Zoals elke ochtend als we uit bed komen gaan we dinsdag 1 juni eerst zwemmen. Na het ontbijt vertrekken we rond 10 uur. Ons doel is Dwejra Bay aan de westkant van Gozo, ongeveer 27 mijl. We hijsen het grootzeil als we de LNG tanker voorbij zijn. Daarna rollen we de genua uit en zeilen we de baai van Marsaxlokk uit, rechtsom naar het westen. Het gaat langzaam want er is weinig wind en hij komt bijna van achteren. Maar het is mooi langs de rotskusten met de kliffen, waar we gisteren gewandeld hebben. We zien nu de caves, die we gisteravond op YouTube filmpjes gezien hebben. Op een andere plaats dan waar we de Fishermans Cave zochten. Uiteindelijk bereiken we Dwejra Bay rond 5 uur. Relax ligt er voor anker en nog twee boten. Er is dus ruimte genoeg. Belangrijk is een stukje zand te vinden om het anker in te laten zakken. Ik laat het anker ongeveer 7 meter zakken en als ik onder de boot zand zie roep ik ‘stop’ en laat het anker verder zakken. Eerst 20 m ketting en dan de briddle eraan. Daarna nog 10 m ketting. Motoren in de achteruit en kijken of het anker houdt. Ja!

We maken de huik erop. Pekka en Tuula komen aan peddelen op hun supboard. We nodigen hen uit wat te komen drinken. En daarna voor het eten. Daarbij gebruiken we hun kipfilets, die op moeten. Met bloemkool, kerriesaus en gebakken aardappelen. Heerlijk. We doen Uno, met hun spelregels en een paar van de onze. Het is erg lachen. Er zijn geen winnaars, maar er is steeds 1 verliezer. Dat is degene die nog kaarten in handen heeft.

De volgende dag hebben we om half 11 afgesproken met Pekka en Tuula om te gaan wandelen. .

We maken de bijboot vast aan een ring, net links van de trailerhelling. Met een achter anker, zodat hij met de voorkant niet tegen de stenen aan kan komen.

We doen een deel van het ‘coastal path’ rond Gozo, tot aan de zuidwestkust. Die is volgens de kaart 150 m hoog. Prachtige uitzichten op de stijgende weg er naar toe. Mooi uitzicht over de baai met de boten. Enge hutjes bovenop een klif, gevaarlijk dicht bij de rand.

Terug aan boord rusten we uit, letterlijk.

Om half 6 gaan we naar Relax. Voor wat drinken en daarna pizza’s eten. Pekka maakt pizza’s in de Cobb gaar en die pizza’s zijn niet alleen heel beroemd maar ook heerlijk!

Als het donker is horen we het vreemde geluid van de shearwater vogels.: Ah wah, ah wah, ah wah. Heel grappig.

Woensdag om half 11 pikken we Pekka en Tuula op voor een wandeling naar het meertje, en daarna via de rode stippen route omhoog. Bij een afslag rechtsaf naar het dorp. We komen langs een steengroeve, waar ze de vierkante blokken uithakken waar hier op Gozo mee gebouwd wordt.

In het dorp doen we wat inkopen bij Simpatia, het winkeltje waar ze alles hebben wat je nodig bent. We eten een ijsje op het muurtje voor de kerk. Langs de geasfalteerde weg lopen we terug. We komen langs een paal met allemaal gekleurde haak- en brei werkjes er op. Even verder een waarschuwingsbord: ‘drive slowly’. Met een toepasselijk plaatje er op.

Terug aan boord relaxen we.

