In september leggen we veel mijlen af, meer dan 700. We willen wat vrienden en bekenden ontmoeten, die met hun boot bij de Ionische eilanden zijn. Voordat we Griekenland verlaten aan het einde van de maand.

Van Gythio naar Kótronas, kruisen naar het zuiden (1 september)
Het is weer tijd voor de wekelijkse boodschappen.
Na de koffie brengt Henk me naar de wal. Ik ga eerst naar Market In, maar daar hebben ze geen counter voor kaas en vlees. Daarna naar My Market. Daar hebben ze dat wel. Verder is deze supermarkt groter en ruimer gesorteerd. Het is alleen wat verder lopen.
Intussen krijgt Henk bezoek van de Coast Guard (kustwacht). Ze willen alle scheepspapieren zien. Henk geeft het mapje met kopieën. Ze kijken het na en alles is in orde. Later komen ze terug omdat ze vergeten zijn Henk z’n naam op te schrijven.
Ze zijn net weg als ik Henk bel om me op te halen. Jammer dat ik het gemist heb.
Het is intussen harder gaan waaien, uit het zuidoosten.
Henk stelt voor dat we vertrekken naar Kótronas, 13 mijlen naar het zuiden. Ik heb er niet zoveel zin in. Omdat het volgens de voorspelling verder naar het zuiden harder gaat waaien. Met flinke windstoten. Maar morgen is er veel minder wind. Oké, dan gaan we nadat we geluncht hebben. 
Het rif blijft in het grootzeil en de fok wordt uitgerold. We moeten kruisen. Het zeilt lekker. Totdat de wind heel veranderlijk wordt. Ik ga met de hand sturen. Totdat we nog 6 mijlen moeten en de wind het af laat weten.Motor aan en fok ingerold. 2 mijlen verder is er weer wind. We gaan weer zeilen. De wind zakt weer in. We doen de motor aan en rollen de fok weg. Opeens begint het hard te waaien. Nu uit het westnoordwesten, die kant moeten we op. We zagen het al aankomen. Schuimkoppen op het water. Meteen 20 tot 24 knopen wind. En in vlagen meer. Henk doet het grootzeil naar beneden terwijl ik tegen de wind in stuur. De laatste 3 mijlen motoren we naar de ankerplaats bij Kótronas. Daar is het niet rustig. De wind stort zich van de hoge bergen. We ankeren in zand en het anker houdt meteen.
De windmeter laat geregeld waarden boven 30 knopen zien. De boot beweegt van links naar rechts en van voor naar achter. Hij rukt, de rubbers in de briddle helpen niet genoeg. 
Na 8 uur ’s avonds wordt het rustiger en na 10 uur komt de wind niet meer boven 10 knopen uit.

Van Kótronas naar Geroliména (2 – 4 september)
Na een heerlijk rustige nacht schijnt de zon en is het water bijna vlak. Het anker ligt schuin achter de boot en is goed ingegraven. We zwemmen naar het strandje waar je vanaf land niet kunt komen. Het is leuk om dan ook even op het strand te gaan staan. 
We besluiten vandaag te proberen aan de westkant van de middelvinger van de Peleponnesos te komen. Dus om kaap Tanara heen. We vertrekken tegen 1 uur, als de was droog is.
Dan is er wind voorspeld en we zien aan de rimpels op het water dat het er ook aankomt.
Ankerop en grootzeil hijsen. Het rif kan er uit. We starten met de genua. Maar al snel wordt het de fok.
We moeten alweer kruisen omdat de wind tegen is. Totdat we kaap Tanara ruim gepasseerd zijn. Daarna is de wind ons gunstig gezind en komen we in 1 slag tot 2 mijlen voor de baai van Geroliména. 
Omdat we dan recht tegen de wind in moeten en de golven onaangenaam zijn motoren we het laatste stuk. Henk haalt de vislijnen in. Die slepen we met kunstaas eraan achter de beide rompen. Weer niks gevangen! 
Het grootzeil gaat pas naar beneden als we in de beschutting van de baai zijn.
De eerste keer houdt het anker niet en is de haak van de briddle los gegaan. De haak is helemaal verbogen. Henk vist de briddle op en maakt de haak vast aan de ketting met een touwtje. Maar afwachten of het blijft zitten.
De tweede keer houdt het anker. We zijn de derde boot in de baai. Na Wahoo komen er nog 7 en ze vinden allemaal een plek.
Omdat het aan het einde van de middag flink gaat waaien en alle boten verschillend draaien blijven we wachten met naar de wal gaan tot het wat rustiger is.
Geroliména is een klein dorpje aan het water. Met mooie huizen door een bijzondere bouwstijl.
Het is te laat om vandaag de wandeling 100 meter naar boven te maken. We lopen even rond en zoeken een terras met goed zittende stoelen. Een biertje en een mokka ijsje gaan er wel in. Een tweede biertje en verse sinaasappelsap ook.
Daarna gaan we terug naar Wahoo.
We hebben verschil van mening over het aantal biertjes van vanmiddag.
Het gevolg is dat Henk de hele avond achter op het campagnedek zit en ik voor op de beam. Daar eet ik een broodje en drink een kop koffie voordat ik naar bed ga.
Gelukkig is de kou tussen ons snel weer uit de lucht.
Sabine van de Papillon (we kennen hen van Licata) vraagt of we deze donderdag nog in Geroliména blijven of dat we verder gaan. Zij zijn van plan om te komen en willen ons graag ontmoeten. We overleggen en besluiten om nog een dag te blijven. 
We vragen Sabine en Jürgen of ze om 5 uur mee gaan wandelen naar de top van de klif. Nadat we bij hen aan boord wat gedronken hebben gaan ze met ons in de bijboot naar de wal. 
De wandeling omhoog is goed aangegeven. En goed te doen. Af en toe is het wat steil. Onderweg genieten we van de uitzichten.
Weer beneden doen we nog een drankje op hetzelfde terras als gisteren.
Vandaag eten we wat ik gisteren al had voorbereid: gevulde portobellos. Heerlijk.

