Sicilië, februari 2021

Door Houkje

1 februari 2021 - 28 februari 2021

De maand februari besteden we, kort samengevat, aan klussen, jeu de boules op donderdagmiddag en wandelingen. Ik zal nu apart iets vertellen over de groepswandelingen op maandag en later op woensdag. Wouter en Paula, onze vrienden en overburen, zijn hier in de omgeving bekend omdat ze hier vaker geweest zijn en toen ook veel gewandeld hebben. Zij zoeken de beginpunten van routes van toen op met behulp van foto’s en internet. Daarna rijden we, meestal met z’n vieren, in de gezamenlijke huurauto er naar toe. We lopen de route en kijken of hij geschikt en lang genoeg is voor met de groep. Het moet wel ongeveer 10 kilometer zijn. In de periode dat Sicilië code oranje is en we binnen de gemeente Ragusa moeten blijven is het wat lastiger geschikte wandelroutes te vinden. Tijdens de wandeling met de groep, waarbij Wouter en Paula de leiding hebben, neemt Paula de route op in de app Wikiloc, wat ze na afloop online vastlegt. Dan is het ook later nog terug te vinden. Soms nemen ze een route die al in Wikiloc staat. Omdat er meerdere stellen met huurauto’s in de haven zijn kunnen we meestal met een groep van 10 – 15 personen wandelen.

Maandag 1 februari om 4 minuten over 9 kijk ik op de klok van mijn telefoon. Ik ben net wakker. De bingo via het havennet (VHF kanaal 77) is al begonnen als ik de marifoon aan gezet heb. Ik ga toch maar mee doen. Als ik 4 cijfers op een rij heb zijn er 3 anderen die bingo hebben. Dus ik vis weer achter het net. Misschien was dat 5e cijfer dat ik nodig had net genoemd voordat ik de marifoon aanzette?
Het bingokaartje, gekocht voor € 1, bevat 3 rijen met 5 cijfers. 5 aangekruiste cijfers op 1 rij = bingo. Alle inleggeld wordt gelijkelijk verdeeld over de 3 winnaars.
’s Middags rijden we met Wouter & Paula naar een bos zuid van Modica. Daar maken we een leuke wandeling, deels door het bos, daarna over een Romeins pad, een stuk langs de weg en op het laatst weer door het bos. Totaal bijna 10 km. We halen net voor 6 uur 4 broodjes hamburger bij de Stella Marina bar. Helaas hebben ze nu niet de ‘speciale’ broodjes hamburger. We eten ze aan boord van de Safari. Ze smaken goed maar zijn niet zo bijzonder als we verwacht hadden.

De 1e wandeling deze maand met de groep is vanaf het heartbreak hotel bij Chiaramonte. We hebben deze route zaterdag ook gelopen. Het pad is af en toe steil en wat glibberig, omdat het vochtig is. Maar het is prachtig zonnig rustig weer. En de Etna met sneeuw erop is heel goed te zien.

Donderdagmiddag gaan we, na 2 weken pauze vanwege code rood, weer boulen op het strand met Pekka & Tuula en Wouter &Paula. De 60 plussers tegen de 60 minners. De eersten winnen 4 van de 5 games.

Vrijdag 5 februari gaan we ’s middags wandelen. We rijden naar Santa Rosalia, een kerkje in de Cava Volpe, met een parkeerplaats er tegenover.
Wouter, Paula en ik hebben hier al eerder gewandeld. We doen nu het rondje met de klok mee. Daardoor komen we eerst langs oude waterwerken. We dalen de trap af er naar toe. Het hek zit wel dicht maar we kunnen er om heen. We begrijpen niet waar al dat beton ooit voor gediend heeft. Het heeft vast een hoop geld gekost om het aan te leggen.
We komen weer voorbij een boerderij met honden. Die worden nu door iemand geroepen en komen niet achter ons aan. Eentje laat nog wel even dreigend en grommend z’n tanden zien aan Henk.
De afdaling via een oud Romeins pad is af en toe glibberig. Ik presteer het om te vallen, maar kom gelukkig goed terecht. Ik heb alleen wat schaafwondjes. Bijna terug bij de auto vinden we dat we nog niet genoeg kilometers gemaakt hebben. We knopen er nog een rondje aan vast. Eerst verder naar beneden, naar een riviertje. Over een blubberig stuk koeienpad, waar onze schoenen heel erg vies worden. Door het bos omhoog. Langs een verlaten huis, waar in de tuin een oud toilet staat, vol met beton. En even later zien we een soort wigwam. Een leuke wandeling, die we volgende week met de groep gaan doen.