Vroeg in de avond is er reuring. Er zijn 3 mensen op Fungus Rock, de rots die voor de baai ligt. Maar je  mag er niet komen. Het zijn 2 mannen met een helm op en een vrouw. Het duurt een tijdje en dan verschijnen er 2 agenten op de pier het dichtst bij Fungus Rock. Later komt er een politieboot de baai in met 5 agenten aan boord. Met een megafoon roepen ze wat naar de mensen op de rots. Die zeggen dat ze seabirds onderzoeken en dat ze een permit hebben. Er wordt een nummer gezegd en de mensen op de rots moeten dat nummer bellen. Daarna duurt het nog een tijdje en druipen de agenten af. Inmiddels stonden er 4 op het land. Ook de boot vaart weer weg. Pekka en Tuula hebben gezien dat de 3 mensen in de schemering naar beneden kwamen met behulp van touwen. Ze stapten in een kano en voeren weg. Wat een avontuur!

Vrijdagochtend gaat Henk Pekka helpen met het anders instellen van de Mastervolt dynamo. Ze zijn wat kabeltjes nodig en gaan die halen op Wahoo. Ze komen peddelend terug. De benzineslang van de buitenboordmotor is stuk. Er is ook altijd wat.

We drinken koffie en gaan terug naar Wahoo.

’s Middags pomp ik het supboard op. Ik ga met Tuula de baai rond peddelen. Er zijn 3 grotten, waar we in gaan en goed rond kijken.

Henk heeft de benzineslang weer gerepareerd door er 2 cm af te snijden. Hij gaat de buitenboordmotor even testen. Ik ga mee. We halen Pekka & Tuula op en gaan naar het binnenmeertje, waarvoor we door een tunnel moeten varen. Het is even zoeken naar de ingang. De terugweg is tegen de golven in, dus we worden nat. Maar dat geeft niet, we hebben zwemkleding aan. En het is watersport.

Het is vrijdag, dus snackdag. We nodigen hen uit om bij ons te eten.

Het is weer gezellig.

Zaterdag is een wat bewolkte dag. We hebben plannen om te gaan duiken bij Fungus Rock, maar dan moet het wel zonnig zijn vanmiddag. We hebben er contact over met Pekka & Tuula. Zij besluiten te gaan snorkelen. Ze bieden hun supboard aan, zodat Henk en ik samen kunnen suppen. Henk gaat op onze plank en ik op die van Relax. Henk vindt het moeilijk om te blijven staan. Het is de 1e keer dat hij op een supplank staat. Hij gaat verder op z’n knieën. Hoe kun jij zo rustig blijven staan, vraagt hij. Gewoon doen, niet bang zijn om te vallen. Ik breng de sup terug naar Relax en zwem naar Wahoo. Later ga ik op onze sup naar Relax om te vragen of ze met ons in de bijboot mee gaan naar de wal om een ijsje te scoren. Dat gaat door. We lopen via het stenen strand naar de parkeerplaats bij het meertje. Daar kunnen we ook afval kwijt. Er zijn zelfs 3 ijskramen, 2 op de parkeerplaats en 1 bij het meertje.

Na een heerlijk ijsje met 2 bolletjes lopen we naar de blue hole. Een diep gat tussen de rotsen, waar ook in gedoken wordt. Interessant. Veel scherpe stenen er omheen om over te lopen. Pas op om niet te vallen.

Zondag 6 juni is het alweer bewolkt. De wind zal zuidelijk zijn vanmiddag. En maandag wordt hij noordwest. Dan ligt het in deze baai niet goed omdat er swell binnenkomt. Relax gaat vanmiddag naar San Paul’s Bay. Via de zuidkant van Gozo. Wij hebben zin in zeilen dus we gaan via de noordkant. Tot de noordwest kaap van het eiland is het bezeild. Dan stopt de wind. We motoren een stukje. De wind komt daarna even van noordwest. Even later van oost, dat is tegen. We kruisen het hele eind naar de baai. Verder op zee waait het harder en zijn er meer golven. We stuiven de baai binnen met 8 knopen want de wind trekt nog even aan. We varen zuid van de visfarms langs nadat we de zeilen hebben gestreken. We ankeren in een stuk zand op 9 m waterdiepte. De wind is weer ingezakt en er zijn nagenoeg geen golven. We hebben een rustige nacht.

Ik ben maandagmorgen tegen 7 uur klaarwakker. Ik ga in de kuip zitten. Er komen kanoërs langs, al voor halfacht.