Van Geroliména naar Koróni (5 september)
Een rustige ochtend. We zijn laat. Hebben net ontbijt en koffie gehad als Sabine en Jürgen terug komen van de wandeling naar de verlaten stad, een half uur verderop. Ze komen nog even gezellig aan boord.
We nemen afscheid met ‘tot ziens volgend jaar’. Want ze komen deze winter niet naar Licata.
Wij gaan ankerop en zij even later ook. Elk een verschillende kant op.
We proberen te zeilen. Het is kruisen en er is te weinig wind. We motoren een half uur naar de hoek. Vandaar kunnen we in 1 keer naar Koróni. Omdat de wind ten gunste van ons draait. Het is alweer een mooie zeiltocht.
Nicolette belt. Ketan en zij zijn vandaag 22 jaar getrouwd. Gefeliciteerd!
We ankeren aan de zuidkant van Koróni. 
Het is vrijdag dus happy hour. Deze keer met ovenfrietjes uit de vriezer. Onderweg had ik geen zin om verse frietjes te maken. Er waren golven en de boot bewoog flink.

Van Koróni naar Ormos Logkanádon (6 september)
Deze week heb ik de blog van juli geschreven. Henk zet hem vandaag op de website.
Ik zoek foto’s uit van augustus en zet ze voor Henk op een usb stick.
We hebben besloten een dagje hier te blijven. Maar als het al een paar uren lekker waait begint het bij ons allebei te kriebelen. Zullen we gebruik maken van deze wind en richting Methoni gaan? Dat scheelt morgen mijlen, als we met gunstige wind een eind naar het noorden willen.
Ja, we gaan. De boot gereed maken is snel gebeurd. Helaas valt het tegen.
We moeten weer eens kruisen en de wind draait mee. Maar niet ten gunste van Wahoo.
Na 4 uren hebben we 24 mijlen afgelegd. We ankeren voor het strand west van Foinikounda, in Ormos Logkanádon.

Van Ormos Logkanádon naar Porto Koúla (Zakynthos), leuke ontmoetingen (7  – 10 sept)
We vertrekken vroeg voor ons doen, om 8 uur. Nadat we gezwommen hebben.
Meteen maar het grootzeil hijsen. Helaas hoeven we dat de eerste 2 uren niet te gebruiken. Want er is geen wind. En wel tegemoetkomende hoge deining. Dus we motoren tot de ingang naar de baai van Pylos. Dan is er wat wind uit het zuidwesten. Net genoeg om 1,5 tot 2 knopen snelheid te maken. De motoren gaan uit en zeilend gaat het beter tegen de golven in. Zodra het wat harder gaat waaien maken we meer snelheid. De koers is goed om naar Zakynthos te zeilen.Dat wordt ons doel. Om half 8 ’s avonds is de wind op, dus rollen we de genua in en gaat de bakboord motor aan. We moeten dan nog 18 mijlen. We genieten van een interessante onweerswolk boven de Peleponnesos, waar het steeds weerlicht. Daar hebben we meer aandacht voor dan voor de maansverduistering. Die tegelijkertijd plaats vindt.
We komen midden in de nacht aan in de grote zuidbaai van Zakynthos, Porto Koúla. Daar ankeren we, omdat we weten dat daar een zandbodem is.  

De volgende ochtend gaan we naar een andere ankerplek, 1,5 mijl naar het westen.
We brengen een bezoekje aan de trimaran Equinox van Renzo en Edith. We kennen hen van een CTC bijeenkomst in Nederland, meer dan 10 jaren geleden. Het is erg gezellig. We maken een afspraak om morgen samen in onze dinghy naar de grotten te gaan.
Dat is een hele belevenis! De eerste grotten vinden we aan de westkant van het eiland Marathonísi, dat in de grote baai ligt en waar alle toeristenbootjes en boten naar toe gaan.
Daarna varen we naar de grotten van Kéri, aan de zuidwestkant van Zakynthos. Van de ene grot naar de ander. Er zijn er vele. Waar we in kunnen, varen we in. Prachtig!
’s Middags komen Edith en Renzo naar Wahoo. Ze zijn verrast door de ruimte die we hebben.
’s Avonds gaan we eten bij Taverna Keri met 6 personen. Guus & Desiree van de Arctic Queen (kennen we van Licata), Renzo & Edith en wij.
Heel erg gezellig, en lekker. De maan komt prachtig op naast Marathonísi.

