De laatste dag van oktober zijn we in de haven van Marina di Ragusa aangekomen. De lijn, die toen in de schroef kwam, wordt er 2 dagen later door een duikende marinero (medewerker van de haven) uit gehaald. Hij vervangt, als extra service, de buitenste anode op de schroef. Eveneens aan de stuurboord kant. Ook worden 2 mooring lijnen door de duiker vervangen. Daarna ligt Wahoo met de achterkant vast met 4 mooring lijnen, 2 aan stuurboord en 2 aan bakboord. Nu is het zaak de lijnen voor en achter zo aan te trekken, dat we midden tussen de buurboten, Korsar (VS) en Migaloo (Canada), komen te liggen. En niet te ver van de steiger, maar ook niet te dichtbij.

Haven voordelen
In de winterperiode in een haven liggen heeft veel voordelen. Letten op het weer is minder belangrijk geworden. Als Wahoo eenmaal goed vast ligt kan er weinig meer gebeuren. Boodschappen doen is gemakkelijker omdat de bijboot er niet voor nodig is.
Dat geldt ook voor afval wegbrengen. Helaas zijn de afvalcontainers meestal overvol. Totdat halverwege de maand november een grote verandering zichtbaar is. Het is netjes bij de containers, er ligt niet meer van alles voor en naast. En het lijkt er op, dat de netheid blijvend is.
Contact met mede havenbewoners gaat bijna vanzelf. Doordat je elkaar tegen komt. Of samen in de Stella Marina bar zit tijdens happy hour op dinsdag en/of vrijdag.
We doen online bestellingen, die naar het havenkantoor verstuurd worden. Na een mailtje met als onderwerp ‘parcel for you’ kan het opgehaald worden.
Een wandeling is gemakkelijk omdat we daarvoor alleen maar van boord hoeven stappen.
Al met al genieten we van de winterhavenperiode.

De maand november begint goed, met zonnige, rustige en warme dagen.
Woensdag 3 november gaan we daarvan extra genieten. Samen met onze Amerikaanse vrienden John en Deb maken we een wandeling. Via de kust, deels over stenen en deels over het strand naar Punta Secca. Die wandeling hebben we wel vaker gedaan. Maar nu zien we allerlei bijzonderheden. Een half vergaan bootje. Een kunstproject. Prachtige stenen figuren in en half onder het zand. Een arend, een paardekop, een schildpad met jongen, een liggende vrouw, een eng eenogig dier. Hoe beter je kijkt, hoe meer details je opvallen.
We lunchen op een stenen muurtje vlak bij het huis van commissaris Montalbano. Over hem  zijn boeken geschreven en films gemaakt. Daarna lopen we verder over het strand tot het strand op houdt. Op de terugweg, ook weer zoveel mogelijk via het strand, stoppen we voor een heerlijk Italiaans ijsje in Punta Secca. Als we terug zijn in de haven hebben we 12 km gelopen.

De volgende dag komen onze Amerikaanse buren van de Korsar, Brad en Ruth, een borrel drinken. In Almerimar (zuid Spanje) waren we 2 jaar geleden bijna buren, met een paar boten er tussen. We halen herinneringen op aan Almerimar, vooral hoe het was tijdens de lockdown in 2020. Zij gaan stoppen met zeilen en hun boot, een Mystic center cockpit uit 1987, is te koop.

En natuurlijk zijn er deze maand allerlei klussen te doen:
1. De in augustus vervangen alternatieve pomp voor de watermaker krijgt een definitieve plek in de machinekamer. De watermaker wordt gespoeld en winterklaar gemaakt. Omdat hij een half jaar niet gebruikt wordt.

2. Henk installeert een filtersysteem ‘Forwater Oxi 2100’ van Decasei Forwater. Om het leidingwater van de steiger te zuiveren. Van 275 ppm naar 19. Geen kalk meer en een betere smaak. Het systeem werkt op waterdruk. We kopen er een nieuwe slang voor, omdat de onze te kort is.

3. De beide voorzeilen worden naar beneden gehaald. De fok gaat opgevouwen in een zeiltas en de opgerolde genua in een grotere zeiltas. Beide worden met behulp van een val op het grootzeil op de giek gehesen. De huik past er overheen. Zo zijn ze goed beschermd tegen zand en zonlicht. En daar liggen ze niet in de weg.

