee naar achteren, trek de dikke lijn aan en maak hem vast op de achterste kikker.
Daarna volgt dezelfde procedure aan bakboord.
We zijn verder de hele middag bezig met allerlei lijnen om de boot en de loopplank goed vast te maken.
2 boten verder ligt een Nederlandse catamaran. Rob, de eigenaar, staat op de steiger als we aankomen en helpt een handje. Even later gaan zij vertrekken naar Malta. Nadat ik de sleutel van hun fiets heb gekregen, die ze op de steiger laten staan en die wij mogen gebruiken.
Aan het einde van de middag lopen we naar de Blue Skybar, maar die is op maandag gesloten.
Dan maar even op P1 kijken. We komen aan boord van de Listig terecht. Het is heel gezellig bij de Deense vrienden Stig en Lisbet.

Het is de volgende dag mooi en warm weer. We gaan verder met de boot en de loopplank. Henk installeert de ‘deurbel’ bij de loopplank.
Allerlei mensen die we kennen van vorig jaar komen even gedag zeggen. Dat maakt dat we ons erg welkom voelen.
’s Avonds gaan we naar happy hour bij de Blue Sky bar, waar we een groot aantal bekende mensen ontmoeten. Zo gezellig om weer terug te zijn in de winterhaven!

Woensdagmorgen om 9 uur begint bootcamp. Nils geeft het. Ik ga meedoen en het is erg leuk.
Daarna komen onze Nederlandse vrienden Pierre en Immie (hun boot heet Primadonna) koffiedrinken. Zij waren 2 winters terug ook in Licata. We halen herinneringen op en wisselen ervaringen uit.
In de 2 vakken voor de kajuit is zout water gekomen tijdens de ruige overtocht vanaf Griekenland.
Beide vakken haal ik leeg en maak ze schoon.
Voor de gezelligheid en zonder breiwerkje ga ik een uurtje naar de knitting club, die deze keer aan boord van de Lily van Britta en Jens wordt gehouden. Omdat cafe Letterario gesloten is.

De laatste dag van oktober is het bewolkt. Heel af en toe komt de zon tevoorschijn. Met 20 graden en een beetje wind is het frisjes.
Het is Halloween en er komt een groep verklede kinderen naar de haven. We hebben niets met Halloween en gaan wandelen met Jens & Britta (Duitsers) en Mike & Petra (Nederlanders, hun boot heet Waaibaai). Eerst omhoog, voorbij het kerkhof en het kasteel. Daarna de 2e afgang naar het strand. Strandbar Felix is open. We strijken er neer voor een drankje in de zon.
Via het strand lopen we terug.

We hebben vanaf 17 mei tot 28 oktober 2545 mijlen afgelegd. De meeste tijd hebben we doorgebracht in Griekenland. Onze route is te zien op NoForeignland. Als je deze wilt zien, klik dan hier: Wel even het scherm uitzoomen om onze hele route te zien.