Malta en Italië, juli 2021

Door Houkje

1 juli 2021 - 31 juli 2021

Juli in het kort: De 1e dag van deze maand zeilen we terug van Sicilië naar Malta. Omdat onze 2 oudste kleinzoons daar een week komen om mee te zeilen rond Malta en Gozo. Daarna blijven wij er nog wat hangen. Ondertussen vatten we het plan op om naar Griekenland te gaan. Omdat je in Griekenland per kalendermaand een soort vaarbelasting moet betalen willen we er niet voor 1 augustus zijn. We gaan kust hoppend naar het noordoosten, via Sicilië en de zuidkust van Italië.

Donderdag 1 juli om half 6 staan we op. Dan is het al licht. En er is wat wind, uit het zuidwesten, de kant die we op moeten om Malta te bereiken. We vertrekken om 6 uur. Hijsen het grootzeil. Rollen de fok uit. Want als we om de hoek van het eiland bij Porto Palo di Cabo Passerro komen waait het meer. Onze 1e koers is te oostelijk, dus we gaan overstag. Voorbij Porto Palo haven zien we een catamaran voor ons uit varen. Dat is Dominos van Steve & Jeanette. We kennen hen van Marina di Ragusa en ze gaan ook naar Malta. We hadden gisteren contact.

Als de snelheid terug loopt naar 3-4 knopen wisselen we de fok voor de genua. De wind is erg veranderlijk. Soms is er een verschil van 30 graden in de windrichting. We varen aan de wind en sturen met de automaat op wind. Onze koers wordt steeds zuidelijker en een tijd zelfs zuidoost. Maar de wind zal steeds meer naar het westen draaien, volgens de voorspelling. Dus we gaan rustig door.

En ja hoor, na een aantal uren kunnen we steeds meer zuidwest sturen. Dat is toch richting Malta.

We zeilen door het ankergebied van grote schepen. Er liggen er veel, ver uit elkaar. Ook een cruiseschip. We kunnen gemakkelijk tussen de schepen door. 6 mijl voor de baai waar we willen ankeren is de wind op. De golven zijn vervelend. We motoren het laatste uur. Na 11 uren laten we het anker zakken in de mooie baai met steile rotswanden Il Hofra I-Kbira. Het is er rustig. De motorbootjes die er liggen vertrekken ’s avonds.

De volgende dag gaan we de boot spoelen. Want alles zit onder het roodbruine zand en is zout. Henk spuit en ik schrob. Het is niet erg om nat te worden want het is alweer heet vandaag. Als we klaar zijn genieten we van een frisse schone boot. Hoe lang zal het schoon blijven?

Agapė met John & Deborah is naast Wahoo gaan ankeren. Later komt ook Dominos met Steve & Jeanette. Het is vrijdag: we nodigen hen alle 4 uit voor happy hour met salade en snacks uit de airfryer. Het is gezellig en we zitten tot laat buiten.

Henk maakt zaterdag van plastic een mal voor een opbergzak naast het zitje op het platform. Voor het opbergen van ipad, telefoon, e-book, blikje of glas drinken. Zodat het niet overboord kan vallen.

Maandag maakt Henk de zoutwater filters van koelkast, vriezer en zoutwaterkraan schoon. Het is wel nodig. Er zit veel zand en viezigheid in.

Ik maak een start met de opbergzak.

We doen een spontane reddingsactie. Er drijft iets blauws vanuit de baai steeds verder de zee op.

Met de bijboot gaan we er naar toe. Het blijkt een lege plastic opblaaskano te zijn. Met 2 peddels er in.

We nemen hem aan boord en laten hem gedeeltelijk leeglopen. Een beetje vast binden en zo varen we terug naar de kust. Er is niemand te zien van wie hij zou kunnen zijn. We varen langs de zwemmers. Zij hebben ook geen belangstelling. Dan nemen we hem maar mee naar de boot. Daar blazen we hem op en hangen hem achter Wahoo. Iemand die hem kwijt is kan hem zo beter zien.

We videobellen met Paula, die jarig is.

