Woensdag 1 juli staat in het teken van de komst van onze 2 oudste kleinzoons Nathan (16) en Samuel (13) morgen. Dat betekent opruimen, schoonmaken, bedden opmaken en boodschappen doen.

Tevergeefs wacht ik de volgende morgen 3 kwartier op de bus naar het vliegveld. Er komt geen enkele bus langs. Wel vertrekken er steeds taxi’s vanaf de straat aan de overkant. Om kwart over 11, een half uur voor aankomsttijd van het vliegtuig uit Eindhoven, kan ik niet langer wachten. Ik loop naar een taxi en vraag wat een ri/t naar het vliegveld kost. Ongeveer € 30, het telt via de meter. Ik doe een mondkapje voor en stap in. De rit duurt ongeveer 20 minuten en kost € 27. Ik vraag of ik een foto mag maken van de meter en dat mag.

Ik ben ruim op tijd op het vliegveld. Op het informatiebord zie ik dat het vliegtuig geland is. Als ik een tijdje heb staan wachten in de ruimte waar de passagiers de hal in komen word ik vriendelijk verzocht naar buiten of naar de centrale hal te gaan. In verband met corona maatregelen. Het is erg doods en leeg in de hal. Er zijn geen winkels of restaurants open. En slechts 2 balies van autoverhuurders. Zelfs de automaat met drinken is leeg. Het duurt niet lang of ik zie Nathan en Samuel aankomen. Beide met een zwart mondkapje voor. Omdat het nog maar 12 uur is en de bus pas om half 1 vertrekt (als hij al gaat) stappen we in een taxi. Met z’n drieën op de achterbank. We genieten van de omgeving tijdens de rit naar San Antonio. Als we uitgestapt zijn in de buurt van de dinghysteiger zien we Henk aankomen om ons op te halen. Ik had hem onderweg gebeld.

Snel naar Wahoo om wat te drinken. En dan zwemmen. De jongens krijgen een duikbril met snorkel van ons op. Er is veel te zien onder water, veel vissen, rommel en begroeiing. Aan het eind van de middag gaan we naar een watersportzaak om een duikbril, 2 snorkels en een paar vinnen te kopen. Mijn vinnen bleken maat 44 te zijn. Ik vond ze al nooit lekker zitten. Nu koop ik nieuwe, maat 40. We gaan nog brood en drinken kopen bij de Lidl. Want de jongens eten per maaltijd een heel brood op. En het water uit de watertank vinden ze niet lekker. Er zit een smaakje aan en dat lossen we op met appelsap, gemengd met bubbelwater. Wat we zelf maken met behulp van een Sodastream apparaat. ’s Avonds na het eten doen we een paar potjes Uno.

We blijven vrijdag in de baai van San Antonio. Gaan ’s middags nog een keer naar de Lidl voor wat extra voorraad. Er wordt gezwommen, gedoken, gesnorkeld, kortom veel tijd in het water doorgebracht. Ik ga met duikbril en snorkel het water in om de romp aan stuurboord van aangroei te ontdoen, zover ik kan reiken. Henk lijmt opnieuw het asje in het topplankje. Die was alweer los waardoor hij uit schuift en de 2 delen van het topplankje van het grootzeil niet van elkaar willen.

Zaterdagmiddag gaan we zeilen. Langs de kust naar het noorden en verder naar het oosten. Als de wind op is en we dicht bij de baai van San Miquel zijn, ruimen we de zeilen op en laten we de boot drijven, motor in stand-by. We gaan zwemmen. Duiken vanaf de boot is toegestaan want het is 64 meter diep. Heerlijk even afkoelen. Daarna varen we verder en ankeren we midden in de baai van San Miquel.

