Almerimar - Deel 3

Door Houkje

5 februari 2020 - 31 maart 2020

Ik zit er over na te denken hoe ik deze periode in zal delen. Uiteindelijk kom ik op de volgende verdeling:

1. De periode voordat Spanje op slot gaat vanwege het corona virus, dus tot 15 maart.

          en

2. De periode van ‘lock down’ in Spanje, die op 31 maart nog niet voorbij is.

Lock down

Ik begin met het laatste deel. Vanaf zondag 15 maart is Spanje op slot gegaan: Iedereen moet thuis of aan boord blijven. Je mag alleen de straat op om levensmiddelen te kopen. Of om naar je werk te gaan. Vanaf 30 maart mogen alleen de vitale beroepen nog hun werk doen. Je mag dus niet een wandeling maken, fietsen, joggen etc. De Guardia Civil rijdt rond om te controleren. En houdt mensen aan. Deelt boetes uit die kunnen oplopen tot € 1.000. Ik las dat tot en met 31 maart er in heel Spanje meer dan 252.000 boetes zijn uitgedeeld en dat ruim 2.100 mensen zijn gearresteerd.

Ik ben een keer aangehouden toen ik van de supermarkt kwam. Ik stond op het punt om aan te kloppen bij de catamaran ‘Salon‘ van Frits en Marleen. Maar net voordat ik mij bukte om op de loopplank te kloppen hoorde ik een auto stoppen en een stem. Ik werd aangesproken in het Spaans, en begreep dat hij mij vroeg waarom ik op straat was. Toen ik zei ‘Mercadona’ en op mijn rugtas wees knikte hij. Hij vroeg nog iets en ik wees verderop en zei ‘boot’. Ah, barca. Toen mocht ik doorlopen. Langs de Salon van Frits en Marleen is een hele kleine omweg naar de supermarkt. Dus loop ik een paar keer per week daar langs en ga even ‘buurten’. We houden netjes afstand en wisselen onze ervaringen uit. En ook films op een usb stick. Voordat ik van boord ga kijk ik eerst goed of de Guardia Civil niet in aantocht is. Bij de Mercadona is het nu zo, dat je voor in de winkel het handvat van de boodschappenkar ontsmet en daarna plastic handschoenen aan doet. In de winkel wordt steeds omgeroepen dat je een meter afstand moet houden van anderen. De kassières zitten achter een glasplaat, met een mondkapje voor. De meeste klanten in de supermarkt hebben ook een mondkapje voor. Of een sjaal voor de mond. Al vanaf 11 maart ongeveer werd er gehamsterd, maar dat is nu over. Er is voldoende van alles verkrijgbaar.

We hebben het geluk dat de boot aan een betonnen steiger ligt, achter een hek. Daar wordt niet gecontroleerd. Als we 10 keer de hele steiger rondlopen en dat 2 keer op een dag doen dan is dat ruim 5 kilometer. Zo krijgen we toch wat beweging. Verder doen we klusjes, ruimen op, werken aan de website, lezen, kijken films. We vervelen ons niet.

Sinds half maart is het weer hier in zuid Spanje wat wisselvalliger dan de weken er voor. Meer harde wind, meer bewolking en minder zonnig. En de laatste week regent het geregeld. We hebben altijd wel 1 kant van de kuiptent dicht en meestal ook de achterkant.

Plannen maken is moeilijk, want we weten niet, hoe lang deze ‘op slot’ toestand nog duurt. En wanneer we weer ‘vrij’ kunnen varen. Dus we leven bij de dag.

En we denken nog eens terug aan de afgelopen tijd, vanaf begin februari:

Bezoek

Eerst krijgen we Ids en Hida een dagje op bezoek. Ze reizen met hun camper door Spanje en zijn in de buurt van Almerimar. Leuk om te zien hoe ze van een bestelbus een camper gemaakt hebben. Functioneel en simpel.

We gaan ‘jeu de boulen’ met Wouter en Paula en hun gasten Gerard en Elly. Daarna komen ze snert en poffert bij ons eten. En we doen een paar potjes ‘Uno’.

