Halverwege de maand juli willen we in Agia Marina zijn om onze eerste gasten te ontvangen. We hoeven ons niet te haasten om daar te komen. De 2e helft van de maand zeilen we met onze opeenvolgende gasten in de Saronische Golf, ook wel Golf van Egina genoemd. Het is de hele maand mooi weer. Meestal is er voldoende wind om te kunnen zeilen. Vaak is dat pas in de middag. Als het te heet is koelen we af in het water. ’s Nachts hebben we de ventilator boven het bed aan. De hoge temperaturen ervaren we niet als een probleem.

Van Porto Kágio naar Elafonisos, een paar winderige dagen (1 – 5 juli)
Na een super rustige en stille nacht zwemmen we in bijna vlak en mooi helder water.
Er komt wat wind de baai in. En dat is tegenwind als we naar Elafonisos willen. Daarom vertrekken we pas in de middag, als de wind naar het zuidwesten gedraaid is. Nadat we nog wat foto’s gemaakt hebben van de omgeving.
We rollen de genua uit en zetten de schoothoek vast met een extra lijntje, een barberhauler, op de midden-kikker aan bakboord. Zo zeilen we 15 mijlen in 4 uren. Dan is de wind teveel afgezwakt en motoren we de laatste 8 mijlen. Om ruim voor donker te ankeren in onze favoriete baai Kató Nisi aan de noordwestkant van Elafonisos. Meteen even zwemmen, want het is nog steeds heet. Het anker ligt goed ingegraven. Dat is belangrijk als het morgen hard gaat waaien.

Wahoo ligt te schommelen, hoe kan dat? Het waait bijna niet en er komen golven van opzij, uit noordnoordwestelijke richting. Dat is vervelend en duurt bijna de hele ochtend. Totdat het harder gaat waaien uit het noordoosten en de golven alleen maar van voren komen.
Het waait de hele dag flink door met uitschieters boven de 30 knopen.
We doen alleen wat op de laptop. Henk werkt aan de website en ik doe de boekhouding.

’s Ochtends als we zwemmen staan er flinke golven. Het waait alweer hard. Het zwemt niet lekker, schuin tegen de golven in. Met af en toe zout water in je mond. We zijn er snel klaar mee.
Als we koffiedrinken ziet Henk iets drijven. Wat is dat? Het lijkt rommel. Nee, het is een grote schildpad, die opeens z’n kop boven water steekt. Wat mooi! Even later een tweede schildpad. Prachtig! We zien ze diverse keren rond de boot. Door de golven zijn ze niet op de foto te krijgen.
Het blijft de hele dag flink waaien, tussen 13 en 37 knopen. De laatste is een uitschieter. Maar er waren vele uitschieters tussen 25 en 35 knopen.
Met de bijboot gaan we naar het strand om te gaan eten bij het familierestaurant Ta Nissia tis Panagias, tegen de heuvel. Het achter-ankertje gooit Henk in het zand. Ik stap uit in het water en trek de boot tot het strand. Henk draait de plastic parasolhouder goed in het zand en maakt er zowel de voorlijn als de ankerlijn aan vast. 
Bij dit restaurant kun je niet reserveren en het is er meestal druk. We zijn goed op tijd en er is nog een tafeltje vrij met goed zicht op Wahoo.
Henk bestelt, zoals vorige keren, beef in tomatensaus en ik moussaka. Beiden smullen we. 
Als toetje brengen ze 2 kleine ijsjes met chocola erom op een stokje. Ik mag ze allebei, lekker!
Met behulp van het schijnsel van Henk z’n hoofdlampje lopen we naar beneden, naar het strand. De bijboot ligt verderop in het water, aan het achter-anker. De groene stick is uit het zand verdwenen. Maar zit later nog wel vast aan de lijnen.
Henk gaat in z’n blootje en ik loop met kleren aan het water in om bij het bootje te komen. Het water komt ongeveer tot ons middel. We trekken het bootje naar ondieper water om er gemakkelijker in te kunnen komen.
Aan boord van Wahoo even afspoelen met de buitendouche. Leuk avontuur!