Zondag 5 juli is Paula jarig en om 11 uur zijn we uitgenodigd op de Safari voor koffie met taart. Nathan komt er zelfs eerder voor uit bed. Ook Tuula en Pekka van de Relax komen speciaal daarvoor in de baai ankeren. De jongens gaan zwemmen. We lunchen op Wahoo. Daarna varen we met de bijboot naar de wal. We parkeren hem met een achter-anker en voor een lijn met ankertje achter een rots. We moeten wel een stukje door het water lopen. We willen de berg op wandelen. Over een smal paadje door het bos. In de verte zien we een soort toren. Het lukt ons om daar naar toe te lopen en we kunnen zelfs via een smalle wenteltrap naar boven. Vandaar hebben we een schitterend uitzicht. Op de terugweg lopen we hoog langs de baai. Om 6 uur zijn we weer uitgenodigd op de Safari. Voor een drankje en een heerlijke nasi maaltijd. De jongens zijn gaan zwemmen. We zien ze niet meer. Maar als het eten bijna klaar is horen we ze. Ze staan op de rots en springen er af. Ze hadden vooraf goed gekeken of het water daar diep genoeg was om te springen.

Na het eten varen we met 2 bijboten naar de hippie baai. Daar wordt de zon onder gedrumd. Maar helaas, vanwege de verwachte drukte op zondagavond gaat het niet door: Coronamaatregelen.

Maandag kunnen we in de herkansing. We kijken nog wel naar de zonsondergang met op de voorgrond de rots ‘De vinger van God’.

De jongens gaan de volgende dag weer van de rots af springen en ik peddel er naar toe met de Kayacat om ze te filmen. Wouter is met de rode Kayacat aan het zeilen. Henk gaat in onze gele Kayacat zeilen. Daarna mag Samuel het proberen en hij heeft het heel snel door. Nathan mag op de Kayacat van Wouter. Henk en Wouter varen mee met onze bijboot om de jongens te coachen.

’s Avonds gaan we weer naar de hippiebaai. Nu wordt er een half uur voor zonsondergang wel gedrumd. Eerst door 2, later komen er meer drummers bij. Ze gaan door tot de zon onder is. Dan is er ook applaus

Safari vertrekt dinsdag al op tijd naar Mallorca. Wij gaan terug naar San Antonio. Zeilend naar de baai Calo des Moro, noord van de haven. Onderweg zien we dolfijnen. Vanwege zeegras houdt het anker de 1e keer niet. De 2e poging in een white spot (=zand) lukt.

We gaan woensdagochtend op tijd ankerop. We gaan ankeren in de baai van San Antonio. Ik bel met een autoverhuurbedrijf dichtbij de haven, genaamd Motoluis. En ik word in het Nederlands te woord gestaan door Cora. Onverwachts, maar leuk. We huren om 13 uur een auto, een Ford Fiësta voor 1 dag. Rijden er mee naar de Lidl om broodjes te kopen voor vandaag onderweg en voor morgen. Daarna rijden we naar een mooi punt om onze lunch te nuttigen. Waar we eerst naar toe rijden is een hele drukke volle parkeerplaats bij een strand. Waar door de politie gecontroleerd wordt en bonnen uitgedeeld worden. Gauw wegwezen daar. We vinden wel een andere plek. Gaan zitten lunchen op een muurtje.

We rijden het halve eiland rond. Mooie vergezichten, hoge bergen en diepe dalen.Bij San Vicente komt er net een parkeerplaats vrij. We zoeken een terrasje bij het strand. Henk een biertje en wij een ijsje.

De jongens willen Ibiza-stad nog zien maar daar gaan we nu niet naar toe. Het is spitsuur. We rijden terug naar Wahoo. Via de snelweg, waar je op veel gedeelten maar 80 km/uur mag. Het laatste deel van deze autorit krijgt nog een staartje. Eind juli krijgen we per post een bekeuring, omdat we op die weg ergens 89 km/uur gereden hebben. De bekeuring is € 100, maar als je binnen 20 dagen betaalt is het maar € 50. Dan maar snel betalen.