We zwemmen en Henk ontdekt een octopus net voordat hij uit het water wil gaan. Hij kijkt nog eens goed met z’n duikbril op.

Pekka & Tuula komen koffiedrinken en warme pie’s brengen.

Vanmiddag vertrekken ze naar Griekenland. Voordat ze zover zijn gaan we er nog even heen voor een afscheidsdrankje (bubbelwater) en een knuffel. Daarna zwaaien we hen uit.

Het is al vanaf vanmorgen vroeg druk in de baai met ankeraars en kanoërs. Het blijkt dat 7 juni een nationale feestdag is in Malta ter herinnering aan de opstand tegen het Engelse militaire bestuur op 7 juni 1919.

Dinsdag 8 juni zijn er maar weinig ankeraars. En er komen ook weinig boten langs.

Henk test het membraan van de watermaker door de beide membranen om te ruilen. Hij heeft al een nieuwe klaar liggen. De ene is echt stuk en wordt vervangen. Daarna gaan we water maken en testen. De waterkwaliteit is weer goed, ongeveer 215 ppm.

Ik maak de ramen schoon, er zit zoveel zand op dat je er bijna niet meer door kunt kijken. Ik maak ook het vak schoon waar de slang van de buitendouche in gaat.

’s Middags na 4 uur gaan we met de bijboot naar de volgende baai, iets zuidelijker. We parkeren de bijboot met een achteranker en de voorlijn om een paaltje. We lopen eerst naar de baai waar Wahoo ligt. Het pad ligt hoog, 48 m. We hebben een mooi overzicht. Helaas heb ik veel last van mijn schouder en daardoor geen lol aan het wandelen. Ik ben blij als we terug zijn aan boord.

Henk gaat woensdag met foto’s van mei bezig. Ik verstel 2 broeken waar een scheur in zit. Na 4 uur gaan we met de bijboot naar Bugibba voor boodschappen doen bij de Spar. De boot maken we achter de pier vast tussen 2 kleine bootjes, met een achter ankertje.

De Spar heeft verse groente en fruit. Het is een mooie winkel met een ruim assortiment.

Vlakbij de bijboot stoppen we voor ijs of bier, op een terras met uitzicht naar Wahoo aan de overkant van de baai.

Donderdag 10 juni gaan we weer eens ankerop. Er zit veel gras rond en door de ketting, wat ik er met de hand af haal. Als we varen zet Henk de stuurautomaat aan. We draaien meteen de verkeerde kant op. O ja, hij heeft de software ge-update en daarna moet de stuurautomaat opnieuw gekalibreerd worden. Dat doet hij meteen.

De wind komt van achteren, dus we rollen alleen de genua uit. We zeilen heerlijk rustig richting het zuidoosten. We gaan ankeren in een baai aan de oostkant van Malta, Il-Hofra I-Kbira geheten. De Champagne van Vic & Christine ligt er en een paar motorboten. Vic komt even langs in de dinghy voor een praatje. We nodigen hen uit voor vrijdagavond: happy hour met snacks..

Dit is alweer een prachtige ankerbaai. Met hoge rotskusten van zuid via west naar noord. Geen mogelijkheid om ergens omhoog te klauteren.

De supplank gaat te water en ik peddel naar het gat in de rotswand aan de zuidkant. Daarna de halve baai rond. Terug bij Wahoo even zwemmen.

De internetontvangst is in deze baai erg slecht. Een serie kijken via NLziet lukt niet. Dan maar een spelletje yahtzee.

Vrijdag is alweer een mooie zonnige rustige dag. Het laatste deel van het grootzeil wilde gisteren slecht naar beneden. De val is hard en erg vies. Hij moet gewassen worden. Daarvoor moet de knoop boven aan de mast losgemaakt worden. Henk hijst me omhoog. Ik heb de Gopro op zodat Henk mee kan kijken. Helaas is hij vergeten hem aan te zetten. Ik maak wat foto’s boven in de mast met m’n telefoon. De val gaat in het zuurkoolvaatje in een groene zeep oplossing.