Wat een geschommel in de ochtend! De wind is westelijk van noord en er lopen flinke golven de baai in. We gaan niet zwemmen, maar ankerop. Naar de zuidbaai van Elafonisos. Met alleen de fok uitgerold gaat het hard. Nog wat harder als we de hoek omgaan en naar zuidoost draaien. 11 knopen op de teller. Het wordt aan de wind en we rollen de fok in. De laatste mijlen naar de noordoosthoek van de baai motoren we. Het anker valt in zand en houdt meteen.
Het is alweer een dag met veel wind. We hebben nu geen last meer van golven.
De waterpomp werkt niet goed, hij bouwt geen druk op.
We zwemmen een paar keer want het is wel warm. 32 graden.

Een groot deel van de zaterdag besteedt Henk aan de drinkwaterpompen. Hij probeert van alles.
Met een 24V en een 12V pomp. Kijken of de koolborstels vies zijn. Dat is het niet.
Uiteindelijk blaast hij de DC-DC converter van 24 naar 12 Volt op.
Morgen verder met plan D. Dat is op de een of andere wijze toch de 12V pomp aansluiten.
Eerst gaan we zeilen. Om half 4 vertrekken we voor 10 mijlen zeilen naar ‘wreckbay’. Daar komen we niet, want de wind is tegen en zó veranderlijk, dat ik een hele tijd met de hand stuur. We motoren uiteindelijk 5 mijlen tegen de wind in naar een baai dichterbij, Ilias bay. Het anker valt in zand, maar er zijn ook dikke stenen en zeegras. Een mooie baai. Een paar huizen en een paar strandjes met een paar mensen.
Getingel van koebellen? Nee het zijn geiten die in een grote groep naar beneden komen. Er is een geitenhoeder bij. Ze komen tot bij de kust. We kunnen niet zien waar ze uiteindelijk heen gaan.

Van Ilias bay naar Monemvasia (6 juli)
Na een hele rustige nacht, zonder wind en swell, worden we wakker in een prachtige omgeving. De zon schijnt alweer. Vandaag willen we naar Monemvasia. We wachten tot het een beetje begint te waaien. Dan vertrekken we. Hijsen het grootzeil en rollen de fok uit. Want verderop zijn schuimkopjes.
Het is kruisen naar de beruchte kaap Malea. De wind is weer erg veranderlijk en trekt even flink aan. Zodat er 10 knopen op het log staat. Even later is er veel minder wind en kan de genua uitgerold. We moeten inhouden om een vrachtschip voor langs te laten gaan. Dat doen we door erg scherp aan de wind te zeilen.
Het wordt afwisselend motoren en zeilen. Onderweg zien we iets drijven. Rommel? Nee het is een grote schildpad, hij steekt even z’n kopje boven water en duikt daarna onder, zodat we ook z’n staart zien.
We ankeren aan de noordkant van de pier naar Monemvasia. In 15 m waterdiepte, in zand. Het anker is keurig ingegraven. 
Eerst zwemmen, het is alweer een hete dag. 
Ik wil nog wat boodschappen doen, de yoghurt is op. Dus we varen onder de brug door naar de haven. We passeren de Waya Waya, die we kennen uit Licata, maar zien niemand aan boord.
Als we de bijboot vastgemaakt hebben aan de noordkade in de haven zien we de bijboot van de Waya Waya binnenkomen. We zwaaien naar Manuel en Pinar en ze komen naar ons toe.
Hun plan is ergens te gaan eten. We gaan mee. 
We hebben een hele gezellige avond samen. Wisselen ervaringen uit. We horen meer over hun werk. Ze varen in de zomer met maximaal 10 biologie studenten, die onderzoek doen. Iedereen heeft ook een taak aan boord, volgens een rooster. Vandaag hebben de studenten een vrije dag en zijn ze Monemvasia gaan bekijken.
Het lukt na het eten om yoghurt te kopen. De rest van de boodschappen doe ik morgen.

Van Monemvasia naar Kiparissi met de code zero (7 juli)
De Waya Waya vaart dicht langs Wahoo om te groeten en elkaar een goede zomer te wensen.
Henk brengt me naar de pier om boodschappen te doen. De supermarkt is ongeveer ter hoogte van de boot maar aan die kant van de baai is het lastig om aan land te komen. Een stukje lopen is goed voor mij. Met de trolley en een rugzak neem ik alles mee.
We vertrekken pas in de middag als er een beetje wind is. Eerst hebben we het grootzeil bij. Die laten we zakken als we de code zero hebben staan en we recht voor de wind gaan. We rollen de code zero pas in als we in de baai van Kyparissi zijn. Daar ankeren we.
Na afkoeling door te zwemmen gaan we naar de wal voor een drankje op het terras bij de pier, waaraan 2 zeilschepen liggen. Jongens zijn aan het vissen. Kinderen springen in het water. Een gezellige drukte.