In de voorjaarsvakantie krijgen we 2 nichtjes op bezoek: Esmee en Iris. We halen ze zondag op van het vliegveld in Malaga en ruilen die dag de huurauto om. Voor een Nissan Juke. We maken de dagen daarna een aantal uitstapjes, samen met Wouter en Paula en Gerard en Elly. Maandag doen we de bergrit van 30 km over onverharde wegen, vol kuilen. De auto wordt er lekker vies van. In de bergen is het zonnig, boven zee hangt bewolking. Dat geeft aparte uitzichten. Dinsdag gaan we, ook weer met 2 auto’s, naar Guadix. Een prachtig dorp met grotwoningen. We zijn er in december ook geweest en vonden het toen zo mooi, dat we er graag nog een keer rondwandelen. We lunchen op de Mirador. Bekijken dezelfde grotwoning als toen. En zoeken op het laatst het restaurant aan het pleintje bij de kathedraal. Voor een drankje met tapas. De terugweg gaat over de bergen, tot 2000 m hoog. Waar het maar 7 graden is. En helaas bewolkt, zodat we niet het mooie uitzicht hebben van toen in december. Woensdag rijden we naar Tabernas. Eerst kijken we vanaf de weg naar Mini Hollywood. Deze keer ziet het er verlaten uit, dus een show zien kunnen we vergeten. Daarna rijden we naar de parkeerplaats bij de kasteelruïne. Het laatste stuk lopen we naar boven. Daar kijken we rond en lunchen we. Daarna rijden we via een tunnel de desert in. We volgen de route die we eerder hebben gereden en toen hebben opgenomen op de app Wikiloc. Zo komen we langs diverse locaties van oude western films. We komen uit bij een filmlocatie, die nog in gebruik is, genaamd Fort Bravo. Daarvoor moet je entree betalen en dat doen we niet. Op de terugweg rijden we via Almeria, omdat we daar de Alcazaba (een fortcomplex uit de 10e eeuw) willen bekijken. ’s Avonds kijken we op  verzoek van Esmee en Iris de film ‘Vals’, in de kajuit op een groot scherm met behulp van de beamer. Dat is onze thuisbioscoop. Donderdag hebben we een rustige dag. We rijden ’s middags maar een klein stukje naar Balerma. Waar we op het terras bij ‘Johanna’ een ’menu del dia’ nuttigen. Voor € 10 per persoon een 4 gangen menu met een drankje en koffie. Het is veel en niet alles is even lekker. Het is moeilijk kiezen, alles staat in het Spaans op een krijtbord. Met google translate lukt het om de gerechten ongeveer te vertalen. Maar het blijft afwachten wat je op je bord krijgt. Op de terugweg rijden we langs het fort Guardias Viejas. Dat gaat om 17 uur open en we hoeven maar 5 minuten te wachten. Vanaf het dakterras heb je een mooi uitzicht. De ruimten binnen zijn ingericht als museum. Met aangeklede soldaten, geweren, pistolen en munitie. En maquettes van 3 soorten verdedigingswerken langs de kust van zuid Spanje. Deze avond kijken we de film ‘Taken’. Vrijdagmorgen om 4 uur loopt de wekker af. Om half 7 nemen we afscheid van Esmee en Iris in de vertrekhal van het vliegveld van Malaga. We hebben een hele leuke week samen gehad. En het is heel stil en erg wennen als ze weg zijn.

Wandelingen

We zijn op tijd terug uit Malaga om om 10 uur mee te gaan met de wandeling naar Rodalquilar, een mooie route langs de goudmijnen, die al lang niet meer in gebruik zijn. De vrijdag ervoor zijn we naar San José geweest en de vrijdag daar voor naar Los Pradyllos. 28 februari wandelen we met de groep bij Laujar de Andarax. Achteraf vinden we dat de mooiste wandeling, die we tot nu toe met de groep gemaakt hebben. 6 maart wandelen we bij Laroles. De route heet ‘Castana Milenario’. Er staat langs de route een hele dikke oude kastanjeboom. We hadden 7 mensen nodig om een kring rond de boom te maken. De laatste wandeling is op vrijdag 13 maart bij Paterna del Rio. De dag erna wandelen we met Wouter en Paula in de omgeving van Almerimar. Maar dan is de lock down al aangekondigd voor de volgende dag en is er niemand op straat. We voelen ons bijna schuldig dat we aan het wandelen zijn.