De wekker loopt donderdagmorgen 9 juli om 4 uur af. Ik was al even wakker. Nathan zegt dat hij niet geslapen heeft. Hij pakt de laatste spullen in z’n rugtas. Samuel had gisteravond alles al ingepakt. We gaan met de bijboot naar de haven. Lopen naar de parkeerplaats en stappen in de auto. Nathan heeft geluk: de zonnebril waar hij gisteravond een hele tijd om gezocht heeft, ligt in de auto. Om 5 uur zijn we bij het vliegveld. Ik ga mee naar binnen, tot de hekken van de security. Online waren ze al ingecheckt. Als ze geland zijn in Eindhoven horen we, dat het vliegtuig lang niet vol was. Iedereen kon slapen op 3 stoelen.

Terug aan boord van Wahoo zijn we weer gaan slapen. Voordat we de auto inleveren gaan we boodschappen doen bij de Mercadona. Daarna tanken en de auto terugbrengen. De rest van de dag relaxen. ’s Avonds naar Lars & Ingela, die met motorproblemen met de BaraVara in de haven van San Antonio liggen. We luisteren naar hun verhaal. Positief is dat ze nu weten dat het aan de demperplaat ligt en dat er onderdelen besteld zijn.

Vrijdag is het was- en opruimdag. Eind van de middag gaan we tanken. Met de bijboot naar de haven. Benzine en diesel in jerrycans. Daarna even informeren bij Lars en Ingela hoe de stand van zaken is. 1 onderdeel is slecht leverbaar, maar alles is onderweg. Nu is het eerst weekend. Maandag horen ze meer.

Wij vertrekken maandag. We willen nog een keer naar Formentera. Naar de zuidbaai deze keer. Het is een mooie zeiltocht er naar toe. Als we de zuidwestkust van Formentera voorbij zijn moeten we kruisen. Dan duurt het nog een hele poos voor we kunnen ankeren aan de zuidoost kant van de baai. We varen langs de Noyana en ankeren er in de buurt. In zand. Het water is mooi helder blauw. ’s Avonds zijn we uitgenodigd om te komen koffiedrinken op de Noyana bij Piet en Mieke. Het is gezellig. We wisselen ervaringen uit van de periode sinds we uit Almerimar zijn vertrokken.

We willen de omgeving verkennen. Met de bijboot varen we naar het strand. We leggen hem vast met een achter-anker en voor met het paraplu ankertje achter een steen. Henk kan met schoenen aan op het strand springen en houdt droge voeten. Ik stap altijd met m’n sandalen aan overboord en trek de boot nog wat meer naar de kant. We willen bij de berg op maar kunnen geen geschikt pad vinden. We komen uit bij de grote weg, waar hard wordt gereden. Daar langslopen vinden we niks. Met een kleine omweg gaan we weer richting strand. We komen langs een beach-bar en gaan daar wat drinken. We vinden het er duur. 1 bier en 1 tinto de verano voor € 11. Bij Mario’s in Almerimar krijg je 2 keer zoveel voor dat geld. Plus 4 tapas.

De volgende  dag kruisen we om de zuidoost punt van Formentera. Daarna is het aan de wind naar de noordoostkant van Ibiza. Daar ankeren we in de baai Clot d’es Llamp. Er staat wat swell, die kletst tegen de rotsen. Wat een hoop lawaai maakt.

We hebben vannacht wat liggen hobbelen door de swell. Ik heb niet zo goed geslapen. We staan vroeg op en vertrekken naar Mallorca. Het is aan de wind, maar het zeilt heerlijk en het schiet lekker op. We zien Mallorca al vanaf grote afstand. Het is hoog. Voordat we er zijn moeten we nog 2 keer een slag maken. We gaan ankeren bij Andratx, zuid van de toegang naar de jachthavens. Het grootzeil wil niet helemaal naar beneden omdat het asje in het topplankje alweer los gegaan en verschoven is. Daarom willen de 2 delen niet van elkaar.