Van Kiparissi naar Ormos Kouverta in de buurt van Ermioni (8 juli)
Vandaag maar weer een stukje verder. Niet te vroeg, want dan is het beetje wind tegen. We vertrekken rond 1 uur, hijsen het grootzeil en rollen de genua uit. Heel langzaam drijven we de baai uit. Pas dan gaat het waaien vanuit het zuidoosten en zeilen we lekker. Richting 1 van de eilanden Hydra, Dokos of Spetses, naar gelang de wind waait. Uiteindelijk wordt het richting Ermioni en laten we Spetses aan bakboord en Dokos en Hydra aan stuurboord liggen. Als we noord draaien stopt de wind ermee en ruimen we de zeilen op.
We ankeren midden in de grote baai Ormos Kouverta. Het ligt er prima. Geen ankertje op de apps Navily of Noforeignland. Geen idee waarom niet.

Van Ormos Kouverta naar Poros oostkant (9 – 12 juli)
Omdat er wind is vertrekken we in de middag richting het oosten. De wind is erg veranderlijk. We starten met alleen de fok. Die daarna al snel geruild wordt voor de genua. Dan is de wind opeens tegen. Grootzeil omhoog en kruisen. 
Het is druk met geankerde boten achter ons favoriete eilandje Nsis Spathí. Dus we gaan door naar Poros.
Zeilend door de doorgang tussen 2 eilandjes. Daarna is al snel de wind op en ruimen we de zeilen op. We ankeren aan de oostkant van Poros.

De volgende dagen doen we weinig. 
Ik schrijf de blog van februari en maart.
We krijgen bezoek van Ronald Licht, de broer van Fred en Els, die we beide kennen uit Lauwersoog. Hij ligt met zijn 2-mast waarschip Agapi vlakbij en komt roeiend naar Wahoo toe. Hij vertelt hoe hij het schip gekocht en opgeknapt heeft in Griekenland en daar al een aantal jaren zeilt in de zomer.
Daarna ben ik een dag ziek, geen energie, geen zin in eten. Alleen wat gehangen.
De dag erna gaat het beter en schrijf ik de blog van april en mei.
Peter en Kristie van de Windraker, die we kennen uit Licata, komen aan het begin van de avond ‘buurten’. Gezellig.

Van Poros naar Ormos Pórtes (13 juli)
Vandaag de publicaties op de website gedaan: ‘februari en maart‘ plus ‘april en mei’.
Daarna zijn we vertrokken en was het kruisen naar de oostkant van het eiland Aegina. We ankeren in een mooie baai, iets ten noorden van Pórtes, omdat de wind op is. We hebben de baai helemaal voor ons alleen. Prachtige plek met hoge steile rotswanden en helder blauw water. ’s Nachts is het er heel donker.

Van Ormos Pórtes naar Agia Marina om daar gasten te ontvangen (14 – 15 juli)
Alweer een mooie zeiltocht, met grootzeil en genua, naar Agia Marina. Daarbij zijn we het verkeersscheidingsstelsel voor de grote scheepvaart recht over gestoken, zoals het hoort.
Het waait flink deze dag. Maar we liggen goed.
Terwijl Henk op een terras zit met een biertje doe ik boodschappen.
De bijboot hebben we aangelegd bij de ‘steiger’ van de zeilschool.

De volgende dag waait het nog steeds hard.
We gaan verder met opruimen en schoonmaken.
Onze zeilvrienden Edwin & Marttje komen met de taxi van het vliegveld van Athene.
Wij wachten op het terras van het visrestaurant. Het is een leuk en gezellig weerzien.
We drinken daar samen wat, gecombineerd met brood en tatziki.
Pasta met veel groenten en chicken gyros eten we op Wahoo. Maar eerst zwemmen!