We vragen John & Deb of ze mee gaan wandelen. We varen met hun bijboot naar het stenen strand aan de noordkant van de baai. Er is ruimte tussen 2 zwemgebieden. Een trap naar boven leidt naar de weg. Ons doel is St. Peters Pool. Daar drinken we wat, buiten op het muurtje van een simpel cafeetje. De weg terug nemen we het pad over de kliffen. Af en toe is het erg steil. Maar wel mooi! Een prachtig uitzicht over de 2 baaien en de zee. Net voor donker zijn we terug.

De volgende morgen is niemand de geredde kano komen halen, dus ik laat hem leeg lopen. Hij past opgerold in de tas van het supboard. We moeten nog bedenken wat we er mee gaan doen.

De schaduwkleedjes worden verwijderd. De huik gaat er af. We zijn klaar om te vertrekken naar Gozo. Omdat we denken het meest voor de wind te hebben hijsen we het grootzeil nog niet. De genua wordt uitgerold.

We sturen achter een groot containerschip langs dat naar Marsaxlokk gaat.

De wind zakt steeds meer in. We hijsen het grootzeil erbij. Grootzeil naar bakboord, genua over stuurboord. Dat helpt even, maar niet lang. We motoren een uur. Daarna is de wind gedraaid naar het zuidwesten. We zeilen verder aan de wind met grootzeil en genua. De zuidwestkust van Gozo is soms wel en soms niet bezeild. Als we met Art Jan bellen omdat hij jarig is moeten we bijsturen van de rotswand af. We willen er niet tegenaan varen.

Het is rustig in Dwejra Bay. Genoeg ruimte om te ankeren in een zandspot. Als het donker is horen we de shearwaters (vogels). Ze maken een heel apart geluid: awah, awah, awah.

Donderdag 8 juli gaan we naar Marsaxlokk om daar te ankeren. Morgen gaan we onze kleinzoons Nathan en Samuel van het vliegveld halen. Ze mogen naar Malta vliegen, want ze zijn allebei negatief getest gisteren. En dat is positief.

Er is heel weinig wind. We laten de genua opgerold zakken in het net en hijsen de code zero. Als hij uitgerold is loopt de snelheid op naar 3 – 4,5 knopen. Het zeilt heerlijk!

We zien water opspatten op een vreemde manier en het blijft op dezelfde plek. Door de verrekijker zien we dat het springende vissen zijn.

De code zero blijft lang staan. Als het harder gaat waaien rollen we eerst de fok uit. En daarna de code zero in. Later zakt de wind in. Dus fok in en code zero uitgerold. Tot vlak voor de ingang van de baai naar Marsaxlokk. Onderweg zien we iets vreemds drijven, het is nogal groot. Dichterbij gekomen is het een dode zwaardvis. Herkenbaar aan de kop. Hij is al aangevreten.

We ankeren. Eerst te ondiep. Als we gaan zwemmen kunnen we de grond raken terwijl het hoofd boven water is. We zijn niet tevreden en gaan opnieuw ankeren.

Vrijdag hebben we van alles voor te bereiden voordat Nathan en Samuel arriveren. Afval wegbrengen. Boodschappen doen. Bedden opmaken. Soppen en dweilen. Snel nog even zwemmen om af te koelen. En een roze zwemslang ‘redden’, die vlakbij drijft.

We nemen de bus van kwart over 3. Hij doet er een half uur over naar het vliegveld. Omdat hij via Birzebugga rijdt. We zijn ruim op tijd. Als onze kleinzoons de aankomsthal binnenkomen moeten ze eerst nog de gezondheidsverklaring inleveren. Pas daarna kunnen we hen begroeten.

We halen nog net de bus van 5 uur. In Marsaxlokk  aangekomen strijken we eerst neer op een terras aan het water. Voor een verfrissing in de vorm van ijs of bier.

Zodra we aan boord van Wahoo zijn willen ze zwemmen.

We eten voor hun begrippen laat. Het is vrijdag, dus snackdag. Na het eten doen we  het spel Tridomino.

Zaterdagochtend 10 juli om 11 uur ga ik de jongens wakker maken.

Na het ontbijt gaan ze mee naar de wal om nog wat boodschappen te doen bij de Spar. Die is ongeveer 500 m van de haven. Deze winkel is ruimer gesorteerd dan de kleine supermarkt en goedkoper.

