De maand augustus staat in het teken van naar Split zeilen. In 9 dagen moeten we 135 mijlen doen, dat is minstens 15 mijlen per dag. In Split gaan we Titia en de kinderen ophalen van het vliegveld en een week met ze varen en leuke dingen doen. Daarna zien we wel wat we nog meer willen doen in Kroatië. Afhankelijk van het weer en de wind.

Via mooie routes en diverse ankerplaatsen naar Split
De maand begint op maandag met heel rustig zonnig weer. Er is bijna geen wind. Het beddengoed van 4 bedden en de zwemhanddoeken worden gewassen. Alles is in een half uur droog.
We vertrekken als het wat begint te waaien. Doel is de baai Vela Luka, 17 mijl naar het zuiden. Helaas komt de wind uit het zuidoosten en…. moeten we kruisen.
De laatste 3 mijlen motoren we.
De baai Vela Luka, waar we ankeren, is mooi. Met aan beide kanten hoge rotswanden. Er lopen wat schapen op. Er is een Fishing Museum. Met er naast, bij het water, een schuin omhoog staande ladder, die nergens naar toe gaat. We hebben dat al eerder gezien, bij Rab. Waar zou het voor dienen? We zijn er nog steeds niet achter.

Het is bewolkt. Als we hebben gezwommen zegt Henk opeens: er is wind daar buiten de baai, zullen we weg?
Ja, dat doen we. Anker op en de baai uit. Een kleine zeilboot, die zojuist vertrok, komt terug. Er staan flinke schuimkoppen buiten de baai. Net bij de kaap krijgen we een windvlaag van 28 knopen. We gaan stuurboord uit. Dat is voor de wind. Eerst rollen we een deel van de fok uit. De wind varieert in sterkte van 20-24 knopen. Nadat we het eiland Prvic, met het mooie vuurtorentje, aan bakboord hebben gelaten zijn de golven weg en zwakt de wind af. Bij de noordwest punt van het eiland Rab hijsen we het grootzeil, zeilend aan de wind met genua. Ons doel was Ilovic maar wordt Uvala Balderin aan de zuidkant van het eiland Cres. Als we geankerd zijn is de wind weg. Ik ga de baai rond suppen. Ik zie 2 keer een vogeltje heel snel en laag boven het water vliegen. Het lijkt op een ijsvogeltje, maar zonder de felblauwe kleur. Intussen is het zonnig en warm geworden. Tijdens het zwemmen maak ik met een sponsje de buitenkant van de bakboord romp schoon. En een deel van de binnenkant. Maandagochtend hebben we de stuurboordromp buitenkant gedaan.

Een wesp in de slaapkamer. Later nog een paar. De elektrische mepper helpt. We gaan eerst zwemmen. En daarna ankerop. Want er zijn té veel wespen. Het glas met een beetje witte wijn erin, dat vannacht op tafel is blijven staan, zit vol wespen. Dat is dus een goed vangmiddel.
Met grootzeil en genua zeilen we heel rustig zuidwaarts. Het is weer voor de code zero. Genua naar beneden en code zero hijsen. Het schiet niet echt op met 1,5 tot 2,5 knopen snelheid, maar we komen verder.
We spotten dolfijnen. Grote zwarte, die langzaam bewegen. Prachtig!
De Navionics app op de nieuwe iPad fopt ons. Het waterniveau staat bij de instellingen op 6 meter en dat moet nul meter zijn.
We gaan over een ondiepte van 5 meter, terwijl 11 meter door Navionics wordt aangegeven. Dit gaat nu goed, maar met de verkeerde instellingen kun je lelijk aan de grond lopen.
Pas om 3 uur begint het te waaien. Uit het noordwesten. Nu maken we snelheid, 5 tot 8 knopen.
We stellen het doel bij en gaan door naar Molat. We proberen de baai Uvala Konopljika aan de oostkant van het eiland met de ingang naar het oosten. Bij noordoostenwind komende nacht lijkt het beschut.
We ankeren op 3 meter in zand en het anker houdt meteen.
Nu eerst zwemmen om af te koelen. Want het was heet vandaag met wind van achteren.
Er staat nog een zak ‘bonenschotel’ van 2 jaar over datum. Na opening blijkt die nog goed te zijn. Ik vul het aan met ui, paprika, bleekselderij en salamiworst. We eten het met rijst erdoor. Heerlijk!

