De hele maand augustus is het zonnig en warm weer. Met voldoende wind om te zeilen. Hoewel dat vaak in de middag is. De eerste week is kleinzoon Tiam er nog. Daarna is er soms teveel wind, waardoor we een week in de buurt van Poros blijven. We zijn al een beetje op de terugweg. Bezoeken wat plaatsen van de Peleponnesos en een eiland, waar we niet eerder geweest zijn. Aan het einde van de maand treffen we dit seizoen de eerste mensen, die we kennen van Licata.

Van Sounion naar Poros (1 – 2 augustus)
Met alleen een voorzeil doen we de 29 mijlen naar Poros, meest voor de wind. Tiam geniet ervan, helemaal voorop zittend.
Als we geankerd zijn wil Tiam graag shoppen, ik wil naar de supermarkt voor wat dingetjes en Henk wil op een terrasje een biertje drinken.
Het draait er op uit dat we ook gaan eten op dat terrasje: pita gyros kip en Henk een plate gyros. Ons ‘vrijdag’ happy hour stellen we uit naar morgen.

Tiam houdt van uitdagingen en wil naar de top van de dichtstbijzijnde berg lopen. Ik wil nu echt naar de supermarkt, gisteren is het niet gelukt de nodige dingen te kopen. Henk brengt ons naar de wal.
Ik doe boodschappen bij Gogossis Dimitrios, een kleine familiesupermarkt met een groot assortiment. En erg vriendelijk personeel.
Henk haalt me op nadat ik hem gebeld heb.
Tiam belt later om opgehaald te worden. Hij is niet helemaal boven geweest, want het hek voor het laatste stukje naar de zendmast was gesloten. Maar hij heeft wel een leuke wandeling gemaakt.
De volgende uitdaging voor hem is op de band achter de bijboot aan getrokken worden.
Daarvoor blaast Tiam zelf de grote band op. De band wordt met een lange drijvende lijn aan het koppelstuk achter de bijboot bevestigd. Tiam gaat op de band liggen en houdt 2 handvaten vast. Henk voert de snelheid flink op en ik zit voorin, maar naar achteren kijkend, op te letten. Tiam valt er 2 keer af en klimt er weer op als we terug varen. Na 20 minuten houden we het gestuiter voor gezien. Henk heeft last gekregen van z’n knieën. Ik voel m’n rug. Tiam is blij en tevreden.
Voor en na het eten (happy hour) spelen we golf, een leuk kaartspel.

Van Poros naar Peristéria (3 – 4 augustus)
Tot een uur of 1 is het heel rustig en warm weer. Als het een poosje waait uit het zuidoosten vertrekken we. Eerst langs de zuidkant van Poros. Het is mooi daar vanaf het water. Tussen veel geankerde boten zien we de blauwe catamaran ‘Bella Ciao’, die van Frits en Reinhilde geweest is.
Als het breder wordt kunnen we zeilen, voor de wind, met de genua en een barberhauler eraan. Die is om er voor te zorgen dat het zeil beter naar buiten staat.
“Wel graag ruim om het rotsje met baken heen, Henk!”
Ons doel is de eilandjes bij Peristéria, waar we al 2 keer eerder geweest zijn. Het is goed bezeild. Later aan de westkant van Egina kan de fok erbij over stuurboord. Omdat het recht voor de wind is.
Er is nog ruimte voor Wahoo in de mooie baai tussen 2 eilandjes. Hoewel er al een aantal boten liggen.
We gaan na het ankeren meteen zwemmen en snorkelen. Het anker is goed ingegraven. 
Heel veel verschillende vissen zien we. Ook veel bij de ankerketting, prachtig!

Om een uur of 6 in de ochtend waait het opeens hard. We worden er wakker van. Wahoo ligt nog goed en we gaan weer slapen.
Alweer een mooie en zonnige dag. 
Tiam en ik gaan op expeditie. Hij op de sup, ik op de Kayacat. Naar het strandje bij de vuurtoren. We hebben schoeisel mee, want we willen een eindje lopen.
Naar de vuurtoren is een pad omhoog en het gaat nog verder omhoog. Even om de bocht kijken. En bij de bocht weer even om de volgende bocht kijken. Totdat we de baai en Wahoo zien. Dan gaan we terug.
Helaas hebben we geen fototoestel meegenomen. Wel water. Het is dorstig weer.
Terug aan boord zien we in de verte, in zuidelijke richting, vogels, opspattend water en dolfijnen! Ook zonder kijker zijn ze goed zichtbaar. 
Henk gaat onderhoud doen aan de duikcompressor. Daarvoor dragen we samen de compressor naar de kuip. Zodat hij er goed bij kan.
Dat onderhoud valt nog niet mee. Hij krijgt de schroef los met de slagschroevendraaier. Maar daarna wil het bitje met geen mogelijkheid meer uit de plug.
Olie verversen is een geknoei. Want de moer valt in de trechter en verstopt die. Gelukkig hebben we keukenrol om het te deppen en schoon te vegen.
Het is langzamerhand harder gaan waaien. Vroeg in de avond komt de Griekse zeilboot steeds dichterbij en er is op dat moment niemand aan boord. We  besluiten ankerop te gaan en in dezelfde baai opnieuw te ankeren, maar dan wat oostelijker. 