Als we terug zijn en gezwommen hebben vertrekken we naar een baai aan de oostkant van Malta, Il Hofra z-Zghira. Bij de 2e ankerpoging houdt het anker. We liggen een beetje dichtbij een grote blauwe motorboot. Die vertrekt ’s avonds.

We brengen de jongens met de bijboot naar St. Peters Pool. Daar gaan ze zwemmen en van een aantal meters hoogte in het water springen. Als we ze na een uur willen ophalen staan ze al aan de kant van onze baai. Dus we zijn snel bij hen. Ze springen in het water en klauteren in de bijboot.

De boot ligt zondagochtend onaangenaam te hobbelen vanwege binnenlopende golven uit het oosten. We vertrekken om 8 uur. Helaas is de wind tegen en moeten we kruisen. De jongens liggen nog in bed. Op een gegeven moment komen ze eruit. Nathan is zeeziek, Samuel voelt zich niet lekker. En wij vinden het ook niet comfortabel zeilen. We besluiten naar Rinella Bay te gaan. Hoewel het daar op zondag wel druk zal zijn. Als we de fok ingerold hebben en op de motor varen gaat het een stuk lekkerder. Het plan wordt aangepast en we gaan naar St. Paul’s Bay. Dat is nog 6 mijlen varen. Als we daar ankeren ligt het niet rustig. Er komen golven vanaf het oosten. Maar gedurende de middag neemt de wind af en ook de golven. Het wordt steeds beter.

De jongens gaan, samen peddelend op de supplank, de walkant met grotten verkennen.

’s Avonds kijken ze het Europees kampioenschap voetbal, Engeland tegen Italië, op groot scherm.

Wij zitten buiten te genieten.

Maandag laten we ze slapen. Nathan wordt om half 12 wakker en Samuel om half 2. Dan zijn wij al lang onderweg. Naar Comino, of als het lekker gaat naar Dwejra Bay bij Gozo. Eerst is het tegenwind. Later aan de wind. Als we voor Comino een bocht naar rechts zouden moeten maken waait het lekker en is het bezeild naar Dwejra Bay. We gaan door. Later is het afwisselend motoren en zeilen. Het is niet druk in Dwejra Bay.

De jongens gaan naar de grotten peddelen. Ze brengen de supplank terug, zodat ik kan suppen. Zwemmend met vinnen, duikbril en snorkel gaan ze nog een keer naar de grotten.

Prachtige onderwaterwereld daar. Ze zijn enthousiast.

Later gaan we met de bijboot naar een tunnel, die leidt naar een binnenmeer. Daar leggen we aan om een ijsje te kopen. Huisgemaakt ijs, heerlijk! We lopen naar de blue hole, die we van bovenaf bekijken. De jongens zijn opgetogen over een man, die met duikbril, snorkel en camera op heel lang onder water blijft. De 1e keer komt hij boven in de blue hole. De keer daarna erbuiten, hij is door een opening onder water gezwommen.

‘s Avonds kijken zij een film, wij zitten lekker buiten.

Dinsdagochtend gaan we tegen 11 uur naar de wal. We willen naar en over de hoge kliffen lopen. Het is erg heet. Voordat we helemaal boven zijn gaan we terug.

Via de toren en een extra stukje naar het eind van de pier komen we terug bij de bijboot. Die wil niet naar de kant getrokken worden omdat een lijn vast zit onder een steen. Ik stap het water in. Ik heb toch waterschoenen, een bikini en alleen een jurkje erover aan. Met mijn voet krijg ik de lijn onder de steen vandaan. Ik ben wel helemaal doorweekt. Dus ik ga bij Wahoo meteen zwemmen.

Later in de middag halen we het anker op. We gaan naar Comino. Ankeren in het zuidelijk deel van de Blue Lagoon. Het is er niet druk meer met boten. Er zijn nog wel veel zwemmers en zonaanbidders. We blijven s nachts als enige boot over.

Nathan en Samuel slapen woensdag uit. ‘s Middags gaan ze met de supplank een verkenningstocht maken, naar en door de tunnel en in de grotten.