Weinig tot geen wind in de morgen. Ideaal om de rompen weer eens schoon te maken. Henk gaat met duikuitrusting onder water en maakt aan stuurboord de kiel, het roer, de schroef en de onderkant schoon. Tot de duikfles leeg is.
Ik neem de bakboordromp en schraap veel aangroei van de onderkant af. En heel veel witte kalkwormpjes van de zijkant. Het is een vermoeiende bezigheid. Na 1,5 uur stoppen we.
We gaan zeilen. Met code zero voor de wind naar het zuidoosten. Het is actief zeilen. Zeil naar bakboord, naar stuurboord, inrollen, naar beneden, weer hijsen. Voor de wind zeilen is niet ideaal.
Heel langzaam zeilen we langs een grote viskwekerij met meerdere bassins. We ankeren in Uvala Skroveda aan de zuidkant van het eiland Lavdara. Het is er diep en steil. Het lukt om te ankeren in 11 meter in zand. Net voordat de zon achter de berg verdwijnt. Het is een mooie rustige avond.

Als de tweede grote toeristenboot vlak bij ons aangelegd heeft en er heel veel mensen in het water zijn tussen Wahoo en het strandje maken we klaar om ankerop gegaan. Deze drukte houden we niet van.
Eerst is er nog bijna geen wind. De code zero is alvast gehesen. Zodra het 3 knopen waait en de windhoek groot genoeg is, rollen we hem uit. We zeilen!
Ons doel wordt een paar keer bijgesteld.
Dat komt omdat de stuurautomaat op ‘wind’ staat, net binnen de 90 graden. Uiteindelijk sturen we op het eiland Murter af. We ankeren in Uvala Vrtiluka, de meest oostelijke baai aan de zuidkant. Daar liggen we alleen. Later komt er 1 zeilboot bij.

Zaterdagochtend snorkelen we langs de rotskant. Scholen vis, van heel klein tot groter. Er zwemt veel meer vis dan we hadden vermoed. En er is mooie begroeiing onder water.
Als het 5 knopen waait vertrekken we. Met grootzeil en genua op. Eerst is het 60 graden aan de wind. Een hele mooie koers. Opeens is de wind tegen en moeten we kruisen. Tussen de eilanden door. Daarna is het halve wind richting Rogoznica. Dat is ons doel vandaag. We maken mooie snelheden. Totdat de wind van achteren komt en het nog 2 of 3 knopen waait. Het grootzeil gaat vast naar beneden. We dobberen een tijdje tot de ingang bij Rogoznica. De laatste 2 mijlen motoren we. We ankeren weer in dezelfde hoek als 4 weken geleden.
Ik ga boodschappen doen bij de Tommy supermarkt. Die is het dichtst bij de ankerplek.
Als ik bij de kassa alles op de band heb gelegd blijkt, dat ik groenten en fruit had moeten afwegen en er een sticker op had moeten plakken. Dat ga ik alsnog doen met 8 producten. Andere klanten met weinig boodschappen worden intussen geholpen. Als ik al weer buiten loop bedenk ik opeens dat ik de kar niet heb weggezet. Daar zit m’n jumbo muntje in en die wil ik terug. Dus ik loop de winkel weer in. De kar staat nog bij de kassa. Gelukkig, ik ruim hem op en heb m’n muntje terug.

