De wekker staat op half 8, maar voor die tijd zijn we al wakker. Om even over 8 zijn we los van de steiger. De wind is noordelijk en we zeilen richting noordkant van Ile d’ Oleron. Voor we daar zijn hebben we de motor al een tijd aan, want de wind werd zwakker en tegen. Uiteindelijk motorren we deze dag 8 uur van de 11,5 uur dat we onderweg zijn. We ankeren om half 8 voorbij jachthaven Port Medoc van Verdon-sur-Mer. De Fizz ligt daar ook. Het is aan de zuidoever van de Gironde, die van Bordeaux komt. Als we ’s avonds op de laptop de weersverwachting op Windy willen bekijken kent Henk’s laptop geen netwerk. Wat is er nu weer aan de hand? Dan maar op de telefoon kijken. Als we de volgende dag naar Arcachon zouden willen is er weinig wind uit de verkeerde richting. We blijven een dag!

Ankeren bij Verdon-sur-Mer

De volgende dag is een hele mooie, rustige, warme dag. We lezen, zwemmen, kletsen. ’s Avonds brengt Henk ons 3-en naar de wal. Er ligt een Freydis 49 in de haven, een verlengde versie van onze catamaran. Alle steigers zijn afgesloten met een hek, van buitenaf te openen met een code, vanaf de steiger met een knop. In een hoek van de haven worden waterscooters verhuurd. Daarvan hebben we er vandaag vele langs zien scheuren. Henk kan ons weer oppikken bij de tanksteiger aan het begin van de haven, daar zit geen hek voor. Terug aan boord bekijken we de windverwachting voor morgen. Naar Arcachon is ruim 70 mijl. We besluiten om 7 uur te vertrekken en snelheid te houden als de wind tegen is of inzakt.

Vrijdag 9 augustus voor half 7 zijn we al op en om kwart voor 7 zijn we ankerop. Het 1^e stuk is in ZW richting en de wind is tegen. Als we zuid kunnen sturen gaan we zeilen. Meteen met een behoorlijke snelheid, aan de wind. De snelheid neemt toe, de golven ook. De wind neemt meer toe dan voorspeld. De boot hopst en steigert. Wat doen we? Er zit een depressie west van ons, komt die dichterbij? Het is nog uren zeilen naar Arcachon, vinden we dat leuk op deze manier? Nee. We besluiten terug te gaan. Tegen de wind in sturen  om het grootzeil te laten zakken. Die blijft haken achter een lazyjack omdat de draaibare mast vast stond. Henk liert het zeil weer een stuk omhoog. De mast wordt ‘los’ gezet zodat hij weer kan draaien. Het duurt nog een hele tijd voor het zeil naar beneden wil. Intussen is de wind geruimd naar noordwest en is het aan de wind naar de ingang van de Gironde. We zeilen terug naar dezelfde ankerplaats bij Verdon-sur-Mer. Later zwakt de wind af. Waarschijnlijk hadden we toch door moeten gaan. Maar de onzekerheidsfactor was te groot en er was geen uitwijkmogelijkheid vóór Arcachon. Nu moeten we een paar dagen wachten want de komende dagen is de golfhoogte 4 meter.

Henk probeert de 4G Camp Pro 2 wifi aan de praat te krijgen. Eerst doet de nieuwe simkaart van T-mobile het niet. Houkje belt en probeert hem in de mobiele router. Daar doet hij het uiteindelijk wel. Maar in de Camp Pro niet. Henk mailt met de leverancier in NL, na van alles geprobeerd te hebben.

Het is kouder buiten, dus we zitten meer binnen. ’s Avonds spelen we Uno, een soort van pesten.

Zaterdag is een mooie, zonnige dag. Weinig wind, wel deining. Golfhoogte op zee 3,5- 4 meter. Het  is druk op het water met jetski’s, zeilschool catamarans, visbootjes etc. De watermaker functioneert nog steeds niet zoals het moet. Henk vervangt, omdat het apparaat dat aangeeft, alweer de filters, hoewel hij dat 2 dagen geleden ook gedaan heeft. Het koffiezetapparaat wordt ontkalkt en met de doorgelopen ontkalkingsvloeistof wordt de ketel ontdaan van ketelsteen.

Henk brengt Iddie en Houkje naar de jachthaven. Zij lopen naar de westkust en zien vanaf het mooie brede strand dat het met de golfhoogte wel meevalt. Onderweg naar het strand moeten ze wachten voor het lokale treintje met open wagons. Het is een afwisselende wandeling, grotendeels door het bos.

Zondag is een ‘binnendag’ door regen en wind. Maar we vervelen ons niet. ’s Avonds doen we eerst Uno en daarna Set, een visueel kaartspel.