Van Porto Koúla naar Karpi Cove (10 september)
Als we zwemmen steekt een schildpad z’n kop boven water. Even later is hij weer onder. Maar we kunnen hem nog een hele tijd zien zwemmen onder water omdat we onze zwembrillen op hebben.
Als de online beleggersvergadering is afgelopen lijkt de wind gunstig om naar het noorden te zeilen.
Helaas moeten we wel kruisen langs de westkant van Zakynthos. Dat doen we met grootzeil en genua. We leggen 26 mijlen af, terwijl het rechtstreeks maar 16 mijlen is.
We ankeren vóór zonsondergang in Karpi Cove. Een baai met hoge steile rotwanden en grotten. 
De zon gaat niet mooi onder, hij zakt in bewolking. Maar het uitzicht is prachtig.
Voordat de maan op komt is het erg donker in de baai. We hebben een rustige nacht.

Van Karpi Cove naar Ormos Kateleiós (Kefalonië)  (11 september)
Als we gaan zwemmen waait het de baai in. Ook de deining loopt de baai in, zodat het nogal golft. We gaan snorkelen naar de grotten. De eerste grot heeft een doorgang naar buiten. Maar omdat het zo golft gaan we het niet proberen.
Henk ziet spinkrabben. ik kan ze eerst niet vinden. Ze zijn zwart, zitten op een grote steen, hebben veel poten, en opeens gaan ze lopen. Er zijn ook diverse soorten vissen, van heel klein tot groot. Op den duur word ik misselijk van de golven. We gaan terug naar Wahoo.
Meteen na het ontbijt gaan we ankerop. Want ook Wahoo hobbelt.
We hijsen het grootzeil en rollen de fok uit. Het is alweer kruisen. We willen naar de zuidoostkant van het eiland Kefalonië,. De wind is noordwest en draait steeds verder naar het oosten. 
We zeilen langzaam en dicht langs de kust. Zodat we shipwreckbay goed kunnen zien. Het scheepswrak is deels bedolven onder zand en ligt op het strand.
Even later gaat het waaien uit het zuidoosten. Terwijl noordwest voorspeld is.
Er staan schuimkopjes op het water. Ik wil de fok  uitrollen maar Henk denkt dat de genua kan blijven staan. Ja, 5 minuten en dan waait het te hard om hem te laten staan. 
We rollen hem in en de fok uit.
Het is bezeild tot de laatste, meest oostelijke, baai aan de zuidkant van Kefalonië.
Zullen we daar gaan ankeren? We zijn er eerder geweest. De bodem bestaat uit zand.
Het lijkt de beste ankerplaats te zijn voor komende nacht.
We ankeren 2 keer. De eerste keer is het anker goed ingegraven maar ligt de ketting om een rots en Wahoo precies boven die rots. 
We videobellen met kleindochter Sifra, die jarig is.

Van Ormos Kateleiós naar Vathy (Ithaka); grootzeil komt opeens naar beneden (12 – 13 september)
Een appje komt binnen van de Fizz dat ze onze kant op komen vanaf Kyllini en het leuk zouden vinden ons te ontmoeten. Wij vinden dat ook leuk dus we stellen ons vertrek naar Vathy, Ithaka, een paar uren uit. Ondertussen maak ik de buitenkant van de stuurboordromp schoon. Als Fizz naast Wahoo geankerd is zwemmen we er naar toe.
Het is een kort maar gezellig weerzien met Andy & Tina. De vorige keer was in Dwejra bay, Gozo, eind oktober 2024. We kennen hen vanaf 2019 in Frankrijk, toen beide boten onderweg waren naar het zuiden.
We nemen afscheid met een ‘tot ziens bij Malta’. 
We vertrekken en hijsen het grootzeil. Het is motoren, stukje zeilen, motoren richting Vathy. In de verte zien we schuimkopjes, die steeds dichterbij komen. Er komt wind aan. We maken opeens snelheid. Niet in de goede richting, want de wind is precies tegen. Opeens een raar geluid. Het grootzeil komt in 1 keer naar beneden. Het RVS topplankje hangt nog bovenin de mast aan de val. Alle 5 banden zijn van het topplankje gescheurd.
Gisteren zag Henk dat er 1 van de 5 banden gescheurd was en los was van het topplankje. Hij hoopte dat de rest bleef zitten tot hij in de winter er nieuwe banden aan kon maken. Helaas, nu móet het nu. Voordat we het grootzeil weer kunnen gebruiken.
We motoren naar Vathy. Want kruisen met een voorzeil wil bijna niet. En we willen niet in het donker aankomen.
Lars & Ingela liggen met hun BaraVara vlakbij ons.
Ze nodigen ons uit voor het avondeten, gezellig.
Het is 3 jaren geleden, dat we elkaar ontmoet hebben. We kennen hen al vanaf 2019 in Almerimar.