Als de wind noord wordt, na eerst zuid en oost te zijn geweest, gaan opeens 4 boten ankerop. Wahoo ook. We zeilen voor de wind met alleen genua de baai uit. Het laatste stukje in westelijke richting motoren we totdat we zuid kunnen sturen. Dan rollen we de fok uit. Want het waait inmiddels 16 knopen uit het westen. Later kan de genua weer, als de wind wat is geminderd.
Ons doel is de baai bij Vinisce. We ankeren ergens in het midden. Mooi ver overal vandaan. Totdat een boot voor ons gaat ankeren. Te dichtbij vinden wij. Even later is hij vlakbij omdat z’n anker krabt. Hij doet een nieuwe poging. Weer een krabbend anker. Bij de 3e poging ligt hij ver genoeg weg en lijkt het anker te houden.
Het waait behoorlijk en we gaan niet van boord vandaag. Dat is maar goed ook. We zien nog een aantal boten, waarvan het anker krabt, zodat ze opnieuw moeten ankeren. Soms meerdere keren. We noemen dit passief gadeslaan van andermans leed ‘Anker-tv’. Dankjewel Trine voor deze uitdrukking.

Maandag blijven we een dag, we doen alvast wat opruim klusjes voordat Titia komt.
Om 5 uur gaan we op verkenning naar de wal. Na een paar stappen te hebben gedaan gaat het regenen. Eigenlijk alleen wat spetteren. En het weerlicht en onweert.
We lopen langs de baai naar het zuidoosten en dezelfde weg terug.
Bij restaurant Olijve nemen we een drankje. We bekijken de menukaart en besluiten te blijven eten. We kiezen beiden Wiener schnitzel en het is heerlijk.
De wind steekt op vanwege het onweer en verscheidene boten krabben. We kunnen het mooi zien vanaf de wal. Sommigen doen meerdere pogingen om opnieuw te ankeren.
We zijn blij dat we gisteren, zoals altijd, flink aan het anker getrokken hebben. Wahoo ligt als een huis.

Als er wind is in de middag vertrekken we naar Split. Daar ankeren we in de ons reeds bekende baai bij Marina Spinut. ’s Avonds doen we boodschappen bij de Lidl.

Een week met 4 gasten
Vlakbij het vliegveld kun je ankeren. Het is maar 5 mijlen zeilen van onze ankerplaats bij Split stadion naar de westkant van de baai, bij Divulje.
Henk zet me af in het haventje en ik loop in 10 minuten naar het vliegveld. Ik zit dicht bij de roltrap te wachten in de hal waar Arrival en Departure op staat. Dat kan niet missen. Ik weet dat het vliegtuig geland is, maar het duurt lang voordat ze komen. Ik probeer Titia te bellen maar krijg de voicemail. Even later belt ze terug. Ze loopt al buiten. We vinden elkaar en lopen richting het water, waar we Wahoo kunnen zien liggen.
Henk haalt ons op met de bijboot. Alles past erin. Henk, Houkje, Titia, Tiam, Hager en Salma. Plus een buggy en 4 rugzakken.
Aan boord op de Wahoo is het even wennen. Kijken waar iedereen gaat slapen. Wat bootregels uitleggen. Een drankje met havermout-appeltaart of chocoladetaart.
Ze blijven een week en we doen veel leuke dingen.
Wat het weer betreft hebben we zon, bewolking, een regenochtend, soms veel wind. Het is niet te heet. We zwemmen een paar keer per dag. De supplank wordt gebruikt. Door Tiam en Hager of door Titia met 3 kinderen. Titia en Tiam gaan snorkelen in de Blue Lagoon en komen enthousiast over wat ze allemaal gezien hebben terug.
We doen een wandeling bij Vinisce van 3,5 kilometer met een hoogteverschil van 140 meter. Het laatste stuk is avontuurlijk. Naar beneden via een smal pad. Ik laat de lege buggy achter me aan rollen. Titia draagt Salma op de rug.
‘s Avonds na het eten doen we Uno en kijken de beide films op Netflix over de Kameleon. Erg leuk!
De laatste dag bij Supetar, op het eiland Brac, is zoals de naam al zegt ‘super’. De kinderen krijgen een groen neopreen bandje om hun arm of been. Dat betekent dat ze de hele dag vrij kunnen spelen in het Wibit aquapark. En dat hebben ze gedaan. Met een korte lunchpauze op Wahoo. Ze hebben genoten. En wilden bijna niet stoppen.
Ook de grote glijbaan tegenover het aquapark is een succes. Titia is er met Salma 2 keer vanaf geweest, Tiam 4 keer en Hager 6 keer.
‘s Avonds zoeken we een leuk restaurant aan de haven. Het eten is er heerlijk en het is gezellig.
De 2e ankernacht bij Supetar is veel rustiger dan de 1e. Toen waaide het en waren er behoorlijke golven uit het noordoosten.
Na het zwemmen woensdagochtend vertrekken we richting Split. Het is een afwisselend tochtje: eerst zeilen met code zero, dan motoren, weer met code zero, motoren, genua. We ankeren weer bij Divulje, vlakbij het vliegveld. Van het overgebleven brood maak ik wentelteefjes, waar iedereen van smult.
Ik breng ze daarna naar het vliegveld, waar ze ruim op tijd zijn.
En dan is het heel stil aan boord. We moeten beiden afkicken. Het was wel een hele leuke en gezellige week.
We zeilen naar de oostkant van de baai, naar Split. Daar halen we ‘s avonds diesel en benzine bij het tankstation 5 minuten lopen vanaf de jachthaven. Ik ga ook nog naar de Lidl en kom in het donker terug.