Van Peristéria naar Agia Marina (5 augustus)
Wat een mooie zeildag! Met grootzeil bakboord en genua over stuurboord zeilen we eerst voor de wind langs de kust van het eiland Salamina in oostelijke richting. Daarna wijzigen we de koers naar het zuidoosten. Om net noord van het verkeersscheidingsstelsel uit te komen. 
Voor ons langs gaat een groot containerschip. Henk legt Tiam uit hoe een verkeers-scheidingsstelsel werkt en wat de regels zijn.
We hebben een gunstige windhoek van 60 graden. Het zeilt heerlijk! Totdat we de bocht om zijn richting onze bestemming Agia Marina. Dan is de wind even op. Om opeens uit tegengestelde richting te komen. Genua ingerold, fok uitgerold, grootzeil naar het midden en aan de wind verder. Het is niet meer bezeild, maar kruisen kunnen we ook. Helaas is de wind bij de kust erg veranderlijk. De motoren gaan aan voor de laatste 1,5 mijl en we ruimen de zeilen op.
We ankeren al voor de 4e keer in deze baai, met mooi zand op de bodem.
Zwemmen om af te koelen. het is alweer een warme dag. De wind brengt ook wat verkoeling.
Na een paar potjes golf gaan we naar de wal om te eten bij het visrestaurant. Het is alweer de laatste avond voor Tiam.

Van Agia Marina naar Nsis Fléves (onbewoond) (6 augustus)
Vandaag staat in het teken van Tiam’s vertrek. 
We hebben tijd genoeg voor 2 potjes golf.
Om half 2 brengen we hem naar de weg. Ik bestel een Uber taxi. Die komt na 9 minuten. We nemen afscheid van Tiam met een ‘goede reis en tot ziens’. Het was een heel gezellige week.
Even een biertje en een ijsje op het terras van het visrestaurant.
Wat gaan we doen vanmiddag?
Een stukje zeilen. Naar de zuidkant van Aegina? Nee, het wordt de mooie zuidbaai van het onbewoonde eiland Fléves. Omdat de wind ermee opgehouden is en we geen zin hebben om nog 10 mijlen te motoren.
Later is er weer wind, uit het zuiden. De boot schommelt wat. Het is niet comfortabel, maar te doen. We hebben een rustige nacht.

Van Nsis Fléves naar Poros-oost  (7 augustus)
Wat veel vissen hier bij de rotskant, met spleten, inhammen en kuilen. Goed dat we zijn gaan snorkelen!
Het waait nu hard uit het noordoosten, met flinke windvlagen tot 35 knopen.
We krijgen een buurman. Hij verontschuldigt zich dat ze onze rust verstoren.
Nadat we een half uur later het anker opgehaald hebben rollen we de fok uit en maken meteen snelheid. Het is net niet recht voor de wind.
We steken de shipping lane over met een schijnbare windhoek van 100-120 graden.
Daarna vallen we wat af richting Poros. Zodat de windhoek groter wordt.
Later neemt de wind wat af, zodat we de genua uitrollen en de fok inrollen. Alweer een mooie zeiltocht!
We ankeren aan de oostkant van Poros. Het anker houdt meteen. Henk geeft 2200 toeren achteruit om hem te testen.
Het is 32 graden. We zwemmen om af te koelen.
Even na zessen gaan we naar de wal.
We meren de dinghy af aan de steiger van Poros boot verhuur.
Henk gaat op het terras van het restaurant zitten en drinkt een biertje. Ik ga boodschappen doen bij de leuke supermarkt.
Als ik terug kom neem ik een ijsje.
Met de bijboot varen we terug onder het bruggetje door. 
Wat ligt Wahoo daar mooi! Maar…. wat ligt hij ver weg. Daar hebben we niet geankerd! Het anker is gaan krabben en Wahoo is een eind richting open zee gedreven. Wel 300 meter! We gaan opnieuw ankeren. Maar eerst het anker ophalen. Er zit wat zeegras op, maar dat is niet de moeite.
We moeten 2 pogingen doen voordat het anker houdt. Daarna zetten we een ankeralarm. Dat hebben we bijna het hele seizoen nog niet gedaan.
Het is intussen laat geworden.