Lars & Ingela komen de volgende ochtend koffiedrinken.
Lars gaat de mast in om het topplankje naar beneden te halen. Hij bindt er een lijn aan vast en trekt hem zo naar beneden.
Een stukje van de rail op de mast is een halve centimeter van de mast af getrokken. Het zit in het bovenste deel, dat Henk 2 jaren geleden nieuw er op gemaakt heeft.
Ter voorkoming dat het verder gaat zullen we de rest van het seizoen met een rif in het grootzeil varen.
Maar eerst moet het topplankje er weer aan gemaakt worden.
Henk verwijdert een paar lazyjacks. Zodat hij de bovenkant van het grootzeil in de kuip kan trekken. En daar in de schaduw er aan kan werken. Eerst verwijdert hij de banden, die nog op het zeil zitten. 
Henk brengt mij naar de wal om boodschappen te doen. Het is maar 100 meter varen naar de kade met een trap. Ik kan er gemakkelijk afstappen. De supermarkt is 50 meter lopen. De groenteboer iets verder de andere kant op. Heerlijk dat alles zo dichtbij is.
Het zeil gaat, als alle kapotte banden en pluisjes verwijderd zijn, weer terug op de giek met de huik erover.
Lars en Ingela komen ‘s avonds eten. Ik heb een salade gemaakt. Wat over is van gisteren heeft Ingela meegenomen. Dat wordt opgewarmd in de magnetron.
Daarna maakt Henk kipnuggets klaar in de airfryer. Met door mij gemaakte tatziki erbij is het een heerlijke maaltijd. En we hebben een gezellige avond.

Van Vathy naar Ormos Pateleímon, een favoriete en beschutte baai (14 – 17 september)
Ons plan is om naar een rustige baai te gaan met wind mee. Zodat we met alleen een voorzeil er kunnen komen. Van 4 jaar geleden weten we een hele mooie baai, beschut bij alle winden. Ormos Panteleímon, zuidoost van Astakos, voorbij een aantal visfarms.
Henk wil daar het topplankje aan het grootzeil maken. Ik wil de rest van  het onderwaterschip schoonmaken. 
BaraVara gaat er ook naar toe en vertrekt eerder.
Eerst is er heel weinig wind en maken we weinig voortgang. Totdat het gaat waaien uit westelijke richting. Met de genua uitgerold zeilen we tot de 1e visfarm voor de ingang van de bedoelde baai.
BaraVara ligt er al, met lijnen naar de wal.
Ze appen een foto van 2 spiegelei kwallen. De eerste keer deze zomer dat er kwallen in de baai zijn waar we ankeren. Jammer.
Wij gaan ankeren in het midden van de baai. 
Nadat we nog 2 visfarms gepasseerd zijn en 2 scheepswrakken, die er 4 jaren geleden ook al lagen.
‘s Avonds horen we geluiden in het water en tegen de romp. Henk schijnt erop met de duiklamp. Het blijken héél veel vissen te zijn, die boven water springen. Er krioelt allerlei leven in het water. Verbazend en indrukwekkend! Ik maak er een filmpje van.

Eerst kijken we of we kwallen zien voordat we gaan zwemmen. Er zijn een paar op redelijke afstand van Wahoo. We gaan zwemmen, maar het is niet zo relaxt.
Het is maandag, wasdag, van de handdoeken enzo. Kleding hebben we bijna niet aan. Dus dat hoeft niet zo vaak gewassen.
Lars & Ingela komen koffiedrinken. 
Daarna help ik Henk om het bovenste deel van het grootzeil in de kuip te hangen. Zodat hij er goed aan kan werken. De eerste band lukt zonder hamer en priem te gebruiken.
De tweede gaat door dikker materiaal. Dus dan maakt hij eerst een gat met de priem.
Ik ga Ingela ophalen. Samen gaan we op de sup de baai rond peddelen. Ingela vindt al de kwallen die we tegenkomen maar niks. Dus we zijn snel terug bij BaraVara.
Later ga ik alleen nog een rondje doen. Ik zie een ijsvogeltje vliegen, laag boven het water. Prachtig, met z’n blauwe borst goed zichtbaar.
Lars & Ingela komen macaroni eten.
Daarna leren we hen het kaartspel golf.
De springende vissen horen en zien we ook weer met de lamp erop schijnend. Maar het is niet zo spectaculair als gisteren.

De volgende dag wel even zwemmen. Goed uitkijken voor kwallen.
Henk gaat verder met het zeil.
Ik peddel op de sup naar BaraVara voor koffie en een praatje. En zie weer een ijsvogeltje oversteken, snel vliegend vlak boven het water. Daarna peddel ik de baai rond en langs de visfarm naar de volgende baai. De kop van een schildpad steekt even boven water uit. In eerste instantie denk ik dat het een rots is. maar een tel later is het weg en zie ik alleen iets ronds net onder het wateroppervlak.
Een ijsvogeltje vliegt voor me langs.
Het is harder gaan waaien en in de volgende baai staan flinke golven.
Tegen de wind en de golven in peddelen gaat langzaam en kost kracht. Maar het lukt. Ik ben blij als ik om de hoek ben en Wahoo weer zie in de verte. Het stuk terug met zijwind gaat veel gemakkelijker.
Er staan weer een paar zwarte varkens zout water te drinken. We zien ze elke dag. Soms meer, 3 grote en 3 kleinere. Ook komen er dagelijks koeien langs. En in de verte zien we geiten.
Na het avondeten komen Lars & Ingela koffie drinken en een potje golf spelen.