Het happy hour met Vic & Christine is gezellig. We zitten langer buiten dan anders, omdat het warm genoeg is.

Zaterdagochtend loopt de baai vol met meest motorbootjes. De Champagne vertrekt. Wij vinden het nog wel gezellig, zolang de bootjes niet te dichtbij komen.

De politie vaart rond en gaat achter een tweetal snel varende waterscooters aan. Later nog een keer achter een te snel varende boot. Het blijft de hele dag wel leuk. Ik ga nog even suppen. Langs een zeilboot met meiden, ze vieren waarschijnlijk een vrijgezellenfeestje. Een aantal hebben een badpak aan waarop staat ‘bride squad’. En eentje loopt in een wit jurkje met een bloemenkrans op het hoofd waaraan een sluiertje hangt. Toen ze kwamen hingen er roze en witte ballonnen aan de reling. Het lijkt een vrolijke boel.

De val wordt gespoeld. Er komt heel vies water af. Henk spuit de karren van het grootzeil af, daar komt zout uit naar beneden.

Het water is te onrustig vandaag met al die bootjes om weer de mast in te gaan. We laten de val eerst drogen.

Zondagmorgen zijn er al vroeg varende bootjes om ons heen. Dat blijft maar doorgaan. Het water is erg onrustig. Wij worden er ook onrustig van en vertrekken. We zeilen in een heel kalm gangetje met alleen de genua uitgerold de 3,5 mijl naar Marsaxlokk.

Daar liggen nog 4 geankerde zeilboten, waaronder de Champagne.

Ze komen even langs varen nadat ze hebben gewandeld. Ze misten Wahoo in de volle ankerbaai maar hebben ons niet zien zeilen.

We hebben een rustige dag. Ik ga na 5 uur nog even suppen en daarna zwemmen we beiden een paar rondjes om de boot.

Het blijft lang lekker warm buiten.

Maandagmorgen na de koffie gaan we naar de wal. Eerst naar de oostkant van de baai om afval weg te brengen. Daar staan meerdere containers.

Daarna naar de wal in de noordwesthoek van de baai, richting de kerk. We maken vast tussen 2 bootjes en gebruiken daarbij ook het achteranker. Dan lopen we 1 straatje in naar de winkel op de hoek.

Vandaar naar de groenteboer bij het water en vlakbij de bijboot. Er is veel keus in groente en fruit. Al met al zijn we snel klaar met boodschappen  doen.

Henk maakt het uiteinde van de grootzeilval geschikt om weer door het nauwe gat bovenin de mast te steken. Ik mag weer naar boven. Met de Gopro op m’n voorhoofd. Camera en attributen om de lijn er door te steken gaan in een emmer mee naar boven. De emmer zit vast aan het hijsbroekje, waar ik in zit. Hij blijft bijna haken achter de lazy jacks. Henk hijst me langs de achterkant van de mast naar boven. De val door het juiste gat steken gaat heel goed met een hulpdraadje aan het uiteinde. Eerst het hulpdraadje erdoor en aantrekken. Daarna kan ik de lijn er verder door duwen. De paalsteek maken is het lastigst. Maar ook dat lukt. Nog wat foto’s maken van de omgeving rondom. En van de beschadigingen op de mastrail.

We gaan om 6 uur nog naar de wal aan de oostkant van de baai. Voor een omgevingsverkenningswandeling. Eerst lopen we het pad naar boven en dan linksaf met een omweg naar het dorp. Bij de haven langs. Op een terrasje strijken we neer, bij een leuke kar/boot annex ijs en drankenverkoop. Een biertje voor Henk, een ijsje voor mij.

Vlak langs het water lopen we terug naar de bijboot.

Dinsdag 15 juni staat er volgens de voorspelling een lekker oostelijk windje. De komende dagen zal er heel weinig wind zijn. We hebben wel weer zin in zeilen, dus we gaan. Plan is via de zuidkant van Malta naar een baai aan de westkant. Als we anker op zijn varen we langs de Champagne om ons plan mee te delen en ‘tot ziens’ te zeggen.