Van Poros-oost naar Ormos Vidhi (8 – 13 augustus)
Er zijn steeds heftige windvlagen. De boot giert achter het anker, wel 60 graden naar bakboord of naar stuurboord.
Het ankeralarm gaat; we zijn gaan driften. We komen dichtbij de zeilboot achter ons. Motoren aan en in de vooruit. Rustig kijken en overleggen wat we gaan doen. Eerst besluiten we opnieuw te ankeren, wat verder naar voren in ondieper water. Waar beter zand te zien is. Het anker houdt. Maar door de vreemde windvlagen draaien alle boten verschillend en komen we te dicht bij een zeilboot. Henk zegt: we gaan weg!
Waarheen? Naar de andere kant van Poros, zover mogelijk naar het westen.
Oké, het anker gaat weer omhoog. We motoren er naar toe. Het is maar 5 mijlen.
Wat een rust heerst daar. Het lijkt of er minder wind is en of de wind veel minder vlagerig is.
Waarom zijn we hier niet eerder naar toe gegaan?

We vinden het een mooie ankerplek. Ruim. De geankerde boten liggen ver van elkaar.
Noord van ons is een waterskibaan. Daar wordt geregeld gebruik van gemaakt, maar het is niet hinderlijk. We hebben juist wat om naar te kijken. De meesten kunnen het heel goed.

We hebben tijd voor rompen schoonmaken. Website bijwerken.
Eind van de middag pompen we de Kayacat op. We gaan een verkenningsrondje doen. Henk peddelt op de Kayacat, ik op de sup.
Eerst langs de noordkant, dan het riviertje op aan de westkant, tot de brug. Prachtig daar. Veel vogels, 2 soorten reigers.
We vervolgen via de westkant en de zuidkant. Tot voorbij het waterski oord. Het ziet er goed onderhouden uit daar. Met mooie drijvende steigers. 
We komen bij een groot, roestig wrak langs. 
Terug bij Wahoo nog even lekker zwemmen. Daarna alles weer aan boord hijsen.

Van Ormos Vidhi naar Poros-west (13 augustus)
Omdat er weer wat ingekocht moet worden, vertrekken we na 5 dagen naar de westkant van Poros, dichterbij het dorp. Henk brengt me naar de wal en haalt me weer op met een volle trolley en rugzak.
Als alles een plekje heeft gekregen gaan we samen naar de wal. Voor een pita of plate gyros en een drankje. Bij het restaurant, waar we eerder geweest zijn. Het smaakt weer voortreffelijk. Bovendien vind ik het lekker om af en toe niet te hoeven koken. 
Als ik al in bed lig komt Henk me opeens ophalen. Wil je me helpen? Waarmee dan? We gaan opnieuw ankeren. Want we komen te dicht bij de grote houten tweemaster, die een flinke boegspriet heeft en waarschijnlijk aan een groot blok beton ligt. Daardoor is zijn draaicirkel veel kleiner dat die van ons. De wind komt uit een andere richting en als die nog iets toeneemt komen we té dichtbij. Dus maar weer kleren aangetrokken en het anker opgehaald. Een stuk vooruit gevaren en dan het anker er weer in. Hard er aan getrokken door achteruit te varen. Nu liggen we goed. We kijken het nog even aan en gaan naar bed. Ankeralarm aan, via de app Anchor pro. 

Van Poros-west naar Tolo (14 – 15 augustus)
Na een rustige nacht staan we om 7 uur op. Omdat we vandaag verder willen en de wind in de ochtend het meest gunstig is. We gaan richting Ermioni en zien wel waar we uitkomen. 
Bij Ermioni zeilen we nog lekker, dus we gaan door tot Porto Cheli. Ten zuiden van Ermioni zien we rook van een bosbrand en even later een blushelikopter. Bij Porto Cheli in de buurt kijken we naar een ankerplek achter een eilandje. Er liggen al te veel boten. Het zeilt nog steeds lekker, dus verder maar. Uiteindelijk ankeren we na 49 mijlen tussen Tolo en het eiland Romvi.
Het water is helder. Maar op een diepte van 13 meter is de ketting en het anker niet te zien. We snorkelen langs de rotskant. Prachtig, heel veel vissen.