Zaterdag is het bijna windstil en zonnig. Een geschikte dag om door Henk met behulp van de elektrische lier omhoog gehesen te worden naar de stuurboord zaling. Daar ga ik het leren beschermstuk bevestigen. Ik heb er van tevoren gaatjes in gemaakt met de gaatjestang. Ik heb een emmer mee met materiaal er in. Naald, waxgaren en een mes. Het naait gemakkelijk, dus als ik klaar ben kijk ik rustig om me heen en maak foto’s van de boot en de omgeving. Onze Engelse buurboot Britt komt de haven weer in varen, terug van een zeiltochtje op deze mooie zaterdag.
Henk laat me weer zakken. Om me, na de lijnen buitenom gedaan te hebben, weer omhoog te hijsen. Het oude beschermstuk om de bakboord zaling moet verwijderd worden. Dat lukt met behulp van het mes. We gebruiken voor de communicatie onze Bonx ‘oortjes’ en de Bonx app op de telefoon. Zo kunnen we elkaar goed horen en hoef ik niet te schreeuwen. En Henk kan gewoon binnen verder gaan met klussen.
Later ga ik met Wouter & Paula mee in de auto, boodschappen doen. En wat sightseeing. Richting het oosten. Naar een vervallen tonijnfabriek bij Marina di Modica. Waar we omheen en deels doorheen lopen. De schoorsteen is aan 1 kant gedeeltelijk afgebrokkeld. Zo kun je wel zien dat hij in meerdere lagen is gebouwd.

Aan het eind van het seizoen is de Kayacat vrij snel opgeruimd. Met het idee om het goed schoonmaken op een later moment te doen. Dat moet er nu maar eens van komen. Dus heb ik de tas met onderdelen leeg gehaald. Alle buizen gespoeld. Alle button clips er uit gehaald en in een bakje azijn gezet. Ze zijn wat gecorrodeerd (aluminium oxide) en roestig. Na grondig schoonmaken en drogen spuit ik ze in met vaseline en plaats ze terug in de buizen. Het hele frame zet ik in elkaar om te kijken of alles er is. En dat is er gelukkig. Nu kan alles terug in de tas.
Van het ‘bankje’ ontbreekt sinds het begin een plastic klipje aan de onderkant. Daarvoor zoek ik een alternatief en naai dat met stevig zwart band er aan. Nu kan het bankje in elkaar gezet en de zitting bevestigd worden. Daarna bergen we het in z’n geheel op.

Woensdag 10 februari gaan we weer wandelen met de groep, 14 personen deze keer, in de Cava Volpe. Eerst naar beneden, naar het riviertje, wat niks voorstelt qua water. Het blubberige koeienpad is iets minder vies dan de vorige keer. We lopen naar boven via een oud Romeins pad. En lunchen bijna bovenaan. Uit de wind en in de zon. Er zijn weer loslopende honden bij de boerderij waar we langs moeten. Maar gelukkig is de eigenaar er en hij roept ze bij zich.
Als we vroeg terug zijn bij de auto’s vinden we dat we er nog wel een stukje bij aan kunnen plakken. We nemen het beginpad weer over het riviertje en klimmen daarna via een steile ‘shortcut’ naar het kasteel. Daar omheen hebben koeien gelopen want de grond is helemaal vertrapt. We kunnen helaas alleen maar dezelfde weg terug. Een rondje lopen is niet mogelijk.
Voldaan komen we weer bij de parkeerplaats. Daar worden we aangesproken door een Italiaans echtpaar, dat er lang gewoond heeft. Nu is het huis te koop. Ze gaan in Ragusa wonen. Hij is 80 jaar. Gelukkig is er 1 in de groep die Italiaans verstaat en het ook spreekt.

Donderdag om 14 uur boulen op het strand. Mannen tegen vrouwen, waarbij de vrouwen alle 4 games verloren hebben.

Vrijdag  met Wouter & Paula eerst boodschappen doen bij de Eurospin. Daarna een wandeling, ergens tussen Ragusa en Comiso, in het bos. Het stuk omhoog is steil. De wandeling is maar ongeveer 5 kilometer, te kort voor een groepswandeling.

Zaterdag 13 februari is het regenachtig en koud. We ontbijten en drinken koffie binnen. Dat is uitzonderlijk.
Er zijn vandaag en morgen zeilwedstrijden in Lasers. Brrrr. We zien ze achter ons langs zeilen.
Omdat het zo koud is doen we allerlei klusjes binnen.
Zondag ga ik met Wouter & Paula mee om te wandelen. Kijken of de wandeling geschikt is om met de groep te doen. Noord van Vittoria, bij San Pietro, in het bos. We kijken neer op kassen in het dal. Het is een leuke wandeling, maar slechts 5 km. Te kort voor de groep. En daarom ook te ver rijden. We kijken nog of we de route kunnen uitbreiden, maar komen dan tussen de kassen terecht.

