Dinsdag 28 mei vertrekken we om 7 uur van onze ankerplaats in Chichester channel. Alleen met grootzeil is het met NW wind bezeild tot voorbij East Head. Een klein stukje de motor bij. Als we eenmaal zuid kunnen sturen rollen we de fok uit. Het gaat hard en we koersen rechtstreeks op Bembridge af. Om 9 uur liggen we met de stuurboordzijde afgemeerd aan de lange steiger van Bembridge Harbour, op aanwijzing van de havenmeester. Hij staat op de steiger en verwelkomt ons. Henk krijgt zelfs een hand van hem. Bij de steiger blijft ook bij laag water voldoende water staan. In het midden en langs de kanten van de grote havenkom valt het droog. Sinds 19 mei in Middelburg hebben we geen boodschappen meer gedaan. Dus dat wordt wel tijd.

We lopen om de havenkom heen naar het dorp Bembridge. De Coöp supermarkt is het dichtst bij. We hebben elk een rugzak gevuld. En een koffertje op wieltjes, waar 24 blikjes bier in kunnen. In de supermarkt pinnen we cash geld. Dan kunnen we terug naar de haven met de watertaxi, voor 2 pond per persoon.

’s Middags maken we, zonder jas aan, een wandeling langs het strand in noordelijke richting, tot het dorp Seaview. Hier komt een rubberboot het strand op rijden. Even wezen vissen en nu de buit naar moeders verderop in het dorp brengen. Daarvandaan terug via het ‘coastal path’ door het bos en de landerijen. We zien onderweg een kunstboom met antennes, heel apart. ’s Avonds kunnen we lang in de kuip zitten, tot we (laat) gaan eten. Tot nu toe was het steeds te koud om ’s avonds in de kuip te zitten.

Woensdag 29 mei vertrekken we om 9 uur uit Bembridge Harbour. Als we de geul uit zijn hijsen we het grootzeil en rollen  de fok uit. Het is aan de wind zeilen. En het wordt kruisen. De wind draait wel steeds meer naar zuid maar trekt ook aan. Voorbij Southampton wil Wahoo niet goed overstag. Motor er bij aan en fok ingerold. Henk zet meteen een rif in het grootzeil. Dat zeilt lekkerder. De wind draait nog wat meer naar zuid. Bij Hurst Castle waar we de Solent uit zeilen, rollen we even de fok in en doen de motor aan, om geen slag te hoeven maken. Het is intussen gaan miezeren en het zicht is slecht. Het is wel bezeild naar Poole, dus we gaan toch maar door. De komende dagen wordt de wind weer zuidwest en dus tegen. Nog ruim 12 mijl te gaan. Er staan flinke golven, het regent en het gaat niet lekker. Maar we zetten door. Af en toe komen bakken massief buiswater over. We zijn blij zowel met ons dakje als het raam er voor in. Poole Harbour is de op een na grootste natuurlijke haven in Europa. En heeft veel mogelijkheden. We willen ankeren en varen het South Deep in tot Goathorn Point. Daar gaat het anker er in. Naast een andere nederlandse boot, de Frisian Flame.

Binnen is onderweg wel het een en ander gebeurd. Alle ramen in de kajuit hebben bij de rubbers water doorgelaten. Het is nat op de spiegels, bij de wastafels en op de grond. In de bijkeuken zijn wat flessen gevallen. Ze zijn nog heel gelukkig. Verder liggen er wat pakken koffie en hagelslag. 1 pak hagelslag is stuk. De inhoud kan in een voorraadbusje. Alles droogmaken en daarna soppen.

Als we van tevoren geweten hadden dat het zo’n ruige tocht zou worden naar Poole dan waren we toch bij Newtown (aan de noordkant van Wight) gaan ankeren. We hebben er mee geleerd dat de boot het goed kan hebben.

Donderdag 30 mei is het mooi weer. We ontbijten buiten. Er zijn 4 zwemmers, die vanaf de steiger aan de wal een grote ronde zwemmen. Wij vinden het water nog te koud (15 graden) om te zwemmen. ’s Middags gaan we met de bijboot op verkenning. Bij de steiger staat: ‘Private, no landing’. Op Fuzley Island staan bordjes met ‘Keep off, no landing’. Alleen aan de zuidkant van Brownsey Island niet. Maar als we daar landen moeten we door het water en daar zijn we niet op voorbereid. Dus varen we rond Brownsey Island en dan terug naar Wahoo.