Er is eindelijk wat minder wind en hoog tijd voor de was. Twee trommels vol. Het is snel droog.
We gaan het eilandje Romvi verkennen. Er schijnt een pad te zijn naar de zuidkant. Dat klopt. We gaan niet helemaal naar beneden. Maar hebben een prachtig uitzicht over de zuidbaai en veel verder. De wind is weer zuidelijk. In de baai bewegen de geankerde boten meer dan Wahoo aan de beschutte kant van het eiland.
We varen met de bijboot vanaf Romvi naar de overkant, naar Tolo. Een eind bij de kust langs. Omdat het aanlandige wind is, is er nergens een geschikte plek om de bijboot te parkeren en van boord te gaan. Dan maar terug naar Wahoo voor het wekelijkse happy hour: zelfgemaakte frietjes, snackjes en salade.

Van Tolo naar Nafplio (16 augustus)
Het waait de hele ochtend behoorlijk. We willen naar Nafplio. Dat is naar het noorden. De wind is ook noordelijk. De afstand is 6,5 mijl. We zijn te lui om het grootzeil te hijsen. Met alleen de fok lukt het om een heel eind naar het noordwesten te komen. Maar als we overstag gaan is de hoek erg slecht. Motoren aan en fok inrollen. De laatste 2,5 mijl doen we motorend. We ankeren in ondiep water van 3,5 meter. Ten noordoosten van de havenpier. Daar liggen we ook beschut als de wind later naar het zuiden draait.
Eerst waren we van plan naar het kasteel op de berg te gaan. Als ik lees dat de toegangsprijs €20 per persoon is laten we dat plan varen. Vooral omdat in de reviews staat dat dat bedrag veel te hoog is voor wat je ervoor te zien krijgt.
We gaan wel naar de wal. Om wat rond te lopen. Daarna op een terrasje zitten voor een ijsje en een biertje. Eerst waren we op een ander terras in een smal straatje. Maar daar mochten we niet blijven voor alleen een drankje. Mijn rugzak ben ik daar vergeten. Op het andere terras kom ik er achter. Teruggelopen en gelukkig, hij was binnen gelegd. Leermoment: altijd kijken of er iets blijft liggen of hangen als je ergens vertrekt! 
Het is laat als we weer op Wahoo zijn. Ik heb geen zin in koken. Henk maakt een goed gevulde omelet, heerlijk.

Van Nafplio naar Nsis Karathóna (17 – 18 augustus)
Deze ankerplek bij Nafplio vinden we niet zo mooi. Het water is troebel, we gaan er geen water maken. We vertrekken met alleen de fok, voor de wind, 3 mijl verderop.
We ankeren aan de zuidkant van een baai met aan de oostkant een langgerekt zandstrand met heel veel parasolletjes. Aan de westkant is een klein eilandje. Eerst is de wind noordelijk. Opeens, rond 2 uur, draait hij naar het zuidoosten en neemt flink toe. Wahoo draait mee. We liggen er goed.
Henk laat de bijboot een beetje zakken en gaat er in met gereedschap. De schakelaar van het pompje, dat het water weg kan pompen uit de dubbele bodem, werkt niet goed. Het lijkt op een slecht contact. Het kost wat tijd, maar hij krijgt hem weer goed werkend.

Met duikbril op plus snorkel en vinnen aan de voeten doen we onze ochtendswim naar het onbewoonde eilandje. We zwemmen er omheen. Ook hier zien we veel vissen in allerlei soorten en maten. Prachtig!
Het is minder warm dan de voorgaande dagen. Dat komt omdat het een deel van de dag bewolkt is.
Het is prima weer om te wandelen. Dat gaan we doen na 6 uur. De bijboot leggen we bij het kerkje aan de zuidkant van de baai. Op aanwijzing van een man daar, die ons waarschuwt voor rechtopstaande buizen onder het wateroppervlak verder oostelijk.
We lopen eerst omhoog in westelijke richting naar weer een ander kerkje, Agios Nicolaos. Dat betekent Sint Nicolaas of Heilige Nicolaas, beschermheilige van zeelieden.
Daarna over de weg bij het strand langs naar een beachbar voor een drankje. 
Terug op Wahoo even zwemmen.
Dan is het tijd om eten klaar te maken. De zon verdwijnt achter de bergen.
Meestal eten we pas tussen half 9 en 9 uur. Als het (bijna) donker is.