Het zeilt heerlijk met alleen de genua uitgerold. Omdat de wind vrij achterlijk is doen we geen grootzeil erbij.

In de verte zien we water opspatten. Daar is iets. Even later, als Henk net de verrekijker pakt, zie ik iets boven water springen. Het is geen dolfijn, waarschijnlijk een zwaardvis.

We ankeren in de meest zuidelijke baai aan de westkant met de moeilijke naam Fomm ir-Rih Bay.

Even later komen er nog 3 zeilboten bij. Er is wat swell de baai in maar wij hebben er geen hinder van. De Canadese zeilboot ligt af en toe flink te rollen.

2 zeilboten gaan weer weg. Het is een mooie rustige avond. Met een prachtige zonsondergang. Die nu eens niet achter een rots verdwijnt.

De Canadezen van de buurboot, Café Latte, komen de volgende morgen naar ons toe suppen, elk op een supboard. We maken een praatje. Zij zijn al 6 jaren onderweg vanaf Canada. Ze vragen naar ons type boot, Soubise Freydis. Dat type is hun onbekend. Ze hebben Wahoo eerder gezien in de baai noord van St. Peters pool. Zij lagen in de zuidelijke baai en hebben ‘onze’ baai verkend met suppen.

Ik ga ook op verkenningstocht op de sup. Het is mooi helder water. De stenen en rotsen onder water zijn goed zichtbaar. Ik kijk of we bij het strandje met de dinghy kunnen landen. Dat moet lukken.

Om 4 uur gaan we samen op het supboard naar het strandje in de zuidoosthoek. Beide zitten we op de knieën, Henk voor en hij peddelt. Ik stap af in het water en Henk kan droog op de kant stappen.

Gisteren heb ik gezien waar mensen langs liepen naar boven. Er is een duidelijk pad, wel steil af en toe. En langs de klifrand. Maar mooie uitzichten op de baai en de boot.

We willen zoveel mogelijk langs de baai lopen. Maar we blijven steken bij akkertjes, waar geen pad langs is. Dus zoeken we de weg op, waar ook auto’s rijden. We lopen naar het hoogste punt, 78 meter, vanwaar we zicht hebben op het dorpje Bahrija. De terugweg gaat alleen maar naar beneden. We komen weer veilig en droog aan op Wahoo.

We gaan donderdag 17 juni toch maar een ander baaitje opzoeken. Het anker ligt achter een steen en de ketting zit er omheen gedraaid. Gelukkig is het water zo helder dat we bij het ophalen goed kunnen zien hoe de ketting ligt en welke kant Wahoo op moet draaien om hem vrij te varen. Gelukkig is het rustig weer. Dit wil je niet doen in ruige omstandigheden.

We rollen de genua uit en zeilen in noordelijke richting als we de baai uit zijn. We willen naar de noordwestkant van Malta. Uiteindelijk varen we daar voorbij en draaien Mellieha Bay in. Omdat de wind aan de noordwestkant van Malta behoorlijk westelijk is. Maar in Mellieha Bay is hij eerst zuidzuidwest. Dus dat is er recht ertegenin. We gaan maar motoren en rollen de genua in.

We ankeren op 8 m waterdiepte. Achter de Champagne.

Het internet is hier weer uitstekend. Vluchten uitzoeken voor Nathan en Samuel, die in juli een week willen komen, gaat hier veel gemakkelijker.

Vic & Christine komen vrijdagmorgen koffiedrinken. We spreken af om 4 uur te gaan wandelen naar Popeye Village. Dat dorp is in 1980 gebouwd voor de musical Popeye. Nu is het een toeristische trekpleister. We hebben er prachtig zicht op vanaf boven op de kliffen. We kunnen zelfs meegenieten van een show.

Er loopt een weg naar beneden, naar de baai, tegenover het dorp. Daar zonnen en zwemmen mensen. Er kan ook een boot aanleggen om bijvoorbeeld duikers op te pikken voor een duiktrip.