Heen en weer zwemmen aan 1 kant van de boot en achter, waar we geen kwallen zien. 
Op de kwallen én het slechte zicht onder water na is dit een super mooie, stille, rustige baai. Ik kan helaas niet het onderwaterschip schoonmaken.
Wel peddel ik nog een keer de baai rond. Ik zie weer een ijsvogeltje. Waarschijnlijk woont hij hier.
Henk krijgt de reparatieklus af vandaag.
Omdat we om 7 uur naar de BaraVara gaan voor het avondeten lukt het niet meer om het grootzeil aan de karren op de mast te bevestigen. Dat doen we morgen. 
Na het lekkere eten en koffie met chocola nemen we afscheid van Lars en Ingela.
Misschien treffen we elkaar morgen weer, op een andere ankerplek. Misschien ook niet.

Van Ormos Pateleímon naar Mytikas, alweer een ontmoeting (18 september)
Het waait stevig uit het noordoosten. We gaan het zeil weer aan de mast maken. 
De 2 zeillatten er in. Een stukje hijsen zodat het topplankje in de topkar valt. Het past.
Alvast 1 rif in het grootzeil maken. We kunnen vertrekken. We zwaaien naar Lars & Ingela, die direct na ons weg gaan.
Hijsen het grootzeil en rollen de genua uit. Eerst hebben we halve wind en even later moeten we kruisen.
Later is het ruim bezeild naar Mytikas, waar we gaan ankeren.
De Starlight III van Heri en Romina ligt er ook. We nemen contact op en spreken af voor later op de middag.
Eerst doet Henk een dutje. Hij is moe van 3 dagen zeilreparatie. Ik ga de binnenkant van de stuurboordromp onder water schoonmaken.
Het is een gezellig weerzien met Heri & Romina. We wisselen ervaringen uit van de zomer. Nadat we hen in Malta ontmoet hebben.

Van Mytikas naar Ormos Agios Nikoláou, de grond geraakt (19 september)
Waar gaan we vandaag naar toe? Naar het begin van het Lefkas kanaal. Om zaterdagmorgen om 8 uur door de Lefkas brug te gaan. Dat is het plan.
We beginnen met de genua uitrollen en voor de wind zeilen. Voorbij het dorpje Mytikas komt de wind opeens uit tegengestelde richting. We hijsen het grootzeil en het lijkt bezeild tot het Lefkas kanaal. Dus niet. De wind is veranderlijk. Op het laatst moeten we kruisen.
Net na Mytikas zijn we de Piga van Lennard en Marianne (uit Licata) tegengekomen, dat wisten we niet. Totdat we een appje van hen kregen met de vraag of we hen gezien hadden. Nee, helaas.
Het is heel erg druk met huurboten. Die moeten allemaal vrijdag om 6 uur terug zijn. Er gaat 1 hele lange rij van boten het Lefkas kanaal in.
We ankeren buiten de vaargeul aan de westzijde van het kanaal. Onderweg hebben we bedacht dat we vanavond om 7 uur door de brug gaan en dan ankeren voor het strand, nadat we het kanaal uit zijn.
De brug opent maar een paar keer per dag, om 8, 10, 19 en 22 uur. 
Dus na 6 uur gaan we ankerop en zijn op tijd voor de brug. De stroom huurboten is gestopt, die liggen allemaal in de haven van Lefkas. Er gaan nog 4 catamarans en een paar monohulls vanaf onze kant door de opening.
De vaarweg wordt afgesloten door een ferry, waar de auto’s doorheen rijden. Tijdens de opening voor boten vaart de ferry naar de kant tot uit beide richtingen de schepen gepasseerd zijn.
Als we ‘buiten’ zijn zien we 3 geankerde boten voor het strand, die door de deining behoorlijk op en neer gaan. Iets verder zien we achter een rif een catamaran geankerd. Die ligt rustig.
We kijken op de kaart en op Navily en zien, dat je prima kunt ankeren achter het rif. Wel wordt gewaarschuwd dat de kaartdiepten niet allemaal kloppen. Dus voorzichtig navigeren. Het begint te schemeren en we krijgen een beetje haast. We zijn nog niet bij de doorgang. Opeens geschraap onder de boot. Shit, dat was de grond of waarschijnlijk rots. We gingen precies over een cirkel met puntjes, wat bij nader onderzoek van de kaart aangeduid wordt met ‘punctual obstruction’.
Voorzichtiger verder. We ankeren en willen het anker inspecteren. Henk duikt het water in en staat meteen daarna op de grond, tot de borst in het water. Dit is niet goed. Meteen weg hier! Het anker gaat weer omhoog en we zoeken dieper water op.
Bij de volgende ankerpoging houdt het anker meteen. Henk gaat met de duiklamp te water om naar het anker te kijken. En naar de roeren en kielen. Zo te zien is er niks beschadigd. Het anker ligt mooi ingegraven.
Het is vrijdag, happy hour. Onderweg heb ik frietjes en salade gemaakt. Henk maakt de dressing. En doet snackjes in de airfryer. Een heerlijke maaltijd.