Van Nsis Karathóna naar Ormos Astrous (19 augustus)
Af en toe is er geen wind in de ochtend en dan is het erg heet. 
De Kayacat ligt nog steeds in het net, half onder de loopplank. De lucht is eruit. Voorlopig gaan we hem niet gebruiken. Dus ruimen we hem op. 
Tegen 1 uur begint het wat te waaien uit het zuidoosten. We gaan ankerop. Hijsen het grootzeil en rollen de fok uit. Ons doel is het zuidelijk deel van de baai bij Astros. Het is bezeild. Wel scherp aan de wind.
Na 10 mijlen valt het anker in wat zand lijkt. Het houdt meteen. Het water is te diep (13 meter) en te troebel om ook maar iets van de ketting of het anker te kunnen zien. We liggen ver genoeg van het strand af. Het moet volgens de regels minstens 200 meter zijn. Maar we houden er ook niet van om dicht bij het strand te ankeren. We liggen liever wat meer privé.
‘s Avonds komt de wind uit het oosten en liggen we aan lagerwal. Maar het waait niet hard en er zijn geen vervelende golven. Een prima plek. We liggen er als enige.
Er zijn sowieso weinig boten in deze omgeving.

Van Ormos  Astrous naar Koilada (20 augustus)
Alweer een mooie zonnige ochtend na een rustige nacht. 
We wachten op wind uit het zuidoosten. Die komt elke middag, zo tussen 12 en 1 uur. Vandaag zeilen we aan de wind naar de overkant, naar Koilada. Een mooie snelle tocht. 18 mijlen in 2,5 uur.
De baai bij Koilada is groot. Er liggen al veel boten en er kunnen er nog meer bij. Wij gaan naar de baai ten noorden ervan. Met aan de westkant een privé eiland. Waar een aantal grote motorjachten afgemeerd zijn.
Als Henk achteruit vaart om het anker te laten ingraven sta ik voorop te kijken of de briddle strak staat. Opeens zie ik de rose kunstinktvis onder me in het water. Ik roep naar Henk dat de vislijn nog uit is. Hij zet de motoren in de vrij. Te laat, de vislijn zit al vast in de schroef. Henk gaat met duikbril en snorkel en een loodgordel om te water. Af en toe moet ik wat hulpattributen aangeven.Eerst een schroevendraaier. Daarna twee keer een schaar. Ik vis de losse stukjes lijn uit het water. Uiteindelijk lukt het om alles bij de schroef weg te krijgen. Nu maar hopen dat er niets met het de waterkering van de saildrive aan de hand is. Later blijkt alles goed te zijn.
Normaal hangt Henk een stuk hijsband om de stuurhendels als teken dat de vislijn uit is. Dus voordat de motoren aan gaan moet de vislijn opgeruimd worden. Er hing nu geen geheugensteuntje. We hebben allebei niet aan de vislijn gedacht.

Net om de hoek van onze baai naar het zuiden is een grote grot. Die gaan we bezoeken. De bijboot kunnen we afmeren aan een steiger. Vandaar loopt een pad omhoog naar de grot. Er zijn diverse borden met uitleg in het Grieks en het Engels.
Over een mooi houten vlonderpad lopen we door de grot.
Het is interessant en indrukwekkend, maar we zijn er snel uitgekeken.
In de bijboot maken we een tochtje door de baai langs de kust. Er is een grote werf met 2 portaalkranen. Er staan veel boten op het droge. We parkeren de bijboot tussen 2 motorbootjes. Lopen langs de kade tot de hoek vanwaar we Wahoo kunnen zien. Intussen kijken we uit naar een leuk terrasje voor een drankje. Die vinden we bij Sweet ‘coffee & more’. Er zitten al een aantal locals. De sfeer is gemoedelijk. Henk neemt een biertje en ik een ijsje plus water.

Van Koilada naar Agios Georgiós (21 augustus)
Vanmorgen snorkelen we naar de rotsachtige kant. Pas vlakbij zien we vissen. Maar ze zijn moeilijk te zien. Omdat er eerst stof gezogen moet worden. We zijn snel uitgekeken.
De windvoorspelling is weer zoals de eerdere dagen: in de ochtend heel weinig wind, meest uit noordelijke richtingen. In de middag meer wind en uit het zuidoosten. 
We vertrekken om 1 uur. De wind is dan westelijk. We hijsen het grootzeil en rollen de genua uit. Eerst is de wind nog tegen en kruisen we. Daarna wordt de wind steeds meer zuidelijk en later zuidoost. De baai bij Agios Georgiós is bezeild. Dat is ons doel.
We ankeren als 4e boot. In 14 meter water. Het anker houdt meteen.
We eten gevulde portobellos met rijst. De vulling bestaat uit prei, paprika, champignons en dikke champignonsaus. Geraspte kaas erover. In de koekenpan warm gemaakt na het vullen.
Heerlijk!