We blijven een aantal dagen bij Andratx liggen. Overdag is het wat onrustig door de vele bootjes en boten die langs varen. Henk brengt me naar de wal en ik loop naar het dorp om te shoppen. Ik ben op zoek naar een leuk jurkje, maar kan er niet een vinden. Als Henk met de bijboot komt gaan we samen shoppen. Henk vindt 3 leuke jurkjes en ze passen alle drie. Nog een blauw-wit gestreepte bikini en ik kan er de hele zomer weer tegen.

Zaterdag gaan we boodschappen doen bij de Eroski supermarkt. Vlakbij de plek waar de bijboot ligt. Ideaal. Wel een veel duurdere supermarkt dan de Mercadona. Maar we kunnen weer een tijdje vooruit.

Maandag 20 juli vertrekken we naar de baai bij Santa Ponsa. We kunnen het grootzeil niet gebruiken. Henk heeft het topplankje gedemonteerd. We hebben op internet gezocht naar een bedrijf dat rvs kan lassen. In Andratx zat een werf. Maar toen we die donderdagmiddag belden zeiden ze dat ze er absoluut geen tijd voor hadden en de komende 3 weken vol zaten met opdrachten. Buiten Santa Ponsa zit ook een bedrijf, Kanza Nautic. Daar heeft Henk vrijdag een email naar toe gestuurd, maar er wordt niet gereageerd. Daarom gaan we er maar gewoon naar toe. Met de bijboot naar de wal, waar we hem vastleggen aan een ring en achter met het ankertje.

Het is 50 minuten lopen naar Kanza Nautic op het industrieterrein. En het is warm. Gelukkig is het bedrijf open. En ze kunnen de pin vast lassen. Maar niet vandaag. Morgen om 12 uur is hij klaar.

De volgende dag zijn we voor 12 uur bij Kanza Nautic en het topplankje is klaar! Keurig gelast en gepoetst. Kosten € 30. Op de terugweg gaan we naar de Orange winkel. Henk heeft namelijk z’n telefoon laten vallen en nu doet het touchscreen scherm het niet meer. Dat is erg lastig. Vooral voor een aantal apps, die hij nodig heeft. Dus gaan we een nieuwe telefoon kopen en de ‘oude’ later laten repareren. De iPhone SE is niet in voorraad, maar is er morgen rond 12 uur. Ik ga hem dan ophalen met Ingela van de BaraVara. Eerst gaan we samen shoppen: zij koopt een jurkje en ik een topje. Allebei hebben we een koopje. Dat is altijd leuk.

Om 4 uur hebben we afgesproken met Dan. Hij komt ons interviewen en opnamen maken van onze catamaran. Hij heeft een YouTube kanaal, Sea Knot. Subscribers van hem hebben vragen gesteld over onze boot. Die hij eerder gefilmd had. Z’n 3 zoons heeft hij meegenomen. De jongste 2 geef ik de doos met autootjes. Daar zijn ze de hele tijd leuk mee aan het spelen. We vinden het leuk Wahoo te laten zien en er over te vertellen. We zijn blij met onze boot en we zijn er ook best trots op.

Donderdagmiddag vertrekken we rond 1 uur. Het is bezeild naar Laguna del Salobra bij Colonia Sant Jordi, een baai zuidoost van de grote Palma de Mallorca baai. We hebben alweer een heerlijke zeiltocht. En zijn tevreden over het gerepareerde topplankje. De 2 delen gaan gemakkelijk in elkaar en ook weer van elkaar als het zeil bijna beneden is.

Na een tocht van 29 mijl ankeren we om 19 uur in zand. Het water is prachtig blauw. Daar gaan we nog even in zwemmen.