4. De leidingen van koelkast en vriezer zijn toe aan een spoelbeurt met verdund zoutzuur. Daarna functioneren beide apparaten weer goed. Er is erg vies water uit de leidingen gekomen. Het spoelen was dus wel nodig. Ook de zoutwaterpomp doet het weer. Die heeft een paar maanden niet gewerkt.

5. Henk installeert een alarm in de keukenkast aan stuurboord. Zodat we het geluid ’s nachts goed kunnen horen. En overdag ook als we buiten zijn. Het alarm wordt aangestuurd door CZone. En gaat af als bijvoorbeeld de accuspanning te laag is. Of het waterniveau in de bilge of de machinekamer is te hoog. Alle mogelijke alarmen zijn verdeeld in 4 niveaus. Hoe hoger het niveau hoe harder en aanhoudender het geluidsalarm.

6. De vloer in onze slaapkamer wipt. Henk haalt de vloerplaten er uit om er wat verstevigingsblokjes onder te maken. Die kit hij vast. De skai wandbekleding met schuim aan de achterkant heeft onderaan losgelaten en moet drogen. Het elektrisch kacheltje doet daarvoor dienst. Als het goed droog is plakt hij het vast met epoxy. Daarna kan de vloer weer terug gelegd worden.

7. De grootschoot, die de giek naar beneden houdt en er voor zorgt dat de giek heen en weer kan, wordt verwijderd van de rail die achter de kuip langs loopt. De giek wordt aan 2 kanten achter vastgezet met een lijn. De grootzeilval wordt vervangen door een wat dikkere roze lijn. Die Henk een aantal keren achter om de kraanlijn draait. De bedoeling daarvan is dat de kraanlijn niet meer ‘zingt’. En het helpt!

8. Er zijn ook wat klusjes die door mij uitgevoerd worden op de huishoudnaaimachine: scheur in zitzak repareren, nieuwe zoom in het Italiaanse gastenvlaggetje maken, evenals in de Nederlandse vlag.

Een nieuwe hoes maken voor het kussentje, dat bij klussen gebruikt wordt om met de knieën op te zitten. In de oude hoes zitten scheuren en gaten. De oude torn ik uit elkaar en dient als mal. De vulling bestaat uit repen van een licht materiaal dat geen water opneemt.

9. De meeste lijnen (vooral de schoten van grootzeil, fok en genua) worden door mij ‘gewassen’ in een zuurkoolvaatje van 20 liter. Door ze te weken in een sopje van groene zeep. Daarna goed spoelen en laten drogen. Ze voelen weer veel zachter aan. Zand en zout zijn er uit.

10. Henk spoelt het externe water circuit van de motoren met gefilterd water. Daarna doet hij er sterk verdund antivries in. Als bescherming tegen corrosie. Volgens het onderhoudsboekje van Volvo. En omdat we 5 liter antivries hadden
gekregen dat bij nader inzien een ander type bleek te zijn dan dat wat wij voor het interne koelsysteem van de motoren gebruiken. En je mag de beide soorten niet mengen.

11. Henk haalt samen met mij een lange houten plank aan boord. Deze ligt op de steiger voor algemeen gebruik. Hij legt hem over het platform achter. De achterkant maakt hij vast aan de val van het grootzeil. De andere kant, boven de kuipbank, zit aan weerskanten met een lijn vast aan twee lieren. De plank is nodig om met de knieën op te zitten. Om het heklicht er af te halen. En daarna om de nieuwe draaibare camera op te hangen. Als die hangt kan het heklicht weer teruggeplaatst worden. En brengen we de plank weer naar de steiger.

12. Als we een huurauto hebben rijden we 2 keer met jerrycans naar een tankstation in de buurt om diesel te tanken. We vullen daarmee de dieseltanks bij en hebben weer een reservevoorraad. Alvast voor het volgende seizoen.

Activiteiten en uitstapjes
Elke maandagmiddag om 14 uur gaan we met een aantal Nederlanders ‘jeu de boulen’ op het strand. Een erg leuke en gezellige buitenactiviteit. De teamverdeling wisselt tussen 60-plussers tegen 60-minners, multi’s tegen mono’s of mannen tegen vrouwen.