De ijscoboot vaart langs en we roepen hem aan en kopen lekkere ijsjes.

Tegen 6 uur gaan we met de bijboot naar de wal. Die leggen we, zoals meestal, vast met het achter-anker en een voorlijn. We trekken hem een eind het water in, zodat hij niet tegen de scherpe rotskust aan kan komen. We lopen naar de vierkante ’toren’, een voormalig verdedigingswerk. Onderweg genieten we van prachtige uitzichten.

Donderdagmorgen vertrekken we om 10 uur naar Marsaxlokk

Het traject is bijna helemaal bezeild met alleen de genua tot vlak bij de ingang naar Marsaxlokk. Opeens komt de wind recht van voren, uit noordoost. We gaan verder op de motor. Wijken uit voor een binnenkomende tanker. Voor 3 uur liggen we ten anker.

Henk brengt mij met Nathan en Samuel naar de wal. We gaan inkopen doen bij de Spar. Meest voor hen voor morgen onderweg. We eten een ijsje als we terug lopen naar de kade, waar Henk ons weer op haalt.

Om half 6 varen we met de bijboot naar Birzebugga. Om kwart over 6 hebben we daar een afspraak bij de apotheek voor een rapid antigeentest van Nathan en Samuel. Die zijn ze nodig vroor Duitsland. Omdat ze overstappen in Frankfurt.

Na 10 minuten is de uitslag er: beide zijn negatief getest. Dus kunnen ze morgen vliegen.

We wandelen langs het water en strijken neer op het terras bij Bordas.

We drinken eerst wat buiten en gaan later binnen eten. De 3 mannen kiezen mixed grill en ik heb een flinke biefstuk. Heerlijk sappig en mals. Met frietjes. En warme groente en salade. Allemaal lekker en goed verzorgd. En niet duur.

Ik betaal voor het eerst met de betaalapp Revolut. Ik krijg daarbij uitleg van de serveerster. Het gaat gemakkelijk en snel. Je locatie moet gevonden kunnen worden in de app. Degene aan wie je moet betalen zoekt Revolut gebruikers in de buurt. Mijn naam verschijnt op haar scherm. Ze nodigt me uit te betalen en ik moet akkoord geven. Na een verificatiecode te hebben ingevuld, die ik kreeg per sms.

Ze vertelt dat haar opa met het restaurant Bordas is begonnen en voor het eerst fish & chips introduceerde in Malta. Het is nog steeds een familiebedrijf. Haar moeder en zus staan in de keuken. Leuk om er wat meer van te horen.

We lopen in de schemering terug naar de bijboot. En varen in het donker naar Wahoo. Het is mooi met al die lichtjes!

We gaan samen op groot scherm de film ‘Skating girl’ kijken. Een hele indrukwekkende film. Het speelt in India en is gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Vrijdag 16 juli vliegen de jongens terug naar NL. Ze hebben gisteren hun tassen al ingepakt. Vandaag alleen nog brood smeren voor onderweg en eten. Ze staan om 10 over 9 op. Om 5 voor 10 varen we met de bijboot naar de wal. Vlakbij de bushalte parkeren we hem tussen 2 kleine bootjes. De bus komt pas om 10.20 uur. We zijn te vroeg.

In de bus is plaats genoeg. Na een half uur zijn we bij het vliegveld. We nemen afscheid vóór de vertrekhal, want we mogen niet mee naar binnen. Daardoor kunnen we nog net de bus van 10.55 uur terug naar Marsaxlokk halen. En op hetzelfde kaartje van €2 per persoon terug reizen.

We doen boodschappen: diepvriesdingen in de kleine supermarkt bij de haven en groente en fruit bij de kraam, ook bij de haven.

Later gaan we nog een keer boodschappen doen, nu naar de Spar.

We brengen afval weg aan de oostkant van de baai. Gaan benzine tanken aan de westkant, vlak bij de werf met de portaalkraan. De 1e keer dat we er komen zijn ze gesloten. Over een uur maar terugkomen, dan is er wel iemand. Na ruim een uur gaan we nog een keer. Voor 32 liter benzine in een 12l  tank en in jerrycans. Dan kunnen we weer een tijd vooruit met de bijboot.