Van Ormos Agios Nikoláou naar Two rocks bay, ontmoeting met Mr. Bean 2 (20 september)
De wekker loopt af om half 7. Even zwemmen en daarna klaar maken om te zeilen.
We hijsen het grootzeil als we uit het rif gebied zijn.
We zijn zo vroeg opgestaan omdat er in de ochtend gunstige oostelijke wind voorspeld is, die later afzwakt en via het zuiden naar het noordwesten zal draaien.
De eerste uren zeilt het heerlijk. Daarna is er minder wind, die van achteren komt.
We gaan vlinderzeilen: grootzeil naar stuurboord en genua over bakboord.
De Mr. Bean  komt ons achterop en gaat voorbij. We hebben met Andre en Belinda afgesproken in ‘2 rocks bay’. Zij hebben 2 winters in Licata gelegen en gaan komende winter naar Messolonghi. We willen hen nog graag ontmoeten. En dat lukt.
Maar eerst ankeren. Bij controle blijkt dat het anker goed is ingegraven. Wahoo ligt boven zeegras met wat rotsjes erin. Maar de ketting kan er niet omheen slaan.
Ik zwem naar Mr.Bean 2 en vraag of Belinda met me mee de baai rond wil peddelen, elk op een sup. Gaan we doen.Onderweg kletsen we lekker bij.
Later halen we Andre en Belinda op om naar het strand te varen en de trap op te lopen naar de beach bar met prachtig uitzicht over de baai. Een bidsprinkhaan zit voor Henk en Andre en tussen hun blikjes en hij lust wel bier.
‘s Avonds eten ze mee op Wahoo, macaroni met kip gyros en veel groenten.
Belinda maakt 2 glazen met aperol spritz. Met meegebrachte ingrediënten in mooie glazen.
We hebben een hele gezellige avond buiten. Het is nog net warm genoeg.

Van Two rocks bay naar Lakka (21 – 22 september)
Alweer een dag met vroeg opstaan. Want vanmorgen is er wind mee naar Lakka, de noordbaai van het eiland Paxos. Om 7 uur vertrekken we. Het eerste uur zeilt het lekker met grootzeil en genua. Daarna neemt de wind steeds meer af en komt van achteren. We doen de genua over stuurboord, weer vlinderzeilen. Als de snelheid maar 1 knoop meer is moeten we nog 9 mijlen van de 18. De motor gaat aan en, op tussendoor 10 minuten zeilen na, motoren we naar Lakka. Het is er niet druk. We vinden een goede plek om te ankeren.
Ik ga de bakboordromp onder water schoonmaken. Henk heeft een afgeronde plamuurmes aan een stok vast gemaakt. Daarmee schraapt hij de roeren en kielen schoon.
Maar er zit niet zoveel aangroei meer op als we een paar dagen geleden gezien hebben. Gisteren in 2 rocks bay leek het of een groep vissen de aangroei van onze kielen at. Zou dat echt waar zijn?
We hebben ‘anker tv’. De ene na de andere boot komt binnen. Het gaat allemaal rustig en gemoedelijk. Maar een boek lezen is er niet bij. Daarvoor is er teveel te zien.
Ik peddel een rondje baai op de sup.

Het gewone ritueel van zwemmen, ontbijten en koffiedrinken. Dan dag bespreking. We willen eerst wandelen en daarna uit eten bij ons favoriete restaurant Alexandros.
Henk gaat de rest van kielen te lijf met de plamuurmes als schraper. Er komt nog wel wat af, maar het is weinig.
De wandeling hebben we eerder gedaan. We vinden hem nog steeds heel mooi en uitdagend. Een stuk over stenen langs de zee. Een paar steile stukken, waar een touw hangt als hulpmiddel. Bijna alles in de schaduw. Een steil stuk naar beneden naar Ormos beach via een trap.
We komen in het dorp uit en lopen door naar het restaurant, waar we gereserveerd hebben.
We eten er heerlijk! Als dessert neem ik sinaasappeltaart. Dat werd aanbevolen in de reviews.
Terug aan boord zitten we nog een tijd buiten. Het is de laatste week wel afgekoeld, vooral ‘s avonds en ‘s nachts. Maar nog steeds mooie temperaturen, boven 20 graden.

