Tot 15 maart is het code geel in Sicilië. Dat betekent dat we buiten de gemeente Ragusa kunnen reizen. En dat de restaurants open zijn tot 18 uur. De belangrijkste dingen deze maand:
   1. Wandelingen op woensdag met de groep en daar tussendoor met z’n tweeën, drieën, vieren of zessen.
   2. Badkamer af maken.
   3. Kussenhoezen maken buitenkussens op het platform.
   4. Dynamo perikelen.
   5. Jeu de boules op het strand, meestal op donderdag, soms op vrijdagmiddag.

Maandag 1 maart gaan we met Wouter & Paula en Mats & Eva naar Cava Grande. Omdat het een uur en 3 kwartier rijden is vertrekken we al om 9 uur. We parkeren bij een restaurant dat gesloten is. Er staat alleen een Duitse camper op de parkeerplaats. Officieel is de wandelroute gesloten. We moeten over een hek klimmen via kratjes als opstapje. Het pad loopt zigzaggend naar beneden tot het riviertje. Daarna kunnen we een stuk langs het riviertje lopen. Het is af en toe glibberig. Henk glijdt uit en valt op z’n achterste en ligt op z’n rug. Gelukkig kan hij weer opstaan. Want hulp is hier moeilijk te krijgen. Telefoons hebben geen bereik. Het scherm van Henk zijn telefoon is door de val gebroken, maar hij is nog wel te gebruiken. We lunchen bij de rivier, in de zon.
Daarna is de weg terug nog eventjes vrij vlak. Verder gaat het alleen maar omhoog, meer dan 300 meter. Dus geregeld even uitrusten. Ik stop, evenals op de heenweg, bij een voormalig bankje zonder zitting. Ideaal om te gebruiken als toilet.
We komen het Duitse gezin van de camper tegen, vader, moeder en 2 dochters. Die dochters hebben gezwommen in het riviertje. We hebben dat wel gehoord maar niet gezien. We maken een gezellig praatje. Ze zijn al een tijdje op reis door Sicilië.
Met de auto rijden we een stukje oostwaarts. Om daar een 2e pad te zoeken. Het hek zit op slot, maar het ijzerdraadje wil er gemakkelijk van af. Het pad wordt niet veel gebruikt, want het is behoorlijk overgroeid. We gaan niet helemaal naar beneden. Het is wel mooi geweest voor vandaag. We rijden met z’n tweeën terug naar de boot. De anderen gaan nog even naar Noto.

Henk blijft woensdag 3 maart aan boord om verder te klussen aan de badkamer. Ik ga mee met de groepswandeling. Naar Fiumara, tussen Scicli en Modica. Een prachtige wandeling van 11 km met veel hoogteverschil, 440m. We doen een behoorlijk steil stuk 2 keer omdat we verkeerd zijn gelopen. Het pad was geblokkeerd met een flinke stapel grond en stenen. Later lopen we daar gewoon overheen. We lunchen op een prachtige plek waar goede zitplaatsen zijn. Ik voel m’n benen wel na de wandeling. Terug in de haven hebben we met de groep een gezellig samenzijn op de Safari.

Voordat ik popnagels voor de boegspriet bestel via internet ga ik eerst naar de nautische winkel vlakbij de haven, Vela Latina. Daar kan ik ze kopen en ze zijn ook nog veel goedkoper. Dus vanaf nu eerst naar de nautische winkel en als die het niet heeft bestellen via internet.

De stofzuiger doet het niet meer. Gisteren heb ik hem uit elkaar gehaald en de plastic onderdelen met water schoon gemaakt. Dat is het grote voordeel van deze Kärcher stofzuiger. Maar na het schoonmaken bromt hij wel maar zuigt niet. Het filter in het deksel boven de opvangbak zit helemaal vol. Het filter uit een wiel past daar ook en zo kunnen we de stofzuiger toch gebruiken. Nieuwe onderdelen bestellen we via kaercher.com.