Er is ook altijd wat met ankeren
Het is mooi rustig en heet weer om de vele was te doen. We willen vandaag een stukje zeilen en een nieuw baaitje opzoeken. We kruisen de baai uit. Het schiet niet echt op omdat het bijna niet waait.
Uiteindelijk droppen we het anker op een populaire plek tussen het eiland Sveta Fumija en het eiland Okrug zuid van Trogir.

Dat het een populaire ankerplaats is merken we de volgende ochtend. Als 2 grote toeristenboten noord van ons ankeren met lijnen naar de wal. De lucht is dreigend en we denken vandaag hier te blijven. Eerst gaat het regenen, niet zo lang. Het heeft zand geregend en ik dweil het dek droog en schoon. Opeens veel wind, meer dan 30 knopen. En uit een andere richting. De buurboot krabt. Even later Wahoo ook. De hoge steven van de toeristenboot achter ons komt wel erg dichtbij. Het blijkt dat zijn achterlijnen geknapt zijn en achter zijn anker een hele zwaai maakt. Henk start de motoren en ik haal ons anker op. Er zit een flinke kluit klei en/of zand aan en wat zeegras. Wat gaan we nu doen? Fok uitrollen en voor de wind wegzeilen naar het westen.
Omdat het vandaag nog oostelijke wind is willen we richting Murter. Maar dat halen we niet. De wind wordt noordwestelijk en waait nog maar een paar knopen. We hijsen het grootzeil erbij en gaan kruisen. Er zijn weer dreigende luchten en we besluiten naar Rogoznica te gaan. In die baai zijn we al 2 keer geweest. Het is een mooie ruime baai met zandgrond.

Zaterdag verder richting Murter? Dan niet al te laat weg want het gaat hard waaien vanmiddag uit het noordwesten. Als we het grootzeil hebben gehesen tijdens het uitvaren van de baai waait het al behoorlijk en er staan flinke schuimkoppen. Ik heb geen zin tegen de golven in te kruisen en Henk gelukkig ook niet. Dus we gaan de andere kant op. Eerst halve wind naar het zuiden. Dan gijpen en met ruime wind naar het oosten.
Een baai van Solta is ons doel. Maar we ankeren eerder. In een mooie baai, Uvala Solinska, aan de zuidkant van het eiland Drevik Veli. Op een paar motorbootjes na zijn we de enige. Het is anker tv vandaag. Want het ene na het andere anker krabt. De volhouders proberen het wel 5 keer. Anderen geven het op en gaan weg.
‘s Avonds liggen er in totaal 11 boten. De meeste zijn huurboten. Gelukkig liggen ze achter ons. Want we hebben niet gezien dat ze het anker vast hebben getrokken.