Van Agia Marina naar Ermioni, een snelle zeiltocht, 43 mijlen in 5,5 uur (16 juli)
Omdat het vandaag flink zal waaien uit het noorden en het de komende dagen rustiger weer zal zijn willen we een lange tocht maken naar het zuiden. De volgende dagen kunnen we dan rustig ‘terug’ zeilen.
Eerst voor 8 uur even zwemmen. Dan vertrekken. Het grootzeil hijsen is lastig, het waait hard en de wind is erg veranderlijk. De koers is recht voor de wind tot het begin van het verkeersscheidingsstelsel. De fok doet niet veel en wordt een tijd ingerold. Als we het scheidingsstelsel achter ons laten hebben we een gunstiger koers en kan de fok er weer bij. Het gaat hard. Onze maximumsnelheid is 15 knopen. De gemiddelde snelheid 7,8 knopen. We ankeren na 5,5 uur in de baai bij Ermioni.
Er is een mooi park achter onze ankerplaats. We wandelen er naar het oost einde en door naar de zuidkant van de landtong. Daar strijken we neer op het terras van Tzieris voor een drankje. Maar het draait uit op een etentje. Ook goed. Boodschappen doen kan morgen.

Van Ermioni naar Ormos Panagyas Zourvas (17 juli)
‘s Ochtends doen we samen boodschappen. Dat vinden we handig om met onze gasten te doen. In verband met smaken en voorkeuren.
Als we gaan zeilen zien we wel waar we belanden. Dat wordt een super mooi baaitje aan de noordoostkant van het eiland Hydra.Na wat moeizaam zeilen in verband met variabele winden.
Het ankeren is lastig. Het is er diep.Maar de zandbodem is goed te zien. De 2e poging lukt.
We lezen over deze plek, dat er een trap is van 643 treden, die leiden naar een klooster. Daar willen we morgenochtend naar toe. Als het nog niet zo heet is.
Een kudde geiten komt de berg af om te drinken. Een mooi gezicht.

Van Ormos Panagyas Zourvas naar Bistiou, maar eerst 643 treden op (18 juli)
De wekker loopt af om half 8. Een uurtje later zijn we onderweg naar boven. Maar dan komen de mensen die vroeg in de ochtend met een watertaxi gebracht zijn, alweer terug.
Die hebben het beter bekeken, ze wandelen nog in de schaduw. Voor ons is de zon boven de berg uit gekomen en wordt het steeds heter. Maar het is goed te doen. Het klooster is een teleurstelling. Het hek is gesloten. De uitzichten onderweg zijn prachtig!
In de middag is er wat wind en zeilen we naar Bistiou.
Alweer een mooie baai waar we alleen zijn.
Er is een klusje voor Henk en Edwin.De ‘losse’ ventilator, die gevoed wordt door een kleine 12 V accu, wil niet meer aan of uit. Ze krijgen het voor elkaar dat hij het doet, maar dan op 1 maximum stand.
Ik leer Edwin & Marttje het spel ‘Golf’ met kaarten.

Van Bistiou naar Nsis Metópi, een onbewoond eilandje (19 juli)
Steeds is er in de middag wind, zodat we kunnen zeilen. Eerst met alleen de genua over bakboord. Daarna recht voor de wind met de fok erbij over stuurboord.
Ten noordwesten van het eilandje Metopi ankeren we.
Er zwemt een schildpad in de baai.
We eten hartige taart, die niet helemaal stevig genoeg geworden is. Maar hij is lekker.
We doen een aantal potjes golf.

Van Nsis Metópi naar Limenas Poghonos, west van Poros (20 juli)
Na een wat hobbelige nacht waarin Edwin en Marttje niet zo goed geslapen hebben, is het in de ochtend rustig. Bijna geen wind en ook geen swell meer.
De supplank wordt opgepompt door Edwin. Marttje en ik gaan ermee op expeditie naar het eilandje. Als we de sup op het strand gelegd hebben gaan we in het kerkje kijken. Daarna wat rondlopen. De geiten en geitjes hebben een plek in de schaduw gezocht. We gaan ze niet storen.
Helaas hebben we geen fototoestel meegenomen.
Als wij terug zijn gaat Edwin alleen. Intussen waait het een beetje en gaan we vertrekken. In zuidwestelijke richting. Aan de noord en westkant van het eiland Agistri langs.
Ons doel is Poros. Het is aan de wind en kruisen. Het laatste uur motoren we.
Het anker valt 2 keer. De eerste keer komen we volgens Houkje te dicht bij de rotsen uit.
Dat voelt niet goed. Anker weer omhoog en naar de zuidkant van de baai. In de buurt van  botenstalling Kalypso.