Maandag 8 maart moet de huurauto weer ingeleverd worden. We huren wel weer een andere, maar slechts 1 week voor € 25. Bij een langere periode betaal je €10 per dag.
Deze keer is het een FIAT Panda. We rijden vanaf Catania via de zuidelijke weg omhoog naar de Etna. Onderweg zien we al veel zwart op de wegen. De Etna heeft in een maand tijd een aantal uitbarstingen gehad. Gisteren ook nog.
We parkeren de auto en lopen naar boven. Grotendeels via de weg, waar de busjes met toeristen langs rijden. Het zijn er vandaag maar weinig.  En er zitten maar 2 of 4 mensen in.
Het kost ons ruim 2 uren om naar boven te lopen. Gelukkig is daar een restaurantje, dat open is. Een warme chocolademelk of een biertje gaat er goed in. Helaas is het boven helemaal grijs en er is heel weinig zicht. Jammer. We gaan vast nog wel een keer als het zonnig weer is.
Naar beneden gaat veel sneller. We zijn in een uur terug. Dan is het nog ruim 2 uren rijden naar Marina di Ragusa.

Het wastafelblad is klaar. De kraan zit er in en Henk heeft een stuk van de kastjeswand afgezaagd. Dat was te lang omdat het blad hoger gemonteerd is dan oorspronkelijk.

Woensdag 10 maart zijn er 15 personen die de groepswandeling doen. We rijden naar een vallei tussen Scicli en Modica. Ten noordwesten van Scicli. De Casa Fontana. We hebben deze route zaterdag ook ter verkenning met z’n drieën gelopen. Het begint met het oversteken van een riviertje. Onderweg zien we veel bloemen. Een pad met veel losse stenen leidt naar boven. Dat loopt moeilijk. Maar de omgeving is prachtig. Je kunt ver kijken. De zee is ook goed te zien. We vinden een mooie lunchplek. Iedereen kan wel een steen of stuk rots vinden om op te zitten. De totale wandeling is ongeveer 13 km.

Vrijdag ga ik naar de apotheek. Henk z’n huid is erg geïrriteerd en jeukt op de plek waar de glucose sensor zit geplakt. Na wat speuren op internet blijkt het een bekend verschijnsel. Hij is niet de enige met dat probleem. Er worden wat oplossingen aangedragen. Een daarvan is neusspray, waarin fluticason zit, spuiten op de plek waar hij gaat plakken. Wachten tot het droog is. Dan de sensor er op plakken.
Ik vraag naar neusspray met fluticason bij de apotheek. Ze wil weten waar het voor gebruikt wordt. Ik laat het artikel lezen waarin het middel genoemd wordt. Dan is het geen probleem om het te kopen. Het is ook gelukt om in overleg met de leverancier voor een half jaar glucose sensoren te bestellen. Normaal worden ze per kwartaal geleverd. Maar in de zomer als we onderweg zijn kunnen we geen of heel moeilijk pakjes ontvangen. Benjamin de Bie stuurt het naar ons door, samen met andere dingen die we via internet in Nederland besteld hebben.
Henk installeert de wastafelkraan. En start met het bevestigen van de waterslangen naar en van de bilgepomp.
Om half 5 gaan we naar het ‘happy hour’ in de Stella Marina bar. Misschien voorlopig wel de laatste want het lijkt er op dat vanaf maandag Sicilië weer code oranje wordt.