Vrijdag belt Paula met de vraag, waar ik m’n verjaardag vier. Mijn antwoord: waarschijnlijk op Menorca. Zijn jullie daar dan ook nog? Ja, dan wachten ze. Nou, dan hebben wij een doel de komende dagen. We kijken naar de weersvoorspelling en vinden het geschikt genoeg om vandaag naar Porto Colom, aan de oostkant, te zeilen. We vertrekken om half 5 met een lekker zuidoosten windje. Tot de zuidoostpunt van Mallorca is het kruisen. Daarna is het bezeild, maar de wind zakt in. We besluiten te gaan ankeren bij Calo des Moro. Er liggen al 2 zeilboten. We kunnen er nog bij. Ver genoeg vanaf de rotsen, waarmee de baai omgeven is. We zijn er om half 9. Gaan zwemmen met duikbril en snorkel om te zien of het anker goed is ingegraven. Dat is ie.

Zaterdagmorgen heb  ik met de Kayacat de baai verkend. Camera mee met een band om de hals en foto’s gemaakt. Een baai met grotten en spleten. En een klein strandje met veel mensen op het zand en in het water. Henk heeft intussen de boot zeilklaar gemaakt. Tegen half 12 vertrekken we. Naar het noordoosten. Eerst moeten we kruisen. We wijken uit voor een Lagoon 40 met de naam Teo, die de zeilen over bakboord heeft. Dus hij heeft voorrang. Als we hem later voorbij gaan zien we dat hij de motor er bij aan heeft. We vroegen ons al af hoe hij zo scherp aan de wind kon zeilen. Na een aantal slagen is het bezeild. Het gaat lekker. Als we bijna bij de baai zijn waar we willen ankeren bekijken we hoe ver het nog is naar Menorca. Nog 32 mijl en het is dezelfde koers die we nu hebben. Onze snelheid is 8 knopen. Het is half 4. We gaan door naar Menorca! De komende dagen is de wind minder gunstig. We sturen (met de stuurautomaat) de hele tijd op wind, zodat de zeilen goed staan. Als we teveel afwijken van de koerslijn sturen we een paar graden bij en indien nodig draaien we de zeilen aan of laten ze een beetje los. Om 8 uur ankeren we in baai  Agua Dolce aan de zuidwestkant van Menorca. De laatste 4,5 uur was het gemiddelde bijna 8 knopen.

De te zeilen afstand was 52 mijl, maar met kruisen erbij hebben we wel 60 mijlen gezeild vandaag.

Agua Dolce is een mooie ruime baai. Overdag is het druk met motorbootjes. We hebben er geen last van. Ze ankeren dicht bij de kant. Wij liggen wat meer naar buiten. ’s Avonds zijn alle motorbootjes weer weg. Er zijn heel wat zeilboten bij gekomen. Totaal ankeren er 14 boten, waarvan 1 motorboot.

Maandag de 27e legt Henk de laatste hand aan de website, zodat ‘juni’ gepubliceerd kan worden. Vooral de filmpjes aanpassen kost veel tijd.

Ik ga de roeststrepen, die alweer op de romp zijn verschenen, vanuit de bijboot te lijf met een tandenborstel en een soort gel (Dispel van Polymarine). Het werkt ook goed op rvs. Na een half uur inwerken spoel ik het af en sop het na.

’s Avonds wordt ‘Naar de Balearen’ gepubliceerd. Er gaat automatisch een email naar onze ‘abonnees’.

Er zijn de volgende dag al wat reacties op de website. Wilko mailt dat een vriend van hem op Menorca woont, in de buurt van Ciutadella. Ik geef mijn telefoonnummer door en krijg van Jorrit een appje. Later hebben we telefonisch contact. Hij wil ons wel naar de Mercadona brengen. ’s Middags ontmoeten we elkaar. We halen hem op van de wal met de bijboot. Inmiddels zijn Wouter en Paula ook gearriveerd. Zij kunnen mee met de auto naar de Mercadona. We spreken af woensdagmorgen om 11 uur bij het strandje van Cala Blanca.

We hebben het gezellig met Jorrit. Brengen hem weer terug naar zijn fiets, die nog aan de kant staat.

Woensdagmorgen brengt Henk ons drieën met de bijboot naar Cala Blanca.

