Kuiptent schoonmaken. Zelfs 2 keer, omdat we hem niet meteen opgeruimd hebben vanwege wind. En er al weer zand en zout op zat.
Afval wegbrengen. Gefrankeerde pakketten met retouren (o.a. dynamo’s) voor Nederland naar kantoor brengen, waar ze afgehaald worden.
De standaard dynamo van 115A op de weggeeftafel leggen.
Naar Ragusa met John & Deb in de auto voor een PCR-test voor ons tweeën en wat laatste boodschappen.
Een afscheidsdrankje met Wouter & Paula op de Wahoo. Zij gaan met Safari een andere kant op.

We zien nog een bijzonder fenomeen: Sterke stroming in de haven en een snelle stijging van het water. Waarna een snelle daling volgt.

Dinsdag 4 mei vertrekken we, na bijna 7 maanden, uit de haven van Marina di Ragusa. Geholpen en uitgezwaaid door Guy, Susan en Wouter & Paula.
We rollen eerst de genua uit, na een half uur hijsen we het grootzeil erbij. De wind is eerst achterlijk, dan een tijdje geen wind, en daarna is het aan de wind. We zijn 11 uur onderweg, waarvan 3 uren gemotord plus een uur gemotorzeild. Ik doe onderweg alle gebruikte meerlijnen in het zuurkooltonnetje om te spoelen. In 2 gedeelten. Er komt vies zanderig water af. Alle fenders laat ik leeglopen en rol ze op als ze droog zijn. Daarna berg ik ze op in een zeilzak.
Henk maakt de splits van de briddle aan 1 kant los en zorgt dat hij op de juiste manier weer vastgemaakt wordt. Zodat de briddle de waterstagen niet raakt als hij aan de ankerketting is aangehaakt. De briddle is een doorlopende lijn vanaf de beide boegen, die met een haak in het midden aan de ankerketting wordt gehaakt. Daarna wordt de ketting nog 10 meter gevierd. Het resultaat is, dat Wahoo niet erg heen en weer zwaait achter het anker.
Om 19 uur liggen we ten anker in de Blue Lagoon bij het eiland Comino. Nadat we te ver zijn doorgevaren en de grond geraakt hebben. We liggen in het noordelijk deel van de baai. Om in het zuidelijk deel te komen moet je om het rotseiland Cominotto heen varen. Relax en WakaWaka liggen daar. Tussen noord en zuid is het ondiep en er is een zwemgebied, dat in het seizoen wordt afgezet met balletjes. Die zijn er nu nog niet.
Er zijn nog 3 zeilboten in het noordelijk deel. We liggen er prima.

De volgende dag slapen we uit. We gaan pas uit bed als Tuula en Pekka van Relax aankloppen. Ze komen koffiedrinken. We hebben een luie dag. Het is niet zo zonnig en ook niet druk in de baai.

6 mei heb ik voor het eerst gezwommen! 4 rondjes om de boot. De eerste 2 rondjes was het koud. Daarna ging het wel.
Vrijdagmorgen appt Eva van Angelina of ik met haar ga suppen. Ik antwoord bevestigend. Omdat het de eerste keer is ga ik zittend en ik gebruik de peddel van de Kayacat. We gaan elkaar tegemoet. Daarna samen door een tunnel, waar we boven duikers peddelen en in diverse grotten. Eentje heeft een groot gat bovenin, zodat je de blauwe lucht kunt zien. Een andere grot is lang met een strandje aan het einde. Genoeg ruimte om te draaien. Het is er donker. Overal is het diep.
Tuula van Relax komt ons tegemoet door de tunnel. Daarna gaan we er samen nog een keer door. Er is nog een andere tunnel, die uitkomt bij een strandje. Daar stap ik af, neem het supboard onder de arm en laat hem aan de andere kant weer in het water glijden aan de kant van de Blue Lagoon, zodat ik naar Wahoo kan peddelen.
Ik ban er erg moe van geworden. Dus ga ik na de lunch een half uurtje slapen. Daarna yoghurt maken van volle melk en een restje Griekse yoghurt. Het is de 1e keer, dus het is uitproberen. De melk moet 45 graden zijn en dan de yoghurt met een garde goed er door roeren. Warm houden in een thermoskan, minstens 7 uren. Ik zet de kan in bed, onder het dekbed.
Om 18 uur hebben we Mats & Eva en Pekka & Tuula uitgenodigd. Voor een wandeling op het eilandje Comino. En daarna ‘happy hour’ op Wahoo. Met drinken en snackjes uit de airfryer.
De 2 dinghy’s laten we achter in een soort klein haventje, voor en achter vastgemaakt. Het waait behoorlijk sinds vanmiddag, maar we blijven droog onderweg met de bijbootjes.
We kunnen geen rondje maken omdat we uitkomen bij een hotel achter hekken. Dat hotel is alleen in de zomer in gebruik. Dus gaan we terug.
Na het eten, wat we binnen doen omdat het buiten te koud geworden is, kijken we de film “My octopus teacher”, een indrukwekkende documentaire. Vooral op het grote scherm. Heel erg de moeite waard om te zien!
Zaterdag hebben we een luie dag. We maken een lijstje wat we allemaal moeten doen voordat we naar de werf gaan. En wat te doen, als we op het droge staan.
Na 6 uur, als de dagtoeristen weg zijn, gaan we met de dinghy naar de wal. We parkeren hem in een inham, waar eerder op de dag een boot heeft gelegen. Daarna lopen we langs de kust naar de toren. Vandaar hebben we een mooi uitzicht. We komen 1 groepje tegen, waarschijnlijk komen ze van de camping. Verder is er niemand.