Van Agios Georgiós kruisend naar Fokianó (22 – 23 augustus)
Elke ochtend bij het ontbijt hebben we last van wespen. Af en toe ‘s avonds in de schemering. Het zijn er niet veel, maar het is wel vervelend. Want we willen niet gestoken worden door een wesp.
Het zal een paar uurtjes waaien vandaag. We gaan naar Fokianó. 7 mijlen naar het zuiden.
We vertrekken voor 12 uur. Als we de baai uit zijn motoren we naar de wind. We moeten kruisen.
Daardoor leggen we 13 mijlen af in plaats van 7.
De laatste 2 mijlen motoren we. Omdat de wind op is.
We ankeren bij Fokianó op 200 meter van het strand. Waterdiepte is 15 meter.
Er liggen nog 2 catamarans en 2 mono’s.
Als de wind ‘s avonds draait van zuidoost naar noordwest is die heel warm. De temperatuur stijgt naar 33 graden. Vlak voordat we naar bed gaan zwemmen we in het donker om af te koelen.

Vannacht heeft het flink gewaaid uit noordelijke richting, wat niet voorspeld was. Gelukkig lagen we goed vast en beschut. 
De boot ligt nu een heel eind van het strand. We zwemmen tot de boeitjes, die het zwemgebied markeren.
Tijdens de koffie surfen we wat op internet. Ik zoek op Trimax 1050 en vind een artikel in het Frans over een complete refit van de RoadRunner. Onze voormalige trimaran, die we in 2017 verkocht hebben. 
Deze refit heeft onlangs plaatsgevonden en de boot is nu onderweg met de nieuwe eigenaar naar Costa Rica.
Het doet ons goed te lezen dat hij weer in de vaart is. En om te zien hoe mooi hij er uit ziet.
Gedurende de ochtend vertrekken de boten om ons heen. We blijven als enige over.
De wind draait, zoals elke middag, naar het zuidoosten en neemt toe. We liggen aan lagerwal en komen dichter bij het strand.
Pas aan het einde van de middag, tegen 6 uur, wordt het rustiger doordat de wind is afgenomen.
We gaan naar de kade in de noordoosthoek van de baai.
Daar maken we voor vast aan een ring en achter is het ankertje uit. Een perfect systeem.
We maken een klein wandelingetje naar het naastgelegen baaitje, waar een paar vissersbootjes liggen. Daarna naar het 3e restaurant met terras aan het strand. De 2e is gesloten vanwege een besloten partij. Lange tafels zijn in gereedheid gebracht. Het lijkt erop dat er een feest is en dat ze veel mensen verwachten. We gaan het wel merken vanavond.
Het biertje en ijsje smaken goed. En we hebben een mooi uitzicht op Wahoo en de baai.
Terug aan boord maak ik mie met veel groenten en door Henk gemarineerde kip. Heerlijk. Voldoende voor 2 dagen.
De gasten voor het feest komen met bussen en een passagiersboot. Vanaf de kade brengt een klein busje ze naar het restaurant.
Er is life muziek. En later op de avond disco. Met discolampen. De muziek gaat lang door. Tot een uur of 3. Het hindert ons niet, we vallen er wel bij in slaap.

Van Fokianó naar Monemvasia (24 – 25 augustus)
Een keer vroeg opstaan, om half 7. Om te gaan zeilen. Omdat er vanmorgen wind voorspeld is, die in de middag steeds minder zal worden.
We willen naar Monemvasia, een afstand van 27 mijlen.
We hijsen het grootzeil in de baai en rollen de genua uit. Het zeilt lekker. Maar al snel komt de wind recht van achteren en gaat de genua naar stuurboord. Het grootzeil staat over bakboord.
De wind wordt steeds oostelijker. Het grootzeil kan ook naar stuurboord. De windhoek is eerst 90 graden. Later wordt het zelfs aan de wind. Maar tot Monemvasia is het bezeild.
Na 6,5 uur valt het anker in een zandspot. Aan de zuidkant van Monemvasia. Hij zit goed vast. Dat zien we later bij het snorkelen. Er zijn ook heel veel vissen en visjes. Allerlei soorten en maten. Mooi!
Aan het einde van de middag ga ik naar de groente-en fruitshop. Ze hebben mooie kwaliteit en veel soorten. Zelfs witlof! De supermarkt is vandaag gesloten. Daar ga ik dan morgen heen.
Als alles opgeruimd is gaan we samen naar het haventje. We gaan uit eten. Henk bestelt een plate gyros en ik een pita gyros.