Van Lakka naar Ormos Potamou, boodschappen doen bij de Lidl (23 september)
Koffiedrinken doen we vanmorgen op de Mr. Bean 2. Andre komt ons ophalen met hun dinghy Teddy. 
Vanaf het bovendek van Mr. Bean hebben we prachtig uitzicht over de baai.
Zij blijven nog een paar dagen. Omdat wij gaan vertrekken naar Corfu stad nemen we afscheid met een ‘tot ziens’.
We willen boodschappen doen bij de Lidl.
Als we de baai uit zijn hijsen we het grootzeil en rollen de genua uit. Het is bezeild. Een klein stukje doen we de motor aan om bij het volgende windveld te komen.
Als we geankerd zijn besluiten we vandaag geen boodschappen meer te doen.

Van Ormos Potamou naar Ypsos, drankje doen bij Dirty Nellie’s (24 september)
Met de dinghy gaan we voor het eerst via het kanaal naar de brug, vlakbij de Lidl. In volle vaart gaan we op een soort muurtje af, dat net boven water uit komt. Uitwijken en rustiger varen met de motor gekanteld. Hier en daar is het erg ondiep.
We leggen aan bij een steigertje van pallets, met het achter ankertje in de grond.
De Lidl is vlakbij, even de drukke weg oversteken.
Met volle tassen komen we terug. Alles opruimen en na de lunch ankerop.
We willen 4,5 mijl verder, naar Ypsos. Daar is een Ierse pub Dirty Nellie’s, waar ze Guiness hebben. Eind van de middag parkeren we de dinghy aan de buitenkant van de haven, vol met motorbootjes. En een viertal gezonken zeiljachten. Wat er naargeestig uit ziet.
Het is 2 km lopen naar de pub. Daar is het gezellig. Ze draaien ‘onze’ muziek, jaren 70-80. We krijgen een gratis aardbeiencocktail, met veel ijs erin. Ik vind het wel lekker. En 2 keer een heel klein glaasje Baileys, ook lekker.

Van Ypsos naar Othonoi, laatste dag Griekenland (25 september)
Kijkend naar de weersvoorspellingen willen we proberen morgen Griekenland te verlaten en over te steken naar Italië. Het wordt vooral in Griekenland slecht weer met veel regen en harde wind.
Eerst motoren we omdat er weinig wind is uit tegengestelde richting. Het regent een beetje, wat al snel weer over is. Halverwege het smalle stuk tussen Corfu en Albanië kunnen we zeilen. 
Het is kruisen richting de eilanden Erikoussa of Othonoi.
Later draait de wind meer naar het noorden en is Othonoi bezeild.
Voordat we bij het eiland zijn springen 2 dolfijntjes boven water, prachtig!
We zijn er net nadat de zon is ondergegaan. Het is licht genoeg om te zien dat het anker in zand valt. De 1e keer houdt hij niet, de 2e keer wel. We hebben een rustige nacht, na een meest zonnige dag.

Van Othonoi naar Santa Maria di Leuca, een snelle tocht (26 september)
De wekker staat op half 7 maar om kwart over 6 zijn we wakker en gaan uit bed.
Ik zwem 4 rondjes terwijl het langzaam licht begint te worden.
We maken de boot zeilklaar en gaan ankerop.
Grootzeil hijsen en genua uitrollen. Totdat we bijna uit de beschutting van het eiland komen en iets verderop schuimkopjes zien. Genua ingerold en de fok uit gerold. Helaas is het aan de wind naar Santa Maria di Leuca. Henk wil daarom wel richting Crotone sturen zodat we de wind en de golven ruimer hebben. Maar in de loop van de middag wordt heel weinig wind voorspeld. Dus dat is geen optie. Daarvoor is Crotone te ver. Het zeilt af en toe wel heftig door hoge golven van opzij. Er komt flink wat water over.
Later ruimt de wind een beetje en zeilt het iets lekkerder. We hebben een snelle tocht van 48 mijlen in 6 uren.
We ankeren aan de westkant van de haven van Santa Maria di Leuca.
Niet te dicht bij de haveningang. Want soms krijgen mensen daar een boete voor van de kustwacht.
Ik voel me de hele dag al niet lekker, buikpijn en in diarree. Ik ga even slapen. En word wakker met diarree. Gelukkig hebben we een wasmachine en is het drogend weer.
Vroeg in de avond ga ik weer naar bed en slaap veel. Ik eet niets en drink alleen water. Ik loop helemaal leeg. Zo erg heb ik dat nog nooit gehad.

Van Santa Maria di Leuca naar Capo Rizzuto, een hele lange zeildag (27 september)
Alweer de wekker gezet. We worden er om half 7 wakker van. Kijken naar het weer en gaan vertrekken. Met grootzeil en genua. Die we al snel wisselen voor de code zero. We hebben hem lang niet gebruikt. Dus het is weer even wennen.
We sturen op wind, net binnen de 90 graden. Dat resulteert in snelheid. Maar we gaan niet in de gewenste richting. Daarom gaan we na een tijd gijpen. Dat betekent de zeilen voor de wind naar de andere kant doen. Ook dan gaan we niet in de goede richting. Maar de verwachting is dat de wind steeds meer van noordoost naar het oosten draait.
Ik voel me een stuk beter dan gisteren. Eet een rijstwafel. En drink zelfs een kop koffie. 1 is genoeg.
Henk vangt een vis, pas de tweede dit jaar! Het is een dwerg tonijn, hij is maar klein.
We gijpen nog een paar keer. Als we nog 35 mijlen moeten naar Capo Rizzuto, waar we willen ankeren, is er bijna geen wind meer. We rollen de genua in en starten 2 motoren. Voordeel is dat de accu’s wat voller worden. Die staan maar op 50 procent.
Na 3,5 uur motoren is er weer wind. We zeilen met gezwinde spoed (8-10 knopen) op de kaap af.
We komen midden in de nacht aan, net voor 12 uur. Dan zijn we bijna 18 uren onderweg geweest en hebben 88 mijlen afgelegd.
Het anker houdt meteen. Want het is zandgrond. Wat was het weer een mooie zeildag! Wel vermoeiend.