We kunnen alleen met cash betalen.

Terug op Wahoo maken we klaar om het anker op te halen. We zeilen de baai uit, naar de baai Il Hofra z-Zghira aan de oostkant van Malta. Het is er erg rustig. We ankeren in 11 m water. Het is er goed beschut tegen de verwachte harde noordwesten wind.

Voor het eerst in 7 weken hebben we met z’n tweeën happy hour op vrijdagavond.

Zaterdagmorgen is het bewolkt. En dat blijft de hele dag zo, met af en toe zon. Ik maak de koelkast schoon, een wekelijks klusje. We maken water. Ik draai een was, die ik binnen ophang. Omdat het buiten te hard waait. Ook binnen wordt het droog in een paar uur. Er komen een aantal zeilboten ankeren. Die gaan in de loop van de middag allemaal weer weg. Het is lang niet zo druk als vorige week zaterdag. De harde wind heeft toch invloed.

Zondag waait het de hele dag hard. Het is ook minder warm.

Maandag 19 juli is het rustiger qua wind. Henk haalt de vriezer leeg en ontdooit hem met de föhn. Ik spons het water er uit en maak hem schoon. Even later pakt Henk hem weer in.

Met het sopje maak ik de kuip schoon. Die is al weer behoorlijk zanderig.

Om half 5 gaan we naar de wal met de bijboot. Achter een ankertje en voor de lijn door een ring in de rots. Het is diep zodat we droog kunnen afstappen. Om boven te komen moeten we over een eng smal randje lopen. We hebben dat een ander stel zien doen, dus het moet ons ook lukken. En ja hoor. We komen er over. Ik met de rugtas in de hand omdat Henk er klem mee kwam te zitten.

We lopen linksom, eerst voorbij de afslag naar St Peters Pool en op de terugweg lopen we er naar toe. We halen een drankje bij het cafeetje. Even later gaat die dicht. En de muziek gaat uit. Gelukkig. We waren al wat verder weg gaan zitten. Want het stond wel erg hard.

De terugweg over het smalle randje gaat goed. De bijboot ligt niet helemaal goed. Het ankertje heeft niet gehouden. Gelukkig ligt hij niet tegen scherpe stenen aan te bonken.

Dinsdagmorgen na rustig opstarten met zwemmen, ontbijt en een klusje vertrekken we.

Het klusje is de opbergzak passen en aftekenen waar klittenband moet komen. Daarvoor halen we de kussens even weg van het platform. Even later kunnen die weer teruggelegd en vastgemaakt worden.

We varen de baai uit. Hijsen het grootzeil en rollen de genua uit. We maken een slag naar het zuidoosten. Omdat we om een viskweekgebied heen moeten. De wind is eerst noordwest en draait steeds meer naar het oosten. Het wordt alweer een heerlijke zeildag. Ons doel is Comino. We kijken wel welke baai het wordt. De baaien aan de noordkant zijn goed bezet. Het zeilt nog lekker dus we gaan door, de Blue Lagoon voorbij. We ankeren in Taht Il-Mazz. Aan de zuidkant. Mooi beschut tegen winden van noordwest tot zuidoost. Het is 5 uur als we aankomen. Er liggen nog een paar boten. Maar de meeste vertrekken voordat het donker wordt.

Woensdag is een warme dag. Er is bijna geen wind. Ook  binnen is het heet. Henk heeft 1 nieuwe ventilator verplaatsbaar gemaakt, door er een mini 12V accu aan te koppelen. Hij heeft al dienst gedaan boven het logeerbed in de voorpunt. Nu zet hij hem naast de laptop voor wat koelte.

Er komen veel boten ankeren. Ook grote boten met veel toeristen. Die kunnen dan zwemmen. Na een (paar) uur gaan ze weer weg.

We zien ons anker liggen bij het zwemmen: gewoon op de grond, achter de boot. We hebben er flink aan getrokken toen we ankerden. Conclusie was dat hij vast zat.