Terug aan boord van Wahoo is het happy hour met snacks uit de airfryer en de oven. En een salade, gemaakt door Vic & Christine. We zitten de hele avond in de kuip. Gezellig.

Ik verdiep me zaterdag nogmaals in vluchten naar Malta. Ze worden steeds duurder. Ik kies uiteindelijk tickets bij Lufthansa, een vlucht vanaf Amsterdam met een overstap in Frankfurt. Dan vliegen ze met 1 maatschappij. En vanaf 12 jaar kun je zelfstandig mee. Dat is bij veel maatschappijen anders.

’s Middags ga ik het blauwe tussenkleedje eindelijk af maken. Het ligt al wel 2 maanden half afgemaakt te wachten. Het kleedje vult de hoek tussen de schaduwkleedjes opzij en achter. Knoopsgaten genaaid aan de zijkanten en een touwtje erdoor rijgen. Het is even werk om het vast te maken. Maar het zit goed en fladdert niet als het waait.

Zondag 20 juni zijn  er golven omdat er wat wind staat, de baai uit. Zwemmen is daarom lastig. Maar 4 rondjes lukt.

Evenals gisteren is het druk met kleine bootjes om ons heen. Die maken dan behoorlijke golven. Er komen ook een paar snelle boten voorbij met een ding voor 6 personen erachter met gillende mensen erop. En wat waterscooters. Die geven nog de minste hinder.

Ik bedenk opeens dat ik yoghurt aan het maken ben. Dat heb ik gisteren gemaakt door 1 liter volle melk te verwarmen tot het kookpunt. Dan af laten koelen tot 45 graden. Een paar lepels yoghurt erbij. Goed mengen met een garde. Daarna giet ik het in een thermoskan om op temperatuur te blijven en laat het ongeveer 24 uur staan.

Het heeft nu al ruim 34 uren in de thermoskan gezeten. Het zal wel erg zuur zijn. En dat is het. Ik giet het in een emmertje van Griekse yoghurt. Druk met 1 hand op het midden het deksel erop. Krak! Ik druk door het deksel heen. De rand blijft zitten en de rest druk ik in de yoghurt. Die spat echt alle kanten op. Wat een bende! Op het aanrecht, de wanden, de kastjes, de vloer en op mij. Maar een natte doek, die vaak uitgespoeld moet worden, en wat geduld van mijn kant zorgen ervoor, dat het weer schoon wordt. Er is nog voor 2 keer yoghurt in het emmertje overgebleven.

Maandag  is een warme dag. Ook de wind is warm. We gaan afval wegbrengen en daarna boodschappen doen bij de Mini Luna. Ze hebben alles wat we nodig zijn.

Om half 6 gaan we nog een keer naar de wal. Ons doel is de kerk boven, goed zichtbaar vanaf de boot. Het is mooie wandeling er naar toe. De kerk is open, maar als ik binnen wil kijken is er een dienst aan de gang. Ik ga gauw weer naar buiten. Na een ommetje is het lekker toeven op het terras achter de speeltuin, met een Guinness voor Henk en een ijsje voor mij. Met uitzicht over de baai en Wahoo. Het NL elftal speelt tegen Macedonië. Dat is te zien op het tv scherm dat er hangt. Maar voetbal interesseert ons niet. Dus we zitten er met de rug naar toe.

Vannacht hebben we voor het eerst de ventilator boven het bed aan gedaan. Dat heeft geholpen. Want het was erg warm. Het geluid van de ventilator is niet hinderlijk, je valt er zo bij in slaap.

In de boot is het al 32 graden als we opstaan. Het zwemmen is weer heerlijk.

We schrijven allebei voor de website. Ik over mei en Henk over de werf en de reparaties.

Woensdag 23 juni willen we weer een stukje zeilen. Met het grootzeil erbij. Om uit te proberen of het heeft geholpen dat de val gewassen is. Doel is de baai San Niklaw aan de noordkant van Comino. We zeilen via de zuidkant, dat is 2 mijl langer. De wind is erg variabel. Dus het is vaak iets doen. Genua naar de andere kant, overstag, schoot aandraaien. Maar al met al is het een heerlijk zeiltochtje.