Pas maandag 12 augustus lijken het weer en de wind gunstig om verder naar het zuiden te gaan. Om kwart voor 7 zijn we ankerop. We motorren naar het zuidwesten. Als we kunnen zeilen met een windhoek van 50-60 graden laten we de bakboordmotor aan staan om met de Alpha Pro dynamo stroom te draaien. Na een aantal sombere dagen is de accucapaciteit teruggelopen naar 30%. Na een uur is die opgelopen tot 65%. De motor kan weer uit. Rond 2 uur worden we via de marifoon opgeroepen door Cap Ferret op kanaal 16. Met het verzoek over te schakelen naar kanaal 10. Daar krijgen we de vraag wat onze intentie is: naar Arcachon. Hoeveel personen we aan boord hebben: 4. Wat onze diepgang is: 1.20 meter. De beste tijd om het Canal van Arcachon aan te lopen is 1,5 uur voor hoog water. Dat zou vanaf 10 voor 3 zijn. We krijgen de positie van de uiterton. Die komt ongeveer overeen met de zojuist gedownloade updates van Navionics op de iPad. De Vagabond, een Duitse Halberg Rassy, is voor ons aan en blijft wachten bij de uiterton. Wij laten het grootzeil zakken om vaart te minderen en zeilen op de fok verder. Net na 3 uur zeilen we het Canal naar Arcachon binnen en melden dat aan Cap Ferret. Het is een prachtige route, langs banken met brekers aan bakboord. Aan stuurboord een hoog zandduin van 107 meter. Heel bekend. Wordt door veel mensen bezocht. We zien ook een aantal hanggliders. Om half 6 zijn we geankerd bij Le Canon, aan de westkant van de baai van Arcachon. Daar is een supermarkt en we moeten boodschappen doen.

Problemen met grootzeilval en watermaker

Onderweg zag Henk dat de grootzeilval opgestroopt is. De mantel is enkele meters opgeschoven. Er zal morgen iemand de mast in moeten. We blijven. Er staat volgens de voorspelling een paar dagen te weinig wind om naar het zuiden te kunnen zeilen. Nog een  reden om te blijven. Na de koffie gaat Henk de mast in om de grootzeilval los te snijden en te bekijken hoe het bovenin zit. Houkje en Iddie staan beneden en bedienen 2 vallen, waarmee hij vast zit. De ene via de elektrische lier, de ander wordt doorgehaald. Het opgestroopte deel van de val wordt, steeds met stukjes, teruggeschoven. Het uiteinde wordt met naald en draad vastgezet.

’s Middags brengt Henk Iddie, Wina en Houkje naar het drijvende ponton aan de wal. Het ponton wordt voornamelijk gebruikt om mensen af te zetten of op te pikken, ook door veerbootjes. Le Canon is een leuke plaats. We lopen langs een bedrijfje waar oesters worden schoongemaakt en verkocht. De 1^e supermarkt heeft als enige groente sla. We lopen iets verder naar de 2^e, deze heeft iets meer, ook prei en paprika. De rest van de boodschappen doen we ook daar.

’s Avonds als het rustig is geworden op het water, qua wind en snel varende bootjes, gaat Houkje de mast in om de grootzeilval weer vast te knopen. Maar ze krijgt hem niet door het gat. Dus eerst maar weer naar beneden. Henk maakt er een lusje aan met daaraan een dikkere draad geknoopt. Weer omhoog de mast in. Het kost toch nog behoorlijk wat moeite om de draad, en daarmee de val, door het gat te krijgen. Maar het lukt. Toen wilde Houkje de val vast knopen met een paalsteek. Dat lukte na een paar mislukte pogingen. Ze zat behoorlijk te trillen daar boven in de mast. Weer opgelucht beneden krijgt ze een dikke zoen en een kop koffie met chocola.

Woensdag als Iddie en Houkje een lange wandeling maken naar het strand aan de zeekant haalt Henk de pomp van de watermaker uit elkaar. De watermaker geeft al een tijd problemen, het filter moet te vaak worden vervangen en de pomp zuigt lucht aan. Vóór de pomp ontdekt hij een flinke prop gras in de terugslagklep. Waarschijnlijk de oorzaak van het probleem. Alles schoon gemaakt en weer gemonteerd. Morgen onderweg proberen of het geholpen heeft. ’s Avonds het grootzeil nog een stuk gehesen om te kijken of de val goed bevestigd is: Ja!