Zaterdag maken we gebruik van het feit dat we nog buiten de gemeente Ragusa mogen reizen. Ik rijd met Wouter & Paula mee naar een prachtig natuurgebied: Necropoli Di Pantalica. Een uur en 3 kwartier rijden. Maar zeker de moeite waard. Diepe kloven, bos, een riviertje. 2 keer steken we die over. De 3e keer vinden we het te link. Er liggen stenen om op te staan maar die wiebelen of schuiven weg. Paula heeft het een stukje geprobeerd. Er is een tunnel, die oorspronkelijk bedoeld was als spoorwegtunnel. Het pad er naar toe is mooi breed en vlak. Maar rails hebben er nooit gelegen. Wel komen we langs een station. Er zijn ook flinke hoogteverschillen. Na het station gaat het pad eerst een paar honderd meter omhoog. Daarna een stuk naar beneden en tenslotte weer omhoog. Ik voel m’n benen wel als we weer bij de auto zijn.
Op weg naar het natuurgebied zagen we een zwarte Etna met een toef rook erboven. Op de terugweg is de Etna heel vaag nog te zien.
Henk is aan boord gebleven om verder te gaan met z’n klussen. Met een aantal dingen had hij pech. De nieuwe toiletpomp lekte. De manuele bilgepomp zat verkeerd om aangesloten. Dus hij is niet veel verder gekomen.

Henk maakt een gat onder in het front van de boegspriet, waar de lijn door kan naar de klem op de beam. Dat gat zat eerst boven in het front en trok de hele plaat krom. Daarna bevestigt hij de boegspriet, die langer en steviger gemaakt is, met 2 helften van een nieuwe spiboom in de buitenbuizen. De boegspriet hangt nu een klein beetje naar beneden. Maar hopelijk is het voorlijk van de genua en van de code zero nu niet meer te lang en past het beter.

Maandag 15  maart ga ik met Wouter & Paula op verkenningstocht. Om een wandeling uit te proberen voor woensdag met de groep. En dat lukt. Wouter ontdekt zelfs de route van 5 jaar geleden, die hij eerder niet kon vinden.

Woensdag 17 januari gaan we wandelen met een groep van 15 personen in de Capra d’Oro. Een prachtige wandeling van 11 km. Met een hoogteverschil van 300 m. Hele mooie uitzichten. Veel bloemen. Een uitkijktoren. We moeten over stenen klimmen om vanuit een tuin op het pad te komen. Een heen en weertje lopen van dat pad naar beneden naar de rivier. Onder de spoorbrug door. Lunchen bij een oud en verlaten spoorweg gebouw.
Daarna een hele tijd omhoog lopen. Gelukkig is het niet steil.
Onderweg word ik gebeld door het kantoor van de jachthaven, dat er een groot pakket buiten staat voor Wahoo. Gelukkig wil ze hem binnen zetten. Want we kunnen hem pas aan het eind van de middag ophalen. Dat doen we met de steekkar. Het is een pakket van Next Generation Shipyards met 2 dynamo’s en een Mac Plus. Het is 12 dagen onderweg geweest maar gelukkig goed aangekomen.

De volgende dagen maakt Henk de badkamer af. Ik ga verder met de kussenhoezen.
Ik heb een schema getekend en opgeschreven hoe de stof voor de buitenkussens te knippen. Ik ben begonnen met stof voor 1 kussen te knippen. Na het knippen eerst alle randen zigzaggen om rafelen van de stof te voorkomen. In het lange smalle deel maak ik met klittenband een sluiting. Zowel bovenop als onder naai ik langs de lange kant een strook ‘lus’ klittenband. Aan de andere lange kant zit een overstekend ‘flapje’ met daar onder een strook ‘haak’ klittenband. Zo kunnen de kussens aan elkaar geklit worden.

Woensdag 24 maart rijden we met 3 auto’s en 12 personen naar het meer noordoost van Ragusa, Lago Santa Rosalia. Voor een wandeling in de Cava Gria, die uitkomt op ongeveer 13 km. We lunchen ergens bovenaan, met een prachtig uitzicht alle kanten op. Langs en door bloemenvelden lopend komen we bij een boerderij met een blaffende hond langs. Hij zit aan een ketting en is bang. Maar hij moet waarschijnlijk de worsten bewaken, die we in de schuur naast hem zien hangen. Het pad is steeds moeilijker te vinden. Uiteindelijk lopen we door of vlak langs een droog riviertje naar beneden. Het is grotendeels overwoekerd door scherpe braamstruiken. Dave komt ongelukkig ten val. Gelukkig heeft hij ogenschijnlijk niets gebroken. Hij loopt gewoon mee het moeilijke pad naar beneden. John slaat de braamstruiken aan de kant met zijn wandelstick. Daarna is het pad gemakkelijker begaanbaar. Uiteindelijk komen we een stuk langs het meer en een klein stukje dezelfde route als op de heenweg. Het moeilijke deel van de wandeling was niet van tevoren uitgeprobeerd. Dat moet een volgende keer toch echt wel.