We ankeren en kijken daarna als we zwemmen of het anker goed ligt. Hij heeft een eindje door het zand gesleept en is blijven haken achter een walletje van steen of begroeiing. Het blijft rustig weer dus het is geen probleem. Omdat het zo heet is zwemmen we een paar keer per dag.

Donderdagmorgen als ik uit bed kom vind ik dat we met de achterkant van de boot erg dicht bij de kant liggen. Henk meet met de afstandsmeter en het is 45 m. Volgens de track op de plotter, die in slaapstand stond maar wel registreert, heeft het anker gekrabd. We gaan zwemmen en meteen kijken. Het anker ligt nu andersom, gewoon op de grond. Geen probleem omdat het zulk rustig weer is.

We pakken allebei een sponsje en maken de stuurboordromp onder water schoon. Zover we kunnen reiken. Er zit een slijmlaagje op die er gemakkelijk af wil.

We willen het eiland Comino rond lopen. Maar als we overleggen blijkt dat we allebei de boot niet willen verlaten. Omdat het anker los ligt. Dus gaan we ankerop en terug naar Mellieha Bay. Daar hebben we morgenmiddag een afspraak met Peter van Paikea, die vandaag weer te water gaat na een werfbeurt. En met Vic & Christine van Champagne. Voor ‘happy hour’ op Wahoo.

Als Paikea geankerd ligt tussen Champagne en Wahoo brengen we Peter een bezoek. Om te horen hoe het gegaan is op de werf. Later komen Vic & Christine ook.

We spreken af dat we vrijdagmiddag vóór happy hour om 4 uur met elkaar naar de rode toren boven op de berg gaan wandelen.

Vrijdag 25 juni is het alweer erg heet. Met zwemmen nemen we een sponsje mee en maken nu de bakboordromp schoon onder water.

Ik ga ‘s middags eerst in het water om af te koelen en dan suppen. Agapė (zonder mast) met John & Deb is tussen Paikea en Wahoo gaan ankeren. Ik sup naar hen, daarna naar Paikea en Champagne. Iedereen vindt het te heet om naar de toren te lopen. Dus we skippen de wandeling. Vanaf half 6 begint happy hour op Wahoo. Christine neemt een salade mee. Verder zijn er frietjes, kipnuggets, visballetjes en kippenvleugeltjes. En voldoende te drinken omdat iedereen wat mee neemt. John vertelt over hoe het gegaan is op de werf. En wat er met de mast aan de hand is. Hij moet vervangen worden en dat kost tijd. Tot dan is Agapė een motorboot. We hebben met elkaar een super gezellige avond. Er wordt veel gelachen.

Zaterdag nogmaals een hete dag. De luchtvochtigheid is tussen 50 en 60 procent. Het is zweetweer.

Ik ga geregeld in het water en daarna even suppen.

Zondagmorgen om half 10 halen we Vic & Christine op om naar Agapė te gaan. John heeft een heerlijk ontbijt gemaakt. Wentelteefjes, die hij French toast noemt. Met stroop, gebakken bacon en roerei. Heerlijk!  Als we terug gaan naar Wahoo slaat de warmte ons tegemoet. Want binnen was de airco aan.

Ik ga eerst in het water om af te koelen en dan suppen. We zwemmen een paar keer vandaag omdat het zo warm is.

We bekijken de weersvoorspelling voor de komende dagen en besluiten morgen naar Sicilië te gaan. Dat lijkt het meest gunstig. We ruimen de schaduwkleedjes op. Laten de supplank leeglopen en bergen hem op. We zetten de wekker op kwart voor 7.

Maandag 28 juni om 6 uur zijn we al wakker. We gaan uit bed en onze standaard rondjes zwemmen.

Rustig alles voorbereiden. Even na 7 uur halen we het anker op. Tegelijk met Paikea.