Na een rustige nacht liggen alle boten nog op hun plek. Ze vertrekken allemaal in de ochtend. Maar er komen anderen. Een 52 voet catamaran met schipper gaat vlak voor ons ankeren. Eerst is de afstand 25 meter, later maar 16 meter. Het helpt niet dat Henk zegt dat ze te dichtbij liggen.
Henk meet steeds de afstand met de digitale afstandsmeter. De mensen aan boord van de catamaran beginnen met de politie te dreigen. Ze zeggen dat filmen niet mag. Ik ga op de supplank, die al in het water ligt, naar de catamaran. En vraag de schipper te spreken. Hij geeft toe dat ze te dichtbij liggen en zegt dat ze vertrekken. Ik leg uit dat we niet filmen, maar de afstand meten tussen beide boten. Een vrouwelijke gast op de catamaran sommeert mij te vertrekken: ‘you are too close to this boat and we leave, so you have to leave’.
Ik begrijp niet precies wat ze bedoelt maar ik ga maar terug naar Wahoo.
Aan het eind van de middag willen we gaan wandelen. De bijboot ligt al klaar. Maar het begint meer te waaien en uit het noorden. We draaien steeds dichter naar de rotskant. Het is diep genoeg, maar zo gaan we niet van boord. Als we voor ons gevoel echt te dicht bij de kant komen halen we het anker op. En vinden 30 meter verder naar het midden een sandspot, waarin het anker houdt. Nu kunnen we rustig slapen vannacht.

Maandag gaan we een klein stukje verder. Omdat we water willen maken. En om weer een ander behangetje op te zoeken.
Na 6 mijlen heel rustig zeilen met alleen de fok laten we het anker zakken in een heel mooi baaitje, Uvala Razanj.
Ik breng lijnen uit naar de wal. Henk helpt met de laatste lijn. Deze keer hebben we 3 lijnen vanaf achter vast aan de rotsen.
We denken er alleen te liggen. Maar bijna tegelijk met ons komt een zeilboot en die gaat ook ankeren. En lijnen naar de wal brengen. Maar zijn anker houdt niet en ze doen de hele procedure opnieuw. Wij hebben alweer anker tv.

Altijd maar weer dat schoonmaken
We blijven nog een dag. De andere boot vertrekt.
De motor gaat een paar uren aan om stroom te draaien. Beide duikflessen zijn leeg en Henk gaat ze vullen met de compressor. Er is niemand in de buurt die er last van heeft.
De leidingen van koelkast en vriezer zijn toe aan een spoelbeurt met verdund zoutzuur. Er komt rommel uit de leidingen, maar niet heel veel. Daarna spoelen met zoet water. Want Henk wil het pompje van de vriezer uit elkaar halen. Die is waarschijnlijk defect. Hij staat steeds aan.
Hij zet een nieuw onderdeel in het pompje.
Als de vriezer weer aan gaat komt er veel meer water uit dan voor het spoelen. Het heeft dus effect gehad.

Bootschoonmaakdag. Henk gaat met duikapparatuur te water en doet de bakboordromp. De schroef, het roer, de kiel en de onderkant. Ik doe met duikbril en snorkel op en vinnen aan de romp vanaf de waterlijn. Voornamelijk met een plastic schraper. Als de lucht in Henk z’n fles op is stopt hij. Dan ben ik ook bijna klaar. En we zijn er beiden moe van.
Aan het eind van de middag maken we met de bijboot een verkenningstocht naar de baaien aan beide kanten van onze mooie baai. De westelijke baai kun je verder in varen. We parkeren de rubberboot en zoeken een pad naar boven. Er is een klein en steil paadje, dat verder omhoog door scherp struikgewas gaat. Het is niet te doen met blote benen.
Als we terug zijn belt Herman, Henk z’n jongste broer, met slecht nieuws. Hij heeft een tumor bij de alvleesklier. Zo, dat slaat erin bij ons. Het houdt ons flink bezig.