Van Capo Rizzuto naar Torre Bova, ontmoeting met Sif en Oli (28 september)
Om 6 uur ben ik wakker en bekijk de voorspelling op Windy. Vandaag is er goede wind om verder naar het zuiden te gaan. Morgen niet.
Ik maak Henk wakker en die is het me eens dat we vroeg vertrekken.
Ik zwem eerst 4 rondjes.
Ankerop en zeil hijsen. Daarna de genua uitrollen. We kunnen weer net binnen de 90 graden sturen op ‘wind’. Het waait lekker en we zien snelheden van 9 tot 14 knopen. In 4 uren hebben we de overkant van de grote baai bereikt en 36 mijlen gezeild.
Ondertussen heeft Henk nog een dwergtonijn gevangen. Even groot als die van gisteren. Die gaat ook in de koelkast.
Later nog eentje, die hij weer laat zwemmen. En dan nog een kleine mahi-mahi, ook wel dorade genoemd. Een foto gemaakt en daarna mag hij weer zwemmen.
We hebben contact met Sif & Oli van de Valkyrja. Zij gaan ankeren bij Bova Marina aan de onderkant van de voet van Italië. Gezien de windverwachting zou het ons ook moeten lukken daar naar toe te zeilen. Indien nodig motoren we een stuk. Het meeste kunnen we gelukkig zeilen. We ankeren net voor zonsondergang in dezelfde baai als Valkyrja, oost van Bova Marina, bij Torre Bova.
Een mooie plek, goed beschut en geen deining. Vlak langs de kust rijden treinen.
Sif en Oli komen op Wahoo wat drinken. Ze nemen bier en Aperol mee. Sif maakt een lekkere Aperol spritz. We overleggen over gezamenlijk eten. Oli maakt bij hun in de oven 2 varkensschenkels warm. Ik kook aardappeltjes en maakt een groentemengsel van prei, paprika en champignons. Bij elkaar is het een erg lekkere maaltijd.
We eten voor het eerst deze zomer binnen. Buiten komt de wind van opzij en is het daarom te koud.
We hebben het erg gezellig met elkaar. Morgen gaan zij naar het noorden. De werf in Crotone is hun doel. En hoogstwaarschijnlijk komen ze deze winter niet in Licata. Wij gaan naar het zuiden, naar Syracusa.

Van Torre Bova naar Syracusa (29 – 30 september)
Het is een mooie rustige ochtend. Met eerst weinig wind. Die komt steeds meer uit het zuidwesten en neemt wat toe. We liggen aan lagerwal en het deint behoorlijk. Niet lekker. We vertrekken rond 12 uur. Eigenlijk te vroeg vanwege weinig wind verderop.
Maar alles beter dan blijven liggen husselen.
We motoren een uurtje, tot we uit de golven zijn, die vanuit 2 richtingen lijken te komen. En tot er wind genoeg is om te zeilen. We sturen op wind, net binnen 90 graden. Daardoor moeten we een paar keer gijpen. En een paar uur motoren in de goede richting maar tegen de wind in. Uiteindelijk wordt de wind gunstiger en zeilen we tot vlak voor de ingang naar de baai van Syracusa.
We ankeren na 66 mijlen net voor 12 uur ‘s nachts. We weten dat dat goed kan bij Syracuse omdat de grond mud is.
Nog even nagenieten buiten. Het was alweer een mooie zeiltocht. Daarvan hebben we er vele gehad in september.
We hebben een goede nachtrust gehad en gaan zwemmen. We trekken ons niets aan van het troebele water.
Vandaag gunnen we ons een dag ‘rust’.
Hoewel…. ik schoon schip ga maken. Zowel binnen als buiten het zout weg wassen met een sopje. Want we hebben wat ruige tochten gehad, waarbij veel water over kwam. Dat neem je ook mee naar binnen. Buiten doe ik de kuip en alle aluminium buizen. Later gaat het zachtjes regenen, waardoor het zout van de boot spoelt.
We zijn blij dat we in deze baai zijn. Het is bij bijna alle winden beschut. Er zit de komende dagen wat regen en onweer en harde wind aan te komen.
We kijken wel wanneer het de volgende week gunstig is om naar Malta te zeilen. Daar hoeven we pas 18 oktober te zijn. Als zoon Sander en kleinzoon Hedzer komen. We hebben tijd genoeg.