We rijden met Jorrit mee naar de Mercadona en de Lidl. Daarna nog een rondje sightseeing door het mooie centrum van de oude stad Ciutadella. Jorrit levert ons weer af bij het strandje van Cala Blanca, waar Henk ons op komt halen. De bijboot staat helemaal vol tassen. Wij zitten op de rand. Het past allemaal net.

’s Avonds halen we Jorrit en Laura met hun kinderen Mar en Niel van het strand van Cala Blanca naar de Safari. We hebben een gezellig samenzijn met lekker eten.

De volgende dag, 30 juli, zeilen we naar Cala Algaiarens, een baai aan de noordkant van Menorca. Eerst tegen heel weinig wind in motoren. Daarna kunnen we zeilen maar dan is het kruisen. De wind neemt toe en de golven ook. We rollen de genua in en de fok uit. Opeens een geklapper: de genua is spontaan uitgerold omdat de lijn niet vastgezet was. Een leermomentje. We moeten een heel eind afvallen om hem weer goed te kunnen inrollen.

Door de vervelende korte golven is het een hobbeltocht. We zijn blij als we de baai Cala Algairens binnen zeilen. Geen golven meer en de snelheid neemt toe tot 10 knopen. Dan is het tijd om de zeilen op te ruimen. We ankeren naast Safari. Dit is een mooie baai om te duiken. We hebben onze duikspullen bij elkaar gezocht. 1 duikfles die half leeg was gevuld. Met 2 bijboten varen we naar de rotsen en gooien het ankertje tussen de stenen. Ik mijn 3 mm pak aan. Henk alleen een T-shirt en een zwembroek. Duikset om, bril op, vinnen aan, computer om. Hebben we genoeg lood? Rol achterover. Alles oké. Ik vind het wel wennen na ruim 1,5 jaar weer onder water. Maar na 10 minuten is de ontspanning er. We zien niet veel vissen. Wel mooie begroeiing.

Terug op Wahoo kunnen we alles spoelen met de buitendouche. En laten drogen voor in het net. Daarna de duikflessen vullen met de compressor, in de kuip.

De buren klappen als de compressor stopt. Voor de 2e fles dragen we de compressor terug naar de voorraadruimte aan stuurboord. Het wordt daar heel heet als de compressor draait. De deksel van de vriezer wil daarna bijna niet meer omhoog omdat de compressor het deksel er lekker diep ingetrild had.

Als ik ’s avonds sta af te wassen hoor ik een plop en daarna stromend water. Bij de wastafel. Ik roep Henk: je moet komen, nu! Hij checkt waar het water vandaan komt: een slang onder de wastafel is los gegaan. Misschien door de warmte van de compressor? Henk doet de waterpomp uit, het stromen stopt. De slang is vrij snel weer gemonteerd.

En dan is het vrijdag 31 juli, mijn verjaardag. Wouter en Paula komen koffiedrinken, met gebak. Ze hebben een cadeau voor me: een grote opblaasband/stoel, om in het water te relaxen.

’s Middags zeilen we verder naar het oosten, naar Fornells. Daar is de telefoon- en internet ontvangst beter. Eerst hebben we wind mee. In de verte zien we zeilboten van de andere kant komen die zo te zien ook wind mee hebben. Als ze ter hoogte van ons zijn hebben ze opeens wind tegen en gaan de zeilen naar beneden. Een poosje later moeten wij kruisen omdat we tegenwind hebben. We maken een aantal slagen voordat we de baai bij Fornells in kunnen. Daar gaan we ankeren in het zuidwestelijk deel van de baai.

Ik krijg een heleboel appjes met felicitaties. En een aantal telefoontjes. Gezellig.

’s Avonds komen Wouter en Paula eten. Omdat het vrijdag is eten we snacks uit de airfryer en witlofsalade. Verse ananas als toetje. Heerlijk! En dan is er weer een maand voorbij.