Vandaag willen we naar boven op Monemvasia. Maar pas aan het einde van de middag. In de ochtend waait het stevig en wil Henk niet weg van de boot. Wel om mij even naar de kant te brengen. Ik sla flink in bij de supermarkt.
In de middag is het bijna windstil en te heet om te gaan wandelen. Dan doen we dat maar een andere keer. Of morgenochtend vroeg. 
We gaan nog wel even naar het haventje om wat te gaan drinken bij cafe-bar ‘4 Lines All Day’ op de open bovenverdieping. Met een prachtig uitzicht.

Van Monemvasia naar 2 baaien bij het eiland Kithira  (26 – 28 augustus)
De wekker staat op half 8. Voordat hij afloopt zijn we er al uit. Eerst even zwemmen. 
Dan voorbereiden voor vertrek volgens een min of meer vaste procedure: ramen dicht, het losse zonnepaneel vast maken op de loopplank, huik van het grootzeil halen en samen opvouwen, dakje open ritsen, instrumenten aan, schaduwkleedjes tussen bimini en zonnepanelen weghalen, ankerbal weghalen en vastmaken aan stuurboord preekstoel.
Schoten afwikkelen van de lieren op het dak.
Motoren aan, het anker ophalen. 
Grootzeil hijsen. Omdat het al 16 knopen waait en de wind nog zal toenemen doet Henk een rif in het grootzeil. Daarna fok uitrollen. We zeilen. Doel is het eiland Kithira, en wel een baai aan de oostkant of aan de zuidkant.
De wind komt  niet recht van achteren. Door onze snelheid is de windhoek aan de wind 60 graden. Pas voor kaap Malea is het recht voor de wind. Dus gaat de fok over bakboord. Grootzeil blijft over stuurboord. Als de fok steeds invalt en met een klap weer wind vangt rollen we hem in en gaan alleen op het grootzeil verder.
Voor we naar stuurboord draaien richting de ankerplaats Ormos Agios Nikoláou aan de oostkant van Kithira varen we tussen 2 kleine eilandjes en Kithira door. Prachtig!
Daarna gijpen we, dat wil zeggen het grootzeil gaat van stuurboord naar bakboord terwijl we nog bijna voorde wind varen. Maar nu komt de wind van stuurboord in.
Vlak voordat we ankeren doet Henk het grootzeil naar beneden.
Het anker valt in zand. Later zie ik bij het zwemmen dat hij goed is ingegraven.
Eerst waait het nog hard, 16-23 knopen. Tegen de avond neemt de wind af.
We vinden het een mooie plek. Het strand is ver weg. Het uitzicht is mooi. In de verte over zee zien we het eiland Antikithira. En nog 2 bultjes rots, kleine eilandjes.

Alweer een mooie ochtend en een mooie zonnige dag. Een paar uren waait het meer dan 10 knopen uit het noordoosten. In de middag neemt de wind af en draait naar het zuiden. In de avond naar het noordwesten. In alle gevallen liggen we prima.
Ik ga eens wat huishoudelijk werk doen: binnen en in de kuip soppen en dweilen.

De volgende dag zeilen we met alleen een voorzeil naar Kapsáli, de zuidbaai van Kithira.
Overdag zijn er flinke windstoten. Gelukkig neemt het in de loop van de middag wat af.
We willen gaan wandelen. Omhoog naar het kasteel. Een uitdaging. Het is niet zo heet meer, 29 graden. We zien het wel zitten. Maar het is lang geleden dat we gewandeld hebben. Steeds was het te heet.
Goede sandalen aan en voldoende water mee.
Er is een blauw-witte route, die we volgen. Het is een eind omhoog, 250 meter. Sommige stukjes zijn steil. Maar het is goed te doen. De uitzichten zijn prachtig. Helemaal als we boven zijn. Er staan nog diverse stukken muur overeind. Er is een kerkje. En veel bordjes die wijzen naar de nooduitgang. Terug is er weer een blauw-witte route.Die zorgt er voor dat we maar hele kleine stukjes bij de weg langs hoeven lopen en de meeste haarspeldbochten af snijden. De afdaling is soms wel steil. Goede schoenen is een must.
Beneden bij het dorp zoeken we een terrasje met lekkere stoelen. Niet van die rechtop dingen met een rieten zitting. We vinden een goed plekje voor het nuttigen van een biertje en een ijsje.
Terug aan boord hebben we allebei spierpijn. We moeten dus vaker gaan wandelen.