Malaga

7 maart moeten we de huurauto ‘s middags inleveren. We kunnen met Wouter en Paula terugrijden naar Almerimar. We vertrekken ’s morgens op tijd, om eerst nog wat van Malaga te zien. We kunnen de auto parkeren aan het eind van de pier, waar de cruiseschepen afmeren. Als we langs de haven richting het centrum lopen komen we eerst langs een paar rondvaartschepen: een grote zeilcatamaran, waarop je, tegen betaling uiteraard, kunt meevaren. En een motorcatamaran. Beide leggen net aan. De ‘verkoop’ man van de zeilcatamaran spreekt Henk aan, omdat hij net zo’n hoed (een Tilly’s) op heeft. Maar Henk laat zich niet overhalen voor een tochtje. We lopen langs de kathedraal en de Alcazaba, een middeleeuws moors paleis. We gaan op zoek naar het kasteel, Castillo de Gibralfaro. Maar we hebben helaas geen tijd genoeg meer om helemaal naar boven te lopen. Dat bewaren we tot een volgende keer. Want vanaf de Mirador de Gibralfaro moet je een prachtig uitzicht hebben.

Huiselijke dingen

Meestal doe ik de was als het mooi weer is. Soms pakt dat anders uit en gaat het regenen. Dan maak ik in de kuip wat tijdelijke waslijntjes. Daar droogt het goed.

Van Iris, die zaterdags in een tuincentrum werkt, kregen we een glazen potje en zaadjes, om zelf sprouts te kweken. Dat lukt heel goed en het is erg lekker op brood.

We bakken zelf brood. Van diverse soorten broodbakmix, dat we in Nederland hebben laten samenstellen en opsturen door de Bakboerderij in Roden. Het zit voor ons in zakjes van 450 gram, omdat een hoeveelheid van 500 gram, wat normaal in een zakje zit, net teveel is voor onze broodbakmachine.

Toen we bij Pekka en Tuula, Finse vrienden in de haven, aan boord waren kregen we door Pekka gebakken chocoladecake. Heerlijk!

Begin maart, toen het nog kon, ben ik naar de kapper geweest. Naar een Engelse kapster in hotel Spa. Ze kan mijn naam niet uitspreken, de meeste Engelsen kunnen dat niet. Daarom noemt ze me Nicolette, dat is mijn 2e naam. Henk maakt z’n eigen haar kort met de tondeuse. En ik mag het daarna controleren en nog wat bijwerken.

Klussen

Kleine klusjes zijn er altijd. De grote klussen van de afgelopen tijd zijn:

1. De vloer aan bakboord verstevigen. Daarvoor moest eerst de vakjeskast worden leeggehaald en afgebroken. Want de vloer liep door tot onder de kast. Toen de vloer er uit was heeft Henk een  aantal spanten vernieuwd en wat extra tussenstukjes aangebracht. Hij heeft een nieuw stuk in het onderste vloerdeel onder de trap gezet. Dat was verrot en daardoor gescheurd. Verder was de ondervloer goed genoeg om weer te gebruiken. Het bovendeel heeft hij flink geschuurd en gelakt.

2. In de afgebroken kast zat ook de vuilwatertank. Die was geregeld verstopt. Nu kon hij worden gedemonteerd. We hebben hem schoongemaakt met heet sodawater en goed gespoeld. Daarna heeft Henk er een gat in gemaakt om een mangatadapter te kunnen monteren. Zodat hij er altijd bij kan. Toen het gat er in zat zagen we ook de oorzaak van de verstopping: een opgedroogd vochtig doekje en een inlegkruisje, wat als een prop boven op de inlaatbuis zat. De mangatadapter die we hadden meegenomen uit Nederland was te groot. De wand van de tank is namelijk niet helemaal vlak. Dus hij heeft een kleinere mangatadapter besteld en de te grote kan teruggestuurd worden.

3. Voor de nieuwe code zero, die we nog nooit uit de zeilzak gehaald hadden, het ook al aanwezige rolsysteem geschikt maken en monteren op de boegspriet.

Waarschijnlijk kunnen we nog een klus doen, die we al vooruitgeschoven hadden naar volgende winter. Want voorlopig kunnen we niet weg uit de haven.