We zetten maar even door en de volgende dag is de 2e bootschoonmaakdag. Nu is de stuurboordromp aan de beurt.
Ik heb platte rvs sponsjes ontdekt in de Tommy supermarkt in Rogoznica en 2 stuks gekocht. Die sponsjes zijn echt ideaal. Even over de romp vegen en klaar. De romp is nog nooit zo schoon geweest. Ik ga meer van die sponsjes inslaan.

Een bijzondere afspraak in Split
Via Google heb ik een tandarts in Split gevonden die ook implantaten doet. Henk z’n ‘brug’ is los en er 2 weken geleden uit gegaan. Op de implantaten moeten dopjes, volgens de tandarts in Nederland. Ik stuur een e-mail met gegevens naar die tandarts in Split, nadat ik gebeld heb.
Morgenochtend om half 11 kan hij komen. Dat hoor ik telefonisch als we al onderweg zijn naar Split. Na een heerlijke voor de windse zeiltocht, met fok en genua elk aan een kant, ankeren we tegen 10 uur ‘s avonds bij marina Spinut in Split.

Naar Dental Care Croatia is het vanaf de jachthaven ongeveer 20 minuten lopen. Maar dan begint het zoeken. Waar is huisnummer 10? Bij de opticien op nummer 6 gevraagd: het is in hetzelfde blok, 50 meter verderop. Daar weer gevraagd. Het blijkt dat we een deur door moeten, dan 2 trappen op, weer een deur door. Aan het einde van de gang rechts. Hèhè, we zijn 20 minuten te vroeg. Maar dat geeft niet, er moeten eerst wat formulieren worden ingevuld.
Daarna wachten, wachten, wachten. Uiteindelijk is Henk om 12 uur aan de beurt.
Dan willen ze eerst foto’s maken. Dat is hun gebruikelijke procedure bij een 1e bezoek. Henk stribbelt wat tegen. Maar vooruit dan maar. Z’n mond wordt opengehouden met een plastic ring. Met een digitale Nikon camera en met behulp van spiegeltjes, die hij zelf mag vasthouden, worden foto’s gemaakt van zijn gebit.
Daarna wordt voorgesteld dat de tandarts de brug probeert terug te plaatsen. Als dat niet mocht lukken, zullen we verder praten. Eerst wordt verdoving aangebracht. Dan in de wachtkamer wachten tot de verdoving werkt. Daarna gaat het snel. Het lukt om de brug weer vast te schroeven. De kosten zijn totaal 850 kuna. Dat is ongeveer € 113.
Voordat we op zoek gaan naar een winkel die kite spullen verkoopt, strijken we neer op een terras aan de haven. Voor een heerlijk koel biertje en een lekker ijsje, wat we toch echt verdiend hebben.
Op Google Maps hebben we 2 mogelijke winkels gevonden. Maar beide hebben niet wat we zoeken. Een uitblaasventiel voor de Kayacat.
Terug aan boord hebben we vandaag een siësta nodig. Bij de Lidl slaan we daarna extra in, zodat we weer een tijdje vooruit kunnen.

Avonturen bij Stomorska
Hè, waarom loopt de waterpomp? Zaterdagavond om 10 uur, terwijl niemand water gebruikt? Eerst de waterpomp uit gedaan en daarna op zoek naar mogelijke oorzaken: buitendouche, slangen onder het aanrecht, in 1 van beide badkamers? Nee, alles is droog. Stuurboord machinekamer is droog. In de motorruimte aan bakboord staat water. De spoelwaterslang van de watermaker is los gegaan van een verloop. Het blijkt dat de slangenklem niet sterk genoeg was. Henk zet er een betere slangenklem op. Er is wel 20 liter water onder de motor gelopen. Dat ga ik droog maken. Wat lastig is, omdat de motor nog heet is van het stroom draaien.
We zijn vanmiddag van Split naar Stomorska, aan de noordkant van Solta, gezeild. Toen er wat wind was. Helaas hield de wind er al snel weer mee op. Nadat hij opeens van west naar zuid draaide en we moesten kruisen als we verder naar het zuiden wilden. Dat wilden we niet. We hebben de dichtstbijzijnde ankerplaats gezocht en gevonden in Stomorska. Een lieflijk dorpje aan een mooie baai met helder water.