Naar San Sebastián

Houkje heeft een onrustige nacht. Dat  komt door de voorgenomen tocht naar het zuiden. We willen  bij daglicht vertrekken en dan is het al hoog water geweest om 6 uur. Als dat maar geen problemen geeft van wind tegen stroom bij het uitvaren van het Canal van Arcachon. Om even over half 7 zijn we ankerop. Het is bezeild, dus met grootzeil en fok gaan we zuidwaarts. Er staan flinke golven als we uit de beschutting van het land komen. Met een snelheid van 10-11 knopen zeilen we naar ‘buiten’, hopsend op de golven. Af en toe maakt de boot flinke klappen, hij schudt en trilt er van. Zodra we in dieper water zijn wordt het rustiger. We koersen naar San Sebastián. Het zeilt heerlijk met  een windhoek van 50-60 graden. Opeens moeten de zeilen aangetrokken  worden en de windsterkte lijkt afgenomen te zijn. Wat blijkt: de stuurautomaat werkt niet meer, de hydrauliek cilinder is losgeraakt van de liever om het roer te draaien. Fok ingerold en stuurautomaat uitgeschakeld. Henk gaat met gereedschap in de stuurboord machinekamer om het euvel te verhelpen. Dat lukt, de stuurautomaat kan z’n werk weer doen. We zien 5 dolfijnen, een paar keer springen ze boven water en weg zijn ze.

In de verte verschijnen de contouren van bergen, de Pyreneeën. De grens tussen Frankrijk en Spanje is gepasseerd. San Sebastián komt in zicht als we nog 15 mijlen te gaan hebben. De wind is achterlijker geworden en afgenomen. We motorren de laatste 2,5 uur. Om half 8 laten we het anker zakken in de baai van San Sebastián, na een tocht van 96 mijl. ’s Avonds om kwart voor 11 begint het vuurwerk. We zitten 1^e rang. De bijna volle maan komt ook net op. Het is een prachtig schouwspel, dat ongeveer 20 minuten duurt.

In de baai van San Sebastián

Vrijdag 16 augustus is een warme dag met weinig wind. We kijken naar de weersvoorspellingen en naar de mogelijkheden voor de terugreis van Iddie en Wina. Ze kunnen met de trein van San Sebastián naar La Rochelle, vertrektijd 10.55 uur. Vanaf Bilbao kunnen ze ook met de trein, dan is de vertrektijd 6.30 uur. De wind is de komende dagen zwak. Maandag lijkt gunstig om verder te zeilen. Dus blijven we tot maandag en dan reizen Iddie en Wina terug. Een paar dagen mooi weer in deze prachtige baai geeft ons de gelegenheid de Kayacat in elkaar te zetten en uit te proberen. Het in elkaar zetten kost veel uitgezoek en geduld. De digitale plaatjes zijn onduidelijk. Maar als hij na een paar uur in elkaar zit gaat Houkje er mee kanoën. Ze is enthousiast. Peddelt naar de jachthaven om te kijken waar we met de bijboot kunnen afmeren. Daarna zwemmen en afkoelen in water van 22 graden. ’s Avonds om kwart voor 11 is er weer vuurwerk. Nog mooier en kleurrijker dan de avond er voor. We zitten weer 1^e rang en genieten.

Zaterdag is het te warm om naar de wal te gaan en te wandelen. Dat stellen we uit tot morgen. Het bovenste deel van de bakboord lazyjack moet worden vervangen. Houkje gaat de mast in en maakt de knoop los, zodat de lijn naar beneden valt. Henk kan niet eenzelfde vervangende lijn vinden en repareert hem door aan elkaar knopen met 2 paalsteken. Daarna gaat Houkje nogmaals de mast in, weer een stuk naar beneden om de lijn aan de goede kant van de stag en de zaling te krijgen. Vastgeknoopt, klaar. Daarna geprobeerd te suppen op de Kayacat. Dat is geen succes, veel te wiebelig. Af en toe afkoelen in het water. Om kwart voor 11 is er voor de 3^e en laatste keer vuurwerk, nu op muziek. Prachtig!

Zondagochtend gaan we met de bijboot naar de jachthaven van San Sebastián. Er is een speciale drijvende steiger voor tijdelijk afmeren. We krijgen de code voor het toegangshek van de havenmeester. Iddie en Wina gaan uitzoeken vanwaar bus en trein vertrekken. Dat is maar goed ook. Want de trein vertrekt van een ander station als we gedacht hadden. Henk en ik wandelen omhoog naar het Christusbeeld op Monte Urgull. Om op het hoogste punt te komen moeten we in de rij staan en daar hebben we geen zin in. Weer beneden lopen we naar de rivier Urumea, oostelijk van het mooie centrum. Het is geen optie om daar naar binnen te varen: te ondiep met stenen. Terug aan boord lunchen we. Daarna gaan Henk en ik nogmaals naar de wal om boodschappen te doen. Als we terug zijn ruimen we de Kayacat op. Mooi op tijd, want een uur later regent het. En het is harder gaan waaien, er loopt swell de baai in. We zouden in San Sebastián op uitnodiging van Iddie en Wina tapas gaan eten. Maar we vinden allemaal de omstandigheden te slecht om naar de wal te gaan. Dus bedenken we zelf tapas. En Henk maakt een heerlijke maaltijdsoep.