We gaan samen op de supplank naar de grot met een strandje aan het eind. We leggen de plank op het strandje en snorkelen naar de uitgang. De zon staat precies goed en schijnt naar binnen. Het eerste stuk is zandbodem. Pas bij de uitgang zien we vissen. We snorkelen terug. Peddelen naar de volgende grot. Henk snorkelt vandaar naar Wahoo. Ik sup een rondje. Via de tunnel naar de zuidkant van de Blue Lagoon. Door het smalle stuk terug. Daar liggen vele motorboten. Met voor een anker en achter een lijn naar Comino.

Het is een mooie avond.

Donderdag 22 juli gaan we oversteken naar Sicilië. Ik ben net voor 6 uur wakker. We staan vroeg op en zwemmen eerst. Het is overal heel vochtig van dauw. Dat is mooi, dan kan ik met de dweilmop het dek droog maken en meteen wat zand verwijderen.

Om 7 uur halen we het anker op. Dat stokt in het begin een paar keer. Waarschijnlijk zat de ketting achter een steen. Door wat achteruit te varen komt hij los.

We hijsen het grootzeil en rollen de genua uit. Het lijkt bezeild naar Porto Palo. Heel even hebben we de motor bij om achter het eiland Gozo weg te komen. Die houdt de wind tegen.

We maken mooie snelheden. Tussen 7,5 en 9 knopen. De wind is westelijk. Het is niet aan de wind, maar ruimer. Na een aantal uren heerlijk zeilen stopt de wind ermee. We draaien de genua in. Motoren een uur. Dan komt er wat wind, maar recht van achteren. We zetten het grootzeil naar stuurboord. En rollen de genua uit aan bakboord. Motor uit en we zeilen! Het eerste uur met een gangetje van 1,5-2 knopen. Daarna loopt de snelheid wat op tot 4 – 5 knopen. We hebben contact met Vic en Christine van Champagne. Zij komen van Syracuse en gaan ankeren bij Porto Palo di Capo Passero. Wij gaan daar ook naar toe. Als het anker er in en vast zit gaan we eerst zwemmen om af te koelen. Daarna gaan we bij Vic & Christine een drankje halen en bijpraten. Heel gezellig. Wij komen van Malta, zij gaan er naar toe. Terwijl we daar aan boord zitten draait de wind en liggen de boten met de kop naar het noordoosten. Het waait bijna niet en we liggen prima.

Vannacht werden we wakker omdat de boot dwars op de golven lag en vervelend schommelde. We zijn weer in slaap gevallen.

Als we opstaan zijn alle andere geankerde boten verdwenen. Vic laat weten dat ze naar de zuidkant in de havenkom gegaan zijn vanwege het gehobbel. Daar is het vlak.

Wij bekijken de windvoorspelling en besluiten naar Syracuse te gaan. De wind zal via oost draaien naar zuid en zuidwest.

We laten de genua zakken en hijsen de code zero. Zonder de motoren te starten gaan we ankerop. Henk rolt de code zero uit en we zeilen weg. Eerst gaat het heel langzaam, 1,5-2 knopen.

De wind ruimt geleidelijk en de snelheid neemt heel langzaam toe. Tot boven 6 knopen.

We kunnen steeds beter richting de punt sturen waar we om toe moeten.

Een paar mijlen voor de punt, die Cabo Plemmirio heet, zien we een groep dolfijnen. Ze komen richting de boot maar zwemmen helaas niet mee. Ze blijven achter. Geven een mooie show. Een paar zien we helemaal boven water. Prachtig!

We rollen tijdig de code zero in en doen de laatste mijlen met de fok. Dat gaat langzamer. Om 6 uur zijn we geankerd in de grote baai bij Syracuse. Voorbij Dominos en Agapė. Vanaf beide catamarans worden we toegezwaaid.

Als de zon ondergaat komt de maan aan de andere kant in het zuidoosten net op. Heel mooi, groot en oranje. Het is een mooie, warme, rustige avond.

Zaterdag 24 juli zijn we laat uit bed, en dus de hele dag laat. We gaan boodschappen doen. Maar naar de versmarkt lukt niet meer, die sluit om 1 uur.