Een ijsvogeltje! Hij vliegt vlak over het water en we zien hem goed omdat wij in het water zijn, dat glad is als een spiegel.
‘s Avonds zien we nog een keer eentje. Weer vlak over het water vliegend. We kijken ernaar vanaf een barkruk bij beach-bar Africa. Daar nuttigen we een welverdiend biertje of ijsje na een prachtige wandeling van 7 kilometer rond Stomorska. Vanaf de boot hadden we zicht op Africa. Vanaf de barkruk kijken we naar Wahoo. We zitten er tot kwart over 8. Dan gaat de kuipverlichting automatisch aan. Leuk om te zien. En makkelijk om later aan boord te gaan vanuit de bijboot.

Verder naar het zuiden via Hvar en Igrane naar Loviste
Maandag maar weer een stukje verder zuidelijk. We wachten tot er wind is. Als we net grootzeil en genua op hebben, bouwt zich een indrukwekkende onweerslucht op boven Split. We houden het in de gaten, het zwakt af. Even later onweer in het oosten, tussen Brac en Hvar. We zeilen rustig verder, het weer goed in de gaten houdend. Als de wind op is dobberen we richting de noordkant van Hvar. Daar vinden we een mooie baai, Glavna Uvala. Er ligt al een motorboot met een lijn naar de wal.
Wij ankeren op ruime afstand. Er is veel zeegras. Maar door het anker eerst ongeveer 8 meter te laten zakken bij een diepte van 10 meter laat ik het pas verder zakken als hij duidelijk boven zand hangt. Dat werkt meestal goed. Zo ook nu. En ja, dat kun je zien in 10 meter water.
We snorkelen en kijken meteen of het anker goed ligt. Hij is een beetje ingegraven in zand. Er is van alles te zien onder water. Mooie begroeiing en diverse soorten grote en kleine vissen.
Als het een tijdje wat harder waait, tot 20 knopen, blijft Wahoo op z’n plek liggen.

De supplank is vandaag het gemakkelijkst om even naar de wal te gaan. Henk voorop, peddelend. Ik erachter, beide op de knieën. Er staan 2 huisjes met paadjes er omheen. En er naar toe is een aangelegde redelijk brede weg. Die volgen we een eind langs het water. Dan zien we een 3e catamaran ankeren in de baai, vrij dicht bij Wahoo. We lopen terug. Wahoo ligt vlak voor de catamaran, te dichtbij. Omdat we toch al van plan waren weg te gaan vertrekken we meteen. Met grootzeil en genua, elk aan een kant, zeilen we voor de wind naar het oosten. Tussen de eilanden Brac en Hvar door. Naar de vaste wal, waar we ankeren bij Igrane. Een lieflijk dorp met een mooie toren.

De laatste dag van augustus
Het duurt lang voordat het gaat waaien. We vertrekken na 12 uur en motoren een uurtje, tot voorbij de oostkust van Hvar. Dit motor uur benutten we om stroom te draaien. Want de koelkast en vriezer maken overuren omdat het zeewater warm is, 25 tot 26 graden. De zonnepanelen leveren overdag niet genoeg om het bij te houden. Vooral nu de dagen korter worden.
Als we aan de zuidkant van Hvar zijn kunnen we zeilen. Eerst aan de wind en later moeten we kruisen omdat de wind steeds westelijker wordt. Ons doel is de baai Uvala Luka bij Loviste. Dat ligt aan de westkant van het schiereiland Peljesac, tussen de eilanden Hvar en Korcula. Het is een mooie ruime baai en het is er niet druk. We blijven hier een paar dagen. En hier komt de maand augustus tot een einde.