Dinsdag 16 november staan we om half 6 op. Dat is heel erg vroeg voor ons. Om half 7 zijn we bij de steiger waar Milky Way van Rob en Brigitte ligt. We rijden met hen mee naar het vliegveld van Catania. Om bij Goldcar een huurauto op te halen. Daar rijden we mee naar Taormina. Een heel mooi stadje, waar we eerder geweest zijn. Het ligt ruim 60 kilometer rijden, ten noorden van Catania.
We wandelen de ‘kruisroute’, omhoog naar het kerkje ‘Santuario Madonna della Rocca’. Onderweg komen we voorbij 12 beelden van Jezus met het kruis, met elk een onderschrift. Het kerkje is mooi van binnen.
Daarna kunnen we nog verder omhoog, naar Castelmola. Dat vinden we wel een uitdaging. Er is een liftschacht voor het laatste eind naar boven, naar de ruïnes van een kasteel. Er wordt aan gewerkt, we kunnen er niet mee omhoog. Lopend is het goed te doen. De uitzichten zijn prachtig!
Boven bij een pleintje zijn 2 restaurants met terrasjes. Die zijn redelijk bezet. Het ziet er gezellig uit. Maar we hebben nog niets ‘verdiend’, eerst moeten we nog verder naar boven lopen. Op een muurtje eten we de meegebrachte broodjes.
Naar beneden lopen komt op de beenspieren aan. Die voelen we vast morgen nog.
Terug in Taormina is het goed uitrusten op het terras bij Teatre Roman, een archeologische opgraving van een openlucht theater.
We willen ook nog naar het park. Als we daarna het Ancient Teatre opzoeken komen we er achter dat je entree moet betalen. €11 per persoon. En over 3 kwartier sluiten ze. Dat gaan we dus niet doen.
Op de terugweg begint het al te schemeren. Even later is het donker en begint het te regenen. ‘Hé Henk, wat doe je nou! Dit gaat niet goed’. We rijden plotseling in de berm en ik zie bermpaaltjes en een verkeersbord op ons af komen. Ik bereid me voor op een flinke klap. Dat valt mee. De auto heeft 2 paaltjes geraakt en doen omklappen. Gelukkig, we rijden weer op de weg. Dat had wel heel anders af kunnen lopen. Langs de berm was een betonnen rand.
De rechter buitenspiegel is weg en het omhulsel hangt naar beneden. Er zitten een paar knetters in de rechterbovenhoek van de voorruit. Maar we kunnen rijden. We zijn erg geschrokken.
Ondertussen regent het nog harder. Veel bliksemflitsen om ons heen. In Marina di Ragusa is het droog.
Bij daglicht morgen maar kijken naar de schade. Naast de al eerder genoemde dingen zijn dat flinke krassen aan de rechterzijkant van de auto.

Het akkefietje heeft ons een onrustige nacht bezorgd. Het is gaan waaien. Met regen, hagel en onweer. Bij het opstaan is het droog en schijnt de zon.
Omdat we nog geen verzekering hebben afgesloten die het eigen risico dekt van de huurauto doen we dat nu meteen. Bij www.worldwideinsurance.com. Helaas geldt het niet meer voor het huidige huurcontract. De verzekering kost ongeveer € 85 per jaar. Dat is voor ons veel goedkoper dan per huurcontract een verzekering afsluiten.

De lol van een huurauto hebben is er eerst even af. Woensdag 24 november gaan we er eindelijk mee op weg. Een ritje van 22 km naar Scicli. We doen een leuke wandeling. Naar boven, naar een grote kerk, 2 kleine kerkjes en een vervallen huis helemaal boven. Toen alles nog intact was moet het een mooi huis geweest zijn. Ook één van de kerkjes, de Chiesa di Santo Spirito, ziet er mooi uit van binnen, hoewel het nu in verval is.
De terugweg rijden we via Donnalucata. We wandelen langs en over het strand en vinden er bij zonsondergang 1 zoetwaterbron. Vorig jaar zagen we er twee.