Omdat het zondag 9 mei mooi weer is met een kalme oostelijke wind en omdat het morgen harder zal waaien uit het oosten, dus tegenwind, gaan we vandaag al naar Valletta. Dinsdagmorgen om 8.30 uur gaat Wahoo uit het water bij de werf MMH (Mediterranean Maritime Hub) . We willen er ruim voor die tijd zijn.
We hijsen het grootzeil en motorzeilen een stukje om op open zee te komen en wind te pakken. We moeten kruisen naar Valletta en maken eerst een flinke slag de zee op. Na 2 uur gaan we overstag. Het lukt net niet om in 1 keer naar binnen te zeilen. Dus we maken nog een slagje.
Als we ruim na 5 uur Rinella Bay binnen varen gaan een aantal geankerde motorboten net weg. Er is ruimte genoeg om te ankeren. Uiteindelijk blijven wij en een Franse zeilboot over.

Maandagmorgen vroeg zie ik een cruiseschip binnenvaren. De zon schijnt er op en ik maak wat foto’s voor Judah.
Vereiste van de werf om gehesen te worden en op de wal geplaatst is dat fok en genua verwijderd zijn. Daarom laten we beide zakken. De fok vouwen we in lange stroken. Het valt niet mee omdat het behoorlijk waait. Daarna rollen we hem op en leggen hem in een zeilzak in het net. De genua laten we opgerold zakken en leggen we langs de randen van het stuurboord net.

Dinsdag 11 mei gaan we al om half 8 richting de werf MMH in de wijk Marsa. We zijn ruim op tijd. De kraan arriveert net na de afgesproken tijd om  vijf over half 9. Rustig en gecontroleerd wordt Wahoo gehesen. Er mag dan niemand aan boord blijven.
De achterkant van het roer blijkt open te staan. Gevolg van de grond raken in de Blue Lagoon. Reparatie gaat langer duren dan de 2 dagen die we gepland hadden om op de werf te staan. We worden naar een plek gebracht waar we 2 weken kunnen staan. Het onderwaterschip wordt in ruim 2 uur afgespoten.
Om onze watergekoelde koelkast en vriezer ook op de wal te kunnen gebruiken heeft Henk een oplossing bedacht: zowel de wateraanvoer- als de retourslang in het 20 liter zuurkoolvat, gevuld met zout water. Zodat het kan circuleren. ’s Avonds is het water warm, ’s morgens is het weer wat afgekoeld. Het houdt wel de koelkast en de vriezer goed op temperatuur.
Henk haalt de stuurboord schroef er af. Dan blijkt dat een groene flexibele koppeling in de saildrive stuk is. Matthew, onze contactpersoon bij MMH, gaat 2 nieuwe bestellen. Ook voor de bakboordkant.