Zaterdag werd bekend dat Sicilië vanaf maandag 15 februari code geel is. Dat betekent dat we over het hele eiland mogen reizen. En dat overdag de restaurants en bars weer open gaan. Daarom kunnen we vandaag met de groep naar Cava d’Ispica. Het is 30 km vanaf de haven. Wel een uur rijden. We hebben deze wandeling eerder gedaan met z’n vieren. Toen was hij 6,5 km. Nu breiden we hem uit tot 11 km, door verder naar het oosten te gaan. We komen langs grotwoningen, die nu niet meer bewoond zijn en waar je in kunt om te bekijken.
We lopen deels door een rivierbedding, geplaveid met stenen, waardoor het vlak is. Op de terugweg worden er sinaasappels en mandarijnen geplukt. Er liggen al veel onder de bomen en het lijkt er niet op dat de rest geplukt gaat worden door een eigenaar.
Lee klimt er zelfs voor in een boom. Daarbij vergeet ze de hondenriem, die ze in het gras had gelegd. Daar komt ze pas veel later achter. De volgende dag wil ze hem op gaan halen.

Na 20 dagen is het dinsdag 16 februari weer tijd om de auto om te ruilen. We vertrekken om half 9 naar Catania. Het is helder, zonnig weer. We zien de Etna al van ver. Hij rookt een beetje.
De auto inleveren en een andere halen bij Goldcar gaat vlot. Daarna rijden we naar Taormina.
We hebben begin oktober geankerd in de baai bij Taormina. Toen hebben we gezegd, dat we daar een keer met de auto naar toe willen. Met de bijboot kun je er namelijk moeilijk aan land komen.
Het is een historisch stadje. Leuk om doorheen te lopen. Er is een kerkje op de top en iets hoger een oud kasteel. Daar willen we naar toe. Er is een trap. Met in totaal 14 beelden van de kruisweg van Jezus langs de kant, meestal bij een bocht. Zodat je bij elk beeld even kunt uitrusten om de opschriften te lezen.
Het uitzicht is fantastisch. Richting noordoost zien we het vasteland van Italië. Naar het zuidwesten de Etna, die uit 2 kraters rookt. Beneden ons het stadje, met een park, theater, kerken, huizen met dakterrassen. We kunnen niet helemaal bij het kasteel komen. We stuiten op een dichte deur. We lopen langs een ander pad naar beneden en gaan naar het park. Daarin vinden we wat beelden, een paar rare bouwsels en een torpedo met schroefaandrijving, die volgens de beschrijving erbij door een duiker werd verplaatst en bediend.
Op de terugweg zien we steeds meer rook uit de Etna komen. Later lezen we dat er weer een uitbarsting was. Helaas hebben we geen foto gemaakt van de dikke wolk, die er boven ontstond.

Woensdag is een mooie, rustige, zonnige (was) dag. Henk hijst me nog een keer naar de zaling, om aan bakboord het zalingeinde te beschermen met een stuk leer. Dat heb ik van tevoren op maat gemaakt, met een versteviging in het midden, en gaatjes aan de randen. En de buitenkant heb ik ingesmeerd met ledervet. Met gewaxt draad naai ik het vast.
Daarna ga ik aan stuurboord nog een keer naar boven. Om het eerder bevestigde beschermleer ook in te vetten. Het advies om dat 1 keer per jaar te doen kreeg ik pas van zwager Bertil, die het leer geleverd heeft, toen dat stukje leer er al op zat.

Donderdagmiddag 18 februari boulen we met z’n zessen: team Relax (Pekka, Tuula en Wouter) tegen team No-stress (Paula, Henk en ik). Team Relax wint alle 3 games.
‘s Avonds volgen we om 8 uur een lezing, georganiseerd door Duikteam Miramar via Google Meet, door Duurt over voortplanting bij papegaaivissen. Leuk en leerzaam. 24 mensen waren erbij, de meesten kennen we. Leuk om ze even op het scherm te zien.

Vrijdag gaan we naar het happy hour in de Stella Marina bar vanaf 4 uur, omdat het vanwege code geel weer kan. Het is gezellig. We zitten aan een tafeltje met Peter v.d. Geest (van Rocko One) en Luke (van Sailing Talia). ’s Avonds kijken we de donderdag geplaatste YouTube video van Sailing Talia over Porto Turistico Marina de Ragusa. Erg leuk om te zien. Het gaat over hun keuze voor deze haven en ervaring van andere liveaboards hier.