Van Limenas Poghonos naar Agia Marina, laatste zeildag alweer (21 – 22 juli)
Eerst gaat er bij de botenstalling een catamaran het water in. Even later gaat een zeilboot uit het water. Met behulp van een shovel met rupsbanden. Leuk om te zien.
We vertrekken te vroeg, er is nog te weinig wind en die is tegen. Even gemotord naar een windveldje. Daarna zeilt het heerlijk. Ruime wind en uit de goede richting.We kunnen het verkeersscheidingsstelsel recht oversteken. We zien dolfijnen, die langzaam in tegen gestelde richting zwemmen. Er komen een  paar snelle boten aan in de traffic lane. We sturen er achter langs als we in de tussenzone varen en een beetje afvallen.
De laatste avond eten we gezellig en lekker op het terras van het visrestaurant bij onze ankerplek.

Wisseling van de wacht, oftewel crew
In de ochtend rustig zwemmen, ontbijten en samen koffiedrinken. Zoals de voorgaande 6 dagen. Daarna gaan Edwin & Marttje inpakken, opruimen, bedden afhalen en opmaken. Marttje maakt de bakboordkant schoon en dweilt ook de salon.
Ik maak de koelkast leeg en schoon.
Verhit door het harde werken gaan we afkoelen in het water.
Henk brengt ons naar de wal en neemt afscheid van Edwin en Marttje.
Ik loop nog een stukje mee en neem ook afscheid. We hadden een geweldige week samen!
Ik ga boodschappen doen en Henk haalt me op met de bijboot. Na de lunch maak ik de stuurboordkant schoon. Daarna weer zwemmen.
Al in de ochtend waren dochter Nicolette met Judah en Sifra onderweg naar Schiphol. Ze landen in Athene rond half 4. Ze komen daarna met een taxi naar ons toe. Eerst een ijsje op het terras van het visrestaurant. Dan naar Wahoo en zwemmen. Even acclimatiseren. Dat gaat snel. Ze zitten meteen te knutselen met aquarelverf en schilderen wat ze zien.

Van Agia Marina naar Peristéria, een idyllische plek (23 – 25 juli)
We gaan eerst boodschappen doen en daarna zeilen. Doel is het eiland Salamina. Eerst kruisen we. Dan is er geen wind en motoren we tot in het verkeersscheidingsstelsel. Daar waait het lekker en kunnen we weer zeilen. De laatste mijlen tot de baai bij Peristéria motoren we. Het is een prachtige baai, afgeschermd aan de zuidkant door 2 eilandjes. 

Wat een prachtige plek om wakker te worden!
Het is een hete dag met gelukkig wel wat wind. We zwemmen en snorkelen.
De onderwaterwereld is heel mooi, met veel vissen in allerlei soorten en maten. Nicolette ziet een octopus als ze snorkelt. Ze zegt: “er gaat hier een wereld voor me open”.
Judah pompt de kayacat op. Henk zet het frame in elkaar. Samen met mij het frame erop vast gemaakt en het zitje erop gespannen. Judah gaat hem uitproberen.
Na de lunch gaan we op expeditie. Nicolette met Sifra voor en Judah achter op de supplank. Houkje op de kayacat en Henk in de bijboot. 
Doel is de vuurtoren. We stoppen bij het strandje onder de vuurtoren. Nicolette loopt op blote voeten naar boven om een foto te maken. Dat was lastig zonder schoenen.
Terug hebben we wind mee en peddelt het gemakkelijker.
Nicolette en Judah maken het avondeten, pasta met broccoli en zalm. Erg lekker!

De volgende dag maar weer op expeditie met sup en kayacat. Henk gaat mee in de volgboot. Hij  krijgt de lijnen van sup en kayacat en wij zwemmen naar de wal met schoenen aan. We willen een huis bekijken dat opgebouwd lijkt uit rots. Het blijkt een huis te zijn dat gebouwd is van boomstronk met cement. Er zit glas in de ramen. Van een afstand leek het open te zijn. Er groeien mooie roze bloemen.
We zwemmen terug naar de volgboot. Klimmen op sup of kayacat en peddelen naar de noordwestkant van de baai. Daar is een klein kapelletje dat we willen bekijken. Zelfde procedure. Alleen stappen Judah en Sifra op de kade. Nicolet en ik zwemmen naar het strandje. Het kapelletje is mooi en staat in een nis in de rotswand.
Het is vandaag de tot nu toe heetste dag, 36 graden.
En het is vrijdag, dus we hebben happy hour met frietjes, snacks en salade.