Ik ga op m’n stepje met de ademautomaten in de rugzak naar een duikwinkel. The Dive Warehouse, gevonden via Google, is het dichtstbij. Om de sets te laten nakijken en waar nodig ringen etc. te vervangen. Die van mij is te oud, het merk is onbekend, dus die willen ze niet doen. Die van Henk kunnen we donderdagmiddag weer ophalen. We knopen er dan meteen een stukje sight-seeing Valletta aan vast op onze stepjes.
We komen langs een jachthaven, waar een klein dok in het water ligt voor het liften van boten. De beheerder van het dok spreekt ons aan en vertelt er enthousiast over. Het dok is nieuw en de enige op Malta. Het is voor boten van maximaal 5,5 m breed en 14? m lang.
We kopen een warme chicken-pie met champignons. Eten het op op een bankje in de zon op het plein bij de kerk van San Publju. Heerlijk! Zo ‘vieren’ we onze 41e trouwdag.
Valletta ligt hoog. Er is een mooi pad langs het water. Voor de zon ondergaat zijn we terug.

De technische details van wat er stuk is en hoe het gerepareerd is kun je lezen in een apart verhaal, geschreven door Henk.

Ik hou me voornamelijk bezig met de rompen, zowel onder als boven water. Eerst met een houten spatel en een plamuurmesje de restjes er af steken, die na het schoonspuiten zijn blijven zitten op het onderwaterschip. Daarna met oxaalzuur de gele kalklaag net boven de waterlijn en wat roeststrepen insmeren, laten inwerken en  afspoelen. Voor dat afspoelen heb ik van de Nederlandse buurman Marius een lange slang geleend en die gekoppeld aan onze eigen slang. Van MMH huren we een aantal dagen een rolsteiger, om op te staan en de rompen eerst te soppen met groene zeep. Daarna breng ik met een roller een oplossing aan van Awlgrip, namelijk Awl Wash. Dat spoel ik daarna af met water. De rompen gaan er weer van glimmen.
Er zijn wat plekken die eigenlijk behandeld moeten worden met polish. Dat hebben we even overwogen om te doen. Maar we hebben geen poetsmachine en we weten ook niet precies hoe het moet. Dus dat stellen we uit tot komende winter. Nadat we les gehad hebben van Wouter.

Vrijdag 14 mei krijg ik via Noforeignland.com een bericht van Vic & Christine. Met de vraag waar we zijn, zo diep landinwaarts. Zij kenden het bestaan van de werf MMH niet. We maken een afspraak bij de Decathlon. Vic heeft namelijk 2 speedy sleeves, die wij nodig zijn. Wij zullen zorgen, dat hij nieuwe terug krijgt.
De Decathlon is niet zo ver, 20 minuten op m’n step. En de Lidl is er vlakbij. Dus ik doe ook boodschappen. De ontmoeting met Vic en Christien is een weerzien. Vorig jaar begin oktober zijn we bij hen aan boord geweest in de baai bij Syracuse. Vic heeft ervaring met installeren van speedi sleeves en hij deelt dat graag met ons.
’s Avonds ga ik nog een keer naar Decathlon en Lidl. Ik had een shorty en een T-shirt voor mezelf gekocht maar kon in de winkel niet passen vanwege Covid maatregelen. Beide pasten niet dus ik breng ze terug.

Dinsdag 18 mei is Henk jarig. Het laatste wat vandaag nog moet is coppercoat aanbrengen op het roer.
Vanaf 4 uur zijn we ‘vrij’. Dan is het werk aan de boot klaar. En hebben we tijd voor wat telefoontjes met kinderen en vrienden.
Ik vraag Matthew of we donderdagmiddag of vrijdag weer in het water kunnen. Pas 26 mei, over een week, is er ruimte. Of we moeten op zaterdagmorgen om 7 uur willen. Dan is het €160 extra betalen omdat het overuren zijn. Na overleg met Henk kiezen we voor zaterdagmorgen. Want we zien het niet zitten om het weekend over op de werf te staan.
Later komt Matthew met het voorstel vrijdag 21 mei om 13 uur. Dat is nog veel beter! Dan heeft de coppercoat op het roer 3 dagen de tijd gehad om uit te harden.

We hebben 2 dagen ‘over’ om Valletta te verkennen. We doen dat op onze stepjes. Dat gaat heel goed. Er is wel hoogteverschil. Als het te steil wordt lopen we een stukje. Valletta heeft een prachtig oud gedeelte. We gaan tot het meest noordelijke punt, waar we van bovenaf uitzicht hebben op de havenhoofden, de zee, de overzijde met havens en stadswijken.
We eten pie op een prachtig plein, in de zon.