Het weer is in november erg wisselend. Donderdag 25 november, de dag voor het geplande Thanksgiving diner, is het regenachtig. Dat is de reden dat het diner op vrijdag plaats zal vinden. De voorbereidingen op onze M-steiger zijn in volle gang. Er komen 20 tafels en 42 stoelen. Er wordt een soort pagoda gemaakt van dunne latjes met draden erboven langs. Daar worden lampjes en takjes met bladeren aan opgehangen.
Intussen zitten wij samen met onze overburen van Kokoro te kijken naar 2 spelende dolfijnen achter Wahoo in de haven. Henk maakt er een filmpje van. Die deel ik in de MdR facebook groep.
Alle deelnemers aan het diner zijn ingeschakeld. Om iets te koken of te bakken. Of te helpen bij het klaarzetten en opruimen. Ik heb ‘green beans’ gekozen om te maken. Met behulp van het aangeleverde recept met ingrediënten en op het laatst de hulp van Henk bij het wokken lukt het om net na 3 uur  klaar te zijn. Ik had gedacht dat het een makkie zou zijn. Maar de totale bereidingstijd, inclusief het punten van de boontjes, viel erg tegen.
Het diner start na een toespraak van Arnis met uitleg over Thanksgiving.
Thanksgiving Day is een nationale feestdag in Amerika en Canada. Elke vierde donderdag in november is een dag waarop Amerikanen letterlijk hun dank betonen. Vroeger werd vooral bedankt voor een goede oogst en vandaag de dag bedanken de Amerikanen voornamelijk God voor allerlei zaken.
Oorspronkelijk stamt Thanksgiving uit 1621. In dat jaar vierden de ‘Pilgrim Fathers’, oftewel de eerste Engelse pelgrims, gróót feest. Zij stichtten in 1621 namelijk hun nederzetting in Plymouth, Massachusetts, en hadden ook nog eens een goede oogst. Pas veel later, in 1864, werd Thanksgiving een nationale feestdag.
Het is genieten van alle klaargemaakte heerlijkheden. En ondertussen kletsen we gezellig met de mensen die bij ons in de buurt zitten. Het is meteen een mogelijkheid om onze buren in de haven en andere bewoners aan de M-steiger beter te leren kennen. Gelukkig werkt het weer mee en is het niet te koud of te winderig.

Naar Nederland
Na deze happening hebben we zaterdag tijd om op te ruimen en in te pakken voordat we zondag 28 november vertrekken naar Nederland. We leveren de huurauto met schade in bij Goldcar. Het kost ons het eigen risico van € 1.100. Daarvan krijgen we later na een aanvraag € 500 terug, wat gedekt is door de creditcard.
Op het vliegveld van Catania staan we in de rij om in te checken. Dat kon niet online.
De vlucht naar Amsterdam gaat voorspoedig. Het vliegtuig komt een half uur eerder aan dan gepland.
We worden opgehaald door onze oudste dochter Nicolette. Het is een gezellig weerzien, na bijna 2 jaar, met onze dochters die in Amsterdam wonen, en hun gezinnen. Henk is populair bij de kleindochters. We blijven een nacht slapen in Amsterdam, op de nieuwe zolderverdieping van het huis van Nicolette en Ketan.
Maandagmorgen brengt Ketan ons naar Bo-rent, waar we een auto gehuurd hebben. Dat is goedkoper dan op Schiphol een auto huren.
We rijden via de A6 naar Groningen. Na Almere stoppen we bij Van der Valk. Eerst een kop koffie drinken. Daarna doen we een hele leuke wandeling. Die start achter het restaurant.
Dan op naar Groningen, waar we logeren bij onze vrienden Iddie en Wina. We worden heel hartelijk ontvangen. Nadat we per ongeluk, met de bagage in de hand, in het verkeerde huis naar binnen waren gelopen. Het zag er daar zó anders uit, dat we gauw terug gelopen en in de auto gestapt zijn. Die was al geparkeerd op de (verkeerde) oprit. We konden er later heel erg om lachen.
De laatste dag van november hebben we afspraken bij mondhygiënist en tandarts. Niet onze favoriete bezigheid. Maar na 2 jaar is het nodig.
We blijven nog ruim 2 weken in Nederland. Over december gaat het in het volgende verhaal.