Zondag nadat ik gedoucht heb hoor ik opeens een alarm. Het blijkt dat de schakelaar voor de bilgepomp uit staat in plaats van op automatisch. De bilge staat vol en het water is ook onder de vloer van de keuken gelopen. Meteen de schakelaar goed gezet zodat de bilge leeg gepompt wordt en daarna alles droog gemaakt. Volgende keer voor het douchen controleren of de schakelaar goed staat. En Henk neemt zich voor om te voorkomen dat de bilgepomp ooit weer op ‘uit’ staat.

Maandag 22 februari wandelen we met een klein groepje van 8 personen. Eerst 65 km rijden naar het bos bij Grammichele. Voor het laatste deel staat een bord dat je er niet in mag rijden. De auto van Lindsey en Lee stopt, we denken vanwege het bord. Maar het is vanwege een lekke band. Gelukkig is er een reserveband in de auto. Dus na een kwartiertje kunnen we verder. Het is een prachtige wandeling, die grotendeels door het bos loopt. Met mooie doorkijkjes en vergezichten. Tussen de bomen loopt een echtpaar, dat paddenstoelen plukt. Ze hebben al een mand vol. Op een omgevallen boom groeit een stam recht omhoog. Na de wandeling rijden we het stadje Grammichele in. Het is in 1693 compleet verwoest door een aardbeving. En daarna weer opgebouwd rond een hexagonaal plein. Vanaf het midden van het plein kun je alle straten in kijken, die op het plein beginnen. Er staat een bijzondere zonnewijzer, die op het moment dat wij er zijn ongeveer de juiste tijd aangeeft.

We hebben een nieuw DeLonghi koffiezetapparaat besteld via Amazon.it. Het komt al na een paar dagen. Het moet eerst gespoeld en geprogrammeerd worden. De ‘oude’ doet het nog wel, maar lekt. Henk gaat hem later, als hij heel veel tijd heeft, nakijken en repareren.
’s Avonds komt Guy van Miss Elle. Broodbakmix halen en een biertje drinken. Hij blijft eten. Frietjes, boontjes en Siciliaanse worst.  Hij heeft veel te vertellen, het is gezellig.

Woensdag 24 februari doen we dezelfde wandeling van maandag weer met een groep bij Grammichele. Nu met 9 personen. Henk is deze keer niet mee. Het is zonniger en warmer dan maandag. De Etna is heel vaag te zien. En hij rookt niet vandaag.

Donderdagmiddag om 2 uur boulen we op het strand. Met 8 personen. Multi’s tegen mono’s. De mono’s winnen alle 3 games. Over de laatste dagen van februari is niets bijzonders te vertellen.

Badkamerrenovatie februari
Henk maakt het werkblad van multiplex met een paar dotten fillet (epoxy met ….) op z’n plek.
Hij vult een dag later de randen van het werkblad en de opstaande achterkant op met fillet en maakt daarin al een beetje een ronding.
Hij gaat daarna verder met het werkblad: in de epoxy zetten, daarna glasmatjes erover en als laatste peelply.
Het peelply kan er af getrokken worden. Daarbij ontstaat een blauwe gloed. Op het filmpje kun je dat goed zien. Het peelply heeft ervoor gezorgd dat het oppervlak van de glasmatjes redelijk glad geworden is.
Dan is het tijd om te plamuren. En te schuren.
Het werkblad wordt 4 keer wit geverfd. Tussen de lagen moet 2 dagen gewacht worden.
In de 1e laag blanke lak strooit Henk gekleurde ‘vlokken’. Als de lak droog is veegt hij het overschot aan vlokken er af. Daarna volgen nog een aantal laklagen.
De verhoging waar het toilet op komt wordt geschuurd en met witte verf weer mooi gemaakt. De plafondplaat wordt in dezelfde ronden geschuurd en met witte verf meegenomen.
Ondertussen zijn ook de vloerdelen en het front geschuurd, schoongemaakt en een aantal keren gelakt. Ook tussen die lagen zit 2 dagen wachttijd.

De plastic basis van het toilet wordt verstevigd met rvs plaatjes. Want die scheurde steeds omdat de bouten te strak aangedraaid werden.
De bilgepomp wordt geïnstalleerd.

Helaas is de badkamer aan het einde van februari nog niet klaar. De rest van de renovatie volgt beknopt in het verhaal van maart en uitgebreid in een apart verhaal.

t