Donderdag 20 mei vóór 8 uur klopt Matthew aan om te zeggen dat de kraan nú voor ons beschikbaar is. Maar we zeggen nee, want we hebben nog dingen te doen en de coppercoat moet uitharden.
We gaan samen op stepjes naar de Lidl om boodschappen te doen. Ik ga een tweede keer om diepvriesspullen te kopen.
Rond 4 uur stappen we weer op de stepjes en gaan nogmaals naar Valletta. We willen met een traditioneel bootje oversteken naar 1 van de wijken aan de overkant van Grand Harbour. Gisteren hebben we die bootjes gezien. Helaas zijn ze er nu niet. Als troost zitten we net voor de sluitingstijd van 5 uur op een terras aan het water. Henk een Maltees biertje en ik strawberry cheesecake met ijs. Heerlijk!
Met de Barakka lift, die 58 m omhoog gaat, gaan we naar de Saluting Batteries (een rij kanonnen) boven. Een schitterend uitzicht!
Vandaar komen we weer op het plein, waar we net als gisteren een warme pie eten. Er is meer wind en het is frisser. Dus gaan we terug naar Wahoo.

Vrijdag 21 mei om 13 uur komt de kraan om Wahoo te water te laten. Daarvóór willen we de boot schoon spuiten en boenen, want hij is heel erg vies. Daarom hebben we de slang nog niet opgeruimd. Maar juist als we willen beginnen komt Matthew tegen 10 uur zeggen dat de kraan nu al beschikbaar is. We overleggen even. Als we de boot ook kunnen afspuiten als hij in het water ligt willen we nu wel. Dat kan.
Dan breng ik de geleende slang terug naar Marius, onze Nederlanse buurman, kapitein op de Voyager, het grote jacht naast Wahoo.
Als Wahoo in het water ligt start Henk de motoren. Hij checkt in de machinekamers of alles oké is. Pas dan gaan de banden van de kraan naar beneden en drijven we.
Er wordt een slang geregeld en we kunnen vastmaken in het grote kraangat. Alles ging weer heel rustig en beheerst. We zijn erg tevreden over de werf MMH.
Na een uur met water kwengelen en boenen met de schrobber ziet Wahoo er weer stralend schoon uit.
We varen weg, naar Rinella Bay. Een uur lang zijn we de enige boot daar. Dan komt eerst Alectryon met Chris, onze buurman in Marina di Ragusa, binnen varen. Even later Agapė met John en Deb, ook MdR-ers. Chris nodigt ons uit en samen met John &Deb zitten we gezellig bij te kletsen op de loungeplek boven op de bimini van Alectryon.
Daarna ga ik Wahoo binnen schoonmaken. Alles soppen, er ligt overal zand en zwartsel. Daarna stofzuigen en de vloer dweilen. Dat is heel hard nodig. En het geeft een heel voldaan gevoel als het klaar is.
Henk plakt reflecterende strips op de buitenkant van de voetrails. Voor betere zichtbaarheid voor andere boten in het donker.

De zon schijnt als we na een heerlijke rustige nacht wakker worden.  
Ik ga de fenders soppen, leeg laten lopen en opruimen. Een was draaien en ophangen. Goed vastmaken met knijpers want het waait. De vloer binnen nog een keer dweilen.
De bilgepomp aan stuurboord slaat aan. Hoe kan dat? Het blijkt dat de gever van het log lekt. Die heeft 2 weken in azijn gestaan. Daarna heeft Henk hem schoongemaakt en weer geplaatst. Nu lekt hij bij de ring. Even draaien tot hij in het slotje valt en klaar.
Henk wordt een eindje de mast in gehesen. Om een reflecterende strip op de mast te plakken, boven de huik.
Om 6 uur hebben we beide buren uitgenodigd voor een ‘happy hour’ met snacks en salade. Deb neemt een dessert mee, een heerlijke cake. Het is heel gezellig. We komen er achter dat John en Henk in hun werkzame leven hetzelfde beroep uitgeoefend hebben, namelijk systeemprogrammeur. En Chris is geïnterviewd door de Belgische VRT voor het programma ‘Erfgenaam gezocht’. Om onbekende erfgenamen op te sporen. Hij is erfgenaam van een tante, die zangeres was. Haar naam was Ester Lambrechts. Het programma is in het Vlaams, het interview in het Engels met ondertiteling in het Vlaams. We kijken het bewuste laatste gedeelte van aflevering 5. Het is opgenomen in de haven van Marina di Ragusa. Wahoo komt ook nog even in beeld.