Als we met de bijboot onderweg zijn naar de wal komen we John en Deborah tegen in hun bijboot. We maken een praatje en spreken af ‘s avonds samen in de stad te gaan eten.

We lopen naar de Lidl en slaan een flinke voorraad in. Het past in 2 rugzakken en in 4 tassen op de steekkar, plus in het rode rolkoffertje. Teruglopen kost heel wat inspanning in de warmte. Maar het lukt.

Afkoelen door te zwemmen als we weer aan boord zijn en alles opgeruimd is.

We spreken met John en Deb af om eerst te wandelen, langs de waterkant van het schiereiland Ortiglia. Daarna eten we in een gezellig familierestaurant.

Na het eten lopen we naar het plein bij de grote kathedraal van Syracuse. Vandaar kunnen we de maan zien, prachtig! Het is erg druk op straat. En er zijn straatartiesten.

Moe maar voldaan worden we teruggebracht naar Wahoo.

De volgende morgen brengt Henk mij samen met Deborah en Jeanette naar de wal. We gaan op zoek naar sinaasappelen. Die verkocht de Lidl niet. De versmarkt is vandaag gesloten.

Uiteindelijk vind ik ze in een kleine supermarkt.

Ik trakteer ons op Italiaans ijs. Omdat ik bijna jarig ben en we dan niet bij elkaar zijn.

Er is een grote driemaster bij gekomen in de ankerbaai. De Maltese Falcon, 88 m lang. Masten met ra’s. We gaan foto’s maken. Voordat we bij Steve en Jeanette wat gaan drinken.

We nemen afscheid van hen. Zij gaan naar het westen, wij naar het oosten.

Maandag 26 juli om 6 uur varen we. De zon is net op. We hebben gisteravond de code zero al gehesen en de huik van het grootzeil gehaald. Het waait een heel klein beetje. Het grootzeil wordt gehesen en de code zero uitgerold.

We kunnen ongeveer een uur zeilen. Dan is er geen wind meer.

We besluiten een uur te motoren. Het wordt 1,5 uur. Dan proberen we weer te zeilen. Het lukt. Als we op wind sturen net binnen de 90 graden, maken we snelheid. Die varieert tussen 3 en 7 knopen. Als de koers te ver gaat afwijken van de gewenste koers gaan we gijpen. De zeilen gaan naar stuurboord. Zelfde tactiek. Windhoek binnen 90 graden. Als de koers weer teveel afwijkt en het lijkt of we de straat van Messina in zeilen, gaan we recht voor de wind varen. Code zero blijft aan stuurboord en grootzeil gaat naar bakboord. De snelheid loopt terug tot rond 3 knopen. Maar het zeilt lekker.

Ons doel van vandaag is ankeren voor de zuidkust van Italië, of net even de hoek om van Cabo Spartivento. We zien wel waar we uit komen.

Als we bij Cabo Spartivento zijn begint het lekker te waaien. Eindelijk maken we wat snelheid. We zeilen door tot we er zat van zijn. Ook al wordt het laat.

Onderweg eten we pie en salade. Heerlijk. Het wordt donker. Later komt de net niet meer volle maan erbij. Die maakt het weer een stuk lichter. Tegen 11 uur zakt de wind in. We rollen de code zero in en motoren verder tot ankerplaats Africo. Uitgezocht via de apps Navionics en Navily. We ankeren in 8,5 m water. Er is wat swell. Die komt van achteren. Dan hebben we er geen last van.

Na een rustige nacht waarin we heerlijk geslapen hebben worden we dinsdagmorgen voor 8 uur al wakker. Er is de hele ochtend geen wind. We vertrekken als het een klein beetje waait. Met grootzeil en code zero halen we 1,5 – 2 knopen. Als we de code zero hebben laten zakken omdat het tegenwind wordt begint het opeens weer te waaien uit de oorspronkelijke zuidelijke richting. Code zero maar weer omhoog. Zo hou je jezelf bezig.

Eindelijk halen we snelheden van 4-6 knopen. Dan kom je nog eens ergens.

Dat ergens wordt Roccella Ionica. We ankeren een eind west van de haven.