Vrijdag 31 mei besluiten we nog een dag te blijven. Henk gaat verder met de website en Houkje met het verhaal schrijven. Maar ’s middags wordt het steeds mooier weer en blauwere lucht. Om half 4 bedenken we, dat we nog wel weg kunnen gaan, naar Weymouth. Een kwartier later zijn we los. Na een half uur gaat het grootzeil omhoog. Het rif kan er uit. Dan blijkt, dat de reeflijn achter om de dirk geknoopt zit en omhoog geschoven is. Om het naar beneden te krijgen moet eerst het zeil een stuk naar beneden en daarna trekt Henk het met de pikhaak naar onderen los.

De 1^e slag, want we moeten kruisen, is in ZO richting en het gaat hard, 8 knopen. Maar na overstag te zijn gegaan, met een hele slechte kruishoek, omdat we de stroom tegen hebben, schiet het niet meer op. Motor aan en tegen de wind in. Ook dat schiet niet op. Als we denken weer te kunnen zeilen lukt dat, maar door tegenstroom worden we in noordelijke richting weggezet. Dan maar een stukje terug, naar Swanage, waar we goed kunnen ankeren. Om 18.30 uur liggen we vast.

Zaterdagmorgen 1 juni vertrekken we om  9 uur. Motorrend tot voorbij St. Albans Head, want er staat bijna geen wind. Daarna kunnen we zeilen, van 11 uur tot half 5 ongeveer. Dan 1 motor aan en motorzeilend verder, omdat de ZO wind is afgenomen. Houkje ziet opeens een dolfijn, vlak voor de stuurboord romp. Even later nog een keer. We gaan samen voor op de beam staan om te kijken. En krijgen een show van meer dan een half uur van 3 dolfijnen. We proberen wat opnamen te maken.  Maar het is vooral kijken en genieten!

Als de snelheid weer afneemt ruimen we de zeilen op en gaan met 2 motoren aan verder. Even later zien we weer dolfijnen. Deze zijn met z’n zessen. Van een kleiner formaat dan de vorige. Ze blijven ook minder lang spelen voor de boot uit.

Ons doel is Salcombe. Daar komen we halverwege de eb aan. De havenmeester vaart ons tegemoet en vraagt naar onze plannen. We willen ankeren. Dat is prima en kan bij Sunny’s Cove. We zijn er vlakbij. Maar het anker houdt niet. Dus toch maar vastgemaakt aan een mooring, nummer 18, met 2 lijnen, de spruit, 1 vast aan bakboord voor en 1 aan stuurboord voor. Met de RoadRunner hebben we hier bij Salcombe slechte ervaringen aan een mooring. Bij zuidwesterstorm en afgaand tij stond er zo’n swell dat we los kwamen van ons bed. We hebben toen in de kajuit geprobeerd nog wat te slapen, wat slecht lukte. Deze keer is het rustig weer en geen probleem!

Tijdens de eb zondagochtend 2 juni liggen we wel te hobbelen, maar het is te doen. Het is harder gaan waaien uit het zuidwesten en het regent. Tot ’s middags 4 uur. Deze dag zijn er jaarlijkse roeiwedstrijden. Ongeveer 12 6-persoons roeiboten met stuurman/-vrouw doen mee. Ze roeien bij ons langs naar de ‘uitgang’ van de rivier en terug. Er zijn veel manches. We gaan geregeld even onder ons dakje buiten staan kijken.

Na 4 uur is het droog en schijnt de zon.We gaan met de bijboot naar de dinghy-pontoon. En verkennen lopend de omgeving van Salcombe. Prachtig landschap, veel hoogteverschil, veel ‘lappen’ land omgeven door struiken. En je kunt af en toe heel ver kijken. Aan het begin van de wandeling kwamen we voorbij een Coöp supermarkt. Daar doen we op het eind boodschappen.