We blijven een aantal dagen in Rinella Bay. Zondag is het er druk met motorbootjes, ’s avonds zijn ze allemaal weer weg. Agapè en Alectryon vertrekken naar de werf MMH. We blijven alleen over.
We doen wat klusjes, werken aan de foto’s en aan de blog van maart en rusten vooral uit.

Voor een wandeling gaan we naar de wal. De bijboot maken we achter vast met het nieuwe 5 kg Bruce ankertje en voor met een lijn en het Stazo slot. Vuilniszakje mee, want er staan containers. We wandelen een rondje, eerst linksom richting het water aan de noordkant van Malta. Dan een stuk langs de weg naar Smart City, wat een congrescentrum lijkt te zijn. Daarna kunnen we dichter langs de kust. Terug richting Rinella Bay komen we een groente-en fruit kraam tegen. We kopen uien, bloemkool, knoflook, maltese tomaten (niet rond en erg lekker!) en aardbeien. Het past allemaal in de rugtas. We komen uit bij de baai naast de onze. Met google maps vinden we een mooie tussendoor weg naar Rinella Bay.
Champagne komt langs varen met Vic en Christine. Ze gaan ankeren achter Wahoo. We hebben al een paar keer app contact gehad toen ze 1 baai verderop lagen, bij Sliema.
Christine komt zwemmend naar ons toe en vraagt of we ’s avonds komen bbq-en. Natuurlijk, graag. Het is erg gezellig. We hebben genoeg praatstof.

Donderdagmorgen 27 mei hebben we allebei gezwommen. Voor Henk was het de 1e keer dit seizoen.
Vic en Christine komen koffiedrinken. Vic heeft een USB stick meegenomen met een pdf van het werkplaatshandboek voor de saildrive. Als Henk hem wil kopiëren blijkt, dat Henk een nieuwere versie heeft. Die kopieert hij voor Vic.
’s Middags ga ik het rugkussen vermaken. Ik haal 1 lange naad los. Daar naai ik een flapje tussen met haak klittenband. Zodat het rugkussen vast kan klitten op het achterste zitkussen. En er niets tussendoor kan vallen, in het water.

Na een week in Rinella Bay halen we vrijdagochtend het anker op en vertrekken.
Er staat een beetje wind. We hijsen het grootzeil als we het groene havenhoofd gepasseerd zijn. De genua wordt uitgerold en we zeilen! De zon schijnt en het gaat heerlijk. Relaxt. Geen golven. Marsaxlokk, ons doel, komt veel te snel in zicht. We besluiten een heel eind door te zeilen. Via sms krijg ik commentaar van Tuula: waar we heen gaan omdat we zover de zee op zijn. Of is het alleen voor fun? Ja.
Onderweg maken we water. We tappen een aantal flessen voordat het water de tank in gaat. Dat gebruiken we als drinkwater. Overigens is het water uit de tank ook goed drinkbaar.
We ankeren naast Angelina van Mats & Eva.
Om 6 uur zijn we bij hen uitgenodigd voor een diner. Dat bestaat uit pasta in een saus met kip, spinazie en paprika. Heerlijk. Bosvruchtenijs als dessert. Het is als vanouds gezellig. Maar het is ook een soort afscheid. Want ze vertrekken morgen naar Griekenland. En we hebben geen idee, wanneer en waar we elkaar weer zullen ontmoeten. Dat hoort helaas bij het leven van een zeiler.

De volgende ochtend zien we de Angelina iets na 9 uur vertrekken. We zwaaien. Maken foto’s en een filmpje en appen die even later.
De zit- en rugkussens in de kajuit worden verwisseld. Zodat ze niet steeds op dezelfde plaats liggen en zodat ze meer gelijk verkleuren en slijten.
Er komen 2 vissersboten binnen in de baai. Even later keert de voorste om. De achterste heeft waarschijnlijk problemen en wordt naast de andere vastgemaakt. Samen komen ze langs varen.
Marsaxlokk is vooral een overslaghaven voor containers.
Er komt een groot containerschip binnen met wel 16.000 containers aan boord. 2 sleepboten er achter om hem af te remmen en bij te sturen.