Van Peristéria naar Nsis Metópi, onderweg een dolfijn (26 juli)
Vandaag wil iedereen wel weer zeilen. We gaan met alleen de fok naar het eilandje Metópi. Deze keer met een omweg naar de zuidkant. Omdat de wind noordelijk is en zo zal blijven. 
Onderweg ziet Nicolette een dolfijn vlakbij de boot. Als ze roept ‘dolfijn’ komt iedereen kijken. Hij blijft een tijdje aan de stuurboordkant van de boot, prachtig!
Er liggen meer boten geankerd bij het eiland, maar er is ruimte genoeg. Bij de 2e poging houdt het anker. Eerst maar weer zwemmen.
Judah bakt zoetigheid, het heet ‘hat bread’.
In de avond gaan Nicolette en Sifra op de sup naar het eiland. Ze bezoeken het kerkje. Sifra luidt de klok. Er is een bosbrand in de buurt van Athene. Daarom is de lucht oranjebruin en de zon verspreidt een oranje gloed over het water. Het zorgt voor een mooi plaatje met Sifra als ‘model’.
Elke dag doen we wel 1 of 2 keer ‘golf’ met kaarten. Iedereen vindt het een leuk spel.

Van Nsis Metópi naar Agia Marina, einde 2e week met gasten (27 – 28 juli)
Vandaag proberen we weer op de ankerplek te komen bij Agia Marina.
Na een uur motoren om de west- en zuidkant van het eiland Egina is de wind gunstig om te zeilen. Met 1 rif in het grootzeil en de fok als voorzeil maken we goede snelheid. Er zijn wel golven. Het laatste stuk is minder scherp aan de wind, dat gaat veel lekkerder.
De wind is zuidelijk als we ankeren. De golven komen ook uit het zuiden en daardoor hobbelt het. 
Op de wal stappen vanaf de bijboot is een uitdaging vanwege behoorlijke golven, die over de kade spoelen. Maar het lukt.
We gaan de laatste avond uit eten bij het visrestaurant.
Het zit er heerlijk. Het is nog steeds warm. De hele week is het flink warm geweest. Door vaak te zwemmen en ’s nachts de ventilator boven het bed aan te hebben is het goed uit te houden.
We bestellen eerst Griekse salade en saganaki (gegrilde kaas) als voorgerecht. Daarna nemen ze de menukaarten mee. Maar Henk heeft eentje onder het tafelpapier geschoven.Om straks te gebruiken voor de bestelling van het hoofdgerecht. Helaas komt de jonge ober die weghalen, onder grote hilariteit van ons. We krijgen weer een menukaart als we er om vragen.  
In het donker varen we terug naar Wahoo. 

Voor het ochtendritueel van zwemmen, ontbijten en koffiedrinken hebben we alle tijd.
Nicolette bestelt een Uber taxi om hen om 2 uur naar het vliegveld te brengen. 
Het tassen inpakken gaat ongedwongen.
We brengen hen naar de wal en wachten tot de taxi er is. We nemen afscheid na een heerlijke week samen. 
Om de stilte wat op te vullen meteen maar een deel van de was weg werken. Het droogt goed.
Het waait behoorlijk uit het zuiden en we liggen niet zo lekker op de golven.