Woensdag 28 juli is een hete dag zonder wind. Het water is vlak. Er staat een lichte deining. We besluiten het onderwaterschip schoon te maken. Duikbril en snorkel op, vinnen aan. Borstel en handvat mee. Er zitten veel kleine witte pokjes op, die met de achterkant van de borstel gemakkelijk te verwijderen zijn. De groene slijmige aanslag gaat er met de borstel goed af. Als we elk een kant van de stuurboordromp gedaan hebben lassen we een pauze in. Dan bedenkt Henk dat hij z’n duikset aan doet en de roeren, kielen en schroeven gaat schoonmaken. Ik maak de bakboordromp schoon, zover ik kan reiken.

Terwijl ik aan de binnenkant van de bakboordromp bezig ben en onder het brugdek hang hoor ik opeens geroep. Er vaart een donkerblauwe boot achter Wahoo langs en daarop staat iemand die roept: “hallo, wij komen ook uit Lauwersoog”! Ik ben heel nieuwsgierig wie het was en welke boot het was. Helaas had de boot geen AIS zender. Toen ik uit het water kwam was de boot al uit het zicht verdwenen.

De hele dag waait het bijna niet. Tegen de avond komt er wat wind. Maar we hebben besloten te blijven liggen. En we hebben de dag dus nuttig besteed. Het geeft een heel voldaan gevoel dat alle aangroei er weer af is. Henk vult de beide duikflessen meteen. Het vraagt wel wat van de accu’s, maar er blijft genoeg over om te koken en film te kijken met de beamer. Na het vullen is de accucapaciteit teruggelopen van 82% naar 61%. De compressor neemt ruim 130 A bij 26V.

De voorspelling voor donderdag is weinig wind, eerst noordelijk, dan via oost naar zuid.

We willen verder, omdat we op weg zijn naar Griekenland. Om de accu’s bij te laden is het niet erg eerst een tijdje op de motor te varen. Dat wordt 6,5 uur. Dan kunnen we zeilen. Met grootzeil en genua, aan de wind.

We waren om 6 uur al onderweg en zagen de zon opkomen.

De kaap Capo Rizzuto is niet bezeild en daarna moeten we om een natuurgebied zone A heen. Dus we motoren een stukje. Daarna is het afwisselend, stukje zeilen, even motoren, weer zeilen. Pas bij Capo Colonna waait het lekker en halen we de maximumsnelheid van vandaag, 8,5 knopen.

De pret duurt niet lang, want we gaan ankeren. Een stuk zuid van Crotone. Het grootzeil gaat moeilijk naar beneden. Morgen maar eerst kijken wat daar mee aan de hand is. Het is een mooie ankerplek. Lekker rustig, mooie natuur.

Als we zwemmen met duikbril en snorkel na het ankeren zien we dat de ketting een beetje achter een rots ligt. En het anker op de bodem, tussen zeegras. We hebben er flink aan getrokken en hij zat vast.

De volgende dag gaat Henk met de mastkarren bezig. Hij heeft gezocht op internet en een filmpje bekeken over McLube ‘one drop’. Eerst gaat hij de mastkarren inspuiten met behulp van een spuitfles met zeepwater en daarna goed afspoelen. Laten drogen. McLube ‘one drop’ op de mastkar aan weerszijden van de mastrail. 20 keer heen en weer bewegen, 2 karren tegelijk. Daarvoor wordt het grootzeil steeds een stukje omhoog gehesen met een hulplijn, zodat er ruimte komt boven 2 karren. Henk voelt al dat het soepeler loopt. Hij hijst met gemak het grootzeil tot de 1e zaling. Dat ging de laatste dagen moeilijk.

Het is vandaag een hete dag. Weinig puf om verder iets te doen. Je zweet meteen.

Zaterdag 31 juli ben ik jarig. Helaas zijn er geen familieleden of vrienden in de buurt. Ik wil vandaag niet oversteken, want ik wil bereikbaar zijn. Omdat het zo heet is gaan we ook niet naar Crotone voor wat inkopen of wat lekkers. Er komen veel appjes binnen met felicitaties. En een aantal telefoontjes. Heel gezellig. Het geeft me toch een ‘jarig’ gevoel.

Morgen gaan we richting Griekenland.