Zondagmorgen word ik om 7 uur wakker als de zon naar binnen schijnt. Het is dan heel licht. We hebben namelijk geen gordijnen. Ook nooit gehad, zelfs niet toen we nog in een huis woonden.
Dan ook maar vroeg eruit en zwemmen. We kijken waar het anker ligt: naast de boot, in het zand.
Ik luister de kerkdienst van Leens, zittend op het platform. Het is als een open lucht dienst.
Tegen 12 uur varen we naar de wal. Er is elke zondag een grote markt.
We lopen er over, er is veel te kijken. Het enige dat we kopen is verse vis, kabeljauw en tonijn.
Henk maakt pindakaas van 3 kilo zoute pinda’s. De lichting van januari is op.
Eind van de middag gaan we aan de oostkant van de baai naar de wal om te wandelen.
De bijboot maken we vast met het slot aan een ring in de kant en met het achteranker. We lopen omhoog tot we bij de weg komen waar auto’s rijden richting St. Peters Pool. Dat is een geliefde plek voor zwemmers. Wij lopen langs de energie centrale richting de vuurtoren. Even rechtsaf naar het fort, dat gesloten is. En waar de weg doodloopt boven de kliffen. Er is een diepe gracht om het fort. Met een brug naar de toegangsdeur.
De vuurtoren is zwart met wit. Vandaar dalen we een eind af en maken een rondje om weer op de weg uit te komen. Er loopt een pad naar St. Peters Pool. Die nemen we. We kijken er van bovenaf op. Er wordt van de rotsen gedoken. Leuk om te zien. We zitten een tijdje bij het café buiten met wat drinken. Henk een biertje, ik een Fanta. Daarna lopen we terug naar de bijboot. Het was een erg leuk uitstapje.

Maandagmorgen 31 mei gaan we naar het dorp voor boodschappen. Er is een grote groentekraam vlakbij de plek waar we de bijboot stallen. En even verder, in de straat naar de Spar, is een kleine supermarkt. Die heeft alles wat op het lijstje staat én veel diepvriesdingen. De groente en het fruit kopen we daarna bij de groentekraam.
Omdat het de laatste dag van de maand is gaan we zoveel mogelijk internetdata op maken.
Van alles updaten en bijwerken.
Om 3 uur gaan we met de bijboot naar Birzebugga aan de zuidwestkant van de baai om vandaar naar de Fishermans Cave te wandelen. We laten de bijboot achter in de haven van Birzebugga, tussen een paar kleine bootjes, aan de kade vast. Ik ben m’n mondkapje vergeten. Er is een apotheek vlakbij en ik koop een paar extra. Plus een paar dozen paracetamol. Die gebruik ik elke avond, omdat ik pijn heb in m’n schouder, wat vooral in bed doortrekt naar m’n arm. Dan kan ik er niet van slapen.
We volgen de route op Google Maps richting de Fishermans Cave. Het laatste stuk is een paadje naar beneden, wat eindigt bij de klifrand. Het lijkt er op dat we niet verder naar beneden kunnen lopen. Daarna gaan we richting het fort, een ruïne met een diepe gracht er omheen. Uiteindelijk komen we bij de containeroverslaghaven. Indrukwekkend met grote kranen en heel veel containers. We hebben er eerder vanaf de Wahoo naar gekeken en kijken er nu van de andere kant tegen aan.
We lopen zoveel mogelijk in de buurt van het water terug naar de bijboot. Onderweg maken we een stop op een terras. Voor een biertje en een ijsje. Helaas heb ik de verkeerde keus gemaakt: een bekertje strawberry granito blijkt aardbeien waterijs te zijn. Ik ben er zo koud van geworden dat ik daarna een warme cappuccino neem en Henk nog een biertje. Ik reken af € 7,40. We vinden het erg goedkoop.
We proberen nog een pie te scoren maar de winkel is om 19 uur net gesloten.
’s Avonds kijken we op YouTube wat filmpjes over de Fishermans Cave. Het blijkt dat we op de verkeerde plek gezocht hebben. We gaan het vast nog een keer proberen te vinden.