Donderdag 25 maart hebben we een drukke dag. ‘s Avonds geven we een presentatie van onze reis voor Duikteam Miramar in Groningen. We zijn er bijna 10 jaar lid geweest en zijn nu nog donateur om een beetje op de hoogte te blijven.
We beginnen met foto’s uitzoeken aan de hand van een indeling die we gemaakt hebben. Het kost ons de hele dag. En als we om even voor 8 inloggen via Google Meet blijkt dat we niet getest hebben. De presentatie is moeilijk op het scherm te krijgen. Maar uiteindelijk lukt het. We vertellen ongeveer 1,5 uur lang. Leuk om te doen. En ook leuk om een aantal bekenden weer te zien.

Vrijdag vieren we dat de badkamer klaar is én dat 2 buitenkussens klaar zijn met een ‘happy hour’ voor onze Zweedse (Mats & Eva), Finse (Pekka & Tuula) en Nederlandse (Wouter & Paula) vrienden.
Maar eerst gaan we nog boulen met z’n achten. Mannen tegen vrouwen. De mannen winnen 3 games. Daarna doen we nog 1 keer voor de uiteindelijke winnaar en dan winnen de vrouwen.
Het happy hour is gezellig met bier, wijn en snacks uit de airfryer en de oven. Een witlofsalade voor het  gezonde deel. We zitten de hele avond in de kuip, met het elektrisch kacheltje er bij aan.

Zondag gaan we wandelen met z’n vieren, voorbij Lago Santa Rosalia. Links van de weg. We zoeken een tijdje naar een goede plek om het riviertje over te steken en aan de overkant verder te kunnen. Dat lukt als we alweer een eind op de terugweg zijn. Met behulp van een stok in de hand en stappend op droge stenen in het riviertje steken we over. We lopen eerst richting de weg, maar kunnen daar niet verder. Dan terug, tot we bij privé terrein komen. We lopen naar de oversteekplaats in de rivier, de stok ligt er nog. Die helpt om aan de overkant te komen. In de buurt van de auto proberen we nog een extra ommetje. Maar we lopen vast in het struweel, dichtbegroeid met braamstruiken. Deze wandeling vinden we niet geschikt om met de groep te doen.

Henk is begonnen om de 24V/80A Mastervolt dynamo op de motor te maken, in plaats van de oorspronkelijke 12V/115A. Dat zou 1 op 1 moeten passen, het is een Mastervolt dynamo voor een Volvo Penta motor. Maar er moet een stuk van de Mastervolt dynamo worden afgeschuurd, anders past hij niet. Als hij van pas gemaakt is, is de V-snaar te wijd. Ik bestel 2 verschillende maten die in de buurt komen bij amazon.it. Ze kunnen er woensdag zijn.

Het 3e kussen is af. Ik maak ze  alle drie met klittenband aan elkaar. Nu proberen we ze uit op het platform, met het kale rugkussen erachter. Het zit heerlijk.

Woensdag 31 maart wandelen we met 11 personen.
We doen de Ragusa valley walk, oftewel we wandelen in de Cava Misericordia. Het is heerlijk zonnig weer. We lunchen op een prachtige plek, in de zon, met uitzicht.
De bestelde V-snaren zijn er en eentje past! Nu kan Henk de dynamo proberen. Hoe dat afloopt lees je in het blog van april.