We groeten Vic & Christine en John en Deb en varen de baai uit. Ondertussen hijsen we het grootzeil. Daarna rollen we de genua uit. Eerst is het bezeild richting Porto Palo. Maar al snel niet meer. We blijven aan de wind varen. Tot het te hard gaat waaien voor de genua. Aan de wind snelheid is dan 16-18 knopen. Dus genua inrollen en fok uitrollen.

We halen mooie snelheden van 8-9 knopen. En kunnen steeds beter in de goede richting sturen omdat de wind ruimt.

Als de wind inzakt wisselen we de fok weer voor de genua. Snelheid is tussen de 3,5 en 5 knopen.

De windrichting varieert tussen oost, noordoost en noord. De snelheid varieert ook. Maar na 10 uur laten we het anker zakken achter het eiland van Cabo de Passero. Rechtstreeks was het 57,5 mijl. We hebben in een boog gevaren. Gemiddelde snelheid was 6 mijl per uur.

Paikea ligt daar al en Peter nodigt ons uit voor een biertje. We zijn tegelijk vertrokken vanmorgen maar hij heeft af en toe de motor er bij aan gehad.

Later komt ook Champagne met Vic & Christine ankeren.

James van een Wharram catamaran, die we kennen uit Marina di Ragusa, komt ook. Hij vertelt dat hij z’n 2e inenting hier in Porto Palo heeft gekregen. Hij had het gehoord van andere mensen met een catamaran. Met het papier van de 1e inenting, code fiscale en ID kaart was het zo klaar. Wij gaan het morgen proberen.

De volgende morgen om half 11 halen we Christine en Peter op. Vic hoeft niet mee, die heeft de 2^e inenting al. We parkeren de bijboot bij een rotsje met een ring erop. Met het achteranker trekken we hem een eind naar achteren. We kunnen eerst uitstappen en met droge voeten aan wal komen.

James had uitgelegd dat het vaccinatiecentrum bij de vuurtoren is. De hoofdstraat in en na de supermarkt rechtsaf. We vinden het gemakkelijk. We worden opgevangen door iemand van de crew. Hij gaat voor ons navragen of het mogelijk is. En ja, we kunnen doorlopen. Wat papieren invullen met persoonlijke gegevens, een handtekening zetten. Wat gezondheidsvragen beantwoorden. En dan kan de naald erin. 2e vaccin is weer Astra Zeneca. We krijgen een bewijs mee met alle gegevens. Datum, vaccin, batchnummer etc.

Terug langs de rijk gesorteerde groentekraam en de supermarkt voor wat inkopen.

Dan nog even een koffie op een terras. Binnen 2 uren zijn we terug op de boot.

Eerst maar even zwemmen om af te koelen. Het is alweer ruim boven 30 graden.

Om half 5 hebben we afgesproken om naar het eiland te gaan. We halen Peter en Vic & Christine op. Varen naar het strand waar we de bijboot een klein eindje op trekken. Het ankertje drukken we in het zand. We zoeken aan de zuidkant een pad naar het fort. Dat lukt niet echt en we komen uit op het enige pad dat er is. Het fort is opgeknapt. Er zijn toiletten. Veel kamers. Zonnepanelen en accu’s op het dak. Maar niets is afgemaakt en er is van alles kapot. Weggegooid geld!

Maar wel een prachtig uitzicht vanaf het dak.

Terug bij Champagne borrelen we een paar uurtjes. We nemen min of meer afscheid. Want zij gaan naar Syracuse en wij gaan terug naar Malta. Maar we treffen elkaar in de toekomst allicht ergens.

Woensdag 30 juni is het de laatste dag van de maand. Tijd om data op maken door van alles bij te werken op iPads, telefoons en laptops.

We zwaaien eerst Paikea uit en even later Champagne. Tot ziens!

We zwemmen om af te koelen.

Morgen gaan we terug naar Malta. Dan lijkt de windverwachting het meest gunstig in vergelijking met de dagen erna. De schaduwkleedjes haal ik er vast af als de zon bijna onder is.