Van Kapsáli naar Kató Nisi bij Elafonisos (29 augustus)
Wat een golven in de baai! En wat een heftige windvlagen! Meer dan 30 knopen. Zwemmen valt niet mee. Toch doe ik een ruime ronde om de boot. Ruim, doordat de boot veel beweegt, naar voren, naar achteren, naar bakboord en naar stuurboord.
Het lijkt me niet aantrekkelijk om te vertrekken. Toch gaan we. De windrichting is gunstig om langs de westkant van Kithira naar het noorden te gaan. Dan varen we onder de (letterlijk) hoge wal. Dus geen golven. Eerst komt de wind bijna van achteren. Alleen de fok is uitgerold. Voordat we meer noord moeten sturen hijsen we het grootzeil met 1 rif. Die zit er nog in. Ook de fok wordt gereefd. En dan gaan we nog 8-9 knopen.
Voor niets heb ik ertegen op gezien. Het zeilt heerlijk! Als we aan de west kant van Kithira komen kan de fok helemaal uitgerold worden. En later vervangen we die zelfs voor de genua omdat de wind is afgenomen. Het is bezeild naar de westbaai Kató Nisi van het eiland Elafonisos. Op het laatst komt de wind van achteren. Het grootzeil laten we alvast zakken, door even tegen de wind in te sturen. We zeilen de baai in op de genua. Op het laatst de motoren aan en de genua inrollen. Het anker zakt in zand en zit meteen vast. Later bij het zwemmen in het mooie heldere blauwe water zien we dat hij goed is ingegraven. Er zwemmen allerlei visjes bij de ankerketting, waar die over het zand beweegt. Ook een paar platvisjes. En er zijn schelpen, die op kokkels lijken.
Als we in deze favoriete baai liggen kan het niet anders of we gaan eten bij het familierestaurant Ta Nissia tis Panagias. Henk neemt weer beef in tomatensaus en ik moussaka. Zoals eerder is het erg lekker!
Met een hoofdlampje op lopen we terug naar de bijboot. 
Aan boord doen we nog een kopje koffie.

Van Kató Nisi naar Gythio (30 – 31 augustus)
Een mooie zonnige en rustige ochtend. Het water is glad als een spiegel. Vanaf de boot zie je van alles op het zand. We gaan snorkelen naar het eiland. Het wordt al snel ondiep. Een bijzonder onderwater landschap is het. Met rotsen, inhammen, spleten en allerlei soorten en maten vissen. 
Vanmiddag is er gunstige wind om de 25 mijlen naar Gythio te zeilen.
We laten het rif in het grootzeil en rollen de fok uit.
De wind is zuidwest en onze koers noordwest. Het is niet aan de wind maar 10 graden ruimer. We schieten lekker op.
Het laatste uur is de wind toegenomen en ook de golven en onze snelheid. De boot beweegt en kraakt. Er komt buiswater over. Ik vind het eng en kan er niet van genieten.
Dat moet ik de volgende keer als het hard waait proberen wel te doen. Want Wahoo is een paar keer de wereld rond geweest, dus is wel wat gewend en kan ertegen.
Als we in de luwte van Gythio komen kunnen we iets afvallen. We rollen de fok in en doen het laatste stuk met alleen grootzeil.
Henk haalt de vislijnen binnen, weer niets gevangen.
We ankeren ten noorden van de haven. De Infinity van Jost en Angela ligt er al bijna een dag. Gisteren zeilden ze Elafonisos voorbij en hadden we contact via whatsapp.
We spreken met hen af voor morgen.
Bij het zwemmen kunnen we het anker niet zien. Het water is te troebel. Maar het anker hield meteen en zat goed vast bij achteruit varen.
Het is geen vrijdag, maar we hebben uitgesteld happy hour.

Het is de laatste dag van augustus zonnig en warm, 33 graden.
Om 5 uur hebben we afgesproken om naar Jost & Angela op de Infinity te gaan. We kennen hen van Licata. Eerst wat drinken en ervaringen uitwisselen over ankerplekken bij Halkidiki en rond de Peleponnesos.
Daarna samen naar de wal voor een wandeling door Gythio en langs de kade.
Als sluitstuk gaan we (pita) gyros eten bij Pikántiko. Jost & Angela bevelen dit restaurant aan. Ze hebben er vaker gegeten. Het smaakt erg goed. En het is gezellig.
We zien wel wat we morgen gaan doen. Dan begint de maand september.