Van Agia Marina naar Porto Rafti voor de volgende gast (29 juli)
Al vroeg ben ik wakker en de boot ligt nog steeds te hobbelen. Het waait hard. Ik bekijk de windvoorspellingen. Daarna maak ik Henk wakker. Met het voorstel te gaan zeilen naar Porto Rafti. Dat is ruim 30 mijlen. Met deze wind zijn we er snel. Daarvandaan kan ik onze volgende gast, kleinzoon Tiam, ook wel van het vliegveld halen. En die baai is beter beschut bij deze wind.
Henk is meteen voor. We gaan eerst nog even in het water om op te frissen en dan ankerop.
Alleen de fok wordt uitgerold. Met een flinke snelheid van 8 tot 9 knopen gaan we richting kaap Sounion.
Als de wind na de kaap zwakker is en het meer aan de wind is hijsen we het grootzeil. Met grootzeil en genua zeilen we verder.
De baai bij Porto Rafti is een grote baai en er is plek genoeg.
Onderweg heb ik de wasmachine 2 keer aan gezet. Nu is bijna alles weer schoon, handdoeken en beddengoed. Het droogt ook snel.
Als de was opgeruimd is brengt Henk me naar de wal om boodschappen te doen bij de groenteboer en de Sklavenitis. Beide zijn op loopafstand. Hij haalt me op en alles wordt opgeruimd.
Henk brengt me nog een keer naar de wal en daar bestel ik via de Uber app een taxi. Die is er na 3 minuten en brengt me naar het vliegveld. Ik ben er 10 minuten voordat het vliegtuig van Lufthansa, waar Tiam in zit, landt.
Als hij er een half uur later aan komt, lopen we naar buiten en bestel ik een Uber taxi. We wachten bij de wachtplaats voor Uber taxi’s. Na 4 minuten komt de taxi met een vrouwelijke chauffeur er aan. Ze zet ons af bij de supermarkt. Omdat ik samen met Tiam nog wat lekkere dingen wil kopen.
Henk wacht op ons onder het genot van een biertje bij een leuke bar met uitzicht over de baai. Voor ons zijn er nootjes en water.
Het eerste wat Tiam wil doen als we op Wahoo zjin, is zwemmen. Dus dat doen we.
Tiam is moe en gaat na het eten naar bed. Het was een lange dag voor hem.

Van Porto Rafti naar Megalonisos (30 juli)
Vandaag zeilen we naar het noordoosten, naar het eiland Megalonisos.  Omdat de komende dagen de wind hard noordoost wordt. Dan komen we altijd terug.
Met grootzeil en fok zeilen we aan de wind die kant op. De laatste 5 mijlen maken we de windhoek groter en halen we de maximumsnelheid van vandaag, 9,3 knopen.
We ankeren zuid van een klein onbewoond eilandje en noord van Megalonisos.
Tiam en ik gaan peddelend op de sup op verkenning uit. Eerst tegen de wind in bijna een mijl naar het noorden. Daar is ook een baai, met 3 geankerde zeilboten. 
Terug gaat gemakkelijk voor de wind.

Van Megalonisos naar Sounion op mijn verjaardag (31 juli)
Ik ben jarig! En al vroeg wakker. Ik krijg cadeautjes bij het ontbijt. Nicolette, Judah en Sifra zijn creatief geweest met schilderijtjes en hebben elk een persoonlijk berichtje geschreven.
Tiam geeft een spel. 
Na de koffie gaan we ankerop. Zeilen met alleen de fok, want het waait hard. We gaan langs de oostkant van Megalonisos. Daarna in zuidwestelijke richting naar Sounion. 
Onderweg krijg ik veel felicitaties via whatsapp. ‘s Avonds een aantal telefoontjes.
Het is alweer een mooie zeiltocht. Dat is voor mij ook een cadeautje.
We ankeren in de baai van Sounion. Een ruime baai bij de tempel van Poseidon. Dat is een blikvanger, zowel overdag als ‘s avonds. Dan is hij verlicht.
Einde van de middag gaan we naar de wal. We stappen droog af onderaan de trap. Waar een stang uit de rots steekt om de lijn aan vast te maken.
Bij het 1e restaurant kunnen we niet iets te drinken bestellen als we er niet gaan eten. Bij het visrestaurant er naast kan het wel. Het personeel daar is erg vriendelijk.
Tiam en ik nemen 2 bolletjes ijs, caramel en vanille. Henk een biertje. Daarna nog een drankje. Het zit er lekker aan het water, met uitzicht op de baai. Ik voel me wel jarig.
Terug aan boord maak ik een hartige taart. Hij moet wat langer in de oven om stijf te worden. Dus we eten laat. Maar hij is lekker. Het restje macaroni van gisteren is er ook in verwerkt.
Als ik met het eten bezig ben kijken Henk en Tiam buiten anker tv. Want er komen veel boten binnen. En er gebeurt van alles. De buurman heeft z’n bijboot niet goed vastgemaakt en die drijft weg. Henk roept: ‘you lost your dinghy’. Ze gaan ankerop om hem op te halen. Hij is al een eind weggedreven, maar ze krijgen hem terug.
De lucht is een tijdje dreigend en het waait nog steeds hard. Maar er komt geen regen of onweer. In de verte weerlicht het heel af en toe.
We doen 3 rondes golf maar in de laatste ronden waaien de kaarten steeds weg. Dus we stoppen en gaan morgen verder.
En we kijken wel wat en waar de maand augustus ons brengt.